ျမန္မာတစ္နိဳင္ငံလံုး သူ႔ကြ်န္ဘဝ ေရာက္ရွိၿပီး ဖက္စစ္ဂ်ပန္မ်ား ေတာေရာ ၿမိဳ႕ပါ ေျခရွဳပ္ေနခ်ိန္တြင္
ရြာတစ္ရြာ၌
"ေနာင္ ေနာင္ ေနာင္ ေနာင္"
ဂ်ပန္ အလိုေတာ္ရိ သူႀကီးအိမ္မွ လူစု အုန္းေမာင္းသံ ၾကားရသျဖင့္ တစ္ရြာလံုး သူႀကီး အိမ္သို႔ အေျပးအလႊား ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ကို ေၾကာက္ရတာက တစ္မ်ိဳး၊ သူႀကီးႏွင့္ သူႀကီးသား အေပါင္းအပါမ်ားအား ေၾကာက္ရတာက တစ္ဖံုေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားအားလံုး ဘာျပႆနာ ျဖစ္ျပန္ၿပီလည္းဟု စိုးရိမ္ေနၾကသည္။
"ကဲေဟ့၊ ဒီက သခင္ႀကီးက ေျပာတယ္။ ဒီရြာမွာ ဖက္စစ္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ သစၥာေဖါက္ေတြ ရွိတယ္တဲ့၊ အဲ့ဒါ ဘယ္သူေတြလည္း၊ ကိုယ့္ဟာကို ဝန္ခံရင္ သက္သာမယ္ေနာ၊ ငါတို႔ စံုစမ္းၿပီးမွ သိရတယ္ ဆိုရင္ တမိသားစုလံုး ျပာက်ၿပီ မွတ္ပါ"
ရြာသူ ရြာသားမ်ား တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေဟ့ ဘယ္သူမွ ဝန္မခံဘူးလားကြ၊ သာေက်ာ္ေရ သစၥာေဖါက္ကို ဆြဲထုတ္ခဲ့စမ္း"
သူႀကီး ေက်ာက္လံုးက သူ႔သား သာေက်ာ္ကို အမိန္႔ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ လူအုပ္ထဲဝင္ကာ တစ္ေယာက္ကို ဆြဲထုတ္လာသည္။
"သာေက်ာ္၊ ဒါ ဘာလုပ္တာလည္း၊ လႊတ္စမ္းငါ့ကို"
အသားညိဳညိဳ၊ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ လူရြယ္တစ္ေယာက္အား ဂုတ္မွ ကိုင္ကာ ဂ်ပန္ အရာရွိေရွ႕ တြန္းပို႔လိုက္သည္။ သူ႔နာမည္က ရဲေသြး။ သာေက်ာ္ ႀကိဳက္ေနေသာ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ျမႏွင္းႏွင့္ ရည္ငံေနသူ။ ရဲေသြးက ရြာဦး ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ကပၸိယႀကီး တပည့္။ ကိုယ္ခံပညာ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္သျဖင့္ သာေက်ာ္မွာ ရိုးသားစြာ မယွဥ္ၿပိဳင္ဝံ႔၍ ဖခင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ အကြက္စဥ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဂ်ပန္အရာရွိ ဟာကိရိ ေရွ႕တြင္ ရဲေသြး ဒူးေထာက္လွ်က္ ျဖစ္ေနသည္။
"ဘိရုမာ ငါတို႔ကို ပုန္ကန္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ေပါ့၊ ဖ်န္းးး ဖ်န္းးး ဖ်န္းးး ဖုန္းးးး အြတ္"
ရဲေသြးပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ရိုက္ၿပီး ရင္ဘက္ကို ေစာင့္ကန္လိုက္သည္။ ရဲေသြး ေျမႀကီးေပၚ လဲသြားသည္။ ရဲေသြး ကုန္းရံုး၍ ထရပ္လိုက္စဥ္ သာေက်ာ္၏ တပည့္ႏွစ္ေယာက္က ရဲေသြးကို ခ်ဳပ္လိုက္သည္။
"သူႀကီး၊ က်ဳပ္ ဘာလုပ္လို႔လည္းဗ်၊ ေဟ့ေကာင္ သာေက်ာ္ မင္း ဒါ သက္သက္ ရုတ္မာတာ"
"ခြက္ ခြက္ ခြက္ အ"
သာေက်ာ္၏ လက္သီးက ရဲေသြး မ်က္ႏွာေပၚ သံုးေလးခ်က္ ဆင့္က်လာသည္။
"မင္းအပစ္နဲ႔ မင္းဘဲကြ ရဲေသြးရ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါေျပာပါတယ္၊ မတူရင္ မတုနဲ႔လို႔ ဟားဟားဟားဟား၊ ကဲ ငမိုးတို႔ေရ၊ အဲ့ဒီ သူရဲေကာင္းႀကီးကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္ဦး၊ ခဏေနမွ ကင္ေပတိုင္ဗိုလ္ႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ စစ္ေစးလိမ့္မယ္"
ငမိုးတို႔ ရဲေသြးအား အခ်ဳပ္ခန္းစီသို႔ တရြတ္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားသည္။
"ကိုရဲေသြး၊ ကိုရဲေသြး၊ အကို အကို"
ရဲေသြး၏ နားထဲတြင္ ခ်စ္ရေသာ ျမႏွင္းႏွင့္ ညီမငယ္ ေမေလး အသံကို သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရသည္။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္
သာေက်ာ္တို႔အဖြဲ႔ အညွိဳးႀကီးစြာ ထိုးက်ိတ္ ရိုက္ႏွက္ထား၍ ရဲေသြး သတိလစ္ကာ ေခါင္းစိုက္ေနသည္။ အကို၏ အျဖစ္ကို အခ်ဳပ္ခန္း အေပါက္မွၾကည့္ရင္း ေမေလး မ်က္ရည္စက္လက္ က်ေနသည္။
"သူႀကီးရယ္၊ အကိုရဲေသြးက သူပုန္ မဟုတ္ပါဘူး၊ အထင္လြဲတာပါ၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
သူႀကီးအား ေျခသလံုး ဖက္၍ ေတာင္းပန္ရွာသည္။
"ငါတို႔က သီတင္း ခိုင္လံုလို႔ ဖမ္းလိုက္တာေဟ့၊ ထပ္စံုစမ္းၾကည့္လို႔ ေသျခာၿပီဆိုရင္ေတာ့ နင့္အကို ေခါင္းပ်က္ပီသာမွတ္"
"အကို႔ကို ကယ္ပါဦး သူႀကီးရယ္၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
ေျခသလံုး ဖက္ကာ ငိုယို ေတာင္းပန္ေနေသာ ေမေလးအား ၾကည့္ကာ ဦးေက်ာက္လံုး ျပံဳးလိုက္သည္။
"ငါ ကူညီနိဳင္တာ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္"
"ေျပာျပပါ သူႀကီးရယ္၊ အကိုရဲေသြး အသက္ရွင္မယ္ဆိုရင္ ေမေလး ဘာလုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ ပါရွင္ အီးဟီးဟီး"
"ေသျခာလား ေမေလး"
"ေသျခာပါတယ္ရွင္"
အသက္ 18 ႏွစ္သာသာ ရွိေသးသည့္ အပ်ိဳေပါက္မေလး၏ ထြားက်ိဳင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားက ဦးေက်ာက္လံုးကို သြားရည္ ယိုေစသည္။ ဦးေက်ာက္လံုး ေမေလးအား လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္မွ ကိုင္၍ တြဲထူကာ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္သည္။
"-------"
"ရွင္!!!!!!!!!"
"ေအး နင္သေဘာပါ၊ ငါ အတင္း မတိုက္တြန္းဘူး၊ နင့္အကို ရွင္သန္ေရးက နင့္အေပၚမွာ မူတည္တယ္၊ ညေန ရြာေတာင္ဘက္က အိမ္ႀကီးမွာ ငါတို႔ ရွိမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားေသာ ဦးေက်ာက္လံုး၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ ေမေလး မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုတ္ကာ အံႀကိတ္၍ ေတြေတြႀကီး ရပ္ေနသည္။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ၾကည့္မိေတာ့ အကို ရဲေသြးမွာ ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ား စီးက်ကာ သတိလစ္ေနသည္။
ေနလံုးႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္ကာစ ညီအကို မသိတသိအခ်ိန္တြင္ မိုးက အခ်ိန္အခါမဟုတ္ တဖြဲဖြဲ ရြာေနသည္။ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား ေရာက္ရွိေန၍ ေနဝင္ကတည္းက တစ္ရြာလံုး မီးၿငိမ္းကာ အိမ္ထဲမွ အျပင္ မထြက္ေတာ့။ တရြာလံုး တိတ္စိတ္ေနခ်ိန္တြင္ ရြာလည္ လမ္းမေပၚတြင္ လူတစ္ေယာက္ ပုဆိုးကို ေခါင္းမွီးျခံဳကာ ရြာေတာင္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ ဂ်ပန္အရာရွိ ဟာကိရိတို႔ စခန္းခ် တည္းခိုရာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးေရွ႕ ေရာက္ေသာ္ အေစာင့္ စစ္သားအား တီးတိုးကပ္ေျပာလိုက္ၿပီး ျခံထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ အိမ္ႀကီးကေတာ့ ဆီမီးေရာင္ျဖင့္ ထိန္လင္းေနသည္။ အိမ္ႀကီးထဲမွ ပုလင္းသံ၊ ခြက္သံႏွင့္ တဟားဟား ရီသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ ဦးေက်ာက္လံုး၊ ဟာကိရိႏွင့္ လူဘီလူးႀကီး ႏွစ္ဦးတို႔ အခန္းထဲတြင္ အရက္ဝိုင္း ဖြဲ႔ေနၾကသည္။
"ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္"
"ဘယ္သူလဲေဟ့"
"ေမ!!! ေမေလးပါရွင့္"
"ကြ်ီ"
ဟာကိရိ၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ လူထြားႀကီးတစ္ေယာက္ တံခါး ဖြင့္ေပးသျဖင့္ ေမေလး အိမ္ထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ ျခံဳထားေသာ ပုစိုးကို ဖယ္လိုက္ရာ မိုးေရဆိုထားေသာ အဝတ္မ်ားက ေမေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ အရွိဳက္အဟိုက္မ်ားကို ေပၚလြင္ေစသည္။ ခ်မ္း၍လား၊ ေၾကာက္၍လား မသိ၊ ဒူးတုန္ေနေသာ ေမေလးကိုၾကည့္ကာ ဟာကိရိ သေဘာက်ေနသည္။
"ဘိရုမာမေလး လွတကား"
"သခင့္ကို ျပဳစုေပးဖို႔ ေခၚလိုက္တာပါ ခင္မ်ာ-
"ေက်ာက္လံုး၊ ေမာင္မင္း ေတာ္တယ္၊ ေမာင္မင္းကို ဆုခ်ီးျမွင့္ရမယ္၊ ဟားဟားဟားဟား"
ဟာကိရိ ဒယိမ္းဒယိုင္ျဖင့္ ထကာ ေမေလး လက္ကို ဆြဲ၍ အခန္းထဲ ေခၚသြားသည္။
"အို!!! အေမ့"
အခန္းထဲရွိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တြန္းလွဲခံလိုက္ရသည္။ အကိုအတြက္ ခႏၶကိုယ္ကို ေပးစပ္ရန္ လာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆက္ဆံခံရမည္ဟု ထင္မထားသျဖင့္ ေမေလး လန္႔ေနသည္။ ဟာကိရိ ကာကီ ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံ နံငယ္ပိုင္းကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ အသက္ 40 အရြယ္ သန္မာေသာ အမ်ိဳးသား တစ္ဦး၏ လီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ေမေလး မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ ကေလးငယ္မ်ား၏ လီးေသးေသး ေတြသာ ျမင္ဖူးေသာ ေမေလးခမ်ာ အရွည္ 6'၊ လံုးပတ္က က်ပ္လံုးခန္႔ တုပ္ေသာ ေတာင္မက္ေနသည့္ လီးႀကီးကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ေခြ်းျပန္မိသည္။ ေမေလး ထမိန္ကို ဆြဲခြ်တ္သည္။ မျငင္းဆန္ရဲသျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ရာ ေမေလး ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းသြားၿပီး ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တန္ႏွင့္ အေမႊးနဳမ်ား ခပ္က်ဲက်ဲ ရစ္သိုင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းေလး ေပၚလာသည္။ ေပါင္ဂြစံုကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဖုံးထားသည္။ ဟာကိရိက ထမိန္ကို ေျခရင္းဘက္ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အကၤ် ီကို ဆြဲျဖဲလိုက္သည္။
"ဗ်ိဗ်ိဗ်ိ!!!! အို!!! အေမ့"
ရင္ဖံုးအကၤ် ီအျပဲမ်ားၾကားမွ ျဖဴေဖြးမို႔ေမာက္ေသာ နိဳ႕ႏွစ္မႊာ ေပၚလာသည္။ ေမေလး ရင္ဘက္ကို လက္ျဖင့္ သိုင္းရွက္ကာ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ေနာက္သို႔ ဖင္ ဒရြတ္တြန္း၍ ဆုပ္သြားသည္။ ဟာကိရိက ေမေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းကို စားမတက္ ဝါးမတက္ ၾကည့္ကာ ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"အ!!! အေမေရ"
"ဂ်ိန္းးးး ဒလိန္းဒိန္းဒိန္းးး ေဝါေဝါေဝါ"
မိုးကလည္း သည္းထန္စြာ ရြာေလၿပီ။
ဟာကိရိ ေမေလး ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။ ေမေလး ႏွဳတ္ခမ္းမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ေၾကာက္၍လား ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။ ဟာကိရိက လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္ေပါက္ကို လီးဒစ္ ေတ့လိုက္သည္။
"အိ"
ေမေလးခမ်ာ ေၾကာက္တာေရာ၊ သူမ၏ အပ်ိဳစဥ္ဘဝ ဆံုးရွံဳးေတာ့မွာကို ေတြးကာ မ်က္ရည္မ်ား ၾကလာသည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုပ္ရင္း ရင္ဘက္ေပၚ လက္တင္ကာ မ်က္စိမွိတ္ အံႀကိတ္ထားသည္။ မၾကာမွီ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ လီးႀကီး ဝင္လာေတာ့မည္။
"အင့္!!! ဇိဇိ!!! အိ!!! "
လီးဒစ္ ေစာက္ပတ္ထဲ ရုတ္တရက္ ဝင္လာသျဖင့္ လန္႔သြားေသာ္လည္း အံႀကိတ္ထား၍ အသံ သိပ္မထြက္ေပ။ လီးဒစ္ ဝင္သည္ႏွင့္ ေမေလး၏ခါးေဘး ၾကမ္းျပင္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ ေထာက္လိုက္သည္။
"အင့္!!! ဇြိဇြိဗ်ိဗ်စ္!!!! အီးးးဟီးးးဟီးးး"
က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေစာက္ပတ္နဳနဳေလးထဲ က်ပ္သိပ္စြာ တိုးဝင္လာသည္။ နာက်င္မွဳေၾကာင့္ အံႀကိတ္ထားေသာ ေမေလး၏ ပါးစပ္ထဲမွ ဗလံုးပေထြး ညည္းညဴသံမ်ား ထြက္လာသည္။ အရည္ရႊဲေနေသာ ေစာပ္ပတ္ထဲ ဝင္လာေသာ လီးဒစ္ တစ္ဝက္ခန္႔တြင္ တစ္စံုတစ္ခုက တားစီးထားသျဖင့္ ေရွ႕ဆတ္ မတိုးေပ။ ဟာကိရိ လီးကို အနည္းငယ္ ျပန္ထုပ္ကာ အားစိုက္၍ ခါးကို ေစာင့္လိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္!!!ဒုတ္!!! အားးးးး နာတယ္ နာတယ္ အေမရဲ့ အီးဟီးးဟီး"
လီးဒစ္က အပ်ိဳေမွးကို ထိုးခြဲကာ သားအိမ္ကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္ေဆာင့္သျဖင့္ ေမေလးခမ်ာ အလြန္တရာ နာက်င္သြားသည္။ ေစာပ္ပတ္လဲ ကြဲသြားၿပီ။ လီးကို ေစာက္ပတ္မွ ထုပ္ကာ ေခါင္းငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္။ လီးပတ္လည္တြင္ ေပက်ံေနေသာ ေသြးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ဟာကိရိ သေဘာက်သြားသည္။ လီးဒစ္ကို ေစာက္ပတ္တြင္ ျပန္ေတ့ကာ ေစာင့္ခ်လိုက္ျပန္သည္။
"အင့္!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အူးးး ဟူးး ဟူးးး ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ အားးးးးး နာတယ္ နာတယ္ ဗ်စ္ဗ်စ္ဗြ်တ္ဗြ်တ္ အားးးးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ ေစာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လြန္းသည္။ ဆီးခံုျခင္း ရိုက္ခပ္သံ တစ္ဖက္ဖက္ ထြက္ေနသည္။ လီးႀကီးကလည္း ေစာက္ပတ္ထဲ အဆံုးထိ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ လုပ္ေနရာ ေမေလးလည္း သားအိမ္ေအာင့္ၿပီး နာက်င္လြန္း၍ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ညည္း ေနရသည္။ မ်က္ႏွာေလး ရွံဳ႕မဲ့ကာ ေအာ္ဟစ္ငိုေကြ်းေနေသာ ေမေလးအား ၾကည့္ရင္း လိုးရတာ အရသာရွိလွသည္။
"ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အားးးးး ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အီးးဟီးဟီးဟီး ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ အားးးးးးးး ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္ အားးးးး အအအအ ဟားးးး ရွီးးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးမွ ပူေႏြးခြ်ဲပစ္ေသာ သုပ္ရည္မ်ား ေမေလး သားအိမ္ထဲ ပန္းထုပ္လိုက္သည္။
ဟာကိရိ ေဘာင္းဘီ ဖရိုဖရဲဝတ္ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။"ဘိရုမာမေလး ေစာက္ပတ္ ေကာင္းတကား၊ ေမာင္မင္း ေတာ္တယ္ ေက်ာက္လံုး၊ ဆုခ်တဲ့အေနနဲ႔ အရက္တဖါ ထားခဲ့မယ္၊ အခုေတာ့ ေမာင္မင္းနဲ႔ ဘီလူးညီေနာင္ ေကာင္မေလးကို အားရပါးရ သြားလုပ္ၾကေတာ့"
"ဟိုက္ မာစတာ၊ ဟိုက္ဟိုက္ ဟီးဟီးဟီး"
ဘီလူးညီေနာင္ ျပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ အခန္းထဲ ဝင္သြားၾကသည္။ ဟာကိရိ မညွာမတာ လိုးထား၍ နာက်င္မွဳေၾကာင့္ ေဘးတစ္ေဆာင္း မွိန္းေနေသာ ေမေလး လန္႔သြားသည္။ ဘီလူးညီေနာင္လည္း ေဘာင္းဘီမ်ား ခြ်တ္လိုက္သည္။
"အိုးးးး ဘုရားးး ဘုရားးးးး"
ဘီလူးညီေနာင္မွာ လူေကာင္ ထြားသလို လီးႀကီးေတြကလည္း နည္းတာႀကီး မဟုတ္ေပ။ အရွည္ 7' ခန္႔ရွိကာ လံုးပတ္မွာ ေမေလး လက္ဖ်ံခန္႔ တုပ္သည္။ ဟာကိရိ လီးႏွင့္ပင္ ေသလုေမ်ာပါး ခံစားခဲ့ရသည္။ ဒီလီးေတြႏွင့္ဆိုလွ်င္။
ေမေလး လန္႔ျဖန္႔ကာ ကုန္းရံုးထမည္ အလုပ္၊ တစ္ေယာက္က ေမေလးကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ က်န္တစ္ေယာက္က ေမေလး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲၿပီး ေပါင္ၾကားသို႔ ဝင္ထိုင္သည္။
"အ!!! မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့၊ နာလြန္းလို႔ပါ အ"
ေမေလး ရံုးကန္ေသာ္လည္း ဘီလူးညီေနာင္၏ သန္မာေသာ လက္မ်ားအား မတြန္းဖယ္နိဳင္ေပ။
"အင္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ့၊ အင့္!!! ဇြိဇြိဗ်စ္ဗ်စ္ အားးး နာတယ္ နာတယ္ အင့္!!! ဗ်ိဗ်ိဗြ်တ္ဗြ်တ္ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
မိုးခ်ိန္းသံႏွင့္အတူ ေမေလး၏ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္သံက ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဟာကိရိလည္း အရက္ေသာက္ရင္း ေမေလး အသံကို နားစြန္႔ကာ သေဘာက် ေနၾကသည္။
နာရီဝက္ခန္႔ၾကာေသာ္ ဘီလူးညီေနာင္ ေခြ်းမ်ား ဆိုရႊဲကာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။
"လိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ သူႀကီးရာ ဟားးးးးးး"
"ေကာင္မေလး အသက္ေရာ ရွိေသးရဲ့လားကြ ေဟ"
"မေသေသးပါဘူးဗ်၊ က်ဳပ္တို႔ တစ္ညလံုး လိုးလို႔ ရပါေသးတယ္ ဟဲဟဲဟဲ"
"ကဲ မင္းတို႔ၿပီးေတာ့ ငါ့အလွည့္ေပါ့ကြာ"
ဦးေက်ာက္လံုး ငွဲ႔ထားေသာ အရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္ကာ အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။
"နာတယ္!!! နာတယ္ အီးဟီးဟီးဟီး"
အခန္းထဲရွိ က်မ္းျပင္ေပၚတြင္ ေမေလးတစ္ေယာက္ ဗိုက္ကိုႏွိပ္ကာ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားတြင္ ေသြးမ်ား စီးက်ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးအား ျမင္ေသာ္
"မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ သူႀကီးရယ္၊ နာလြန္းလို႔ ေသရပါေတာ့မယ္ အီးဟီးဟီးဟီး"
ေမေလး၏ ေတာင္းပန္မွဳကို လွ်စ္လွ်ဴရွဳကာ ေမေလးအား ေမွာက္လွ်က္ျဖစ္ေအာင္ တြန္းလိုက္သည္။
"နင့္ ေစာက္ပတ္ ေတာ္ေတာ္ နာေနၿပီလား"
"နာလွပါၿပီ သူႀကီးရယ္ အီးဟီးဟီး"
ဦးေက်ာက္လံုး ပုဆိုးကို ခြ်တ္ကာ ေမေလးေပါင္ေပၚ ခြလိုက္သည္။
"ေအး နင့္ေစာက္ပတ္နာေနရင္ ဖင္ကို လိုးေပးမယ္ေလ"
"ရွင္!!! ဟိုဟို မလုပ္ မလုပ္ပါနဲ႔"
ေမေလး ကုန္းထရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ဦးေက်ာက္လံုးက ေပါင္ေပၚ ဖိထိုင္ထားသျဖင့္ လွဳပ္မရေပ။ ဦးေက်ာက္လံုးက ေမေလး ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို ျဖဲကာ စအိုေပါက္ေပၚ တံေတြးေထြးခ်လိုက္သည္။
"မလုပ္နဲ႔!!! မလုပ္ပါနဲ႔ အီးဟီးဟီးဟီး"
ေမေလး အသံကုန္ ငိုေကြ်းေနသည္။
စအိုေပါက္ကို လီးဒစ္ေတ့ကာ ေစာင့္ထဲ့လိုက္သည္။
"အင့္!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗု အားးးးးးး မရဘူးးး မရဘူးး နာတယ္နာတယ္ အီးဟီးဟီး"
လီးဒစ္ ဖင္ထဲ ဝင္သြားၿပီ။ ေမေလးလည္း က်မ္းျပင္ကို တဖုန္းဖုန္း ရိုက္ကာ ေအာ္ငိုေနသည္။
"အင့္!!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အားးးး ဖင္ကြဲပါၿပီေတာ့!!!! အင့္ ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးး နာတယ္ နာတယ္!!!အီးဟီးဟီး!!!အင့္ကြာ!!! ဗုဗုဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
ေမေလး၏ ေပးစပ္မွဳေၾကာင့္ ရဲေသြးတစ္ေယာက္ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ ေန႔တြင္ အခ်ဳပ္ခန္းမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွ လြတ္လြတ္ျခင္း သာေက်ာ္တို႔ ႏွိပ္စပ္၍ ရရွိထားေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို ကုသေပးရန္ ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္း ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ေမေလးလည္း ႏွစ္ရက္ခန္႔ အိပ္ယာထဲက မထနိဳင္ေပ။
"အဘကလည္းဗ်ာ၊ ဘာကိစၥ ဟိုေကာင့္ကို တစ္ခါတည္း မသက္ဘဲ ျပန္လႊတ္လိုက္ရတာလည္း"
"မင္း ဘာနားလည္လို႔လည္း သာေက်ာ္ရာ၊ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ သက္လိုက္ရင္ ျပႆနာေတြ တက္ကုန္မွာေပ့ါဟ၊ အခုဟာက ပုန္ကန္မဲ့လူေတြ မလုပ္ရဲေအာင္ ပညာေပးတဲ့သေဘာကြ၊ ေနာက္ၿပီး ရဲေသြး ညီမကလည္း မာစတာႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳစုေပးၿပီးသြားၿပီ၊ ဒီကိစၥ ငါတို႔က လြဲၿပီး သူ႔အကို ကိုေတာင္ အသိမေပးဖို႔ ေျပာထားတယ္၊ ဒါမွ ျပႆနာလည္း မျဖစ္၊ ငါတို႔ အလိုရွိတိုင္း ေကာင္မေလးကို ေခၚလို႔ ရမွာဟ၊ ဒါနဲ႔ ငမိုးတို႔ အဖြဲ႕ေရာ"
"ဂ်ပန္စစ္သားေတြ ထန္းရည္ ေသာက္ျခင္တယ္ ဆိုလို႔ လိုက္တိုက္တယ္"
"ေဟ ဘယ္တဲမွာလည္း"
"ဦးသာျမတို႔ တဲမွာ"
"မင္း လိုက္သြားလိုက္ဦး၊ ဂ်ပန္ေတြ မူးၿပီး ျပႆနာ ျဖစ္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အဘ"
ေနညိဳခ်ိန္
ရြာေတာင္ပိုင္း ေတာစပ္အနီးရွိ ဦးသာျမ၏ ထန္းေတာထဲတြင္--------
ငမိုး အပါအဝင္ စုစုေပါင္း 6 ေယာက္။ ငမိုးႏွင့္ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား မူးေနၾကၿပီ။ ထိုစဥ္ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦး ေတာထဲမွ ထင္းေခြ၍ ျပန္လာသည္။ သူမ နာမည္က မိလံုး။ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ အသားညိဳညိဳ လံုးလံုးကစ္ကစ္ေလး။ ရြာထဲသို႔ ျပန္ရန္ ဦးသာျမ၏ ထန္းေတာကို ျဖတ္ရသည္။ ရြာႏွင့္ ထန္းေတာမွာလည္း ႏွစ္မိုင္ခန္႔ ေဝးသည္။ ဦးသာျမလည္း ဂ်ပန္ စစ္သားမ်ား ထန္းရည္ ေသာက္ခ်င္ေသးသည္ ဆိုသျဖင့္ ထန္းပင္ေပၚ တက္ေနခ်ိန္၊ မိလံုးလည္း ထင္းစည္းကို ေခါင္းေပၚ ရြက္ကာ ဂ်ပန္စစ္သားတို႔ ေသာက္ေနေသာ ထန္းရည္ဝိုင္းေရွ႕မွ ျဖက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဂ်ပန္ စစ္သားမ်ားကို ေၾကာက္သျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္သြားေသာ မိလံုး၏ နိမ့္တံုျမင့္တံုႏွင့္ လံုးက်စ္သည့္ တင္ပါး ႀကီးမ်ားက ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား၏ တဏွာစိတ္ကို ႏွိဳးဆြသြားသည္။ မမူးခင္ကတည္းက မိန္းမျမင္လွ်င္ ရမ္းခ်င္ေနေသာ ဂ်ပန္ စစ္သားမ်ားသည္ ယခု မူးလာေတာ့ မည္သူမွ် ထိန္း၍ ရမည္ မဟုတ္ေတာ့။
"ဟားးးး ဘိရုမာမေလး လွတယ္၊ ခိရိ အာခိသစနဲ (ဖင္ႀကီးက အႀကီးႀကီးဘဲ)
"မာစတာက ႀကိဳက္လို႔လား"
"ႀကိဳက္တယ္ ႀကိဳက္တယ္"
"ႀကိဳက္ရင္ စကားသြားေျပာဗ်ာ"
"ဟိုက္ ဟိုက္ ဟားးဟားးးဟားးး"
ငမိုးလည္း မူးမူးႏွင့္ ေျမွာက္ေပးလိုက္ရာ ဂ်ပန္စစ္သား တစ္ဦး ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ မိလံုးေနာက္ လိုက္သြားသည္။ အေျပးတပိုင္း ေလွ်ာပ္ေနေသာ မိလံုး၏ လက္ကို လွမ္းဆြဲကာ
"ဟိတ္!!! ဘိရုမာမေလး ရပ္စမ္း"
"အို!!! ဘာလုပ္တာလည္း!!! လက္ကို လႊတ္ပါ"
မိလံုး အသံ တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ေျပာသည္။
"နင္ အရမ္းလွတယ္၊ ငါ ႀကိဳက္တယ္၊ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့"
"အို!!! မလိုက္ဘူး၊ မလိုက္ဘူး၊ လႊတ္!! ကြ်န္မကို လႊတ္!!! ဗ်ိ!!! အ"
မိလံုး ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ျဖင့္ ရံုးသည္။ ဂ်ပန္စစ္သားကလည္း မူးမူးျဖင့္ ဆြဲရာ မိလံုး၏ အကၤ် ီ လက္ေမာင္း ျပဲသြားကာ ေနာက္သို႔ လဲသြားသည္။ မိလံုးလည္း ထင္းစည္းႏွင့္ ဂ်ပန္ စစ္သားကို ပစ္ေပါက္ကာ ေျခကုန္သုပ္၍ ေျပးေတာ့သည္။
"ဟာ!!! ေျပးၿပီ လိုက္ဟ လိုက္ဟ"
ငမိုးလည္း မူးလာသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားကို ဖါးခ်င္သည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ ရြာသူ/သား အခ်င္းခ်င္းကိုပင္ ညွာတာစိတ္ မရွိေတာ့ဘဲ ေျမွာက္ေပးလိုက္သည္။ ဂ်ပန္စစ္သား မ်ားလည္း မိလံုးေနာက္သို႔ ေျပး၍ လိုက္သြားၾကသည္။
"ကယ္ၾကပါဦးရွင့္!!!!!!!!!"
ဦးသာျမလည္း ထန္းပင္ေပၚ ေရာက္ေနၿပီး အလွမ္းေဝးသျဖင့္ ထန္းေတာထဲ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသည္ကို မသိေပ။ မိလံုး၏ ေအာ္သံကိုလည္း မၾကားမိေပ။
မိလံုး ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ႏွင့္ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးမိရာ ေတာထဲသို႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ေယာက္်ားႀကီး 6 ဦး၏ ေျခလွမ္းေတြကို လြတ္ေအာင္ ေရရွည္ မေျပးနိဳင္ေတာ့ဘဲ ေျခကုန္ လက္ပန္းၾကလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတာထဲ တစ္ေနရာ၌ မိလံုးကို မွီသြားသည္။ တစ္ေယာက္က မိလံုး၏ ေနာက္ေက်ာကို တြန္းလိုက္ရာ ေမွာက္လွ်က္ လဲသြားသည္။
"အေမ့!!! အားးးးး"
မိလံုး ဖင္ တရြတ္တိုက္ႏွင့္ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ဆုတ္သြားသည္။
"ရွင္!!! ရွင္တို႔ မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္၊ ကြ်န္မ ေအာ္လိုက္မွာ"
"ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားး ေအာ္စမ္း၊ ႀကိဳက္သေလာက္ ေအာ္စမ္း၊ ဒီ ေတာႀကီးထဲမွာ နင့္အသံ ဘယ္သူမွ မၾကားနိဳင္ဘူးကြ၊ ဟားဟားဟားဟား"
သူမအား ဝိုင္းအံုကာ ဟားတိုက္ေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားကို ၾကည့္ကာ မိလံုး ေသြးပ်က္ေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးလည္း ေမွာင္စ ျပဳေနၿပီ။
"အပင္ပန္း ခံမေနစမ္းပါနဲ႔ ဘိရုမာမေလးရယ္၊ ငါတို႔နဲ႔ အတူတူ ေပ်ာ္လိုက္စမ္းဘာ ဟားဟားဟားဟား"
သူမ၏ ေမးစိကို ကိုင္ကာ ေျပာေသာ ဂ်ပန္စစ္သား၏ လက္ကို ကိုက္လိုက္သည္။
"အားးးးး ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖ်န္းဖ်န္းဖ်န္း!!!!! အ"
လက္ကို အကိုက္ခံရ၍ ဂ်ပန္စစ္သား ေဒါသျဖစ္ကာ မိလံုး၏ ပါးကို ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ရိုက္သျဖင့္ မိလံုး ပတ္လတ္ လန္သြားသည္။ ဂ်ပန္စစ္သား ႏွစ္ေယာက္က မိလံုး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဳပ္လိုက္သည္။
"အို!!လႊတ္!! ကြ်န္မကို လႊတ္!!! ေခြးမ်ိဳးေတြ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်ိ!!!
" အားးး!!! အေမေရ ကယ္ပါဦးးးးး"
အမဲလိုက္၍ ျပန္လာေသာ ညိဳေမာင္ တစ္ေယာက္ မိန္းမပ်ိဳေလး တစ္ဦး၏ ထိတ္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ အကူအညီေတာင္းသံကို ၾကားသျဖင့္ အသံလာရာစီသို႔ အေျပးအလႊား လာခဲ့သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသ ထြက္သြားသည္။ မိလံုးကို ငမိုး အပါအဝင္ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ ဝိုင္းၿပီး မုဒိန္း က်င့္ေနၾကသည္။ မိလံုးလည္း အသံပင္ မထြက္နိဳင္ေတာ့။
"ေတာက္!!!! ေခြးမ်ိဳးေတြ"
ငမိုးတို႔ အဖြဲ႔မွာ လူအင္အား မ်ားသည့္အျပင္ ေသနပ္ေတြလည္း ပါသျဖင့္ အင္အားျခင္း မမွ်ေသာေၾကာင့္ ေပၚတင္ ထြက္၍ တိုက္ခိုက္ရန္ မျဖစ္နိဳင္။ ညိဳေမာင္ ဒူးေလးကို ေမာင္းတင္သည္။ မိလံုးအား လိုးၿပီး ထလာေသာ ဂ်ပန္ စစ္သားကို ခ်ိန္လိုက္သည္။
"ဝွစ္!!! ဒုတ္!!!! အားးးးးး"
ဂ်ပန္စစ္သား လည္ပင္းတြင္ ျမွား တန္းလန္းႏွင့္ လဲက်သြားသည္။
"ဟာ ရန္သူ!!!! ရန္သူ!!! ဒိုင္းဒိုင္းဒိုင္း"
ျမွား လာရာ ေတာင္ကုန္းေပၚသို႔ ရန္းသမ္း၍ ပစ္ခတ္ၾကသည္။ ညိဳေမာင္ ေခါင္းေပၚသို႔ က်ည္မ်ား ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ေတာင္ကုန္းကို အကာအကြယ္ ယူ၍ ေတာထဲသို႔ ေျပးခဲ့သည္။
"ေျပးၿပီ၊ လိုက္ လိုက္ ဒိုင္းဒိုင္းဒိုင္းဒိုင္း"
ေျပးထြက္သြားသူ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ၾကည့္ကာ တစ္ဖက္ရြာမွ ညိဳေမာင္မွန္း ငမိုး သိလိုက္သည္။ ေတာကြ်မ္းေသာ ညိဳေမာင္အား ငမိုးတို႔ လိုက္မမွီေတာ့။
"ေတာက္!!!! ဒါ ငါတို႔ကို ေစာ္ကားတာဘဲ၊ လူကေလး ေက်ာက္လံုး၊ ဒီကိစၥကို ေမာင္မင္း တာဝန္ယူပါ"
သူ႔လူတစ္ေယာက္ က်ဆံုးသြားသျဖင့္ ဟာကိရိ အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသ ထြက္ေနသည္။
"ငမိုးရာ မင္း ေစာက္သံုးမက်လို႔ ျဖစ္တာကြ"
"ခြက္ ခြက္ ခြက္ အ အ အ"
သာေက်ာ္၏ လက္သီးက ငမိုး မ်က္ႏွာေပၚ က်လာသည္။
"ေျပာစမ္း အဲ့ေကာင္ ဘယ္သူလည္း"
"လယ္ေဆာရြာက ညိဳေမာင္ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္ သူႀကီး"
"လယ္ေဆာရြာကို ညတြင္းခ်င္း သြားၿပီး တရားခံကို ဖမ္းေပးပါ ေက်ာက္လံုး"
"ဟိုက္ မာစတာ ဟိုက္ ဟိုက္"
သူႀကီးလည္း ဟာကိရိကို ေၾကာက္သျဖင့္ သာေက်ာ္အား ဦးေဆာင္ခိုင္းၿပီး ဂ်ပန္စစ္သား အနည္းငယ္ႏွင့္ တစ္ဖက္ရြာသို႔ လႊတ္လိုက္သည္။
ညိဳေမာင္ ညဥ့္နက္မွ ရြာသို႔ ေရာက္သည္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း သူႀကီး ဦးေအာင္ေကာင္းထံ သြားကာ အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကို ေျပာျပသည္။
"ေတာက္!!!! မိုက္ရိုင္းလိုက္ၾကတာကြာ၊ အသားထဲက ေလာက္ထြက္တဲ့ ေခြးမသား ေက်ာက္လံုးကလည္း ဂ်ပန္ အလိုေတာရိ ျဖစ္ေနေတာ့ အခက္သား၊ မင္း ဘာဆတ္လုပ္မလဲ ညိဳေမာင္"
"ကြ်န္ေတာ္ ေျပးမွ ျဖစ္မယ္ သူႀကီး"
"ေအး မင္း ေျပးေတာ့၊ မင္းဝန္ေတာထဲက စခန္းမွာ သြားပုန္းေန၊ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆို ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္းတို႔ အဖြဲ႔ စခန္းကို လာလိမ့္မယ္၊ ရဲေသြး သက္သာတာနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး စမယ္"
"ကြ်န္ေတာ္ မေႏွာင္းကို ေခၚသြားမယ္ဗ်ာ"
"မင္းဘဲ လြတ္ေအာင္ ေျပးစမ္းပါ ညိဳေမာင္ရာ၊ မင့္ မိန္းမ ပါရင္ ခရီးဖင့္ေနမယ္"
"ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ အခုဘဲ သြားေတာ့မယ္ဗ်ာ"
ညိဳေမာင္ အိမ္သို႔ျပန္ကာ မိန္းမ မေႏွာင္းကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး ရိကၡာ လက္နက္ ထဲ့၍ မင္းဝန္ေတာသို႔ ေျပးခဲ့သည္။
မိုးလင္းခါနီးတြင္ သာေက်ာ္တို႔အဖြဲ႔ လယ္ေဆာရြာသို႔ ေရာက္လာသည္။
"သူႀကီး ၊ ဗ်ိဳးးး သူႀကီးေအာင္ေကာင္း"
"ေဟ့ ဘယ္သူေတြတုန္းကြ"
ဦးေအာင္ေကာင္း ဘုရား ဝတ္ျပဳရာမွ ထလာသည္။
"က်ဳပ္ သာေက်ာ္ပါ၊ ခင္မ်ား ရြာသား ညိဳေမာင္က ဂ်ပန္စစ္သားကို သတ္သြားလို႔ လာဖမ္းတာဗ်"
"ေဟ!!! ညိဳေမာင္ သတ္တယ္လို႔ မင့္ ဘယ္သူေျပာလည္း"
"က်ဳပ္မ်က္လံုးနဲ႔ ျမင္ခဲ့တာဗ်"
ငမိုး ဝင္ေျပာသည္။
"အဲဒါ ညိဳေမာင္ကို က်ဳပ္တို႔ လက္ထဲ အပ္ပါ"
"ညိဳေမာင္ အမဲလိုက္သြားေနတာကြ၊ ခုထိ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး"
"ခင္မ်ား ညာမယ္ မၾကံနဲ႔ေနာ္၊ က်ဳပ္တို႔ကို ညိဳေမာင့္အိမ္ လိုက္ျပပါ"
ဦးေအာင္ေကာင္းလည္း မတတ္သာသည့္အဆံုး သာေက်ာ္တို႔အား ညိဳေမာင့္အိမ္ လိုက္ပို႔သည္။
"မေႏွာင္းေရ၊ ေဟးးး မေႏွာင္း"
အေျခအေန ၾကည့္ၿပီး ညိဳေမာင့္ေနာက္ လိုက္ရန္ ပစၥည္းမ်ား သိမ္းေနေသာ မေႏွာင္း အိမ္ေရွ႕ ထြက္ခဲ့သည္။
"ရွင္!!!! လာၿပီ သူႀကီးေရ"
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အတိုင္း သာေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႔ေရာက္လာသည္။
"နင့္ေယာက္်ား ညိဳေမာင္ေရာ"
"ကိုညိဳေမာင္ အမဲလိုက္သြားတာ ျပန္မလာေသးဘူးရွင့္"
"နင္ မညာနဲ႔ေနာ္"
"မညာဝန္႔ပါဘူး ရွင္"
"သူႀကီး ညိဳေမာင့္ကို ထုပ္ေပးပါ"
"က်ဳပ္တို႔ ညိဳေမာင့္ကို ဖြက္မထားပါဘူး"
"ေအး ဒါဆိုလည္း သူ႔မိန္းမကို ခဏ ေခၚသြားမယ္၊ ညိဳေမာင့္ကို ေျပာလိုက္၊ သူ႔မိန္းမ အသက္ရွင္လွ်က္ ျပန္ေတြ႔ခ်င္ရင္ အဖမ္းခံပါလို႔၊ ခင္မ်ားတို႔လည္း သတိထားေနပါ၊ ဖက္စစ္ေတြကို ပုန္ကန္ဖို႔ က်ိဳးစားရင္ တရြာလံုး မီးေလာင္တိုက္ သြင္းပစ္မယ္လို႔၊ ကဲ အဲဒီ မိန္းမကို ေခၚခဲ့"
"အို!!!! ကြ်န္မနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လည္း၊ မလိုက္ဘူး၊ မလိုက္ဘူး၊ သူႀကီးေရ ကယ္ပါဦး"
"ေဟ့ မင္းတို႔ အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူးကြ"
ေရွ႕တိုးလာေသာ သူႀကီးအား ေသနပ္ျဖင့္ ဝိုင္းခ်ိန္လိုက္သည္။
"ေသျခင္လို႔လား သူႀကီး"
သူႀကီးလည္း အားမတန္၍ မာန္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ မေႏွာင္းခမ်ာ ယက္ကန္ ယက္ကန္ႏွင့္ သာေက်ာ္တို႔ ေခၚေဆာင္ရာ ေနာက္သို႔ ပါသြားသည္။
သူႀကီး ဦးေအာင္ေကာင္းလည္း ခ်က္ျခင္း လူစုလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ လူငယ္ အေယာက္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ကို ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္းႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္မင္းဝန္ေတာသို႔ ေစလႊတ္လိုက္သည္။
သတိလစ္ ေမ့ေမ်ာေနေသာ မိလံုးအား လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က ထမ္းပိုး၍ ရြာဦး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေခၚခဲ့သျဖင့္ ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္းက ေဆးကုေပးေနသည္။
"ကပၸိယႀကီးေရ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ရြာက မိန္းကေလးေတြအတြက္ စိုးရိမ္တယ္ဗ်ာ"
"မင္း ဘယ္လို လုပ္ခ်င္လည္း ရဲေသြး"
"စခန္း ၂ ကို ပို႔ထားခ်င္တယ္၊ စခန္း ၁ က ေတာ္လွန္ေရး စစ္သားေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူး"
"မင္း အစဥ္ေျပသလို စီစဥ္လိုက္ကြာ၊ ဦးေအာင္ေကာင္းက လူစုၿပီး ပို႔လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ငါတို႔ မၾကာမီ ေတာ္လွန္ေရး စလုပ္မယ္"
"ကိုညိဳေမာင္က ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္ၿပီး စခန္း ၁ ကို ထြက္ေျပးသြားလို႔ သူ႔မိန္းမ မေႏွာင္းကို ဂ်ပန္ေတြ ေခၚလာတယ္"
"ေဟ!!! ဘယ္က ၾကားလာတာလည္း ျမႏွင္း"
"ျမင္ခဲ့တာ ကပၸိယႀကီးေရ၊ သူတို႔ စခန္းခ်ေနတဲ့ ရြာေတာင္ဘက္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးဆီ ေခၚသြားၿပီ"
"ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မေႏွာင္းအတြက္ စိုးရိမ္တယ္ ကပၸိယႀကီး၊ သြားကယ္မွ ျဖစ္မယ္"
"ေလာလို႔ မျဖစ္ဘူး ရဲေသြးေရ၊ အစီအစဥ္ေတြ ပ်က္ၿပီး အားလံုး ဒုကၡ ေရာက္သြားနိဳင္တယ္၊ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ အခုမင္း စခန္း ၁ ကို သြားလိုက္၊ ညပိုင္းမွ ရြာက မိန္းမပ်ိဳေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြကို ငါလႊတ္လိုက္မယ္၊ လူငယ္ ၅ ေယာက္ကို စခန္း ၂ လံုျခံဳေရးအတြက္ ထားခဲ့၊ မၾကာခင္ ၿမိဳ႕က ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ လာေတာ့မယ္၊ ဒီဘက္မွာ လူစုေနတဲ့ သီတင္းၾကားလို႔ ဂ်ပန္ေတြ အင္အား ထပ္ပို႔ထားတယ္လို႔ သီတင္းေပးက အေၾကာင္းၾကားထားတယ္၊ ဒီေကာင္ေတြ ရြာမေရာက္ခင္ လမ္းကေန ျဖက္တိုက္ၿပီး လက္နက္ေတြ လုရမယ္၊ လက္နက္ အင္အား စံုတာနဲ႔ ငါတို႔ ေတာ္လွန္ေရး စမယ္"
"ျမႏွင္းကေတာ့ စခန္း ၁ မွာဘဲ ေနခ်င္တယ္"
"၂ မွာ ေနတာ အႏၱရာယ္ ကင္းတယ္ ျမႏွင္း"
"မရဘူးကြာ၊ ရဲေသြးကို စိတ္မခ်ဘူး"
"အင္း စခန္း ၁ မွာလည္း ခ်က္ျပဳပ္ဖို႔ လိုတယ္ကြယ့္၊ ျမႏွင္းနဲ႔ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ေယာက္ကို ၁ မွာ ေခၚထားလိုက္ ရဲေသြး"
"ဒါဆို က်ဳပ္ညီမ ေမေလးကို ေခၚထားမယ္ဗ်ာ"
"ေမေလးကို ငါ တစ္ျခား တာဝန္ေပးထားတယ္၊ မိလံုး သက္သာတာနဲ႔ ျမႏွင္းတို႔နဲ႔ ထည့္လိုက္မယ္၊ ညိဳေမာင္ကိုလည္း သူမိန္းမ အဖမ္းခံရတဲ့ကိစၥ သြားမေျပာနဲ႔ဦး၊ ေတာ္ၾကာ ကမူးရွဴးထိုး လုပ္လို႔ ဒုကၡေရာက္မွာ စိုးရတယ္"
ဦးေမာ္ကြန္း တဖက္သို႔ လွည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ရဲေသြးလည္း ဘာမွ် ေစာတက မတက္ေတာ့ဘဲ မင္းဝန္ေတာထဲသို႔ တိတ္တစိတ္ ထြက္ခဲ့သည္။ ထြက္ခြါသြားေသာ ရဲေသြး၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ ဦးေမာ္ကြန္း သက္ျပင္းရွိဳက္မိသည္။ ေမေလးတစ္ေယာက္ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ဟာကိရိ အလိုက် ေပးစပ္ေနရင္း သီတင္းေပး လုပ္ေနသည္ကို ဦးေမာ္ကြန္းမွ လြဲ၍ မည္သူမွ် မသိရွိေပ။
ရြာေတာင္ဘက္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္၏ ေအာက္ထပ္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္
မေႏွာင္းအား ထုပ္တန္းႏွင့္ တြဲေလာင္း ခ်ည္ထားသည္။ ေျခေထာက္က ေျမႀကီးႏွင့္ မထိေပ။ ဟာကိရိက ထိုင္ခံုႏွင့္ ထိုင္ကာ မေႏွာင္းအား စစ္ေဆးေနသည္ကို ဦးေက်ာက္လံုးတို႔ႏွင့္ အတူ အရသာခံ ၾကည့္ေနသည္။ ဘီလူး ညီေနာင္က ခါးပတ္ျဖင့္ မေႏွာင္းအား လႊဲရိုက္ေနသျဖင့္ အဝတ္အစားမ်ား ျပဲကာ ေက်ာျပင္တြင္ အရွိဳးရာမ်ား ထင္းေနသည္။
"ရႊမ္း!!!! ရႊမ္းးးး ရႊမ္းးးးး အားးးးးးးး"
"ေကာင္မ၊ နင့္လင္ ဘယ္မွာလည္း ေျပာစမ္း"
"ငါ့ကို အေသသက္လိုက္၊ ေသေတာင္ မေျပာဘူးေဟ့"
"ရႊမ္း!!!! ရႊမ္းးးး ရႊမ္းးးးး အားးးးးးးး"
စုပ္ျပဲသြားေသာ အဝတ္မ်ား ေအာက္မွ ျဖဴေဖြးေနသည့္ အသားဆိုင္မ်ားတြင္ ေသြးမ်ား စို႔ေနသည္။ နာက်င္မွဳကို အံႀကိတ္ခံရင္း မေႏွာင္းတစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ဖို႔ ဆံုးျဖက္ထားသည္။ ညိဳေမာင္ရွိရာကို ေျပာလိုက္လွ်င္ သူမ ေယာက္်ားတို႔ လုပ္ေနသည့္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ပ်က္သြားမည္ကို မလိုလားေပ။
"ေခြးမ ေခါင္းမာေနတယ္ ဟုတ္လား ကဲကြာ ကဲကြာ"
"ရႊမ္း!!!! ရႊမ္းးးး ရႊမ္းးးးး အားးးးးးးး"
ရိုက္ခ်က္ေတြ ျပင္းလြန္းသျဖင့္ မေႏွာင္းခမ်ာ ေခါင္းငိုက္က်ကာ သတိ လစ္သြားသည္။ ဟာကိရိ လက္ျပလိုက္သျဖင့္ ဘီလူးညီေနာင္ ဆတ္မရိုက္ေတာ့ေပ။ အိမ္ေထာင္သည္သာ ဆိုသည္၊ အသက္ 25 ႏွစ္အရြယ္ မေႏွာင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားက ေျပပ်စ္လွသည္။
"ဗြမ္းးးး ဖူးးး ဟူးးး"
မ်က္ႏွာအား ေရနဲ႔ ပတ္လိုက္သျဖင့္ မေႏွာင္း သတိျပန္လည္လာသည္။ ထိုင္ရာမွ ထကာ မေႏွာင္း ဆံပင္အား ဆြဲ၍ ေခါင္းေမာ့လိုက္သည္။
"အိုးးးးး ဘိရုမာမေလးက လွသေလာက္ တယ္ ေခါင္းမာတာဘဲ"
"ေခြးႀကီးးး ထြီ"
မ်က္ႏွာအား တံေတြးျဖင့္ အေထြးခံရ၍ ဟာကိရိ ေဒါသ ထြက္သြားသည္။
"ေတာက္!!! ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ျဖန္း ျဖန္း ျဖန္းးးးးး အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လက္ျပန္ ရိုက္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ မေႏွာင္းမ်က္ႏွာ လည္ထြက္သြားကာ ႏွဳတ္ခမ္းေဒါင့္မွ ေသြးမ်ား ယိုစီးလာသည္။ ေခါင္းထဲလည္း ေနာက္က်ိက်ိ ျဖစ္လာသည္။ တြဲေလာင္း ခ်ည္ထားသျဖင့္ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ နာက်င္ကာ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္လည္း ျပဳတ္ထြက္မတက္ ခံစားရသည္။
"ဗ်ိဗ်ိဗ်ိဗ်ီးးးးးး အားးးး မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ "
ဟာကိရိသည္ မေႏွာင္း၏ အကၤ် ီအား ရင္ဘက္မွ ကိုင္၍ ဆြဲျဖဲလိုက္သည္။ အကၤ် ီ တစ္ဆစီ ျပဲသြားသျဖင့္ ျဖဴဝင္း မို႔ေမါက္ေသာ ရင္ႏွစ္မႊာ ေပၚလာသည္။ ဟာကိရိ တံေတြးမ်ိဳခ်ကာ နိဳ႕အံုႏွစ္ဖက္ကို စံုကိုင္၍ အားရပါးရ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။
"အားးးးးးးးးး"
နိဳ႕အား ၾကမ္းတမ္းစြာ စုပ္နယ္ ဖ်စ္ညွစ္ ခံရ၍ မေႏွာင္း အေတာ္ပင္ နာက်ဥ္သြားသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲလာသည္။
"လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ငါတို႔ေမးတာ ေျဖပါ ဘိရုမာမေလး၊ မဟုတ္ရင္း မင္းကို ငါ့လူေတြ အကုန္လံုးနဲ႔ လႊတ္ေပးလိုက္ရမလား"
"ငါ့ကို အခု သက္လိုက္၊ အရုတ္တမာ ေကာင္ေတြ အီးဟီးဟီးဟီး"
အရွက္တကြဲ ျဖစ္မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ္လည္း ညိဳေမာင္ ရွိရာ ေနရာကို ေျပာ၍ မျဖစ္ေပ။ ဂ်ပန္ေကာင္ေတြ၏ မတရား က်င့္ခံမည့္အစား ေသတာမွ ပိုေကာင္းသည္။
"ကဲကြာ ကဲကြာ"
"အားးးးးးးးးးးးးးးး"
ဟာကိရိက မေႏွာင္း၏ နိဳ႕ႏွစ္လံုးကို အားပိုထဲ့ကာ စုပ္နယ္ ဖ်စ္ညွစ္ျပန္သည္။ နာက်င္လြန္း၍ မေႏွာင္း အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္မိသည္။
"ဗ်ိဗ်ိဗ်ိဗ်ီးးးးးးးးးးး"
က်န္ရွိေနေသးေသာ အကၤ် ီ အပိုင္းမ်ားကို တစ္စစီ ဆုပ္ျဖဲလိုက္ရာ မေႏွာင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားသည္။ ထမိန္လည္း က်မ္းျပင္တြင္ ကြင္းလံုးကြ်တ္ ပံုက်သြားသည္။
"ဟားးးးး ဒီ ဘီရုမာမ အေမႊးေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ"
ဟာကိရိ ေျပာရင္း အမ်ံဳလိုက္ မဲနက္ အံုထေနေသာ မေႏွာင္း၏ ေစာက္ေမႊးမ်ားကို လက္ျဖင့္ စုပ္ကာ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္သည္။
"အားးးးး နာတယ္ နာတယ္ အီးဟီးဟီး"
ၿပီးေနာက္ ခါးပတ္ခြ်တ္ကာ မေႏွာင္း၏ အေနာက္ဖက္သို႔ သြားလိုက္သည္။ ေတာင့္တင္းကာ ေနာက္သို႔ ေကာ့ေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။
"အ!!! ေခြးႀကီး ငါ့အသားကို မထိနဲ႔ အီးဟီးဟီးဟီး"
"ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးးး အားးးးးးးးး
ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးးး အားးးးးးးးး
ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးး ရႊမ္းးးး အားးးးးးးး"
မေႏွာင္း၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္အား ခါးပတ္ျဖင့္ အားရပါးရ လႊဲလႊဲ၍ ရိုက္သျဖင့္ အရွိဳးရာမ်ား ထင္ကာ ေသြးပင္ စို႔လာသည္။ ဟာကိရိ ရိုက္ေနသည္မွာ ဘယ္ႏွခ်က္မွန္း မသိေတာ့ေပ။ မေႏွာင္းလည္း နာက်ဥ္လြန္း၍ မ်က္ရည္ေပါက္ ႀကီးငယ္ က်ေအာင္ ေအာ္ေနရသည္။ ရိုက္၍ လက္ပန္းက်သြားမွ ရပ္လိုက္သည္။
"ငါ့ကို အရက္ ငွဲ႔ေပးစမ္း"
"ဟိုက္ ဟိုက္"
သာေက်ာ္ ငွဲ႔ေပးေသာ အရက္ကို ေမာ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ဖက္ၾကမ္း ခဲရင္း
"ကဲ မင္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေခါင္းမာမလည္း ငါ ၾကည့္မယ္၊ အခုေန ေျပာျပရင္ သက္သာမယ္"
"သက္လိုက္၊ ငါ့ကို သက္လိုက္ ေခြးေတြ"
"ေနာက္တစ္ခြက္ ေပးစမ္း"
သာေက်ာ္ လာေပးေသာ အရက္မ်ားအား မေႏွာင္း၏ ကိုယ္လံုးေပၚ ေလာင္းခ်လိုက္သည္။
"အားးးးး စပ္တယ္၊ စပ္တယ္ အီးဟီးဟီး"
ေသြးစို႔ေနေသာ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ အရက္ျဖင့္ အေလာင္းခံရ၍ စပ္လွသည္။ အရက္ သံုးခြက္ေလာက္ ေလာင္းလိုက္ရာ မေႏွာင္းခမ်ာ တီေကာင္ ဆားပတ္သလို တြန္႔တြန္႔လူးေနသည္။ ဖက္ၾကမ္းကို မီးရဲေနေအာင္ ဖြါကာ မေႏွာင္း ေျခဖဝါးနား ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။
"ကဲ ထပ္ေမးမယ္၊ နင့္ေယာက္်ား ဘယ္မွာ ပုန္းေနလည္း"
"ကြ်န္မ မသိဘူး၊ သိလည္း မေျပာျပဘူး"
"ေတာက္!!!! ကဲကြာ ကဲကြာ အားးးးးးးး"
ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္အား လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ေဆးလိပ္မီးျဖင့္ ထိုးေခ်လိုက္ရာ မေႏွာင္းမွာ နာက်ဥ္မွဳဒဏ္ကို မခံစားနိဳင္ဘဲ သတိလစ္သြားသည္။ ႀကိဳးျဖည္လိုက္ရာ အေႏွာင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ အရုပ္ႀကိဳးပ်က္ လဲက်သြားသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ မေႏွာင္းအား ပတ္လတ္ အေနအထားႏွင့့္ တိုင္ေလးတိုင္တြင္ ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္ ႀကိဳးခ်ည္လိုက္သည္။ ဟာကိရိ အရက္တစ္ခြက္ ထပ္ေမာ့ကာ
"ေရ ေလာင္းလိုက္စမ္း"
"ဗြမ္းးးးးး ဝူးးးးးဖလူးးးး"
မေႏွာင္း မ်က္ႏွာအား ေရေလာင္းခံရသျဖင့္ သတိလည္လာသည္။ ဟာကိရိက မေႏွာင္း ဆံပင္အား စုပ္ကိုင္၍ ဆြဲကာ ပါးစပ္ထဲ အရက္ပုလင္းလိုက္ ေလာင္းထဲ့လိုက္သည္။
"အူးးး ဝူးးးး ဝူးးးး ဂလု ဂလု အဟြတ္ ဟြတ္ဟြတ္ အီးးးးးးးး"
မေႏွာင္းပါးစပ္ထဲ ပုလင္း တစ္ဝက္ခန္႔ အရက္မ်ား ဝင္သြားသည္။ ဟာကိရိ မေႏွာင္း ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ထိုက္ကာ မဲနက္ေနေသာ ေစာက္ေမႊး အံုကို လက္ျဖင့္ နာနာေလး စုပ္ကိုင္ရင္း
"မင္း မေျပာေသးဘူးလား"
"အားးးးး မေျပာနိဳင္ဘူး၊ ကြ်န္မကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး အေသသက္လိုက္ပါေတာ့ရွင္ အီးဟီးဟီးဟီး"
"ကဲကြာ"
"ဗ်ဳတ္ အားးးးးးးးးးးးး"
မေႏွာင္း၏ ခါးေလး ေကာ့တက္ကာ တကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္သြားသည္။ ဟာကိရိ လက္ထဲ ေစာက္ေမႊးအခ်ိဳ႕ အျမံဳလိုက္ ကြ်တ္ပါသြားသည္။ မ်က္လံုးထဲ မီးပြင့္မတက္ ခံစားရသည္။
"ကဲကြာ ကဲကြာ ကဲကြာ"
"ဗ်ဳတ္!!!! ဗ်ဳတ္!!!! ဗ်ဳတ္!!! အားးးးးးးးးး"
နာက်င္မွဳေၾကာင့္ ေသးမ်ား ပန္းထြက္လာသည္။ ဆီးခုံလည္း က်ိန္းေနၿပီ။
"ဗြမ္းးးးး"
ေသးဆိုေနေသာ ေစာက္ပတ္အား ေရႏွင့္ ပတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မေႏွာင္း၏ ေစာက္စိကို လက္ညွိဳးျဖင့္ ခပ္စပ္စပ္ေလး ေတာက္လိုက္သည္။
"အ အ အ အ အားးးးးးးးးး"
ေတာက္ရင္း လက္ျဖင့္ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ရာ မေႏွာင္း မ်က္လံုးျပဴးကာ ေအာ္ေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း ခြ်ဲက်ိက်ိ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။
"ဟာ ဒီေကာင္မ ေစာက္ပတ္က လီးေတာင္းေနတာကိုး၊ ရမယ္၊ ရမယ္၊ ေျခေထာက္က ႀကိဳးေတြ ျဖည္ေပးလိုက္စမ္း၊ နင္လိုခ်င္တဲ့ လီးေတြ နင္ မေသမျခင္း နင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ တစ္ေခ်ာင္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္း ဝင္လာေစရမယ္ကြ၊ ဟားဟားဟားးဟားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေဘာင္းဘီ ခြ်တ္လိုက္သည္။ မေႏွာင္းဘဝ ေရစံုေမ်ာေတာ့မည္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
"မလုပ္နဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔၊ ကြ်န္မကို အေသ သက္လိုက္ပါေတာ့၊ အီးဟီးဟီးဟီး၊ ကိုညိဳေမာင္ေရ၊ ကြ်န္မ အျဖစ္ကို ၾကည့္လွည့္ပါဦး အီးဟီးဟီးဟီး"
အျမင္ေတြ ေဝဝါးေနသည့္ၾကားမွ ဟာကိရိ၏ ေတာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္အား ကားယား ခ်ည္ထားသျဖင့္ ရံုး၍ မရေပ။
"မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ အီးဟီးဟီး"
မေႏွာင္း၏ ေတာင္းပန္ ငိုေကြ်းသံက တဏွာစိတ္တက္ေနေသာ ဟာကိရိအား စြေပးသလို ျဖစ္ေနသည္။ မေႏွာင္း၏ ေပါင္ၾကား ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခံုးေပၚ ထမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ လီးဒစ္ျဖင့္ မေႏွာင္း ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့ကာ ေစာင့္ထဲ့လိုက္သည္။
"အင့္!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးး"
ေစာက္ရည္ ခြ်ဲက်ိက်ိမ်ား ထြက္ထားသျဖင့္ လီးမွာ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆံုးထိ ဝင္သြားသည္။
"အင့္!!!ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! ဒုတ္!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ့!!!!! အင့္!!! ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အားးးးးး ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!!!! အားးးးး ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္!!!!အားးးးးး"
အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ လပိုင္းခန္႔သာ ရွိၿပီး၊ ကိုညိဳေမာင္ႏွင့္လည္း တစ္ပတ္ သံုးႀကိမ္ခန္႔သာ ဆက္စံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳ ေစာက္ပတ္ေလးကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဟာကိရိလည္း လိုး ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ လိုးေနရာ ျပင္းထန္ေသာ ေစာင့္ခ်က္မ်ား ေအာက္တြင္ တအားအားျဖင့္ ေအာ္ေနရသည္။ ျမင္ကြင္းက ၾကည့္ေနေသာ ေယာက္်ား အားလံုး၏ လီးကို ေတာင္ေစသည္။
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးး ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!!!အားးးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ!!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္!!!! အအအအ အားးးးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးးး ေကာင္းတကား ေကာင္းတကား ရွီးးးးး"
ဟာကိရိ၏ သုပ္ရည္မ်ား မေႏွာင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ပန္းလိုက္သည္။ ဟာကိရိလည္း တခ်ီေကာင္းေကာင္း လိုးၿပီးေနာက္ ေခြ်းသံ တရႊဲရႊဲႏွင့္ ကုန္း ထလာၿပီး အရက္ေမာ့လိုက္ရင္း
"ကဲ လီးစာေနတဲ့ ဘိရုမာမကို အားလံုး ဝိုင္းလုပ္လိုက္စမ္း"
"ဟိုက္ ဟိုက္ မာစတာ ဟီးဟီးဟီးဟီး"
သာေက်ာ္ ဟာကိရိအား ခါးညြတ္ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ပုဆိုးကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မေႏွာင္း ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ကာ ေစာက္ပတ္တြင္ လီးဒစ္ကို ေတ့ၿပီး ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးး"
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ တက္လိုးၾကရာ လီးတစ္ေခ်ာင္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္း အဆတ္မျပက္ ဝင္လာသျဖင့္ ေစာက္ပတ္လည္း အတြင္းသားမ်ား ပြန္းကာ ထူပူေနၿပီ။ လိုးသြားသည့္ လီးမ်ားထဲတြင္ ဘီလူးညီေနာင္ တက္လိုးသည့္ အခ်ိန္ နာက်င္လြန္း၍ သတိပင္ လစ္သြားသည္။ သတိလစ္လွ်င္လည္း ေရျဖင့္ ေလာင္းကာ သတိရေအာင္ လုပ္ၿပီး လိုးၾကျပန္သည္။ လိုးၿပီးတိုင္း သုပ္ရည္မ်ားအား မ်က္ႏွာေပၚ ပန္းၾကရာ ညွီစို႔စို႔ သုပ္ရည္အနံ႔မ်ား မႊန္ထူေနၿပီ။ လူေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ လိုးၿပီးမွ သူႀကီးေက်ာက္လံုး လိုးသည္။ ဘီလူးညီေနာင္ လိုးၿပီးကတည္းက ေစာက္ပတ္ ကြဲသြားသျဖင့္ ဖင္လိုးရန္ ၾကံလိုက္သည္။ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး ျဖစ္ေနေသာ မေႏွာင္း၏ ဒူးကို ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ လီးကို တံေတြးစြတ္ကာ စအိုေပါက္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မေႏွာင္း၏ ခါးေဘး လက္ေထာက္ကာ ေစာင့္ထဲ့လိုက္သည္။
"အင့္!!! ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အားးးးးး နာတယ္ နာတယ္ အီးဟီးဟီး"
လီးႀကီးမွာ ဖင္ေပါက္ထဲ မဆန္႔မျပဲႏွင့္ တစ္ဝက္ခန္႔ ဝင္သြားသည္။
"အင့္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြ်တ္ အားးးးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ့၊ ဖင္ကြဲပါၿပီေတာ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာက်င္လြန္း၍ လည္ပင္းေက်ာမ်ား ေထာင္ကာ ရွံဳ႕မဲ့ ငိုေကြ်းေနေသာ မေႏွာင္း မ်က္ႏွာအား ၾကည့္ရင္း လိုးရသည္မွာ အရသာ ရွိလွသည္။
မေႏွာင္းခမ်ာ ေယာက္်ား အေယာက္ 20 ေက်ာ္ေက်ာ္က တစ္ေနကုန္ တစ္ညလံုး ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ ညွပ္၍ ဝိုင္းလိုးျခင္း ခံရသျဖင့္ ငရဲက်သလို ခံစားရသည္။ ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ ေသြးမ်ား ရဲတြတ္ေနသည္။ သတိလစ္သြားလိုက္၊ ေရျဖင့္ ပတ္ကာ လိုးလိုက္ျဖင့္ ဝိုင္းလိုးၾကရာ မနက္ မိုးလင္းမွ မေႏွာင္းခမ်ာ ငရဲခန္းက လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ မေႏွာင္း၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ အသက္ဝိဥာဥ္ ကင္းမဲ့သြားရွာၿပီ။
"အဲ့ဒီ အေလာင္းကို လယ္ေဆာရြာ ပို႔လိုက္စမ္း၊ ငါတို႔ကို ထိရင္ ဘယ္လို ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေအာင္ ျပလိုက္"
ရဲေသြး စခန္း ၁ သို႕ ေရာက္ရွိၿပီး ကိုညိဳေမာင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ စီစဥ္စရာ ရွိသည္မ်ားကို စီစဥ္ေနသည္။
"ကိုညိဳေမာင္ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား"
"ေအးဗ်ာ က်ဳပ္မိန္းမ မေႏွာင္းအတြက္ စိတ္ပူေနတာ"
"ဟူးးးးး အစဥ္ေျပသြားမွာပါ ကိုညိဳေမာင္ရယ္၊ သူ အခြင့္သင့္ရင္ ဒီကို လိုက္လာမွာပါ"
ရဲေသြး အပါအဝင္ လယ္ေစာ ရြာသားမ်ားကပါ မေႏွာင္းအား ဂ်ပန္ေတြ ဖမ္းေခၚသြားသည့္ ကိစၥကို ေျပာမထားသျဖင့္ ညိဳေမာင္တစ္ေယာက္ မသိရွာေပ။
"ကဲ ကိုညိဳေမာင္ေရ၊ က်ဳပ္တို႔မွာ တိုင္းျပည္အတြက္ ေတြေဝ ေငးေမာေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကစို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုရဲေသြးရယ္"
ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္း၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ လယ္ထဲသြားမည္ဟု သီတင္းလႊင့္ကာ ရြာမွ လူငယ္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ား အဖြဲ႔ခြဲ၍ မင္းဝန္ေတာထဲသို႔ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ လယ္ေတာေတြက ေတာင္ၾကားမွာ ရွိသျဖင့္ သူႀကီး ေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဂ်ပန္အဖြဲ႔ မရိတ္မိေပ။ ရြာထဲတြင္ ကာလသား အခ်ိဳ႕ႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသာ က်န္ခဲ့သည္။ မိလံုးလည္း သက္သာလာသျဖင့္ ျမႏွင္းႏွင့္အတူ စခန္း ၁ သို႔ လိုက္ခဲ့သည္။
စခန္းသို႔ ေရာက္ေသာ္ ရဲေသြး၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ ေနရာခ်ေပးသည္။ တိုက္ခိုက္ရည္ ျပည့္ၿပီးသား လူငယ္ 5 ဦးကို မွာစရာရွိတာ မွာၾကားၿပီး စခန္း ၂ သို႔ လံုျခံဳေရးတာဝန္ ေပးလိုက္သည္။ စခန္း ၁ တြင္ က်န္ရွိေနေသာ လူငယ္မ်ားအား ရဲေသြးမွ တိုက္ခိုက္ေရး ပညာ သင္ၾကားေပးေနသည္။
"ရဲေသြးေရ၊ မနက္ၾကရင္ အင္အားျဖည့္ လာမဲ့ ဂ်ပန္ လူအင္အားနဲ႔ လမ္းေၾကာင္း အတိအက် သိရမယ္၊ မင္းနဲ႔ ညိဳေမာင္ ႏွစ္ဖြဲ႔ ခြဲၿပီး လမ္းက ျဖတ္တိုက္ပါ၊ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔က ရြာသားေတြ လံုျခံဳေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထား လိမ့္မယ္၊ လမ္းမွာ ေထာင္ေခ်ာက္စင္ဖို႔နဲ႔ တိုက္မယ့္ ဗ်ဴဟာကေတာ့ မင္း ကြ်မ္းက်င္ၿပီးသားဘဲ"
"စိတ္ခ်ပါ ကပၸိယႀကီး၊ ဒါနဲ႔ သီတင္းေပးက ဘယ္သူလည္းဗ်"
"ဒါက လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကြဲ႕"
ရြာေတာင္ဘက္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးထဲတြင္
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အားးး ရွီးးးး ေကာင္းဒကားးး ေမေလး ေတာ္တယ္၊ ဟားးးးးး"
ထိုင္ခံုေပၚတြင္ အၿငိမ့္သား ထိုင္ရင္း ေမေလး လီးစုပ္ေပးေနသည္ကို ဟာကိရိ ဇိမ္ခံေနသည္။ စိတ္ထဲက မသတီေသာ္လည္း တာဝန္ေၾကာင့္ ဟာကိရိအလိုက် သူသင္ေပးသည့္ အတိုင္း လီးကို လက္ျဖင့္ စံုကိုင္ကာ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနသည္။ ေစာနက ဦးေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဟာကိရိတို႔ တိုင္ပင္ေနေသာ စကားမ်ား ၾကားရသျဖင့္ ယခုလို လီးစုပ္ေပးရတာ တန္သည္ဟု ေမေလး ခံယူလိုက္သည္။
"စုပ္ စုပ္ စုပ္စမ္း ျပြတ္ျပြတ္ အြတ္အြတ္ ပလပ္ပလပ္ ပ်စ္ပ်စ္ အားးးး ရွီးးးးး ဟားးးးးးးး"
ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာေသာ ဟာကိရိ၏ သုပ္ရည္မ်ားကို မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။
"ေကာင္းလိုက္တာ ေမေလးရာ ဟားး"
ဟာကိရိ၏ လီးေႏြးေႏြးႀကီးက ပါးစပ္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြ၍ ေနသည္။ စိတ္မပါေသာ္လည္း လီးစုပ္ေပးေနရင္း ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား တစိမ့္စိမ့္ ထြက္လာသည္။
"ျပန္စုပ္ေပးစမ္း၊ ေတာင္လာေအာင္ ျပန္စုပ္ေပး"
"ပေလာက္ေပါက္ ျပြတ္ျပြတ္ ဟားးးးးးး"
လီးေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲတြင္ ငံုကာ လွ်ာျဖင့္ ကလိလိုက္သျဖင့္ ဟာကိရိ၏ ကိုယ္လံုးႀကီး တြန္႔လိမ္သြားသည္။ အဝတ္အစား ဗလာျဖင့္ ဟာကိရိ လီးကို ကုန္းကုန္းႀကီး စုပ္ေနေသာ ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ဦးေက်ာက္လံုးအား လက္ရပ္ေခၚေနသလိုပင္။ ဒီရက္ပိုင္း ၿမိဳ႕က ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား အင္အားျဖည့္ ေရာက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ပါလာမည့္ အရာရွိကို ဧည့္ခံရန္ ေမေလးအား ေခၚထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဧည့္သည္ မလာခင္ ဇိမ္ခံေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လဟ္ေဆာရြာသား ညိဳေမာင္က ဂ်ပန္ တစ္ေယာက္ကို သက္လိုက္ၿပီး ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔ ပုန္ကန္နိဳင္သည္ဟု ေတြးထားသျဖင့္ ရဲေသြးတို႔ လွဳပ္ရွားမွဳကို သတိမထားမိၾကေပ။ ဦးေက်ာက္လံုးသည္ တင္းမာေနေသာ လီးႀကီးကို အေၾကာေလွ်ာ့ရန္ ေမေလး၏ ကုန္းထားေသာ ဖင္ႀကီးေနာက္သို႔ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ ပုဆိုးကို ခြ်တ္လိုက္ၿပီး လီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အု!!! ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အုအုအြတ္အြတ္ ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗြတ္ဗြတ္ အအအအ"
ဦးေက်ာက္လံုး၏ ေစာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လာသျဖင့္ ဟာကိရိ၏ လီးကို ေကာင္းေကာင္း မစုပ္ေပးနိဳင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟာကိရိ၏ လီးအား လက္ျဖင့္ ကြင္းတိုက္ေပးရင္း ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္။ ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ေလးက စီးစီးပိုင္ပိုင္ႏွင့္ လိုးရတာ အရသာရွိလွသည္။
"ေမေလး ငါ့အေပၚက တက္ေစာင့္စမ္း"
ဟာကိရိက ေျပာသျဖင့္ ဦးေက်ာက္လံုး လိုးတာကို ရပ္၍ လီးကို ေမေလး ေစာက္ပတ္ထဲမွ ထုတ္လိုက္သည္။ ေမေလးလည္း ဟာကိရိအေပၚ ခြလိုက္ၿပီး ေတာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္တြင္ေတ့၍ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
လီးတစ္ဆံုး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ဟာကိရိ ေနာက္က ထိုင္ခံုေက်ာမွီကို ကိုင္ကာ ဆီးခံုျခင္း ဖိပြတ္ရင္း ဖင္ႀကီးကို စေကာဝိုင္း၍ လိုးေပးလိုက္သည္။
"ပ်စ္ပ်စ္ပ်ိပ်ိ အအအဟားးးး ဇိဇိဇြိဇြိ အအအအ ရွီးးးး ျပြတ္ျပြတ္ပ်စ္ပ်စ္ အအအအ"
ဟာကိရိလည္း ေမေလး၏ နိဳ႕တစ္ဖက္ကို စို႔လိုက္၊ က်န္တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ညွစ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးက ခါးကို လာကိုင္သျဖင့္ ေမေလး ဟာကိရိကို အေပၚမွ ကပ္ပြတ္၍ လိုးျခင္းကို ခတၲ ရပ္လိုက္သည္။ သူမအား ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ ညွပ္လိုးေတာ့မည္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဖင္ေပါက္ကို လီးဒစ္ ေႏြးေႏြးႀကီး လာထိသျဖင့္ စအိုေပါက္ေလး က်ံဳ႕မိသည္။
"ဇြိဇြိဇြိ!!!! အ"
လီးဒစ္ႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲ ဝင္လာသည္။ ေမေလး အံက်ိတ္ထားမိသည္။
"အင့္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗုဗု!!!! အူးးးးးး"
လီးႀကီးက ဖင္ေပါက္ေလးထဲ မဆန္႔မျပဲႏွင့္ ရက္စက္စြာ ဝင္လာသည္။ လီးတစ္ဝက္ခန္႔ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္လိုးေတာ့သည္။
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!!! အီးးးးးး ဇြိဇြိဗ်စ္ဗ်စ္ အားဟားးဟားးး ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ အူးးးဟူးးးဟူးးးး"
ဟာကိရိကလည္း ေအာက္မွ ပင့္ပင့္ လိုးသည္။ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ဖင္ေပါက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ က်ပ္သိပ္စြာ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ေမေလးလည္း နာက်င္မွဳဒဏ္ကို အံက်ိတ္ခံေနရသည္။
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးး ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!!!အားးးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ!!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္!!!! အအအအ အားးးးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးးး"
ေစာက္ပတ္ထဲေရာ ဖင္ေပါက္ထဲပါ သုပ္ရည္မ်ား ဝင္လာသည္ႏွင့္ ေမေလး ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း အရည္မ်ား ညွစ္ထုပ္ကာ တခ်ီ ၿပီးသြားၾကသည္။
"ဗြ်တ္ ဗလြတ္ ဗု ဟူးးးးးးးးးးးး"
ဦးေက်ာက္လံုး၏ လီးႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲမွ ေပ်ာ့ေခြကာ ကြ်တ္သြားသည္ႏွင့္ ဖင္ထဲမွ သုပ္ရည္မ်ား အံထြက္လာသည္။
"ဘီလူးညီေနာင္ကို ျပဳစုလိုက္ပါဦး"
ဟာကိရိအေပၚ ခြထိုင္ထားရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေမေလး ေပါင္ၾကားတြင္ သုပ္ရည္မ်ား စီးၾကလာသည္။ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေနေသာ ဘီလူးႀကီး၏ အေပၚ တက္ခြကာ လီးကို ေစာက္ပတ္ေပါက္တြင္ ေတ့၍ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးထက္ ႀကီးေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ပတ္ထဲ အဆံုးထိ ဝင္ကာ သားအိမ္ကို ေထာက္ေနသည္။ ဘီလူးငယ္က သူ၏ လီးကို တံေတြးစြပ္ၿပီး ေမေလး၏ စအိုေပါက္ကို ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ့!!!! "
ကပၸိယႀကီး၏ သီတင္းက တိက်လြန္းသည္။ ရဲေသြးတို႔အဖြဲ႔ ေတာင္ထိပ္တြင္ အဆင္သင့္ ေနရာယူထားၾကသည္။ ေနလံုးႀကီး အေနာက္ဖက္ ေတာင္တန္းေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းသြားၿပီ။ ေတာင္ၾကားလမ္းတြင္ ဖုန္မ်ား အလိပ္လိပ္ တက္လာသည္။
"ကိုညိဳေမာင္ေရ၊ ေခြးမ်ိဳးေတြ လာၿပီ၊ ခင္မ်ားတို႔အဖြဲ႔က အေနာက္ဘက္ ေတာင္ထိပ္မွာ ေနရာယူပါ၊ က်ဳပ္ အခ်က္ေပးတာနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ ႀကိဳးေတြကို ျဖက္ခ်လိုက္၊ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က ဒင္းတို႔ ျပန္စုတ္ေျပးမဲ့ လမ္းမွာ ေနရာယူ၊ ဒီေကာင္ေတြ ေသြးပ်က္ၿပီး ရမ္းသန္း ပစ္လိမ့္မယ္၊ က်ည္ကုန္မွ လူျခင္း လံုးမယ္၊ ေလးသမားေတြ အသင့္ျပင္ထားေဟ့"
ဂ်ပန္ေတြ ေတာင္ၾကားထဲ ဝင္လာၿပီ။ ညိဳေမာင္တို႔အဖြဲ႔ ရင္တထိပ္ထိပ္ႏွင့္ ရဲေသြး၏ အခ်က္ေပးသံကို နားစြန္႔ေနၾကသည္။ စုစုေပါင္း အင္အား 30 ခန္႔ ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးက တစ္ေယာက္ပါ ေတာင္ၾကားထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္
"စမယ္ေဟ့!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ရဲေသြး၏ အခ်က္ေပးသံ ၾကားရသည္ႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ ေက်ာက္တံုးခလုပ္ ႀကိဳးမ်ားကို ျဖက္လိုက္သည္။"ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္!!!! ဝေရာေရာေရာ ဒုန္းးး ဒုန္းးး ဒုန္းးးး"
"ဟဟ ဘာျဖစ္တာလည္း၊ ဟာ ေက်ာက္တုန္းေတြ ေက်ာက္တုန္းေတြ ေျပးေျပး ရန္သူရွိတယ္ ေျပးၾကေဟ့"
"ဝုန္းးးး ဒုန္းးးး အားးးးးး အားးး အားးးး"
ေက်ာက္တံုးႀကီး 10 လံုးခန္႔ ေရွ႕ေနာက္ ဝဲယာ ေတာင္ကုန္းေပၚမွ အရွိန္ႏွင့္ က်လာသျဖင့္ မည္သို႔မွ် ေျပး မလြတ္နိဳင္။ ဂ်ပန္အခ်ိဳ႕ ေက်ာက္တုံးပိ၍ ေသေလၿပီ။
"ပစ္"
"ဝွစ္ ဝွစ္ ဝွစ္ ဝွစ္ အားးး အားးး အားးးးး"
ေသြးရူးေသြးတန္းျဖင့္ ေျပးေနေသာ ဂ်ပန္အခ်ိဳ႕လည္း ဒူးေလးမွ်ားထိကာ အတုန္းအရံုး လဲက်ကုန္သည္။
"ရန္သူ!!! ရန္သူ!!! ပစ္ ပစ္"
"ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္းးးးး"
ေတာင္ၾကားတစ္ခုလံုး ေအာ္ဟစ္သံ၊ ေသနက္ပစ္သံမ်ား ဆူညံကုန္၏။ ရဲေသြး ေျပာသည့္အတိုင္း ဂ်ပန္မ်ား ေၾကာက္လန္႔ကာ ရမ္းသမ္း ပစ္ၾကသည္။ ဂ်ပန္ေတြ ပစ္ရင္း က်ည္ကုန္ခ်ိန္တြင္ က်ည္ထည့္ရန္ အခ်ိန္ မေပးေတာ့။
"တက္!!!!!!! က်ားးးးးးးးးးးးးး"
ေတာင္ကုန္းပတ္ဝန္းက်င္မွ ဓါးမ်ားျဖင့္ ေပၚလာေသာ လူအုပ္ႀကီးေၾကာင့္ ဂ်ပန္မ်ား ေသြးပ်က္သြားသည္။
"ခြ်န္ ခြ်န္ ခ်လြန္ အားးးးး ဝွစ္ဝွစ္ဝွစ္ အားးးးးးးး"
တခ်ိဳ႕ ဂ်ပန္ေတြ အေနာက္ဘက္သို႔ ျပန္ေျပးရာ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က စီး၍ တိုက္ခိုက္သည္။
နာရီပိုင္းအတြင္း တိုက္ပြဲ ၿပီးစံုးသြားသည္။ ဂ်ပန္တစ္ေယာက္မွ အသက္ရွင္ခြင့္မရွိ။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ တပ္သား အခ်ိဳ႕သာ ဒဏ္ရာ အနည္းငယ္ရသည္။ အေလာင္းမ်ားအား ေတာထဲတြင္ ေျမျမွဳပ္ၿပီး ၄င္းတို႔ ပါလာေသာ ရိကၡာ လက္နက္မ်ား သိမ္းစည္းကာ စခန္းသို႔ ျပန္ခဲ့သည္။
အျပန္လမ္းတြင္
"သူႀကီး၊ က်ဳပ္မိန္းမေရာ"
ဦးေအာင္ေကာင္းသည္ ညိဳေမာင္အား ေတြေတြႀကီး ၾကည့္ရင္း
"မေႏွာင္း ဆံုးရွာၿပီ ညိဳေမာင္"
"ဗ်ာ!!!!!!!!!!"
"ညိဳေမာင္!!! ညိဳေမာင္"
ဦးေအာင္ေကာင္းႏွင့္ ရဲေသြးတို႔ လယ္ေဆာရြာဘက္ ေျပးသြားေသာ ညိဳေမာင္၏ ေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ၾကသည္။
မေႏွာင္းအား ျမွဳပ္ႏွံ႔ထားေသာ ေျမပံုေလး ေဘးတြင္ ညိဳေမာင္ ဒူးေထာက္ကာ ငိုေနသည္။
"ျဖစ္ရေလ မေႏွာင္းရယ္၊ ငါ့ေၾကာင့္ နင္ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳရတာ၊ ေတာက္!!! ေခြးမ်ိဳးေတြ၊ မင္းတို႔ကို ငါသက္မယ္၊ ငါ သက္မယ္"
"ကိုညိဳေမာင္၊ စိတ္ထိမ္းစမ္းဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြ ဒီလို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ထပ္မႀကံဳရဖို႔ ခင္မ်ားမွာ တာဝန္ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ဗ်၊ ခင္မ်ား ကမူးရွဴးတိုး လုပ္လို႔ မရဘူးးး"
သူ႔အား တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားရင္း ေျပာေသာ ရဲေသြး၏ စကားေၾကာင့္ ညိဳေမာင္ ၿငိမ္က်သြားသည္။
"မေႏွာင္း အသက္စြန္႔တာ ခင္မ်ား တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ခင္မ်ားရွိတဲ့ေနရာကို ေျပာလိုက္ရင္ ခင္မ်ား ေသရံုတင္ မကဘူး၊ က်ဳပ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ပ်က္သြားမွာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ မေႏွာင္းက တမ်ိဳးသားလံုး အတြက္ အသက္ကို စြန္႔သြားတာဗ်၊ အသိရွိစမ္းပါဗ်ာ၊ အခ်ိန္တန္ရင္ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ ဗမာ့ေသြး ဘယ္ေလာက္ နီေၾကာင္း ရဲေၾကာင္း ဒင္းတို႔ သိေစရမယ္၊ က်ဳပ္တို႔ စည္းစည္း လံုးလံုးနဲ႔ တြန္းလွန္ တိုက္ထုပ္ဖို႔ ဒီ စစ္ဆင္ေရးကို ကပၸိယႀကီးက "ရဲေသြး နီနီ" စစ္ဆင္ေရးလို႔ အမည္ေပးခဲ့တာ က်ဳပ္ကို ကိုယ္စားျပဳတာ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ တမ်ိဳးသားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတာ"
စခန္း ၁ တြင္
"အားးးး စပ္တယ္၊ စပ္တယ္၊ ေျဖးေျဖး လုပ္ပါ မိလံုးရာ"
ၾကြက္သား အပ်ိဳင္းပ်ိဳင္းျဖင့္ ေယာက္်ား ပီသေသာ ညိဳေမာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ ဒဏ္ရာမ်ားအား ေဆးလိမ္းေပးေနရင္း
"ဂ်ပန္ကို တိုက္တာက် မေၾကာက္ဘူး၊ ဒါက်ေတာ့ ေအာ္ေနတယ္၊ တကတည္း ေယာက္်ား မဟုတ္တာ က်ေနတာဘဲ"
"ေယာက္်ားက ေယာက္်ား၊ စပ္တာက စပ္တာ တျခားစီဘဲဟ"
အနာကို ေဆးလိမ္းေပးရင္း စကားနာ ထိုးေနက်ေသာ ညိဳေမာင္ႏွင့္ မိလံုးကို ၾကည့္ကာ ျမႏွင္းႏွင့္ ရဲေသြး ၿပံဳးမိသည္။
"ပင္ပန္းသြားၿပီလားဟင္"
"တိုင္းျပည္အတြက္ဘဲကြယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ ပင္ပန္းမွာလည္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ေဘးမွာ ခ်စ္ရတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလး ရွိေနတာဘဲဟာ၊ ရွလြပ္"
"အို!!! ကိုရဲေနာ္၊ သိပ္ဆိုးတာဘဲ သြား"
ရွက္ရွက္ႏွင့္ ရဲေသြးအား တြန္းလႊတ္ကာ အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ ျမႏွင္းအား ၾကည့္ၿပီး တဟားဟား ရီေနသည္။
"ကိုရဲေသြးကလည္း၊ ရီမေနနဲ႔၊ မမျမႏွင္း စိတ္ဆိုးသြားၿပီ၊ သြားေခ်ာ့လိုက္ဦး"
"ေအးပါဟာ ဟဲဟဲဟဲ"
ျမႏွင္း၏ အခန္းထဲ ဝင္သြားေသာ ရဲေသြးအား ျပံဳးၾကည့္ကာ ညိဳေမာင္ ေဆြးသြားသည္။
"မေႏွာင္းကို သတိယသြားတာလား ကိုညိဳေမာင္"
"မဟုတ္ပါဘူး မိလံုးရယ္"
"မဟုတ္ရင္လည္း ထ၊ သူမ်ား အတြဲ ၾကည္နဴးေနတာ ေခ်ာင္းသလို ျဖစ္ေနမယ္။
"ေဟ!!!! ေအးေအး!!!! အေဟးးးးးးးးးး"
လက္ေမာင္းအား တြဲထူကာ ထြက္သြားေသာ မိလံုး၏ ေနာက္သို႔ ညိဳေမာင္တစ္ေယာက္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ လိုက္ခဲ့သည္။
ရဲေသြး အခန္းထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ျမႏွင္းက ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနသည္။
"စိတ္ဆိုးသြားတာလား ခ်စ္"
"သြား၊ လာမေခ်ာ့နဲ႔၊ မိလံုးတို႔ ၾကည့္ေနေတာ့ ရွက္တာေပါ့"
"ကိုရဲက ခ်စ္လြန္းလို႔ပါကြယ္"
ျမႏွင္း၏ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔ေနေသာ ျမႏွင္းအား ရင္ခြင္ထဲ ဆဲြသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမးေစ့ေလးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့လိုက္သည္။ မ်က္လံုးမွိတ္ထားေသာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလး ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ ပန္းေရာင္ သန္းေနသည္မွာ အလြန္ပင္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ျမႏွင္းလည္း ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ကာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ား တစ္စက္စက္ တုန္ေနသည္။
"ရႊတ္!!!!! ဟားးးး ေမႊးလိုက္တာကြယ္"
ျမႏွင္း၏ ပါးမို႔မို႔ထက္မွ သနပ္ခါး ရနံ႔ေလးက ေမႊးက်ဴေနသည္။
"ျမႏွင္း"
"ရွင္"
"ကိုရဲတို႔ အတူေနခ်င္ပီကြာ"
"ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ"
"ဘာျဖစ္လည္း၊ ကိုရဲက ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတုန္း၊ ျမႏွင္းက ကိုရဲတို႔ အားကိုးရမယ့္ သားသား မီးမီးေလးေတြ ေမြးေပးေလ"
"အို!!! ကိုရဲကလည္း ဘာေတြေျပာမွန္း မသိဘူး"
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္!!!! ဟင္းးးးးးးး"
ျမႏွင္း၏ ႏွဳတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးကို နမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုး ေမွးစင္းကာ ေခါင္းေမာ့သြားေသာ ျမႏွင္း၏ လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို နမ္းရွိဳက္ရင္း ရဲေသြး၏ လက္မ်ားက ျမႏွင္း ေနာက္ေက်ာရွိ အကၤ် ီ ဂ်ိတ္မ်ားကို မသိမသာ ျဖဳတ္ေနသည္။ အပ်ိဳဖ်န္းေလး ျမႏွင္းခမ်ာ ရဲေသြး၏ အထိအေတြ႕မ်ားကို ယစ္မူးေနမိသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ရန္ ဝန္မေလးေသာ ခ်စ္သူအား မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ေပးအပ္ရန္ ျမႏွင္း ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာမီမွာပင္ ျမႏွင္း၏ အေပၚပိုင္း ဗလာ က်င္းသြားသည္။
"အိုးးး လွလိုက္တာကြာ"
"ကိုရဲေနာ္၊ ျမႏွင္း ရွက္လို႔ ေသေတာ့မယ္"
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အ!!! အင္းး ဟင္းး ဟင္းးးးးးး"
ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနေသာ ျမႏွင္း၏ နိဳ႕အံု တဖက္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ၿပီး က်န္ တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနသည္။ ရဲေသြး၏ အကိုင္ အတြယ္ေၾကာင့္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ထလာသည္။
"အင္းးဟင္းးဟင္းးးဟင္းးးးးး"
ရဲေသြး၏ လက္တစ္ဖက္က ျမႏွင္း၏ ေပါင္တံကို ပြတ္သပ္ရင္း ထမိန္စကို တျဖည္းျဖည္း လိပ္တင္ေနသည္။ ထမိန္မွာ ခါးလည္ထိ ေရာက္သြားၿပီ။ ျဖဴစင္ဝင္းမြတ္ေသာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္၏ ဂြစံုတြင္ အေမႊး နဳနဳေလးမ်ား ယစ္သိုင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလး ေပၚလာသည္။ ရဲေသြး၏ လက္က ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္း ေစာက္ပတ္ေလးကို မထိတထိ လုပ္ေနသည္။
"အ!!!! ကိုရဲရယ္ အင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
တခ်က္တခ်က္ ေစာက္စိကို ထိမိရာ ျမႏွင္း၏ ကိုယ္လံုးေလး ဓါတ္လိုက္သလို ခံစားရသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း ခြ်ဲက်ိက်ိ အရည္က်ည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။
ရဲေသြးက ျမႏွင္း၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ကုတင္ေပၚ အသာအယာ လွဲလိုက္ၿပီး ထမိန္ကို ဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ျမႏွင္း ပတ္လတ္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ မ်က္ႏွာကို တဖက္သို႔ လႊဲထားသည္။ ျမႏွင္း၏ ဖံုးကြယ္ထားေသာ အလွတရားမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ရဲေသြး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ အကၤ် ီႏွင့္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ ပြပြႀကီးကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ တင္းမာ ေတာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီး ရမ္းတမ္း ရမ္းတမ္းျဖင့္ ကုတင္ေပၚ တက္ခဲ့သည္။ ျမႏွင္းေပါင္ေလး အလိုအေလွ်ာက္ ကားသြားသည္။ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ျမႏွင္း၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ရဲေသြးေပါင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္ အကြဲေလးကို လီးဒစ္ျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ရာ
"အ!!!!ဟာ!!! အင္းဟင္းဟင္း"
လီးဒစ္က ေစာက္စိကို ပြတ္ဆြဲသြားရာ ျမႏွင္းကိုယ္ေလး တြန္႔သြားၿပီး ခါးေလး ေကာ့လာသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး ဖိုမ အထိအေတြ႔ကို ပထမဆံုး ေတြ႔ႀကံဳၾကေသာ္လည္း သဘာဝ၏ သင္ၾကားေပးမွဳေၾကာင့္ ဘာၿပီးလွ်င္ ဘာလာမည္ကို သိရွိေနၾကသည္။ လီးဒစ္ကို ေစာက္ပတ္ေပါက္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ျမႏွင္း လက္သီးစုပ္ကာ အံက်ိတ္ထားမိသည္။
"အင့္!!! ဇိဇိဇြိ!!!!! အ"
လီးဒစ္ ဝင္သြားၿပီ။ ရဲေသြး ခါးကို ခပ္စပ္စပ္ေလး ေကာ့သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!!! အဟာာာာ"
ျမႏွင္းထံမွ ဝမ္းေခါင္းသံ ထြက္လာကာ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ပါးစပ္ ဟ လာသည္။ လီးႀကီးသည္ ေႏြးေထြး နဴးညံ့ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္း ၾကြက္သားမ်ား၏ ညွစ္ပတ္မွဳကို ခံစားရသည္။ ရဲေသြးသည္ ေထာက္ထားေသာ ဒူးကို ျဖည္ကာ ျမႏွင္းအေပၚ ေမွာက္လွ်က္ မိုးလိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ေနေသာ လီးမွာ ကြ်တ္မသြားေပ။ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေဘး လက္ေထာက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးက ရမၼက္စိတ္ကို နိဳးထေစသည္။ ခါးကို အနည္းငယ္ အားစိုက္ၿပီး ေစာင့္လိုက္သည္။
"အင့္!!! ဇိဇိဇြိဇြိ!!!! အ!!! ကိုရဲ ျဖည္းျဖည္း!!! ျမႏွင္း ေၾကာက္တယ္"
အရည္ေတြ ရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတစ္ဝက္ခန္႔ ေလွ်ာလွ်ဴစြာ ဝင္သြားသည္။ လီးဒစ္အား တစ္စံုတစ္ခုက တားထားသျဖင့္ ေရွ႕ဆတ္ မတိုးေပ။ ရဲေသြး လီးကို အနည္းငယ္ ျပန္ထုတ္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဗ်ိဗ်ိဗြ်တ္ဗြတ္!!! ဒုတ္!!! အူးးဟူးးးဟူးးး အမေလးး နာတယ္ နာတယ္ ကိုရဲရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ေအာ္ညည္းမိေသာ္လည္း တစ္ျခားသူေတြ ၾကားမည္ဆိုး၍ က်ိတ္ငိုရသည္။ လီးဒစ္ႀကီးက အပ်ိဳေမွးကို ထိုးခြဲကာ သားအိမ္ကို သြားေစာင့္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ ကိုရဲရယ္၊ နာလိုက္တာ၊ ကြဲသြားၿပီလား မသိဘူး၊ အဟင့္ဟင့္ဟင့္"
ရဲေသြးလည္း ေစာင့္မလိုးေသးဘဲ အနည္းငယ္သာ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ျဖင့္ အသာေလး ေညွာင့္လိုးေနသည္။ လိုးေနရင္း နိဳ႕သီးေခါင္းမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္လိုက္ လွ်ာျဖင့္ ကလိလိုက္၊ လက္ျဖင့္ အသာေလး ပြတ္ေခ်လိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ လီးတေခ်ာင္းလံုး ေသြးမ်ား ရဲေနၿပီ။ အခ်ိန္ အနည္းငယ္ ၾကာေသာ္
"အင္းဟင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
နာက်င္မွဳ သက္သာလာကာ ျမႏွင္းထံမွ တီးတိုး ညည္းညဴသံေလး ေပၚထြက္လာသျဖင့္ ရဲေသြး လီးကို အရွိန္ အနည္းငယ္ ျမွင့္ကာ လိုးလိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဇိဇိ!!!! အအအအ !!!! ဗ်ိဗ်ိဗြ်တ္ဗြ်တ္!!!! အအအအ!!! ဟင္းးး"
ျမႏွင္း၏ ခါးေလး မသိမသာ ေကာ့ေကာ့လာကာ ရဲေသြး၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို စုပ္ကိုင္လာသည္။
"ေစာင့္မယ္ေနာ္"
"အြန္းးးးး"
"ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အအအအ အားးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးးးး"
ရဲေသြး၏ လီးမွ သုပ္ရည္မ်ား ေစာက္ပတ္ထဲ ပန္းလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း အရည္မ်ား ညွစ္ထုပ္လိုက္သည္။
"အင္းးဟင္းးဟင္းးဟင္းးး ရွဴးးးဟူးးးးးး"
ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေမွာက္လွ်က္ျဖစ္ေနေသာ ရဲေသြးအား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ခ်စ္လိုက္တာ ကိုရဲရယ္ အင္းဟင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
"ရဲေသြးေရ၊ ဟာကိရိတို႔ကို တိုက္ဖို႔ ဒို႔မွာ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ စစ္ကူေတြ မေရာက္ေသးတာ ရိပ္မိသြားရင္ သူတို႔အတြက္ ျပင္စဥ္ခ်ိန္ ရသြား လိမ့္မယ္"
"ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကပၸိယႀကီး"
"မင္းအဖြဲ႔ အစဥ္သင့္ျဖစ္ရင္ ဒီည တိုက္မယ္"
"ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က ထံုးစံအတိုင္း ေျပးလမ္းကို ပိတ္မယ္၊ က်ဳပ္နဲ႔ တပ္သား 5 ေယာက္က အေရွ႕ဘက္က ဝင္ေနတုန္း ကိုညိဳေမာင္က မင္းဝန္ေတာစပ္ကေန ပတ္ၿပီး ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္က တိုက္၊ က်ည္ဆံကို တက္နိဳင္သမွ် ေခြ်တာမယ္၊ သူတို႔ အင္အားက 30 ေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္၊ ဒီေကာင္ေတြ အရူးခ်ီးပန္း ရမ္းပစ္ၿပီး က်ည္ကုန္ရင္ လူျခင္း ဝင္လံုးမယ္"
"ငါတို႔ သီတင္းေပးက ဟာကိရိတို႔နဲ႔ အတူ ရွိေနေတာ့ သူ႔အတြက္ ဂရုစိုက္ပါ"
"သူက ဘယ္သူလည္း ကပၸိယႀကီး"
ဦးေမာ္ကြန္း ရဲေသြးအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ
"ေမေလး"
"ဗ်ာာာာာာာာ"
ရဲေသြး ေခတၲၿငိမ္သြားသည္။ ၿပီးမွ ေဝ့လာေသာ မ်က္ရည္ကို သုတ္ကာ
"အသက္ရွင္ဖို႔ အခြင့္အေရး အရမ္းနည္းတယ္ဗ်ာ၊ ညီမေလး ကံေကာင္းပါေစ၊ ကဲ အားလံုး တာဝန္ေက်ပါေစ"
"တာဝန္ေက်ၾကမယ္ေဟ့!!!!!!!!"
ညေန ညီအကို မသိတသိ အခ်ိန္တြင္
မင္းဝန္ေတာစပ္မွေန၍ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ည္းကပ္လွဳပ္ရွားေနေသာ အရာမ်ားကို ဂ်ပန္ေတြ ဂရုမျပဳမိေပ။ ရြာထဲသို႔လည္း လူရိပ္အခ်ိဳ႕ တိတ္တစိတ္ ခ်ည္းကပ္ လွဳပ္ရွားေနၾကသည္။ ျခံဝန္းႀကီး ပတ္လည္၌ ကင္းက် ဂ်ပန္ 5 ေယာက္မွ လြဲ၍ က်န္သည့္လူမ်ား အရက္ဝိုင္း ေထာင္ေနၾကသည္။ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီး အေပၚတြင္ေတာ့
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးးးးးးး"
ေမေလးတစ္ေယာက္ ဘီးလူးငယ္၏ အေပၚမွ တက္ခြကာ လိုးေနသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲတြင္ ဘီလူးႀကီး၏ လီးႀကီးက ညွာတာမွဳ ကင္းမဲ့စြာ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ႏွင့္။ ဟာကိရိႏွင့္ ဦးေက်ာက္လံုးသည္ အရက္ခြက္ ကိုယ္စီျဖင့္ ေမေလးအား ဘီလူးညီေနာင္ ညွပ္လိုးေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း
"က်ဳပ္ အဖြဲ႔ေတြ ေရာက္သင့္ပီ ေက်ာက္လံုး"
"ဟိုက္ မာစတာ၊ မင္းဝန္ေတာထဲက ျဖတ္ရင္ အႏၲရာယ္မ်ားလို႔ ေတာကို ပတ္လာေနတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ၾကာေနတာ၊ မနက္ဖန္ဆို ေရာက္ပါၿပီ"
"အင္အားျဖည့္အဖြဲ႔ ေရာက္တာနဲ႔ မင္းဝန္ေတာထဲ ဝင္ၿပီး ပုန္ကန္သူေတြကို လိုက္ရွာ ေခ်မွဳန္းပါ"
"ဟိုက္ မာစတာ၊ ဟိုက္ဟိုက္"
"ကဲကဲ အခ်ိန္ရွိတုန္း ေမေလး ျပဳစုတာ ခံလိုက္ၾကစို႔"
"ဟိုက္ဟိုက္"
ဟာကိရိ ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ကာ ေမေလး မ်က္ႏွာအနီး သြားရပ္သည္။ ေမေလးကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ဟာကိရိ၏ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငံုစုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အိုးးးး ရွီးးးးးးး ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အုအုအုအု ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ အုအုအုအု အူူးးးးးးးးး"
"ဝွစ္!!!!! ဒုတ္ အီးးးးး ဟာ ဘာျဖစ္ ဝွစ္!!! ဒုတ္!!!! အားးးးးးး"
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္ရွိ ကင္းက် ဂ်ပန္ႏွစ္ေကာင္ အသံပင္ က်ယ္က်ယ္ မထြက္နိဳင္ဘဲ လဲက်သြားသည္။ သာေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း အရက္ဝိုင္းတြင္ ဆူညံေနသျဖင့္ မရိပ္မိ။ ရဲေသြးက အေျ အေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ အေရွ႕ဘက္တြင္ ဂ်ပန္ သံုးေယာက္။ ရဲေသြးက ျခံေရွ႕ ဘယ္ညာသို႔ ႏွစ္ဦးစီ ခြဲ၍ သူႏွင့္ တစ္ေယာက္က အေရွ႕ေပါက္ တည့္တည့္သို႔ ခ်ည္းကပ္သြားသည္။ ေမွာင္ေန၍ အျမင္ မရွင္းေပ။ ကင္းက် ဂ်ပန္ေတြလည္း ခါတိုင္း ဘာမွ် မျဖစ္သျဖင့္ ျခံေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ သစ္ငုတ္ေတြေပၚတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ အနား ေရာက္သည္ႏွင့္ အေနာက္မွေန၍ ဂ်ပန္၏ ပါးစပ္ကို အုပ္ကာ ဆဲြလွဲလိုက္သည္။
"အိ အုအု ဇြတ္!!!!"
ဓါးေျမွာင္ျဖင့္ လည္မ်ိဳကို စိုက္လိုက္ရာ ဂ်ပန္စစ္သား ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ျဖင့္ အသက္ ကင္းမဲ့သြားသည္။ ထိုစဥ္ ေသးေပါက္ရန္ ထလာေသာ ဂ်ပန္ တစ္ေယာက္က မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕သြားကာ
"ေဟ့!!! ဘာေတြလည္း!!! ဟာ သူပုန္ေတြ!!! သူပုန္ေတြ!!! ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း!!! ဝွစ္!!! အားးးးးးးး"
ေသနက္သံ ၾကား၍ သာေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႔ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္သြားသည္။ ဟာကိရိတို႔လည္း ေၾကာင္သြားကာ
"ေဟ့ ဘာျဖစ္တာလည္းကြ"
"သူပုန္ေတြ စခန္းကို ဝင္စီးေနၿပီ မာစတာ"
"ေဟ!!! သက္ပစ္စမ္း အဲ့ေကာင္ေတြ"
ေမေလး၏ ပါးစပ္ထဲ လီးတန္းလန္းႏွင့္ အမိန္႔ေပးေနေသာ ဟာကိရိကို ၾကည့္ကာ ေမေလး ျပံဳးလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲရွိ လီးကို အားရပါးရ ကိုက္ျဖတ္လိုက္သည္။
"အင့္ဟာ ေသစမ္း ေခြးႀကီး"
"အားးးးးးးး ဘိရုမာ ကိုက္တယ္ ကိုက္တယ္ အားးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လီးႀကီး အရင္းမွ ပ်က္သြားကာ ေသြးမ်ား ပန္းထြက္လာသည္။
"ထြီ!!!! ဟားးဟားးးဟားးးဟားးး ေခြးႀကီး ငါတို႔ ျမန္မာမေတြကို ဖ်က္စီးတဲ့ဟာႀကီး ေသစမ္း၊ ေသစမ္း"
ဟာကိရိ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ က်မ္းျပင္ေပၚ လူးလွိမ့္ေနသည္။
ဖင္ကို လိုးေနေသာ ဘီလူးႀကီး သတိဝင္ကာ ေမေလး၏ လည္ပင္းကို ညွစ္လိုက္သည္။ ေမေလးကလည္း ရွိသမွ် ခြန္အားျဖင့္ ဘီလူးႀကီး၏ လီးကို လက္ျပန္ ညွစ္ထားသည္။
"အားးးးး အစ္ ဂစ္ဂစ္ဂစ္"
ျခံထဲတြင္လည္း ေသနက္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ရဲေသြးတို႔ အဖြဲ႔အား မဲ၍ တိုက္ေနစဥ္ ညိဳေမာင္တို႔က အေနာက္ဘက္မွ ညွပ္တိုက္သျဖင့္ ဂ်ပန္ေတြ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ျဖစ္သြားသည္။ ညႊန္ၾကားမည့္ သူကလည္း ေပၚမလာသျဖင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္သြားသည္။ ဂ်ပန္ေတြ က်ည္ကုန္ၿပီ။
"တက္!!!!!! က်ားးးးးးးးး ခြ်န္ခြ်န္ ခ်လြန္ အားးးးးးးးး"
လူျခင္းပူး၍ တိုက္ေနစဥ္ ရဲေသြး အိမ္ေပၚထပ္သို႔ ေျပးသြားသည္။
"က်ားးးးး ဝုန္းးးး"
အိမ္တံခါးကို ကိုယ္ႏွင့္ ပစ္တိုက္ကာ ဝင္လိုက္သည္။ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက မသက္သာလွ။ ဟာကိရိက ေသြးအိုင္ထဲ လူးလွိမ့္ေနၿပီး ဘီလူးႀကီးလည္း ပါးစပ္တြင္ အျမွပ္တစီစီျဖင့္ တက္ ေနသည္။ ဘီလူးငယ္၏ လက္ထဲတြင္ ေသြးစြန္းေနေသာ ဓါးတစ္လက္။ ေမေလးက ေသြးထြက္ေနေသာ ဗိုက္ကို အုပ္ကာ အခန္းေဒါင့္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဘီလူးငယ္ အဝတ္အစားပင္ မဝတ္နိဳင္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးၾကသည္။"ေမေလးးးး ေမေလးးးး"
ရဲေသြး ေမေလးအား ေပြ႕လိုက္သည္။
"ညီမ တာဝန္ေက်ပါတယ္ေနာ္"
တလံုးျခင္း ေျပာကာ ရဲေသြး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ဇတ္က်ိဳးက်သြားသည္။
"ေမေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔ ပိတ္စို႔ ဖမ္းစီးထား၍ 15 ဦးခန္႔ အရွင္ဖမ္းမိသည္။
မင္းဝန္ေတာ၏ စခန္း ၁ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္
ဦးေက်ာက္လံုး၊ သာေက်ာ္၊ ငမိုးႏွင့္ ဘီလူးညီေနာင္ အပါအဝင္ အက်ဥ္းသား 15 ဦးလံုး ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ လက္ျပန္ ႀကိဳးတုတ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းထားသည္။ သူတို႔ကို သက္ရန္ မိလံုးႏွင့္ ညိဳေမာင္၏ ေတာင္းစိုခ်က္ေၾကာင့္ ရဲေသြးက ခြင့္ျပဳထားသည္။ သံု႔ပန္း 15 ေယာက္လံုး၏ လီးမ်ားအား ေတာင္လာေစရန္ မိလံုးက ကြင္းတိုက္ေပးၿပီး သစ္တံုးေပၚ တင္ထားသည္။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ မိလံုး၏ လက္ထဲတြင္ ဝါးရင္းဒုတ္ ကိုယ္စီႏွင့္။
မိလံုးက ငမိုးေရွ႕သို႔ရပ္ကာ
"ငါ့ကို နင္တို႔ လုပ္တုန္းက အရသာ ရွိသလို၊ အခုလည္း အရသာရွိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္၊ ကဲဟယ္ ဒါက ငါ့အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးး အားးးးး"
သစ္တံုးေပၚ တင္ထားေသာ ငမိုး၏ ေတာင္ေနသည့္ လီးကို ဝါးရင္းဒုတ္ျဖင့္ အားရပါးရ ရိုက္ခ်လိုက္ရာ ေသြးမ်ား ဖ်ာထြက္ကာ ငမိုး ပါးစပ္မွ အျမွဳပ္ တစီစီ ထြက္လာသည္။ လီးလည္း အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ဖြါထြက္သြားသည္။
ဦးေက်ာက္လံုးေရွ႕တြင္ ညိဳေမာင့္ ဝါးရင္းဒုတ္ ေျမွာက္သြားသည္။
"ကဲကြာ ဒါက မေႏွာင္း အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးး အားးးးး"
"ဒါက ေမေလး အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးး အားးးး"
"ဒါက ငါတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးးး အားးးးးး"
"ကဲကြာ ကဲကြာ ေဖ်ာင္းးး အားးး ေဖ်ာင္းးး အားးးး"
အေနာက္ဘက္သို႔ ဝင္သြားေသာ ေနလံုးႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနသည့္ ညိဳေမာင့္အနီးသို႔ မိလံုး ေရာက္လာသည္။
"ကိုညိဳေမာင္!!!! မေႏွာင္းကို သတိရေနတာလားဟင္"
"ဆိုပါေတာ့ မိလံုးရယ္"
"မိလံုးေလ ကိုညိဳေမာင္ကို ေျပာစရာရွိတယ္"
"ေျပာေလ"
"ကိုညိဳေမာင့္ အျဖစ္ကို မိလံုး မၾကည့္ရက္ဘူး၊ မေႏွာင္းကိုယ္စား ကိုညိဳေမာင္ကို မိလံုး ျပဳစုပါရေစ"
"ဘယ္လို မိလံုး"
"ဟုတ္တယ္၊ မိလံုး ကိုညိဳေမာင္ကို ေမတၲာမွ်ေနတာ၊ ကိုညိဳေမာင္က မိလံုးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို သတီရင္ေပါ့"
ေျပာရင္း ေခါင္းငံု႔ကာ အသံ တိမ္ဝင္သြားေသာ မိလံုးအား ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ
"မိလံုးရယ္"
ထိုအျဖစ္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးေနၾကသူ ႏွစ္ဦးကေတာ့ ရဲေသြးနဲ႔ ျမႏွင္း။
ျပီးပါျပီ
credit ထန္းေတာထဲကသာဂိ
