အားလုံးတိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။
ခင္ဖုဏ္းသည္မ်က္လုံးေၾကာင္၍ေန၏။ အိပ္မရေသာ္အေၾကာင္းအရင္းကလည္း ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား......
ကိုယ့္အေပၚမွာလည္း တာဝန္တစ္ခုရွိေနၿပီေကာ..... ေသခ်ာပါသည္.....
သို.ေသာ္ ထိုတာဝန္သည္ လူသိရွင္ၾကားမျဖစ္စေကာင္းေသာတာဝန္....
အစ္မေတာ္ ေစာကလ်ာ ေပးအပ္ထားေသာအထူးတာဝန္ဟုဆိုရမည္။
ခင္ဖုဏ္းသည္စင္စစ္ ေက်းေတာသူမေလးသာျဖစ္၏။ အားလုံးကို ခင္ဖုဏ္းေၾကာက္ပါသည္၊ ေလးစားရပါသည္၊
ထိုင္ဆိုထိုင္၊ ထဆိုထရေသာခင္ဖုဏ္းျဖစ္ပါသည္။
မည္သို.ျဖစ္ေစကာမူ ခင္ဖုဏ္းတစ္ေယာက္ မိမိဘဝကိုမိမိေက်နပ္ပါသည္။
ခင္ဖုဏ္း၏႐ုပ္ရည္ကား ေတာႏွင့္မတန္ေလေသာေၾကာင့္လားမသိ၊ သို.တည္းမဟုတ္
နန္းထိုက္ေလေသာေၾကာင့္ေလလားမသိ၊ မေမၽွာ္မွန္းရဲေသာ ေရႊနန္းေတာ္အရပ္ဆီသို.ေရာက္ခဲ.ရပါၿပီ။
ဒူ..ဒူ..ဒူ..ဒူ
တစ္ခ်က္ျခင္းတီးခတ္လိုက္ေသာ ေရႊဗဟိုရ္စည္ သံကိုနားစြင့္မိေတာ့ (၁၀) ခ်က္ေတာင္တီးၿပီေကာ........
ခင္ဖုဏ္းသည္အိပ္ရာမွ လူးလဲထကာတံခါးကိုအသာဖြင့္၍ထြက္ခဲ့၏။
ထို.ေနာက္ မမေစာကလ်ာ ရွိေသာအေဆာင္ဖက္ဆီသို. အေရြ.ေရြ.ခ်ဥ္းကပ္ကာသြားေန၏။
ရွမ္းျပည္မွႂကြေရာက္လာသည့္ ္ေခန=ဓၽႊငည ႈညညတေဓ အန်ိကိစ္ၥမ်ိဳးဆိုသည္မ်ာ=ဓဓ
သူ.ဖက္ကိုယ့္ဖက္အလါန္တရာ=ဓဓ လဆိူ.ဝ်က္အပ္သည့္ကိ=ဓဓႁစြ္ၥ.......ျ။ြကေရာက္လာသည့္ျ
ြ
ယခုတေလာ နိူင္ငံေတာ္ျပည္အေရးကလည္း ေကာင္းလွသည္မဟုတ္.....
ဘဝရွင္မင္းၾတားႀကီး၏ က်န္းမာေရးကလည္းမေကာင္း.....
အစြမ္းထက္ေသာေတာေၾကာင္တို.ကလည္း ပုန္ကန္ၾထ ြသည္မၽွအထိေတာ့ခင္ဖုဏ္းသိထား၏ျ
ြ
သို.ေသာ္ သည္ကိစ္ၥ ခင္ဖုဏ္းႏွင့္မဆိုင္ပါ။ ခင္ဖုဏ္းအေနႏွင့္ သည္ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးအတြင္းမွာ
ကိုယ့္ကိုခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားသူတို. အၿငိဳညင္မခံရဖို.သာျဖစ္သည္။ ခင္ဖုဏ္းသည္ အေမွာင္ကိုတိုးလၽွက္
မမ၏အေဆာင္ေတာ္သို. တေရြ.ေရြ.ခ်ဥ္းကပ္ခဲ.၏။
ထိုစဥ္.....
ခင္ဖုဏ္းကိုယ္အား သန္မာေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ဆုပ္ကိုင္သိမ္းပိုက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရ၏။
မင္း.....ဘယ္သူလဲ.......
ထိုသူက ခင္ဖုဏ္း၏ရင္ဝသို. ဓါးေျမႇာင္ကိုရင္ဝသို.ခ်ိန္ရြယ္ရင္းေမးလိုက္၏။
ခင္ဖုဏ္း ရင္ထိတ္လိုက္သည္မွာ အသားမ်ားပင္တုန္လို.... အသံထြက္ဖို.ဆိုသည္မွာ ေဝလာေဝး......
ေျပာ...မင္းဘယ္သူလဲ.....
ထိုသူက ေနရာေရႊ.၍ ထပ္မံျဖစ္ညႇစ္လိုက္ေသာအခါ ခင္ဖုဏ္း၏ ေရႊရင္အစုံကိုဖိမိလ်က္သားျဖစ္သြားရသည္။
ထိုသူ၏လက္အစုံသည္ ခင္ဖုဏ္းထံမွ ႐ုတ္ခ်ည္းဖယ္ခြါသြားၿပီးေနာက္ လေရာင္မွိန္မွိန္၌ ခင္ဖုဏ္းမ်က္ႏွာကို
အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း....
ဟင္...လုံမပ်ိဳပါလား.... မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ.... ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီးထြက္လာပုံေထာက္ေတာ့ မင္းသူလၽွိုလား....
ထိုကဲ.သို.ေမးၿပီးေနာက္ ခင္ဖုဏ္းဆီမွအေျဖမရသျဖင့္ ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္ကို ခါးမွပိုင္နိူင္စြာမကာ
မလွမ္းမကမ္းရွိပန္း႐ုံေအာက္သို.ေခ ြားေလ၏။
တစ္ဆက္တည္းပင္ ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္လုံးအႏွံ.၌ လက္နက္ (သို.မဟုတ္) စာခၽြန္ေတာ္ ပါ မပါ ရွာေဖြေလ၏။
သူ၏လက္မ်ားသည္ ၾကမ္းတမ္းၿပီး ေႏြးေထြးေနသည္ဟု ခင္ဖုဏ္းထင္၏။
အထူးသျဖင့္ ခင္ဖုဏ္း၏ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာ၊ တင္ပါးအကြဲႏွစ္ခုအၾကားအထိေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ရွာ၏။
အာဂရဲမက္ပါတကား........
ယခုအခ်ိန္ထိ ခင္ဖုဏ္းစကားတစ္ခြန္းမွမဆိုရဲေသး..... သူကလည္းထပ္တလဲလဲ ေမးေန၏။
ခင္ဖုဏ္းသာအမွန္ကိုထြက္ဆိုလၽွင္ မိမိသာမက မမေစာကလ်ာ၏ ဂုဏ္ရည္ေတာ္ကိုထိခိုက္မည္မဟုတ္ပါေလာ....
ရဲမက္ဆီမွေသရည္နံ.ကို စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခင္ဖုဏ္းရေန၏။ သူသတ္လၽွင္လည္း
ေသလိုက္႐ုံပ... ခင္ဖုဏ္း ထိုသို.ပင္ခံယူထား၏။
သို.ေသာ္ရဲမက္သည္ ခင္ဖုဏ္း၏ ရင္လႊမ္းကိုယ္ဝတ္ကို သာ ဓဗ်ိဓကနဲ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္၏။
စုတ္ျပဲသြားေသာ ရင္လႊမ္းအဝတ္ကလည္း ညဝတ္အပါးစားေပမို. သူ.လက္ထဲ၌ ႏုကာ၊အိကာ ေနမည္ပ.......
ခင္ဖုဏ္းစကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုေလသည္ကို စိတ္မရွည္ၿပီထင့္ ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္ကို ကိုင္လႈပ္လၽွက္သား
တသြင္သြင္ေမးရင္းမွ ရင္ဝတ္အလႊမ္းကို ထပ္မံဆုတ္ဆြဲျခင္းကိုခံလိုက္ရ၏။
အတြင္းခံရင္စည္းသဘက္ကို မဝတ္ခဲ့သည္မို. ၀ိုင္းစက္အိမို.ေနေသာ ခင္ဖုဏ္း၏ရင္သားႏွစ္ဖက္မွ
ဗလာက်င္းခဲ.ရၿပီတည္း....
တာဝန္သည္ တာဝန္သာျဖစ္သည္။ ယခုကိစ္ၥသည္ကား ေသြးသားကိစ္ၥ... ရဲမက္သည္ ခင္ဖုဏ္း၏ေရႊရင္အစုံကို
နယ္ကာ လွိမ့္ကာျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေန၏။ ခင္ဖုဏ္းအနည္းငယ္အေၾကာက္ေျပသြားသည္... ယေန.ညအဖို.ေတာ့
ခင္ဖုဏ္းမေသနိူင္ေသး....
ရဲမက္သည္ကား အာေခါင္ေတြေျခာက္ကာ ရင္ပူလာဟန္ရွိ၏။ တစစျဖင့္ အသက္ရႈသံမွာလည္္း ျမန္လာ၏။
အေပါင္းအသင္းတို.၏ ဇြတ္တရြတ္တိုက္တြန္းမႈျဖင့္ ေသာက္သုံးမိသည့္ ယစ္ေရႊရည္ကလည္းတန္ခိုးျပလာၿပီထင့္
ရင္ခြင္တြင္းသို.ေရာက္ေနေသာ မိန္းကေလးကို အဓ္ၶမပင္ေပြ.ဖက္လိုက္ကာ သူမ၏ရင္သားအစုံကို
လူးလွိမ့္ဆုတ္နယ္ေပးေန၏၊ ေသခ်ာသည္ကား လုံမငယ္သည္ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းခံျခင္းျပဳမည္မဟုတ္ေပ။
သူမသည္ လၽွို.ဝွက္ခ်က္တစ္ခုျဖင့္ ဤေနရာသို. ေရာက္ခြဲသည္မွာေသခ်ာ၏။
ကင္းတာဝန္က်ရဲမက္တို.သည္လည္းေသရည္လြန္ကာ အိပ္ေမာက်ကုန္ၾကေပၿပီ။
ဤပန္း႐ုံေအာက္၌ မိမိႏွင့္သူမႏွစ္ဦးတည္းသာ...ရဲမက္သည္ ပစ္ၥက္ၡအေျခအေနကို ေက်နပ္သြားကာ စေနတစ္ခိုင္ကို
ပါးစပ္ျဖင့္ငုံလိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္က သူငယ္မ ခါးတစ္ဖက္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ကာ
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခါးစည္းအဝတ္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ရာ သူငယ္မ၏ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံးဗလာက်င္းသြား၏။
အို...ေမာင္ႀကီး.....
ပထမဦးဆုံးထြက္လာေသာ စကားသံျဖစ္၏။ ရဲမက္က ခင္ဖုဏ္းတစ္ကိုယ္လုံးေစြ.ကနဲေပြ.ခ်ီကာ ပန္း႐ုံ၏တစ္ဖက္ရွိ
တန္းလ်ားခုံတန္းဆီသို.သြား၏။ သူ.ကိုယ္ထက္၌ ခင္ဖုဏ္းအား သူငယ္ေပြ. ေပြ.ကာ
အငမ္းမရနမ္းရွိုက္ေလေတာ့သည္။
ရဲမက္ကနမ္းလၽွက္သားပင္ သူမ၏ အိစက္သြယ္ေပ်ာင္းေသာ ဆင္စြယ္ပမာ ေပါင္လုံးအစုံကို စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္
ရြရြေလးပြတ္သပ္ေနျပန္သည္....
ခင္ဖုဏ္း ယားလွပါတယ္ေမာင္ႀကီး.........
စိတ္ထဲမွာသာ ျမည္တမ္းတမိ၏...... သူ.လက္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေတြက ခင္ဖုဏ္းေပါင္ရင္းခြဆုံမွာအဆုံးသတ္သြား၏။
ခင္ဖုဏ္းေပါင္ႏွစ္လုံးကိုတင္းတင္းေစ့ထားပါေသာ္လည္း ရဲမက္ကသူ၏လက္ဝါးေစာင္းကို သံလ်က္ပမာျပဳၿပီး
ထိုးခြဲေန၏။ ထို.ေနာက္တြင္ကား မသိမသာ တစတစ ကြာဟသြားေသာ ခင္ဖုဏ္း၏ေပါင္ရင္ခြဆုံကို
မြမြကေလးပြတ္သပ္ေနျပန္၏။ ခင္ဖုဏ္း၏ အိစက္တင္းကားလွေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္ခုလည္း ဘယ္ညာ
လူးရပါသည္။ ရဲမက္သည္ ခင္ဖုဏ္း၏ အပ်ိဳစင္ရတနာ ေလးကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ခပ္သြက္သြက္ ကလိလိုက္ရာ
စိုစြတ္ေသာအရည္ၾကည္တို.ရွိၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ႏွစ္ဆစ္စာမၽွအတြင္းသို.ဝင္သြားေလ၏။
ယားလွပါတယ္ရွင္... လႊတ္ပါေမာင္ႀကီးရယ္....
ရဲမက္သည္ကား ဘာကိုမွဂ႐ုျပဴဟန္မျပပါ... ခင္ဖုဏ္း၏စုတ္ျပဲသြားေသာ အေပၚဝတ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ဆြဲခ်လိုက္ကာ
ခင္ဖုဏ္းကို ခုံရွည္ေပၚအလ်ားလိုက္ခ်လိုက္၏။
ထို.ေနာက္သူ၏အဝတ္ကို ပင့္လွန္ကာခၽြတ္လိုက္သည္ကို လေရာင္ေမွာင္ေမွာင္ေအာက္၌ျမင္လိုက္ရ၏။ ရဲမက္သည္
ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္ကို လက္ေနာက္ျပစ္ၿပီးေထာက္ထားေသာပုံစံသို.ျဖစ္ေအာင္ျပဳၿပ င္လိုက္၏။ ခင္ဖုဏ္း၏
ဒူးႏွစ္ဖက္သည္ အေမာေျဖေနေသာ အဖိုးအိုတစ္ဦးပမာ ေကြးေကြးေလးေထာက္လၽွက္အေနအထားျဖစ္ကာ..
တန္းလၽွားခုံကအတန္ငယ္ျမင့္ေလသည္မို. သူကခါးကိုင္းၿပီး ခင္ဖုဏ္းအေနာက္တည့္တည့္က ရပ္ေလေသာအခါ
သူ၏ေယာက်ၤားတန္ဆာႏွင့္ ခင္ဖုဏ္း၏ ရတနာေရႊစင္ကေလး တည့္တည့္ႀကီးရင္ဆိုင္ေတြ.ၾကၿပီပေကာ...
ျမန္ဆန္သြက္လက္လွသည့္ ရဲမက္ပါတကားဟု ခင္ဖုဏ္းေတြးေနစဥ္မွာပင္ ရဲမက္က ခင္ဖုဏ္း၏ေပါင္ရင္းကို
စိတ္ႀကိဳက္ထိေတြ.ပြတ္သပ္ကာ သူ၏ထိပ္ဖူးႏွင့္ သူမ၏ ခပ္ႏုႏုရတနာပန္းပြင့္အဝကို အတည့္ခ်ိန္ကာ
သြတ္သြင္းလိုက္၏။လက္သုံးဆစ္ခန္. စြိ ကနဲဝင္သြားသည္ဟု ခင္ဖုဏ္းစိတ္ထဲကသိလုက္၏။
အာ.လာ.လာ.အေမ့..
ႏွစ္မငယ္ နာက်င္သြားစ.....
ရဲမက္ကေမး၏။
ခင္ဖုဏ္းျပန္မေျဖနိူင္ပါ
အင့္.အင္း.အ..အ... ဟုႀကိတ္၍သာၿငီးတြားေနမိ၏။
သူ၏ထိပ္ဖူးကိုဆက္၍မသြင္းေသးသမို.သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ နို.မဟုတ္ပါက
ခင္ဖုဏ္းပန္းပြင့္ေလးကြဲသြားမည္ထင္၏။
ရဲမက္ ေျခတစ္လွမ္းေနာက္ဆုတ္ၿပီး ထိပ္ဖူးကိုအသာေလးႏႈတ္လိုက္၏။ တစ္ဖန္ေရွ.သို.ဆက္ၿပီးသြင္းျပန္ပါ၏။
ေစာေစာကထက္ပိုၿပီးဝင္သြားေသာ္လည္း သူ.ဟာႀကီးက အကုန္ဝင္ေသးဟန္မတူပါ။
အင္း....ဟင္းဟင္...ကၽြတ္ကၽြတ္....မယ္မယ္ဖုရား... ဟုၿငီးမိ၏။
သိပ္နာေနသလား ႏွစ္မငယ္.....ဟုဆိုကာ ရဲမက္က တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေနာက္ဆုတ္ေပးရွာပါသည္။
ျပလြတ္ ဟုအသံျမည္ကာ သူ.ပစ္ၥည္းႀကီး ကၽြတ္ထြက္သြားသည္မို. ခင္ဖုဏ္းရင္ထဲ ဟာတာတာ
ျဖစ္ကာက်န္ခဲ.ရ၏။
ႏွစ္မကဖိုသတ္ၱ ၀ါနဲ.အေတြ.မရွိခဲ.ေသးဘူးထင္ပါ့.... နာေနမွာေပါ့... ကိုင္း လာ လာ....ဟုဆိုကာ
ခင္ဖုဏ္းအားေပြ.ခ်ီလ်က္ အနီးရွိျမက္ခင္းေပၚသို႔ အသာအယာခ်လိုက္ေလ၏။
တစ္ဖန္ ရဲမက္သည္ သူ၏ခါးဝတ္ပုဆိုးကိုျဖန္.ခင္း၍ ခင္ဖုဏ္းအားလွဲသိပ္လိုက္ေလသည္။
ခင္ဖုဏ္းပက္လက္အေနအထားျဖစ္သြားေသာအခါ
ဒူးႏွစ္ဖက္အားေထာင္ေစ၍ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို.ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ၿပီးေနာက္ ရဲမက္သည္
ခင္ဖုဏ္း၏ႏႈတ္ခမ္းးႏွစ္လႊာအား စုတ္နမ္းလိုက္ေလသည္။ ရင္ထဲလွိုက္ကနဲဖိုသြားကာ
ခင္ဖုဏ္း၏ကိေလသာစိတ္တို.ပိုမိုပြင့္လန္းလာသလိုခံစားလ ုိက္ရ၏။ ရဲမက္သည္ ခင္ဖုဏ္း၏ ဂုတ္သား၊
ရင္သားႏွစ္မႊာ၊ ဝမ္းဗိုက္ျပင္သားတို.ကိုဆက္တိုက္ဆိုသလို လၽွာျဖင့္ကလိၿပီးသူ၏ေမတ္ၱာကိုျပေလ၏။
တစ္ဖန္ဆက္ၿပီး ခင္ဖုဏ္း၏ ဆီးစပ္ကိုလၽွာျဖင့္ကလိေသာ္ကား.....
အို....မဟုတ္တာ....ေမာင္ႀကီးဘုန္းေလ်ာ့ကုန္ပါ့မယ္... ဟု ခင္ဖုဏ္းဆိုေလေသာ္ တဟဲဟဲ ျဖင့္
ေရႊေဘာ္ေတာ္က်သြားကာ ခင္ဖုဏ္း၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အနည္းငယ္ဟျဖဲလ်က္ သူ.ထိပ္ဖူးျဖင့္ ေပါင္ရင္းဆုံရွိ
လိုဏ္ေခါင္းဝသို. ဒုတိယအႀကိမ္ ေအာင္းရန္ႀကံေလျပန္သည္။
ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာအေတြ.က ခြဆုံတြင္ ဟိုထိဒီထိျဖင့္ ခင္ဖုဏ္းခမ်ာ ယားက်ိယားက်ိျဖစ္ရျပန္သည္။ သူ.ထိပ္ဖူးက
ခင္ဖုဏ္းကိုေခ်ာ္၍ေခ်ာ္၍ထိေန၏၊ သူသိပ္မူးေနလို.လား မသိတတ္ၿပီ...ခင္ဖုဏ္းကလက္ျဖင့္ သူ.ထိပ္ဖူးကို
ဖတ္ကနဲရွာေဖြဆုပ္ကိုင္ကာ သူမ၏ဝတ္မႈံအစု တည္ရာ ႏႈတ္ခမ္းသားအဝႏွင့္ ေတ့ဆိုင္ေပးလိုက္ေသာအခါ ဓႁပြတ္ဓ
ကနဲတစ္ခ်က္အသံေပးၿပီး ဂမူးရႈးထိုးဝင္သြားပါေတာ့သည္။
အား ဟ.....အင္းအင္း...ဟင္း
ရဲမက္သည္ သည္တစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ညႇာေတာ့ဟန္ မျပေတာ့ပါ၊ သူ.ထိပ္ဖူးကလည္း ခပ္သြက္သြက္ပင္
သြင္းျခင္း၊ႏႈတ္ျခင္း အမႈကိုဆက္ကာဆက္ကာျပဳမူေနေတာ့သည္။ အခ်က္ေပါင္း ၂၀ ပင္ေက်ာ္သြာၿပီထင္၏...
ခင္ဖုဏ္း၏တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္သည္ ျမက္ခင္းထူထူအတြင္းသို. အိကာအိကာ ႏွင့္ဝင္သြားေလ၏။
ႏွစ္မငယ္...ေမာင္ႀကီးအရင္းကပ္သည္အထိျမႇုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္...
ေရာ..ခက္ေခ်ၿပီ...မဆုံးေသးဘူးလား.... ခင္ဖုဏ္းစိတ္ထဲမွ ေမးေနမိ၏။
သူက ခင္ဖုဏ္းအထဲေရာက္ေနသမၽွတန္ဆာကို မၽွင္းမၽွင္းေလးဆြဲထုတ္ကာ မၽွင္းမၽွင္းေလးပင္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။
ထိုသို. သုံးေလးႀကိမ္လုပ္ၿပီးေသာ္ အဝသို.တိုင္ေအာင္ဆြဲႏႈတ္ကာ ေခတ္ၱမၽွနားေနလိုက္၏။ ထို.ေနာက္ ခင္ဖုဏ္း၏
ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ ဆုပ္မိေလာက္သည္အထိ အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ကာ သူ.ထိပ္ဖူးကို
ျမႇားတစ္စင္းျပစ္လိုက္သည့္အလား အားကုန္စိုက္ကာႏွစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ခင္ဖုဏ္း၏ အုံအရင္းႏွင့္သူ႔အုံအရင္းတို.ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္မိသည့္အခ် ိန္တြင္ ရင္ထဲေအာင့္သြားကာ
မီးပြင့္မတတ္ျဖစ္သြားရေခ်ၿပီ။
မယ္မယ္ဖုရား... ဟု ဒုတိယအႀကိမ္ျမည္တမ္းရျပန္၏။ သူကား အဆုံးတိုင္ဝင္သြားေသာမၽွားတံကို တစ္ဖန္ႏႈတ္ကာ
တစ္ဖန္စိုက္သည္... တစ္ဖန္စိုက္ကာ တစ္ဖန္ႏႈတ္သည္။
ေမာင္ႀကီး..ေမာင္ႀကီး... ခင္ဖုဏ္းအင္မတန္မွ ႏွစ္ၿခိဳက္ရပါသရွင္...
ခပ္သြက္သြက္ေလးျပဳေတာ္မူပါ ေမာင္ႀကီးရွင့္... အား..ရွီး...ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္....
ကာမေဇာ အဟုန္ျဖင့္ အားမာန္ပါပါ သံဝါသ ျပဳေနေသာ ရဲမက္တစ္ေယာက္ ကာမမူး၊
ေသရည္မူးေနသည့္ၾကားမွပင္ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြား၏။
ခင္ဖုဏ္း ဆိုပါတကား...
ခင္ဖုဏ္း...ခင္ဖုဏ္း...ဟုတ္ပါစ
မွန္ပါတယ္...ေမာင္ႀကီး...
ထိပ္ထားရဲ.အပ်ိဳေတာ္ ခင္ဖုဏ္းလား ႏွစ္မငယ္.....
ဟုတ္ပါတယ္ရွင္.... ခင္ဖုဏ္း အေနခက္လွပါသရွင္.... ခပ္သြက္သြက္ကေလးသာျပဳေတာ္မူပါ...
ဟင္း...အား အား...ကၽြတ္ ကၽြတ္.....
ေကာင္းလွပါသည္ ေမာင္ႀကီးရွင္....
ခင္ဖုဏ္းသည္ အသံတုန္တုန္ယင္ယင္ေလးျဖင့္ေတာင္းဆိုမိေန၏။ မရွက္နိူင္ေတာ့ပါ။ ခင္ဖုဏ္း ရင္ထဲမွာ
မီးေတာက္ေနၿပီ... ဗေလာင္ဆူကာ ေနၿပီမဟုတ္ပါေလာ...ရဲမက္သည္ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ထိပ္ထား၏အပ်ိဳေတာ္
ခင္ဖုဏ္းကို ဖႆျဖင့္လြန္ၾကဴးခြင့္ရသည့္အတြက္ ေစာေစာကထက္ ႏွစ္ဆတိုးေပ်ာ္ျမဴးကာ ခင္ဖုဏ္း၏အိေထြး
မို.ေဖါင္းေသာ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲကာျဖင့္ အားကုန္သြန္ၿပီးလႈပ္ရွားေလေတာ့သည္။ ခင္ဖုဏ္းကလည္း
မိုးမျမင္ ေလမျမင္၊ ရဲမက္ကလည္း ၾကယ္မျမင္ လမျမင္၊ ႏွစ္ဦးစလုံး ကိေလသာအေမွာင္ဖုံးလႊမ္းကာ
ဘာကိုမွအမႈမထားနိူင္ေတာ့ဘဲ ေမထုန္သံဝါသ အမႈကိုအဆုံးစြန္အရည္လၽွံသည္အထိ
တဝႀကီးစားသုံးလိုက္ၾကေလသည္။
ခင္ဖုဏ္း သည္သူမအေပၚတြင္ ေမွးေနေသာကိုယ္လုံးႀကီးကိုတြန္းေရႊ.ပါေသာ္လည္း မေရြ.သျဖင့္
ကိုယ္ကိုႂကြပါအုန္းရ်င့္... ခင္ဖုဏ္း ပင္ပန္းႏြမ္္းလ်လို.ပါ ခဏႂကြပါဦးရ်င့္...
ထိုသို.ဆိုလိုက္မွ ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္ထက္မွေဘးသို.လွဲခ်လိုက္ေလသည္။
ေမာင္ႀကီးပင္ပန္းသြားၿပီထင္ပါ့....
ေမာင္ႀကီးရဲ.အမည္ကို အခြင့္ရရင္သိခ်င္ပါတယ္...
ဗလမင္းထင္...ဟု ရဲမက္ကဆိုလိုက္ေလသည္။
ထို.ေနာက္ ဗလမင္းထင္ကအပ်ိဳေတာ္ ခင္ဖုဏ္းကို ေပြ.ထူကာ ပန္းစင္ေအာက္ရွိ ခုံတန္းေပၚ ေခၚ သြားေလသည္။
သူမ၏စုတ္ျပဲသြားေသာ အေပၚဝတ္ကို ျပန္ဝတ္ေပးပါေသာ္လည္း ရင္သားႏွစ္မႊာကို မလုံျခဳံေစေတာ့ပါ။
ႏွစ္မငယ္...အရွက္သည္းေနၿပီလား...
ဟုတ္ပါတယ္ ေမာင္ႀကီး...
နို. ေအာက္ဝတ္စကဘယ္မွာပါလိမ့္....
ရွာေတြ.ေသာအခါ ခင္ဖုဏ္းကို မတ္တပ္ရပ္ေစလ်က္ သူကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးမည္ျပဳ၏။ ေမွာင္ေနေသာည၌ပင္
ခင္ဖုဏ္း၏ ဆင္စြယ္ေရာင္ပမာ ျဖဴအုအု ေပါင္းႏွစ္လုံးကား ေထြးေထြးအိအိႀကီးထင္ေန၏။ သူက
အဝတ္ကိုျပစ္ခ်ျပန္ကာ ခင္ဖုဏ္းကိုေပြ.ပိုက္လိုက္၏။ ႏွစ္ဦးစလုံးေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းလ်က္သာရွိေနေသး၏။
သူ၏ထိပ္ဖူးကား တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ခင္ဖုဏ္း၏ေပါင္ရင္းကို ထိကာေနေခ်ၿပီ...ခက္ေခ်ၿပီေကာ....
ခင္ဖုဏ္း၏ ေပါင္တံတစ္ေလ်ာက္တြင္ ႏွစ္ဦးသားအေပ်ာ္ၾကဴးၿပီးအံထြက္ခဲ့ေသာ အရည္တို.
ေပပြလ်က္ရွိေနေသးလ်က္ပင္။
သူက ခင္ဖုဏ္းကို ဖြဖြနမ္းလိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေသာ္အိအိမို.မို. ျဖင့္ ကားကားစြင့္ရွိလွေသာ
တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ကာ စိတ္ဆန္ၵမကုန္ေသးေၾကာင္းျပသေနပါသည္။
ခင္ဖုဏ္း စိတ္ေတြျပန္လည္နိူးၾကား လာရၿပီေကာရွင္..တဏွာမီးလၽွံက ျပန္လည္ထႂကြလာေခ်ၿပီ။
ခင္ဖုဏ္းကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါေတာ့...ဟု ဆိုလိုက္ရေသာ္လည္း အမွန္မေတာ့ သူျပဳသမၽွကိုႏုခ်င္ပါေသးသည္။
အိမ္း....ဟုတ္ပါသေကာ္....ေမာင္ႀကီးမတရားက်ေနၿပီ....သို.ေပမဲ့လည္း မျပန္ခင္ေလး တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့
လြန္ခ်င္ပါေသးသည္ႏွမငယ္...
ေမာင္ႀကီးစိတ္ေတာ္မကုန္ေသးရင္လည္း ခပ္သြက္သြက္ကေလးသာ လြန္လိုက္ပါေတာ့... ႏွစ္မေတာ္မွာ
အခ်ိန္ကိုငဲ့ရသူမို.ပါ.....
ခင္ဖုဏ္းေျပာေျပာဆိုဆို ဗလမင္းထင္ ၏လိင္တံထိပ္ဖူးဝကိုကိုယ္တိုင္ကိုင္ကာ သူမ၏ပန္းငုံအဖူးဝႏွင့္
ေတ့ဆိုင္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ဗလမင္းထင္၏ထိပ္ဖုူးကား ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္တြင္းသို.
အရွိန္ျဖင့္ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ေခ်ၿပီ။ ခင္ဖုဏ္း၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ ဗလ၏အားပါ
လွေသာ္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ကာေနေလေတာ့သည္။ အတန္ၾကာမၽွ မတ္တတ္ရပ္ကာ သံဝါသ
ျပဳေနၾကေသာ္လည္း ဗလမင္းထင္ ကားအဆုံးမသတ္နိူင္ေသး... ထို.ေၾကာင့္ပင္ ဗလမင္းထင္သည္ ခင္ဖုဏ္းကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေက်ာေပးအေနအထားျဖစ္ေအာင္ျပဳလိုက္ေလသည္။ ခင္ဖုဏ္း ကခါးကိုညႊတ္လိုက္ရာ
သူမ၏ၿဖိဳးအိေသာဖင္အိုးႀကီး ႏွစ္လုံးမွာမို.ခုန္းကာတက္လာေလသည္။ဗလသည္ ဝင္းမႊတ္ေနေသာ
ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ျပဴမို.ႏုအက္ေနေသာ အရည္ရႊမ္းရႊမ္းပန္းဖူးထဲသို. ထိပ္ဖူးကို အားကုန္ထိုးၿပီး
ႏွစ္ျမႇုပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးေသာ္ ခင္ဖုဏ္း၏သြယ္ႏုေသာ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
အညႇာတာမဲ.စြာထင္တိုင္းျပဳပါေလေတာ့သည္။
ခင္ဖုဏ္းလည္းအတိုင္းထက္အလြန္ ခံစားေနရပါသည္။ သို.ေပမဲ. ခင္ဖုဏ္းေျပာမျပနိူင္ေလာက္ေအာင္
ေက်နပ္ကာေန၏။ စိတ္ထဲမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ၍ မရနိူင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရျပန္ေခ်ၿပီ။
ေမာင္ႀကီး၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကား အၿပီးတိုင္ျပဳမူေတာ့မည့္အလား မနားတမ္းပင္အားပါလွေခ်၏၊
လ်င္ျမန္လြန္းလွေခ်၏။
ခင္ဖုဏ္း ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ေလဟာနယ္ထဲသို.ေမ်ာပါသြားသလိုခံစားလိုက္ရၿပီးေနာက္
ေမာင္ႀကီးသည္လည္းေႏြးေထြးလွေသာ္ဝတ္ရည္တို.ကို လႊတ္ထုတ္လိုက္ေလရာ ခင္ဖုဏ္းလည္း
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေသာက္သုံးလိုက္ရျပန္ေလသည္။
အီဆိမ့္ခ်ိဳၿမိန္လွပါသည္ ေမာင္ႀကီးရွင့္.... ဟုခင္ဖုဏ္းစိတ္တြင္းမွျမည္တမ္းေနမိေတာ့သည္၊
ၿပီးပါၿပီ
