သင္းကြဲ

ခရီးသည္ အျပည့္ ကုန္ေတြအျပည့္တင္ထားေသာ အစိမ္းေရာင္တိုယိုတာ ဒိုင္နာကားတစီး သည္ ကုန္းတက္မို႔ တအိအိ နဲ႔တက္လာသည္။ (ဒိန္း) ေသနတ္သံတခ်က္ ၾကားလိုက္ရသည္။ ပဲ့တင္သံကရွည္သည္။ ေကာင္းကင္ကို ေထာင္ေဖါက္တာဘဲ။ စိမ္းစိုေနေသာ လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္ သစ္ပင္အုပ္ေတြထဲက လက္နက္ကိုင္လူတစု ထြက္လာသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ေျပာက္က်ား ယူနီေဖါင္းမ်ားနဲ႔ ျဖစ္သည္။ ဒိုင္နာကား ေမာင္းသူက ကားကိုအေနာက္ ဖက္ကို ျပန္ဆုတ္ေမာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ေနာက္ထပ္ ေသနတ္သံတခ်က္ ကားအေနာက္ဖက္က (ဒိန္း)ကနဲ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ (ကားသမား ကားကိုရပ္လိုက္. ေသသြားခ်င္လား) ကားေမာင္းသူ ကားကို ဆက္ မဆုတ္ရဲေတာ့…။





(..ေအာက္ဆင္းခဲ ့…အားလုံးဆင္းၾက….အားလုံးဆင္း….) လက္နက္ကိုင္ေတြ ကားကိုဝိုင္းထားၿပီ။ ေဒါင္းစိမ္း ကၽြန္းပင္ႀကီးတပင္ကိုမွီၿပီး သူ႔လူေတြ လုပ္တာ ကိုင္တာေတြကို ၾကည့္ေနသည္။ ခရီးသည္ေတြ ေၾကာက ရြ႕ံထိတ္လန႔္စြာနဲ႔ကားေပၚကဆင္းၾကသည္။ ( အားလုံး ထိုင္ၾက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၾက )ေအာ္ႀကီးက ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္ တရမ္းရမ္းနဲ႔ လူေတြကို အမိန႔္ေပးေနသည္။ (မိန္းမသပ္သပ္ ေယာက်ၤားသပ္သပ္ ထိုင္ၾကစမ္း) (လူအားလုံးပါတဲ့ေငြ..လက္ဝတ္လက္စား..နာရီ..ခၽြတ္..ထုတ္..ေရွ႕က..အိပ္ထဲထည့္)ေအာ္ႀကီးက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာခရီးသည္ေတြကိုတေယာက္ခ်င္းလိုက္ၾကည့္သည္။ (ဟိုလူေတြရြာကအလႉအတြက္..ဘဏ္ကထုတ္လာတဲ့ေငြေတြဘယ္မလဲ ထုတ္ၾကစမ္း..ကူလီကူမာေတာ့လုပ္မယ္မႀကံနဲ႔..အူပြင့္ကုန္မယ္..) ေငြပါလာေသာခရီးသည္မ်ား..လက္နက္ကိုင္ေတြကႀကိဳသိေနလို႔အံ့ၾသေနသည္။ လူေတြအားလုံး..သူတို႔နာရီလက္ဝတ္လက္စားေတြခၽြတ္ေနၾကတာ ေအာ္ႀကီးက ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေဒါင္းစိမ္း..ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာခရီးသည္ေတြကို..အေဝးကၾကည့္ေနသည္။မိန္းမေတြဘက္ကိုၾကည့္ေနသည္လို႔ဆိုရင္ပို မွန္မည္။ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့မ်က္စိေတြက ထူးထူးျခားျခား ဆိုျမင္တတ္သည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၾကတဲ့မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီး အနက္ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလး၂ေယာက္ကိုသူျမင္သည္။ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနလို႔ ဒီမိန္းမပ်ိဳေလးေတြရဲ့ေပါင္တန္ေတြနဲ႔တင္ေတြကို ေဒါင္းစိမ္း မ်က္စိ စားပြဲထိုင္ရတာ ထင္းထင္းလင္းလင္း ရွိလွသည္။ (ေအာ္ႀကီး) ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ေအာ္ႀကီး ခ်ာကနဲလွည့္ၾကည့္သည္။ ေဒါင္းစိမ္းက လက္ညႇိုးကို သူ႔ဖက္ကိုေကြးလိုက္ဆန႔္လိုက္လုပ္ၿပီး သူ႔ဆီကိုလာရန္ ေခၚသည္။ ေအာ္ႀကီး အေျပးကေလး ေရာက္လာသည္။ (ေအာ္ႀကီး….) (ဗ်ာ…ဗိုလ္ႀကီး ) (ဟိုမွာ ျမင္လား ) (ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး….) (ဘာ ဟုတ္ကဲ့လဲ….ဘာျမင္လဲ..) (အလန္းကေလးေတြ ေလ ဗိုလ္ႀကီး …၂ေယာက္ေတာင္…)

(ေအး မင္းမဆိုးဘူး ျမင္တတ္တယ္ ေအး ငါ ေဆာ္ေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ ဒို႔ျပန္ရင္ အဲဒီ ၂ေယာက္ကိုေခၚခဲ့..ဒါဘဲ ) ေအာ္ႀကီး ျပဳံးသြားသည္။ (စိတ္ခ် ဗိုလ္ႀကီး ) (သြားေတာ့ ဒါဘဲ ) ေအာ္ႀကီး လူေတြဆီက ရသမၽွ ယူ႐ုံမက ကားေပၚက အထုပ္ေတြထဲကလဲ ဘာရနိုင္မလဲ အကုန္ရွာေဖြကာယူသည္။ မိန္းမေတြထိုင္ေနသည့္ေနရာ ကိုသူသြားသည္။ (ေဟ့ မင္းနဲ႔မင္းထစမ္း) မိန္းမပ်ိဳေလး၂ေယာက္ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ထရပ္ၾကသည္။ (မင္းတို႔ကို ဒို႔ေခါင္းေဆာင္က ေတြ႕ခ်င္တယ္ သြား ဟို ေတာစပ္ကို ) ေအာ္ႀကီးက ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္း ရွိရာဖက္ကိုျပသည္။ မိန္းမပ်ိဳ ၂ေယာက္ ဘာမွျပန္ဆင္ေၿခ မတက္ရဲၾက။ ေအာ္ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း ေဒါင္းစိမ္း ရွိရာကို ေလ်ာက္သြားၾကသည္။ မိန္းမပ်ိ ၂ ေယာက္အနက္တေယာက္က သိသိသာသာ ဖင္ေတာင့္သည္။ ေအာ္ႀကီးက ေကာင္မေလးေတြ ရဲ့ တင္ေတြကို အာသာတငမ္းငမ္းနဲ႔ ၾကည့္ရင္း အေနာက္က လိုက္သြားသည္။ ေဒါင္းစိမ္း သူ႔ေရွ႕ေရာက္လာေသာ မိန္းမပ်ိဳမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္သည္ ။ (နံမယ္ ေျပာ ) မိန္းမပ်ိဳမ်ားက ဘာမွမေျပာၾက။ ေခါင္းေတြငုံ႔ၿပီး ေနၾကသည္။ (ေဟ့ ေမးေနတယ္ေလ ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္း နင္တို႔ကိုေမးေနတယ္ ေျဖလိုက္) ေအာ္ႀကီးက ေသနတ္ဒင္နဲ႔ရြယ္လိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳ ၂ေယာက္ မလႈပ္ၾက။ ေဒါင္းစိမ္း လက္ကျမန္သည္။ အနီးဆုံးတေယာက္ကို ဖ်န္းကနဲ ပါးပိတ္ရိုက္ထဲ့လိုက္သည္။ ေနာက္တေယာက္ကိုလဲ ရိုက္ဖို႔ရြယ္လိုက္ေတာ့… ( က်မ…က်မ က မိုးမိုးခိုင္.. သူ က မာလာဝင္း ) လို႔အသံထြက္လာသည္။ ေအာ္ႀကီးက…ဖင္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔တေယာက္က..မာလာဝင္းဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့(မာလာဝင္း…နင္ကေတာ္ေတာ္က်န္းမာေရးေကာင္းတာဘဲ… ေကာင္းလိုက္တဲ့ဖင္….ဟီးဟီး….)ဆိုၿပီး မာလာဝင္းရဲ့ ဖင္တုံးေတြကို လက္နဲ႔လွမ္း ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ (အို ဘာလုပ္တာလဲ ..ယုတ္မာလွခ်ည္လား) မာလာဝင္းက အေနာက္ကို ဆုတ္ လိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီး က အတင္းဘဲ ဖင္ ၂လုံးၾကား လက္သြင္းၿပီးကိုင္သည္။ ေဒါင္းစိမ္းက မိုးမိုးခိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ရဲ့ နို႔ေတြကိုစမ္းသည္…။ (က်မတို႔ကို သနားပါရွင္..) ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာ..လူေတြထဲကဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔လူငယ္တေယာက္က..ဝုန္းကနဲထရပ္လိုက္သည္..။ ေဘးမွာရွိေနတဲ့လက္နက္ကိုင္တေယာက္က ကိုင္ထားတဲ့အမ္၁၆ဒင္နဲ႔လူငယ္ရဲ့ေခါင္းကိုထုခ်လိုက္သည္။ထိုလူငယ္ေျမႀကီးေပၚေမွာက္က်သြား ေတာ့ ေနာက္ လက္နက္ကိုင္တေယာက္က ေျပးလာၿပီး စစ္ဘိနပ္နဲ႔လူငယ္ရဲ့ေက်ာကိုကန္သည္။ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ကန္ သည္..။ (ဘယ္ေကာင္ မေက်နပ္ဘူးလဲ…ထေလ..ေသခ်င္တဲ့ေကာင္..ထ ) ေအာ္ႀကီး က ေအေက၄ရေမာင္းျပန္နဲ႔ခ်ိန္လိုက္သည္။ (မင္းတို႔မွာဒါရွိလား ဒါ မရွိဘဲနဲ႔ လာမစမ္းနဲ႔..အကပ္လိုက္..ျဖဳတ္ လိုက္မယ္….) ေနာက္လိုက္ တေယာက္ က အမ္၁၆ကို လူေတြျမင္ေအာင္ ျပလိုက္ၿပီး တဒိန္း ဒိန္းနဲ႔ မိုး ေပၚေထာင္ေဖါက္ သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ကသူ႔ခါးမွာ အလြတ္ထိုးထားတဲ့ ၄၅ဘို႔စစ္သုံး ပစ္စ္တိုလ္ ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ဒိုင္နာကားရဲ့တာယာေတြကို ပစ္သည္။ ေအာ္ႀကီးက မာလာဝင္းနဲ႔မိုးမိုးခိုင္ ကိုေက်ာမွတြန္းၿပီး (ကဲ..သြားမယ္..နင္တို႔ေရွ႕က သြား)လို႔ေျပာေတာ့ မာလာဝင္းက

(နင္တို႔ဖါသာသြားေပါ့..ဒို႔ကဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ.. ေငြေကာလက္ဝတ္လက္စားေတြေကာ ေပးၿပီးၿပီဘဲ….) လို႔ျပန္ေအာ္သည္။ ေအာ္ႀကီးက ေအေက၄၇ ဒင္နဲ႔ မာလာဝင္း ခါးကို ေဆာင့္လိုက္သည္။ (ေစာက္စကားမရွည္နဲ႔..ခုထိလူမသတ္ေသးဘူးေနာ္ ..အားလုံး ေသသြားမယ္ ) မာလာဝင္း လဲက်သြားသည္…။ ( ျပန္ ထ စမ္း….ေကာင္မ…လ်ာ မရွည္နဲ႔ ..ခိုင္းတာလုပ္ ..ခံမေျပာနဲ႔… မသာ ျဖစ္သြားမယ္ ) ေဒါင္းစိမ္းကေကာင္မေလးေတြကိုေအာ္ႀကီးနဲ႔အဖြဲ႕ကေတာထဲအတင္းဆြဲသြားတာကိုလွည့္ၾကည့္တဲ့လူေတေယာက္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္သည္။ (မင္းက ဘာၾကည့္တာလဲ…ငါ..တယ္..ပစ္ထည့္လိုက္ရလို႔ ပြဲခ်င္းၿပီးသြားမယ္…) မာလာဝင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ ကို ေအာ္ႀကီးတို႔ လူမဆန္စြာ ဆံပင္ကေနဆြဲၿပီး ေခၚသည္။ ေဒါင္းစိမ္း ျပဳံးေနသည္။ မာလာဝင္း ၏ စြင့္ကားတဲ့တင္သားစိုင္ေတြ ကို ေဒါင္းစိမ္း အေနာက္ကၾကည့္ရင္း ( ေကာင္းလိုက္တဲ့ အိုးႀကီး ေတြ႕မယ္ မၾကာခင္ ေတြ႕မယ္ )လို႔ စိတ္ထဲက ၾကဳံုးဝါးေနသည္။ ေနာက္လိုက္ တပည့္ေတြကိုေရွ႕က သြားခိုင္းၿပီး ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ေအာ္ႀကီးတို႔က ေကာင္မေလး၂ေယာက္နဲ႔ အေနာက္ကလိုက္သည္..။ ေဒါင္းစိမ္းက တလမ္းလုံး မာလာဝင္း အနားကပ္ၿပီး သူမ တင္ကားကားေတြကို ကိုင္သည္ ။ ( အို ..မကိုင္နဲ႔ လူယုတ္မာႀကီး ) မိုးမိုးခိုင္ က တင္ေတြမႀကီးေပမဲ့ ရင္သားေတြက ထြားသည္ ..။ ေဒါင္းစိမ္း က ပါးစပ္ က တလမ္းလုံး ညစ္ညမ္းတာေတြေျပာလာသည္ ။ (ေအာ္ႀကီး .. ငါ မိုးမိုးခိုင္ နို႔ေတြကိုစို႔ခ်င္လွၿပီကြာ..မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး…ဟား..ဟား..) မိုးမိုးခိုင္နဲ႔မာလာဝင္းတို႔ မၾကားဝန႔္ မနာသာေတြ ၾကားေနၾကရသည္ ။ မာလာဝင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္တို႔ သည္ ခရီးကို ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာလာမိၾကတာ အကုသိုလ္ အျပားလိုက္ကပ္တာဘဲ..။ ဒီလို ယုတ္မာရိုင္းစိုင္းတဲ့ လူဆိုးေကာင္ေတြနဲ႔မွ တိုးရ သည္..။ ေတာ က နက္သထက္ နက္လာသည္။ (ေရွ႕ မိုင္ဝက္ေလာက္မွာ သမင္ဖို ကိုေရာက္မယ္ ) ေရွ႕ေျပးသြားေနတဲ့ေအာ္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။ေဒါင္းစိမ္းက(သမင္ဖိုက်မွနားၾကမယ္….သမင္ဖိုဆိုရင္ေတာ့စိတ္ခ်ရပါၿပီ..ဒို႔ေအရီယာထဲေရာက္ေနၿပီေလ..)လို႔ လူအားလုံးၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာသည္ ။ မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ မာလာဝင္း အရမ္းေမာေနၾကၿပီး ယိုင္နဲ႔ေနၿပီ ။သူတို႔ေျခေထာက္ေတြကို မနဲ သယ္ေနၾကရၿပီ ။ သမင္ဖို က သူတို႔ရဲ့ စခန္းတခုဆိုရင္လဲမမွားဘူး ။ သမင္ဖိုက ရြာပ်က္ တခုပါ ။ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာတခုေပါ့။ ကၽြဲ ၂ေကာင္ခပ္တဲ့ၾကားက ေျမစာပင္ေတြ ျဖစ္တဲ့သမင္ဖိုရြာသားေတြက ေျပာင္းေျပးၾကရတာၾကာ ပါပေကာလား ။ ေအာ္ႀကီးလဲ ဖင္ေကာင္းတဲ့ မာလာဝင္းကို စေတြ႕ထဲက သေဘာက်ေနတာ ။ တလမ္းလုံး လဲ မာလာဝင္း ရဲ့ဖင္တုံးေတြ ကိုၾကည့္ၿပီး သြားေရယို ေနခဲ့သည္ ။ အင္း….ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္း ကိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မို႔ဦးစားေပးရ မယ္ ။ သူ စားၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေအာ္ႀကီးတို႔က ေကာင္းေကာင္း ဆြဲၿပီဘဲ..။ ဒါးျမတိုက္ လူသတ္ မုဒိန္းက်င့္ အလုပ္ေတြကို ထမင္းစားေရေသာက္ ေန႔စဥ္လုပ္ေနတဲ့ေအာ္ႀကီး မွာရက္စက္ယုတ္မာမႈေတြဘဲ ျပည့္ႏွက္ေနတာဟာ အဆန္း မဟုတ္ေပ ။



……………………………………………..

နက္ရွိုင္း ခၽြတ္ကနဲ အသံေၾကာင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲပိုက္ထားတဲ့ ေသနတ္ ကိုအသံလာရာကို ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္ ။ လူတေယာက္ သူ ရွိေနတဲ့ေတာင္ကမူေလးေပၚကို တက္လာေနသည္။ ဖိုးထူး …ပါလား။ ဖိုးထူး က သူ႔လူ။ သူ႔ ဘက္ေတာ္သား ။ ခ်ိန္ထားတဲ့ေသနတ္ကို ပုခုံးမွာလြယ္လိုက္သည္။ ဖိုးထူး က (ေဟး နက္ရွိုင္း ..ဟိုေကာင္ေတြသတင္းရလို႔ ငါလာ ေျပးေျပာ တာ…) ဆိုၿပီး နက္ရွိုင္းေဘးမွာလာထိုင္သည္။ ဖိုးထူး တ

ကိုယ္လုံးေခၽြးေတြ စိုေနသည္ ။ (ဘာ သတင္းလဲ ..ဒီေကာင္ေတြဘယ္မွာလဲ ) နက္ရွိုင္း မ်က္လုံးေတြ က်ဥ္းေျမာင္း မႈန္မွိုင္းသြားၾကသည္။ (ဒီေကာင္ေတြ ဒီေန႔ ကားလမ္းဒါးျမတိုက္တယ္ ။ကားေပၚပါတဲ့ေက်ာင္းသူ ၂ ေယာက္ ကို ေတာထဲ ဆြဲလာတယ္ ေစာေစာကဘဲ သမင္ဖို ဖက္ကို လ်ိဳႀကီးထဲက ျဖတ္ဆင္းသြားတာ ငါ့ညီ ဖိုးေထြး ျမင္လိုက္တယ္ ဒါေၾကာင့္ မင္းဆီ သတင္းလာ ပို႔တာ..) ( ေအး ေက်းဇူးတင္တယ္ ဖိုးထူး ) နက္ရွိုင္း အနီးက သစ္ပင္ႀကီးရဲ့ သစ္ျမစ္ႀကီးေပၚခ်ထားတဲ့ သူ႔ေက်ာပိုးအိ္တ္ ကိုေကာက္ လြယ္ပိုးလိုက္သည္ ။ ညာဘက္ခါးမွာကင္းဘတ္စ္အိတ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ၄၅ ေအာ္တိုမက္တစ္ ကို ထုတ္စစ္လိုက္သည္..။ေျဖာက္ကနဲ ေမာင္းဆြဲတင္သည္ ..။ ေဘာင္းဘီညာ အိတ္ထဲထိုးထည့္ထားတဲ့ ေျပာက္ၾကားေတာေဆာင္းဦးထုပ္ ကို ထုတ္ယူၿပီး ေဆာင္းသည္ ။ (ကဲ သြားၿပီ ဖိုးထူး ငါ မေသေသးရင္ ေတာ့ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း) ဖိုးထုး ဘာမွမေျပာ ။ ေခါင္းညႇိမ့္ျပသည္ ။ နက္ရွိုင္း စိမ္းစိုေနတဲ့သစ္ပင္စုေတြထဲ ခဏခ်င္း ကြယ္ေပ်ာက္သြား ေလသည္ ။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ေဒါင္းစိမ္းရယ္ ..ဘယ္သူဘာေကာင္လဲဆိုတာ မင္းေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေစရမယ္…… နက္ရွိုင္း ဒီေတာ ဒီေတာင္ေတြထဲ က်က္စားခဲ့တဲ့ေကာင္ဘဲ ။ေဒါင္းစိမ္းတို႔ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သမင္ဖို ကို အျမန္ဆုံးေရာက္နိုင္မဲ့ ျဖတ္လမ္းကို သူသိသည္ ။ သူ ၿပီးခဲ့တာေတြ ျပန္ စဥ္းစားလိုက္ရင္ ေသြးေတြဆူေဝလာရျပန္သည္ ။ မိေသာ္ မ်က္ႏွာေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိရင္ မိေသာ္ကိုသူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကတိေတြေပးေနမိသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းကိုငါ သတ္မယ္ မိေသာ္… နင္ံအတြက္ငါ လက္စားေျခမယ္ ….သူေရာ သူ႔တပည့္ေတြေရာ ငါ ငရဲျပည္ပို႔ပစ္မယ္ ။ မိေသာ္နဲ႔သူ ရီးစား ဘဝ ခ်ိန္းေတြ႕တာေတြ…မိေသာ္ ကို သူနမ္းတာေတြ…မိေသာ္ နဲ႔ သူ သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးေပၚမွာေဆာက္ထားတဲ့ တဲေလး ထဲခ်ိန္းေတြ႕ၾကတာေတြ ျမင္ေယာင္ေတာ့ သူ မ်က္ေရက်ရသည္ ..။ မိေသာ္ မရွိေတာ့ပါလား ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ နက္ရွိုင္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ သမင္ဖို ရြာပ်က္နားေရာက္လာၿပီ…..

………………………………………

မိေသာ္ ကေလးေတြကို မနက္ဖန္ ဘာေတြ သင္မယ္ဆိုတာ ေျပာၿပ ေနသည္..။ သူ ေက်ာင္းဖြင့္ထားတဲ့ ၀ါး႐ုံေတာ ေလး ဆီကို လူတေယာက္ လာေနတာကို မိေသာ္ ေတြ႕လိုက္သည္ ။ အစိမ္းေရာင္ေျပာက္ၾကား ဝတ္စုံ နဲ႔ အမ္၁၆ ေသနတ္ကိုေက်ာမွာလြယ္ထားသည္ ။ အင္း..ဒီေကာင္ ခ်င္းလုံး ဆိုတဲ့ေကာင္ဘဲ ဘာမ်ားလဲ…။ ကေလးေတြကိုျပန္ ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ခ်င္းလုံး အနားေရာက္လာသည္ ။ ( ေသာ္ေသာ္ နက္ရွိုင္း နင့္ကိုေခၚခိုင္းလိုက္လို႔…) (ဘယ္လို ငါ့ကိုဘယ္ကိုေခၚခိုင္းတာလဲ..သူက ဘယ္မွာလဲ…) (နက္ရွိုင္းက အေပၚစခန္းမွာ သူဆင္းမလာအားလို႔ နင္ လိုက္လာခဲ့ဘို႔ ငါ့ကိုေျပာခိုင္းလိုက္တယ္ …) (နက္ရွိုင္းကလဲကြာ ခက္တာဘဲ သူဘဲ ငါ ခ်က္ထားတာ လာစားမယ္ ဆိုၿပီး ) မိေသာ္ က ညည္းသလိုေျပာလိုက္ၿပီး (ေကာင္းၿပီ ခ်င္းလုံး ငါ အေပၚစခန္း လိုက္သြားလိုက္မယ္ ) ( ကဲ ဒါျဖင့္ ငါသြားလိုက္အုံးမယ္ )

မိေသာ္ လြယ္အိတ္နက္ ကေလးကို စလြယ္သိုင္း လြယ္လိုက္သည္ ။ နက္ရွိုင္း တကယ္ဘဲမလာနိုင္လို႔ျဖစ္မွာပါ သူက ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွမပင္ပန္းေစခ်င္ဘူး….။လူေတြဆင္ေတြတက္လိုက္ဆင္းလိုက္မို႔ လမ္းေလးေတာင္ျဖစ္ေနတဲ့ေတာင္တက္လမ္းေလးအတိုင္း မိေသာ္ တက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းကေလး ျဖစ္ေနတာ ၾကည့္ၿပီး (ဆင္သြားရင္လမ္းျဖစ္ )ဆိုတဲ့စကား သတိရ မိသည္ ။ စခန္းနားေရာက္ခါနီး သစ္ပင္အုပ္ၾကားက (ရပ္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ..ဘယ္သူလဲ )ေမးသံၾကားလိုက္ရသည္ ။ ကင္းသမား မ်ား ။ မိေသာ္ က နက္ရွိုင္းဆီသြား ဖို႔လို႔ေျပာေတာ့ ကင္း သမားတေယာက္ က (ဗိုလ္နက္ရွိုင္း မရွိဘူး ထင္တယ္ ဗိုလ္ႀကီး ေနလ တို႔နဲ႔ တဖက္ကမ္းကို ပါသြားတယ္ ေလ )လို႔ေျပာသည္ ။ ( ရွိတယ္ ခုနဘဲ ခ်င္းလုံး လာၿပီးေခၚတာ နက္ရွိုင္း ေခၚခိုင္းတယ္လို႔ေျပာတယ္) (ေအးေလ ရွိလဲၿပီးေရာ ငါ က နင္သြားၿပီးမရွိရင္ အေမာအဖတ္တင္မွာစိုးလို႔ပါ ) ကင္းသမားေတြကို သူ႔မွာပါခဲ့တဲ့ ဇီးထုပ္ေတြေပးခဲ့ၿပီးေတာင္ေပၚ ဆက္တက္လာသည္ ။ ေတာင္ေပၚေရာက္လာေတာ့ ေတာဆင္အုပ္ေတြနဲ႔လြတ္ေအာင္ သစ္ပင္ျမင့္ႀကီးေတြအေပၚ ေဆာက္ထားတဲ့ တဲေလးေတြ ေတြ႕ေတာ့ နက္ရွိုင္းနဲ႔ သူ တခါက အဲဒီတဲေလး တတဲထဲ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကတာ ..နမ္းၾကတာ …အခ်စ္လြန္ၾကတာ ..သူ႔ အပ်ိဳစင္ ဘဝ ကိုနက္ရွိုင္းကိုေပးအပ္ခဲ့တာေတြ ျမင္ေယာင္ သတိရ လိုက္သည္ ။ မၾကာခင္ဘဲ ၀ါးစည္းရိုး ကာထားတဲ့ သူတို႔ စခန္းကို ေရာက္ၿပီ ။ ကင္းသမားထပ္ေတြ႕သည္ ..။ သူသိတဲ့ေကာင္ေလး ေဂ်ဝမ္း ျဖစ္ေနသည္ ..။ ေဂ်ဝမ္းက မိေသာ္ကိုႏုတ္ဆက္သည္ ။ သူ ကိုင္ထားတဲ့ အမ္၁၆ ရိုင္ဖယ္က သူနဲ႔ ၾကည့္မေကာင္း…။ရိုင္ဖယ္က သူ႔ထက္ရွည္ေနသလိုဘဲ လို႔ မိေသာ္ ထင္သည္…။ ျမင့္မားတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေတြေအာက္မွာ တဲတန္းလ်ား ေတြကို ေတြ႕ရၿပီ ။ သစ္ပင္ေအာက္ မွာ အရက္ကိုပုလင္းလိုက္ေမာ့ေနတဲ့ ေအာ္ႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ ကိုေတြ ့လိုက္သည္ ။ (ေအာ္ႀကီး) (အိုး ေသာ္ေသာ္ပါလား ဘယ္ကိုလာလဲ) (ဒီကိုေပါ့ နက္ရွိုင္းေကာ သူ႔ဆီလာတာ ) ( ေအး ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ သူ ရွိတဲ့ေနရာငါျပမယ္ ) ေအာ္ႀကီး အေနာက္က မိေသာ္ လိုက္သြားသည္ ။ တဲႀကီးတလုံးထဲ ဝင္သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ အရက္ေသာက္ေနသည္ ။ (ေအာ္ႀကီး ဘယ္မွာလဲ နက္ရွိုင္း နင္ ငါ့ကိုဘယ္ေခၚလာတာလဲ ေစာက္ေကာင္) ( ေအာ္ မိေသာ္ နင္က နက္ရွိုင္း အားကိုးနဲ႔ ေထာင္ေနတာ ခက္တယ္ မိေသာ္ ခက္တယ္) ေအာ္ႀကီး က သူတို႔ဝင္လာတဲ့ တဲတံခါးကို အတြင္းက ပိတ္လိုက္သည္ ။ (ဒါ ဘာ လုပ္တာလဲ ေအာ္ႀကီး ) (နင့္ကို စကားေျပာခ်င္လို႔ မိေသာ္ ဒို႔ဗိုလ္ႀကီး ေဒါင္းစိမ္း က နင္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔…) (ဒါဆို နက္ရွိုင္း က ဘယ္မွာလဲ ) ( နက္ရွိုင္း ဒီမွာမရွိဘူး မိေသာ္ ဒို႔ ဘဲရွိတယ္ ..) (စဥ္းစဥ္း စားစားလုပ္ၾကေနာ္ နင္တို႔မွားမယ္ ဒို႔တေတြဟာအခ်င္းခ်င္းေတြငါ့အေဖဘယ္သူဆိုတာလဲ နင္တို႔သိတယ္ေနာ္ ) ( မိေသာ္ ေသသြားၿပီျဖစ္တဲ့ နင့္အေဖကို စကားထဲထည့္မေျပာေနနဲ႔ေလ ငါတို႔ကိုလာၿပီး အတိတ္က ႀကီးပြါးခဲ့တာေတြ ျပန္တမ္းတမေနနဲ႔ မိေသာ္ ) (နင္တို႔ မိုက္ရိုင္း လွခ်ည္လား နင္တို႔မွားမယ္ေနာ္ ငါ့အေဖေသေပမဲ့ နက္ရွိုင္းက ငါ့ကိုထိရင္ ခံမွာမ ဟုတ္ဘူး ) (ဟား ဟား ..နင့္ေကာင္ကိုေစာက္ဂ႐ုမစိုက္လို႔ နင့္ကိုခု ညာေခၚလိုက္တာေပါ့ မိေသာ္….) ေအာ္ႀကီး က မိေသာ္ ခါးေလးကို လွမ္းဆြဲ ဖက္လိုက္သည္ ။

(အို ဘာ လုပ္တာလဲ နင္ ယုတ္မာလွခ်ည္လား…) ေဒါင္းစိမ္း မ်က္ႏွာကတည္သြားသည္ ။ (မိေသာ္ ..နင့္ကိုရွင္းရွင္းဘဲေျပာမယ္ နင့္ကိုညာေခၚတာ ဒီေန႔ မင့္ကို ငါ မုဒိန္းက်င့္မလို႔.. နင့္ကိုလိုးမလို႔ သိၿပီလား …) (ဟင္ လူယုတ္မာ မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား …နင္လုပ္ခ်င္တိုင္းရမလား ဒီမွာ ေကာင္စုတ္ ငါက အသက္သာအေသခံသြားမယ္ ဘယ္ေတာ့မွငါသေဘာမတူဘဲ နင္မရဘူး…..ငါျပန္ မယ္ ..) ေအာ္ႀကီးကလက္၂ ဖက္ကိုဆန႔္တန္းကာၿပီး (မျပန္ရဘူး မိေသာ္ နင့္ကို ဗိုလ္ ေဒါင္းစိမ္း က လိုး မယ္ တဲ့…) လို႔ေျပာသည္ ။ (ငါ ေျပာၿပီး ပေကာ ငါက အသက္အ ေသခံသြားမဲ့ေကာင္မလို႔ …မရဘူး..ေအာ္ႀကီး…မရဘူး …) (အသားအနာမခံခ်င္နဲ႔ မိေသာ္ ငါတို႔က လိုးမယ္ဆိုလိုးရမွ ) (နင့္ညီမ နင္သြားလိုးပါ လား…) ေဒါင္းစိမ္း က မိေသာ္ကိုအတင္းဝင္ဖက္သည္ ။ (ဖ်န္း …ဖ်န္း…..) မိေသာ္ ေဒါင္းစိမ္းကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပါးရိုက္ ထည့္သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းက မိေသာ္ အရိုက္ကိုခံၿပီး အနား အတင္းကပ္ သည္..။ ေအာ္ႀကီးကလဲ အေနာက္ကေနဝင္ ဖက္သည္ ။ မိေသာ္က လွည့္ ရိုက္သည္ ။ ေအာ္ႀကီးက အေနာက္က ေဒါင္းစိမ္းကအေရွ႕က အတင္း ဝင္ခ်ဳပ္ သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း က မိေသာ္ ရဲ့ တီရွပ္ အနက္ေလး ကို ဆြဲ ျဖဲ သည္ ။ ဗ်ိ ..ကနဲ ျပဲစုတ္သြားသည္ ။ မိေသာ္ရဲ့ ဝင္းဝါ စိုေျပတဲ့အတြင္းသားေတြ ေပၚလာတယ္..။ဘရာစီယာ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းေလး ေအာက္က ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ရင္သားစိုင္ႏွစ္ခုက အတင္း႐ုန္းကန္ တိုးထြက္ေနၾကသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းက အေရွ႕က အတင္းဝင္ဆြဲေနတဲ့ အခ်ိန္ မိေသာ္ရဲ့ထမိန္ကို အေနာက္က ေန ေအာ္ႀကီးက ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။ မိေသာ္ ထမိန္ ကြင္းလုံးပုံကၽြတ္က်သြားရသည္ ။ ( အို ) ပင္တီေဘာင္းဘီေလး က အရမ္းပါး သည္ ။ မိေသာ္ ရဲ့ ေပါင္ဂြဆုံ က အေမြး မဲစုစု ေလးကို ၀ိုးတိုးဝါးတားေတြ႕ ေနရသည္ ။ ေအာ္ႀကီး က က်န္ေနတဲ့ ဘရာစီယာ နဲ႔ ပင္တီေလးကိုပါ ခၽြတ္ ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း က ေအာ္ႀကီးကို တဲထဲကထြက္သြားဖို႔ေျပာလိုက္တယ္ ..။ ေအာ္ႀကီး က (ဆရာသမားကို ကူေနတာပါ ..)လို႔ေျပာလိုက္တယ္..။ (ရတယ္ …ငါ့ဖါသာ နိုင္တယ္…မင္းအကူ မလိုဘူး ..မင္း အျပင္ က ေစာင့္….) (ေကာင္းၿပီ ..ဗိုလ္ႀကီး …က်ဳပ္ အျပင္မွာရွိမယ္ လိုအပ္ရင္ ေခၚလိုက္ ..) ေအာ္ႀကီး တဲထဲကထြက္သြားသည္ ။ ဆရာသမားကိုကူတာပါဆိုတဲ့ေအာ္ႀကီးရဲ့ အစိမ္းပုတ္ စစ္ေဘာင္းဘီရဲ့ေရွ႕မွာ သူ႔ ဟာႀကီးက ေငါ ေငါႀကီး ေထာင္ထ ေနေပ သည္ ။ (အို ..ဒီအတြက္ နက္ရွိုင္းက နင္တို႔ကို လက္တုံ႔ျပန္လိမ့္မယ္ တဏွာ႐ူး ေခြးေတြ ..) (နင္ သိပ္ေထာင္တယ္..မိေသာ္..နက္ရွိုင္း အားကိုးနဲ႔ ….ဒါေၾကာင့္ ငါ နက္ရွိုင္းကို အလုပ္နဲ႔ သြားတဲ့ ေနလ တို႔နဲ႔ ထည့္လိုက္ ၿပီး တဖက္ကမ္း မွာ ငါ့ တပည့္ေတြကိုရွင္း ပစ္ခိုင္းလိုက္ ၿပီ ) (ဟယ္ …နင္…နင္ သိပ္ ရက္စက္ ပါ လား …နင္ဟာ နတ္ဆိုး …ဆာဒန္ မာန္နတ္ …) (ဟား ဟား …နင္ ငါ့ မယား သာ လုပ္လိုက္ …နင့္ကို ငါ ေကာင္းေကာင္း ေထာက္ပံ့ မွာ မိ ေသာ္ …..) (ဘယ္ေတာ့မွ နင့္မယား မလုပ္ ဘူး …ေခြးေကာင္ ..နက္ရွိုင္း ေသရင္ ငါလဲ ဒီေလာက မွာ မေနလိုေတာ့ ဘူး ….) ( မိ ေသာ္ နင့္လို လွလဲလွ ေတာင့္လဲေတာင့္ တဲ့ ေကာင္မ က ေသလို႔ မျဖစ္ဘူး …) ေဒါင္းစိမ္း အတင္း ခုန္ အုပ္ ၿပီ..။ မိေသာ္ က်ားမေလးတေကာင္ လို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ သည္ ။ ကုတ္ျခစ္သည္ ။ေျခနဲ႔ ကန္

သည္။ ေဒါင္းစိမ္း က မ မႈ ။ မိေသာ္ ရဲ့ က်န္ေနတဲ့ ဘရာစီယာ ေလးကို အတင္း ဆြဲ ခၽြတ္ သည္ ..။ရင္ လွလွေတြ က တင္းအိ ေနသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း လက္ေတြက သန္မာ လွ သည္ ။မိေသာ္ ႐ုန္းကန္ ရတာ ၾကာေတာ့ ေမာလာသည္ ။ အိုး…လူယုတ္မာ ေဒါင္းစိမ္း မွာ ေဘာင္းဘီ မရွိေတာ့ပါလား…။ သူ႔ ေပါင္ၾကားက လီးတန္ မဲမဲႀကီး က ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ မိေသာ္ရဲ့ ပင္တီပါးေလးေပၚကေန မိေသာ္ ေပါင္ၾကား က မို႔ မို႔ ေဖါင္းေဖါင္း ဆီးခုံ ႀကီးကို ဖိ ဖိ ထိုးေနသည္။ မိေသာ္ အားတင္းၿပီး ေျခနဲ႔ ကန္ လိုက္သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ရဲ့ လက္ေတြကသူ႔ေျခေထာက္ ကို ဆြဲ ဖမ္းလိုက္ၿပီး ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲျဖဲလိုက္ သည္ ။ ဗ်ိ ကနဲ ျပဲထြက္သြား ရ သည္ ။ မိေသာ္ ႐ုတ္တရက္ ကြပ္ပ်စ္ ေပၚ က ထၿပီး ေျပး သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း က တ ဟား ဟား ေအာ္ ရီ လိုက္ ၿပီး ..( မိေသာ္ ရယ္ နင္ ငါ့လက္ထဲက ေျပးလို႔ လြတ္ မတဲ့လား…) ေျပာၿပီး အ ေနာက္က ေျပး လိုက္ သည္..။ မိေသည္ ရဲ့ ခါးကေန ျပန္ဆြဲ ဖမ္းသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း လက္ ေတြက မိေသာ္ ရဲ့ အ ဝတ္ မပါ ေသာ ကိုယ္အႏွံ့ ကိုင္တြယ္ေနၿပီ ။ ( ေစာက္ ေကာင္ ..မု ဒိန္းေကာင္ ….ငါ့ကိုမကိုင္နဲ႔ ….) ( မိေသာ္..ငါ စိတ္ မ ရွည္ ေတာ့ ဘူး…) ေဒါင္းစိမ္း မိေသာ္ ကိုရက္စက္ ၿပီ ။ မိေသာ္ ကို လက္ဝါး အျပား လိုက္ႀကီးနဲ႔ ရိုက္ ပါ ေတာ့သည္ ။ (ဖ်န္း…ဖ်န္း ) ( အို ..) မိေသာ္ ၾကမ္းျပင္မွာ ေမွာက္ရက္ လဲက် သြားရ သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း က မိေသာ္ ျပန္ မထ နိုင္ ခင္ သူမ ကိုယ္ေပၚ ကတက္ ဖိထား သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း က သူ႔ေျခေတြနဲ႔ မိေသာ္ ေၿခ ၂ဖက္ကို ကား သြားေအာင္ ခြဲ လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ မိေသာ္ အ ေပၚမွာ ေမွာက္ လိုက္ သည္ ။ အား ….ဟား…ဟား…… မိေသာ္ ေစာက္ပတ္ထဲကို သူ႔ လီး ရဲ့ ထိပ္လုံး ဒစ္ႀကီး တိုးဝင္လာ ပါ ေတာ့ သည္။ လီးႀကီး က တင္းက်ပ္ျပည့္သိပ္ ေနသည္..။ အား…အား…..အာ….. (မိေသာ္ ….နင့္ကို ဒီ အခ်ိန္ က စၿပီး ငါ လိုးၿပီ..ေရ ေရ လည္ လည္ လိုးမွာ ….နင့္ ကို လိုးခ်င္ခဲ့တာၾကာၿပီ ….) ေဒါင္းစိမ္း အတင္း ထိုး သြင္းသည္ ။ (ေကာင္းလိုက္ တဲ့ ေစာက္ပတ္ေလး……က်ပ္ေန တာဘဲ ….) ေဒါင္းစိမ္း မညႇာမတာ ေဆာင့္သည္ ။ ေဆာင့္လိုးသည္…။ (နင္ ႈယ္ငယ္ကထဲကဘဲ နင့္ကိုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး လိုးခ်င္ခဲ့တာ မိေသာ္…..နင္ံေစာက္ပတ္က အရမ္းေကာင္းတာဘဲ မိေသာ္ရယ္ ) မိေသာ္ ရက္ စက္ စြာ နဲ႔ ေဒါင္းစိမ္း တက္ လိုးတာ ကို ခံေနရ သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ လီး တုတ္တုတ္ ႀကီးက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ မိေသာ္ ေစာက္ဖုတ္ ထဲဝင္ထြက္ေနတယ္…။ေဒါင္းစိမ္း စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္ေနသည္ ..။ အင္….အင္……အို…..ဖြပ္ဖြပ္..ဖြပ္ဖြပ္..အင့္…. ေကာင္းလိုက္တာမိေသာ္ရယ္ ..



ဒီ အခ်ိန္ မွာ ….တဖက္ ကမ္း မွာ ေရာက္ ေန ေသာ နက္ရွိုင္း သူ႔ ကို ဗိုလ္ႀကီးေနလ က သူတို႔ စခန္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါး ဝယ္ ခိုင္း သည္ ။ သူ မ်ား နယ္ျဖစ္လို႔ လက္နက္ ထားခဲ့ရမယ္ဆိုလို႔ နက္ရွိုင္း သူ႔ ေသနတ္ကို တေနရာ မွာ ထားခဲ့ရ သည္ ။ နက္ရွိုင္း က ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ နဲ႔ ကင္းကြာၿပီး ေနခဲ့သူ မဟုတ္ဘူး ။ သူ မေက်နပ္ ။ မသကၤာလဲ ျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ႀကီးေနလ စကားကို သူ နားမေတာင္ ။ သူ႔ ေျခသလုံးမွာ ပြိဳင့္ ၃၈ ေျပာင္းတို ငါးလုံးျပဴးေလး ကပ္ခ်ည္သြား သည္ ။ ဒီ ေသနတ္ေလး က ဘဲ သူ႔ အသက္ ကို ကယ္ခဲ့တာျဖစ္ သည္။ လူျပတ္တဲ့ တေနရာ လဲ ေရာက္ေရာ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ တပည့္ ၂ေယာက္ က သူ႔ ကို လက္နက္ မပါဘူးထင္ၿပီး ခပ္ ေပါ့ေပါ့နဲ႔..ေဒါင္းစိမ္း က လုပ္ခိုင္းလို႔ သူ႔ကိုရွင္းပစ္ရ မယ္ လို႔ေျပာသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ တပည့္ေတြက သူတို႔ ကိုယ္ကို ၀ါရင့္ ေၾကး စား ေတြ ပုံစံ ဖမ္း ထားၾကၿပီး နက္ရွိုင္းကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခိုင္းထား ၿပီး တေယာက္ က အရက္ေမာ့ေနၿပီး တေယာက္ က နက္ရွိုင္း ေခါင္းကိုေသနတ္နဲ႔ေတ့ထားၿပီး စီးကရက္ တလိပ္ကိုပါးစပ္မွာ ခဲၿပီး က်န္တဲက လက္တဖက္နဲ႔ မီးညႇိေနသည္..။ နက္ရွိုင္း သူ႔ ညာေျခသလုံး မွာ ထိုးထားတဲ့ ငါးလုံးျပဴး ေျပာင္းတိုေလး ကို ထိုင္ရက္က ထုတ္ယူၿပီး ၂ေကာင္လုံးကို အနီးကပ္ ျဖဳတ္လိုက္သည္ ။ ပက္လက္ လွန္ ခ်ၿပီး အရင္ဆုံး သူ႔ ကို ေခါင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ေထာက္ထားသူ ကို ပစ္ သည္ ။ ေခါင္း ကို ပစ္သည္ ။ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဘး က အရက္ေမာ့ေနတဲ့ ေက်ာက္ ျဖဳန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ကိုျဖဳတ္ သည္ ။ ေဟာလိုးပြိဳင့္ ၃၈ ပလပ္စ္ ပီ က်ည္ ေတြ က သူ႔ ကိုရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ လူ ၂ေယာက္ရဲ့ ေခါင္းေတြ ထဲ ကို ဝင္ သြားၿပီ ။ ဝုန္း ကနဲ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်သြားတဲ့ အဲဒီ ၂ ေကာင္ ကို ေသခ်ာေအာင္ တခ်က္စီ ေခါင္းေတြထဲ ထပ္ျဖဳတ္ သည္ ။ နက္ရွိုင္း ေသနတ္ထဲ က်ည္ထပ္ျဖည့္ ၿပီး ဗိုလ္ႀကီးေနလ ဆီ ျပန္ သည္ ။ ဗိုလ္ႀကီးေနလ သူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ေတာ့ အံ ့အားသင့္ေနသည္။ သူ႔လက္၂ဖက္စလုံးမွာကိုင္ထားတဲ့ ပစ္စ္တိုလ္ေတြနဲ႔ ဒလစပ္ ပစ္သည္ ။ မလိုအပ္ဘဲ ေဒါသ အညႇိုးနဲ႔ က်ည္ကပ္ေတြထဲက က်ည္ေတြ ကုန္သည္အထိ သူ ပစ္သည္ ..။ ၄၅ဘို႔ က်ည္မ်ား ဗလပြမွန္ထားတာေၾကာင့္ ေနလ မ်က္ႏွာ လူ႐ုပ္ မေပၚေတာ့ ..။ ေနလ အေလာင္းကိုတံေတြးနဲ႔ထြီကနဲေထြးလိုက္သည္ ။ ဒီ အခ်ိန္ က စၿပီး နက္ရွိုင္း သည္ သင္းကြဲ တေကာင္ျဖစ္သြားၿပီ …။ နက္ရွိုင္း သူ႔ ကို ဘာေၾကာင့္ ေဒါင္းစိမ္း သတ္ခ်င္လဲ ေသ ေသ ခ်ာ ခ်ာ မသိေပမဲ့ ေဒါင္းစိမ္း ရွိရာကို သူ ျပန္ၿပီ ။ ေနလ သူ႔ ကိုေဆးဝယ္ဖို႔ေပးလိုက္တဲ့ေငြေတြနဲ႔ သူ ေသနတ္ နဲ႔က်ည္ေတြဝယ္သည္..။ အိပ္ခ်္ေက ၉မမ အမ္ပီ ဖိုက္ အေပါ့စား ေအာ္တိုမက္တစ္ စက္ေသနတ္တလက္ နဲ႔ ေတာရပ္စ္ ၉မမ ပစ္စ္တိုလ္တလက္နဲ႔ က်ည္ကပ္ အပိုမ်ား ..က်ည္ဆံမ်ား ဝယ္ သည္..။လက္ပစ္ဗုံးေတြ ဝယ္သည္ ။ သူ တို႔နယ္ထဲ သူ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ မိေသာ္ ကို ေဒါင္းစိမ္း က်င့္တဲ့အေၾကာင္း…မိေသာ္ ေသနတ္ဆြဲၿပီး ပစ္ဖို႔ႀကံ လို႔ ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ေအာ္ႀကီးတို႔ က မိေသာ္ ကို ပစ္ သတ္လိုက္ ၾက တဲ့ သတင္း နက္ရွိုင္း..ၾကားရ သည္ ။ နက္ရွိုင္း ၾကမ္းၿပီ ..။ ေဒါင္းစိမ္းတို႔ ကို သူ ဝင္တိုက္ သည္ ။ တေယာက္နဲ႔အမ်ားေပမဲ့ သူ မေၾကာက္ ။ မိေသာ္ အတြက္ သူ လက္စားေခ် သည္..။ ေဒါင္းစိမ္း ကို သူ ေလ်ာ့တြက္ သလို ျဖစ္သြားသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းက တျခားနယ္ က ေၾကးစားေတြ ပါ ေခၚသုံးၿပီး သူ႔ ကို ၀ိုင္းႏွိပ္ ခဲ့ သည္ ။ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို သူ သတ္နိုင္ခဲ့ သည္ ။ နက္ရွိုင္း ကိုက်ည္ ထိသည္..။ သူ က်ည္ ထိၿပီး ေခ်ာက္ထဲက်သြားသည္ ။ေဒါင္းစိမ္းတို႔ က သူ ေသၿပီလို႔ထင္သည္ ..။ သူမေသ ..။ ခ်က္ေကာင္းကိုမွန္တာမဟုတ္ ။ တဖက္ကမ္းမွာ သူ က်ည္ထိတဲ့ ဒါဏ္ရာ ကိုေဆးကု သည္ ။ ျပန္ ၿပီး ထူ ထူ ေထာင္ ေထာင္ ျဖစ္လာေတာ့ ေဒါင္းစိမ္း တို႔ ကို ေဆာ္ဖို႔ သူ ျပန္ လာၿပီ..။

သင္းကြဲ နက္ရွိုင္း ခ်စ္သူ မိေသာ္ အတြက္ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ ျပန္ လာပါ သည္ ။



နက္ရွိုင္း သမင္ဖိုရြာပ်က္ ကိုေရာက္လာ ၿပီ ။ မိေသာ္ အေၾကာင္းကို သူ ေတြူးေနတဲ့ အေတြး ေတြ ျပတ္ေတာက္သြားသည္ ။ ရြာပ်က္ အဝင္က မီး ေလာင္ထားတဲ့ တဲႀကီး ကို စ ျမင္ေနရၿပီ။ နက္ရွိုင္း ေသနတ္ကို ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး တလွမ္းခ်င္း တိုးကပ္သြားသည္ ။ ေတြ႕ၿပီ ..။ ကင္းသမား တေယာက္ …။ ဒီေကာင္ေလးကို သူသိသည္..။ေဒါင္းစိမ္း ရဲ့ တပည့္ရင္းျဖစ္တဲ့ လူေလး..။ လူက ပုသေလာက္ ရက္စက္ ႐ုပ္မာတဲ့ေကာင္ ။ လက္ထဲ က အမ္၁၆ ကို ေရာ့တိေရာ့ရဲ ကိုင္ထားၿပီး အရက္ပုလင္းကိုေမာ့ေနသည္ ။ နက္ရွိုင္း ရဲ့က်င့္သားရေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြက အနီးအနားက ျခဳံေတြ ျမက္ေတာေတြၾကား ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္သည္ ။ ေတြ႕ၿပီ ေနာက္တေယာက္ ။ သူ႔ကိုေတာ့ နက္ရွိုင္းမသိ ။ လူသစ္ေလး ျဖစ္မယ္ ။ ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္ ကိုလြယ္ထားရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္ ။ ကင္းခ်ထားတာ ၂ေယာက္ ။ နက္ရွိုင္း ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္ ။ သမင္ဖိုရြာပ်က္ က တိတ္ဆိတ္ လြန္းေနသည္..။ တခ်က္တခ်က္ ခပ္ ေဝး ေဝး က ေမ်ာက္ ႀကိဳးေခြသံေတြနဲ႔ ငွက္ေတြ ေအာ္ သံေတြ ၾကားေနရ သည္ ။ မုန္တိုင္းမလာခင္ တိုက္ခတ္ ေနတဲ့ ေလေျပေအး ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ လိမ့္မည္ လို႔ နက္ရွိုင္း စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္ သည္ ။



သမင္ဖို ရြာပ်က္ ကိုေရာက္လာေတာ့ ေဒါင္းစိမ္းက သူတို႔စတဲခ်ေနက် ရြာလည္က တဲႀကီး ကို မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ မာလာဝင္း တို႔၂ ေယာက္ ကိုေခၚသြားသည္ ။ ေအာ္ႀကီး က ကင္းေတြခ်ထားသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္းက ေအာ္ႀကီးကိုေခၚၿပီး မိုးမိုးခိုင္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး တဖက္ခန္း မွာ သြားထားဖို႔ ေျပာသည္ ။ ေအာ္ႀကီး က သေဘာေပါက္ သည္..။ မာလာဝင္းကို သူ႔ဆရာ အရင္က်င့္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေလ ။ မိုးမိုးခိုင္ ကိုသူ႔ေဘာ့စ္ ခိုင္း တဲ့အတိုင္း ေနာက္..တဲတလုံးမွာ ခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္ ။သူလဲ မိုးမိုးခိုင္ နေဘး မွာ အရက္ ထိုင္ေသာက္..သည္ ။ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တဖက္က အခန္း ထဲက မာလာဝင္းရဲ့ စူးစူး ၀ါးဝါး ေအာ္သံ ထြက္ေပၚလာပါသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း မာလာဝင္း ကို အတင္း ႀကံၿပီ..။ (မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္ ….က်မ ကို သနားပါ ရွင္…) ( နင္ ငါလုပ္တာ ကို ေအး ေအး ခံရင္ နင့္အတြက္လဲ သက္သာမယ္ မာလာဝင္း ..႐ုန္းကန္ရင္ နင္ ကိုနာမယ္ …) ေဒါင္းစိမ္း က မာလာဝင္း ကို ကြပ္ပ်စ္ ေပၚကို ဆြဲလွဲလိုက္သည္ ..။ မာလာဝင္း အတင္း႐ုန္းသည္..။ေျခနဲ႔ ကန္သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ရင္ဝ ကို ကန္မိသည္ ။ အြတ္ ကနဲ ေဒါင္းစိမ္း လန္က်ခါနီး ျဖစ္ရေတာ့ ေဒါသထြက္သြားၿပီး မာလာဝင္းကို ဖ်န္း ကနဲ လက္ျပန္ရိုက္ ထဲ့လိုက္သည္ ။ မာလာဝင္း ဝုန္း ကနဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚကို လန္က်သြားသည္ ။ ထမိန္ က လန္တက္ ၿပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေတြ အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္ ။ တဏွာ႐ူး ေဒါင္းစိမ္း သူ႔ ေျ့ပာက္ၾကား စိမ္း ေဘာင္းဘီ ကို ခၽြတ္ပစ္ သည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ရဲ့ လီးမဲမဲႀကီး က မတ္ မတ္ ေတာင္ေနသည္ ။ လီးထိပ္ ဒစ္ႀကီး က ျပဲလန္ေနသည္ ေ၈ြးစိ ၂လုံး က တြဲ ေလာင္းက် ရမ္းခါေနသည္ ။ အေမႊး မဲမဲ ေတြ က ထူထပ္စြာ ေပါက္ ေန သည္..။ မာလာဝင္း ၾကက္သီး တ ျဖန္းျဖန္း ထ သြားရသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း လီးႀကီး က အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထေနသည္ ။လီးရဲ့

ထိပ္ေပါက္ကအေရေတြ စီးက်ေနသည္ ။ ဒီလီးႀကီးနဲ႔ငါ့ကို ဒီ ဒါးျမႀကီး လိုးေတာ့မွာပါ လား ဆိုၿပီး ေၾကာက္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ တဆတ္ ဆတ္ တုန္ေနၿပီ.။ ( ငါ ကေတာ့ မင္းကို လိုးမွာ ဘဲ…မာလာဝင္း …မင္း မခံခ်င္လဲ အတင္းလိုးမွာဘဲ …မင္း ေအးေအး ေဆးေဆး အလိုးခံရင္ မင္း ေစာက္ပတ္ေလး မစုပ္ျပတ္သြားဘူးေပါ့ ကြာ….႐ုန္းရင္ေတာ့ ..ေစာက္ပတ္ေလးရဲ့ အနာဂါတ္ က လွပ မွာ မ ဟုတ္ဘူး …..) ေဒါင္းစိမ္းက မာလာဝင္းရဲ့ ထမိန္ ကိုအတင္းဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္ ။ မာလာဝင္း သေဘာမတူေပမဲ့ အားခ်င္းက မမၽွ ။ ထမိန္ေလး ေဒါင္းစိမ္းလက္ထဲ ပါ သြားရ သည္ ။ ၿပီးေတာ့ မာလာဝင္းရဲ့ တီ ရွပ္နဲ႔ ဘရာစီယာ လဲ ေဒါင္းစိမ္းက ဆြဲ ျဖဲ ပစ္ လိုက္လို႔ တ စ စီ ျဖစ္သြားရ ၿပီ..။ မာလာဝင္း က ေရွ႕တိုးလာတဲ့ေဒါင္းစိမ္း ေၾကာင့္ အေနာက္ကို ဖင္ေရႊ႕ ကာ ဆုတ္ သြားသည္…။ (မ…မလုပ္ပါနဲ႔ ရွင္… က်မ ကိုခ်မ္းသာ ေပးပါ ) ေဒါင္းစိမ္း ေဒါသထြက္ လာၿပီ ။ (ေစာက္ပါးစပ္ ပိတ္ထားစမ္း ..နားညီးလာၿပီ ) ေဒါင္းစိမ္း အတင္း တက္ခြသည္။ မာလာဝင္း က တြန္းထုတ္ သည္ ။ေျခနဲ႔ ကန္ထုတ္သည္ ။ (ေခြး…ေခြးႀကီး ေခြးလို မလုပ္နဲ႔…….) (ဖ်န္း …ဖ်န္း ) ေဒါင္းစိမ္း မာလာဝင္း ကို ရိုက္သည္ ။ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ရိုက္သည္ ။ မာလာဝင္း ေခါင္းမူးသြားသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း သူမ ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲျဖဲ လိုက္သည္ ။ အေမႊးမဲမဲစုစု နဲ႔ မာလာဝင္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳ ႀကီးကို ရမက္ျပင္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနေသာ ေဒါင္းစိမ္း မ်က္ႏွာႀကီး ကို မာလာဝင္း တသက္လုံးေမ့ေပ်ာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ။ ေဒါင္းစိမ္း သူမ ေပါင္ၾကားကိုေခါင္း အပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးကို လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ ပါေတာ့ သည္။ ေစာက္ဖုတ္ အယက္ ခံရ လ်င္ တရာမွာ ၉၉ ေယာက္ေသာ မိန္းမ ေတြဟာ ပထမ အလိုမတူ ေစကာမူ အေတြ႕အထိေၾကာင့္ သာယာ သြားၾကတာ မ်ား တာ ကိုသိတဲ့ ေဒါင္းစိမ္းက ခ်က္ခ်င္း တက္ မလိုးေသး ဘဲ မာလာဝင္း ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္လိုက္တာျဖစ္သည္ ။ မာလာဝင္းမွာ မထင္မမွတ္ဘဲ ေစာက္ဖုတ္ကို အယက္ ခံလိုက္ရလို႔ ေၾကာင္ေန သည္..။ ေဒါင္းစိမ္းက မာလာဝင္းေပါင္ေတြကို ဆြဲဖက္ထားသည္..။ မာလာဝင္း႐ုန္းၾကည့္ ေပမဲ့ မရ ဘူး ။ ေဒါင္းစိမ္းက ေစာက္ဖုတ္လွလွႀကီးကို အားရပါးရ လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ေနတာ ျပတ္ ျပတ္ ျပတ္ ျပတ္ အသံေတြ ေပၚထြက္ ေနေပ သည္ ။ တဖက္ ခန္းက ေအာ္ႀကီး တျပတ္ျပတ္ အသံေတြ ၾကားေနရလို႔ ဆရာသမားေတာ့ ေဆာ္ေနၿပီ ဆိုၿပီး ျပဳံးၿဖီးၿဖီး ႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ေအာ္ႀကီး လက္ျပ္ႀကိဳးတုတ္ခံထားရတဲ့ သူ႔ အနားက မိုးမိုးခိုင္ ကို ၾကည့္ သည္ ။ မိုးမိုးခိုင္လဲ တျပတ္ျပတ္ အသံေတြကိုၾကားေနရ တာဘဲ..။ ေအာ္ႀကီး မီးေတာက္ ခ်က္ အရက္ ကိုေမာ့လိုက္ ၿပီး ေဆြးေျမ့ ေပါက္ျပဲေနေသာ တဲရဲ့ နံရံ ကေန တဖက္ ခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဟား ..ဗိုလ္ႀကီးက ဘာဂ်ာကိုင္ေနတာဘဲ .. အဟား …မာလာဝင္းေတာ့ ဖင္ႀကီးေတြ ရမ္းခါေနတာဘဲ ဗိုလ္ ေဒါင္းစိမ္းေတာ့ ေစာက္ပတ္ကို ေကာင္းေကာင္းယက္ ေပးေနၿပီ မိုးမိုးခိုင္ မွာ ေအာ္ႀကီး က ေအာ္က်ယ္ ေအာ္က်ယ္ ေျပာေနလို႔ မၾကားခ်င္လဲၾကားေနရသည္ ။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားလို႔ ကိုယ့္နားကို ကိုယ္ ပိတ္ထားလ်င္လို႔လဲ မရ ။ အို .. မိုးမိုးခိုင္ ေအာ္ႀကီး တဖက္ခန္းကို ေခ်ာင္းေနတာကိုၾကည့္မိလိုက္တာ မဖြယ္မရာျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ မ်က္စိျပန္ လႊဲလိုက္ ရသည္ ။ မိုးမိုးခိုင္ျမင္ရတာက ေအာ္ႀကီးရဲ့ ေဘာင္းဘီထဲက တစုံတခုက ေရွ႕ကို ေငါေငါႀကီး ေထာင္ထေနတာ မို႔ ရွက္ၿပီးမ်က္စိ လႊဲလိုက္ရတာပါ ။

ေအာ္ႀကီး က မိုးမိုးခိုင္ဘက္ကို လွည့္လာသည္ ။ ပထမ မိုးမိုးခိုင္ ကို သူ တက္က်င့္ မလို႔ဘဲ..။ ေနာက္ေတာ့.. ေဒါင္းစိမ္း က အျမဲ ဦးဦး ဖ်ား ဖ်ား လုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဒါင္းစိမ္း စိတ္ဆိုးမွာ စိုးရိမ္ၿပီး မိုးမိုးခိုင္ ကို အပရိက အျပင္ပန္း အေပၚယံေလာက္ေတာ့ သမ မည္ လို႔ စိတ္ျပင္လိုက္သည္ ..။ ဒူးေလးေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ ရဲ့ ထမိန္ကိုဆြဲ ခၽြတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ျမင္ေတြ႕ေနရ ေသာ ေပါင္တန္ရွည္ ေဖြးေဖြးေတြ ကို အငမ္းမရ ၾကည့္ရင္း …လက္၂ဖက္ နဲ႔မိုးမိုးခိုင္ ရဲ့ ပင္တီ အတြင္းခံေလးကို ဆြဲခၽြတ္ ပါ ေတာ့ သည္ ..။ မိုးမိုးခိုင္ မွာ လက္ျပန္ႀကိဳး အတုတ္ခံထားရတာေၾကာင့္ ဘာမွ မကာကြယ္နိုင္ေပမဲ့ ေပါင္၂ဖက္ကို ပူးကပ္ထားသလို ပင္တီဆြဲခၽြတ္လို႔မရေအာင္ ဖင္ကိုလဲ ႂကြမေပးဘဲ ဖိကပ္ထားသည္ ။ ေအာ္ႀကီး လြယ္လြယ္နဲ႔ ခၽြတ္မရ ။ ေအာ္ႀကီး လဲစိတ္တိုလာသည္ ။ (ေကာင္မ ဘာေပ ကပ္ ကပ္ လုပ္ေနသလဲ …ငါ တယ္..လုပ္လိုက္ရ ..) မိုးမိုးခိုင္ က တံေတြးနဲ႔ လွမ္းေထြး သည္ ။ (ေကာင္မ ..ဒို႔ လက္ခုပ္ထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္ ငါ့ကိုပမာမခန႔္ နဲ႔ ..ကဲဟာ…) ေအာ္ႀကီးရဲ့ လက္ဝါးႀကီး မိုးမိုးခိုင္ရဲ့ ႏုေဖြးေနတဲ့ ပါးျပင္ ေဖါင္းေဖါင္းေလးေပၚကို အရွိန္ျပင္းျပင္း က်ေရာက္ ထိေတြ႕ သြားသည္ ။ (ဖ်န္း …အေမ့..) မိုးမိုးခိုင္လန္က်သြားရသည္ ။ ေအာ္ႀကီး လဲ ပင္တီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ လိုက္သည္ ။ ( အဟား…..လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလး ..) မိုးမိုးခိုင္ ေပါင္ကို ႀကိဳးစားၿပီး ေစ့လိုက္သည္ ။ ေအာ္ႀကီး က မိုးမိုးခိုင္ ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲ ျဖဲ သည္ ။ မိုးမိုးခိုင္ ေစာက္ဖုတ္ က အေမႊးရိပ္ထား လို႔ ေျပာင္ရွင္း ေနသည္ ။ အသားက အရမ္း ေဖြးေဖြးျဖဴတာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလး က နီနီေလး ။အတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက မျပဲမလန္ေသး..။ အပ်ိဳဝင္ ေစာက္ဖုတ္ေလး ။ ေအာ္ႀကီး က ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ ကို တဟား ဟား နဲ႔ ေပါင္ျဖဲၾကည့္ေနရင္း ..သူ႔ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကိုဖြင့္ၿပီး တုတ္ခိုင္ၿပီးရွည္ တဲ့ သူ႔ လိင္တန္ႀကီးကို ထုတ္သည္ ။ မိုးမိုးခိုင္ မၾကည့္ ခ်င္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္ ။ ေအာ္ႀကီး မိုးမိုးခိုင္ ေစာက္ဖုတ္ကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔ လိင္တန္မဲမဲႀကီးကို ပြတ္သပ္ေနသည္ ။



ေဒါင္းစိမ္း ေစာက္ပတ္ယက္တာရပ္လိုက္သည္ ။ မာလာဝင္း ပက္လက္လန္ေနၿပီ….။ တခါမွ မၾကဳံဘူးတဲ့ မာလာဝင္းမွာ ေဒါင္းစိမ္း ေစာက္ပတ္ယက္တာ အလူးအလဲ ခံလိုက္ရသည္ .။ မုဒိန္းသမားေပမဲ့ အရင္တက္မထိုးထဲ့ဘဲ ေစာက္ပတ္ ယက္လိုက္တာေၾကာင့္ မာလာဝင္းမွာ ေစာက္စိ ကို ေဒါင္းစိမ္း ဆြေပးလိုက္တာ တကိုယ္လုံး တုံက်င္ၿပီး ကာမ အထြပ္အထိပ္ ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ဘဲ ေရာက္ရွိခဲ့ရၿပီး တအင္းအင္း ညည္းညဴ ေနရာ က မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ခါ ေပါင္ေတြ ကားလ်က္ မနိုးတဝက္နိုးတဝက္ လို ျဖစ္သြား ခ်ိန္ ေဒါင္းစိမ္း က မာလာဝင္း ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာဝင္ယူလိုက္တာေတာင္ သူမ မသိေတာ့..။ မာလာဝင္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္မွာ အရမ္းဘဲ စို ရႊဲ ေပ ပြေနတာေၾကာင့္ ေဒါင္းစိမ္း ရဲ့ လီးႀကီး ဖိသြင္းလိုက္တဲ့အခါ ၿပိကနဲ ေစာက္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္မႊာၾကားထဲ တင္းက်ပ္က်ပ္ တိုးဝင္သြား သည္ ။ မာလာဝင္းမွာ လီးႀကီး သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္လာေတာ့ဖ်တ္

ကနဲ မ်က္လုံးပြင့္လာသည္ ။ ( အို ) ေဒါင္းစိမ္း သူ႔ လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ .. ဖိထိုးလိုက္ နဲ႔လိုးေနၿပီ..။ မညႇာမတာ တအား ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္ ။မာလာဝင္း ..တအင္အင္နဲ႔ ညည္းညဴေန သည္ ။ အား..အား…..ရက္စက္လိုက္တာ….အင္..အင့္ …



နက္ရွိုင္း ေျခသံလုံလုံ နဲ႔ ကင္းသမား နားကို ကပ္သြားသည္ ။ ကင္းသမားေကာင္ေလး သည္ ေျပာက္ၾကား ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားသည္ ။ေအေက၄၇-ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္ ကို ေျပာင္းျပန္ လြယ္ထားသည္ ။ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ဘဲ သစ္ပင္ကိုမွီၿပီး ေတာအုပ္ တဖက္ကို ေငးေနသည္ ။ နက္ရွိုင္း ခဏေလာက္ ခ်ိန္ဆ ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို တခ်က္ မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္ ..။ ၿပီးတာနဲ႔ တဟုန္ထိုး ကင္းသမားဆီကို ေျပးးဝင္ၿပီး ဘယ္လက္နဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ့ လည္ပင္းကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ညာလက္ မွာကိုင္ထားတဲ့ ဒါး နဲ႔ နံၾကားကို ထိုးထည့္လိုက္သည္ ။ တခ်က္ထဲမဟုတ္ ။ သုံးေလးႀကိမ္ ..။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ…။ ေကာင္ေလး ၿငိမ္သက္သြားေတာ့ ျခဳံ ေကာင္းေကာင္းတခုထဲဆြဲသြင္းထားလိုက္သည္ ။ ေနာက္ ကင္းသမားက သူ သိတဲ့ ေကာင္ေလး ..ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ တပည့္ လူေလး ..။ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ တပည့္ ပီသတဲ့ လူေလး ..။ လူေလး က ေတာ္ေတာ္ အရပ္ပု သည္..။ သူ ကိုင္ထားတဲ့ အမ္ ၁၆ ရိုင္ဖယ္ က သူ႔ထက္ ရွည္မည္ ။ နက္ရွိုင္း လူေလး ကိုခ်ဥ္းကပ္သြားၿပီး လည္ ၿမိဳကို ဒါးနဲ႔ လွီးကာ ရွင္းပစ္လိုက္သည္ ။ လူေလးရဲ့ အမ္၁၆ ရိုင္ဖယ္ ကို သူ ေက်ာမွာလြယ္လိုက္သည္ ။ လူယုတ္မာ သုတ္သင္ပြဲ စၿပီ ။ နက္ရွိုင္း တဲတလုံးဆီ ေသနတ္ကို အသင့္ ကိုင္ၿပီး ေျပးကပ္ သြားသည္ ။ သူ႔အေနာက္ က အသံ က်ယိႀကီးနဲ႔ (ေဟး.. ရပ္..ဘယ္သူလဲ..)လို႔ ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ နက္ရွိုင္း ကိုယ္ ကို တပတ္လွဲ႕ၿပီး အသံၾကားရာကို ပစ္သည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သမင္ဖို ရြာပ်က္ မွာ နက္ရွိုင္း ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ ေသနတ္သံက တေဘာင္းေဘာင္းနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ မႈကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္ၿပီ ။ နက္ရွိုင္း၏ အမ္ပီဖိုက္ ေသနတ္ ထဲက ၉မမ က်ည္ဆံမ်ား တဒုန္း ဒုန္း ေျပးထြက္ သြားသည္ ။ နက္ရွိုင္းကိုေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး လွမ္းေအာ္တဲ့ ေကာင္ ေကာ့လန္ကာ လဲက်သြားသည္ ။ သူ ကပ္သြားတဲ့တဲ တံခါး ဝုန္းကနဲ ပြင့္လာၿပီး ေျပာက္ၾကားဝတ္စုံနဲ႔ လူတေယာက္ ခုန္ထြက္လာသည္ ။ နက္ရွိုင္းနဲ႔ လက္တကမ္း အကြာ နီးနီးကပ္ကပ္ ႀကီး ..။ ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ေပမဲ့ ေတြ႕တာနဲ႔ ..ေအာ္ႀကီးမွန္းသိလိုက္သည္ ။ေအာ္ႀကီး နက္ရွိုင္းကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အံ ့အားသင့္ သြားသည္ ။ သူ႔လက္ထဲ ေသနတ္ကို နက္ရွိုင္းဆီ ထိုးပစ္ဖို႔ႀကိဳးစား ေပမဲ့ ..နက္ရွိုင္းရဲ့ ေသနတ္ ထဲက က်ည္ဆံေတြက ေဝါကနဲ သူ႔ကိုယ္ထဲ အျပဳံုလိုက္ ဝင္သြားသည္..။ အနီးကပ္ အပစ္ခံလိုက္ရလို႔ ေအာ္ႀကီး အသံေတာင္မထြက္နိုင္ ။ ေခြက်သြားသည္..။ေအာ္ႀကီးအေပၚ သူ အညႇိုးႀကီးေနခဲ့တာမို႔ ..ေအာ္ႀကီး မ်က္ႏွာကို ပြိဳင့္ဘလင့္ အနီးကပ္ ထပ္ပစ္ျပန္သည္ ။ မိေသာ္ အတြက္ လက္စားေခ်ျခင္း ။

နက္ရွိုင္း တဲထဲကိုေျပး ဝင္သည္ ..။ မိန္းမ တေယာက္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ရက္ နဲ႔ လဲေနတာေတြ႕ သည္ ။ထမိန္ မရွိ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေပါင္ေဖြးေဖြးေတြေပၚေန သည္ ။ သည္ တုံး …တဲရဲ့ တဖက္ခန္း ကဝုန္းကနဲ အသံၾကားလိုက္ရၿပီး .. သူေရာက္ေနရာ ကို က်ည္ဆံေတြ ပလူပ်ံေအာင္ေရာက္လာလို႔ သူ ေျမႀကီးေပၚ ဝပ္ခ်လိုက္သည္ ..။ တဖက္ခန္းက ေဒါင္းစိမ္း ..ေသနတ္သံေတြ အနီးကပ္ၾကားလိုက္ရလို႔ တဲရဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ ကေန ..ခုန္ ထြက္သြားၿပီး ရန္သူ

ေရာက္ေနသည္ထင္ရတဲ့ မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ေအာ္ႀကီးေစာေစာကရွိေနတဲ့အခန္းဘက္ကို အမ္၁၆ နဲ႔ တကပ္လုံးဆက္တိုက္ဆြဲ ပစ္လိုက္သည္ ။ သူ လဲျပန္ ပစ္သည္ ..။ ပစ္ခတ္သံေတြ ဆူညံေနသည္..။ သူရွိေနရာတဲရဲ့ ၀ါးနံရံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း က်ိဳးပဲ့လြင့္စင္ ေနသည္..။နက္ရွိုင္း ႀကိဳးတုတ္ခံေနရတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ ဆီ ေလးဘက္တြား သြားလိုက္ၿပီး ဒါးနဲ႔ ႀကိဳးခ်ည္ထားတာကို ျဖတ္ေပးလိုက္သည္…။ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ သူ႔လူေတြကိုေအာ္ေခၚေနသံၾကားလိုက္ရသည္ ။ ( ငါ့ေနာက္ က လိုက္ခဲ့..)ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီး တဲရဲ့ တဖက္က နံရံ ကိုေျခနဲ႔ေဆာင့္ကန္ ခ်ိဳးလိုက္ၿပီး ခုန္ထြက္သည္ ..။ ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္ကိုင္ လူတေယာက္…..မလွမ္းမကမ္း မွာေတြ႕လို႔ သူ စ ပစ္သည္ ..။ စူးစူး ၀ါးဝါး ေအာ္ၿပီး လန္က်သြားသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ သူ႔ အေနာက္က ေျပးလိုက္လာေနသည္ ။ (ျမန္ ျမန္ လာ…) ( က်မ သူငယ္ခ်င္း ..က်န္ေသးတယ္ ..) ( ဘယ္မွာလဲ….) (မသိဘူး..တေနရာရာမွာဘဲ…) သူတို႔ဆီကို က်ည္ဆံေတြ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာေနသည္ ..။ အမ္ပီဖိုက္ က်ည္ကုန္သြားသည္ ..။က်ည္ကပ္ သူ လဲခ်ိန္မ ရေသး..။ ေစာေစာက ကင္းသမား လူေလးဆီက ယူ ခဲ့တဲ့ အမ္၁၆ နဲ႔ ျပန္ပစ္သည္ ။ သစ္ပင္ႀကီးတပင္ ေနာက္မွာ အကာအကြယ္ယူ ၿပီး သူ ျပန္ပစ္သည္ ။ တေျဖာင္းေျဖာင္း က်ည္ဆံေတြ သစ္ကိုင္း နဲ႔ ပင္စည္ကိုလာမွန္ေနသည္..။ ဆဲဆိုအမိန႔္ေပးသံေတြၾကားရ သည္ ။ သူ႔နေဘး မွာဝပ္ေနတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ ကို (သူတို႔ အားလုံး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲသိလား….) လို႔ေမးသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ က ခ်က္ခ်င္းဘဲ (စုစုေပါင္း ၉ေယာက္ )လို႔ ေၿဖ သည္ ။ ကင္းသမား၂ေယာက္ ..ေအာ္ႀကီး.. ေစာေစာက သူပစ္ခ်လိုက္တာတေယာက္ ..ဆိုေတာ့ သူ ရွင္းၿပီးတာက ၄ေယာက္ ..၅ေယာက္က်န္ေသးသည္ ..။ေဒါင္းစိမ္း အပါအဝင္၅ေယာက္ ။ ေဒါင္းစိမ္း အျပတ္ ေမာင္းလို႔ သူ႔တပည့္ေတြထဲ က ၂ေယာက္ ပစ္ရင္း ေျပးတက္လာၾကသည္ ။ နက္ရွိုင္း သံပုရာသီး လက္ပစ္ဗုံး ၂လုံး သူတို႔ ဆီကိုပစ္သည္ ။ (လက္ပစ္ဗုံးမ်ား က သံပုရာသီးလို အလုံးေလးမို႔ သံပုရာသီးဗုံး လို႔ သူတို႔ေခၚၾက သည္..။ ေလးေထာင့္အကြက္ေလးမ်ားနဲ႔ လက္ပစ္ဗုံးကိုက်ေတာ့ နာနတ္သီး လက္ပစ္ဗုံး ေပါ့) လက္ပစ္ဗုံး၂လုံးဆင့္ေပါက္ကြဲသံ က က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။ နက္ရွိုင္း မိုးမိုးခိုင္ လက္ကိုဆြဲၿပီး ေျပး းသည္..။ေနရာေရႊ႕ သည္..။႐ုတ္တရက္ ေဒါင္းစိမ္းတို႔ ဘက္က အသံတိတ္သြားသည္..။ နက္ရွိုင္းပစ္လိုက္တဲ့ သံပုရာသီးဗုံး ၂လုံး ေပါက္ကြဲမႈ က ထိေရာက္ပုံရသည္ ။ နက္ရွိုင္း နဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ တေနရာမွာ အကာအကြယ္ယူၿပီး ၿငိမ္ ေနလိုက္သည္ ..။ အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္သည္..။ (က်မ သူငယ္ခ်င္း ကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ) ( ငါ အဲဒီကို ျပန္သြားမယ္ ..ငါ က ဒီေကာင္ေတြကိုအျပတ္ရွင္းခ်င္တဲ့ေကာင္ …ေသလဲဂ႐ုမစိုက္ဘူး ..အဲ..မင္းနဲ႔ မင္းသူငယ္ခ်င္း ကိုေတာ့ လြတ္ရာကၽြတ္ရာျပန္ေရာက္ေစခ်င္တယ္…) (က်မ တေယာက္ထဲ မေန ခဲ့ရဲ ဘူး….) (မင္းလိုက္လို႔လဲ မျဖစ္ဘူး ..ဒီလိုလုပ္ …ငါ မင္းကို သစ္ပင္ အျမင့္၈ြၾကားတခုမွာထားခဲ့မယ္….မင္းငါျပန္တဲ့အထိ ေစာင့္….၁ရက္ေက်ာ္တဲ့အ ထိေပါ့..ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန …ဘာမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး ) မိုးမိုးခိုင္ ေခါင္းညႇိမ့္ သည္..။ (ဒီ မွာ…ငါ့ ေသနတ္ ယူ ထားမလား …မင္း ေသနတ္ ပစ္တတ္ လား ) (ဟင့္အင္း..မျပစ္တတ္ဘူး…..) (လာ .ငါ မင္းကို စိတ္ခ်ရမဲ့ေနရာမွာထားခဲ့မယ္…….) နက္ရွိုင္း မိုးမိုးခိုင္ ကို သစ္ပင္ ႀကီးတပင္၏ ႀကီးမားတဲ့ အကိုင္းႀကီးေတြ ရဲ့ ၈ြၾကားမွာထိုင္ ေစဖို႔ မိုးမိုးခိုင္ကို သစ္ပင္ ေပၚတက္ ခိုင္းသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ မတက္နိုင္ ။ မိုးမိုးခိုင္ ကို အေစာပိုင္းက ေအာ္ႀကီး က တဏွာ႐ူးၿပီး ထမီခၽြတ္ခိုင္း ခဲ့တာမို႔ မိုးမိုးခိုင္မွာ ေအာက္ပိုင္းဗလာ အတြင္းခံက မပါ..။ မိုးမိုးခိုင္ ၾကက္သီးေတြထသြားရသည္ ..။ သူ႔ မ်က္ႏွာကိုလဲမၾကည့္ရဲ..။ (ကဲ လာ …ငါ ေျမႇာက္တင္ေပးမယ္ အေပၚက အကိုင္းကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ …ပင္စည္ကို ေျခေထာက္နဲ႔လွမ္းတက္…)

မိုးမိုးခိုင္ က လက္၂ဖက္နဲ႔ သစ္ကိုင္းကိုဖမ္းဆုတ္ကိုင္မိၿပီးလွမ္းတက္ေပမဲ့ မတက္နိုင္ ..။ နက္ရွိုင္း သူမ တင္သားေတြကို ေအာက္ ကပင့္ကိုင္ၿပီး တြန္းတင္ေပးလိုက္သည္ ..။မိုးမိုးခိုင္ သစ္ကိုင္းေပၚကိုေရာက္သြားရၿပီ ။ ရင္ေတြေတာ့တအားဖိုသြားရသည္ ..။သူ႔လက္ေတြ ကသူမ တင္ေတြ ရဲ့ အလယ္ကေနပင့္တင္ ေတာ့ သူ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြ က ခုံးေမာက္ေနတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကိုင္မိသြားသည္..။ ( အို ) နက္ရွိုင္းလဲ သူ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြ မို႔ေဖါင္းတဲ့ အေျမႇာင္းႀကီးထဲ ကၽြံဝင္သြားတာ သိလိုက္သည္ ။ (အဆင္ေျပလား ) (ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့..) ( ေရာ့..ေရဘူးနဲ႔ စားစရာထုတ္..ဆာရင္စားထား..ေသာက္ထား..အသံမျပဳနဲ႔..ၿငိမ္ၿငိမ္ေန..ဘယ္သူမွ မင္းအေပၚမွာရွိေနတာသိမွာမဟုတ္ဘူး…..) (ဟုတ္ကဲ့ အကို ) (ဒါနဲ႔ .မင္းနံမည္ ဘယ္သူလဲ ..ငါ က နက္ရွိုင္း ..) (က်မ က မိုးမိုးခိုင္ ပါ ..က်မ သူငယ္ခ်င္းက မာလာဝင္း ..) (ေကာင္းၿပီ …ငါ ခုျပန္သြားလိုက္မယ္…မင္း သူငယ္ခ်င္းကို အပါေခၚခဲ့ေပးမယ္….ငါ ၁ရက္ေက်ာ္လို႔မွ ျပန္ မေရာက္ရင္ မင္းဖါသာ ႀကိဳးစားၿပီး သြားေပါ့..မပူပါနဲ႔..ငါ ျပန္လာမွာပါ …တိုက္ခိုက္ပစ္ခတ္တာေတြက ငါကေလးထဲကလုပ္ခဲ့တဲ့တာ …ကဲ…သြားၿပီ….) နက္ရွိုင္း ေသနတ္မ်ားရဲ့ က်ည္ကပ္ေတြကိုစစ္ေဆးၿပီး ထြက္သြားသည္ ။

…………….

နက္ရွိုင္း သမင္ဖိုဘက္ကို ဦးတည္ၿပီးျပန္သြားေနသည္ ။ တကယ္ေတာ ့ သူ က်န္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလး အတြက္ျပန္သြားေနတာမဟုတ္ ပါ..။ ေဒါင္းစိမ္းကို ရင္ဆိုင္ဖို ့ ျပန္သြားေနတာ ။ မိေသာ္ အတြက္ သူ ေဒါင္းစိမ္းကိုရွင္းပစ္ဖို ့ သူ သြားေနျခင္းဘဲ ..။ တတ္နိုင္ရင္ သူ ေဒါင္းစိမ္းကို အရွင္လတ္လတ္ အမိဖမ္းၿပီး သူ ့ လီးကိုျဖတ္ …သူ ့ကိုျပန္ စားခိုင္းမယ္ လို ့သူ စဥ္းစားထားသည္ ။ ေဒါင္းစိမ္း ဖင္ကိုလဲ သူ လိုးမည္ လို ့ သူ မိေသာ္ အတြက္ ေဒါသျဖစ္တိုင္း ေတြးေနခဲ့သည္ ..။ မုဒိန္းသမား..ေခြးမသားေဒါင္းစိမ္း ..ငါ ့ခ်စ္သူ ကို လိုးၿပီးသတ္ပစ္ သလို မင္းဖင္ကိုလဲငါျပန္လိုးၿပီး မင္းလီးကိုမင္းကိုျပန္စားခိုင္းမယ္… သူ သမင္ဖို ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ ရွင္းပစ္ခဲ့တဲ့ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြ ရဲ့ အေလာင္းေတြ ဘဲေတြ႕ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္းတို႔ မရွိေန..။ ဟိုေကာင္မေလးေျပာေသာ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာလဲမေတြ႕..။ေဒါင္းစိမ္း နဲ႔ ပါသြားၿပီထင္သည္..။ နက္ရွိုင္း အခ်ိန္ ဆြဲမေန ဘူး..။ ေအာ္ႀကီး တို႔အေလာင္းေတြ ကို လွန္ေလွာ ရွာသည္..။ သူတို႔ ေသနတ္ နဲ႔က်ည္ဆံေတြကို ယူ သည္..။ တဲတလုံးထဲမွာ စားစရာ အသားေခ်ာက္ ..စည္သြပ္ဘူး ..ေတြနဲ႔ ေဆးဝါးေတြေတြ႕လို႔ေက်ာပိုးအိတ္ နဲ႔ ထည့္ခဲ့ သည္..။ မိုးမိုးခိုင္ ဆိုတဲ့ေကာင္မေလး ကိုထားခဲ့တဲ့ဆီကို သူ ျပန္လာသည္ ။ ေသနတ္ ၃လက္ ပါ သယ္ခဲ့ လို႔ ခရီးေတာ့ သိပ္မတြင္ ..။လိုရမယ္ရ ဆိုၿပီးသယ္ခဲ့တာေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးေနသည္..။ သူ ေတာထဲမွာသြားလာေနက်ဆိုေတာ့ မၾကာခင္ဘဲ သူ မိုးမိုးခိုင္ကိုထားခဲ့တဲ့ေနရာကိုျပန္ ေရာက္လာသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ သူထားခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ ၈ြၾကားမွာဘဲ ရွိေနတယ္ ..။ နက္ရွိုင္း

ကိုျမင္ေတာ့..ဝမ္းသာသြားသည္..။ေတာနက္ႀကီးထဲဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရွာမွာဘဲ…။ (မာလာဝင္းကို ေတြ႕ခဲ့လားဟင္ ) သူ ေခါင္းခါ ၿပ သည္ ။ (သူ..သူ ေသသြားၿပီလား..) ( မသိဘူး..မေတြ႕ခဲ့ဘူး ) နက္ရွိုင္း..မိုးမိုးခိုင္ ရွိေနတဲ့ သစ္ပင္ဂြၾကားဆီ ကို တက္လိုက္သည္..။  ပင္ကိုယ္႐ုပ္ကေလးက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလး ..။ညစ္ပတ္ေပေရ ေနတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာ သည္..။ နက္ရွိုင္းက မိုးမိုးခိုင္ကို သူတို႔ ဘယ္လို ေဒါင္းစိမ္းတို႔နဲ႔ေတြ႕တာေတြ အေၾကာင္းစုံေမးသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ က ေျပာၿပ သည္.။ နက္ရွိုင္း လတ္တေလာ သူေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္မလဲ စဥ္းစားေနသည္ ။ သူ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ က ေဒါင္းစိမ္းကို လက္စားေၿခ ဖို႔ ဘဲ..။သူ ကေတာ့ သူေသကိုယ္ေသ ခ်မွာဘဲ…။ မိုးမိုးခိုင္ကိုေတာ့ အဆင္ေျပတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ ကိုျပန္ တဲ့လမ္းျပေပး ရမယ္..။ခက္တာက ဒီေကာင္မေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကိုခ်န္မထားခ်င္ ..။ နက္ရွိုင္း က ေတာသား..။ သိပ္ စကား မေျပာတတ္ဘူး..။ အင္းေလ…မိုးမိုးခိုင္လို မိန္းမေခ်ာေလး ေတာထဲ ကန႔္လန႔္ကန႔္လန႔္ ပါေနတာ အရင္ ရွင္းလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္..။မိုးမိုးခိုင္ကို သူ ၿမိဳ႕ ျပန္နိုင္ဖို႔ အရင္လုပ္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္သည္..။ ( ကဲ…သြားစို႔ မိုးမိုးခိုင္ ..ဒီေနရာက စိတ္မခ်ရဘူး….စိတ္ခ်ရတဲ့ေနရာကို သြားၾကမယ္..နဲနဲေတာ့ေဝးတယ္ ) မိုးမိုးခိုင္ သူ႔ ကို စိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီး သေဘာက် မိ ေန သည္..။ သူ ဆိုတဲ့ နက္ရွိုင္း…။ ႐ုပ္ရွင္ထဲက စူပါ ဟီးရိုး တေယာက္လိုဘဲ..။ စေတြ ့တဲ့ သမင္ဖို ရြာပ်က္ မွာထဲက သူ႔ ဟန္ပန္ကို သေဘာက်ခဲ့တာ..။ ဆံပင္ တိုတို ေမးရိုးကားကား နဲ႔ တည္ၾကည္တဲ့ သူ႔႐ုပ္ ..က်စ္လစ္ ခ်ပ္ရပ္တဲ့ သူ႔ ကိုယ္ ..သြက္လက္တဲ့သူ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ..ပစ္ခတ္ ေျပးလႊားတာေတြ ဟာ တကယ့္ ၀ါရင့္ စစ္ သည္ တေယာက္ ဘဲ..။ ေၿခ မႈန္းေရး ရိုင္ဖယ္ေတြကို က်င္လည္ စြာ ပစ္ခတ္ တာလဲ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လိုက္တေယာက္လိုဘဲ ..။ ေျပာက္ၾကားပုံဖ်က္ ဝတ္စုံနဲ႔ နက္ရွိုင္း အေၾကာင္း အေသးစိတ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မိုးမိုးခိုင္ မသိရေသးေပမဲ့ ေယာက်ၤား ပီသတဲ့ သူ႔ကိုကယ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဒီ လူ ကို သူ စိတ္ထဲမွာ တိတ္တခိုး မ်က္စိက် ေနမိ သည္..။ မိုးမိုးခိုင္ သူ႔ေနာက္က လိုက္ ခဲ့သည္..။ သူ႔မွာသယ္စရာေတြမ်ားေနလို႔ မိုးမိုးခိုင္ ေသနတ္နဲ႔ အိတ္ ထလုံးကိုသူ ၀ိုင္းထမ္းသယ္ သည္ ..။ နက္ရွိုင္း ေတာရဲ့ သဘာဝ ..ေတာတြင္း မွာ ေရွာင္ရန္..ေဆာင္ရန္ေတြကို မိုးမိုးခိုင္ ကို ေျပာၿပ သည္ ။ မိုးမိုးခိုင္ က မာလာဝင္း ကို ျပန္ ကယ္ခ်င္ ေၾကာင္း နက္ရွိုင္းကို ၾကဳံ တိုင္းေျပာသည္ ..။ နက္ရွိုင္းက သူ ပုန္းေအာင္း ခိုေနေလ့ရွိတဲ့ ေတာင္ယာတဲပ်က္ေလး ကိုေခၚသြားသည္ ..။ ( မိုးမိုးခိုင္..က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ၿမိဳ႕ ကိုျပန္ မပို႔နိုင္တာေတာင္ က်ေနာ္ စီစဥ္ေပးမွာ..စိတ္ခ် ..အခုေတာ့ ..ဒီမွာခဏ နားအုံး…) မိုးမိုးခိုင္ ပထမဆုံးလုပ္ခ်င္တာက ေရခ်ိဳးခ်င္တာပါ..။ ကား ဒါးၿမ တိုက္ခံရၿပီး အဖမ္းခံ ရကထဲက မုဒိန္းေကာင္ေတြၾကား ႏွိပ္စက္တာခံခဲ့ရတာ တကိုယ္လုံးညစ္ပတ္ စုတ္ျပတ္ေနတယ္ေလ..။ ဒါေတာင္ မိုးမိုးခိုင္ အက်င့္မခံရတာ ကံေကာင္းသည္ ..။ ေတာထဲကို ေခၚသြားတုံး ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ ေအာ္ႀကီးတို႔ ဖင္ကိုင္ ေစာက္ပတ္ႏွိုက္ တာခံရတာေလာက္ ပါဘဲ..။ ေအာ္ႀကီးဆိုတဲ့ လူယုတ္မာ က ပင္တီေဘာင္းဘီကိုလဲ အတင္းဆြဲခၽြတ္ တယ္ေလ..။ နက္ရွိုင္း က ေခ်ာင္း ဆီကိုေခၚသြားသည္ ။ သိပ္ ေဝးေဝးေတာ့ မသြားနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္..ဒီေနရာက စိတ္ခ်ရတယ္ဆိုေပမဲ့ ရန္သူ က ေရာက္လာနိုင္တာဘဲ..။ လဲစရာအဝတ္ေတာ့မရွိ..။နက္ရွိုင္းဆြက ရတာက တေတာင္သာသာ စစ္ ေရာင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလးတထည္ပါ ..။ ( က်ေနာ္ဒီနားမွာဘဲရွိမယ္ ..အေရးႀကီးရင္ ေအာ္လိုက္..) နက္ရွိုင္း ေသနတ္ အသင့္အေနအထား နဲ႔ကိုင္ၿပီးေက်ာခိုင္းသြားသည္..။ မိုးမိုးခိုင္  ေရထဲ ကိုယ္လုံးတီး ဘဲ ဆင္းခ်ိဳးလိုက္ သည္..။ တကယ္ေတာ့ နက္ရွိုင္း သည္ သာမန္ ေယာက်ၤားတေယာက္ ပါ..။ အပစ္အခတ္ အညႇစ္အသတ္ ေတာ္ ၿပီးေတာကၽြမ္းသူ ျဖစ္ၿပီး ေအာ္ႀကီးတို႔ ေဒါင္းစိမ္းတို႔လို မုဒိန္းေကာင္ မဟုတ္ေပမဲ့ သိပ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက်ၤားေကာင္းတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ ေပ..။ မလွမ္းမ ကမ္းျခဳံတခုထဲကေနၿပီး မ္ုးမ္ုးခိုင္ ေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေပ သည္..။

မိုးမိုးခိုင္ မွာ ႐ုပ္ကေလးေခ်ာ သလို ကိုယ္လုံးေလးကလဲ လွေနတာ ေခ်ာင္းေနေသာ နက္ရွိုင္း ေတြ႕ေနရ သည္..။ နက္ရွိုင္း မိန္းမမလိုးရတာၾကာၿပီ..။အေမႊး..ရိပ္ထားတဲ့..မိုးမိုးခိုင္..ေစာက္ပတ္ကခုံးမို႔ေနၿပီးအသားကအရမ္းေဖြးႏုေနတာေၾကာင့္..အကြဲေၾကာင္းနီညိဳညိဳေ လး က ထင္းေနသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ သူမ နို႔ေတြေရာ ဖင္ၾကားနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကိုေရာ ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာေနတာေတြ႕ရ သည္..။ နက္ရွိုင္းလီး မတ္မတ္ ေတာင္ေနသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ သည္ မိေသာ္ ထက္ေတာင္လွ သည္..။ မိုးမိုးခိုင္ ေခ်ာင္းထဲက တက္လာၿပီးမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလးနဲ႔  ေတာင္ယာတဲဆီကိုျပန္ ေလ်ာက္လာေတာ့ လမ္းမွာနက္ရွိုင္းနဲ႔ေတြ႕ သည္ ..။ နက္ရွိုင္းက သူ႔ ေျပာက္ၾကား စစ္ အင္းက်ီ ကို မိုးမိုးခိုင္ကို ဝတ္ေစ သည္..။ နက္ရွိုင္း က စစ္ေရာင္ စြပ္က်ယ္ ရွိေနေသးသည္..။ နက္ရွိုင္းလဲ မိုးမိုးခိုင္ကို သေဘာက်သြားသည္ ..။ ထပ္ၿပီး သေဘာက်စရာေတြ ထပ္ေတြ႕ရ သည္…။ မိုးမိုးခိုင္ က နက္ရွိုင္းကို သူ လဲ အေရးၾကဳံ ရင္ ရန္သူ ကိုခုခံနိုင္ေအာင္ ေသနတ္ပစ္ သင္ခိုင္း ပါတယ္ ..။ ေနာက္တခု က မိုးမိုးခိုင္ သည္ သူ နဲ႔ အခုလို အခ်ိန္ မ်ိဳးမွာ အ စ စ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ေနတာကိုလဲသေဘာက်ေလသည္..။

………………

ေဒါင္းစိမ္း သူ ့ လူေတြရွိတဲ့ ေခြးရဲကြင္း ကို ေရာက္ လာသည္..။ သမင္ဖို ရြာပ်က္ မွာ နက္ရွိုင္းနဲ႔ သူတို႔ တိုက္ၾကၿပီး သူ႔လူေတြ က်ကုန္ ၿပီး ဖမ္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္လဲ နက္ရွိုင္းေနာက္ ပါသြားသည္..။ ( ေဒဝ ..ဒို႔ ဒီ နက္ရွိုင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ကို ေတာနင္းၿပီး ရွာမယ္ .. မၾကာခင္..ထြက္မယ္ ..) သူခိုးေျပးမွ ထိုးကြင္းထ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ… ေခြးရဲကြင္း မွာ ေဒါင္းစိမ္း ေလက်ယ္ ေဒါသျပေနေလ သည္..။ မာလာဝင္း မွာေတာ့ ေဒါင္းစိမ္း နဲ႔ပါလာရ လို႔ ေတာ္ေတာ္ကံဆိုးရွာ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္း က ခဏခဏ ဘဲ မာလာဝင္းကို လိုးသည္..။ လီးကိုလဲစုတ္ခိုင္း သည္..။ မစုတ္ေပးဘူး ျငင္းေတာ့ ေရေရ လည္လည္ ရိုက္ သည္..။ ေစာေစာေလးကတင္ဘဲ .. မာလာဝင္းကို ေဒါင္းစိမ္း လိုးသည္..။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ခိုင္းၿပီးလိုးတာျဖစ္ သည္..။ အားရ ပါးရ လိုးသည္..။ သူလဲ ၿပီးေရာ ေခြးရဲ ကြင္း က သူ႔တပည့္ ေဒဝ ကိုလိုးခိုင္းၿပီ…။ ေဒဝ ဆိုတဲ့ ေကာင္ က ေခြးရဲ ကြင္း မွာအႀကီးဆုံး ေကာင္..။ ေအာ္ႀကီးလိုဘဲ ..ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ တပည့္..လက္ေထာက္…။ ေဒဝ က ညစ္ညစ္ ပတ္ ပတ္အေကာင္..။ ေရေတာင္ မခ်ိဳးခ်င္တဲ့ ေစာက္ပ်င္း ..လို႔ ေဒါင္းစိမ္းက ေျပာတာၾကား သည္..။ေသခ်ာသြားသည္ ..။ ေဒဝ မာလာဝင္းအနားကိုကပ္တာေတာ့ ေဒဝ က မူးလဲမူးေနသည္.။ (ေကာင္မ လာ စမ္း..လီးစုတ္ေပး..) ေဒဝ သူ႔ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ် လိုက္ သည္..။ အို ေဒဝ လီးႀကီး က ဘယ္လိုႀကီးလဲ …ေကာက္ေကာက္ႀကီး……. မာလာဝင္း..ေဒဝ လီးကိုၾကည့္ၿပီးလန႔္ေနတာေဒဝ ေတြ႕သြားသည္..။ ( ဘာၾကည့္တာလဲ..ငါ့ လီး က ထူးဆန္းလို႔လား…ဟားဟား…..ေအး…ငါလိုးတဲ့မိန္းမတိုင္း …ၾကည့္ၾကတယ္ ..အဲဒါ ခြဲစိတ္ထားတာ..ငါ ဘန္ေကာက္ေတာင္သြားၿပီး လုပ္ထားရတာ…အင္း…လိုးေတာ့ မင္း..ႀကိဳက္မွာပါ ) ေဒဝ ရဲ့ ေ၈ြးအုႀကီးေတြကလဲ မဲမဲ ႀကီးေတြတြဲေလာင္းက် ၿပီး တရမ္း ရမ္း နဲ႔…။ ေဒဝ က မာလာဝင္းရဲ့ နို႔ထြားထြားေတြကို အရသာခံၿပီးကိုင္ညႇစ္ေနသည္..။ (ေကာင္းလိုက္တဲ့နို႔ႀကီးေတြ …ပဲ..ငါ့ လီးကိုစုတ္ေပးစမ္း…ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္း က မင္း လီးစုတ္ တာ သိပ္ေကာင္းတယ္လို ့ ေျပာတယ္…) ေဒဝ က သူ႔ လီးႀကီးကို မာလာဝင္း၏ မ်က္ႏွာနားလာထိုးေပးသည္…။ အို နံလိုက္တာ…. မစုတ္ေပးျပန္ရင္လဲ အသားနာအုံးမည္…။ ေအာင့္အီးၿပီး ေဒဝ လီးႀကီးကိုငုံ လိုက္ရသည္..။ အီး.. ငံငံႀကီး….

( အဲ..ဟုတ္ၿပီ..စုတ္…စုတ္…..လ်ာနဲ႔ထိုးအုံး…..) မာလာဝင္း လီးစုတ္ေပးေနတာကို ေဒဝ တပည့္မ်ားက တဲ အျပင္က ေန ေခ်ာင္းေနၾကသည္…။ (ေဟ့ ..အျပင္က မေအ လိုးေတြ…မင္းတို႔ ေခ်ာင္းေနၾကတာ ပါ မသိဘူး ထင္လို႔လား… ) ေဒဝ က လီးကို မာလာဝင္း ပါးစပ္ထဲကို ေညႇာင့္ရင္း ေအာ္ သည္..။ သူ႔ ကိုယ္ က ဝက္သိုးတေကာင္ရဲ့ အ နံ ့ မ်ိဳး နံ ေနသည္..။ ( ငါ့ ေဘာေတြကို လက္နဲ႔ ဆုတ္ ထား…ဖြဖြေလး….နယ္ေပး…..) မာလာဝင္းကို သူတို႔ အဝတ္အ စား ေပး မဝတ္ေတာ့..။ ကိုယ္လုံးတီး နဲ႔ဘဲေန ရ သည္..။ နာရီဝက္ခန႔္ လီးအစုတ္ခံၿပီးေသာအခါ ေဒဝ မာလာဝင္းကိုလိုးသည္…။ ျပဳျပင္ထားတဲ့လီးႀကီး က မာလာဝင္းေစာက္ပတ္ထဲမွာ မဆန႔္မျပဲႀကီးျဖစ္ေနသည္ ..။ မာလာဝင္း ..သူ႔ ဖါသာ သတ္ေသ ဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားေန သည္..။ လူယုတ္မာေတြရဲ့ တဏွာကၽြန္ ဘဝ ေရာက္ေနတာထက္ ေသသြားတာက ပိုေကာင္းလိမ့္မည္ ..။ ည က နက္ လာသည္ ။ မနက္ဖန္ မနက္ ေဒါင္းစိမ္းက ေတာနင္းၿပီး နက္ရွိုင္း နဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ ကို ရွာမည္ တဲ့…။



ယာတဲထဲ မ်ာ နက္ရွိုင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ အိပ္ေနၾကသည္ ..။ အိပ္ ခါစ ကေတာ့ ခပ္ခြါခြါ အိပ္ၾကတာ ျဖစ္သည္..။ ညနက္လာေတာ့ ေအးလာသည္..။ ေစာင္ က တထည္ထဲ ရွိရတဲ့အထဲ ပါးလဲပါးသည္ ..။ မိုးမိုးခိုင္ နက္ရွိုင္းနား တိုးကပ္ ၿပီးအိပ္ သည္..။ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ နက္ရွိုင္းကိုခြမိ သည္..။ဖက္ မိ ေန သည္..။ ဖ်တ္ ကနဲ လန႔္နိုးလာေတာ့ သူ ခြထားမိတဲ့ နက္ရွိုင္းရဲ့ ကိုယ္ က မာမာႀကီးတခုက ေပါင္ အတြင္းပိုင္းကိုေထာက္မိ ထိုးမိေနတာ ခံစားမိလိုက္ရ သည္..။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ ..အို..သူ႔ဟာႀကီး မာေထာင္ေနတာပါလား…။ သူ႔ဟာႀကီးနဲက ထိေတြ႕ေနတာကို ၿငိမ္ေနမိ သည္..။ အို နက္ရွိုင္း လက္က သူ႔လက္ကိုလာဆုတ္ကိုင္လိုက္ပါသည္..။ ဟင္..သူ..သူ..ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကို သူ႔ မာမာႀကီးဆီ ပို႔ေပးေနသည္..။သူ..မအိပ္ပါလား…နိုးေနတာဘဲ..။ သူ က ကိုင္ေစခ်င္တဲ့သေဘာ…။ မိုးမိုးခိုင္ လက္အေပၚကေန သူ႔လက္က အုပ္ၿပီးဆုတ္ကိုင္ေစ သည္..။ အို …မာတာက သံေခ်ာင္းႀကီးတေခ်ာင္းလိုဘဲ..။ မိုးမိုးခိုင္ ၾကက္သီးေတြထ သြားသည္..။ အင္…ေပါင္ၾကားက သူမ ေစာက္ပတ္ က စိမ့္ကနဲ အေရေတြထြက္က်လာသည္..။ သူ႔ မာမာႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္မိထားသည္ ။ မိုးမိုးခိုင္ ဖာသာ သူမပါဘဲ သူ႔ အတန္ႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီ ဆိုတာေသခ်ာေတာ့ နက္ရွိုင္းလက္ေတြက မိုးမိုးခိုင္ဝတ္ထားတဲ့ ေျပာက္ၾကားစစ္ အင္းက်ီ အထဲကိုေရာက္ လာသည္ ..။ အို…မိုးခိုင္ ရဲ့ တင္းေကာ့ေနတဲ့ရင္သား ..ေတြကို သူ ..ကိုင္ေနၿပီကြယ္..။ မိုးမိုးခိုင္ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ ..စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွား ေနတယ္ ..။ နက္ရွိုင္း လက္ေခ်ာင္းေတြက မိုးမိုးခိုင္ရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ေနတယ္ ။ မိုးမိုးခိုင္ သူ႔ကိုတအားဖက္ထားလိုက္မိတယ္…။ သူ႔လက္ေတြက မိုးမိုးခိုင္ တင္ပါးေတြ ဆီကို ကိုင္တြယ္ေနျပန္ၿပီ..။ အိုကြယ္ …တင္စိုင္ႏွစ္လုံးၾကားကိုႏွိုက္ေနျပန္ တယ္..။ မိုးမိုးခိုင္ စိတ္ေတြ ႂကြ ရြလာရ ၿပီ..။ေပါင္ၾကားမွာေတာ့ ဗြက္ထေနၿပီ..။ ေစာက္ေရေတြက အရမ္းရႊဲ ေနသည္..။ သူ႔လက္ေတြ မိုးခိုင္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ ဆီ ေရာက္ လာေတာ့ သူ႔ကို အားနာလိုက္တာ..။ သူ႔လက္ေတြစိုေပကုန္သည္..။ သူ မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ကိုကိုင္ေတာ့ မိုးခိုင္ ထြန႔္ထြန႔္လူးရသည္..။ သူ႔ အတန္ႀကီးကိ ုမိုးခိုင္ပြတ္လွိမ့္ေနမိသည္..။ ဒါႀကီးကို မိုးခိုင္ေစာက္ပတ္ထဲထည့္ရမွာလားကြယ္ …ဆန႔္မွဆန႔္ပါ့မလား ရွင္…။ သူ ..မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ ကိုႏွိုက္ေနရာက နို႔ေတြကိုစို႔ျပန္တယ္ ..။ တလုံးကို စို႔ေနတုံး ေနာက္တလုံးကိုဆုတ္နယ္တယ္ ..။သူ ဒီလိုလုပ္တာေတြ လုပ္ေနက်ျဖစ္မယ္..။ ၀ါရင့္ေနပုံဘဲ..။သူ..သူ..သူ႔ကိုမိုးခိုင္ ခိုက္ေနႀကိဳက္ေနမိၿပီ..။ သူ႔ကို ခြဲသြားရမွာ ေၾကာက္ေနၿပီ..။

(အင္ ဟင္..သူ..သူ ဘာ..ဘာ..လုပ္မလို႔လဲ..ကြယ္ ) ဟန္လုပ္ၿပီးမူၿပီး ေမးလိုက္မိတာပါ…။ တကယ္ေတာ့ မိုးခိုင္က သူ လုပ္သမၽွကို ေက်နပ္ စြာနဲ႔ လက္ခံဖို႔ အျမဲ အဆင္သင့္ ပါ ရွင္ .. သူ က မိုးခိုင္ ေပါင္တန္ရွည္ေတြကို ဆြဲကားလိုက္ၿပီး ..မိုးခိုင္ ကိုေမာ့ ၾကည့္ၿပီး..နမ္းမလို႔ ..လို႔ေျပာပါ သည္..။ သူ ..မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ ကိုနမ္း မလို႔ ေလ..။ အေရေတြက တအားစိုေနတာ .. သူ မို႔မရြံ မရွာကြယ္…..အိုရွင္ …သူ ယက္ေပးေနၿပီ….။ သူ႔လ်ာႀကီးထိေတြ႕လိုက္တိုင္း မိုးခိုင္ တြန႔္သြား.. ေကာ့သြားရ ပါသည္..။ ေစာက္ပတ္ယက္တယ္ဆိုတာ မိုးခိုင္တို႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ ေလာကမွာ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုး တြတ္ထိုး ရင္သိမ့္တုံစရာ လက္တို႔ သတင္းျဖန႔္ တာေတြထဲ ၾကားဘူးခဲ့ေပမဲ့ တခါမွမၾကဳံဘူး..မေတြ႕ဘူးခဲ့ပါဘူး..။ မိုးခိုင္ အခုေတာ့ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံေနရၿပီ..။ သူ႔ လ်ာႀကီးက ေစာက္ပတ္ကိုယက္ရင္း အရွိန္လြန္ၿပီး ဖင္ စအိုေပါက္ ေလးကိုပါ ယက္မိသြားရသည္..။ ေစာက္ပတ္ ယက္ေနရင္း မိုးခိုင္ရဲ့ ရင္သားေတြ ကိုလွမ္းၿပီးဆုတ္နယ္ေနျပန္တယ္….။ မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္အထဲကို သူ႔ လ်ာထိပ္ နဲ႔ ထိုးေနၿပီ..။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေလးေတြကို လ်ာထိပ္ လုံးလုံးႀကီးက အတင္းထိုးခြဲၿပီး အထဲကိုဝင္ေမႊပါသည္…။မိုးခိုင္ေတာ့ သူေပးေနတဲ့ ကာမ အရသာေတြက ထူးကဲ လြန္းလို႔ တကိုယ္လုံး က်င္ထုံေနၿပီး ေလာကႀကီးနဲ႔ ခဏခဏ အဆက္ျပတ္ သြားရေလာက္ေအာင္.. အေက်ာအခ်ဥ္ေတြဆိမ့္တက္ ရေတာ့သည္..။ မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ထဲက ..ေစာက္ေခါင္းထဲက နံရံေတြ က ယားလြန္းေနၿပီး တစုံတရာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ေျဖေဖ်ာက္ မွ သက္သာေတာ့မဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနၿပီ…။ အေကာင္းဆုံး ဟာကေတာ့ သူ႔ ေပါင္ၾကားက ေထာင္မတ္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးဘဲဆိုတာကိုလဲ မိုးခိုင္ရဲ့ စိတ္ထဲ သိေနတယ္ေလ..။ သူ ယက္လြန္းလို႔ မိုးခိုင္ရဲ့ ေစာက္စိေရာ..ေစာက္ပတ္ပါ ထုံက်င္ေနၿပီ…။ သူ႔ ကို ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ဘဲ ..( ေတာ္ေတာ့ကြယ္..မိုးခိုင္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး…) လို႔တားမိပါ သည္..။ သူ လဲယက္ေနတာကိုရပ္လိုက္ ၿပီး မိုးခိုင္ေပါင္ၾကား ကေန သူ႔ေခါင္းႀကီးခြါလိုက္ တယ္.။ အို..မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနျပန္တယ္..။ ( ဟိတ္..ဘာၾကည့္ေနတာလဲကြယ္..ရွက္တယ္ ) သူက ( မရွက္နဲ႔ေတာ့..မိုးခိုင္ နဲ႔ ဒို႔နဲ႔ က ညားသြားၾကၿပီ…) လို႔ေျပာသည္..။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ ေတာ့ သူ႔ ဟာႀကီးကို အသဲယားစရာ မတ္မတ္ေတာင္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ (မိုးခိုင္..လိုးေတာ့မယ္ေနာ္…)တဲ့..။ စကားေျပာကလဲ ရိုင္းလိုက္တာ..။ နားရွက္စရာႀကီး..။ သူ႔ ဟာႀကီးကို မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ အဝမွာ ေတ့ လိုက္သည္..။ မိုးခိုင္ရဲ့ ပထမဆုံးအေတြ႕အၾကဳံမို႔ ရင္ထဲ တုန္ေနသည္..။ ျပဲသြားမွာ…နာမွာလဲ ေၾကာက္ေနသည္..။ တကယ္တမ္းထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ အတန္ႀကီးက တင္းက်ပ္ေနေပမဲ့ နာေတာ့မနာလွဘူး..။ ၾကည့္ရတာ မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္က ဗြက္ထေအာင္ စိုရႊဲေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ မည္..။ တင္းက်ပ္ တာကေတာ့ သြင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ တဗ်စ္ဗ်စ္ နဲ႔ ျမည္ေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲ ထင္ရသည္..။ ေစာက္ႏႈတ္ခမ္းနံရံေတြကို သူ႔ အတန္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္တိုးသြားတာေလ…။ တကိုယ္လုံး ရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္းနဲ႔ မိုးခိုင္တင္ေတြကိုေကာ့ေထာင္ေပးေနမိသည္..။ သူ႔ကိုလဲ မမွီမကမ္းနဲက လွမ္းဖက္ထားလိုက္မိ သည္..။ သူ႔ အတန္ၾကၤး ဒီေလာက္ တုတ္ တာေတာင္ မိုးခိုင္ ေစာက္ပတ္ထဲ အဆုံးထိ တိုးဝင္ ေနၿပီ..။ အို. သူ႔လီးႀကီးတေခ်ာင္းလုံး မိုးခိုင္ဟာေလးထဲ ျမဳပ္ဝင္ေနသည္..။သူ က ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ဆြဲထုတ္သည္..။ တဝက္ေလာက္ ဆြဲထုတ္ ဟန္တူတာဘဲ..။ အိ….သူ ျပန္သြင္းျပန္တယ္…။ သူ႔ အတန္ႀကီး တိုးဝင္လာတိုင္း မိုးခိုင္လဲ ေစာက္ပတ္ကို စိကနဲ ညႇစ္ညႇစ္မိ သည္ ..။ သူက မိုးခိုင္ကိုညႇာပါသည္..။ ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနသည္..။ အခုမွဘဲ မိုးခိုင္ မိန္းမေတြ ဘာေၾကာင့္လင္လိုခ်င္လဲဆိုတာသေဘာေပါက္ရသည္…။ ေယာက်ၤားေတြရဲ့ လီးဆိုတဲ့ အေခ်ာင္းႀကီးရဲ့ အရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ ရွက္ရွက္ႀကီး ..ခံစားေနရပါေတာ့သည္..။ေျဖးေျဖးခ်င္းထိုးလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရာကေနမိုးခိုင္ကလဲ..ျမန္ျမန္လုပ္ေစခ်င္လာသလို..သဲူအရွိန္ျမႇင့္တင္လာသည္ ..။ထိုးသြင္းတာကေန..ထိုးေဆာင့္တဲ့အဆင့္ျဖစ္လာသည္..။ဒီလိုေဆာင့္တာကိုလဲ.မိုးခိုင္က ႀကိဳက္ပါတယ္ရွင္…။

သူ ေဆာင့္ေပးတာေတြ သိပ္ထိတာဘဲရွင္..။ ေဖါင္ကနဲေဖါင္ကနဲ…ေဆာင့္သည္..။ အေရေတြကလဲ ဘာထြက္သလဲမေမးနဲ႔…။ ဖြပ္ကနဲဖြပ္ကနဲ ေဆာင့္လိုက္တိုင္းျမည္ သည္..။ မိုးခိုင္လဲ လိုးရင္ သိပ္နာမယ္ထင္ထားတာ..သူလိုးတာကို ေကာင္းေကာင္းခံနိုင္တာကို အံ ့ၾသမိရသည္..။ သူ ေဆာင့္တိုင္း မိုးခိုင္ကလဲျပန္ ပင့္ေပး မိေန သည္..။ မိုးခိုင္ ရင္သားေတြကို သူ ဆုတ္ကိုင္ ထားၿပီး ေဆာင့္ေပးေနသည္..။ ကာမ ပန္းတိုင္ကို ၿပိဳင္တူလိုတက္လွမ္းၾကရ သည္..။ မိုးခိုင္ တအားေကာင္းၿပီးတဆတ္ဆတ္တုန္ ကာ ေကာ့ ပ်ံသြားခ်ိန္ မွာ သူ လဲ မ္ုးခိုင္ ကိုယ္ထဲကို အေရ ေတြ ပန္းထုတ္ထည့္ၿပီး ( ၿပီး ) သြားပါ သည္ ။ ရန္သူေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ရမွာေတြ ၂ဦးစလုံး ေမ့ေနၾကသည္..။ ကာမစိတ္ ျပင္းျပေနၾကတာမို႔ အရာရာကိုဘာမွ မသိေတာ့ဘူးေလ..။ ကာမ လမ္းဆုံးကိုေရာက္ရွိသြားၾကေသာ နက္ရွိုင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္တို႔ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်ကာၿငိမ္သက္ သြားၾကသည္..။



မနက္ ေစာေစာ.. ေခြးရဲကြင္း စခန္း…။ ေဒါင္းစိမ္း သူ႔ လက္နက္ေတြကို စစ္ေဆးေနသည္ ..။ သူ႔ တပည့္ မိုးလုံးျပည့္ ကို က်ည္ကပ္ေတြထဲ က်ည္ျဖည့္ခိုင္းထားသည္..။ သူ႔ အတြက္ ရန္စြယ္တခု ျဖစ္ေနတဲ့ နက္ရွိုင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ ကို ဒီေလာက က ေမာင္းထုတ္ဖို႔ သူ လုပ္ရမည္ ..။ မိုးလုံးျပည့္ က (ေဘာက္ေကာက္ )လို႔ သူတို႔ေခၚေသာ က်ည္ကပ္ အေကာက္ ေတြထဲ ၇.၆၂ က်ည္ေတြျဖည့္ေနရင္း ..ေကာက္ညႇင္းေပါင္းေတြ ပလုပ္ပေလာင္း စားေနသည္ ..။ ( မိုးလုံးျပည့္ ) (ဗ်ာ..ဗိုလ္ႀကီး ) ( ညက မင္း ေသနတ္ေတြေသေသခ်ာခ်ာ တိုက္ခၽြတ္ ရဲ့လား..) ( အားလုံး ရယ္ဒီ ဘဲဗိုလ္ႀကီး….) ( ေဒဝ ေကာ…သြားေခၚစမ္းကြာ ..) ( ဟုတ္ကဲ့ ..ဗိုလ္ႀကီး…) မိုးလုးံျပည့္ က ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ ျမည္းေနေသာ မီးေတာက္ အရက္ ကို ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး ..ဒုတိယ ေခါင္းေဆာင္ ေဒဝ ရွိရာ တဲကို ထြက္သြားသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း လွမ္းေအာ္ သည္..။ ( ေခြးမသား..မနက္ လင္းမယ္မႀကံေသးဘူး…ကေဇာ္က ခ်ေနၿပီ.. မင္းမေအလင္..နက္ရွိုင္းနဲ႔ေတြ႕ရင္ မွန္ေအာင္မပစ္နိုင္ဘဲေနမယ္…) ေဒဝ တဲေရွ႕ကိုေရာက္လို႔ ေဒဝ ကို ေခၚမယ္ႀကံဆဲ တဲထဲက အသံေတြက မိုးလုံးျပည့္ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ..ၿငိမ္ၿပီး နားစြင့္လိုက္သည္..။ ( ေဆာင့္..ေဆာင့္..ေမႊ႕ေပး..စေကာဝိုင္းေမႊ႕ေပး…..အင္း…အင္း….) ဒါ….ဗိုလ္ႀကီးေဒဝ အသံ ဘဲ…..သူ က မာလာဝင္းကိုေဆာင့္ခိုင္းေနတာဘဲ..။ မိုးလုံးျပည့္ စိတ္ ဝင္စားသြားသည္..။ လာရင္းအေၾကာင္းကိုေမ့သြားၿပီ..။ ေခ်ာင္းစရာ အေပါက္ေလး ဘာေလးရွာၾကည့္မိ သည္..။ မလွမ္းမကမ္း မွာရွိေနတဲ့ အုန္းေသာင္း က ( မိုးလုံးျပည့္ ..အေပါက္ ရွာေနတာလား..သတိထား..ဗိုလ္ႀကီးေဒဝ က ေခ်ာင္းတာကိုမႀကိဳက္ဘူး…ေတာ္ၾကာ အထဲကေန ပစ္ထည့္ေနမယ္..) လို႔ေျပာလိုက္ ၿပီး သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ ကိုျပင္ဆင္ေနသည္..။ (မိုးလုံးျပည့္ ) ( ဗိုလ္ႀကီး ..) မိုးလုံးျပည့္တုံသြားသည္..။႐ုတ္တရက္ အေနာက္က ေဒါင္းစိမ္း အသံေပၚလာလို႔ လန႔္သြားသည္..။

(မင္း ေဒဝ ကို မေခၚေသးဘူးလား…..) ( ဟို..ဟိုဒင္း…..ဗိုလ္ႀကီးေဒဝ …ဟို ဟာ လုပ္ေနလို႔….) ( ဘာလဲ..လိုးေနတာလား….) ေဒါင္းစိမ္း တဲနားကပ္ၿပီး နားစြင့္လိုက္သည္..။ တအင္းအင္း..တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ သူ ၾကားလိုက္ရသည္…။ အင္း..ေဒဝ လင္းဆြဲဆြဲေနၿပီ..ၾကည့္ရတာ မာလာဝင္းကို ႀကိဳက္သြားၿပီ ထင္တယ္ ..။ ေဒါင္းစိမ္း သူ႔ တပည့္ ေဒဝ လုပ္ပါေစေလ ဆိုၿပီး မီးဖိုအျဖစ္ လုပ္ထားတဲ့ တဲ ဆီ သူ ေလ်ာက္သြားလိုက္ သည္..။ ခ်က္ျပဳတ္ ေရး တာဝန္ေပး ထားတဲ့ ဂလဘယ္ က အိုးႀကီးတလုံးနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနသည္..။ (ဂလဘယ္ ..ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ..) ( ဗိုလ္ႀကီးတို႔ ခရီးထြက္ မွာမို႔ စားသြားဖို႔နဲ႔ ယူသြားဖို႔ ေကာက္ညႇင္းေပါင္း နဲ႔ ယုန္သား ကင္ လုပ္ထားတယ္ ဗိုလ္ႀကီး..) (ေအး..ေကာင္းတယ္..မင္းေတာ္တယ္ ..ဂယ္လဘယ္ ..မင္း မိန္းမ မလိုးတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ….) (ဟဲဟဲ…ဗိုလ္ႀကီးကလဲ…ၾကာၿပီ ..က်ဳပ္ လိုးလိုးေနတဲ့ ၾကာညိဳက ပါးျပင္ႀကီး မွာေလ..က်ဳပ္တို႔ အဲဒီဘက္ မေရာက္တာၾကာၿပီေကာ.. မလိုးျဖစ္တာၾကာၿပီ ဗ်..) ( ေအး..ဒို႔ သြားရင္ မင္းနဲ႔ မိုးလုံးျပည့္ကို စခန္းေစာင့္ ခ်န္ ထားခဲ့မယ္.. မိုးလုံးျပည့္ က ေစာေစာစီးစီး..ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၿပီ.. ခု ခရီးက အေရးႀကီးတယ္…အပိုင္ေဆာ္ရမဲ့ ဟာ..ဒီေကာင့္ကိုထားခဲ့မယ္…မင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ဒီမွာေစာင့္…အဟဲ ..မင္းတို႔ မာလာဝင္းကို လိုးခ်င္ရင္လိုးနိုင္တယ္ …ငါ ခြင့္ျပဳတယ္ ..) ( ဗ်ာ…ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ႀကီး ..ေက်းဇူးဘဲ ) ေဒါင္းစိမ္း ..မတရားဖမ္းေခၚလာၿပီး မတရားက်င့္ ေနတဲ့ မာလာဝင္းကို သူ႔ တပည့္ေတြကို ေစတနာထားသလိုနဲ႔ ေပး ေနသည္..။ ေဒဝ တဲထဲက ထြက္လာသည္..။ ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကိုျပန္ဆြဲတင္ေနသည္ ..။ (ဘယ္လိုလဲ..ေဒဝ…ေကာင္းလား ) ( အိုး..အရမ္းအရမ္း ေကာင္းတာပါဘဲ ေလ..) ေဒဝ က ျပဳံး ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ..။ (ေဒဝ ..) (ဗ်ာ ..ဗိုလ္ႀကီး ..) (ဒို႔ နာရီဝက္ အတြင္း ထြက္ၾကမယ္…..) (ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ႀကီး ) တင္းမာ ခက္ထန္ေနေသာ ေဒါင္းစိမ္း မ်က္ႏွာႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ေဒဝ လန႔္ သလိုနဲ႔ သူ႔ ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔ ေသနတ္ေတြကိုေျပး ယူ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္း ဂယ္လဘယ္ နဲ႔ မိုးလုံးျပည့္ တို႔ကို စခန္းေစာင့္အျဖစ္ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး နက္ရွိုင္းရွာေဖြ သုတ္သင္ေရး ခရီးစဥ္ စထြက္ သည္..။



နက္ရွိုင္း နဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ မနက္စာ အျဖစ္ သမင္ဖို ရြာပ်က္က သူရလာတဲ့ အစားအစာ တခ်ိဳ႕ကို ေရနဲ႔ ေမ်ာခ် ၾက သည္..။ သူတို႔ မီးမဖို ခ်င္ၾကဘူး..။ နက္ရွိုင္းက မိုးမိုးခိုင္ကို ေသနတ္ ကိုင္တြယ္ပစ္ခတ္နည္းေတြ ျပေပး သည္…။သင္ေပးသည္..။ နက္ရွိုင္း သူ သမင္ဖို က တဲတလုံးထဲက ရလာခဲ့တဲ့ လက္ပစ္ဗုံး ေတြနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဆင္ သည္..။ ၀ါးေတြကိုခၽြန္ၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဆင္ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္းကို တေယာက္ခ်င္းသာဆိုရင္သူ ဘယ္မႈမလဲ..။ ေဒါင္းစိမ္းက လူ အုပ္နဲ႔

တြင္က်ယ္ေနတဲ့ေကာင္..။ မိုးမိုးခိုင္ကို သူ ပစ္နိုင္မဲ့ေသနတ္ ေပးခဲ့ ၿပီး သူတို႔ ခိုေအာင္းေနတဲ့ ယာတဲေဟာင္းမွာထားခဲ့သည္..။ နက္ရွိုင္း ေတာထဲကိုထြက္ခဲ့သည္ ..။ ေဒါင္းစိမ္းတို႔အဖြဲ႕ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္ဖို႔ထက္ ..အလစ္မွာေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး ျခဳံခိုတိုက္ခိုက္ၿပီး ေႁခြပစ္ လိုသည္..။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဆင္တာျဖစ္သည္..။ သစ္ပင္ျမင့္ျမင့္တပင္ ေပၚမွာ လင့္စင္တခုေဆာက္ၿပီးသစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြ နဲ႔ ပုံဖ်က္ၿပီး နက္ရွိုင္း ကင္းပုံးဝပ္ ေနသည္ ..။ လင့္စင္ေလးမွာၿငိမ္ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းရတဲ့ အလုပ္က လြယ္ကူတာေတာ့မဟုတ္..။



ေဒါင္းစိမ္းတို႔ အဖြဲ႕ နက္ရွိုင္းခိုေအာင္းနိုင္မဲ့ေနရာေတြကို ျဖန႔္ၿပီးရွာေဖြ ေတာ့ သည္..။ ေဒဝ ရဲ့ တပည့္ ၂ေယာက္ က တိုက္ေရခိုက္ေရ ရွိတဲ့ အျပင္ ေတာကၽြမ္းတဲ့ မုဆိုးေတြလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရွ႕ေျပး အျဖစ္ထားသည္..။ မနက္ထဲက ထြက္တာ ခုထိေတာ့ေျခရာခံလို႔မရေသး..။ ေဒါင္းစိမ္းက ေဒဝကို နက္ရွိုင္းနဲ႔ ရွိေနနိုင္တဲ့ မိုးမိုးခိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ကိုအရွင္ဖမ္းဖို႔ ေသေသခ်ာခ်ာမွာေန သည္..။ (နက္ရွိုင္း ကိုသုတ္သင္ ဖို႔ အေရးႀကီးသလို မိုးမိုးခိုင္ ကို အရွင္ရဖို႔လဲ အေရးႀကီးတယ္….) ေဒါင္းစိမ္း ခုထိ မနားေသး..။ေရေသာက္ခ်င္ရင္ ခါးကေရဘူးျဖဳတ္ၿပီးေသာက္ ခိုင္းသည္..။ ပိုက္စိပ္တိုက္ ေတာနင္းရွာၿပီ..။ ေရွ႕ က လႊတ္ထားတဲ့ ေဒဝတပည့္ ထဲက အုန္းေသာင္း ေဒါင္းစိမ္းဆီေျပးလာသည္..။ (ဗိုလ္ႀကီး .. သဲလြန္စ တခုေတြကရတယ္.. မိန္းမ လက္ကိုင္ပုဝါ တထည္ ေတြ႕တယ္…) ေဒါင္းစိမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..သူ မွတ္မိသည္ ..။ မိုးမိုးခိုင္ ရဲ့ ဟာ ဘဲ..။ ဟုတ္ၿပီ….ဒီနားမွာဘဲ ရွိမယ္… ဒီေနရာကိုျဖတ္သြားတာေတာ့ေသခ်ာေနၿပီ…. (ေဒဝ..လူျဖန႔္ ရွာကြာ…အုပ္စုႏွစ္စုခြဲမယ္….တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေဝၚကီေတာ္ကီနဲ႔ ဆက္သြယ္ ၾကမယ္…သတိရွိၾကေဟ ့…ဒီေကာင္က သင္းကြဲ ဆိုေပမဲ့ တကယ္လ်င္တဲ့ ေကာင္..သူ႔ကိုသူ ရမ္ဘို ထင္ေနတဲ့ ေကာင္..) ေဒါင္းစိမ္း တို႔ လူစုခြဲကာျဖန႔္ရွာၾကၿပီ..။ ေဒါင္းစိမ္းတို႔အဖြဲ႕သားေတြက တက္တက္ႂကြႂကြ ရွိသည္..။ေဒါင္းစိမ္း က ဆုေငြ ထုတ္ထားသည္..။ နက္ရွိုင္းကို သတ္နိုင္တဲ့ လူ ကို ဆုခ်ီးျမႇင့္မည္..ဗိုလ္ အဆင့္လဲတိုးေပးမယ္..ေပါ့..။ နက္ရွိုင္း ရဲ့ေျခရာေတြေတြ႕ၿပီ လို႔ ေဒဝက လာေျပာသည္..။ ေဒါင္းစိမ္းေျပ့းၾကည့္သည္…။ အင္း..ေျခရာခံၿပီးလိုက္ၾကသည္..။ အုပ္စု ႏွစ္စုအနက္က ေအာင္ႀကီး ..ဒင္ႀကီးနဲ႔ ေရႊတိုး ၃ဦး အဖြဲ႕ မိန္းမစီးဖိနပ္တဖက္ေတြ႕ သည္..။ ေအာင္ႀကီး က စက္နဲ႔ ေဒါင္းစိမ္းကို သတင္းပို႔သည္..။ သတိ နဲ႔ ေတာနင္း ရွာၿပီ..။ ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ဒင္ႀကီးက ေရွ႕ က ရင္ေဘာင္တန္း ၿပီး ေတာတိုးေနသည္..။ ေရႊတိုး က အေနာက္ က လိုက္သည္..။ ႐ုတ္တရက္ အုံး..အုံး ဆိုၿပီး၂ခါဆင့္ ေပါက္ကြဲသံၾကားလိုက္ရၿပီး ေရွ႕က ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ဒင္ႀကီး ေျမာက္တက္ လြင့္စင္သြားသည္..။သစ္ကိုင္း သစ္ခက္ေတြ က်ိဳုးလြင့္ ျပတ္ေတာက္ၿပီး ယမ္းခိုးေတြ..ဖုံလုံးႀကီး ေတြဖုံးအုပ္သြားသည္..။ ေနာက္က လိုက္တဲ့ ေရႊတိုး နားကြဲမတတ္ဘဲ..။ဘာမွ နားမၾကား ရေတာ့…။ ေရႊတိုး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားသည္..။ ရန္သူကိုခပ္ေပါ့ေပါ့ သေဘာထားေသာသူတို႔ကို ရန္သူက စၿပီးေဆာ္ၿပီ..။ေအာင္ႀကီး နဲ႔ ဒင္ႀကီး တစစီ စုတ္ျပတ္ ကုန္ၿပီ..။ ေရႊတိုး ..ေဝၚကီေတာ္ကီနဲ႔ ေဒါင္းစိမ္းကို ေခၚသည္…။ ( ဘာျဖစ္လဲ…ဘာျဖစ္လဲ..) ( ေရႊတိုး..ပါ…ဗိုလ္ႀကီး .. တိုက္မိုင္း နဲ႔ ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ဒင္ႀကီးတို႔ ႂကြသြားၿပီ ) (ေအး..မင္း လဲ သတိထား…ငါတို႔နဲ႔ မၾကာခင္ျပန္ဆုံမယ္…)

ေရႊတိုး သတိထားၿပီး ေရွ႕ဆက္ သည္..။လက္ထဲက ဟိတ္ခ်္ေက-ဂ်ီ၃ ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္ ကို အသင့္ အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ရင္း မျမင္ရတဲ့ ရန္သူကို လန႔္ေနသည္..။ ေဒဝ နဲ႔ေဒါင္းစိမ္းတို႔အဖြဲ႕ ရဲ့ေရွ႕ေျပး အုန္းေသာင္း လဲအရင္ထက္ပို သတိထားသြားသည္..။သူတို႔အဖြဲ႕ က၂ေယာက္ေတာ့ ေလ်ာ့သြားၿပီ ..။ အုန္းေသာင္းေဘးက ယုံေဝး က ႏြယ္ပင္ေတြ ကို ေတာရွင္းဒါးရွည္နဲ႔ ခုတ္ရွင္း သည္..။ ယုံေဝးသူတို႔ေရွ႕က ကာဆီးပိတ္ေနတဲ့ ႏြယ္ေတြကို လွမ္းခုတ္ လိုက္သည္ ..။ေထာင္း…ေဝါ ..ဝွစ္ .. ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲက ၀ါးခၽြန္ရွည္တေခ်ာင္း ယုံေဝးရဲ့ လည္ပင္းကိုထုတ္ခ်င္းခတ္ စိုက္ဝင္သြားသည္..။ ဟာ.. အုန္းေသာင္းလန႔္ၿပီးသူ႔လက္ထဲက ေအေက ေမာင္းျပန္ကို ရမ္းသမ္းၿပီး ေရွ႕က ေတာထဲကို ပစ္ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္း နဲ႔ ေဒဝ ေသနတ္ သံ တဒုန္းဒုန္း ေၾကာင့္အကာအကြယ္ယူၾကၿပီး ေအာ္ေမးသည္… (အုန္းေသာင္း …ဘာျဖစ္လဲ….) (ေထာင္ေခ်ာက္ မိသြားတယ္..ယုံေဝး ေသၿပီ…) ယုံေဝးမွာ ၀ါးခၽြန္ထုတ္ခ်င္းခတ္ရက္ ..တဆတ္ဆတ္ ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ ျဖစ္ေနသည္..။ ေဒါင္းစိမ္းကိုယ္တိုင္ လန႔္လာ သည္..။ ေရႊတိုး လဲ တေယာက္ထဲ တေရြ႕ေရြ႕ နဲ႔ေရွ႕တိုး လာသည္..။ နက္ရွိုင္း သည္ လူေတာ္တေယာက္ဆိုတာေတာ့ ၾကားဘူးထားသည္..။ ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ဘဲ..ေတြ႕ရၿပီ…။ သူ႔ထက္ဝါရင့္တဲက ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ဒင္ႀကီး အသားစေတြျပန႔္က်ဲေနတာ သူေတြ႕ခဲ့ရလို႔ေသြးလန႔္ေနသည္..။ ေရႊတိုးတို႔က လက္နက္ကိုင္လုပ္ေနေပမဲ့ စနစ္တက် သင္တန္းေတြတက္ခဲ့ဘူးရတဲ့ ေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး..။ လက္နက္မဲ့ လူေတြအေပၚသာဗိုလ္က် တတ္တဲ့ ေကာင္ေတြဘဲ..။ သူ႔ေရွ႕မွာေတာရႈပ္ေနလို႔ ရွင္းေနတဲ့ ေျမနီလမ္းကေလး လိုျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာကေန သြားလိုက္သည္..။ ဝုန္းကနဲ သူ ေျခလြတ္လက္လြတ္ျဖစ္သြားသည္ ။သူ..ေၿမ ႀကီးထဲကၽြံ သြားတာျဖစ္သည္..။ ေသနတ္တျခား လူတျခားျဖစ္သြားသည္ ..။တြင္းက နက္လို႔ အက်မေကာင္းဘူး..သူ႔ေျခေထာက္ က်ိဳုး ပီထင္တာဘဲ..။ တြင္းအ ေပၚက ႀကိဳးတေခ်ာင္းက်လာသည္..။ ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္းတို႔ထင္ပါရဲ့..။ ေရႊတိုးႀကိဳးစားၾကၤးႀကိဳးကိုဆြဲတက္ သည္ ..။ တြင္းေပၚကလဲ သူ႔ ကိုကူ ဆြဲတင္သည္ ..။ ေက်းဇူး…..စကားမဆုံးနိုင္လိုက္..ဟာ..သူ ့လူေတြမွမဟုတ္ဘဲ…နက္ရွိုင္း ပါလား…. နက္ရွိုင္းက သူ႔ ကိုလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ လိုက္သည္ ..။ (ေမးတာတိုးတိုးေၿဖ ..ေအာ္တာမလုပ္နဲ႔ ..လည္ပင္းလွီးလိုက္ မွာ..) နက္ရွိုင္း သူ သိခ်င္တာေတြကို ေမးေနသည္..။ ေခြးရဲကြင္း မွာ မာလာဝင္းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးရယ္..မူးေနတဲ့ မိုးလုံး ျပည့္ ရယ္..ဂလယ္ဘယ္ ဆိုတဲ့ ထမင္းခ်က္ရယ္..စခန္းေစာင့္အျဖစ္က်န္ခဲ့တာ နက္ရွိုင္းသိသြားၿပီ…… နက္ရွိုင္း ..ေရႊတိုးပါးစပ္ထဲကို အဝတ္စုတ္ေတြလုံးၿပီးထိုးထည့္သည္..။



မိုးလုံးျပည့္ ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္း နဲ႔ ဗိုလ္ေဒဝတို႔ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ သူတို႔လူစုလဲထြက္သြားေရာ မီးေတာက္ ကိုထပ္ေမာ့ သည္..။ယုန္သားကင္ ကိုဝါးရင္း..မာလာဝင္းရွိရာ တဲကို သြားသည္..။ တဲတံခါးကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ေဆာင့္ကန္ဖြင့္သည္..။ မာလာဝင္း ဘဝက ဆိုးဝါးလြန္းလွ သည္..။ ေဒဝ တညလုံးလိုးတာခံရၿပီး..မနက္ေစာေစာလျနႇိုးၿပီးထပ္လိုးျပန္သည္..။ အခု လာျပန္ၿပီ..တေယာက္…။ ဒီေကာင့္ပုံက ေတာ္ေတာ္ မိုက္ကန္းမဲ့ ပုံ..။အရက္ကလဲ မနက္ႀကီးေတာင္တအားမူးေန သည္..။ (ကဲ..ေကာင္မေလး …လာ ..ငါ့ကို လီးစုတ္ေပးစမ္း…) (အို ..က်မ..က်မ..တကိုယ္လုံးနာက်င္ေနၿပီ …သနားပါရွင္….တကယ္ေနမေကာင္းလို႔ပါ…..) မိုးလုံးျပည့္ သူ႔ ေဘာင္းဘီ ကို ခၽြတ္ သည္..။ လီးမဲမဲႀကီးက ေငါေငါႀကီး မေတာင့္တေတာင္…ေ၈ြးေစ့ေတြက တြဲေလာင္းႀကီး

…တရမ္းရမ္းနဲ႔..။ မာလာဝင္းမွာ ဝတ္စရာ အဝတ္မရွိ ..။ သူ႔ကို ေပးမဝတ္ေတာ့..။ ထြက္ေျပးမွာစိုးလို႔ ..ကိုယ္လုံးတီးထားသည္..။ မိုးလုံးျပည့္ တဲထဲ ဝင္လာေတာ့ ..မာလာဝင္း ..ေပါင္ေတြကိုေစ့ၿပီးလိမ္ရွက္ထားသည္..။ နို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ ကာထားသည္..။ ( ေကာင္မေလး..မင္း နာခ်င္ၿပီ လား..ငါ့ကိုဗိုလ္ႀကီးတို႔ က အာဏာကုန္ေပးသြားတာ…မင္းကိုလိုးတဲ့…) မိုးလုံးျပည့္ အတင္း ၾကမ္းၿပီ..။ ( အသာတၾကည္ မေပးရင္ ..မင္း အသားနာမွာေပါ့…ငါ လိုခ်င္တာကို ငါ ရေအာင္ယူမွာဘဲ….) မာလာဝင္း သေဘာေပါက္ သည္..။ အသားနာရေပါင္းလဲမ်ားၿပီ ..။ လူမဆန္ေသာ မုဒိန္းေကာင္ေတြ သူ႔ ကိုရက္ရက္ စက္စက္ က်င့္ခဲ့ၾက သည္..။ ရိုက္ႏွက္ခဲ့သည္..။ ( က်မ ကိုမရိုက္ပါနဲ႔ ..ရွင္လိုခ်င္တာေပးပါမယ္….) မိုးလုံးျပည့္ က သူ႔လီးမဲမဲႀကီးကိုမာလာဝင္းပါးစပ္ ကိုေတ့လိုက္ သည္..။ မာလာဝင္း လီးႀကီးကိုငုံ ၿပီး စစုတ္ေပးလိုက္သည္..။ မိုးလုံးျပည့္ တကိုယ္လုံးနံေစာ္ေနသလို လီးႀကီးကလဲနံေစာ္ေနသည္..။ မာလာဝင္း..တႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ စုတ္ေပးေန သည္..။ မိုးလုံးျပည့္က ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ၿပီး လီးကို မာလာဝင္း ပါးစပ္ထဲကိုေညႇာင့္ ေနသည္…။ တဲ အျပင္မွာ ဂလယ္ဘယ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ ရွိေနသည္..။ စခန္းေစာင့္တာဝန္ယူ ရင္၂ေယာက္လုံး ေကာင္မ ဆီ ေရာက္မေနနဲ႔..တေယာက္က လုံျခဳံေရး ကင္းေစာင့္ရ မယ္..ဗိုလ္ေဒါင္းစိမ္းက မွာသြားသည္…။ ဂလယ္ဘယ္ အမ္၁၆ ရိုင္ဖယ္ကို လြယ္ထားရင္း တဲထဲကိုေခ်ာင္း ေနသည္..။မိုးလုံးျပည့္ကို ေကာင္မေလးက လီးစုတ္ေပးေနသည္..။ ဂလယ္ဘယ္ ေဘာင္းဘီထဲမွာ လီးမတ္မတ္ေတာင္ေနသည္…။ မိုးလုံးျပည့္ၿပီးရင္ သူဝင္မယ္..။ နက္ရွိုင္း ျခဳံပုတ္ေတြၾကားက ေခ်ာင္းေနတာ ဂလယ္ဘယ္ မသိ..။လုံးဝ မသိ..။ တဲထဲက မိုးလုံးျပည့္ မာလာဝင္းကိုလိုးေနတာ ကိုေခ်ာင္းေနသည္..။ နက္ရွိုင္း မိုးမိုးခိုင္ ကိုျခဳံပုတ္ထဲ ထိိုုင္ခိုင္း ထားၿပီး ဂလယ္ဘယ္ ဆီကို တဟုန္ထိုးေျပးသည္..။ ကုန္းၿပီးေခ်ာင္းေနေသာ ဂလယ္ဘယ္ ရဲ့ ေနာက္ေစ့ ကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုခ်လိုက္သည္..။ ဂလယ္ဘယ္ ထိုင္က်သြားသည္..။ ေနာက္တခ်က္ ထပ္ လႊဲ ရိုက္ သည္..။ တုပ္တုပ္ မလႈပ္ေတာ့…။ တဲထဲကို ေစာေစာက ဂလယ္ဘယ္ ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ အေပါက္ က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္..။ ရႉးရႉး ရွဲရွဲ နဲ႔ မိုးလုံးျပည့္ မာလာဝင္းကို လိုးေနသည္ ..။ မာလာဝင္းကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ခိုင္း ၿပီး အေနာက္က လိုးေနတာျဖစ္သည္..။ နက္ရွိုင္း မ်က္စိ က သူ႔ ေသနတ္ ဘယ္မွာလဲဆိုတာၾကည့္ သည္..။ ေသနတ္ က တဲ ေထာင့္တေနရာမွာေထာင္ထားသည္..။ မိုးလုံးျပည့္ ကိုယ္လုံးတီး နဲ႔ လိုးေနတာျဖစ္သည္..။ မာလာဝင္း မွာမိုးလုံးျပည့္ အေနာက္က ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ..ဖင္တုံးႀကီးေတြ ခါခါ ေနသည္..။ထြားတင္းတဲ့ နို႔ႀကီး၂လုံးက လႈပ္ေနသည္..။ မိုးလုံးျပည့္ရဲ့ လီးမဲမဲ ရွည္ရွည္ႀကီး ေရွာကနဲေရွာကနဲ မာလာဝင္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနတာ ေတြ႕ေနရသည္..။ နက္ရွိုင္းတဲထဲကို ဖ်တ္ကနဲ ဝင္လိုက္သည္..။ (ေဟ့ေကာင္ ..ရပ္လိုက္စမ္း..) မိုးလုံးျပည့္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္..။ လိုးေနရာက ခ်ာကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္..။ (ဟာ..ရန္သူ…) သူ႔ ေသနတ္က တဲေထာင့္မွာ…။ မိုးလုံးျပည့္ မာလာဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲက သူ႔ ဟာႀကီးကိုအျမန္ဆြဲႏုတ္လိုက္သည္..။ ပြပ္ ကနဲ အေရေတြရႊဲေနတဲ့ လီးမဲမဲႀကီး ထြက္လာသည္..။ နက္ရွိုင္း က လက္ထဲက ၄၅ ပစ္စတိုလ္ ေျပာင္းနဲ႔ မာလာဝင္းနဲ႔ ေဝးရာ ဘက္ကိုေရႊ႕ဖို႔ ညႇြန္ ၿပ သည္..။ မိုးလုံးျပည့္ သူ ျပတဲ့ဘက္ကို ေရႊ႕ သည္..။ ေဘာင္း …၄၅ ပစ္စတိုလ္ ထဲက က်ည္ဖူးတေတာင့္က မိုးလုံးျပည့္ ေပါင္တဖက္ကို ေဖါက္ထြင္းသြားသည္..။ ( အား..ဟား..ဟား…) ဘိုင္းကနဲ လဲက်သြားသည္..။ ( အဲဒါ ေကာင္မေလးကို အလိုမတူဘဲ မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အတြက္ ..) ေဘာင္းကနဲ ေနာက္တခ်က္ ပစ္ျပန္သည္..။ မိုးလုံးျပည့္ ရဲ့ ေနာက္ ေပါင္တဖက္ကို မွန္သည္..။ ( အား………..)

မိုးလုံးျပည့္ ဆတ္ဆတ္ ခါေန သည္…။ (ဒါ က မုဒိန္းက်င့္..ဒါးျမတိုက္ေနတဲ့ အတြက္ ..ခံရတဲ့ လူေတြဖက္ က ..) မာလာဝင္း ေၾကာက္ လို႔ တုန္ေနသည္..။ (မင္း..မာလာဝင္း လား…) (ဟုတ္ ပါတယ္….) ( အျပင္မွာ မိုးမိုးခိုင္ ပါတယ္….မင္း ကိုလာကယ္တာ ..ကဲ..သြားစို႔….) အဝတ္အစားမရွိေတာ့သည္မာလာဝင္းကိုၾကည့္ၿပီး…(ေတာက္..ေတာ္ေတာ္ လူမဆန္ၾကတဲ့ အေကာင္ေတြ ဘဲ..)  မာလာဝင္းတစ္ေယာက္ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ထြက္လိုက္လာသည္..။( ကဲ ..သြားစို႔ ..မာလာဝင္း….) တဲထဲက အထြက္မွာမွ မိုးလုံးျပည့္ကို နက္ရွိုင္း ေပါင္ၾကား ကိုပစ္လိုက္သည္..။ မိုးလုံးျပည့္ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ၿပီး ေပါင္ၾကားကိုလက္နဲ႔ အုပ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚမွာ လွိမ့္ေနသည္ ။ မာလာဝင္းလဲ ငိုရွိုက္ရင္း …( ေကာင္းတယ္..လူယုတ္မာေတြ..က်မ ကို လူမဆန္ေအာင္ကိုႏွိပ္စက္ ၾကတာ..)လို႔ ေျပာသည္ ။ ( စိတ္မပူနဲ႔ ..ဒီေကာင္ေတြ အားလုံးကိုငရဲ ျပည္ ပို႔ ပစ္မယ္ ) ျခဳံထဲက မိုးမိုးခိုင္ ထြက္ လာသည္ ..။ ( သူငယ္ခ်င္း..မာလာ…) မာလာဝင္း ကိုေျပးဖက္သည္…။

ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ ေဒဝ ဦးေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႕ ေရႊတိုး ကို စက္နဲ႔ ေခၚၾကည့္သည္..။ေခၚလို႔ မရ ..။ ေရွ႕ေျပး အုန္းေသာင္း ..ေျခရာေတြ ေတြ႕ျပန္ သည္..။ စစ္ဖိနပ္ ေျခရာမ်ားနဲ႔ မိန္းမ ေျခရာ ေတြ..။ ( ဒီေကာင္နဲ႔ ဒီေကာင္မ ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္…ေျခရာေတြ ေနာက္ လိုက္စမ္း..) ( သတိ ထားၾက..ဒီ ေကာင္ ရမ္ဘိုနည္းေတြ သုံးေနတယ္…ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ..တိုက္မိုင္းေတြ သတိထား…) မၾကာခင္..အုန္းေသာင္း အခ်က္ျပသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္သည္..။ တဲတလုံး..။ ေတာင္ယာပ်က္တခု က ယာတဲအေဟာင္းတလုံး ။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့..လူတေယာက္ ..တဲေရွ႕မွာေတြ႕သည္…။ သူတို႔ ေသနတ္တကမ္းအထိ ၀ိုင္းထားၿပီးေရွ႕တက္သြားၾက သည္..။ေဒဝ က(ဗိုလ္ႀကီး..က်ဳပ္ တပည့္..ေရႊတိုး …ဘဲ..ဟာ…ဒီေကာင့္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားတယ္..) ေဒါင္းစိမ္း က အမိန႔္ေပးသည္..( အုန္းေသာင္း ..ေရွ႕တက္သြားၿပီး ေရႊတိုးကို ႀကိဳးသြားေျဖေပး..က်န္တဲ့ လူေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေန..ရန္သူျမင္ရင္ အပီအျပင္..ပစ္ၾက….) အုန္းေသာင္းေျပးတက္သြားသည္..။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ ခံထားရတဲ့ ေရႊတိုး ပါးစပ္မွာလဲ အဝတ္ေတြဆို႔ထားသည္..။ေရႊတိုးက ေခါင္းရမ္းျပေနသည္..။ အုန္းေသာင္း သူ ဘာေျပာခ်င္မွန္းမသိ..။ အုန္းေသာင္းအေနာက္ က လက္နက္ကိုင္ ၂ေယာက္ တဲအနားကိုခ်ဥ္းကပ္သြားၾကသည္..။ ပစ္ခတ္ဖို႔ အဆင္သင့္…။အုန္းေသာင္း ေရႊတိုးပါးစပ္ထဲက အဝတ္ေတြကိုအရင္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္..။ ေရႊတိုးက အားယူ အသက္ရႈၿပီး ..( အနားမလာနဲ႔လို႔ေျပာတာ…မိုင္းေတြေထာင္ထား……..) အုန္းေသာင္းက (ဆုတ္ …) ဆိုၿပီး အေနာက္ကိုလွည့္ေျပးသည္..။ ေနာက္က်သြားၿပီ ..။ မိုင္းေတြ ဆက္တိုက္ ေပါက္ကြဲ

သည္..။ ျပင္းထန္ တဲ့ ေပါက္ကြဲမႈေတြ ယာတဲ ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလုံး ဆင့္ကာဆင့္ကာ ျဖစ္သြားၿပီး ယမ္းခိုးေတြ မီးခိုးေတြ ဖုံးသြားသည္….။ ေဒါင္းစိမ္း နားေတြဘာမွမၾကားရ..။သစ္ကိုင္းက်ိဳးေတြ သူ႔ဆီကိုလြင့္စင္လာလို႔ သူ႔ မ်က္ႏွာ ကိုထိမွန္ ၿပီး မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေသြးေတြစီးက်ေနသည္..။ ေဒဝ လဲဗုံးဆန္ေတြမွန္ထားၿပီး လက္ေမာင္း..ေပါင္ေတြမွာ စုတ္ျပတ္ေနသည္..။ ေဒဝ သူ႔လူေတြကို စစ္ၾကည့္သည္..။ အားလုံး ေသကုန္ၿပီ…။ ( အေျခအေန မေကာင္းဘူး ဗိုလ္ႀကီး ..က်ဳပ္တို႔ ျပန္ ဆုတ္ၾကမလား…) ( ေအး..မင္းလဲ ေတာ္ေတာ္ထိထားတယ္ဆိုေတာ့ ဒို႔ ေခြးရဲကြင္းကို ဘဲ ျပန္ဆုတ္မယ္….ေခြးမသား..နက္ရွိုင္း..ထင္တာထက္ ပို သြက္ေနတယ္ ) ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ ေဒဝ အထိနာစြာနဲ႔ ေသြးသံရဲရဲ ျဖင့္ ေခြးရဲကြင္း စခန္းကိုျပန္ ဆုတ္ လာၾကသည္..။ စခန္းနားေရာက္ေတာ့ စခန္းမွာလူရိပ္လူေယာင္ လုံးဝမေတြ ့..။ ေဒဝ ေအေက၄၇ ကိုထိုးခ်ိန္ရြယ္ရင္း စခန္းထဲ သတိနဲ႔ ဝင္သည္ ..။ ခပ္တိုးတိုး..( မိုးလုံးျပည့္ ..ဂလယ္ဘယ္… ဘယ္မွာလဲ…) ေခၚ သည္..။ ေဒါင္းစိမ္းလဲ နဖူးကြဲသြားလို႔ ေသြးမ်ားစီးက်ေနလို႔ သူ႔ အင္းက်ီကိုဆြဲဆုတ္ၿပီးနဖူးမွာစည္းထားရသည္..။ (ေစာက္သုံးမက်တဲ့ေကာင္ေတြ ..ဘယ္မလဲ..မာလာဝင္းကိုသြားလိုးေနၾကလားမသိဘူး..) ေဒဝ တဲေတြ အနားကိုတေရြ႕ေရြ႕ ကပ္သြားသည္…။႐ုတ္တရက္..တေဘာင္းေဘာင္း..တဒုံးဒုံး ေမာင္းျပန္သံေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီး ေဒဝ..ဒူးေအာက္ပိုင္း..ကိုက်ည္ဆံေတြမွန္သည္..။ဝုန္းကနဲပစ္လဲက်သြားသည္…။ ဟာ…အား…အား…….ေသနတ္တျခားလူတျခားျဖစ္သြားၿပီ…။ ေျခေထာက္ ၂ဘက္လုံး ျမင္မေကာင္းေအာင္မွန္ထားသည္…။ေသြးေတြ ဒလေဟာ ထြက္ေနသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း ..ေသနတ္သံေတြ လာတဲ့ ဘက္ကို ျပန္ပစ္ သည္…။ မေသခ်ာဘဲ တကပ္လုံးကုန္ေအာင္ပစ္ေနတာ..။ဘာမွထိေရာက္မႈ ရွိမွာမဟုတ္ ဘူး..။ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ပစ္လိုက္တာ ..။ ေဒဝ ကိုမၾကည့္အား..။သူ႔ အသက္ကို သူ စိုးရိမ္ေနရသည္..။ တဲနံရံတခုကို သူ ဝင္ကပ္ၿပီး ရန္သူကိုရွာသည္..။က်ည္ကပ္ လဲသည္..။ ေဒဝ လူးလွိမ့္ ကာ ေအာ္ညည္းေနသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း ဒူးတုန္ေနၿပီ..။ လူစုနဲ႔မိုက္ တဲက ေဒါင္းစိမ္း..တပည့္မရွိေတာ့ ..ေၾကာက္ေနၿပီ…။ ေမာင္းျပန္သံေတြ ဆူညံ သြားျပန္သည္..။ သူ႔ နေဘးက တဲ နံရံ နဲ႔ေျမျပင္ကို က်ည္ေတြ တဖြဲဖြဲ လာမွန္သည္…။ (ေဒါင္းစိမ္း..ထြက္ခဲ့…..) နက္ရွိုင္းရဲ့ အသံ…။ ေဒါင္းစိမ္း အသံလာရာကို ပစ္သည္…။ ေသနတ္သံေတြဆူညံသြားသည္…။ အမ္၆၇ သံပုရာသီး လက္ပစ္ဗုံးေလး၂လုံး ..သူ႔ ေရွ႕နားကို က်လာသည္..။ ( ဟာ..လက္ပစ္ဗုံး ) ေဒါင္းစိမ္း အေနာက္ကိုခုန္ဆုတ္ၿပီးေျမႀကီးေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္..။ ေပါက္ကြဲသံ နဲ႔ေျမႀကီးေတြ လြင့္စင္ တုန္လႈပ္သြား သည္..။ယမ္းခိုးေတြဖုံးလႊမ္းသြားသည္..။ ေဒါင္းစိမ္း …မ်က္စိထဲလဲ ဖုံေတြသဲေတြဝင္လို႔ ဘာမွ မသဲကြဲ..။ သူ႔ ကိုဗုံးဆန္ ေတြမမွန္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္…။ လူးလဲထဖို႔ႀကိဳးစားသည္..။ ေသနတ္ ဘယ္မွာလဲ…။ သူ႔ အမ္၁၆ ရိုင္ဖယ္ သူ႔အနားမွာ မေတြ႕ေတာ့..။သူ ခါးက ပစ္စတိုလ္ကိုလွမ္းစမ္းေနဆဲ ..ေသနတ္ေျပာင္းေတြ သူ႔ေခါင္းကိုလာေထာက္တာခံလိုက္ရသည္…။ ဒူးေထာက္ရက္က ေမာ့ၾကည့္သည္..။ နက္ရွိုင္း..မိုးမိုးခိုင္ နဲ႔ မာလာဝင္း တို႔ သူ႔ေခါင္းကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ေတ့ထားၾကသည္..။ (ေဒါင္းစိမ္း ..ငါလဲမိေသာ္အတြက္ မင္းကို လက္စားေခ် ခ်င္တာ ..အခုေတာ့ မင္းမတရားက်င့္ ..ႏွိပ္စက္တာ ကိုယ္တိုင္ခံရတဲ့ မာလာဝင္းရွိေနၿပီ မို႔ သူ႔ ကိုဘဲငါ ဦးစားေပးလိုက္မယ္..ကဲ မာလာဝင္း… မင္းႀကိဳက္သလို လုပ္ေပေတာ့…) နက္ရွိုင္း က ေဒဝ ကို ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲၿပီးေခၚလာသည္…။ ေဒါင္းစိမ္းနဲ႔ ေဒဝ ၂ေယာက္လုံးကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္သည္ ။ မာလာဝင္း သူ႔ကိုရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ခဲ့သည့္ ေဒါင္းစိမ္း မ်က္ႏွာကို တံေတြးနဲ႔ေထြးသည္ ။ပါးကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ရိုက္သည္ ။ လုပ္တုံးကလုပ္ခဲ့ေပမဲ့ သူခံရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေဒါင္းစိမ္း အရမ္းကို တုန္လႈပ္ေနသည္ ။ မာလာဝင္း က ( သူတို႔ကသာ က်မကို ရက္ရက္စက္စက္ မုဒိန္းက်င့္ၿပီး လူမဆန္ၾကဘူး…ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ထားတယ္ …ဒါေပမဲ့ က်မ ကေတာ့ သူတို႔ ကို မလုပ္နိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ …) လို႔ နက္ရွိုင္းကိုေျပာတယ္ ။နက္ရွိုင္းက ( မာလာဝင္း မလုပ္နိုင္ရင္ က်ဳပ္ဘဲ

လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့ …က်ဳပ္တို႔က ေတာထဲမွာဆိုေတာ့ တရား႐ုံးေတြ ေထာင္ေတြ မရွိဘူး ..ကိုယ့္ဖါသာဘဲ အျပစ္ေပးရမွာဘဲ …) နက္ရွိုင္း သူ မိေသာ္ကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း လုပ္ရန္ ေဒါင္းစိမ္းရဲ့ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ သည္ ..။ သူ႔ ေပါင္မွာခ်ည္ထားတဲ့ ဒါးကိုထုတ္သည္ ..။မာလာဝင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္တို႔က မၾကည့္ခ်င္ၾကတာနဲ႔ အေဝးကိုထြက္သြားၾကသည္ ။ ေဒဝ နဲ႔ ေဒါင္းစိမ္း ရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ နက္ရွိုင္း မွာေနာက္ဆက္လုပ္စရာကေတာ့ မာလာဝင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ကို ၿမိဳ႕ကိုျပန္ ပို႔ ဖို႔ ပါဘဲ…။ သူတို႔ ေခြးရဲကြင္း စခန္းက ထြက္လာၾကၿပီး အားလုံးလဲ ပစ္ခတ္ေျပးလႊားခဲ့ ရတာမို႔..ေပေရစုတ္ျပန္ ညစ္ပတ္ ၿပီး ပင္ပန္းေနၾကၿပီ ဆိုေတာ့ နက္ရွိုင္းလဲ ေခ်ာင္းေဘးတေနရာမွာ ဒီ ည စခန္းခ်ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ..။ မိုးမိုးခိုင္ နဲ႔ မာလာဝင္း ေခ်ာင္းထဲဆင္း ေရခ်ိဳးၾကသည္..။ သူတို႔ ၂ေယာက္လုံးလဲ စုတ္ျပတ္ေပေရေနၾကၿပီး ..ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွၿပီ ။ အရွက္လဲ ကုန္ေနၿပီ ..။ မာလာဝင္းကနဂိုထဲက ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ပါလာ၍ အသားအေရာင္ပင္ ေပးတူးေနသည္။။ မိုးမိုးခိုင္လည္ အဝတ္အစားခၽြတ္ၿပီး မာလာဝင္းႏွင့္အတူ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ ေရဆင္းခ်ိဳးၾကသည္ ..။ နက္ရွိုင္းလဲ ည ဘယ္လိုအိပ္ၾကမလဲ သူ ေနရာရွာ ေနသည္..။ မိုးမိုးခိုင္ ကို ဆပ္ျပာေပးရန္ သတိရသြားၿပီး သူ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ရွားရွားပါးပါး ဆပ္ျပာတုံးေလးကို ထုတ္ယူၿပီးသြားေပးသည္ ..။ ဟာ မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ မာလာဝင္းတို႔ရဲ့ သဘာဝ အလွအပ ေတြ က ရွင္းေနသည္ ။ထင္းေနသည္ ။ လႈပ္ခါေနသည္ ..။ တုန္ေနသည္ ။ မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ မာလာဝင္းတို႔ က ( ကိုနက္ရွိုင္း ..လာေလ…ေရခ်ိဳးပါလား ) လို႔ လွမ္းေခၚၾကသည္ ။ နက္ရွိုင္း လဲ သူ႔ ကိုယ္သူ ငုံ႔ၾကည့္သည္ ။ သူလဲ ညစ္ပတ္ စုတ္ျပတ္ ေနသည္ ..။ ဖုံေတြ ယမ္း ေတြ ေျမႀကီး ေတြေပေရေနသည္ ။ အင္း..သူတို႔ေတာင္ ဒီအတိုင္းခ်ိဳးေနတာဘဲေလ ..ဆိုၿပီး သူလဲ အဝတ္ေတြ အားလုံးခၽြတ္ ပစ္လိုက္သည္ ။ သူ ေရထဲကိုဆင္းသြားေတာ့ မိန္းမပ်ိဳ၂ဦးက နက္ရွိုင္းကို တကိုယ္လုံး အႏွံ ့ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးၾကေတာ့သည္ ။ နက္ရွိုင္း သည္ သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ့ ကယ္တင္ရွင္ပါ ။ မနက္ဖန္ ဆိုရင္ သူနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ လမ္းခြဲရေတာ့မည္…။အဲဒါကို စဥ္းစားလိုက္ရင္နက္ရွိုင္း စိတ္ဆင္းရဲသြားသည္..။ သူမိုးမိုးခိုင္နဲ႔ မခြဲလိုေတာ့ဘူး…။ အေမွာင္ထု က စိုးမိုးလာသည္..။ လကြယ္ည..ေတာနက္ထဲမွာေမွာင္လွသည္..။ မာလာဝင္း ..ေက်ာပိုးအိတ္ကိုေခါင္းအုံးၿပီး ေစာင္ပါးေလးျခဳံကာေကြးေကြးေလး အိပ္ေနေပမဲ့ အိပ္လို႔မေပ်ာ္..။ သူမ ေက်ာဖက္ မွာ မိုးမိုးခိုင္နဲ႔ နက္ရွိုင္း တြတ္ထိုးေနၾကသည္ ..။ ခဏအၾကာ..သက္ရႉသံျပင္းျပင္းေတြ ၾကားလာရသည္…။ မိုးမိုးခိုင္ရဲ့ တိုးတိုးေလးညည္းသံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ ။လူးလြန႔္သံေတြ… ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာသံေတြ…က တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေတာထဲမွာ သိသာေနသည္..။ တအင္းအင္း ညည္းသံေတြ ကို မာလာဝင္း အတိုင္းသားၾကားေနရသည္ ။ နက္ရွိုင္းနဲ႔ မိုးမိုးခိုင္ ခြဲခြါနိုင္ၾကပါ မလားဆိုတာေတာ့ မနက္လင္းၿပီး..ၿမိဳ႕ ကို သြားတဲ့အခါမွာမွ သိမွာဘဲ လို႔ မာလာဝင္း စဥၤးစား ေနမိေတာ့ သည္…။

ၿပီးပါၿပီ