ဦးမင္းေမာင္သည္ အသက္က ၄၀ သာရွိေသးသည္။ ငါးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေလးလုပ္ၾကည့္ရာ အက်ိဳးေပးသျဖင့္ သာ ငါးကန္သို႔ မၾကာမၾကာလာေနရသည္ လူက ၿမိဳ႕မွာဘဲေပ်ာ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၁ဝႏွစ္ခန႔္ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး ၃ ေယာက္ရွိသည္။ သူ႔မိန္းမက သူ႔ထက္ ၄ ႏွစ္ခန႔္ငယ္ၿပီး အလြန္ပင္ေခ်ာေမာလွသူျဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကေတာ့ ေယာက္က်ားပီသစြာပင္ အေပ်ာ္ရွာခဲ့ၿပီး မ ဘက္တြင္လည္း ေအာက္သက္ေက်ခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ခ်စ္ဇနီးတေယာက္ထဲကိုသာ တလက္ကိုင္ လုပ္ေနခဲ့သူျဖစ္ သည္။ သူ႔ ဇနီးကလည္း သူ႔ လိုအင္ဆႏၵကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္သူျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္ေထာင္ မႈသုခ ေကာင္းေကာင္းရေနခဲ့သျဖင့္ ျပင္ပတြင္ အေပ်ာ္မရွာျဖစ္ေတာ့သည္မွာ ၾကလွၿပီျဖစ္သည္။ အေဖာ္ ေကာင္းလၽွင္ ေတာ့ တခါတရံ အႏွိပ္ခန္း သို႔ေရာက္ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ေတာ့ မပိုခဲ့။
သူ႔ ငါးကန္က ဧက ၅၀ ေလာက္က်ယ္၍ ကန္ေစာင့္ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ထားရသည္။ ၂ ေယာက္က လူပ်ိဳလူလြတ္ ႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြက မိသားစုပါေခၚ၍ ကန္ ေပါင္ေပၚက တဲတြင္ေနသည္။ ကန္ေပါင္ေပၚတြင္ ေထာင့္ေလးေထာင့္၌ တဲေလးလုံးထိုး၍ ေလးဖြဲ႕ ေစာင့္အိပ္ၾကရ သည္။ ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ သူလာသည့္အခါ အခိုင္အမာေဆာက္ထားေသာ ပင္မတဲႀကီးေပၚတြင္ေနသည္။ ဤတဲေပၚတြင္ တန္ဘိုးရွိပစၥည္းမ်ားထားေသာေၾကာင့္ အခိုင္အမာေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
မနက္ ၈ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ငါးစာ ေႂကြးၿပီး ကန္ေပါင္ေနရာအသီးသီးတြင္ ျမက္ရွင္းသူကရွင္း ေဘာင္ျပင္သူကျပင္ေနၾကသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း တဲေပၚမွ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းကို ယူ၍ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ကန္ကက်ယ္ေသာေၾကာင့္ အေဝးမွျမင္နိုင္ရန္ မွန္ေျပာင္းမ်ား ဝယ္၍ တဲတိုင္း၌ တခုစီေပးထားခဲ့သည္။ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ေလၽွာက္ၾကည့္ရင္း အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ဟိုဟိုဒီဒီေလၽွာက္ၾကည့္ရင္း ကိုျမႀကီးတို႔တဲဘက္ ေရာက္သြားသည္။ ကိုျမႀကီးမိန္းမတေယာက္ ကန္ေဘာင္ေပၚက သူ႔စိုက္ခင္းေလးမွာ တကုတ္ကုတ္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ မွန္ေျပာင္းက ဆြဲအားေတာ္ေတာ္ေကာင္းေတာ့ ပုံရိပ္ထဲမွလူက ကိုယ့္ လက္တကမ္းေရာက္ေန သလိုရွင္းရွင္းလင္းျမင္ေနရသည္။ ကိုျမႀကီးမွာ ကန္လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္သျဖင့္ ကန္လုပ္ငန္းမ်ားကို ဦးစီး ေနသူျဖစ္သည္။ အသက္က ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လူယုံလည္းျဖစ္သည္။ အစစ အရာရာ စိတ္ခ်ရသူျဖစ္ၿပီး သူ႔မိန္းမ မေၾကာ့ကလည္း သူႏွင့္မတိမ္းမရိမ္း ျဖစ္ၿပီး ကန္ရွိ လူပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ကို ထမင္း ခ်က္ ေႂကြးေန သူျဖစ္သည္။
ေနာက္အိမ္ေထာင္ရွင္တေယာက္က ေမာင္ငယ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၂ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကေလး တေယာက္ေမြးထားသည္မွာ ၆ လ ခန႔္သာရွိေသးသည္။ ေမာင္ငယ္တို႔ တဲမွာ ကိုျမႀကီးတို႔ တဲရွိရာ ကန္ေထာင့္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေထာင့္တြင္ရွိသည္။ ဦးမင္းေမာင္ မွန္ေျပာင္း ေမာင္ငယ္တို႔ တဲဘက္ေရာက္သြား ခ်ိန္မွာ ျမင္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဦးမင္းေမာင္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေမာင္ငယ့္မိန္းမ မိတူးမာ မွာ တဲ ကျပင္တြင္ သူ႔ကေလးကို နို႔တိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိတူးမာ သူ႔ကေလးကို နို႔တိုက္သည္ကို ဦးမင္းေမာင္ မၾကာမၾကာျမင္ဘူးေနၿပီး ရိုးေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုတခါမွာေတာ့ အေဝးက သူမ မသိေအာင္ခိုးၾကည့္ေနရ သလို ျဖစ္ေနတာေရာ ဦးမင္းေမာင္ကိုယ္တိုင္က ေတာ္ေတာ္ထန္ေနတာေရာ မိတူးမာ က သူတေယာက္တည္း မို႔ လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ အေပၚအကၤ် ီေတာင္မဝတ္ဘဲ အေပၚပိုင္း တုံးလုံးႀကီး ခၽြတ္ၿပီး နို႔တိုက္ ေနသည္ ကို ေတြ႕ရေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ အသက္ရႉမွားေနရခ်င္းျဖစ္သည္။ မိတူးမာသည္ အသက္ က ၁၉ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး ေတာသူေတာင္သား လက္လုပ္လက္စားျဖစ္ေလေတာ့ အသားအေရ တင္းတင္း ရင္းရင္းႏွင့္ ညိဳညိဳညက္ညက္ ျဖစ္သည္။ ကေလးေမြးထားကာစ ကေလးနို႔တိုက္ေနသူဆိုေတာ့ သူ႔နို႔ႀကီးက နို႔ရည္ေတြ ျဖင့္ တင္းေနၿပီး အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ကေလးနို႔တိုက္ေနေတာ့ နို႔ရည္ဝင္ၿပီး ပိုၿပီးႀကီးေနရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ မိတူးမာကေလးနို႔တိုက္ေနသည္ကို မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ၾကည့္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို မသိရွာေသာ မိတူးမာက လြတ္လပ္စြာပင္ ကေလးက နို႔လႊတ္ၿပီး ေဆာ့ေနေသာအခါတြင္လည္း နို႔ကို မဖုံးဘဲ ဒီအတိုင္းထားေလသည္။
မိတူးမာ၏ နို႔က လည္း တြဲရြဲမေနဘဲ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေနရာ မွန္ေျပာင္းထဲတြင္ အနီးကပ္ျမင္ေနရေသာ ဦးမင္းေမာင္မွာ လက္တဘက္က သူ႔ ငယ္ပါကိုကိုင္၍ ပြတ္သပ္ေနမိေတာ့သည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွ မိတူးမာသည္ ကေလးနို႔တိုက္ ျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ကာ တဲအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာသည္။ တဲအျပင္ေရာက္မွ ခုနက ခါးတြင္ပတ္ထား ေသာ ထမီကို ရင္လၽွားလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ဦးမင္းေမာင္မွာ သက္ျပင္းႀကီးကို ခ်နိုင္ ေတာ့ေလသည္။
ဦးမင္းေမာင္၏ ရမက္ဆႏၵကေတာ့ မိတူးမာ နို႔တိုက္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီးကာမွ ပိုဆိုးလာေနေတာ့သည္။ မိတူးမာတို႔တဲဘက္ကို လည္း မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မွန္ေျပာင္းမပါသျဖင့္ လူရိပ္ေတာ့ျမင္ေနရသည္ ဘာလုပ္ေနသည္ကို ေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေပ။ ၾကည့္ေနရင္း မိတူးမာ တဲအေရွ႕ ေရထဲသို႔ဆင္းသြားသည္ကိုျမင္လိုက္ရသျဖင့္ မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ဆြဲလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ မိတူးမာက ကန္ထဲဆင္းၿပီးေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကန္ထဲတြင္ ေရခန စိမ္ၿပီး ျပန္တက္လာကာ ကန္စပ္ တြင္ေရခ်ိဳးရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ၀ါးခင္းေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆပ္ျပာတုံးကိုယူ၍ ကိုယ္လုံးအေပၚပိုင္းကို ဆပ္ျပာတိုက္ေနေလသည္။ ပုခုံး ႏွင့္ လက္ေမါင္းမ်ား တိုက္ၿပီးေသာအခါ သူ႔ထမီကို ျဖည္ခ်လိုက္ရာ သူ႔နို႔ ႏွစ္လုံးမွာဘြားကနဲေပၚလာေလေတာ့သည္။ မိတူးမာသည္ သူမ၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို ဆပ္ျပာတုံးျဖင့္ က်က်နန တိုက္ၿပီး သူ႔ထမီထဲသို႔ လက္ႏွိုက္ကာ ေပါင္ၾကားကိုလည္း ဆပ္ျပာျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာတိုက္ေနျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတို႔ကို ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး ထမီကို ရင္လၽွားျပန္စည္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကန္ထဲသို႔ ျပန္ဆင္းၿပီး တကိုယ္လုံးကို ေဆးေက်ာ၍ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ျပန္တက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ တဲအနား ရွိ တန္းတြင္လွန္းထားေသာ ထမီ အေျခာက္တထည္ကိုလွန္းယူလိုက္ၿပီး အနားတြင္လူ တဦးမွ မရွိသျဖင့္ ျဖစ္သလိုခၽြတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ သူ႔ထမီအစို ကို အရင္ ခၽြတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ မိတူးမာ၏ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အတိုင္းသား ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ မိတူးမာက ထမီအေျခာက္ကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဝတ္လိုက္ေသာ္ လည္း သူမ၏ ေပါင္ၾကားမွ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးေတာႀကီးကို ဦးမင္းေမာင္မွာ အားရပါးရ ရႈစားလိုက္ရေပ ေတာ့သည္။ မိတူးမာက ထမီကိုျပန္ဝတ္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ရာ ဦးမင္းေမာင္ရွိသည့္ တဲႀကီးဘက္သို႔ မ်က္ေစ့ ေရာက္လာ ေလသည္။ သူ႔ဘက္ကိုၾကည့္ေန ေသာ မိတူးမာ၏ ပုံရိပ္သည္ ဦးမင္းေမာင္၏ မွန္ေျပာင္း ထဲတြင္ ရွင္းရွင္းႀကီး ေပၚလာရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ ယုတ္တယက္ လူမိသလိုျဖစ္သြားၿပီး မွန္ေျပာင္းကို တျခားဘက္ သို႔ ခ်က္ခ်င္း လွည့္ လိုက္ေလသည္။ ေနာက္မွ သူ႔ကို မိတူးမာ အေဝးမွ မျမင္ေလာက္ပါဘူးဟု ယူဆသျဖင့္ မိတူးမာတို႔တဲဘက္သို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာသည္ သူ႔တဲထဲသို႔ဝင္သြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မွန္ေျပာင္းကို ခနခ်ထားလိုက္ၿပီး မိတူးမာ အျပင္ထပ္ထြက္လာနိုး ႏွင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈေနရာ ခနၾကာေသာအခါ မိတူးမာ ထမီရင္လၽွားျဖင့္ တဲအျပင္သို႔ျပန္ထြက္လာပုံကိုျမင္ရျပန္သျဖင့္ မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ခ်ိန္ ၾကည့္လိုက္ရာ မိတူးမာ သည္ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ မိမိဘက္သို႔လွန္းၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ႐ုတ္တယက္ ဦးမင္းေမာင္ ေရာ မိတူးမာပါ အၾကည့္ကို မလႊဲမိဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား မွန္ေျပာင္းထဲမွတဆင့္ တဦး ကို တဦး စိုက္ၾကည့္ေနမိ ၾကပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က အရင္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး တျခားဘက္သို႔ ေလၽွာက္ ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး စိတ္ထဲ တြင္ေတာ့ ေကာင္မေလး ငါေခ်ာင္းေနတာကို သိသြားၿပီထင္တယ္ဟု ေတြးမိၿပီး စိတ္ပူသြားပါသည္။ ေမာင္ငယ့္ကိုေတာ့ျပန္မေျပာေလာက္ပါဘူးေလဟု စိတ္ထဲမွာ တထင့္ထင့္ႏွင့္ေတြးေနမိ ပါသည္။ ကိုယ့္ အလုပ္သမားေကာင္ေလးရဲ့ မယားကို ေခ်ာင္းတာ လူမိသြားေတာ့ မ်က္ႏွာလည္းေတာ္ေတာ္ ပူသြား မိပါသည္။ ခုနက ထႂကြေသာင္းၾကမ္းေနေသာ စိတ္လည္း ႐ုတ္တယက္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားပါေတာ့သည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္တြင္ ငါးျခင္းမ်ိဳးမ်ား ေရာက္လာ၍ ဦးမင္းေမာင္ ေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္သြားၾကပါသည္။ ညေနေစာင္းတြင္ မွ အားလုံးၿပီးသြား၍ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေဒၚေၾကာ့ခ်က္ေႂကြးေသာ ထမင္းကိုၿမိန္ေရရွက္ေရစားလိုက္ၾကပါသည္။ ဦးျမႀကီးက
“ဆရာ မနက္ဆို ျပန္မယ္မို႔လား က်ေနာ္ သေဘၤာဆိပ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ။ မနက္ဆို ေရက ၆ နာရီေလာက္ဆို တက္ေတာ့မွာ၊ ၈ နာရီေလာက္သြားရင္ အေတာ္ဘဲ။”
“ၾကည့္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ရန္ကုန္မွာလည္း လုပ္စရာအလုပ္သိပ္မရွိေတာ့ မေလာပါဘူး။”
ညပိုင္းမွာ ဦးျမႀကီးတို႔ လင္မယားေရာ ေမာင္ငယ္တို႔ လင္မယားေရာ က်န္တဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပါ ဦးမင္းေမာင္၏ တဲႀကီးတြင္ တီဗြီလာထိုင္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္တဲမွာက ဘက္ထရီအိုးနဲ႔ ဖြင္တဲ့ တီဗြီ ရွိေတာ့ သူတို႔ေတြ ေန႔တိုင္း လာၾကည့္ေနက်ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို မသိမသာ အကဲခပ္ၾကည့္ လိုက္ရာ မိတူးမာက မသိ သလို တီဗြီကိုဘဲ မဲၾကည့္ေနပါသည္။ ပါလာေသာကေလးကို ဒီတခါ နို႔လွန္တိုက္ရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မသိမသာ ေခ်ာင္းေနမိပါသည္။ ခါတိုင္းလဲ သူ႔ေရွ႕ မွာ ကေလးနို႔တိုက္ေနက်ကို မနက္တုံးက ျမင္ၿပီးကတည္းက ဦးမင္းေမာင္မွာ မျမင့္တျမင္ကို လွန္းလွန္းၾကည့္ၿပီး ရင္ခုံေနရပါသည္။ ည ၉ နာရီေလာက္ တြင္ အားလုံး အလၽွိုလၽွို ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ရာ ဦးမင္းေမာင္လည္း တီဗြီပိတ္ၿပီး အိတ္ယာဝင္လိုက္ပါ သည္။ ေတာမွာက ညဆို ၉ နာရီ အိပ္ျခင္းသည္ပင္လၽွင္္ ေနာက္က်ေနပါေသးသည္။ မနက္ဆို ၅ နာရီေလာက္ ထၾကၿပီး အလုပ္ စ ၾကရေပမည္။
ဦးမင္းေမာင္သည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ဘဲ မိတူးမာ၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ ဝတ္လစ္စားလစ္ ကိုယ္လုံးကို သာ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မိတူးမာကို စိတ္ကူးျဖင့္ လုပ္ရင္း ဂြင္းထုလိုက္ေတာ့မွ ေမာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့ သည္။
မနက္မိုးလင္းေသာအခါ မေန႔က အိမ္အရမ္းျပန္ခ်င္ေနေသာ ဦးမင္းေမာင္တေယာက္ ျပန္စကားလုံးဝမေျပာ ေတာ့ပါ။ လာေမးသာ ဦးျမႀကီးကို တရက္ ႏွစ္ရက္ ေနဦးမယ္ဗ်ာဟု ေျပာလိုက္ရာ ဦးျမႀကီးပင္ နဲနဲ အံ့ၾသသြားပါ သည္။ ခါတိုင္း ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔ မွီရာနဲ႔ အိမ္တန္းျပန္တတ္တဲ့ သူ႔ဆရာ ဒီတခါ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္၊ ဆရာကေတာ္ နဲ႔မ်ား ကေတာက္ကဆ ျဖစ္လာလို႔မ်ားလားလို႔ေတာင္ေတြးမိပါေသးသည္။
ဦးမင္းေမာင္ကေတာ့ အလုပ္သမားမ်ား အသီးသီး လုပ္ငန္းခြင္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မွန္ေျပာင္းတလက္ႏွင့္ အလုပ္ ရႈပ္ပါေတာ့သည္။ ေမၽွာ္လင့္ထားသလိုပါပင္ ခနအၾကာတြင္ မိတူးမာတေယာက္ ကျပင္ေပၚ ကေလးပိုက္ၿပီး ထြက္လာပါေတာ့သည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ မိတူးမာမွာ အေပၚအကၤ် ီဝတ္ထားတာကိုေတြ႕ရသည္။ ဦးမင္းေမာင္မွာ မေန႔ကလိုမ်ားေတြ႕ရဦးမလားဟု ေမၽွာ္လင့္ထားသမၽွ ခဲေလသမၽွ သဲေရက်ျဖစ္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္သြားမိပါသည္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ရသေလာက္ဘဲၾကည့္ရတာေပါ့ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ ဆက္လက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ပင္ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲတြင္ မိတူးမာက သူ႔ဘက္ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ သည္ မွန္ေျပာင္းကို မလႊဲေတာ့ဘဲ ဆက္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ ဘက္ ၾကည့္ေန ရာမွ ႐ုတ္တယက္ နို႔တလုံးလွန္တိုက္ေနေသာ သူ႔ အကၤ် ီကို မ လိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚကေန ခၽြတ္ခ် လိုက္ေလ သည္။ မိတူးမာမွာ မေန႔ကလို အေပၚပိုင္းတုံးလုံးျဖစ္သြားရာ ဦးမင္းေမာင္တေယာက္ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္သြားရ ေလေတာ့ သည္။ မိတူးမာက ကေလးမစို႔ေသာ နို႔တလုံးကို သူမရဲ့ လက္နဲ႔ အသာေလး ပြတ္သတ္ေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာ မိတူးမာနို႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း မွ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ ထိုအခါမွ မိတူးမာက ဦးမင္းေမာင္ရွိရာ ဘက္လွည့္ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
မိတူးမာက မေန႔ကလိုပင္ ကေလးကို တဲထဲသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေသာအခါ လက္ထဲတြင္ မွန္ေျပာင္းပါလာျပန္ပါသည္။ မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ဘက္သို႔တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္ႏွင့္အၾကည့္ခ်င္းဆုံလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ မွန္ေျပာင္း ကိုခ်လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ေရခ်ိဳးရန္ျပင္ပါေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေရခ်ိဳးရာတြင္ေတာ့ ဦးမင္းေမာင္ ၾကည့္ေနမွန္း သိသိ ႀကီးႏွင့္ မေန႔ကထက္ပင္ ပို၍ ဆပ္ျပာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္တိုက္ျပပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ထမီလဲေသာအခါ တြင္လည္း မေန႔ကကဲ့သို႔ မလဲေတာ့ဘဲ သူမ၏ ထမီအစိုကို ကြင္းလုံးခၽြတ္ခ်လိုက္ ၿပီးမွ အေျခာက္ကို လိုက္ရွာၿပီးဝတ္ လိုက္ပါသည္။ အားလုံးလုပ္ၿပီးေသာအခါ မွန္ေျပာင္းကိုယူၿပီး ဦးမင္းေမာင္ဘက္ကို တခါျပန္ၾကည့္လိုက္ျပန္ပါ သည္။
ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလး ရေလာက္ၿပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ေသာ္လည္း အလုပ္စရန္ လမ္းစရွာရပါေတာ့သည္။ ခနေလာက္ စဥ္းစားလိုက္ေသာအခါ ေရႊဦးေဏွာက္က အႀကံေကာင္းတခု ရလာပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ဦးျမႀကီးကိုေခၚလိုက္ၿပီး ငါးစာတိုင္ထပ္တိုးရန္ ရြာထဲမွ ၀ါးသြားတိုက္ရန္ ေျပာ လိုက္ပါသည္။ ရြာဆိုသည္မွာလည္း စက္ေလွတတန္ ေျခက်င္တတန္သြားရသည္ျဖစ္ရာ ယခု အခ်ိန္စထြက္လၽွင္ ေတာင္ ညေမွာင္မွ ျပန္ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ခိုင္းေသာ အလုပ္ကလည္း ၄ ေယာက္စလုံးလုပ္မွ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ဦးျမႀကီး သူ႔တပည့္အားလုံးကိုေခၚ ၿပီး ထမင္းအျမန္စားခိုင္းလိုက္ကာ ကသုတ္ကယက္ထြက္သြား ပါေတာ့သည္။ ေဒၚေၾကာ့ကိုလည္း ပ ထုတ္ရန္လိုေသးသျဖင့္ ရြာထဲမွ လိုအပ္သည္မ်ားကို တပါတည္းဝယ္လာ နိုင္ရန္ လိုက္သြားခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ေဒၚေၾကာ့က
“ဆရာ ထမင္းစားဖို႔ မိတူးမာကိုမွာထားခဲ့တယ္၊ သူလာၿပီး ျပင္ေကၽြးလိမ့္မယ္ ”
ဟုေျပာလိုက္ရာ အရာအားလုံးသည္ ေရကန္အသင့္ၾကာအသင့္ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။
ဦးျမႀကီးတို႔အားလုံး ၁၀ နာရီေလာက္တြင္ ထြက္သြားၾကပါသည္။ မိတူးမာက ၁၁ နာရီခန႔္တြင္ ဦးမင္းေမာင္၏တဲေပၚသို႔ေရာက္လာပါသည္။
“ဆရာႀကီးလည္း ဆာေရာေပါ့ မိတူးမာ ထမင္းခူးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္”
“ေအးေအး နင္လည္း အတူလာစားေလ၊ ႏွစ္ေယာက္စာ တခါတည္းခူးလိုက္”
“ဟုတ္ကဲ့၊ ဆရာႀကီး”
ေမာေမာ ဆာဆာႏွင့္ မိတူးမာျပင္ေပးေသာ ထမင္းကို အဝစားလိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္သည္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာေပၚတြင္ ခန လွည္းလိုက္ေလသည္။ မိတူးမာက အိုးခြက္ ပန္းကန္ မ်ားကို ေဆးေၾကာၿပီး ဦးမင္းေမာင္ ေဘးသို႔လာ၍ ထိုင္လိုက္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္က ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါသည္။
“ဆရာႀကီးတို႔ ၿမိဳ႕ မွာ က ဒီမွာလိုေတာ့ ဘယ္လႊတ္လပ္ပါ့မလဲေနာ္။ ေန႔ခင္းဆို ကေလးေတြ ရွိရင္ ဘယ္လုပ္လို႔ ရပါ့မလည္း ေနာ္။”
“ရတာေပါ့၊ ဘယ္အခ်ိန္မဆိုလုပ္လို႔ရေအာင္ ငါတို႔က သီးသန႔္ အခန္း ဖြဲ႕ထားတာ၊ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆို အျပင္က အသံေတာင္မၾကားရဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းက အိပ္ခန္းထဲမွာေလ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ၿပီးရင္ အသာေလး ေရေဆးၿပီး ထြက္သြားလိုက္႐ုံဘဲဟ။”
“ေအာ္ ဟုတ္လား၊ ေကာင္းတာေပါ့။”
မိတူးမာက စကားေျပာရင္းႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္၏ ပုဆိုးကို ခါးထိ မလိုက္ၿပီး လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္ႏွင့္ နယ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးသည္လည္း မာေတာင္လာပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က
“နင္ငါ့ဟာႀကီးကို နဲနဲ စုပ္ေပးပါလား”
“အင္းစုပ္ေပးမယ္ေလ”
ေျပာေျပာဆိုဆို မိတူးမာက လွဲေနရာကထထိုင္လိုက္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လီးႀကီးကို ကုန္းစုပ္လိုက္ပါသည္။ မိတူးမာ သည္ လီးကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ဆုပ္ကိုင္၍ အေပၚေအာက္ ဂြင္းထုသကဲ့သို႔ လုပ္ေပးေနရင္း လီးထိပ္ကြမ္းသီးလုံးႀကီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲထည့္၍ မက္မက္ေမာေမာပင္ စုပ္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ စုပ္ေနပုံက တာဝန္ေက်႐ုံမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနခ်င္းျဖစ္သည္။ လၽွာဖ်ားျဖင့္လည္း လီးထိပ္ကို ဖိဖိၿပီးယက္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္မွာေကာ့ေနရေပသည္။ အတန္ၾကာစုပ္ေပးေနရာ ဦးမင္းေမာင္၏ လီးမွာ မာေတာင့္လာၿပီး လုံးဝ မထိမ္းနီုင္ေတာ့ဘဲ ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္လာသျဖင့္
“ဟဲ့ေတာ္ေတာ့၊ ေတာ္ေတာ့၊ ငါၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ” ဟု
ေျပာကာ လီးကို သူမ၏ ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ရန္က်ိဳးစားလိုက္ပါသည္။
“ေကာင္းလိုက္တာဟာ၊ နင္ကေတာ့ ဆရာမႀကီးဘဲ၊ ေတာ္လိုက္တာ၊”
ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာကို ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး အကၤ် ီကို လွန္တင္လိုက္ကာ နို႔ဆက္စို႔လိုက္ ျပန္ပါသည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ နို႔တဘက္ကို စို႔၍ ေနာက္တဘက္ကို လက္ျဖင့္နယ္ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ တ အင္း အင္း ႏွင့္ ညည္းလာပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က လက္ကို နို႔နယ္ေနရာမွ ေနရာေျပာင္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးကို ပြတ္ေပးလိုက္ ပါသည္။ တင္ပါးကိုပြတ္ေနရာမွ ေနာက္ဘက္မွ မိတူးမာ၏ ဖင္ၾကားထဲသို႔ ႏွိုက္လိုက္ရာ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီး ႏွင့္ သြားထိပါေတာ့သည္။ မိတူးမာကလည္း တြန႔္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ နို႔စို႔ ေနေသာ ေခါင္းကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္ပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ေစာက္ဖုတ္ကို အထက္ေအာက္ ဆြဲဆြဲ ၿပီးပြတ္ ေပးေနလိုက္ရာ မိတူးမာမွာ ေစာက္ဖုတ္ယားလာၿပီး ဖင္ႀကီးတခုလုံး တြန႔္လန္ တြန႔္လန္ျဖစ္ေနပါေတာ့ သည္။ ဦးမင္းေမာင္က ေစာက္ဖုတ္အားပြတ္ေနရင္း မိတူးမာ၏ ထမီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ မိတူးမာ၏ ထမီကို ေအာက္တြင္ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားေသာ မိတူးမာ၏ ဖင္ေျပာင္ႀကီးေပၚလာပါေတာ့သည္။မိတူးမာမွာ အေပၚေအာက္ပိုင္း ဘာမွမရွိ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ဖင္ ေျပာင္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္၏ လက္သည္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ခ်မ္းၾကားတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ ငင္ လႈပ္ရွားေပးေနရာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတခုလုံးသည္ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ရႊဲရႊဲ စိုေနပါေတာ့ သည္
ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ သိပ္မျဖဳံးေတာ့ဘဲ မိတူးမာ၏ ေပါင္ကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး ကား လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္နားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေမာင္ငယ္လိုးထား၍ ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ဦးမင္းေမာင္ ၏ လီးႀကီးမွာ အတားအဆီး မရွိ ေရွာကနဲ ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္လည္း ရသည့္အခ်ိန္ေလး တြင္လိုးရသညိျဖစ္ရာ မေန႔ကကဲ့သို႔ အခ်ိန္ဆြဲလိုးမေနေတာ့ဘဲ၊ စ သည္ႏွင့္ တဖုံးဖုံးတဒိုင္းဒိုင္းေဆာင့္ပါ ေတာ့ သည္။ မိတူးမာ၏ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနရာ ေဆာင့္လိုးရသည္မွာ ပိုသြက္ေနပါေတာ့သည္။ ဦးမင္းေမာင္က မိတူးမာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚတြင္ ထမ္းတင္လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးကို ကိုင္းလိုက္ၿပီး လက္ ႏွစ္ဘက္ကို မိတူးမာ၏ လည္ပင္းတဘက္တခ်က္ေဘးတြင္ ေထာက္ထားလိုက္ၿပီး အားကုန္ေဆာင့္ပါ ေတာ့ သည္။ မိတူးမာမွာလည္း ကိုယ္လုံးက လုံးဝေခါက္ခ်ိဳးခ်ိဳး ထားသလိုျဖစ္ေနၿပီး လီးႀကီးက သားအိမ္ဝ ထိ လာထိ ေနၿပီး တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ထိေနသလိုခံစားေနရပါသည္။ ဤပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ တဆက္ထဲ အခ်က္ ၂၀၀ ခန႔္ မနားတန္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ မိတူးမာလည္း တသက္စာ ရသြားၿပီး ဦးမင္းေမာင္လည္း မိတူးမာ ေစာက္ဖုတ္ ထဲတြင္ လရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရင္းၿပီးသြားပါေတာ့သည္။
မိတူးမာ ေဘးတြင္ လွဲရင္း အေမာေျဖေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အနားယူၿပီးမွ မိတူးမာသည္ ထ လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးရန္ ကန္ထဲသို႔ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ပင္ ဆင္းသြားပါသည္။ ဦးမင္းေမာင္လည္း သူမေနာက္သို႔လိုက္ လီးတန္းလန္းျဖင္ပ ဆင္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳး လိုက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေသာအခါ မိတူးမာက ေရေႏြးတည္ၿပီး ဦးမင္းေမာင္အား ေကာ္ဖီမစ္ တခြက္ေဖ်ာ္ တိုက္ ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုးခဲ့ေသာေနရာကို ေရစို အဝတ္ျဖင့္တိုက္ေနပါသည္။ တဲတခုလုံးလည္း လရည္ နံ့ ႏွင့္ ေစာက္ရည္ အနံ့တို႔ျဖင့္ မႊန္ထူေနပါသည္။ မိတူးမာဘယ္လိုတိုက္တိုက္ အနံ့က မေပ်ာက္နိုင္သျဖင့္ ဦးမင္းေမာင္ က ဒီဇယ္ႏွင့္ တိုက္ခိုင္းလိုက္ေသာအခါမွ အနံ့ ေပ်ာက္ပါေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္လည္း အဝတ္အစား အျပည့္အစုံဝတ္ ၍ ဘာမွ မျဖစ္သကဲ့ သို႔ ေနလိုက္ပါသည္။ မိတူးမာလည္း ကေလးပိုက္ၿပီး ေမာင္ငယ္ ေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားပါေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းက အရွိန္ႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္လည္း ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါေတာ့သည္။
