မိုးရြာၿပီးစ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။စိမ္းစိုေနတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြကို ေလႏုေအးက ညင္ညင္သာသာ ျဖတ္သန္း တိုက္ခတ္ေနတယ္။ ေကာင္းကင္ျပာေပၚမွာ ေရာင္စုံသက္တန္ ့နဲ ့အားအင္ကုန္ခမ္းေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ရဲ့အလွက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပိုမို သစ္လြင္ေစပါတယ္။ေလညႇင္း ရဲ့ေအးျမတဲ့ ထိေတြ ့မႈကလည္း စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစတာအမွန္ပါ။သာယာေအးျမတဲ့ ညေနေလးကို ပိုၿပီး ျပည့္စုံသြားေစတာကေတာ့ ခ်စ္သူရဲ့ အျပဳံးလို ့ေျပာရမွာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္္နဲ ့သူ စ ေတြ ့ျဖစ္တာ ေမြးေန ့ပြဲ တစ္ခုမွာေပါ့။ ညမီး အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ရွိုက္ဖိုႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႔ ထင္းေနေအာင္လွပ တဲ့မိန္းကေလးကို က်ေနာ္ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိခဲ့တာ။သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အၾကည့္ေတြကို ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ေရႈးေရစက္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္ေပါ့သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ငယ္တယ္ဗ်။ ကေလးပီပီ ခၽြဲလိုက္၊ ႏြဲ ့လိုက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ရီစရာေလးေတြ ေျပာလိုက္။အလိုက္သိၿပီး ခ်စ္ဘို ့ေကာင္းတဲ့ခ်စ္သူေလးပါ။
အခ်ိန္စက္ဝန္းရဲ့ သယ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီ။ သူရဲ့ျဖဴစင္မႈကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အခြင့္ေရး မယူရက္ခဲ့ဘူးဗ်ာ။ မနက္ အလုပ္မသြားခင္သူ ့အိမ္ေရွ ့ျဖတ္ေလၽွာက္၊ ညေန႐ုံးဆင္းေတာ့ တစ္ခါဆုံ။ ပိတ္ရက္ကေလးေတြမွာ သူတက္ေနတဲ့သင္တန္းေလးေတြ လိုက္ပို ့ျပန္ႀကိဳ။ ေအးခ်မ္းၿပီး အပူပင္မရွိတဲ့ ခ်စ္သူဘဝေလးပါ။အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ ့အမၽွွ တြယ္တာမႈကလည္း နက္ရွိုင္းလာသလို တေန႔ထက္တေန႔ဆူၿဖိဳးဖြံ့ထြားလာေနတဲ့ ခ်စ္သူေလးကို ယခုထက္ပိုမို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ ေလာဘေတြ
တက္လာမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေတာင္းဆိို ရက္ခဲ့တာေတာ့အမွန္ပါ။
ဒီညေနကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘဝ အတြက္ အမွတ္တရ ဆိုတာထက္ ပိုပါတယ္။မိုးရြာၿပီးစ ညေနခင္းကေလးေတြကို သူသေဘာက်တယ္ေလ။ ဒီလို ေန ့မ်ိဳးဆို ကၽြန္ေတာ္တို ့အျမဲ အျပင္သြားျဖစ္တယ္။ လမ္းေလၽွာက္ ထြက္တာတို ့၊ စက္ဘီးစီးတာတို ့ေပါ့။ ခုလည္း ၿမိဳ ့စြန္က လယ္ကြင္းျပင္ေတြဘက္ စက္ဘီးစီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကနင္း သူကစက္ဘီး ဘားတန္းေပၚမွာထိုင္လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲ သူ႔ကိုယ္လုံးကေလးတိုးဝင္ၿပီး တီတီတာတာ စကားေလးေတြေျပာလိုက္၊ အသံလြင္လြင္ေလး ရယ္လိုက္နဲ႔။
တင္ပါးေက်ာ္ေက်ာ္ရွည္တဲ့ သူ ့ဆံပင္ေတြကို ဖဲျပားႀကိဳးနဲ ့ ဖြဖြေလးခ်ည္ၿပီးပခုံးေရွ႕ တစ္ဘက္တည္းကို သိမ္းခ်ထားတယ္။ ေမႊးရနံ ့တစ္မ်ိဳးေလးသင္းပ်ံ ့ေနတဲ့သူ ့ေခါင္းကေလးက က်ေနာ့္ေမးဖ်ားေအာက္မွာ။ သူရဲ့ကိုယ္သင္းနံေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ရိုင္းေတြေမြးဖြားေစတာ အခါခါပါပဲ။စက္ဘီးနင္းရင္း သူဆံပင္ေလးပြေနလို႔ တခ်က္ျပန္အသိမ္း ေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြသမ္းေနတဲ့ သူ႔လည္ဂုတ္ကေလးကို အနမ္းေလးတခ်က္ေပးရင္း မနာေအာင္ ကိုက္လိုက္တယ္။
“ကို… လုပ္နဲ ့…ယားလို ့…ခိခိ”ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ခ်စ္တတ္လြန္းတာလား သူကေလးကပဲ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းတာလား ဘာရယ္မဟုတ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံကေလးကအစ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏွလုံးေသြးေတြ ေပါက္ထြက္သြားေစသလိုပဲ။“ကို ေမာၿပီလား… လမ္းေလၽွွာက္ ၾကမယ္ေလ…”“ေမာပါဘူးငယ္ရယ္… ငယ္ေလး ေလၽွာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေလၽွာက္မယ္ေလကိုက မိုးရြာမွာစိုးလို ့ကြ… ထီးလည္း ပါမလာဘူးေကာ”“ရြာေတာ ့ဘာျဖစ္လဲ ကို ရ မိုးေရခ်ိဳးျပန္မွာေပါ့ ေလၽွာက္မယ္လို ့… ေနာ္္”“ခဏ ေလၽွာက္ခ်င္ ေလၽွာက္ေလငယ္၊ မိုးေရေတာ ့မခ်ိဳးရဘူး ငယ္ေလး မိုးမိတိုင္း ဖ်ားတတ္တယ္… ဟုတ္”ဒီလိုနဲ ့ စက္ဘီးကို လက္တစ္ဘက္ကတြန္း၊ တစ္ဘက္က ခ်စ္သူ ရဲ့ႏႈးညံ့တဲ့ လက္ကေလးကိုကိုင္္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းကို ခို္ထားၿပီး တခ်က္တခ်က္ ေခါင္းေလး ငဲ့မွီလိုက္တိုင္း သူ ့ရင္သားျပည့္ျပည့္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းနဲ ့လာလာထိေနတာေပါ့။ တခါတခါ ေရွ႕ကို ကေလးတေယာက္လို႔ ခုန္ေပါက္ေျပးထြက္ခ်ိန္မ်ား တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားတဲ့ သူရဲ့ တင္သားစိုင္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ မီးေလာင္ရာေလ ပင့္ေနသလိုပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ခါတိုင္းထက္ ပိုထိန္းရခက္ေနတယ္ဗ်ာ။တကယ္က သူနဲ ့လက္ထပ္ဘို ့ကၽြန္ေတာ့္မွာ လုံေလာက္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြရွိႏွင့္ၿပီးပါၿပီ။မိဘေတြကို ဖြင့္ေျပာဘို ့မရဲေသးတဲ့ သူ ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေပးေနရတာ။သူနဲ ့ဆုံလိုက္တိုင္း ေရကုန္ေရခန္း ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ လက္မထပ္ခင္အခြင့္ေရးယူဘို ့က်ေတာ့လည္း သူေလး စိတ္အေႏွာက္ယွက္ ျဖစ္သြားမလား၊ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ကို သူအထင္ေသးသြားမလားဆိုတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာအေတြးနဲ ့ေရွ႕တိုးဘို ့မရဲခဲ့ဘူး။ေနာက္တစ္ခုကကၽြန္ေတာ္ကမိဘအုပ္ထိန္းသူေတြမရွိေတာ့ဘဲကိုယ့္ဘဝကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ေနတဲ့သူေလ။ ေျပာပေလာက္တဲ့အားနည္းခ်က္မ်ိဳး မရွိေပမဲ့ သမီးရွင္ ေတြ မ်က္စိက်ေလာက္ေအာင္ မခ်မ္းသာတာေတာ့အမွန္ပဲ။ အတူေနရဖို႔အခ်ိန္ ထပ္မဆြဲခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒီညေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကိုလက္ထပ္ၾကဘို ့ ေျပာလိုက္မိတယ္။
“ငယ္ေလး ကိုတို ့လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေလ၊ ကို ငယ္နဲ ့ တူတူေနခ်င္ၿပီကြာ၊ငယ့္ေဖေဖနဲ ့ေမေမကို ကိုလာေျပာမယ္ေလ…ေနာ္”မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးနဲ ့သူကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္တယ္။“ေနာ္…ငယ္၊ ကိုေလ တစ္ခါတစ္ခါ ပင္ပန္းလာရင္ ငယ္ေလးကို ကို ့နားမွာအခ်ိန္ျပည့္ရွိေနေစခ်င္တယ္…”“ကို ့ဘဝတစ္ခုလုံး ငယ္ေလးကို အပိုင္ေပးခ်င္တယ္ကြာ၊ ငယ့္ကိုလည္း ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၿပီ…ေနာ္”အႏူးညံ့ဆုံးျဖစ္မဲ့ စကားလုံးေလးေတြေရြးၿပီး ေတာင္းဆိုလိုက္မိတယ္။“ငယ္မွ ေက်ာင္းမၿပီးေသးတာ ကို ရဲ ့၊ ေမေမတို ့ခြင့္ျပဳမယ္မထင္ဘူး၊ငယ္ေၾကာက္တယ္၊ ဘယ္ကဘယ္လို စ ေျပာရမွန္းလည္း မသိဘူးေလ” အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာပါတယ္။
“ျပန္ရေအာင္ေနာ္ ငယ္ေလး မိုးမိေနမယ္….လာ စက္ဘီးေပၚျပန္တက္” ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲထားၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး နင္းလာလိုက္ပါတယ္။မိုးနတ္မင္းက အခြင့္ေရးေပးတယ္ပဲ ေျပာရမလား ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕နားအေရာက္မိုးကဝုန္းကနဲ ရြာခ်လိုက္ပါေရာ။ သူတို႔အိမ္ကနဲနဲ ဆက္သြားရဦးမယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္လည္းစက္ဘီးကို အိမ္ၿခံဝင္းထဲ ေကြ ့ဝင္လိုက္ပါတယ္။“ခဏဝင္မိုးခိုရေအာင္ ငယ္”ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း အိမ္ထဲ အေရာက္ မိုးကလည္း သည္းႀကီးမဲႀကီး ရြာပါေလေရာ။နဲနဲစိုသြားတဲ့ သူ ့ကိုၾကည့္ၿပီး“ငယ္ေလး အဝတ္လဲခ်င္လား ” လို ့ေမးေတာ့“ရတယ္ ကို…သိပ္မစိိုပါဘူး…ေနပါဦး ကို ့မွာ မိန္းကေလး အဝတ္စား ရွိလို ့လားငယ္လဲရေအာင္..ခိခိ”“အယ္ ကို ့အက်ၤီနဲ ့ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ ယူဝတ္လိုက္လို ့ ရတယ္ေကာ လာကိုယူေပးမယ္”
အဲဒီလိုေျပာရင္း သူ ့ခါးက်င္က်င္ေလးကို ေနာက္ကေန လက္ႏွစ္ဘက္နဲ ့အသာတြန္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ခန္း ထဲေခၚသြားလိုက္တယ္။ အဆင္ေျပမယ္ထင္တဲ့ဝတ္စုံတစ္စုံ လိုက္ရွာထုတ္ေပးရင္း စိတ္ထဲက်ိတ္ၿပီး ေနာက္တဆင့္တက္ဖို႔
အလၽွင္အျမန္စဥ္းစားေနတုန္း…“အက်ီလဲဝတ္လိုက္္ေတာ့ ေမေမ ေမးရင္ဘယ္လို ေျပာမလည္း ကိုရဲ့”“မိုးတိတ္လို ့ျပန္ေတာ့ ငယ့္အက်ီျပန္ဝတ္ေပါ့ ခုေတာ ့ခဏ လဲဝတ္ထားေလကြာ”“အာ့ဆို ကို အျပင္ထြက္ေပး“ေကာင္းပါၿပီ သခင္မေလးရယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လဲေတာ္မူပါ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအခန္းေပါက္ဝက ေစာင့္ေနပါ့မယ္”ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကိုျပဳံးၾကည့္ရင္း အလိုက္သင့္ ျပန္ေျပာၿပီး သူအဝတ္လဲတာကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ ျမင္နိုင္မဲ့့ တံခါးၾကားနားမွာ ေနရာယူလိုက္မိတယ္။
ဒီေလာက္နဲ ့ေတာ့ အျပစ္မႀကီးေလာက္ဘူးထင္တာပဲ။ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲေလသူဝတ္ထားတာက ေရွ ့ၾကယ္သီး လွလွေလးေတြပါတဲ့ ဂါဝန္ရွည္ရွည္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဗ်။ မိုးေရနဲနဲစိုထားလို႔ လုံးဝန္းတဲ့ ေနာက္ပိုင္းအလွကအထင္းသား ေပၚလြင္လို႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ကို ဖိတ္ေခၚေနသေယာင္။ ကေလးမက အေပၚပိုင္း ၾကယ္သီးေလးေတြကို ျဖဳတ္ၿပီးကၽြန္ေတာ့္ရွပ္အက်ီကိုအရင္ဝတ္ဘို ့ျပင္တယ္… ၿပီးမွ ေအာက္က ေဘာင္းဘီကို စြတ္ၿပီး သူ ့ဂါဝန္တစ္ထည္လုံးကို ေလၽွာခ်မယ္ထင္ပါရဲ့။ သူူကရပ္ေနတာက အေပါက္ဝကို ေက်ာေပးထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ေက်ာေလးပဲ ျမင္ခြင့္ရတာေပါ့။ ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ၿပီး အက်ီကိုပခုံးကေန အသာခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ ကိုယ့္မ်က္လုံးေတာင္ ကိုယ္မယုံနိုင္ေအာင္ပဲ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားမိတယ္။ ဝင္းဝါတဲ့ အသားေရနဲ ့တင္းတင္းရစ္ရစ္ ေက်ာျပင္ကေလးကို ဖ်တ္ခနဲလက္သြားတဲ့ လၽွပ္စီးေရာင္ေၾကာင့္ ေဖြးကနဲ ျမင္လိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ရႈသံေတြ ကေမာက္ကမ ကိုျဖစ္ကေရာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကို ကံေကာင္းသြားတယ္။ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာခ်ေနတဲ့မိုးက ခ်စ္သူကို ျပန္ေခ်ာင္းေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို သနားသြားတယ္ ထင္ပါရဲ့ မ်က္စိက်ိန္းလုမတတ္ လၽွပ္ပ်က္ၿပီး ဂ်ိန္း…ဂ်လိန္း ဆိုမိုးႀကိဳးပါ ပစ္ခ် လိုက္ပါေရာ။ ႐ုတ္တရက္ လန္ ့သြားတဲ့ ခ်စ္သူလည္း အခန္းထဲက ေယာင္ယမ္းလန႔္ျဖန႔္ ေျပးထြက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ အေျပးေလး တိုးဝင္လာပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ သူ ့ကိုယ္လုံးကေလးေပၚမွာ ခၽြတ္လက္စ ဂါဝန္ေလးက တစ္ဝက္တန္းလန္း။ အေပၚပိုင္းမွာ အတြင္းခံေဘာ္လီေလးနဲ ့၊ ေအာက္ပိုင္းက ၾကယ္သီးေတြ ကုန္ေအာင္မျဖဳတ္ရေသးေတာ့ ဂါဝန္ေလးက သူ ့တင္ပါး ကားကားစြင့္စြင့္ေလးေပၚမွာ ကပိုကရို ခ်ိတ္တင္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိုးနတ္မင္းေပးတဲ့ မဟာအခြင့္အေရးကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာေပါ့။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးလည္း ေလသံမိုးသံေတြနဲ ့ဆူညံေနပါတယ္။ဒါေပမဲ့
အဲဒီေလသံမိုးသံေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ဆာေလာင္မႈ တစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ ေပါက္ထြက္မတတ္ ခုန္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားရဲ့ ဟစ္ေႂကြးသံေတြကို မမွီတာအမွန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မေစာင့္စည္းနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ သူ ကိုယ္လုံးအိအိ ကေလးကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဘက္ကလည္း သူ ့ေက်ာျပင္ကေလးကို ညင္ညင္သာသာေလး ပြတ္သပ္ေပးေနမိတယ္။ သူလည္း အသက္ရႈသံေတြျမန္ၿပီး ႏွလုံးသားရဲ့ခုန္ေပါက္လႈပ္ရွားေနမႈက ေရႊရင္အစုံကို နိမ့္တုံျမင့္တုံ ျဖစ္လာတဲ့အထိပါပဲ။ ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထေနတဲ့ အရိုင္းပန္းကေလးကို အသက္ရႈမွားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ဘို ့ကၽြန္ေတာ္ ေျခလွမ္း စ လိုက္တယ္။ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားတာကို နည္းနည္း ေျဖေလၽွာ့ၿပီး ငုံ ့ထားတဲ့ သူ ့ေခါင္းကေလးကို ေမးဖ်ားကေန အသာ ဆြဲေမာ့ယူလိုက္တယ္။ ဆံႏုေလးေတြ ကပိုကယိုက်ေနတဲ့ ႏွဖူးျပင္၊ စိမ္းညိဳ ့ေနတဲ့ မ်က္ခုံးထူထူေအာက္က မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေတြနဲ ့ ခ်စ္ရည္ရႊမ္းေနတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေတြ၊ အဖ်ားလုံးလုံးကေလးနဲ ့ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ ႏွာတံကေလး၊ ေသြးေၾကာကေလးေတြ ယွက္ျဖာေနတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ပါးျပင္ေပၚမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလးက မထိတထိ စိုသြားတဲ့ မိုးစက္ေတြေၾကာင့္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ခ်စ္စရာ ေမးခ်ိဳင့္ကေလးအေပၚက ထူထူျပည့္ျပည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ.. ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ သူ ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ အနမ္းေတြကို ဖိတ္ေခၚေနသေယာင္။
အရင္ဆုံး သူ ့ႏွဖူးျပင္ေလးကို အနမ္းဖြဖြေလး ေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္
ေခါင္းကို အသာျပန္မတ္လိုက္ေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လုံးဝိုင္း ေလးေတြနဲ ့ေမာ့ၾကည့္တယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ အသာ ျပန္ျပဳံးျပၿပီး ႏွာေခါင္းခ်င္းထိတို ့က်ီစယ္လိုက္တယ္။ သူသေဘာက်တတ္တဲ့ အျပဳအမူေလးေပါ့ဗ်ာ။“ငယ္….ခ်စ္လား”ဟုတ္”ေမးေစ့ေလးကို ပင့္ကိုင္ရင္း ေမးလိုက္တယ္။ တိုးတိုးေလေျပာရင္း ေခါင္းေလးအသာၿငိမ့္ျပတယ္။“ရဝူး..ပါးစပ္ကေျပာကြာ ခ်စ္တယ္ လို ့”ကိုကလည္း အျမဲပဲ ေမးေနတာကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပတာလဲ ေျဖတာပဲေလ”“ငယ္ရယ္..ၾကားခ်င္လို ့ေမးတာေလကြာ”ကို ့ငယ္ေလး ပါးစပ္ကေျပာတာ ၾကားခ်င္တာေပါ့…ဘာလဲ မေျပာခ်င္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား…ရပါတယ္ မေျဖခ်င္လည္းေနပါ”“အယ္…ေတြ ့လား သူ ့က် စ တာေလးေတာင္ မခံနိုင္ဘူး ဦးေကာက္ေတးႀကီး… ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ အခါတစ္ရာ ခ်စ္တယ္..ကဲ”
“ခ်စ္တယ္ ငယ္ရယ္ အတူေနခ်င္ၿပီကြာ”အဲဒီလို ကေလးဆန္ဆန္ ေျပာဟန္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေသြးသားေတြကို ပိုမိုဆူပြက္လာေအာင္ တြန္းအား ေပးေနသလိုပဲ။ သူ ့နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလး၊ ခ်စ္စရာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အသာအယာ စုပ္နမ္းမိေတာ့တယ္။ လက္တစ္ဘက္က သူ ့ေခါင္းကေလးကို ထိန္းကိုင္ထားရင္း က်န္တစ္ဘက္က သူ႔ခါးေလးကို ကိုင္ထားရာကတဆင့္ ေက်ာျပင္တစ္ေလၽွာက္ စုံဆန္ပြတ္သပ္ေပး ေနမိတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း တခ်က္တခ်က္ သူ ့ပါးစပ္ထဲလၽွာကို ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အနမ္းေတြကို သူ ့ႏႈတ္ခမ္းကခြါၿပီး လည္တိုင္ဆီကို ေရႊ ့လိုက္ပါတယ္။ သိုင္းဖက္ထားတဲ့လက္ေတြကလည္း ခါးက်င္က်င္ကေလးေအာက္က ဖြံ ့ထြားတဲ့ တင္သားစိုင္ေတြေပၚ တေရြ ့ေရြ ့ပြတ္သပ္လို ့ေပါ့။
“အို…ကို ဘာေတြ…”စကားဆက္ခြင့္မေပးေတာ့ပဲ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြ တရစပ္ ေပးလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဘက္က သူ ့ရင္သားမို ့မို ့ေလးေတြကို ေဘာ္လီအက်ီေပၚကတဆင့္ ဆုပ္နယ္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္သူရဲ ့တုန္ရီေနတဲ့ ညည္းသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ရတယ္ေလ။ “ကို..ဘာလုပ္မလို ့လည္းဟင္”“ငယ္ေၾကာက္တယ္ မလုပ္ပါနဲ ့ေနာ္..ငယ့္ကို အိမ္ျပန္ပို ့ေပးပါ ကိုရယ္ ေနာ္…”ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းထြက္ၿပီး ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ ့ ေတာင္းပန္သလို သူေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ စိတ္ထိခိုက္မိတယ္ဗ်ာ။“ငယ္ရယ္..ကို အခြင့္ေရးသမားမဟုတ္တာ ငယ္သိပါတယ္ ခ်စ္လို ပါကြာ။ငယ့္ကို ခ်စ္လို ့ပါ ငယ္ေလးမႀကိဳက္ရင္ ကိုဘာမွ မလုပ္ပါဘူး… ငိုေတာ့မငိုပါနဲ ့ငယ္ရယ္.. ကို ့ဘက္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလာက္ နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္..ေနာ္…”ကၽြန္ေတာ္သူ ့ကို အေပ်ာ့ဆြဲနဲ ့သိမ္းသြင္းစကား ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရင္ထဲကခံစားရတဲ့အတိုင္း ေျပာလိုက္တာပါ။ ဒါကိုသူလည္း နားလည္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို အလိုက္သင့္ေလး ျပန္တိုးဝင္လာပါတယ္။“ငယ္နဲ႔ကို႔ၾကားမွာ စည္းေလးတစ္ခုျခားေနသလို ကို ခံစားမိတယ္…ငယ္နဲ ့တစ္သားထဲ ထပ္တူက်တဲ့ဘဝမ်ိဳးလိုခ်င္မိတယ္ ငယ္ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ကြာ“ဒါေပမဲ့ ငယ္ရယ္.. ငယ္ေလးသေဘာမတူပဲ ကို ဘာမွ ဇြတ္အတင္းမေတာင္းဆိုပါဘူး.. တကယ္လို ့ေျပာမိတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ကို ့ စိတ္သက္သက္ပါ…ငယ့္ဆီက တစ္ခုခု ေတာင္းဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ေနာ္ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါမွမေျပာဘူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို သူ ့ကိုေျပာျပမိပါေတာ့တယ္။ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာမပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စကားေတြက သူ ့ေၾကာက္စိတ္ကို အနိုင္ယူသြားတယ္ထင္ရဲ ့။“ကို..မ်က္စိမွိတ္၊ ေခါင္းနဲနဲငုံ႔”ကၽြန္ေတာ့္ လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ ့ျပန္သိုင္းဖက္ၿပီး သူေျပာတယ္။ သခင္မေလးရဲ ့အမိန္ ့ကို ရင္ခုန္စြာနဲ ့နာခံလိုက္မိတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူနမ္းလိုက္တယ္ေလ။“ငယ္ရယ္.. ကို ့ကိုစိတ္ဆိုးမယ္ဆိုလည္း ဆိုးလိုက္ေတာ့ကြာ”ရင္ထဲက တီးတိုးေရရြတ္ရင္း သူ ့ကိုဆတ္ကနဲ တင္းတင္းဆြဲဖက္.. မ်က္ႏွာ တစ္ခုလုံးေပၚကို အနမ္းေတြ ဗုန္းက်ဲသလို အငမ္းမရ နမ္းပစ္လိုက္မိေတာ့တယ္။
သူလည္းကၽြန္ေတာ့္ကို အလိုက္သင့္ျပန္နမ္းရင္း တုန္ ့ျပန္ရွာပါတယ္။ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဘက္ပါလာေတာ့လည္း ေယာက်္ားပဲဗ်ာ။ ေနာက္မဆုတ္တမ္းေပါ့။
“ငယ္.. အခန္းထဲ သြားရေအာင္.. ေနာ္”“ကို.. ငယ္နဲနဲေတာ့ ေၾကာက္တယ္ေနာ္”သူအသာအယာပဲ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပၿပီး ကတုန္ကရီေျပာလာေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚျငင္းဆန္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ မပါတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
“ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေၾကာက္ဘို ့မွ မလိုပဲ ငယ္ရဲ့”“ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငယ့္ကို သက္ေသျပမယ္ေလ…ဘယ္လိုလည္း”ျပဳံးစိစိနဲ ့ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ သူ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးတယ္ဗ်။ အဲဒီလိုနဲ ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ ့ကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ ့ကနဲ ေပြ ့ခ်ီၿပီး အခ်စ္နန္းေတာ္သို႔ ပထမဆုံး အလည္တစ္ေခါက္ ခရီးကို စတင္ ခ်ီတက္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့။
ရင္ခုန္သံေတြ ရထားတစ္စင္းလို မရပ္မနားခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာခ်စ္သူဟာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လို အလိုက္သင့္ပါလာပါတယ္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ လက္ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္အက်ီကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္နဲ ့တိုးကပ္ၿပီး ဖြက္ထားလိုက္ေသးတယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့သူ ့ကို ကုတင္ေပၚအသာေလး ခ်လိုက္တယ္။ ပက္လက္အေနထားရွိေနတဲ့သူကိုယ္ေလးေပၚကို ကၽြန္ေတာ္ အသာအယာ အုပ္မိုးၿပီး ေနရာယူလိုက္တယ္။ပါးႏွစ္ဘက္ကို တစ္ခ်က္စီအနမ္းေပးၿပီး ေမးဖ်ားေလးကို ဖြဖြေလး ကိုက္လိုက္တယ္။လက္တစ္ဘက္ကႏွဖူးေပၚက ဆံပင္ေတြကို သပ္တင္ရင္း က်န္တစ္ဘက္ကရင္သားဖုဖုတင္းတင္းေလးေတြကို ေဘာ္လီအက်ီေပၚကေန အသာအယာပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ ေခ်မြေနမိတယ္။ ခ်စ္သူရဲ့ ျပင္းျပင္းျပၿပ အသက္ရႈသံေတြကကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုမိုတြန္းအား ေပးေနပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သူ ့ေဘာ္လီအက်ီကို ခၽြတ္ဖို ့ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အထိအေတြ႕မွာခဏတာနစ္ေျမာေနတဲ့ သူ႔ဆီက“ကို.. ဘာလုပ္မို ့လဲဟင္… ငယ္ေၾကာက္တယ္ေနာ္…”“ငယ္ရယ္ ကိုေျပာၿပီးၿပီေကာ…ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေၾကာက္ဖို ့မဟုတ္ဘူးေလ.. ငယ္ေလး စိတ္ကိုေလၽွာ့ထား…ေနာ္”ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာ့ေျပာေတာ့ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပရွာတယ္ေလ။ မ်က္စိကိုစုံမွိတ္ အံက်ိတ္လို ့ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ရိုးသားစြာ ဝန္ခံပါတယ္ သူကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပထမဆုံးမိန္းကေလး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ ့အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ပထမဆုံးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရဲ့ တုန႔္ျပန္မႈေတြကို အကဲခတ္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္သိပ္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ သူ ့ေက်ာေအာက္ကို လက္လၽွိသြင္းၿပီး ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ပဲ ျဖဳတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ လည္ပင္းတစ္ေလၽွွာက္နဲ ့မ်က္ႏွာအႏွံ ့ကို အဆက္မျပတ္ အနမ္းေတြေပးရင္းေပါ့။ ေဘာ္လီေလး ဖယ္ထုတ္လိုက္မွ အိကနဲ ထြက္လာတဲ့ ရင္သားမို ့မို ့ေလးေတြက မႀကီးလြန္း မေသးလြန္း၊ ပန္းႏုေသြးေရာင္ သီးလုံးေလးေတြက လုံးဝန္းၿပီး ခ်စ္စရာေလးေတြပါ။ကၽြန္ေတာ့္အနမ္းေတြကို ေနရာေရႊ ့လိုက္တယ္။ သူ ့ရဲ့ လွပညီညာတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာ ကိုေပါ့။ လက္နဲ ့အသာအယာ
ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း သီးလုံးကေလးေတြကို လၽွာဖ်ားနဲ ့ကလိေပးလိုက္။တခ်က္တခ်က္ အသာစုပ္လိုက္၊ သြားနဲ ့မနာ႐ုံေလာက္ေလး ဖြဖြကိုက္ေပးလိုက္ေပါ့။
အဲဒီမွာ သူကေလးလည္း ညည္းညဴသံ သဲ့သဲ့ေလးနဲ ့ခါးေလးကို ေကာ့ေပးလာပါေရာ။
ကၽြန္ေတာ္ေခၚေဆာင္ရာ အခ်စ္ရပ္ဝန္းကို သူအလိုက္သင့္ ပါလာၿပီဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္။ နို ့ကေလးေတြ ့စို ့ေပးေနရင္းတစ္ဘက္က က်န္ေနေသးတဲ့ သူ ့ဂါဝန္ေအာက္ပိုင္းကို ခၽြတ္ဘို ့ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ကို ေအာက္ဘက္ ေလၽွာခ်ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ အနမ္းေတြနဲ ့ သူ ့ဗိုက္သားအိအိေလးကို အသာအယာ နမ္းရွိုက္ လိုက္တယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ
့ ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြက ခ်စ္သူ ့ တစ္ကိုယ္လုံးကို ၾကက္သီးေမႊးညင္း
ထေစခဲ့ၿပီေလ။ ၾကယ္သီးေလးေတြ ခပ္သြက္သြက္ ျဖဳတ္အၿပီးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ရႈသံေတြကို ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားေစတဲ့ အသားေရာင္ ပင္တီကေလးကို ျမင္ခြင့္ ရလိုက္ပါၿပီ။ ပင္တီေလးေအာက္က ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူရဲ ့ရတနာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ဖိတ္ေခၚေနၿပီ။ဗိုက္သားေလးေတြကို နမ္းရင္း သူ ့ရဲ့ ပင္တီကို ခၽြတ္ဘို ့ႀကိဳးစားစဥ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူလွမ္းဆြဲတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အသာ ျပန္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လက္ကိုျပန္လႊတ္ေပးရွာပါတယ္။ ပင္တီေလးကို ညင္ညင္သာသာ ခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရတာက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကို သူကေလး အေသအခ်ာ လြင့္ေျမာ လိုက္ပါလာတယ္ ဆိုတာကိုပါ။ ပင္တီကေလးမွာ ခ်စ္ဝတ္ရည္ေလးေတြ စိုကြက္ေနတယ္ေလ။ သူ ့ေပါင္တံျဖဴျဖဴကေလးႏွစ္ဘက္ကို အသာ ဆြဲေထာင္ကား လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သန္ ့ရွင္းစင္ၾကယ္ ေနတဲ့ ေဖာင္းေဖာင္းမို ့မို ့ ရတနာကေလးကို ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ထိေတြ ့ခြင့္ရလိုက္ၿပီေပါ့။ အက္ကြဲေၾကာင္းေလးက ပန္ခ်ီေဆးခ်က္တစ္ခုလို ပိရိေသသပ္ေနတယ္။ က်စ္လစ္ေနတဲ့ အရိုင္းပန္း အဖူးေလး တစ္ပြင့္လိုေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ ့အသာအယာတို ့ထိပြတ္သပ္လိုက္ေတာ့သူ ့ဆီက ညည္းသံသဲ့သဲ့ကေလး ထြက္လာတယ္ေလ။ ခါးကေလးလည္း အသာေကာ့တက္လာၿပီ။ အေျခေနေကာင္းေနမွန္း ရိပ္မိလိုက္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ပိပိကေလးေပၚကို အနမ္းေတြ ေခၽြဘို ့ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာ အပ္လိုက္စဥ္မွာပဲ သူအတင္းကုန္း႐ုန္းထၿပီး…“ကို.. ဟင့္အင္း မလုပ္နဲ ့..ေနာ္”“ဘာလို ့လဲငယ္ရယ္… ကို ့ကိုခ်စ္တယ္ဆို… ခြင့္ျပဳမယ္မွတ္လားဟင္”“အြန္းေလ ဒါေပမဲ့ အဲ့လိုႀကီး မဟုတ္ဘူးေလ ကို”“ဘာကို အဲ့လိုႀကီးမဟုတ္တာလဲ ငယ္ေလးရဲ့။ ကို မနမ္းရဘူးလား”“ဟင့္အင္း မနမ္းရဘူး နမ္းရမဲ့ေနရာမွ မဟုတ္ပဲ…ငယ္ငရဲႀကီးမွာေပါ့လို ့… ကိုလည္း ဘုန္းနိမ့္လိမ့္မယ္ ေနာ္…လုပ္နဲ ့”“ငယ္ကလည္းကြာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ခ်စ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုန္းနိမ့္တာေတြျမင့္တာေတြ မရွိပါဘူးကေလးရဲ့ ၿပီးေတာ့ငရဲလည္းမရွိဘူး အိုေက..?”ကၽြန္ေတာ္ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း သူ ့ကို ပက္လက္အေနထား ျပန္ေရာက္ေအာင္ အသာဖိခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို တဖန္ျပန္ ဆြဲကားလိုက္တယ္။
ျငင္းဆန္ဘို ့အခြင့္အေရး လုံးဝမေပးေတာ့ပဲ ခ်စ္သူေကာင္းစားေရး စီမံကိန္းကို လက္ေတြ ့အေကာင္ထည္ေဖာ္လိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ေစာေစာက စစ္ဆင္ေရး ေတြေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနတဲ့ သူ ့ညီမေလးကို အနမ္းတစ္ခ်က္ အရင္ဆုံးေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လက္တစ္ဘက္နဲ ့ပန္းကေလးရဲ့ ပြင့္ခ်ပ္လႊာႏွစ္ဘက္ကို အသာဟလိုက္ၿပီး ပန္းေသြးေရာင္ အတြင္းသားေတြကို လၽွွာနဲ ့တစ္ခ်က္သပ္တင္လိုက္တယ္။ ခဲတံခဲဖ်က္သာသာ အဖုေလးကိုလည္း သြက္သြက္ေလး ကလိေပးလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ လက္တစ္ဘက္ကလည္း ရင္သားမို ့မို ့ေလးေတြကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ သီးလုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကိုလက္ညႇိုးလက္မနဲ ့ ညႇပ္ေခ်ေပးလိုက္ေပါ့။ ပန္းဖူးေလးအတြင္းကပြင့္ခ်ပ္လႊာေလး
၂ ဖတ္ကို စြဲစုပ္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ…“အ.. အ ကို ရွီးးး.ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ..အာာာ….ကို ့…ကိုေရ…”“ဟင့္ အင့္ ကို… ေတာ္ပါေတာ့ ေနာ္…ငယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး”“ကို…ငို မွာ ေနာ္…ငယ္ ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္လာၿပီ ဖယ္ေပးပါလို ့…ေနာ္”“ငယ္…ေပါက္ခ်င္ ေပါက္ခ်လိုက္ေလ”“အာာာ…ကို ေနာ္ ဖယ္ ေပး ပါ အင့္ ဟင့္ ဟင့္”“ငယ္ေလး မသိလို ့ကြ အာ့ ရႈရႈးေပါက္ခ်င္တာ ဟုတ္ဘူး”“ဟင့္ အင္း သိဘူး ေတာ္ဘီ လို ့အာာ….အ…အ…ကိုးးး”ေျပာေနရင္း သူ ့ခါးေလး အရမ္းေကာ့တက္လာၿပီး တကိုယ္လုံးလည္း ဓါတ္လိိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ ့အၾကဳံအရ သူ ့ခံစားမႈအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားမွန္း သိလိုက္တယ္…“ေမာသြားလား ငယ္ ဟင္… ေၾကာက္စရာေကာင္းလား ကေလးေလး”“ဟင့္အင္း သိဘူး”“ဟဟ ဘာေလးလည္းကြ”ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ေဘးမွာ အသာေလး လွဲခ်လိုက္တယ္။ သူ ့ကိုယ္လုံး အိအိကေလးကို ေထြးေပြ ့ရင္းေပါ့။
ခ်စ္သူေလးခမ်ာ ခုထိၾကက္သီးေမႊးညင္းေလးေတြ ထ ေနတုန္း။ သူ ့ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္္နမ္းေနလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဘက္ကလည္း ရင္သား မို ့မို ့ေတြကို ပြတ္သပ္ ဆုပ္ေခ်ေပးရင္း၊တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေက်ာျပင္ကို လက္သည္းထိပ္ေလးနဲ ့ဖိဆိတ္ ေပးလိုက္ေတာ့.သူ တြန႔္ သြားၿပီး..“အာ ကို ့.. ယားတယ္ မလုပ္နဲ ့”“ဘယ္နားက ယားတာလည္းငယ္၊ ေျပာၾကည့္”“သိဘူး.. ကိုေနာ္ ဘာေတြေလၽွာက္လုပ္ေနမွန္း မသိဘူး…သြား”“ဟဟ ငယ္ေလး.. ကို ဘာမွ မလုပ္ရ ေသးဘူးေကာ ”“ခုမွ လုပ္မယ္ ႀကံကာရွိေသးးး.. ဟင္.. ငယ္ေလး လုပ္ရမားး”“သိ ဘူး”အေျခေန ေကာင္းေနတယ္လို ့ေျပာလို ့ရတယ္ေပါ့ေနာ့။ ဒီေမာင္လည္း ဘယ္ေနလိမ့္မလည္း ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြ အကုန္ခပ္သြက္သြက္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မ်က္လုံးအဝိုင္းသား နဲ ့ေငးၾကည့္ေနတဲ့ သူ ့ကိုယ္ေပၚ အသာေမွာက္ၿပီး တံေတာင္ႏွစ္ဘက္ကို ေမႊ ့ယာေပၚေထာက္၊
လက္ဝါးႏွစ္ဘက္နဲ သူ ့ပါးေဖာင္းေဖာင္း ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲညႇစ္ စူထြက္လာတဲ့ သူ ့ႏွတ္ခမ္းေလး ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ျမန္ျမန္ပဲ ခ်ီတက္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဘာလို ့ဆို ကၽြန္ေတာ့္ ခ်ာတိတ္က ပါးျပင္းေထာင္ေနၿပီေလ။ ကိုယ္ကို ေအာက္ေလၽွာခ်ၿပီး မို ့မို ့ေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚက သီးလုံးေလးေတြကို ညႇစ္နယ္ဆုပ္ေခ်ေပးလိုက္တယ္။ က်န္လက္တစ္ဘက္က သူ ့ရဲ့ ရႈရႈးဖင္ကေလးကို ကလိဘို ့ျပင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေစာေစာက ဖိုးပေလးေၾကာင့္လား၊ အခုေနာက္ထပ္ တိုက္ပြဲေခၚသံေၾကာင့္လား ရႈရႈးဖင္ကေလး မ်က္ရည္ယို ေနျပန္တာသိလိုက္ရတယ္။
အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ာတိတ္ကို ပန္းဖူးေလးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဝမွာ ေခါင္းတည္ေပးလိုက္တယ္။ “ကို.. ”“ေျပာေလ ငယ္ ဘာေျပာခ်င္လို ့လဲ”
“ဟိုေလ.. နာ မွာလား လို ့”“နာပါဘူး ငယ္ရယ္ ကို က ငယ္ေလးကို နာေအာင္လုပ္ပါ့မလား ေျဖးေျဖးပဲေလ.. ေနာ္”“ဟုတ္….”“ကို ့ လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားေလ.. စိတ္ကိုေလၽွာ့ထား.. နာရင္ ကို ့လက္ကို ညႇစ္လိုက္ေလ ေနာ္”“ဟုတ္ ေျဖးေျဖးေနာ္.. ကို”ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်ာတိတ္ကို ေခါင္းျမဳပ္႐ုံေလာက္ အသာအယာထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ဝတ္ရည္စို ့ေနတဲ့ ပန္းဖူးကေလးက စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိလွတယ္။ အားရပါးရ ထိုးသြင္းလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သူေလးနာသြားမွာစိုးရိမ္လို ့ စိတ္ကို မနည္းရွည္ေအာင္ ထားေနရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ပတ္ႏြမ္း ေတြကိုသာ ၾကဳံခဲ့ဘူးတာ။ အသစ္စက္စက္ကို ခုမွစ ထိေတြ ့ရမွာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္မရဲတာ အမွန္ပဲ။ နဲနဲလး အားထပ္ထည့္ၿပီး သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ ဝင္ေအာင္ သြင္းလိုက္တယ္ သူ ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းရင္းေပါ့။ အဲဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်ာတိတ္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားက တစ္စုံတစ္ခုနဲ ့ခလုတ္တိုက္မိသြားတာ သိလိုက္ရတယ္။ အပ်ိဳေမွး ဆိုတာျဖစ္မယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမျပတတ္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးရလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ခ်စ္သူရဲ့ အပ်ိဳစင္ပန္းကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဆြတ္ခူးခြင့္ ရလိုက္ၿပီ ဆိုတာကို အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြနဲ ့ သိခြင့္ရလိုက္တယ္။ သူကေလး တကယ္ပဲ နာေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း ဝင္လာတယ္။ ေနာက္ဆုတ္ဘို ့.. ရပ္တန္ ့ဘို ့စိတ္ကူး ေပၚမလာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္က အရမ္းထန္ေနလို ့လား.. ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ရဲ့ အတၱလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ သူ ့နားရြက္ဖ်ားေလးကို လၽွာနဲ ့ကလိရင္း လက္ကလည္း သီးလုံးေလးေတြကို အဆက္မျပတ္ေခ်ေပးလိုက္တယ္။ မၾကာခင္ၾကဳံရမယ့္ နာက်င္မႈဆီ အာ႐ုံမေရာက္ေအာင္ပါ။
အဲဒီအခ်ိန္သူ ့ခါးေလး ေကာ့တက္လာၿပီး ညည္းညဴသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မဆိုင္းမတြပဲ ခ်ာတိတ္ကို ပိပိေလးထဲ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္တဲ့ထိ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ ေဖာက္ကနဲခံစားခ်က္နဲ ့အတူ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို သူတင္းတင္း ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္္တာ သိလိုက္ရတယ္။ နည္းနည္းသည္းခံပါ ကေလးရယ္ လို ့စိတ္ထဲကေတာင္းပန္ရင္း တဆုံးထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ သူ ့ဆီက အသံရွည္ရွည္ ညည္းညဴသံေလးတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရတယ္။ မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းကိုလည္း တအား ဆုပ္ညႇစ္ထားတယ္။“အာာာ.. ကို ့ အင္းးး ဟင္းးး”“နာသြားလား ငယ္”
“ရွီးး ဟုတ္ နဲနဲ”“စိတ္ေလၽွာ့ထားေနာ္ ကေလးေလး ေနာက္ထပ္မနာေစရဘူး ကို ့ကိုဖက္ထား… ေနာ္”“အင္းပါ ရတယ္”ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ပိုင္းလႈပ္ရွားမႈကို ရပ္ၿပီး အနမ္းေတြေပး၊ ရင္သားေလးေတြ ေခ်မြရင္း သူအနာသက္သာေအာင္ အာ႐ုံ ေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ ခ်ာတိတ္ကို အထဲမွာစိမ္ထားရင္း လက္တစ္ဘက္က ရသာဖုေလးကို ကလိေပးေနလိုက္တယ္ ေတာ္တန္႐ုံ စိတ္နည္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြေတာင္ အဲဒီေနရာကိုထိရင္ စိတ္ပါလာတတ္တယ္လို ့ ၾကားဘူးထားလို ့ပါ။ ခဏၾကာေတာ့ သူ ့ခါးကေလး ေကာ့တက္လာတယ္။
“အင္းး ဟင္းး….. ကို.. ငယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး”“ဘာျဖစ္လို ့လဲငယ္.. နာေနေသးလို ့လား ကေလးေလး”နားနားကပ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ ့တိုးတိုးေျပာရင္း ခ်ာတိတ္ကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဆြဲ ထုတ္လိုက္တယ္။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ခါးကို ျပန္ဆြဲဖိခ်ၿပီး “ဟင့္အင္း နာေတာ့ဘူး ကို.. ဟိုေလ… ”“အိုေက.. ကိုတို ့ စ ၾကေတာ့မလား ငယ္..ဟင္”“ဟုတ္.. ကို ေျဖးေျဖးေနာ္…”ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါးကေလး ကို ရႊတ္ကနဲ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ရင္း တကယ့္တိုက္ပြဲဆီကို ခ်ီတက္လိုက္ေတာ့တယ္။ သူ ့ေပါင္ကေလး ႏွစ္ဘက္ကို ေနသားတက် ဆြဲေထာင္ကားလိုက္ၿပီးကၽြန္ေတာ့္ လက္ႏွစ္ဘက္က သူ ့ခ်ိဳင္းေအာက္ကို လၽွိုသြင္းၿပီး ေနရာယူလိုက္တယ္။ ေခါင္းေလးအေပၚကေန လက္ဝါးႏွစ္ဘက္နဲ ့ထိန္းကိုင္ထားၿပီး ရႈရႈးဖင္ကေလးထဲ ဇိမ္ခံေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ာတိတ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ဘို ့ ေဆာ္ေအာလိုက္တယ္။ ခါးအားကိုသုံးၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ညင္ညင္သာသာ ဆြဲထုတ္လိုက္၊ ျပန္သြင္းလိုက္ေပါ့။ ခ်စ္သူလည္းနာက်င္မႈအားလုံး ေပ်ာက္သြားၿပီထင္ပါရဲ့ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာကုန္းကို ကုတ္ဆြဲထားၿပီး ခါးေလးကို မသိမသာေလး ေကာ့ေကာ့ေပးတယ္။ “အား ရွီးး ေကာင္းလိုက္တာ ငယ္ရယ္ အင္းး ဟင္းး”“ငယ္ေလး ပိပိေလးက စီးပိုင္ေနတာပဲကြာ”“အင္းး ဟင္းး ကို.. ကို.. ျမန္ျမန္..အား ရွီးးစ္”“အင္းး ငယ္ ကိုလည္း ၿပီးခ်င္လာၿပီ ငယ္ေလး ပိပိေလးကို ညႇစ္ထားေပး”“အာာားးး ကို.. ေတာ္ၿပီးးး အ.. အ”ေျပာရင္း သူခါးေလး ေကာ့တက္လာတယ္ အေၾကာဆြဲသလို တဆတ္ဆတ္ တြန္ ့ၿပီး ၿငိမ္က်သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခံစားမႈ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ သုတ္ရည္ေတြကိုေတာ့ အျပင္ကိုပဲ ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကိုယ္လုံးေလးေပၚ အသာ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး အေမာ ေျဖလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေဘးကို အသာလွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ေခါင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းေပၚ
အသာ ဆြဲတင္ အုံးေပးရင္း ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး သူ ့ေက်ာျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပး ေနလိုက္တယ္။ သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီး လူကေလးကေတာ့ တုန္ေနတုန္း ရင္ေတြလည္းခုန္ေနတုန္း ထင္ပါရဲ့။သူ ့ႏွဘူးေလးကို ဖြဖြနမ္းရင္း “ငယ္.. ေမာသြားလား.. ေၾကာက္ေကာ ေၾကာက္ေသးလား ကေလးေလး”“……….”“အရမ္းနာသြားလား ငယ္ေလး”“………”“ကို ေမးတာေလးျပန္ေျဖဦးေလကြာ စိတ္ဆိုးတာလားငယ္ေလးရယ္.. ဟင္”“ကို.ငယ့္ကို တကယ္ လက္ထပ္မွာပါေနာ္“အာ.. ငယ္ ရယ္… ကဲ.. အခုဒီညက စ ၿပီး ကို တို ့တူတူေနၾကမယ္.. ငယ္ေလး အိမ္မျပန္နဲ ့ေတာ့ ေနာ္”“………”“ေနာက္ေန ့ မနက္မွ အိမ္ျပန္ပို ့မယ္.. ၿပီးရင္ တရား႐ုံးမွာ လက္မွတ္ထိုးမယ္ ကိုတို ့ အျမန္ဆုံး
လက္ထပ္ၾကမယ္.. အိုေက..?”သူ ့မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီယုန္ျမင္လို ့ဒီျခဳံထြင္တာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူနဲ ့အျမန္ဆုံး နီးစပ္ခြင့္ ရဘို ့က ကၽြန္ေတာ့္ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းပဲေလ။ သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကို မ်က္လုံး အဝိုင္းသားနဲ ့ ျပန္ၾကည့္ ေနပါတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း ည ၈ နာရီနီးေနၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့တြဲေနၾကတာကို သူ ့မိဘ အသိုင္းဝိုင္းေတြ မသိၾကပါဘူး။ ညေနခင္း အျပင္ထြက္ျဖစ္ၾကတိုင္း ၆နာရီ မခြဲခင္ သူ ့ကို လမ္းထိပ္ထိ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ပို ့ေပးေနက်ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဆိုးအျမန္ေကာက္ဝတ္ၿပီး အျပင္ကို ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
သူ ့အိမ္ကစိတ္ပူလို ့လိုက္ရွာေနေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းက လာေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ထဲျပန္ဝင္ၿပီး သူ ့ကို ေျပာၿပ မယ္ ႀကံတုန္း အိပ္ခန္းေပါက္ဝ ကေန သူထြက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေျပာေနၾကတာ ၾကားသြားပုံရတယ္ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြနဲ ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္သူ ့ကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။ “ငယ္ ေၾကာက္တယ္ ကို.. ဘာလုပ္ၾကမလဲဟင္”“ငယ္ေလး ကို ့ကို ယုံတယ္မွတ္လားဟင္… ကိုယ္တို ့အျမန္ဆုံးဒီကေန ေရွာင္ေနၾကရေအာင္ေနာ္”“……”“ခဏ。ပါပဲငယ္ရယ္ ကိုေလ ငယ့္ ကိုမ်က္ႏွာမငယ္ေစရပါဘူး ေနာင္တလည္း မရ ေစရဘူး.. ေနာ္”ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို အတူစြန္ ့စားၾကဘို ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ ့ကၽြန္ေတာ့္
မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလး အသာကိုက္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပရွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းယွက္တြဲၿပီး ဘဝတစ္ခု တူတူ တည္ေဆာက္ဘို ့ ေျခလွမ္း စလိုက္ ၾကပါေတာ့တယ္။ ယုံၾကည္မႈ.. ၾကင္နာမႈ.. အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ.. အားေပးယုယမႈေတြ ျပည့္နဲ ့ပါ။ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ ျဖစ္ခြင့္ရဘို ့က ခ်စ္ၾကသူတို ့ရဲ့ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းေတြ ဆုံဆည္းခြင့္ ရၿပီေပါ့။
ၿပီးပါၿပီ
