ခမ္းနားလွပေသာ အိမ္ႀကီး၏ အရွင္သခင္ကေတာ့ “ဦးေမာ္ႀကီး”ဆိုသူျဖစ္သည္။ အသက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္မွမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။ယူထားသည့္မိန္းမကသူ႔ထက္ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ေကာင္မေလးက ဆယ့္ကိုးႏွစ္ထဲကို လပိုင္းေလာက္သာေရာက္ေသးသည္။အရပ္က ၅ ‘ ၇ “ေလာက္ရွိသည္။
ခါးေသးေသးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ထိန္းထားေသာ အိုးေလးမွာလုံးၿပီး တင္းေနေတာ့ ေယာက်္ားတိုင္း ႏွစ္ခါမကျပန္ၾကည့္ေရာက္ေအာင္ကို တပ္မက္စရာပါ။ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးဆိုေတာ့ အသားအေရကလည္း ျဖဴဝင္းၿပီးစိုလဲ့ေနသည္။နန္းသူဇာ”ဆိုတဲ့ နာမည္အတိုင္း နန္းစံၿပီး ေခ်ာေမာလွပသည္။သူမကို လိုက္သည့္ရြယ္တူေကာင္ေလးမ်ားကို စိတ္မဝင္စားပဲ “ဦးေမာ္”ကိုမွ ျပန္ခ်စ္မိသည္။
အခ်စ္ဆိုတာကလည္း ဆန္းၾကယ္လွသည္။ “နန္းသူဇာ”ကိုတိုင္ကလည္း ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးဆိုေတာ့မိဘမ်ားကလည္းအလိုလိုက္သည္။ “ဦးေမာ္”လို သူေဌးႀကီးကို ယူလိုက္ျခင္းက ပစၥည္း ဥစၥာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ တကယ္ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္လို႔ယူၾကတာလို႔လည္း အားလုံးက နားလည္ထားသည္ေလ။ကုမၸဏီက အလုပ္ကိစၥေတြ ၿပီးသြားေတာ့အိမ္ကိုပဲတန္းျပန္သည္။ကားေတြက အရမ္းရႈပ္ေနေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားသည္။
ကားကို ရပ္ထားၿပီး အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ထုံစံအတိုင္းဇနီးေခ်ာေလးက သံပရာေေဖ်ာ္ရည္ခြပ္ကေလးကိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနရွာသည္။“ဦးေမာ္” ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ကိစၥေတြမ်ားေနလို႔လား။ မဟုတ္ပါဘူး “နန္းသူဇာ”ရယ္။ လမ္းမွာကားေတြရႈပ္ေနလို႔ ပါ။“ဦေမာ္”ရဲ့ ဇနီးေခ်ာေလး ေဖ်ာ္ေပးတဲ့ သံပုရာေဖ်ာ္ရည္သာက္လိုက္ရင္ မပင္ပန္းေတာ့ပါဘူး။ေပး..ေပး…“ဦးေမာ္”အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနၿပီ။“နန္းသူဇာ”လွပေသာမ်က္ေစာင္းေလးခ်ီလိုက္ၿပီး…သြားအပိုေတြလာေျပာေနတယ္…ေရာ့…အေမာေျပသြားေအာင္ေသာက္လိုက္ေတာ့။
ဒီေလာက္ အလိုက္သိၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဇနီးေခ်ာကို ဦးေမာ္ အလြန္ပင္ျမတ္နိုးလွသည္။လုပ္ရင္လဲ အဝတ္အစားေတာင္မခၽြတ္ေပ။ ထဘီေလးလွန္ၿပီး အသာအယာပဲလုပ္သည္။နို႔ေလးေတြကိုကိုင္ရင္လည္း အက်ၤႌေပၚကပဲ ဖြဖြေလးကိုင္သည္။ယူထားတဲ့ သုံးလအတြင္းမွာ “ဦးေမာ္”တစ္ေယာက္ သူ႔ဇနီးေခ်ာေလးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးအလွအပမ်ားကိုမျမင္ဘူးေပ။အိစက္ညက္ေညာတဲ့ေမြ႕ယာေပၚမွာ ညင္ညင္သာသာေလးေတြျဖင့္ပဲ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းၾကေလသည္။ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း “နန္းသူဇာ”က အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ လွပစြာရွိေနသည္။
အား”…အရမ္းနာတာပဲ…“သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း”ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလး “လြင္မီ့”ကို “ကိုကိုလြင္”ဆိုသူက ကျဖဳတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။“ကိုကိုလြင္”ဆိုတာကလည္း အျခားသူမဟုတ္ေပ။“သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း”၏ အားကိုးရေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ပါးနပ္လြန္းေသာ “ကိုကိုလြင္”ေၾကာင့္သာ ကုမၸဏီတစ္ခုလုံး ရပ္တည္ေနနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။“ကိုကိုလြင္”ကလည္းအသားညိဳၿပီး အရပ္အေမာင္းေကာင္းကာ ေယာက်္ားပီသသည္။ေဆာ္ေတြကလည္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေပါသည္။
သူ႔ရဲ့ လီးကလည္း လက္သုံးလုံးေလာက္တုတ္ၿပီး အရွည္ကရ”မေလာက္ရွိသည္။ “လြင္မီ”ေအာ္ရတာလည္း မေျပာႏွင့္ လီးကိုေဂၚသုံးလုံး တတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ရွိေသးသည္။“လြင္မီ့” အပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ ေစာက္ပတ္ေလးက ေဂၚသုံးလုံးရဲ့ဒဏ္ကိုေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရသည္။ဘလြတ္ဘတ္အားကိုကိုလြင္”၏ ေဂၚတတ္ထားေသာလီးညိဳုႀကီးက ေဖြးသန႔္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးထဲကို ဝင္ထြက္ေနသလို ေဘာကလည္း “ လြင္မီ့” ရဲ့ ဖင္ဝေလးမွာ “တဘက္ဘက္”နဲ႔ရိုက္ခက္လို႔ေနသည္။
လြင္မီေလး” …“ကို” လုပ္တာကို ခံလို႔ေကာင္းလား။ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိဘူး ဟိုထဲကအရမ္းနာတယ္။ဘယ္ထဲကလည္းလြင္မီေလး”ရဲ့။ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး “ေစာက္ပတ္ထဲကနာေနတာ”ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား။“ကိုကိုလြင္”နဲ႔့ က်မွပဲ သူမရဲ့ႏႈတ္မွ တစ္ခါမွ မေျပာဘူးတာေတြ ေျပာေနရသည္။ “ကိုကိုလြင္” ရဲ့ လီးႀကီးက သူမရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ လီးႀကီး၏ ေဘးမွဖုဖုထစ္ထစ္ကေလးမ်ား သူမရဲ့ အစိေလးကို လာၿပီးထိလိုက္တိုင္း သူမအဖို႔ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးရွိန္းဖိန္းလို႔ေနသည္အား…ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္”ေဂၚတက္ထားတဲ့ “ကိုကိုလြင္” လည္း အပ်ိဳေစာက္ပတ္ေလးရဲ့တင္းၾကပ္တဲ့ အေတြ႕အထိေအာက္မွာ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ား လြင္မီ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
လြင္မီ ေရာ့ ကို႔လီးကို ကိုင္ၾကည့္ေလ ဆိုၿပီး လြင္မီ့ ရဲ့ လက္ကေလးကို ယူၿပီး ကိုကိုလြင္က သူ႔၏ လီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။လြင္မီလည္း အခုမွပင္ မိမိရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို -ိုးသြားေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္မိလိုက္သည္။ ေဟာ…အခုလည္း လက္ထဲမွာ လီးႀကီးက သူမ လက္ႏွင့္ပင္ မဆန႔္ ၊ ဖုဖုထစ္နဲ႔ စမ္းမိလို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးရဲ့ အေရျပားထဲမွ ဖုထေနတာေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္။“ကို”ဒါေတြက ဘာျဖစ္ထားတာလည္းဟင္၊ အနာေတြေပါက္ ေနလို႔လား။အနာေတြမဟုတ္ပါဘူး လြင္မီေလးရဲ့လြင္မီ့ကို အာရပါးရ ခ်စ္ခ်င္လို႔ တတ္ထားတဲ့ အလုံးေလးေတြေလ။
ေဂၚလီလို႔ ေခၚတယ္ လြင္မီေလးရဲ့ ဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္လာတဲ့လီးႀကီးကိုလြင္မီ့ရဲ့ေစာက္ပတ္ကေလးထဲကိုထည့္သြင္းလိုက္သည္။ဒုတိယတစ္ခါထပ္လုပ္ေတာ့ လြင္မီ လဲ ေေဂၚလီရဲ့ေကာင္းေၾကာင္းကို သိသြားရၿပီေလ။ လြင္မီ လည္းဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ၃ခါေလာက္ၿပီးသြားသည္။ကိုကိုလြင့္ လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံးလဲ လြင္မီ့ရဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ စိုလတ္ေနတာေပါ့။ ကိုကိုလြင္လည္း လြင္မီေလးခ်ီေျမာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ကြပ္တိျဖစ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို လြင္မီ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“တူတူတူ…တူတူတူ”ဘယ္သူဆက္တာလည္းလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွျဖစ္ေနသည္။ဘာအေၾကာင္းကိစၥရွိလို႔မ်ား ဟမ္းဖုန္းကို ေခၚတာမသိ။အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။ကိုကိုလြင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး လွမ္းေမးလိုက္သည္။ဆရာ ဘာအေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလို႔လဲ။ေအး ရွိတယ္ ကိုကိုလြင္။ ငါတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကုမၸဏီက သူေဌးဦးေမာ္ႀကီး မိန္းမယူထားတာ မၾကာေသးဘူး။အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလည္းဆရာ။ေအးဘာလုပ္ရမလည္းဆိုေတာ့ငါေျပာျပမယ္။သူ႔ကိုနိုင္ဖို႔ ငါတို႔မွာ အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္လာၿပီေပါ့ကြာ။
ဟား….ဟား…ဟား….”အစီအစဥ္က ဒီလိုရွိတယ္ကြာ…..မင္းလည္းၾကည့္ၿပီးလႈပ္ရွားလိုက္ေပါ့ကြာ……ဟား…ဟား….ဦးေမာ္ႀကီး ကုမၸဏီက ဘယ္အခ်ိန္ျပန္တယ္ဆိုတာရယ္ အိမ္မွာ အိမ္သားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလည္းဆိုတာရယ္ စုံစမ္းထားတယ္။ဦးေမာ္ႀကီးရဲ့ ဇနီးေလးကိုေတာ့ မျမင္ဘူးေသးေပ။ေယာက်္ားကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့သူကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခ်င္းကပ္ရမလဲ ဆိုတာ ေတြးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြပဲ ကုန္လာတယ္။“ကၽြီ…”“အေမ့…”ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေဘးသို႔ လဲက်သြားေလသည္။ကားကေတာ့ ေတာက္ေလၽွာက္ေမာင္းေျပးသြား သည္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္သျဖင့္ ကိုကိုလြင္လည္း ကားနံပါတ္ကို မွတ္ထားဖို႔ ေမ့သြားသည္။ ဦးေမာ္ႀကီးတို႔ အိမ္ကိုလာစုံစမ္းရာမွ စာဗူးေတာင္းသိုက္ႏွင့္ တိုးေနသည္။ ေကာင္မေလးလဲက်ေနေသာေနရာသို႔သြားလိုက္သည္။ေကာင္မေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲက်သြားလို႔ ပြန္းတဲ့ ဒဏ္ရာကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိပါ။။
ေကာင္မေလးကေတာ့လန႔္သြားၿပီး ေမ့ေနသည္။ညီမ….ညီမ…”အင္း”ေပြ႕ထူၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့မွ သတိျပန္လည္ လာသည္။ညီမ”သတိရလာၿပီလား။ကားနဲ႔ေတာ့မတိုက္ မိပါဘူး။ “ညီမ” ေဘးကို လဲက်ၿပီး ပြန္းသြားတဲ့ ဒဏ္ရာေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။အား…”“ကၽြတ္…ကၽြတ္…”ေကာင္မေလးက ႐ုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာနာသြားလည္း မသိဘူး ညည္းညဴေနတယ္။“ရရဲ့လား ဘယ္ေနရာ နာသြားတာလည္း”“ရပါတယ္”“ေျခဖမိုးကအေၾကာတင္သြားတာနဲ႔ တူတယ္”“အိမ္ကေဝးေသးလား”“မေဝးေတာ့ပါဘူး။ေရွ႕နားေလးဆိုေရာက္ၿပီ”“ကူညီလက္စနဲ႔ေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္”ကိုကိုလြင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းအိုးေလးကို ကိုင္ၿပီးေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္သို႔ လိုက္ပို႔သည္။
ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ အေတာ္ေလး အ့ံၾသသြားသည္။ ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္မွာ သူအျမဲလာစုံစမ္းေနေသာ ဦးေမာ္ႀကီးရဲ့ ေနအိမ္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလးက ဦးေမာ္ႀကီး၏ အလြန္ခ်စ္ျမတ္နိုးလွစြာေသာ ဇနီးေလးနန္းသူဇာမ်ား ျဖစ္ေနမလား။“အေဒၚႀကီး ေဒၚမိုး” လာတြဲပါဦး။ဟုတ္လာပါၿပီ မမေလးဆိုၿပီး အသက္ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ခန႔္ရွိမည့္ ေဒၚမိုးဆိုသူ မိန္းမႀကီးကားဂိုေဒါင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီး ေကာင္မေလးကို လာတြဲကာ ခမ္းနားလွပေသာအိမ္ႀကီးထဲသို႔ ေခၚသြားသည္။ဒီေကာင္မေလးသည္ နန္းသူဇာဆိုတာ ပိုၿပီးေသခ်ာသြားသည္။
အခုမွေကာင္မေလးကို ေသေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခ်ာသည္။အရြယ္အားျဖင့္လည္း ႏုနယ္သည္။ နန္းသူဇာရဲ့ အလွအပကို ၾကည့္ရင္းက ပိုပိုႏွေျမာလာသည္။အေဒၚႀကီး ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးနဲ႔ ပတ္တီးေလး ယူေပးပါ့လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးပါစည္းေပးသြားမယ္။“အို…မဟုတ္တာ…ေနပါေစ…ရပါတယ္”ေနာက္ၿပီးက်မွ ကၽြန္မဘာသာ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္။ေဆးေတြသြားယူေနေသာအေဒၚႀကီးေရာက္လာသည္။ရပါတယ္ဗ်ာ။ အားမနာပါနဲ႔။“ေပး…ေပး…အေဒၚႀကီး”ဆိုၿပီး ကိုကိုလြင္က သြက္လက္စြာယူၿပီးနန္းသူဇာ ထိုင္ေနေသာေနရာသို႔ သြားလိုက္သည္။
စီးကြင့္ထိုးထားေသာ အဝါေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္အပါးေလးကို ညႇပ္စီးထားေသာ နန္းသူဇာ၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးၿပီး သြယ္လ်လ်ေလးဆိုေတာ့ ဖြဖြေလးကိုက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။နန္းသူဇာစီးထားေသာ ဖိနပ္ေလးကို ကိုကိုလြင္က ခၽြတ္ေပးၿပီး ေျခဖမိုးကို ေဆးလိမ္းဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္-“အို…ရပါတယ္…ကၽြန္မဖာသာ…”နန္းသူဇာရဲ့ စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ကိုကိုလြင္က ဖိနပ္ေလးကို ခၽြတ္ၿပီးသြားသည္။“အို…အားနာလိုက္တာရွင္”“ရပါတယ္…ကိစၥမရွိပါဘူး”ဒဏ္ရာသက္သာဖို႔ကအဓိကပဲေလ”ေျပာၿပီး ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္းေပးေနေသာ ကိုကိုလြင့္ကို ၾကည့္ၿပီး နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ အားနာတာေရာ စိတ္လႈပ္ရွားေတြေရာျဖစ္ေနသည္။
ႀကိဳက္တယ္ဆို လက္မေလးေထာင္ေပးဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္။အတန္းတက္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားေနလို႔ပါ။နန္းသူဇာ စိတ္လႈပ္ရွားေနစဥ္ အတြင္းမွာပဲ ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ သူမရဲ့ ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးေတာင္ စည္းေပးၿပီးသြားၿပီ။ ကိုကိုလြင္လည္း ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ -”ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါအုန္း”နန္းသူဇာလည္း အခုမွသတိရကာ-“အစ္ကို႔ နာမည္က”“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ကိုကိုလြင္ပါ”“ကၽြန္မနာမည္က နန္းသူဇာပါ။”ေနာက္လမ္းၾကဳံရင္လည္း အိမ္ကိုလာလည္လို႔ရပါတယ္။ လမ္းၾကဳံမွာလည္းမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဒီဘက္ကို ေရာက္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝင္ခဲ့ပါ့မယ္သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္”…ကိုကိုလြင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာၿပီး အိမ္ထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဦးေမာ္ႀကီးတို႔ အိမ္ဘက္မေရာက္ေတာ့တာ တစ္လခြဲေလာက္ရွိသြားၿပီ။ နန္းသူဇာရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း လြင္မီ့ကိုပဲ ေခၚၿပီးလိုးျဖစ္ေနတယ္။ ရည္းစားသက္တမ္းေလးၾကာလာတာနဲ႔ အမၽွ လြင္မီေလးလည္း လီးကိုေကာင္းေကာင္းစုတ္တတ္ၿပီး ေအာက္ေပးလည္းေကာင္းလာတယ္။ လြင္မီ့ဖင္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွမလိုးဘူး ေသးဘူး။ ကုမၸဏီကို မသြားပဲ အိမ္မွာပဲ ဇိမ္ယူရင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။“ေဒါက္…ေဒါက္”အခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားလို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြင္မီ ျဖစ္ေနတယ္။ကုမၸဏီကို မသြားပဲ ဒီအခန္းထဲမွာ ၿငိမ့္ေနတယ္ေပါ့။“သြားစို႔” အျပင္သြားၿပီးမုန႔္စားရေအာင္။“ေနပါဦး ခ်စ္ေလးရယ္”ေျပာကာ လြင္မီ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ တင္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…”ေမြ႕ယာေပၚမွာ ထိုင္ေနေသာ လြင္မီ့ကို ကိုကိုလြင္ က ႏႈုတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး…“အင့္… ကို႔ ရဲ့ လီးကို စုတ္ေပးအုန္း”ေျပာကာ မတ္တတ္ရပ္ရင္းကေန လြင္မီ့ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဝဆီသို႔ လီးကိုေတ့ေပးလိုက္သည္။လြင္မီ ကလည္း ကိုကိုလြင္လုပ္သမၽွဆို မျငင္းေပ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟလိုက္ၿပီး ပါစပ္ထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ လီးကို လီးထိပ္ေလးစုတ္လိုက္ လီးတန္ကိုလၽွာနဲ႔ပတ္ဆြဲလိုက္ ေဂြးဥေလးကိုလၽွာနဲ႔ထိုးလိုက္ လုပ္ကာ အစြမ္းကုန္ စုတ္ျပေနသည္။
“အား…ကၽြတ္…ကၽြတ္…”“ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္… ေတာ္လိုက္တာကြာ”ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္စုတ္ခိုင္းၿပီးမွ ကိုကိုလြင္က လြင္မီ့ကို ေမြ႕ယာေပၚမွ ဆင္းခိုင္းၿပီး ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ေဂၚတိုက္စားမႈေၾကာင့္ နည္းနည္းကြဲေနသည္။ ဖင္ဝေလးကေတာ့ ပန္းေရာင္သန္းၿပီး ခပ္စူစူေလးဆိုေတာ့ ကိုကိုလြင္ကို ဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္။ကုန္းေပးထားတဲ့ လြင္မီရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို ကိုကိုလြင္ အရင္လိုးလိုက္သည္။ လက္ကို သေတြးစြတ္ကာ ဖင္ဝေလးကိုပါ ကလိေပးေနသျဖင့္ လြင္မီ ခဗ်ာ ညည္းသံေလးေတြျဖင့္ရွိေနသည္အား…ကို…ကိုရယ္”“ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလည္း…ဖင္ဝက ယားေနၿပီ”“ယားေနရင္ ကို လုပ္ေပးမွာေပါ့ လြင္မီေလးရဲ့”ေစာက္ပတ္ထဲကေန လီးကို“ ဗြက္”ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ဝကို ေတ့လိုက္သည္။“ကို” ဘာလုပ္မလို႔ လဲ။
ဖင္ဝကို လီးျဖင့္ေတ့ထားသျဖင့္လြင္မီလန႔္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ လြင္မီ့ကို ခ်စ္မလို႔ေပါ့ေျပာၿပီး ေစာက္ရည္ေလးမ်ားနဲ႔ စိုလက္ေနတဲ့ လီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဖင္ဝေလးထဲသို႔ “ျဗစ္”ကနဲေနေအာင္ လီးထိပ္တစ္ခုလုံး ျမဳပ္သည္ အထိဖိသြင္းလိုက္သည္။“အား…မရဘူး… နာတယ္…”လြင္မီ ႐ုန္းေပမယ့္ ကိုကိုလြင္က ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ကိုင္ကာထိမ္းထားသျဖင့္ ႐ုန္းလို႔မရေပ။ မ်က္ရည္ေလးမ်ားပါ က်ၿပီး ထြန႔္ထြန႔္လူးခံစားေနရသည္။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ဖင္အပ်ိဳရည္ပါ ဖ်က္ခြင့္ရလိုက္၍ အရသာကအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနသည္။ထြန႔္ထြန႔္လူးေအာင္ခံစာေနရေသာ လြင္မီ့ကို မညႇာတာပဲ လီးကို ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သည္ထက္ဝင္ေအာင္ နည္းနည္းခ်င္း ႏွဲ႕သြင္းေနသည္။ လြင္မီကသာ နာလြန္းလို႔ ငိုရွိုက္ေနရတာ ဖင္ဝေလးကေတာ့ သဘာဝအဆီေလးေတြပါ ထြက္ေနၿပီ။
“ႁဗြတ္…ဗြက္…”“ဘြတ္…ဘြတ္…”“ဗ်စ္…ဗ်စ္…”လီးမွာ တပ္ထားတဲ့ ေဂၚလီမ်ားကလည္း ကိုကိုလြင့္ရဲ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုးေနတဲ့ အသြင္းအထုတ္တိုင္းမွာ ဖင္ဝေလးကို ယားေအာင္လုပ္ေနသျဖင့္ လြင္မီလည္း အငိုရပ္ၿပီး ဖင္ေလးကို ေနာက္ပစ္ခါ ပစ္ခါျဖင့္ ဖင္ကို ေကာင္းေကာင္းေလး ခံတတ္လာေလၿပီ။လြင္မီ ဖင္ေလးေပးတတ္တာနဲ႔ ကိုကိုလြင္ရဲ့ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြျမန္လာၿပီး သုတ္ရည္မ်ား လြင္မီ့ ဖင္ထဲသို႔ ျပည့္လၽွံေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။လြင္မီလည္း ဘယ္ႏွစ္ခ်ီ ၿပီးလို႔ ၿပီးမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ေပ။ ေမႊ႕ယာေပၚသို႔ ေျမာ့ေခြက်သြားသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႀကိဳက္တယ္ဆိုလက္မေလးေထာင္ေပးဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္။ အတန္းတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ပါ။ေက်းဇူးပါ။
“နန္း”“ဘယ္သြားမလို႔လဲ…ကားေပၚတတ္ေလ…လိုက္ပို႔ေပးမယ္”ေခၚသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပ်ိဳတုန္းက ရည္းစားစကား အတင္းလိုက္ေျပာတဲ့ “ေနဝင္း” ဆိုတဲ့သူျဖစ္ေနသည္။ ပ်င္းတာနဲ႔ စာအုပ္ငွားထြက္လာမွ စိတ္ညစ္စရာႏွင့္ ၾကဳံေနသည္။ ပိုက္ဆံရွိေပမယ့္စကားေျပာမိုက္ရိုင္းေသာ “ေနဝင္း”ကို အရင္ကတည္း “နန္းသူဇာ” ၾကည့္မရခဲ့ပါ။ ၾကည့္မရပါဘူးဆိုမွ လူရွင္းတဲ့ လမ္းမွာ လာေတြ႕ေနသည္။“ေနဝင္း”ကားထဲကေနအျပင္ ထြက္လာေတာ့ သူမလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ လမ္းေလ်ာက္ရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။“စာအုပ္သြားငွားမလို႔ပါ…ေရွ႕နားဆိုေရာက္ေတာ့မွာ…မလိုက္ေတာ့ပါဘူး” ဒီလိုျပန္ေျဖလိမ့္မယ္ဆိုတာကို “ေနဝင္း”သိႏွင့္ၿပီးသား။ ဟိုတုန္းကတည္းက ျငင္းခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိ။ ဒီေကာင္မေလးကို သူအရမ္းပိုင္ခ်င္ခဲ့တာ။ အရမ္းလိုခ်င္ခဲ့တာ။ ဘယ္လိုမွ ႀကိဳးစားလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ထက္အသက္အမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့သူကို “နန္းသူဇာ” လက္ထပ္သြားသည္ေလ။
“ဒါဆိုလည္း တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလစကားေျပာရင္းေပါ့”“မစားေတာ့ပါဘူး… ေျပာစရာရွိရင္ ဒီမွာပဲေျပာေလ”“နန္း” အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီးမွ ပိုလွလာတယ္ေနာ္။ “ရွင္”ဘာစကားေတြ လာေျပာေနတာလည္း။နန္းသူဇာ စိတ္တိုသြားသည္။ေအာ္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ပိုလွလာလို႔ ပိုလွလာတယ္ေျပာတာေလ။ ဘာလဲ မေျပာရဘူးလား။ မင္းအဖိုးႀကီးက မင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္ျပထားလို႔နဲ႔ တူတယ္ ဟား…ဟား…ဟား…ရွင္ ယုတ္မာလွခ်ည္လား ႏွမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာပဲ ရွင္မို႔ေျပာထြက္တယ္။ေတာ္ၿပီရွင္နဲ႔ က်မ လုံးဝစကားေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး။ “နန္းသူဇာ”ေျပာၿပီးလွည့္အထြက္မွာ “ေနဝင္း”က လက္ေကာက္ဝတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။စကားေျပာမိုက္ရိုင္းတဲ့အျပငအသားပါထိလာသျဖင့္ “နန္းသူဇာ” ၿငိမ္မခံေတာ့ေပ။“ျဖန္း”ပါးကို ျဖတ္ရိုက္ပစ္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရတ္ဆိုေတာ့ “ေနဝင္း”လည္းမကာမိလိုက္နိုင္ေတာ့ ပါးကို ဖ်င္းကနဲ ေနေအာင္ နာသြားသည္။ စိတ္လည္းေတာ္ေတာ္တိုသြားသည္။ လက္တစ္ဖက္က ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္ႏွင့္ “နန္းသူဇာ”ကို ကားထဲဇြတ္ဆြဲသြင္းသည္။“လူယုတ္မာ…ေခြးႀကီး…ငါ့လက္ကိုလႊတ္စမ္းဆိုၿပီး ေျပာၿပီး “နန္းသူဇာ” ႐ုန္းသည္။ အားခ်င္းမမၽွ၍ “ နန္းသူဇာ” တစ္ေယာက္ ကားတံခါးေပါက္နားသို႔ ေရာက္လာသည္။လူကလည္းရွင္းေနသျဖင့္ နန္းသူဇာ”တစ္ေယာက္ ကူရာမဲ့ၿပီး ကားေပၚတင္ခံရေဆာ့မည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ထိုသို႔ ျဖစ္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ သူတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနရာ လမ္းမေပၚသို႔ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လာသည္ကို “နန္းသူဇာ” ေနာက္လွွည့္႐ုန္းခ်ိန္တြင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္သည္။
“ကူညီပါဦးရွင္…ကူညီပါဦး”“ေနဝင္း”လညး္ ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္ဖို႔ အခ်ိန္မမွီေတာ့ေပ။ထိုသူသည္ အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။“ညီေလး”လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုအနိုင္က်င့္တာမေကာင္းပါဘူးကြာ။ေျပေျပလည္လည္ ေျဖရွင္းမွေပါ့။သူနဲ႔ ကၽြန္မ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးရွင္”ကၽြန္မကို သက္သက္လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာပါ” ေျပာၿပီး လွည့္အၾကည့္တြင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာ့ အံ့ၾသသြာသည္။“နန္းသူဇာ”“ကိုကိုလြင္”“မင္း ယုတ္မာလွခ်ည္လား”“ခြပ္”“ကိုကိုလြင္” စိတ္တိုသြားၿပီး “ေနဝင္း”၏ ေမးရိုးကို လက္သီးျဖင့္ ပင့္ထိုးလိုက္သည္။ “ေနဝင္း”လဲက်သြားသည္။ ျပန္အထတြင္ အနီးရွိ အုပ္နီခဲကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး “ကိုကိုလြင္၏ ဦးေခါင္းကို ရိုက္ထည့္လိုက္သည္။ရိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ကားေပၚတတ္ၿပီး “နင္ဒီေန႔ ျဖစ္တာေတြကို အကုန္မွတ္ထား နန္းသူဇာ။ နင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီကိစၥအတြက္ ငါ့ျပန္ၿပီး လက္စာားေခ်မယ္”ေျပာကာ ကားကို ေမာင္းထြက္သြားသည္။
“ကိုကိုလြင္”ရဲ့ေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္လာသည္။ မိမိေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ “နန္းသူဇာ” ေဆးထည့္ေပးရန္ “ကိုကိုလြင့္” ကို ေခၚသြားသည္။စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဖုန္းျဖင့္ေရးေနပါသျဖင့္ သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးပါလို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။“ေဒၚႀကီးမိုး”လာပါဦး ဒီမွာ ကၽြန္မေၾကာင့္ “ကိုကိုလြင္”ေခါင္းေပါက္သြားလို႔ ေဆးထည့္ေပးမလို႔။ေဆးေတြယူလာခဲ့ပါဦး။ေဒၚႀကီးမိုးလည္း ေဆးေတြကို သယ္လာရင္း နန္းသူဇာကို ေမးလိုက္သည္။မမေလးရယ္ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္လာတာတုန္း။
ဒါေၾကာင့္မို႔ မမေလးကို “ေဒၚႀကီးမိုး” ေျပာသားပဲ။“ေဒၚႀကီးမိုး”ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္သြားငွားေပးမယ္လို႔။အဲဒါေတြေနာက္မွေျပာပါ ေဒၚႀကီးမိုး ရယ္။သူ႔ကိုအရင္ေဆးထည့္ေပးရေအာင္။“အား…”“ကၽြတ္…ကၽြတ္…”နန္းသူဇာက ဒဏ္ရာကိုအရက္ျပန္ျဖင့္ ေဆးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ တစ္ေယာက္ စပ္သြားၿပီး ညီးတြားလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္စပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္။နန္းသူဇာက အနီးကပ္ေလးေမးလိုက္တာဆိုေတာ့ သင္းပ်ံ႕ေသာ ဂတြင္းနန႔္ေလးက ကိုကိုလြင့္ရဲ့ ႏွာေခါင္းဝေလးမွာ စြဲက်န္သြားသည္။အရာအားလုံးနဲ႔ျပည္စုံေနပါလား နန္းသူဇာရယ္လို႔ ကိုကိုလြင္ ေတြးျဖစ္သည္။ေတာ္ေလးစပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္။
ကိုကိုလြင္လည္း အခုမွ သတိဝင္သြားၿပီး…“အင္း…”ခဏၾကာေတာ့ ေဆးထည့္ၿပီး ပတ္တီးပါ စည္းေပၿပီးသြားသည္။“ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္”ေျပာၿပီး ထရပ္လိုက္ကာ ေခါင္းမူးသြားဟန္ေဆာင္ၿပီး ေခါင္းကို လက္ျဖင့္ဖိၿပီး ခႏၲာကိုယ္ကို ယိုင္ျပလိုက္သည္။နန္းသူဇာ စိုးရိမ္ၿပီး လွမ္းထိမ္းလိုက္သည္။“ဒီမွာ ခဏနားၿပီးေတာ့ သက္သာေတာ့မွ သြားပါလား”ရပါတယ္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မပူပါနဲ႔။ကိုကိုလြင္ လီဆယ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။“အို မဟုတ္တာရွင္ ကၽြန္မေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာပဲ”ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းတစ္ခန္းမွာ နားလိုက္ပါ။
