Friday, July 12, 2019

​အ​ေပၚ ​ထပ္​နဲ႔​ေအာက္​ထပ္​ဇာတ္​လမ္း (ဝတၳဳရွည္)


ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေျပာ​ရ​ရင္ ​နည္း​နည္း​ေတာ့​ေက်ာ​မ​လုံ​ဘူး။ ​ဘာ​လို႔​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ​ေကာင္​မ​ေလး​ေန​တာ​က ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔ ​ေအာက္​ထပ္​မွာ​ေလ ...။ ​ကို​ဂါး​ဖီး ​ခင္​ဗ်ား​လည္း ​သိ​ပါ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ေန​တဲ့​ေန​ရာ​က ​လြ​တွ္​ေတာ္​နား​က ​ရိပ္​သာ​တ​ခု၊ ​သူ႔​အ​ေဖ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘိုး​ေတာ္​ရဲ့ ​အ​ထက္​အ​ရာ​ရွိ၊ ​သိ​သြား​ရင္​ေတာ့ ​ဘယ္​ေကာင္း​မ​လဲ။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ပါး​စပ္​က(​လက္​က​ေပါ့)

​ယား​ေန​ေတာ့ ​စြန႔္​စား​ၿပီး​ေျပာ​ျပ​လိုက္​ေတာ့​မယ္။

​ဒီ​အိမ္​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘိုး​ေတာ္ ​ပ​ရို​မိုး​ရွင္း​ရ​ၿပီး​ေျပာင္း​လာ​ေတာ့ ၂၀၀၀ ​ျပည့္​ႏွစ္၊ ​တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္ ​ေမ​လ ၆​ရက္၊ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေမြး​ေန႔​မွာ ​စ​ေျပာင္း​ျဖစ္​တာ ...။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​ေတာ့ ​ေအာက္​ထပ္​ကို ​မ်က္​စိ​က​စား​လိုက္​ေတာ့ ​ညီ​အစ္​မ ​ႏွစ္​ေယာက္​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​ႀကီး​က ​ရွစ္​တန္း၊ ​အ​ငယ္​က ​ငါး​တန္း။ ​ဘာ​မွ ​သိပ္​မ​ထူး​ျခား​တာ​နဲ႔ ​ဘာ​သိ​ဘာ​သာ​ပဲ ​ေန​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ေနာက္​ပိုင္း ​ကၽြန္​ေတာ္ ​အိုင္​အမ္​တီ ​ေရာက္​ေတာ့​မွ ​သူ႔​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ​တယ္။ ​သူ႔​ေမြး​ေန႔​မွာ ​လက္​ေဆာင္​ေပး​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ေန​နဲ႔ ​ဝင္​လုံး​ရင္း​ရင္း​ႏွီး​သြား​ၾက​တယ္ ။ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ထက္ ၁၁​လ ​တိ​တ​ငိ ယ္​တယ္ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ့္ ​ေမြး​ေန႔​မွာ ​လက္​ေဆာင္​ျပန္​ေပး၊

​ေက်း​ဇူး​တင္​ေၾကာင္း​ေျပာ ... ​သူ​က ‘‘​ေျပာ​ေန​ရ​မယ့္​သူ​ေတြ​မွ ​မ​ဟုတ္​တာ’’ ​ဆို​ပဲ ...။

​ဒီ​လို​နဲ႔ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ထာ​နဲ႔​ေန​ခဲ့​ရင္း​က ​တ​ႏွစ္​ေလာက္​ၾကာ​သြား​တယ္။ ​တ​ႏွစ္​ျပည့္​လည္း​ျပည့္​ေရာ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔ ​ေက်ာင္း​ဆင္း​ရ​တယ္။ ​ပ​ညာ​သင္​ကာ​လ​ၿပီး​သြား​တာ​ေပါ့။ ​တ​ကယ္ ​ေက်ာင္း​ဆင္း​ပ​ရိတ္ဒ္​လုပ္​ဖို႔ ​တစ္​လ​ျပန္​ၿပီး ​စစ္​ေရး​ၿပ ​က်င့္​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း​က ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္း​က ​အက္စ္​ဝမ္း ​ဦး​ခင္​ညြန႔္​ရဲ့ ​ေဖး​ဗ​ရိတ္​ေက်ာင္း၊ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​လာ​ၿပီး ​ခ်ီး​ျမႇင့္​တယ္​ေလ ...။ ​ေက်ာင္း​ကို ​တ​န​လၤာ​က​ေန ​စ​ေန​အ​ထိ​ေန႔​တိုင္း​သြား​ရ​တာ၊ ​အိမ္​ျပန္​လာ​ရင္ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​ရွိ၊ ​ကိုယ္​တိုင္ ​ေသာ့​ဖြင့္​ၿပီး ​ဝင္​ရ​တယ္။ ​တ​ေန႔​ေတာ့ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ့​က်န္​ရစ္​ခဲ့​ရာ​က​ေန ​ဇာတ္​လမ္း​စ​တာ​ပါ​ပဲ​ေလ ...။



​အဲ​ဒီ​ေန႔​က ​နည္း​နည္း​ေစာ​ေစာ​ျပန္​ရ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​တပ္​ခြဲ​က ​စြမ္း​ေဆာင္​ရည္​ေကာင္း​လို႔​ဆို​ၿပီး ​ဆု​ေပး​တဲ့​အ​ေန​နဲ႔ ​ေစာ​လြ​တွ္​လိုက္​တာ။ ​တ​ခ်ိဳ႕​ေဘာ္​ဒါ​ေတြ​က​ေတာ့ ​အိမ္​မ​ျပန္​ေသး​ပဲ ​ေလၽွာက္​သြား​ၾက​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ေခၽြး​ေတြ ​သံ​ေတြ​နဲ႔​ဆို​ေတာ့ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ဆို​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​ခဲ့​လိုက္​တယ္။

​အိမ္ဝ​ေရာက္​လို႔ ​တံ​ခါး​ဖြင့္​မယ္​လဲ​လုပ္​လိုက္​ေရာ ...​ေသာ့​မ​ရွိ​တာ​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ငါ​ေတာ့ ​ကား​ၿပီ​ဟ​လို႔ ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို​ေျပာ​ရင္း ​ထိုင္​နား​ေန​ခ်င္​တာ​နဲ႔ ​သူ​တို႔​အိမ္​ခန္း​ကို​ဆင္း​သြား​ၿပီး ​ဘဲလ္​တီး​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင့္​ေပး​တယ္။ ​သူ႔​ညီ​မ​က​ေတာ့ ​ခ​ဏ​ထြက္​လာ​ၾကည့္​တယ္၊ ​ၿပီး​ေတာ့​ျပန္​ဝင္​သြား​ေရာ ...။



​အိမ္​ေရွ႕​ခန္း​မွာ ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္​ႏွစ္​ေယာက္​ထည္း၊ ​ေမး​ၾကည့္​ေတာ့ ​အ​ေမ​က ​ေရွာ့​ပင္​သြား​တယ္​ဆို​ပဲ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ‘‘​ကီ​လီ​ကို​လား’’ ​လို႔​ေနာက္​လိုက္​ရင္း ‘‘​ေသာ့​ေမ့​က်န္​ခဲ့​လို႔၊ ​ခ​ဏ​နား​ခ်င္​တာ​နဲ႔​ဝင္​လာ​တာ၊ ​လူ​ႀကီး​ေတြ​မ​ရွိ​ဘူး​ဆို​ရင္​လည္း ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ေလ၊ ​ကိုယ္ ​အ​ျပင္​က​ပဲ ​ေစာင့္​ေန​လိုက္​မယ္’’ ​ဆို​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​ဖို႔​လုပ္​လိုက္​ေတာ့ ...‘‘ ​မ​ဟုတ္​တာ၊ ​ေန​ပါ ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ...​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ေတြ​ပဲ’’၊ ​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ျပန္​ထိုင္​ေန​ၿပီး ​ဆက္​ပြား​ေန​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ​တီ​ရွပ္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ေပၚ​မွာ​က်​ေန​တဲ့ ​ဆံ​ပင္​နီ​ညိဳ​ေရာင္​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​ရယ္၊ ​လည္​တိုင္ ​ေက်ာ့​ေက်ာ့​ရယ္၊ ​နီ​ေထြး​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ရယ္၊ ​အ​ျမဲ​လို​လို ​အ​ျပဳံး​က​ေလး​တ​ခု​ရွိ​ေန​တတ္​တဲ့ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရယ္​ကို ​ျမင္​ရ​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ဖ်က္​ေန​တာ​တ​ခု​ရွိ​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​ကို ​ေသ​ခ်ာ​မ​ျမင္​ရ​ေအာင္ ​ရီ​ဖ​ရက္(​အ​လင္း​ယိုင္)​ထား​တဲ့ ​မ်က္​မွန္​တ​ခု၊ ​နည္း​နည္း ​က​သိ​က​ေအာင့္​ျဖစ္​သြား​တယ္၊ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ...

‘‘ ​မ်က္​မွန္​ခၽြတ္​လိုက္​ပါ​လား ...’’ ​ပါး​စပ္​က ​အ​မွတ္​တ​မဲ့​နဲ႔​ထြက္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​လဲ ...

‘‘ ​အင္း ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေယာင္​ၿပီး​ခၽြတ္​လိုက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ဟုတ္​ၿပီ၊ ​ခု​မွ​ပဲ ​မ်က္​ႏွာ​လွ​လွ​ေလး​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​ျမင္​ရ​ေတာ့​တယ္ ’’

‘‘ ​အို ...​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္၊ ​ခု​န​က ​မ်က္​မွန္​နဲ႔​ဆို​ေတာ့ ​ေခ်ာ​ရဲ့​အ​လွ​ေတြ​ကို ​ဖုံး​ကြယ္​ထား​သ​လို​ပဲ၊ ​အ​ခု​မွ ...’’ ‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ...​အ​ခု​မွ ​ဘာ​ျဖစ္​သ​လဲ ’’

‘‘ ​အို​တူး​နဲ႔ ​စီ​အို​တူး ​ဖ​လွယ္​တာ​လြဲ​မွား​သြား​တယ္ ’’

‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​ေျပာ​တာ​လဲ၊ ​ေျပာ​လိုက္​မွ​ျဖင့္ ​အ​ဆန္း​ခ်ည့္​ပဲ ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​အ​သက္​ရႉ​မွား​သြား​တယ္ ...​လို႔ ’’

‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​သိပ္​ပို​တာ​ပဲ ...’’ ​လို႔​ေျပာ​ရင္း ​ရွက္​သ​လို​လုပ္​ေန​တယ္။ ​ေသ​ခ်ာ​တာ​က​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​စ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​ကို ​ခ်စ္​မိ​သြား​တယ္ ​ဆို​တာ​ပါ​ပဲ .....။ ( ​ေခ်ာ = ​ေခ်ာ​ယု​မြန္ )

​ေတာ္​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​စ​ကား​ထိုင္​ေျပာ​ရင္း ​သူ႔​အ​ေၾကာင္း​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ကို​သိ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​သူ​က ​သီ​ခ်င္း ​နား​ေထာင္​ရ​တာ ​ဝါ​သ​နာ​ပါ​တယ္။ ​အ​သစ္​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ကို​လည္း ​စု​ေဆာင္း​တတ္​တယ္။ ​တ​ခ်ိဳ႕ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ဆို ​ဆမ္​ပယ္လ္​သီ​ခ်င္း​ေတြ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဆီ​မွာ​ေတာင္​မ​ရွိ​ဘူး။ ​ဘယ္​က​ရ​တာ​လဲ​လို႔​ေမး​ေတာ့ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ခ်ိဳ႕​ဆီ​က​တဲ့။ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ?၊ ​ကၽြန္​ေတာ္​နည္း​နည္း​မ​နာ​လို​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ေပး​တဲ့ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ဟာ ​သူ​နဲ႔​ဘယ္​ေလာက္​မ်ား​ရင္း​ႏွီး​ေန​ၿပီ​လဲ​လို႔​ေပါ့။

​သူ႔​ပုံ​စံ​ၾကည့္​ရ​တာ​ေတာ့ ​ရည္း​စား​မ​ရွိ​ေသး​ပုံ​ပဲ။ ​ေနာက္​မွ ​သူ႔​ညီ​မ​ကို ​တိုး​တိုး​တိတ္​တိတ္​ေမး​ၾကည့္​ေတာ့

‘‘​လိုက္​ေန​တဲ့​သူ​ေတြ​ေတာ့​ပုံ​ေန​တာ​ပဲ​တဲ့၊ ​ဘာ​လဲ ​ကို​ႀကီး​က​လိုက္​မ​လို႔​လား’’ ​လို႔​ေမး​ေသး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​က​ေလး​က

​ဒီ​လို​ေျပာ​တာ​ခံ​ရ​ေတာ့​ရွက္​ရွက္​နဲ႔​ပဲ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​နိုင္​ေတာ့​ဘူး။ ​သူ​က​ေတာ့ ​သြား​ေျပာ​လိုက္​မယ္ ​လုပ္​ေန​ေသး​လို႔ ​တား​ထား​ရ​တယ္။ ​သူ​တို႔​က ​ညီ​အစ္​မ​ႏွစ္​ေယာက္​ထဲ​ဆို​ေတာ့ ​အ​ငယ္​မ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​အ​ကို​ႀကီး​လို​ေတာ္​ေတာ္​ခ်စ္​တယ္။ ​မုန႔္​ေတြ​ဘာ​ေတြ ​လုပ္​စား​ရင္​လဲ ​သူ​ပဲ​လာ​လာ​ေခၚ​တာ ...။

​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘက္​က​လဲ ​သူ​တို႔​ကို​တတ္​ထား​တဲ့​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​ပ​ညာ​ေလး​နဲ႔ ​ျပန္​ၿပီး ​ကူ​ညီ​ရ​တာ​ေပါ့။ ​အဲ​ဒီ​ေန႔​က ​ေခ်ာ​နဲ႔​စ​ကား​ထိုင္​ေျပာ​ရင္း ​ဧည့္​ခန္း​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​ကို ​မ်က္​စိ​က​စား​လိုက္​ေတာ့ ​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိုင္​ရဲ့ ​ေဖ​ေဖၚ​ဝါ​ရီ​မွတ္​တမ္း ​ဗီ​စီ​ဒီ​ကို​ေတြ႕​ေတာ့ ​ခ​ဏ​ငွား​လို႔​ေျပာ​ေတာ့ ...

‘‘ ​ခ​ဏ​ပဲ​ေနာ္ ​ည​ေန​ျပန္​ေပး​ရ​မယ္ ...’’

‘‘ ​ဟင္ ​ဘယ္​လို​ျဖစ္​တာ​လဲ၊ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ​မ​ရ​ဘူး​ဆို​မ​ရ​ဘူး​ပဲ ...​ည​ေန ​ေခ်ာ​က​နား​ေထာင္​ဦး​မွာ ...’’

‘‘ ​ကဲ​ေလ ...​အဲ​ဒါ​ဆို​လဲ ​ကူး​ထား​လိုက္​မယ္​ကြာ၊ ​ၿပီး​တာ​နဲ႔​လာ​ေပး​လိုက္​မယ္၊ ​ဟုတ္​ၿပီ​လား ...’’

‘‘ ​ဟုတ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​အ​ျပဳံး​က​ေလး​နဲ႔​ေခါင္း​ညိတ္​လိုက္​ေတာ့ ​ပါး​ခ်ိဳင့္​က​ေလး​တ​ခု​ကို ​ညာ​ဘက္​ပါး​မွာ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​မွတ္​တ​မဲ့​နဲ႔ ​စိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​ရင္း ​မ်က္​လုံး​ေတာင္​မ​လႊဲ​မိ​ဘူး။ ​ေနာက္​မွ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​မ်က္​ႏွာ​ေရွ႕​မွာ ​လက္​နဲ႔​ကာ​လိုက္​ေတာ့​မွ​သ​တိ​ဝင္​လာ​ၿပီး ​အ​ၾကည့္​လႊဲ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​နာ​ရီ​ဝက္​ေလာက္​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဘိုး​ေတာ္​ဆီ​ဖုန္း​လွမ္း​ဆက္​လိုက္​တယ္။

​အဲ​ဒီ​ေတာ့​မွ ​အ​ဆဲ​အ​ဆို​ခံ​ၿပီး ​ေသာ့​ေတာင္း​လိုက္​ေတာ့၊ ​ဘိုး​ေတာ္​က ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ေစာင့္​ေန​လို႔​ေျပာ​ၿပီး၊ ​တ​ပည့္​တ​ေယာက္ ​လြ​တွ္​လိုက္​မယ္​လို႔​ေျပာ​ၿပီး​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။

​သူ​လြ​တွ္​လိုက္​တဲ့​သူ​ေရာက္​လာ​ေတာ့​မွ​ပဲ ​အိမ္​ျပန္​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ၊ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး​ၿပီး ​အ​ေခြ​ကူး၊ ​ေနာက္ ​ေအာက္​ဆင္း​ၿပီး ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ည​က်​ဖုန္း​ဆက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ည​ေန​က ​နား​ေထာင္​ျဖစ္​ေသး​လား ’’

‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ...’’

‘‘ ​ဘယ္​သီ​ခ်င္း​ကို ​အ​ႀကိဳက္​ဆုံး​လဲ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က​ေတာ့ ​အို​ေမ​ေမ ​ကို​ႀကိဳက္​တယ္ ’’

‘‘ ​ဟုတ္​လား ​ကိုယ္​နဲ႔​အ​ႀကိဳက္​ခ်င္း​တူ​သား​ပဲ ​ေကာင္း​တာ​ေပါ ...’’

‘‘ ​ကို​ႀကီး​ေနာ္ ​ဘာ​ေျပာ​ခ်င္​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​ဘာ​မွ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ...’’

​ဒီ​လို​နဲ႔​ပဲ ​ေရာက္​တတ္​ရာ​ရာ​ေျပာ​ၾက​ရင္း ...

‘‘ ​ေခ်ာ ...’’

‘‘ ​ဟင္ ...​ေျပာ​ေလ ​ကို​ႀကီး ’’

‘‘ ​ေနာက္​ေန႔​လဲ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ့​က်န္​ခဲ့​ရင္ ​ေကာင္း​မွာ​ပဲ​ကြာ ...

‘‘ ​ဟာ ...​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​အိမ္​မွာ ​ေသာ့​က်န္​ခဲ့​မွ ​ေခ်ာ​တို႔​ဆီ​ဝင္​ၿပီး​နား ... ​ေနာက္ ​ေခ်ာ​ကို​လဲ ​ခ​စား​ရ​တာ​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​အ​မ​ေလး ...​ဒါ​မ်ား ​ဒီ​တိုင္း​လာ​လည္​လဲ​ရ​တာ​ပဲ​ကို ’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ေနာ္ ...​အဲ​ဒါ​ဆို ​ကိုယ္​ေန႔​တိုင္း​လာ​မွာ ...’’

‘‘ ​အင္း ​လူ​ႀကီး​ေတြ​ေတာ့ ​မ်က္​စိ​ေနာက္​ေတာ့​မွာ​ပဲ ’’ ‘‘ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေနာ္ ...​လူ​ႀကီး​ကို​ေနာက္​တာ​လား ’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​ည ၁၁​နာ​ရီ​ေလာက္​အ​ထိ​ဖုန္း​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​ရင္​ထဲ​မွာ ​ဟာ​သ​လို၊ ​ေပ်ာ္​သ​လို​နဲ႔ ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ျဖစ္​ေန​သ​လို​ပဲ ...။

​ေနာက္​ေန႔​ေတြ​က်​ေတာ့ ​ပါ​မစ္​ရ​သြား​ၿပီ​ျဖစ္​တဲ့​အ​တြက္ ​ေန႔​တိုင္း​သြား​လည္​ေတာ့​တယ္။ ​လူ​ႀကီး​ေတြ​ခ်င္း​လည္း

​ရင္း​ႏွီး​ေတာ့ ​ဘာ​မွ​အ​ထူး​အ​ဆန္း​လုပ္​မ​ေျပာ​ၾက​ဘူး​ေပါ့။ ​သူ​နဲ႔​လည္း ​တ​စ​တ​စ ​ပို​ၿပီး​ရင္း​ႏွီး​လာ​သ​လို၊ ​စ​ကား​ေလး​ေတြ​နဲ႔​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်စ္​တဲ့​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​မ​သိ​မ​သာ​ေလး​နား​သြင္း​ေတာ့​တယ္။

​ေနာက္ ​တ​လ​ႏွစ္​လ​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ့​ထင္​တာ​ပဲ၊ ​နတ္​သ​မီး​ပုံ​ျပင္​ဗီ​စီ​ဒီ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ထဲ​က ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ထဲ​မွာ ​စိုင္း​စိုင္း​ရဲ့ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​အ​နမ္း​မ်ား​နဲ႔ ​ဆို​တဲ့​သီ​ခ်င္း​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္ ​အ​ေတာ္​ႀကိဳက္​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ကို​လည္း ​ႀကိဳက္​မယ္​ထင္​လို႔ ​ေပး​နား​ေထာင္​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ေခြ​ေတာင္ ​ေတာ္​ေတာ္​နဲ႔​ျပန္​မ​ရ​ဘူး။ ​ည​ေန ၃ ​နာ​ရီ​ေလာက္​က်​ေတာ့ ... ​အိမ္​ေရွ႕​က ​ဘဲလ္​သံ ​ျမည္​လာ​တယ္။ ​ထြက္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေခ်ာ​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​အံ့​ၾသ​သြား​တယ္၊ ​ဘာ​လို႔​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​အိမ္​ကို ​သူ​မွ ​သိပ္​လာ​ေလ့​မ​ရွိ​တာ။

‘‘ ​ကဲ ​တံ​ခါး​ဖြင့္​ေပး​ဦး​ေလ၊ ​ဒီ​လို​ပဲ ​ဧည့္​သည္​ကို​ဆက္​ဆံ​ရ​သ​လား ​ကို​ႀကီး​ရယ္ ’’

​အဲ​ဒီ​ေတာ့​မွ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သ​တိ​ဝင္​လာ​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင့္​ေပး​ရ​တယ္။ ​အိမ္​ထဲ​ကို​ေခၚ​ခဲ့​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​က ​ဆက္​တီ​ေပၚ​မွာ ​ေန​ရာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​ရင္း ... ‘‘ ​ေခ်ာ ​ဒီ​ကို​မ​လာ​ခင္ ​ကို​ႀကီး​ဘာ​ေတြ​လုပ္​ေန​တာ​လဲ ...’’

‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ၊ ​အ​ေမ​က ​တ​ရား​ေခြ​ကူး​ခိုင္း​ထား​လို႔ ​ကူး​ေပး​ေန​တာ ’’

‘‘ ​ေန​ပါ​ဦး၊ ​ေခ်ာ​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔ ​တံ​ခါး​ခ်က္​ခ်င္း​ဖြင့္​မ​ေပး​ရ​တာ​လဲ၊ ​ကို​ႀကီး​က ​ေၾကာက္​လို႔​လား ’’

‘‘ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ၊ ​ေခ်ာ​ရဲ့​အ​လွ​မွာ ​ကိုယ့္​ရဲ့ ​ဖန္​ရွင္​ေတြ ​ေပါ့စ္​လုပ္​တာ​ခံ​လိုက္​ရ​လို႔​ေလ ...’’

‘‘ ​ပို​ၿပီ ... ​ဒါ​နဲ႔​ေခ်ာ​လာ​တာ ​ဒီ​အ​ေခြ​ျပန္​ေပး​ရင္း ​တ​ေခြ​ေလာက္​ကူး​ခ်င္​လို႔​ေလ ...’’

‘‘ ​ရ​တာ​ေပါ့ ​အ​ခု​ေစာင့္​ယူ​သြား​ေလ ’’

‘‘ ​အင္း ...​ေခ်ာ​က ​တ​ေခြ​လုံး​ကူး​ခ်င္​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’

‘‘ ​အင္၊ ​ဒါ​ျဖင့္ ​ဘယ္​လို ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္၊ ​အဲ​ဒီ​ထဲ​က ​စိုင္း​စိုင္း ​သီ​ခ်င္း​တ​ပုဒ္​ထဲ​ပဲ​လို​ခ်င္​တာ ’’

‘‘ ​အို​ေက ...​ကိုယ္​သိ​ၿပီ ’’

​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​သီ​ခ်င္း​တ​ပုဒ္​ထဲ​ကို​ပဲ ​ကူး​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေခြ​လဲ​ျပန္​ထြက္​လာ​ေရာ၊ ​တ​ခ်က္​စမ္း​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​လွမ္း​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ဖို႔​ျပင္​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေခ်ာ၊ ​ကို​ႀကီး​ေျပာ​စ​ရာ​ရွိ​ေသး​တယ္ ​ခ​ဏ​ေလာက္​ထိုင္​ပါ​ဦး ’’

‘‘ ​အင္း ​ဘာ​လဲ​ေျပာ​ေလ ...’’

‘‘ ​ဒီ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​အ​နမ္း​မ်ား​နဲ႔ ​ဆို​တဲ့​သီ​ခ်င္း​ကို ​ေခ်ာ ​ေတာ္​ေတာ္​ႀကိဳက္​လို႔​လား ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ’’

‘‘ ​ကိုယ္​လဲ​ႀကိဳက္​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​သီ​ခ်င္း​လို​ပဲ ​ကိုယ္​စိတ္​ကူး​ယဥ္​ၿပီး ​ေမၽွာ္​လင့္​ေန​ရ​တဲ့ ​အ​နမ္း​ေတြ​ရွိ​တယ္ ’’ ‘‘ ​ဘယ္​က​ပါ​လိမ့္ ... ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ေတြ႕​ထား​ၿပီ​ေပါ့​ေလ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ေပါ့၊ ​ကိုယ့္​ကို​မ​သိ​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး ​လစ္​လ်ဴ​ရႈ​ေန​လို႔ ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ေတာ္​ေတာ္​ဆိုး​တာ​ပဲ ...​ေခ်ာ ​ဘာ​ကူ​ညီ​ရ​မ​လဲ ...​ေျပာ​ေလ ’’

‘‘ ​ဒါ​ဆို ​အ​ေတာ္​ပဲ၊ ​ကူ​ညီ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ့္​ကို ​လစ္​လ်ဴ​ရႈ​မ​ထား​ပါ​နဲ႔​လို႔ ’’

‘‘ ​အို ...​ကို​ႀကီး​က​လဲ ...​ဘာ​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္၊ ​ကိုယ္ ​ေမၽွာ္​လင့္​ခဲ့​ရ​တဲ့ ​စိတ္​ကူး​ေတြ​ကို ​လက္​ေတြ႕​ျဖစ္​လာ​ခြင့္​ေပး​ပါ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ...’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​ဟန္​ေဆာင္​ပန္​ေဆာင္​႐ုန္း​ေပ​မယ့္ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ခြင့္​ျပဳ​ပါ​တယ္။ ​သူ​ရွက္​ေန​တယ္​ဆို​တာ​သိ​လိုက္​ရ​သ​လို ​ကၽြန္​ေတာ္​အ​ေျခ​အ​ေန​ေကာင္း​ေန​တာ​ကို​လဲ ​သိ​လိုက္​ရ​ေတာ့ ... ‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ေျဖ​ပါ​ဦး​ကြာ ...’’

‘‘ ​ကို​ႀကီး​က​လဲ ​ခက္​ပါ​တယ္ ...’’

‘‘ ​အ​ေျဖ​က​လည္း​ရွိ​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေခ်ာ​လက္​ခံ​လိုက္​ရင္​လြယ္​သြား​မွာ​ပါ ’’

‘‘ ​ဟာ ​ကြာ ...’’

‘‘ ​ကဲ ​ဒါ​ဆို ​သ​ေဘာ​တူ​ရင္ ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​ေနာ္ ...’’ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​သူ​ခ​ဏ​စဥ္း​စား​ေန​ၿပီး​မွ .....

‘‘ ​ကို​ႀကီး ​တ​ကယ္ ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို​တာ ​ေသ​ခ်ာ​လား ’’

‘‘ ​ေမး​စ​ရာ​မ​လို​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ကြာ ...​ေခ်ာ​ကို​ေလ ​လြန္​ခဲ့​တဲ့ ၄ ​ႏွစ္​တည္း​က ​ခ်စ္​ေန​တာ၊ ​က​ေလး​မို႔​လို႔ ...’’ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ႔​ေခါင္း​က​ေလး ​ဆတ္​က​နဲ​ညိတ္​လိုက္​တာ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​ေပ်ာ္​သြား​တယ္။ ​ပ​ခုံး​က​ေလး ​ကို​လွမ္း​ဖက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​တြန႔္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ့္ ​မ​႐ုန္း​ဘူး။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​ပူး​ကပ္​ထိုင္​လိုက္​ရင္း ​ဆံ​ပင္​ေလး​ကို​သပ္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ပါး​က​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​ေသြး​ေရာင္​က​ေလး​ေတြ​ရဲ​တက္​လာ​တာ​ကို ​ေတြ႕​ရ​တယ္။

​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ပဲ ​ဘယ္​ေန​နိုင္​ေတာ့​မွာ​လဲ။

​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​က​ေလး​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​နမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​ပါ ​တုန္​ခါ​သြား​တယ္။ ​သူ​သိပ္​ၿပီး ​စိတ္​လႈပ္​ရွား​ေန​တယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ရ​ေတာ့ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေမာ့​ေပး​လိုက္​ရင္း ...

‘‘ ​မ​ေၾကာက္​ပါ​နဲ႔ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္ ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ေတာ့​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ္​အ​ရမ္း​ေပ်ာ္​တယ္။ ​ဘဝ​မွာ ​အ​ေပ်ာ္​ဆုံး​ေန႔​ပဲ၊

​ေခ်ာ​နဲ႔​ကိုယ္ ​ဘယ္​ေတာ့​မွ​မ​ခြဲ​ေတာ့​ဘူး​ေနာ္ ...​ကိုယ့္​ကို​ခ်စ္​တယ္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ခ်စ္​ပါ​တယ္ ​ကို​ရယ္ ...​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​သိ​ေစ​နဲ႔​ဦး​ေနာ္ ...၊ ​ကဲ ​ေမ​ေမ​တို႔ ​လိုက္​လာ​ေန​ရင္ ​မ​ေကာင္း​ဘူး၊ ​ည​မွ ​ဖုန္း​ဆက္​လိုက္​ေတာ့​မယ္​ေနာ္ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ခပ္​သြက္​သြက္​ေလး​ျပန္​ဆင္း​သြား​တယ္။ ​သူ​ကူး​ခိုင္း​တဲ့ ​အ​ေခြ​ေလး​ေတာင္ ​ထား​ပစ္​ခဲ့​တယ္။ ​ေက်း​ဇူး​ပါ​ပဲ ...​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိုင္​ေရ ...။



​ခ်စ္​သူ​ေတြ​ျဖစ္​လာ​ၾက​ေတာ့​လည္း ​သ​ဘာဝ​အ​တိုင္း ​ေလၽွာက္​လည္​ၾက၊ ​ခ်စ္​တင္း​ေႏွာ​ၾက​နဲ႔​ေပါ့​ဗ်ာ။ ​သူ႔​အိမ္​က​လည္း ​နည္း​နည္း​က်ပ္​ေတာ့ ​သူ​လည္း​အ​ျပင္​ထြက္​ရ​တာ ​ခပ္​ခက္​ခက္​ပဲ ...။ ​သူ႔​အိမ္​ကို​ပဲ ​သြား​သြား​လည္​ရင္း ​သူ႔​ကို ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ ​ျပ​ေပး​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး ​လူ​ေတြ​အ​လစ္​မွာ ​ဖက္​ထား​လိုက္၊ ​ခိုး​နမ္း​လိုက္​ေပါ့​ဗ်ာ။ ​သူ႔​ညီ​မ​ေလး​က​လည္း ​ေတာ္​ရွာ​ပါ​တယ္၊ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ကို ​ကင္း​ေစာင့္​ေပး​တယ္၊ ​သူ႔​အိမ္​က​ေတာင္​ေျပာ​ေသး ...​မင္း​ညီ​မ​လဲ ​မင္း​သင္​ေပး​မွ ​ကြန္​ပ်ဳ​တာ​ကို​ပို​ၿပီး ​စိတ္​ဝင္​စား​လာ​သ​လို​ပဲ​တဲ့ ...။

​ခက္​ခဲ​တဲ့​ထိန္း​ခ်ဳပ္​မႈ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​မ​နည္း​ကို ​ထြက္​ေပါက္​ရွာ​ခဲ့​ရ​တယ္။ ​သူ ​သင္​တန္း​ေတြ ​ဘာ​ေတြ ​သြား​တာ​ေတာင္​မွ ​အိမ္​က​အ​ႀကိဳ​အ​ပို႔​လုပ္​ေပး​ေတာ့ ​ခြင္​ကို​ဆင္​လို႔​မ​ရ​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​တ​ရက္​မွာ​ေတာ့ ​ကံ​ၾက​မၼာ​က ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ကို ​အ​ခြင့္​အ​ေရး​ေပး​လာ​တယ္။ ​မွတ္​မွတ္​ရ​ရ ...​စ​ထ​ရန္း​ဟို​တယ္​မွာ ​ခ်န္​ပီ​ယံ​ေလာင္း ​လိုက္ဖ္​ရွိုး​လုပ္​တဲ့​ေန႔၊

​သူ​က ​သူ႔​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႔ ​ရွိုး​ၾကည့္​မယ္​ဆို​ၿပီး ​အိမ္​က​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​အိမ္​က​လဲ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႔​ဆို​ေတာ့ ​လိုက္​မ​ပို႔​ဘဲ ​ဒီ​တိုင္း ​လြ​တွ္​လိုက္​တာ​ေပါ့။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ ​သူ​ရွိုး​ၾကည့္​မယ္​ဆို​တာ​ေရာ၊ ​ထြက္​လို႔​ရ​တယ္​ဆို​တာ​ေရာ ​ကၽြန္​ေတာ္​မ​သိ​ေသး​ဘူး။

​ျဖစ္​ခ်င္​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ​ေန႔​က ​ေက​အမ္​ဒီ​မွာ ​အင္​တာ​နက္​သြား​သုံး​ၿပီး​အ​ျပန္ ​ေန႔​ခင္း​ဘက္​မွာ ​ေန​ရွင္​နယ္​စီ​ဒီ​ကို​လာ​ၿပီး ​အ​ေခြ​သြား​ဝယ္​ျဖစ္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ျပန္​ေတာ့ ​ဗိုက္​ဆာ​လာ​တာ​နဲ႔ ​တို​က်ိဳ​ဖ​ရိုင္း​ခ်စ္​ကဲန္း​ဝင္​ၿပီး ​တ​ေယာက္​ထဲ​ပဲ ​ဆြဲ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေန႔​က ​ေက်ာ္​သူ​စိုး​နဲ႔​ေတာင္​ေတြ႕​ေသး​တယ္။ ​အိမ္​သာ​ထဲ​က​ေန ​ဖုန္း​ေျပာ​ၿပီး ​ရြဲ႕​ေစာင္း​ရြဲ႕​ေစာင္း​နဲ႔​ထြက္​လာ​တာ၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​မ​ျမင္​ပဲ ​ဝင္​တိုက္​သြား​ေတာ့ ​တင္း​သြား​တာ​နဲ႔ ​ဒီ​ေကာင့္​ပ​ခုံး​ကို​လွမ္း​ဆြဲ​ရင္း ​ဘာ​လဲ​ညာ​လဲ

​ဆို​ၿပီး​ျဖဲ​လြ​တွ္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​အ​ေပါ့​အ​ပါး​သြား၊ ​ျပန္​ထြက္​ၿပီး ​စား​စ​ရာ​ေတြ​ယူ၊ ​ညာ​ဘက္​ျခမ္း​က ​စား​ပြဲ​အ​ေသး​တ​ခု​မွာ ​ထိုင္​စား​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ ​ေန​ေတာ့ ​မိန္း​က​ေလး​သံ ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ေတြ​ၾကား​ရ​လို႔ ​တ​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေရာင္​စုံ​ျခယ္​ထား​တဲ့ ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​အုပ္၊ ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း ​ေနာက္​ရင္း​ေျပာင္​ရင္း ​ဝင္​လာ​တာ​ကို​ေတြ႕​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​မိန္း​က​ေလး​အုပ္​ဆို​ရင္ ​ေၾကာက္​တတ္​ေတာ့ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပဲ ​ထိုင္​ၿပီး​စား​ေန​လိုက္​တယ္။ ​နား​ထဲ​မွာ ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ေတြ​ေတာ့ ​ၾကား​ေန​ရ​တုန္း​ပဲ ...​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ပ​ခုံး​ေပၚ​မွာ ​ေႏြး​က​နဲ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​တ​ခု​ရ​လိုက္​တယ္။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ...​ေခ်ာ​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​ေျပာ​မ​ျပ​နိုင္​ေအာင္ ​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ဆြဲ​ၿပီး​ထိုင္​ခိုင္း၊ ​အ​ေအး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​မွာ​ေပး​ၿပီး ​အ​က်ိဳး​အ​ေၾကာင္း​ေမး​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ရွိုး​ပြဲ​ၾကည့္​မ​လို႔​တဲ့။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ခြင္​ရ​တုန္း​လုပ္​ထား​မွ​ဆို​ၿပီး၊ ​စ​ထ​ရန္း​က ​ေဘာလ္​ရြမ္း​က ​ဘယ္​လို​ပူ​တဲ့​အ​ေၾကာင္း၊ ​အဲရ္​ကြန္း​မ​နိုင္​တဲ့​အ​ေၾကာင္း၊ ​ေန႔​ခင္း​ဘက္ ​ဆို​ေတာ့ ​ပို​ပူ​မွာ ​စ​သည္​ျဖင့္ ​စိတ္​ပ်က္​ေအာင္​ေျပာ​ၿပီး ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ထြက္​လို႔​ရ​တုန္း ​ေလၽွာက္​သြား​ဖို႔​ေျပာ​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ​ေခ်ာ ...​အဲ​ဒီ​မွာ​ဆို​ရင္ ​စိတ္​ပ်က္​စ​ရာ​ႀကီး​ေန​မွာ ...​ကိုယ္​တို႔ ​ေလၽွာက္​သြား​ရ​ေအာင္​ေလ ’’

‘‘ ​အင္း​ေနာ္ ...​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ထြက္​လို႔​ရ​တုန္း ...​ကို႔​သ​ေဘာ​ေလ ...’’

‘‘ ​ဒါ​ေတြ​ေၾကာင့္ ​ခ်စ္​ရ​တာ ...​ဒါ​ဆို ​ဟို​ဂ​႐ုပ္​ကို​ထား​ခဲ့​ေတာ့​ေလ ...’’

‘‘ ​အင္း ...​ေဟ့​ေကာင္​ေတြ ...​ငါ ​ရွိုး​မ​ၾကည့္​ေတာ့​ဘူး၊ ​အိမ္​ကို​ျပန္​မ​ေျပာ​နဲ႔​ေနာ္၊ ​သိ​လို႔​က ​အ​ေသ​ပဲ ...’’

‘‘ ​လုပ္​ၾက​ေပါ့ ...​ရွင္​တို႔​က ...’’ ​သူ႔​ကို​ဝိုင္း​ၿပီး ​ၾသ​ဘာ​ေပး​တဲ့​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ကို ​ကိုင္​လိုက္​ရင္း ​ဆိုင္​ျပင္​ကို​ထြက္​ခဲ့​ေတာ့​တယ္။

​တို​က်ိဳ​က​လဲ​ထြက္​လာ​ေရာ ...​ဘယ္​သြား​ရ​မွန္း​မ​သိ​တာ​နဲ႔ ...‘‘​လာ​ကြာ ...​တ​ေန​ရာ​ရာ​မွာ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ထိုင္​ရင္း ​စဥ္း​စား​ၾက​တာ​ေပါ့’’ ​လို႔​ေျပာ​ၿပီး ​ဆာ​ကူ​ရာ​တာ​ဝါ​က ​ေကာ္​ဖီ​ဆိုင္​ကို​ေခၚ​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​လစ္ဖ္​နဲ႔ ​အ​ထပ္​ႏွစ္​ဆယ္​ကို ​တက္​ခဲ့​ၾက​ၿပီး ​အ​ေပၚ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ​ဆိုင္​ထဲ​ကို​ဝင္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​လူ​နည္း​နည္း​ရွင္း​တဲ့ ​နံ​ရံ​ေထာင့္​နား​က​စား​ပြဲ​မွာ ​ထိုင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​အ​တြက္ ​က​ပူ​ခ်ီ​နို​အ​ေအး​ရယ္၊ ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​တြက္ ​အက္စ္​ပ​ရက္​ဆို​တ​ခြက္​မွာ​လိုက္​ၿပီး​မွ ​သူ႔​ကို​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေသ​ခ်ာ ​ၾကည့္​ျဖစ္​တယ္။ ​သူ​က​ျပင္​ဆင္​ထား​လိုက္​တာ ...​ကၽြန္​ေတာ္ ​သ​ဝန္​ေတာင္​တို​မိ​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​ကို​လည္း​ျပင္​ထား​တာ ​ဘယ္​လို​မွန္း​မ​သိ​ဘူး၊ ​သူ​နဲ႔​ေတာ့ ​အ​ေတာ္​လိုက္​တယ္။ ​ေရွ႕​ဘက္​န​ဖူး​ေဘး​က ​ဆံ​ပင္​က​ေန​စ​ၿပီး ​ေနာက္​ဆုံး​ေက်ာ​ဘက္​နား​က ​ဆံ​ပင္​ကို​ေရာက္​တဲ့​အ​ထိ ​အ​တို​ဆုံး​က​ေန ​အ​ရွည္​ကို ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း

​ေစာင္း​ေစာင္း​ေလး​ဆင္း​သြား​တဲ့ ​ဆ​လုပ္​ပုံ​စံ၊ ​ဘာ​ေက​လို႔ ​ေခၚ​လဲ​ေတာ့​မ​သိ​ဘူး။ ​ေဘာ္​ဒါ​တို႔​ေတာ့ ​သိ​မ​လား​ပဲ၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေနာက္​ဖက္​က​ေတာ့ ​စ​တက္ပ္​ေက​ပဲ။ ​သူ​ဝတ္​လာ​တာ​က ​ပန္း​ေရာင္​ႀကိဳး​သိုင္း​ေလး​ရယ္၊ ​အ​ေပၚ​က ​အ​က်ႌ​အ​ပါး​ေလး​တ​ခု​ထပ္​ဝတ္​လို႔၊ ​ေဘာင္း​ဘီ​က ​အ​ျဖဴ​ေရာင္ ​ဖစ္​တင္​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​က ​စ​ကက္​ခ်ာ​ရႉး ​ပန္း​ေရာင္​နဲ႔​အ​ျဖဴ​ေရာင္​က်ား​ေလး ...။ ​သူ႔​ကို ​တည့္​တည့္​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ... ‘‘ ​ဒီ​က​အ​ျပန္ ​အာ​ရွ​ေတာ္​ဝင္​သြား​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ဟင္ ​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​တာ​လဲ ​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး၊ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ႀကီး ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ရပ္​သြား​လို႔ ...​ႏွ​လုံး​နဲ႔​မ်ား ​တ​ခု​ခု​လား​လို႔ ’’ ‘‘ ​အဲ ...​အဲ​ဒါ​က ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​နဲ႔​ဆိုင္​တယ္ ...’’ ​ေနာက္ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ေလ​သံ​နဲ႔ ...

‘‘ ​အင္း ​ရွင့္​ကို ​ကၽြန္​မ​ေျပာ​ရ​ရင္ ​ေရာ​ဂါ​ပို​ဆိုး​မ​လာ​ေအာင္ ​အ​ခု​ရွင့္​ကို ​ဒီ​လို​ျဖစ္​ေစ​တဲ့​အ​ရာ​ေတြ​နဲ႔ ​ေဝး​ေဝး​မွာ​ေန​ပါ၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြ​က ​သိပ္​မ​ငမ္း​ပါ​နဲ႔ ...​အ​ၾကည့္​ေတြ​ကို ​ထိန္း​သိမ္း​ေပါ့​ရွင္။ ​ေၾသာ္ ...​ဒါ ​ရွင့္ ​က်န္း​မာ​ေရး ​အ​တြက္​ေျပာ​တာ​ေနာ္ ...​နား​ေထာင္​ပါ ’’

‘‘ ​အ​မ​ေလး ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႔​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေနာက္ ​ဒီ​လို​မ​ေျပာ​ေတာ့​ပါ​ဘူး၊ ​တ​ကယ္​ေျပာ​တာ ​ေခ်ာ​အဲ​လို​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ​ကိုယ္​အ​ရမ္း​ခံ​စား​လိုက္​ရ​တယ္ ...’’

‘‘ ​ပန္း​ကန္​ျပား​နဲ႔​ေပါ့ ...​အဲ​ေလ ​ေနာက္​တာ​ပါ​ကို​ရာ ...​ဒီ​လို​ရွား​ရွား​ပါး​ပါး​ေတြ႕​ရ​တာ ​ေခ်ာ​နား​မွာ​ကပ္​ေန​ေပါ့’’

‘‘ ​အ​မိန႔္​ေတာ္​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ​ခင္​ဗ်ာ ...​ကဲ​ကဲ ​ေကာ္​ဖီ​ေတြ ​ေသာက္​လိုက္​ၾက​ဦး​စို႔ ’’

​သူ႔​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​က​ပူ​ခ်ီ​နို​ကို ​မက္​မက္​ေမာ​ေမာ​ေသာက္​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​အက္စ္​ပ​ရက္​ဆို​ကို

​ႀကိတ္​မွိတ္​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ခံ​ေန​တာ​ေပါ့ ...​ဟုတ္​တယ္၊ ​အ​ရက္​တို႔ ​ဘီ​ယာ​တို႔ ​ေသာက္​သ​လို​ပဲ ​သူ႔​ရဲ့​ခါး​သက္​ျပင္း​ရွ​တဲ့​အ​ရ​သာ​ကို ​ႀကိဳက္​မိ​တာ ...။ ​ဇြန္း​ေလး​နဲ႔ ​တ​ဇြန္း​ခပ္​ၿပီး ​သူ႔​ဘက္​ကို​လွမ္း​လိုက္​ေတာ့ ‘‘​ခ်ိဳ​ရဲ့​လား ​ဟင္’’ ​တဲ့။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေခါင္း​ညိတ္​ၿပီး ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​မွာ ​ေတ့​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ပါး​စပ္​ထဲ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ...​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ရႈံ႔​မဲ့​သြား​လိုက္​တာ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ဆိတ္​ဆြဲ​တယ္။ ​အား​က​နဲ​ေအာ္​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ကို​လက္​ညႇိုး​ေလး​ေကြး​ျပ​လိုက္​ေတာ့ ​လက္​သီး​ဆုပ္​ျပ​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က ‘‘ ​လူ​ေတြ​မ်ား​ေန​လို႔​ေနာ္ ...​လူ​ရွင္း​မွ​သိ​မယ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။

​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ဆိုင္ဝ​က​ေန ​လူ​တ​ခ်ိဳ႕​ဝင္​လာ​ၿပီး ​အ​ဂၤ​လိပ္​လို​ေျပာ​သံ​ေတြ​ပါ​ၾကား​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဘယ္​က​တိုး​ရစ္​ေတြ​လဲ ​လို႔​ေတြး​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ၾကည့္​ၿပီး ​ေကာ္​ဖီ​ကို ​တ​စိမ့္​စိမ့္​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ...

‘‘ ​ကို ​ကို ...’’

‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ’’

‘‘ ​ဟို​မွာ ​ဦး ​မ​ဟုတ္​လား ...​အိမ္​က​သိ​သြား​ရင္​ေတာ့ ​ဒုက္​ခ​ပါ​ပဲ ’’

‘‘ ​ဘိုး​ေတာ္​မ်ား​ကြာ ...​ေအး​ေဆး​ပါ၊ ​ကိုယ္ ​ပိုင္​ပါ​တယ္ ’’

‘‘ ​ေခ်ာ​ေတာ့​ေၾကာက္​တယ္ ...​သြား​ရ​ေအာင္​ကြာ ...’’

‘‘ ​ဘယ္​ကို​သြား​မွာ​လဲ ’’

‘‘ ​ေတာ္​ကြာ ...​အ​ျပင္​က်​မွ​ေျပာ​ၾက​မယ္ ...​ေဘလ္​ရွင္း​လိုက္​ေတာ့ ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​အင္း​ေလ ​က်စ္ ​က်စ္ ... ​ဒီ​မွာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ဝိတ္​တာ​တ​ေယာက္​ကို ​လက္​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ေငြ​ရွင္း​ၿပီး​ေတာ့ ​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္ ...​သူ႔​ကို ​အ​ရင္​ထြက္​သြား​ခိုင္း​လိုက္​ၿပီး ...​ဘိုး​ေတာ္​တို႔​စား​ပြဲ​ကို ​ေလၽွာက္​သြား​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခု​မွ ​ေျပာ​ရ​ဦး​မယ္၊

​ဘိုး​ေတာ္​ဆို​တာ​က ​ဦး​ေလး​ပါ၊ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​မိ​ဘ​ေတြ​အိမ္​ေန​ရင္ ​မီး​မ​မွန္​တာ​ကို​မ​ႀကိဳက္​တာ​နဲ႔ ​ဦး​ေလး​နဲ႔​ပဲ ​လာ​ေန​တယ္။ ​အ​ခု ​ဘိုး​ေတာ္​က ​ဧည့္​သည္​ေတြ​နဲ႔​လိုက္​လာ​ရင္း ​ဒီ​ကို​ေရာက္​လာ​တာ ...။

‘‘ ​ေလး​ေလး ...​ဟဲ​ဟဲ ’’

‘‘ ​မင္း​က​ေတာ့​လုပ္​ေတာ့​မယ္၊ ​ေအး ​ငါ​ေျပာ​ပါ​ေပ​ရဲ့​ေနာ္ ​လူ​ႀကီး​ေတြ ​မ်က္​ႏွာ​မ​ပ်က္​ေစ​နဲ႔ ...’’

‘‘ ​ေလး​ေလး​က​လဲ​ဗ်ာ ...​သား​လဲ ​ဒီ​ေလာက္​ေတာ့ ​လိ​မၼာ​ပါ​တယ္ ...​အဲ​ဒါ ​မုန႔္​ဖိုး​ေလး​နည္း​နည္း ...’’

‘‘ ​အင္း ...​ေရာ့ ​ဒီ​မွာ ​တ​ပု​လင္း​ဆို​ေတာ္​ေရာ​ေပါ့ ...​ဆ​ရာ​သိ​ရင္​ေတာ့​ကြာ ...’’ ‘‘ ​ဒီ​ေလာက္​ေတာ့ ​နား​ပါ ​ေလး​ေလး​ရာ ...​ကဲ ​သြား​လိုက္​ဦး​မယ္ ’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​မုန႔္​ဖိုး​ေတာင္း​ၿပီး ​ထြက္​လာ​ခဲ့​ေတာ့​သူ​က ​လစ္ဖ္​နား​မွာ​ေစာင့္​ေန​တယ္။ ​ၾကာ​လိုက္​တာ ​လို႔​ေျပာ​ေတာ့ ​ဦး​ေလး​ကို ‘‘​မုန႔္​ဖိုး​ကပ္​ေတာင္း​ေန​တာ​ေလ’’ ​လို႔​ျပန္​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​ေခၚ​ထား​တဲ့​လစ္ဖ္​ေရာက္​လာ​တာ​နဲ႔ ​ဆင္း​လာ​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ကံ​ေကာင္း​ခ်င္ ​ေတာ့ ​လစ္ဖ္​ထဲ​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​တည္း၊ ​သူ႔​ကို​ဖက္​လိုက္​ေတာ့ ​မ​႐ုန္း​ဘူး ... ​ၿပီး ​ေခါင္း​ေလး​ကို​ေမာ့​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ့​ပန္း​ေသြး​ေရာင္​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​တို႔​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္

​ေအာက္​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​ေတာ့​ဗ်ာ... ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​ေတာ္​ေတာ့္​ကို​မ​ရိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​လာ​တယ္ ...​သူ​ေတာ့​မ​သိ​ဘူး။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​လၽွာ​ေလး​နဲ႔ ​ပါး​စပ္​ေလး​ထဲ​ကို​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ့ ​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​လာ​တယ္။  ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ပဲ ​ဘဲလ္​က​ျမည္​လာ​ေတာ့ ​လူ​ခ်င္း​ခြာ​ၿပီး ​လစ္ဖ္​ထဲ​က ​ထြက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ့

​ေအာက္​ေရာက္​တာ​ျမန္​လိုက္​တာ​ေပါ့ ...။ ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ဘယ္​သြား​ရ​မ​လဲ​ဆို​တာ ​အ​ႀကံ​ရ ​သြား​တယ္။ ​ေဘာ္​ဒါ​တို႔​ထင္​တဲ့​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ...​႐ုပ္​ရွင္​႐ုံ။ ​သူ႔​ကို​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ​ေကာင္း​သား​ပဲ​တဲ့၊ ​ဘာ​ကား​ၾကည့္​မ​လဲ​ေျပာ​ေတာ့ ​ေရွ႕​ေဆာင္​႐ုံ​မွာ​ျပ​ေန​တဲ့ ​ျမန္​မာ​ကား ...

​လူ​မင္း​ထင္​တာ​ပဲ၊ ​ၾကည့္​ေလ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​ဆူ​ပါ​ေလာ့​ဂ်္​က​ပဲ ​လက္​မွတ္​ဝယ္​လိုက္​တယ္။ ​တ​ကယ္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​ျမန္​မာ​ကား​ေတြ ​သိပ္​ၾကည့္​ေလ့​မ​ရွိ​ဘူး၊ ​ဟဲ ​ဟဲ ​အ​ခု​ေတာ့ ​႐ုပ္​ရွင္​ၾကည့္​ခ်င္​လို႔​မွ ​မ​ဟုတ္​တာ ...။ ​လက္​မွတ္​ဝယ္​ၿပီး​ေတာ့ ​မုန႔္​ေတြ၊ ​ေန​ၾကာ​စိ​ေတြ၊ ​ဇီး​ထုပ္​ေတြ​ဝယ္​ၿပီး ​႐ုံ​ထဲ​ကို​ဝင္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ဝင္​လဲ​သြား​ၾက​ေရာ ​ေၾကာ္​ျငာ​ေတြ​ေတာင္ ​စ​ျပ​ေန​ၿပီ။ ​အ​ထဲ​မွာ ​ဝန္​ထမ္း​တ​ေယာက္​က ​မီး​ထိုး​ၿပီး ​ခုံ​ေန​ရာ​လိုက္​ျပ​ၿပီး​ေနာက္​ပိုင္း​မွာ​ေတာ့ ​အ​ေႏွာင့္​အ​ယွက္​ကင္း​ကင္း​နဲ႔ ​ၾကည့္​ရ​ေတာ့​တာ​ေပါ့။

​သူ​က​ေတာ့ ​ေျပာ​တာ​ေပါ့ ​ဒီ​ကား​ကို ​သူ​ၾကည့္​ခ်င္​ေန​တာ​ၾကာ​ၿပီ ​ဆို​တဲ့​အ​ေၾကာင္း၊ ​မ​ၾကဳံ​လို႔​မ​ၾကည့္​ျဖစ္​တာ ​ဘာ​ညာ​ေပါ့။ ​ေန​ၾကာ​စိ​ခြာ​သံ​ေတြ​က​လည္း ​တ​ေျဖာက္​ေျဖာက္​နဲ႔ ​သူ႔​ဆီ​က​ထြက္​လာ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ေန​ၾကာ​စိ​ထုပ္​လွမ္း​ေပး​တယ္။ ​ခြာ​လဲ​မ​ေပး​ဘူး ...​တ​ျခား​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြ​နဲ႔​မ်ား ​ကြာ​ပါ့။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ကိုယ့္​ဖာ​သာ​ကိုယ္​ခြာ​စား​ရင္း ​ဒီ​လို​ပဲ ​ေတြး​ရင္း ​ၿငိမ္​သက္​ေန​မိ​တယ္။ ​အ​ခြံ​ေတြ​ကို ​ေရွ႕​ၾကမ္း​ခင္း​ေပၚ​ပစ္​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ကို ...’’

‘‘ ​ဟင္ ...​ဘာ​လဲ ’’

‘‘ ​အ​ခြံ​ေတြ​ကို ​အဲ​လို​ပစ္​မ​ခ်​နဲ႔​ေလ၊ ​ဒီ​မွ ​ကၽြတ္​ကၽြတ္​အိတ္​ထဲ​ထည့္ ’’

‘‘ ​သူ​မ်ား​ေတြ​လည္း ​ဒီ​လို​ပဲ​ပစ္​ေန​တာ​ကို ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​ေတာ့​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ေခ်ာ​ေတာ့ ​လိုက္​သိမ္း​ရ​တဲ့​သူ​ေတြ​ကို ​အား​နာ​လို႔၊ ​ဒီ​လို​စု​ထား​ၿပီး​မွ ​ထား​ပစ္​ခဲ့​တယ္ ’’ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​အ​ျငင္း​မ​ပြား​ေတာ့​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ့္​မွာ​က ​ေရွ႕​ဆက္​အ​ဆင္​ေျပ​ေန​ဖို႔ ​အ​ေရး​ႀကီး​တာ​ကို။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​ေနာက္​ေတာ့ ​သူ႔​ကို​ေန​ၾကာ​စိ​ခြာ​ေကၽြး​လိုက္​တယ္ ...​သူ႔​ကို ‘‘​ပါး​စပ္​ဟ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ခြံ့​ေကၽြး​လိုက္​မွ ...​သူ​က ​သ​တိ​ရ​သြား​ၿပီး ‘‘ ​အ​ဟဲ ​ဟုတ္​သား​ပဲ၊ ​ေခ်ာ​ဖာ​သာ​ေခ်ာ​စား​ေန​တာ ​ကို႔​ကို​ေတာင္ ​မ​ေကၽြး​မိ​ဘူး’’ ​ဆို​ၿပီး ​ျပန္​ခြံ့​ေပး​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ကိုယ္​ခ်င္း​ပူး​ကပ္​လာ​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေရာက္​လာ​တယ္၊ ​အ​လိုက္​သင့္​ေလး ​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ဆံ​ပင္​ေလး​ကို​သပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​နမ္း​ရွိုက္​လိုက္​ေတာ့ ​ဟဲရ္​ကုတ္​နံ့​ေလး​က ​ေမႊး​ေန​တာ​ပဲ။ ​သူ႔​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး​ဖက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘက္​ကို​လွည့္​ၾကည့္​တယ္ ...​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​က ​ဝိုင္း​လို႔။ ​ရ​လာ​တဲ့ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေပၚ​မွာ ​အ​ခြင့္​အ​ေရး​ကို ​အ​မိ​အ​ရ​ေကာက္​စား​လိုက္​တယ္ ...​နစ္​စ​တယ္​ရြိဳင္း​ထက္​ေတာင္ ​ေတာ္​ေသး။ ​သူ႔​ရဲ့ ​ဝိုင္း​ေန​တဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​ၿပီး ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ႔​ဘက္​က​လဲ ​တုံ႔​ျပန္​မႈ

​ရ​လာ​တယ္။ ​လၽွာ​ေလး​ကို​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ပါး​စပ္​ေလး​ကို​နည္း​နည္း​ဟ​ေပး​တယ္။ ​အ​ထဲ​မွာ ​လၽွာ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း ​ပြတ္​တိုက္​မိ ​ၾက​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​လၽွာ​ေလး​ကို​အ​ေပၚ​ပင့္​တင္​လိုက္​ၿပီး ​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကူ​ကယ္​ရာ​မဲ့​သူ​လို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ကိုင္​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ဆင့္​တက္​ၿပီး ​သူ႔​ေပါင္​ေပၚ​ကို ​လက္​ကို ​ေရႊ႕​လိုက္​တယ္။ ​ခပ္​ျဖည္း​ျဖည္း​ပြတ္​ေပး​ေန​ေတာ့ ​သူ​လည္း ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​ဆြဲ​ဖြ​လိုက္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္ ​လည္​ပင္း​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဆက္​မ​ျပတ္ ​အ​နမ္း​ေတြ​ကို ​သူ​က​ဖန္​ဆင္း​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေကာင္း​ၿပီ​ဆို​တာ​သိ​ေတာ့ ​တ​ခ်က္​မွာ ​လက္​ကို ​ေက်ာ​ဘက္​ကို​ျပန္​ေရႊ႕​လိုက္​ၿပီး ​ေနာက္​က​ေန​ပဲ ​အ​က်ႌ​ေလး​ကို​ပင့္​တင္​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​ေက်ာ​ျပင္​ေလး​ကို ​လက္​နဲ႔​ပြတ္​ေပး​ရင္း​က ​တ​ေရြ႕​ေရြ႕​နဲ႔ ​အ​ေပၚ​ဖက္​ကို​တက္​လိုက္​ေတာ့ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ေတာ့​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရဲ့ ​စြမ္း​ေဆာင္​မႈ​ေတြ​ၾကား​မွာ​ေမ်ာ​ပါ​ေန​ရင္း ​အ​နမ္း​ေတြ​ကို​ပဲ ​တာ​ဝန္​ယူ​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​လက္​တ​ဖက္​က ​သူ႔​ရဲ့​ဗိုက္​သား​ေလး​ကို ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​တ​ခ်က္​တြန႔္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ​မ​ျငင္း​တာ​နဲ႔​ပဲ ​လက္​ကို​အ​က်ႌ​ေအာက္​ကို​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​တက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​ဘ​ရာ​ေပၚ​က​ေန​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ပြတ္​သပ္​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​စိတ္​ေတြ​မ​ထိန္း​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​ဘ​ရာ​ေလး​ေအာက္​ကို ​လက္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​လက္​ဖ​မိုး​နဲ႔ ​အ​ေပၚ​ကို​တြန္း​တင္​လိုက္​ရင္း​က​ေန ​သူ႔​ကို ​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေၾကာက္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​သူ႔​ကို ​တ​ခ်က္​အား​ေပး​သ​လို​ျပဳံး​ျပ​လိုက္​ၿပီး ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ​နဲ႔ ​ဖမ္း​ကိုင္​လိုက္​ေတာ့ ...‘‘​ကို ​မ​ဆိုး​နဲ႔​ကြာ’’ ​လို႔​ေျပာ​တယ္။ ​ဟဲ​ဟဲ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွ​ဘယ္​ရ​ေတာ့​မ​လဲ၊ ​အ​နား​မွာ ​ေျြ​မ​ေရာက္​ေန​ရင္​ေတာင္ ​ေပ်ာ္​ေပ်ာ္​ႀကီး ​အ​ေပါက္​ခံ​လိုက္​မွာ​လို႔ ​ေတြး​ရင္း​နဲ႔ ​သူ႔​ကို ‘‘​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ...​ကိုယ့္​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို ...’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​က​စား​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး ​နို႔​အုံ​ေလး​ကို​ပါ ​ဆုပ္​လိုက္​ညႇစ္​လိုက္​နဲ႔​နယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​ဟင့္ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​ေခ်ာ ​ဘယ္​လို​ေန​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေတာ့​ဘူး ’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​ကိုယ္​က​ခ်စ္​လို႔​ပါ​ဆို​မွ ...’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို​နယ္​ေပး​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေခါင္း​ကို ​ေအာက္​ကို​ေရႊ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အ​က်ႌ​ေလး​ကို ​လွန္​တင္​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​ဝိုး​တ​ဝါး​အ​လင္း​ေရာင္​ထဲ​မွာ ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က ​ေထာင္​မတ္​လို႔ ...၊ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​မ​ထိန္း​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​လၽွာ​ေလး​နဲ႔​ထိုး​လ်က္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ္​ေတာ့​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ဆြဲ​ထား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လၽွာ​မွာ​ပါ ​တ​မ်ိဳး​ေလး​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ၿပီး ​ေအာက္​က​ညီ​ေတာ္​ေမာင္​က​ပါ ​ေထာင္​ထ​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​စို႔​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ေနာက္​တ​ဖက္​ကို​လည္း ​လက္​နဲ႔​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​အ​သက္​ရႉ​သံ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​ပါး​စပ္​ကို​က်ယ္​က်ယ္​ဟ၊ ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို

​ဝင္​နိုင္​သ​မၽွ​ဝင္​ေအာင္​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ျပန္​အ​ထုတ္​မွာ​ေတာ့ ​သြား​ေလး​နဲ႔ ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ျခစ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​အာ့​က​နဲ​အ​သံ​ေလး​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​လာ​ေစ​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ..

​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​လက္​တ​ဖက္​ကို ​ေအာက္​ကို​ေလၽွာ​ဆင္း​လို္က္​ၿပီး ​သူ႔​ေဘာင္း​ဘီ​ဇစ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ဇစ္​အ​ကြဲ​ေလး​က​ေန​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ေပါင္​ေလး​ေတြ​က ​ေစ့​ထား​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ဆတ္​က​နဲ​ကိုက္​လိုက္​ေတာ့​ေပါင္​ေလး​ေတြ​ကား​သြား​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခြင့္​အ​ေရး​ကို​ယူ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​စမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ပင္​တီ​ေလး​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စို​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ပင္​တီ​ေပၚ​က​ေန​ပဲ ​လက္​နဲ႔ ​ပြတ္​ေပး​ရင္း​က​ေန ​သူ႔​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ကို​ေတာင္ ​ၾကား​လိုက္​ရ​သ​လို​ပဲ ...။ ​ေနာက္ ​ပင္​တီ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ဖယ္​ၿပီး ​လက္​ေလး​နဲ႔ ​စမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​ရဲ့ ​အ​ႏူး​ညံ့​ဆုံး​ေန​ရာ​ေလး​ကို​ထိ​မိ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ဖမ္း​ကိုင္ ​လိုက္​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​အ​လို​က် ​ခ​ဏ​ရပ္​ထား​ေပး​လိုက္​တယ္။

​ၿပီး​တာ​နဲ႔ ​လက္​ကို​မ​လႈပ္​ဘဲ ​လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​ေတြ​ကို​ပဲ​လႈပ္​ၿပီး ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ကုတ္​လိုက္​တယ္၊ ​သိပ္​ေတာ့​မ​နာ​ပါ​ဘူး ...​ရ​ပါ​တယ္​ေလ။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ပါး​စပ္​လဲ​မ​အား ​လက္​လဲ​မ​အား ​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။ ​ပါး​စပ္​က​လည္း ​ဝါ​သ​နာ​အ​ရ ​နို႔​စို႔​ေန​သ​လို ​ေအာက္​ကို​လည္း ​သ​မိုင္း​ေပး​တာ​ဝန္​အ​ရ ​က​လိ​ေပး​ေန​ရ​တယ္။ ​စိတ္​ထင္ ​သုံး​မိ​နစ္​ေလာက္​လည္း​ၾကာ​လာ​ေရာ ...​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ခ​လယ္​ကို ​သူ႔​အဝ​ေလး​ထဲ​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​ဒီ​ေလာက္ ​ပြတ္​ေပး ​ဆြ​ေပး​ထား​တာ​ေတာင္​မွ ​အ​ထဲ​မွ​က်ပ္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​အ​ရင္း​အ​ထိ​ဝင္​ေအာင္ ​စိတ္​ရွည္​လက္​ရွည္​နဲ႔ ​အ​ေတာ္​ေလး ​အား​ထုတ္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​လက္​ခ​လယ္​ကို ​အ​ထဲ​မွာ​လွည့္​ပတ္​ေပး​ရင္း​နဲ႔ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ထပ္​စိမ့္​လာ​ေတာ့ ​အ​ေတာ္​ေလး ​လႈပ္​လို႔​ရ​လာ​တာ​နဲ႔​ပဲ ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​စ​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​ၿပီး ​တ​ကိုယ္​လုံး ​တုန္​ခါ​ေန​ၿပီ။ ​အ​သက္​ရႉ​သံ​ေတြ​ဆို​တာ ​မာ​ရ​သြန္​ေျပး​လာ​တဲ့

​အ​ေျပး​သ​မား​ထက္​ေတာင္ ​ျပင္း​ထန္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​အ​လိုက္​သိ​သိ​နဲ႔ ​ေနာက္​ထပ္ ​အ​ခ်က္​သုံး​ဆယ္​ေလာက္​လဲ ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ကုတ္​ျခစ္​ၿပီး ​ဟင္း​က​နဲ ​သက္​ျပင္း​ရွည္​ႀကီး​နဲ႔​အ​တူ ​ၿငိမ္​က်​သြား​ပါ​ေတာ့​တယ္။

​႐ုပ္​ရွင္​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ၿပီး​ခါ​နီး​ေန​ၿပီ ...​တ​ခ်ိဳ႕​ေတာင္​ထ​ျပန္​ကုန္​ၾက​ၿပီ။ ​အ​သံ​ေတြ​ၾကား​ေန​ရ​တာ​က​ေတာ့ ​ေကာင္း​လဲ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ဆို​ပဲ ...။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို ‘‘​ဘယ္​လို​လဲ၊ ​လူ​မင္း​ေကာင္း​လား’’ ​လို႔​ေမး​လိုက္​ေတာ့ ​အင္း​ဆို​ပဲ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ဆီ​က ​တစ္​ရႉး​ေတာင္း​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး​သန႔္​ရွင္း၊ ​လက္​သုတ္​ၿပီး ​သူ႔​ေန​ၾကာ​စိ​အ​ခြံ​ေတြ​ထည့္​တဲ့ ​အိတ္​ထဲ​ကို ​ထည့္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ကို ​သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​ျဖစ္​ေအာင္​လုပ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​လက္​ကို​ဆြဲ​ကာ

​႐ုံ​ထဲ​က ​ထြက္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​အဲ ...​မ​ျပန္​ခင္​ေတာ့ ​အိမ္​သာ​ပို႔​လိုက္​ရ​ေသး​တယ္။

​႐ုပ္​ရွင္​လည္း​ၿပီး​ေရာ ...​ည​ေန ၄​နာ​ရီ​ခြဲ​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​တ​ကၠ​စီ​ငွား​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​ခဲ့​ၾက​တယ္ ...။ ​အိမ္​နား​လဲ ​ေရာက္​ေရာ ​ကၽြန္​ေတာ္​ဆင္း​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ပဲ ​ကား​ေပၚ​လိုက္​သြား​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ‘‘​တ​လမ္း​စီ​လာ​တာ ​ေနာ္ ...’’ ​လို႔​လဲ

​ေျပာ​လိုက္​ရ​ေသး​တယ္။ ​အိမ္​ေရာက္​ေတာ့ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​ၿပီး ​ႏွပ္​ေန​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ည​က်​ေတာ့​မွ ​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း ​ဖုန္း​ေျပာ​ၾက​ၿပီး ​ညဉ့္​နက္​မွ ​အိပ္​ရာ​ဝင္​ခဲ့​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​ကို ​အ​ျမဲ​တမ္း​စ​ေလ့​ရွိ​တဲ့​စ​ကား​တ​ခြန္း​က ...  ‘‘​လူ​မင္း ​ေကာင္း​လား ...’’ ​တဲ့ ...။



​ေနာက္​ရက္​ေတြ​မွာ​လည္း ​ခိုး​ေၾကာင္​ခိုး​ဝွက္​နဲ႔​ပါ​ပဲ။ ​အိမ္​သြား​လည္​လိုက္၊ ​လူ​လစ္​ရင္ ​လက္​ကိုင္​လိုက္​နဲ႔ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ ​ဆ​ရာ​လုပ္​ေန​ရ​တာ​ေပါ့။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဦး​ေလး​က ​သ​တိ​ေပး​ထား​ေတာ့​လည္း ​နည္း​နည္း​ဆင္​ျခင္​ၿပီး​ေန​ရ​တယ္​ေလ။ ​ဒီ​လို​နဲ႔​ပဲ ​သိပ္​မ​ထူး​ျခား​တဲ့​အ​ေျခ​အ​ေန​နဲ႔​ေန​လာ​ၾက​တာ ​တ​လ​ေလာက္​ေတာ့​ရွိ​မယ္ ...။

​တ​ေန႔​ေတာ့ ​နိုင္​ငံ​ေတာ္​အ​စိုး​ရ​ကို ​ေက်း​ဇူး​တင္​ရ​မယ့္​အ​ေျခ​အ​ေန​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ဘာ​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​ဘိုး​ေတာ္​ႏွစ္​ပါး​ကို ​ရွမ္း​ျပည္​သြား​ဖို႔ ​တာ​ဝန္​ေပး​လိုက္​လို႔​ပါ​ပဲ ...။ ​သူ​ေရာ ​ကၽြန္​ေတာ္​ေရာ ​နည္း​နည္း​လြတ္​လပ္​ေရး​ရ​သြား​တာ​ေပါ့။ ​အိမ္​ကို​သြား ​ကင္း​သ​မား​အ​ေျခ​အ​ေန​ၾကည့္ ​လက္​ကိုင္၊ ​ဖက္​နမ္း​နဲ႔​ေန​လာ​ရင္း ​တ​ေန႔​မွာ​ေတာ့ ​အိမ္​မွာ ​လူ​တ​ေယာက္​မွ​မ​ရွိ​တဲ့ ​အ​ေန​အ​ထား​ကို ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ဦး​ေလး​မိန္း​မ​က ​သူ႔​မိ​ဘ​အိမ္​ျပန္​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​တ​ေယာက္​ထဲ​ေပါ့​ဗ်ာ။ ​ထ​မင္း​စား​ရင္ ​မိ​ဘ​ေတြ​အိမ္ ​ျပန္​စား​ၿပီး ​က်န္​တဲ့​အ​ခ်ိန္ ​ဒီ​အိမ္​မွာ​ေန​တယ္။ ​ဘိုး​ေတာ္​က ​ည​ေရး​ည​တာ ​စိတ္​ခ်​ရ​ေအာင္​ဆို​ၿပီး

​သူ႔​တ​ပည့္​တ​ေယာက္​ကို​ေတာ့ ​ည​ည​လာ​အိပ္​ခိုင္း​ထား​တယ္၊ ​ေန႔​ခင္း​ဆို​တ​ေယာက္​ထဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကၽြန္​ေတာ့္​ေျခ၊ ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​ဇာတ္​လမ္း​တ​ခု​က ​အ​လို​လို​ေန​ရင္း ​ျဖစ္​လာ​ေတာ့​တာ​ပဲ​ေလ ...။

​သူ႔​ဘိုး​ေတာ္​မ​ရွိ​ဘူး​ဆို​ေတာ့ ​ဒ​ရိုင္​ဘာ​ေတြ ​တ​ပည့္​ေတြ​လည္း​မ​ရွိ​ဘူး၊ ​သူ႔​ေနာက္​ပါ​သြား​တယ္​ေလ။ ​ကား​ကို​လည္း ​ေမာင္း​မယ့္​သူ​မ​ရွိ​ေတာ့ ​သူ ​သင္​တန္း​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​သြား​ရင္ ​တ​ကၠ​စီ​နဲ႔​ပဲ​သြား​ရ​တယ္။ ​တ​ေန႔ ​ေန႔​ခင္း​ဘက္

​သူ​သင္​တန္း​သြား​မ​လို႔ ​ၿခံဝ​ထြက္​ၿပီး ​ကား​ငွား​ေန​တုန္း ​အ​ျပင္​က​ျပန္​လာ​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​နဲ႔​ေတြ႕​တယ္။ ​ဘာ​လုပ္​ေန​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​သင္​တန္း​သြား​မ​လို႔ ​ကား​ငွား ​ေန​တာ​တဲ့။ ‘‘​သြား​မ​ေန​ပါ​နဲ႔​ကြာ’’ ​ဆို​ၿပီး ‘‘​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​စ​ကား​ေျပာ​ရ​ေအာင္၊ ​လက္​ေဆာင္​လည္း ​ေပး​စ​ရာ​ရွိ​တယ္’’ ​လို႔​ေျပာ​ၿပီး ​အိမ္​ေပၚ​ေခၚ​လာ​ခဲ့​တယ္ ...​သူ႔​အိမ္​ေရွ႕​ေရာက္​ေတာ့ ​ေျခ​သံ​လုံ​လုံ​နဲ႔​နင္း​ၿပီး​ေပါ့ ...။

​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ့ ​အ​ေအး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​တိုက္ ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင့္​ေပး​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​မွာ​ထိုင္​ခိုင္း​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ေပး​ဖို႔​သိမ္း​ထား​တဲ့ ​ေမာင့္​ဘ​လန႔္စ္ ​ေဘာ​ပင္​ေလး​ကို​ယူ​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္ ​သူ႔​ေဆာ္​မ​မ​ကို ​ေပး​ဖို႔​ဆို​ၿပီး ​ဝယ္​လာ​တာ​ကို ​ျပန္​ေက်ာ္​လာ​တာ။ ​သူ႔​နား​ကို​သြား​ၿပီး ​လက္​က​ေလး​ကို​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဘာ​လဲ’’ ​ဆို​တဲ့​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​နဲ႔​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္။ ​ဘူး​က​ေလး​ကို ​လက္​ထဲ​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​ဝမ္း​သာ​သြား​သ​လို​ပဲ ...​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​ထိုင္​ေန​တဲ့​သူ႔​ကို ​အ​ေပၚ​က​ေန​ငုံ႔​ၾကည့္​ေန​တာ​ဆို​ေတာ့ ​သူ႔​လည္​ပင္း​ေပါက္​က​ေလး ​ဟ​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​ေတာ့ ​အ​မွတ္​တ​မဲ့​နဲ႔​ပဲ ​စိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​ကို ​သူ​မိ​သြား​ေတာ့ ​ရွက္​ျပဳံး​က​ေလး​ျပဳံး​ၿပီး ...

‘‘ ​ဒီ​နား​က ​အ​ပူ​ေငြ႕​ဟပ္​သ​လို​ပဲ ... ​ႏွာ​ေခါင္း​က​ေလ ...’’

‘‘ ​ေဆာ​ရီး​ပဲ​ကြာ ​ကို ​႐ုတ္​တ​ရက္​ဆို​ေတာ့ ​စိတ္​မ​ထိန္း​နိုင္​ျဖစ္​သြား​တယ္ ’’ ‘‘ ​ဘာ​လို႔ ​ဒီ​ေလာက္​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ​မ​ျမင္​ဘူး​တာ​က်​ေန​တာ​ပဲ ’’ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​စ​ကား​ကို​နင္း​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ‘‘ ​ျမင္​ဘူး​တယ္​ဆို​ေပ​မယ့္ ​မ​ျမင္​ဘူး​တာ​လဲ ​က်န္​ေသး​တာ​ကို ...’’

‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​တယ္ ...’’

‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ေခ်ာ​က ​ကိုယ့္​ကို ​တ​ကယ္​မ​ခ်စ္​ဘူး​ဆို​ေတာ့ ​ဘယ္​ဂ​႐ု​စိုက္​ပါ့​မ​လဲ​ေလ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က ​အဲ​လို​ေျပာ​မိ​လို႔​လား ...​ကို​ရယ္ ’’

‘‘ ...’’

​နည္း​နည္း​မူ​ၿပီး ​စ​ကား​မ​ေျပာ​ေတာ့​ပဲ ​ေခါင္း​ငိုက္​စိုက္​နဲ႔ ​သူ႔​နဲ႔​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္​က ​ဆက္​တီ​မွာ​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​အံ့​ေတာ့ ​အံ့​ၾသ​သြား​မွာ​ပဲ၊ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​လာ​ဖက္​တယ္ ...။

‘‘ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​က​ေလး​လဲ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႔၊ ​လာ ​ေခ်ာ​ကို​ဖက္​ထား ...​စိတ္​မ​ေကာက္​ပါ​နဲ႔​ေနာ္​ကို ...’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ကို ​လို႔ ...’’

​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ကိုင္​လႈပ္​ရင္း​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ခြင္​ထဲ ​တိုး​ဝင္​လာ​တယ္။ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာ ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​က​ေလး​မွီ​ထား​ရင္း​က ‘‘ ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​ရင္ ​အဲ​လို​ႀကီး​မ​ေန​ပါ​နဲ႔​ေနာ္ ...​ကို႔​ကို ​အဲ​လို​ျမင္​ရ​တာ ​ေခ်ာ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ပဲ၊ ​ေန​လို႔​ကို​မ​ရ​ဘူး။ ​ေခ်ာ​ကို ​စ​ကား​ျပန္​ေျပာ​ပါ​ဦး ​ကို​ရယ္ ...’’

‘‘ ​ကဲ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ထား​လိုက္​ပါ​ေတာ့ ...​ကိုယ္​မွား​တယ္​လို႔​ပဲ​ထား​လိုက္​ပါ ...’’

‘‘ ​ကိုယ္​ဘာ​မွ​မ​မွား​ပါ​ဘူး ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ​က​လဲ​ေခ်ာ​ပဲ ​ကို႔​ကို​ေခ်ာ​ဘက္​က​လဲ ​ဂ​႐ု​စိုက္​တတ္​ရ​မွာ​ေပါ့ ...​ကဲ ​ေျပာ ...​ေခ်ာ ​ဘာ​လုပ္​ေပး​ရ​မ​လဲ ’’

‘‘ ​အ​တူ​ေန​ခ်င္​ၿပီ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’

‘‘ ​ေမ​ေမ​တို႔​ကို ​လာ​ေျပာ​ေပါ့ ...’’  ‘‘ ​ဟာ​ကြာ ​ကိုယ္​ေျပာ​တာ​က ...’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​စိတ္​ထဲ​က ​မ​ရိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​လာ​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို ​သိမ္း​က်ဳံး​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို ​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ

​ရြာ​ခ်​လိုက္​တယ္၊ ​ေန​ရာ​လြတ္​ဆို​လို႔ ​အပ္​ခ်​လို႔​မ​ရ​ေစ​ရ​ဘူး။ ​သူ႔​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ေတြ​ကို

​ခပ္​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လည္​ပင္း​ကို​ျပန္​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​မြတ္​သိပ္​တဲ့​အ​နမ္း​ေတြ​နဲ႔ ​ျပန္​နမ္း​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ေတြ​လဲ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ခုန္​ေန​ၿပီ။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​တ​ခု​သ​တိ​ရ​လိုက္​ၿပီး ...

‘‘ ​အိမ္​ေရွ႕​ခန္း​ႀကီး​မွာ​ဆို​ေတာ့ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္​တိုက္​က​ျမင္​ရင္ ​မ​ေကာင္း​ဘူး။ ​အ​ခန္း​ထဲ​သြား​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ကို ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​လာ​ပါ​ကြာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​ကို​ေပြ႕​ခ်ီ​ၿပီး​ေခၚ​လာ​ခဲ့​တယ္။

​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ့ ​ခန္း​ဆီး​ေတြ​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင့္​လိုက္​တယ္။ ​မြန္း​လြဲ​ၿပီ​ဆို ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ခန္း​က ​ေန​ေရာင္​ထိုး​ေတာ့ ​အဲရ္​ကြန္း​ဖြင့္​မ​ထား​ရင္ ​ေန​လို႔​မ​ရ​ဘူး၊ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ၁၆ ​ဒီ​ဂ​ရီ​မွာ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ​ဘာ​လုပ္​ရ​မွန္း​မ​သိ​တဲ့​ပုံ​နဲ႔ ​ရပ္​ေန​တယ္။ ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကု​တင္​ေပၚ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ​ထိုင္​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေဘး​က​ေန​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ပ​ခုံး​ေလး​ကို​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​ညႇပ္​ရိုး​ေအာက္​နား​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​ဖိ​လိုက္​ပြတ္​လိုက္​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္ ...​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ပဲ​ေလ။ (​စမ္း​ၾကည့္​ပါ၊ ​ထူး​ျခား​ပါ​လိမ့္​မယ္။ )​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေပၚ​ကို ​ေျပာင္း​ၿပီး​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ဒီ​အ​ေတြ႕​အ​ၾကဳံ​က​ရွိ​ၿပီး​ေတာ့ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​လည္​တိုင္​ေလး​ကို ​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို​ဖ်စ္​ညႇစ္​ေပး​လိုက္​တယ္။  ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ​က ... ‘‘ ​ေၾသာ္ ​ကို ​ခ​ဏ ...’’

‘‘ ​ေျပာ​ေလ ​ေခ်ာ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က ​အိမ္​ျပန္​ရ​ဦး​မွာ​ေလ ...​အ​က်ႌ​ေတြ​ေၾက​ကုန္​လို႔ ​ဘယ္​ျဖစ္​မ​လဲ ’’

‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေတာ့ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ ​ခၽြတ္​ထား​လိုက္​မ​လား​လို႔ ...’’

​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​ၿပီး ​သူ​က ​သူ႔​အ​က်ႌ​ေလး​ကို ​ၾကယ္​သီး​တ​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​နိုင္​တာ​နဲ႔ ​ကူ​ညီ​ၿပီး ​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အား​လုံး​လဲ​ျဖဳတ္​ၿပီး​ေရာ ​တ​ခါ​မွ ​ေန​ေရာင္​နဲ႔ ​ထိ​ေတြ႕​ဖူး​ပုံ​မ​ရ​တဲ့ ​ဝင္း​မြတ္​ျဖဴ​စင္​တဲ့ ​ဆင္​စြယ္​ေရာင္​ႏု​ႏု ​အ​သား​စိုင္​ေလး​ေတြ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ပန္း​ႏု​ေရာင္​ဘ​ရာ​ေလး​ေအာက္​က ​နို႔​ႏွစ္​ေရာင္​ရင္​ညြန႔္​ေလး​ရယ္၊ ​သြယ္​သြယ္​လ်​လ် ​လက္​ေမာင္း​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​ကို​ၾကည့္​ေတာ့ ​ဗိုက္​သား​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​နဲ႔ ​ခ်က္​တြင္း​နက္​နက္​ေလး​ရယ္​တို႔​ဟာ ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ကို ​ႏွိုး​ဆြ​ေန​တယ္။ ​အ​လွ​ၾကည့္​ထား​ခ်င္​ေလာက္​ေအာင္​ကို ​ေရြ​စွင္​႐ုပ္​ထု​တ​ခု​နဲ႔ ​အ​လား​သ​႑ာန္​တူ​ေန​တယ္။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ ​ေတြး​ရင္း​ေငး​ရင္း​နဲ႔​ၾကည့္​ေန​မိ​တယ္ ...​အိပ္​မက္​ထဲ​မွာ​ေတာင္ ​မ​မက္​မိ​ခဲ့​ဘူး​တဲ့ ​သူ႔​ရဲ့​႐ုပ္​သြင္​ဟာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​အ​မိ​အ​ရ ​ဆြဲ​ေဆာင္​ဖမ္း​စား​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့​မွ ​သူ​က ...

‘‘ ​ကို ... ​ကို ​လို႔ ...’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ေခ်ာ ’’

‘‘ ​ဘယ္​ေလာက္​ေတာင္​လွ​ေန​လို႔ ​ၾကည့္​မဝ​ျဖစ္​ေန​ရ​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​စဥ္း​စား​ေန​တာ ...​အက္​ဖ​ရို​ဒိုက္​ဆို​တာ ​ဒီ​လို​ပဲ​လား​လို႔ ...’’

‘‘ ​ေတာ္​ပါ ...​ဒီ​မွာ ​ေခ်ာ​အ​က်ႌ၊ ​တ​ေန​ရာ​မွာ ​ခ်ိတ္​ထား​ေပး ’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ခ်ိတ္​တ​ခု​ယူ​ၿပီး ​နံ​ရံ​ကပ္​တန္း​က​ေလး​မွာ ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ဆီ​ကို​ျပန္​လွည့္​လာ​ရင္း ​ကၽြန္​ေတာ့္ ​တီ​ရွပ္​ကို​ခၽြတ္​လိုက္​တယ္။ ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ပါ​ခၽြတ္​လိုက္​ၿပီး ​အ​နား​က​ပု​ဆိုး​တ​ကြင္း​ကို ​ေကာက္​ဝတ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ေဘး​နား​မွာ

​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​ခု​တင္​ေခါင္း​ရင္း​ကို ​ခပ္​ေလ်ာ​ေလ်ာ​မွီ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေနာက္​က​ေန ​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ့​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​ခ်ိတ္​ေတြ​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ျပန္​ထ​လိုက္​ၿပီး ​ေရွ႕​က​ေန ​သူ႔​ဘ​ရာ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ခု​တင္​တိုင္​မွာ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ပု​ခုံး​ေပၚ ​ၾကက္​ေျခ​ခတ္​လ်က္​ထား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ‘‘​မ​ရွက္​ပါ​နဲ႔ ​က​ေလး​ရယ္’’ ​လို႔​ေျပာ​ၿပီး ​သူ႔​ပါး​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​တ​ခ်က္​ျပဳံး​ၾကည့္​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​တ​ဖက္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​လူ​ဆိုး ...​သူ​သိပ္​လည္​တာ​ပဲ ’’

‘‘ ​ကိုယ္​က​မ​ဆိုး​ပါ​ဘူး ​ေခ်ာ​ရာ ...​ခ်စ္​တာ​ပါ၊ ​ခ်စ္​လြန္း​လို႔​ေခ်ာ​ကို ​ငုံ​ေတာင္​ထား​ခ်င္​တာ ’’

‘‘ ​အ​ပို​ေတြ ...​ခ​ဏ​ေလး၊ ​ေခ်ာ ​မ​ယုံ​ဖို႔​ျပင္​လိုက္​ဦး​မယ္ ...’’

‘‘ ​က​ေလး​မ​ေနာ္ ...​လူ​ႀကီး​ကို ​မ​စ​နဲ႔ ...’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ကို​မ​ထိန္း​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​သူ႔​ကို​ဖက္​ၿပီး​လွဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္​နမ္း​တယ္ ...​လၽွာ​ေလး​ပါ ​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​ပဲ ​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​လၽွာ​ခ်င္း​က​စား​ၾက​ရင္ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေအာက္​မွာ ​ညီ​ေတာ္​ေမာင္​က ​နိုး​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​ပု​ဆိုး​ကို​ေတာ့ ​ေအာက္​ကို​ေလၽွာ​ခ်​လိုက္​တယ္။

​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို​နမ္း​ေန​ရာ​က​ေန ​ေအာက္​ကို ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဆင္း​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​ေမး​ေစ့​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့​ေက်ာ​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​တ​ဆင့္ ​ဖ​ေယာင္း​သား​နဲ႔​တူ​တဲ့​လည္​တိုင္​ေလး​ရယ္၊ ​ေအာက္​က ​ရင္​ညြန႔္​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​ရယ္​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​လ်က္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ရင္​ညြန႔္​ေလး​ကို​လ်က္​ေန​ရင္း​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ေတြ​က ​သူ႔​စ​ကပ္​ထ​မီ​ေလး​ရဲ့ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ထဲ​က​ေန ​လက္​သြင္း​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ရင္​ညြန႔္​ေလး​မွာ ​မာ​ကင္ ​တ​ခ်က္​ေလး​လိုက္​ၿပီး​တဲ့​ေနာက္​မွ​ေတာ့ ​ခပ္​ပါး​ပါး​ေလး​ေထာင္​ထ​ေန​တဲ့ ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​သီး​ေခါင္း ​ပန္း​ရင့္​ေရာင္​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​စစ္​တီး​ဝိုင္း​တ​ခု​က ​သံ​ၿပိဳင္​တီး​မႈတ္​ေန​ၾက​ၿပီ။ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို​ငုံ​ထား​ရာ​က​ေန ​ပါး​စပ္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​လၽွာ​ေလး​နဲ႔ ​ေစာင္း​တိုက္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ပါး​စပ္​ေလး​က​ေန ​တ​ဟင္း​ဟင္း​ျဖစ္​လာ​ၿပီ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ပါး​စပ္​ထဲ​က ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​သပ္ ​သြား​ေလး​နဲ႔ ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ကိုက္​လိုက္​ၿပီး ​ပါး​ေတြ​ခ်ိဳင့္​ဝင္​သြား​ေအာင္​စို႔​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေခါင္း​ကို​ကိုင္​ထား​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ဖြ​ေပး​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း​ဗ်ာ ...​႐ုပ္​ရွင္​႐ုံ​ထဲ​တုန္း​က ​စိတ္​ထိန္း​ထား​သ​မၽွ​ေတြ​ကို ​ဒီ​ေန​ရာ​မွ​ပဲ ​ေပါက္​ကြဲ ​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​စ​ၿပီး​ေတာ့ ​စို႔​လိုက္​တာ ​ဘယ္​ဘက္​ဆို​ေတာ့ ​ညာ​ဘက္​ကို​ေျပာင္း​လိုက္​တယ္။ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ႏႈတ္​ခမ္း​နဲ႔ ​တင္း​တင္း​ညႇပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ‘‘​ကို​ရယ္ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ေန​တာ​လဲ’’ ​ဆို​တဲ့ ​အ​သံ​ေလး​က ​တုန္​တုန္​ယင္​ယင္​နဲ႔​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ဘက္​မွာ​စို႔​ေပး​ေန​တုန္း ​က်န္​တဲ့ ​နို႔​ေလး​တ​ဖက္​ကို​ေတာ့ ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႔ ​ဆုပ္​နယ္​ေပး ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ႏူး​ညံ့​လိုက္​တာ​ဆို​တာ ​ေျပာ​မ​ျပ​တတ္​ေအာင္​ပဲ ...​လက္​ေခ်ာင္း​ေတြ​က​တ​ဆင့္​ရ​တဲ့ ​ဖီ​လင္​က ​တ​ကိုယ္​လုံး​မွာ ​ၾကက္​သီး​ေမြး​ညင္း​ေတြ​ထ​လာ​ေစ​တယ္။ ​လက္​ေတြ​ဆို​တာ ​သူ႔​နို႔​ေလး​ထဲ​ကို​နစ္​ဝင္​သြား​မ​လား​လို႔​ေတာင္​ထင္​မိ​တယ္။ ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​ပါး​ေတြ​နဲ႔​ပါ​ပြတ္​သပ္​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​ေအာက္​ဆင္း​လာ​လိုက္​တယ္။ ​ဗိုက္​သား​ေလး​ေတြ​ကို ​လၽွာ​ေလး​နဲ႔​လ်က္​ရင္း ​ခ်က္​ေလး​နား​ေရာက္​ေတာ့ ​လၽွာ​ကို​ခၽြန္​ေန​ေအာင္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​တယ္။ ‘‘​အာ့’’ ​ဆို​တဲ့ ​ခ်စ္​စ​ရာ​အ​သံ​ေလး​နဲ႔​အ​တူ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​တ​ခု​လုံး ​လူး​လြန႔္​သြား​တယ္။

​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ႏွစ္​ဖက္​နဲ႔ ​သူ႔​ခါး​ေလး​ကို ​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​စ​ကပ္​ထ​မီ​က ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ကို​လိုက္​ရွာ​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ့​သူ​က

‘‘​ေဘး​မွာ​ေလ ​ကို​ရဲ့’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​မွ​ပဲ ​ေတြ႕​ရ​ေတာ့​တယ္။ ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ကို​ျဖဳတ္​လိုက္​ၿပီး

​သူ​က​တင္​ပါး​ေလး​ကို​ႂကြ​ေပး​ထား​တယ္။ ​ကု​တင္ ​ေျခ​ရင္း​မွာ​လႊား​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေပါင္​ေလး​ေပၚ​မွာ ​ေခါင္း​တင္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ထ​လာ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေခါင္း​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး ​ေန​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႔​ကို​ျပန္​တြန္း​လွဲ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ့​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​အ​ေပၚ​က​ေန ​ေပါင္​ၾကား​ေလး​ထဲ​ကို ​လွမ္း​စမ္း​လိုက္​တယ္။ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို​စမ္း​မိ​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ေပါင္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ကား​လိုက္​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ေအာက္​နား​ကို ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​ေပၚ​က​ေန​ဆြဲ​ဖယ္​ၿပီး ​ေဘး​ကို​ကပ္​လိုက္​တယ္။

​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​စိ​စိ​ေလး​ကို​ျမင္​လိုက္​ရ​ၿပီး ​သူ႔​ကိုယ္​က​ပ​စၥည္း​ေတြ​အား​လုံး​ဟာ ​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ေတြ​ဆို​တာ​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ ​လိုက္​တယ္။ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ထိပ္​က​ေန ​လက္​မ​နဲ႔​ျဖဲ​ၿပီး ​အ​စိ​ေလး​ကို ​လက္​ညႇိုး​နဲ႔​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​တာ​ကို ​ေတြ႕​ရ​တယ္။ ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​အား​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ကို​လိပ္​ၿပီး ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လို​လား​ေတာင့္​တ​ခဲ့​ရ​တဲ့ ​ရည္​မွန္း​ခ်က္​ပန္း​တိုင္​ေလး​ဟာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေရွ႕​ကို​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​သူ႔​အဝ​ေလး​ကို ​လက္​ခ​လယ္​နဲ႔​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​တ​ဝက္​ေလာက္​ေရာက္​ေတာ့ ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့​အ​တြင္း​သား​ေတြ​က ​က်ဴး​ေက်ာ္​လာ​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ခ​လယ္​ကို ​ဝိုင္း​ၿပီး​ညႇပ္​ထား​ၾက​တယ္။ ​နည္း​နည္း​ေလး​က​စား​ေပး​လိုက္​ေတာ့​မွ ​အ​တြင္း​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စိမ့္​က်​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​အ​ခု​မွ​ပဲ ​လႈပ္​သာ​လြန႔္​သာ​ျဖစ္​သြား​ေတာ့​တယ္ ...​လက္​ခ​လယ္​ကို ​ေရွ႕​တိုး​ေနာက္​ငင္​က​စား​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​မ်က္​ႏွာ​ကို​ငုံ႔​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အဝ​ေလး​ကို ​လၽွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႔​တို႔​ထိ​လိုက္​တယ္။ ​လက္​နဲ႔​က​စား​ေပး​တာ​ကို ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​ရင္း​က​ေန ​ထူး​ျခား​တဲ့​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ေၾကာင့္ ​မ်က္​လုံး​ဖြင့္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ကို ​ကို ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႔ ​ေခ်ာ​င​ရဲ​ႀကီး​ပါ့​မယ္ ’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​ကိုယ္​က​လုပ္​ေပး​တာ​ပဲ၊ ​ေခ်ာ​လုပ္​ခိုင္း​တာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ ...’’

‘‘ ​ကို​က​လဲ​ေနာ္ ​ခက္​တာ​ပဲ ...’’

‘‘ ​မ​ခက္​ပါ​နဲ႔ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ေခ်ာ ​င​ရဲ​မ​ႀကီး​ေအာင္ ​ၿပီး​ရင္​ကိုယ့္​ကို ​ကန္​ေတာ့​လိုက္​ေပါ့​ေနာ္ ...’’ ​အဲ​လို​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​လၽွာ​ေစာင္း​နဲ႔ ​အ​စိ​ေလး​ကို​ပြတ္​တိုက္​ေလး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ခါး​ေလး​တ​ခ်က္​ေကာ့​သြား​ရင္း ​တင္​ပါး​ေတြ​က​ေျမာက္​တက္​လာ​တယ္။ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ႏႈတ္​ခမ္း​နဲ႔​ငုံ​ၿပီး​စုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​စီး​က် ​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​လၽွာ​နဲ႔​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​ရင္း ​လၽွာ​ကို ​အဝ​ေလး​က​ေန​ထိုး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တြန႔္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​ခါး​က​ေလး​ကို​ေကာ့​ေပး​လာ​တယ္။ ​တင္​ပါး​ေတြ​က​လည္း ​လႈပ္​ရမ္း​ေန​ေတာ့ ​မ်က္​ႏွာ​ေပၚ​ကို ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ေပ​က်ံ​ကုန္​တယ္။ ​သူ႔​အ​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​မ်ား​လာ​ၿပီ ...​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လၽွာ​ကို ​အ​ထဲ​ကို ​ေရာက္​နိုင္​သ​မၽွ​ေရာက္​ေအာင္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ရည္​တ​ခ်ိဳ႕​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ေအာက္​က​ပ​စၥည္း​က​လဲ ​ခိုး​လိုး​ခု​လု ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​သြင္း​လ်က္​ေန​ရင္း​က ​လက္​ညႇိုး​ေလး​နဲ႔ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ဟင္း​ဟင္း ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႔​ညည္း​ညဴ​ရင္း ​ပုံ​မွန္​ေလး​ေကာ့​ေပး​ေန​တယ္။

​သူ​ေကာ့​ေပး​လိုက္​တိုင္း ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​လၽွာ​နဲ႔ ​အ​ထဲ​ကို ​ေဆာင့္​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​ငါး​မိ​နစ္​ေလာက္​လဲ​လ်က္​မိ​ေရာ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ထဲ​မွာ ​ရႈံ႔​ခ်ီ​ပြ​ခ်ီ​ျဖစ္​လာ​ရင္း​နဲ႔ ​အ​ထဲ​က ​ျဖဴ​ျဖဴ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ထြက္​က်​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ပါး​စပ္​နဲ႔​ခံ​ယူ​လိုက္​ရင္း ​တ​ဝက္​ေလာက္​ကို​မ်ိဳ​ခ်​ၿပီး ​က်န္​တဲ့​တ​ဝက္​ေလာက္​ကို​ေတာ့ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​ရင္း ​ေျပာင္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လည္း ​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​ၿပီး​မွ ... ‘‘ ​ကို​ရယ္ ...​ေခ်ာ ​အား​နာ​လိုက္​တာ၊ ​ကို​က​လဲ ​တ​ကယ္​ပဲ ...’’

‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ကို​က ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တာ​ကို ...’’

‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေလာက္​ေတာင္ ​ခ်စ္​ရ​လား​ကို​ရယ္ ...’’ ​သူ​က ​ခပ္​ညည္း​ညည္း​ေလး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​ေခ်ာ ...​ေခ်ာ​စိတ္​မ​ဆိုး​ရင္ ​ကိုယ္​တ​ခု​ေလာက္​ေျပာ​ခ်င္​တယ္ ’’

‘‘ ​ဘာ​လဲ​ဟင္ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ ...​အဲ ...​ကိုယ္​ေခ်ာ​ကို​လုပ္​ေပး​သ​လို ​ကိုယ့္​ကို​လုပ္​ေပး​ပါ​လား ​ဟင္ ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ ​စိတ္​ဆိုး​သြား​ၿပီ​လား ...​ရ​ပါ​တယ္​ကြာ ...​ေခ်ာ​က ​ကိုယ္​ခ်စ္​သ​လို​မ​ခ်စ္​ပါ​ဘူး ’’

‘‘ ​ကို​က​လဲ​ကြာ ...​ကဲ​ကဲ ​လာ ...​သူ႔​စိတ္​ႀကီး​ပဲ ’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဝမ္း​သာ​သြား​ၿပီး ​သူ႔​ဆြဲ​ေခၚ​တဲ့​ေန​ရာ​မွာ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘစ္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​ခၽြတ္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခု​မွ​ပဲ ​ညီ​ေလး​လည္း ​ဝမ္း​သာ​အား​ရ ​မတ္​က​နဲ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဟယ္ ​အ​ႀကီး​ႀကီး​ပဲ’’ ​ဆို​ၿပီး​ေတာ့ ​လက္​နဲ႔​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​လက္​က​ေလး​က ​ေႏြး​လိုက္​တာ​ဗ်ာ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဖီ​လင္​ေတြ​ပို​တက္​လာ​ၿပီး ​ဆတ္​က​နဲ ​လႈပ္​လိုက္​ေတာ့ ...‘‘​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ေန၊ ​ျဖတ္​ပစ္​လိုက္​မွာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ပါး​စပ္​ေလး​ကို​ဟ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​ထိပ္​က​ေန​စ ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​ဝင္​နိုင္​သ​မၽွ​သြင္း​ၿပီး​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​နည္း​လမ္း​မ​က်​ေတာ့ ​ခံ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ဗ်။ ​သူ႔​ေခါင္း​ေလး​ကို​ဆြဲ​ေမာ့​လိုက္​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ဒီ​လို​ျဖဲ၊ ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​ခ်၊ ​ဒစ္​ေအာက္​နား​ေလး​ကို​လ်က္​ေပး ​စ​သည္​ျဖင့္ ​ေျပာ​ျပ​လိုက္​ေတာ့​မွ​ပဲ ​စ​နစ္​က်​သြား​ေတာ့​တယ္။

​သူ႔​လၽွာ​ေလး​ေအာက္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​မူး​ေမ့​သြား​ေလာက္​ေအာင္ ​အ​ရ​သာ​ရွိ​ေန​တယ္။ ​အ​ခု​မ်ား ​အိမ္​မီး​ေလာင္​ေတာင္

​ထ​မ​ျငႇိမ္း​ေတာ့​ဘူး။ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ဗ်ာ ...​ဒီ​လို​မ်ိဳး​သာ​ေန​ရ​ရင္ ​ထ​မင္း​ေတာင္​မ​စား​ဘဲ ​ေန​နိုင္​ေသး​တယ္။ ​သူ႔​ေခါင္း​က​ေလး ​ႂကြ​လာ​လိုက္ ​ျပန္​ခ်​လိုက္​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ျပဳ​စု​ေန​လိုက္​တာ ​ဆံ​ပင္​ေလး​ေတြ​လည္း​ခါ​ယမ္း​လို႔ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​နို႔​ေလး​တ​ဖက္​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​ရင္း​က​ေန ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္၊ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လက္​နဲ႔​လွိမ့္​ေပး​လိုက္​နဲ႔ ​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့​ေႏြး​ေထြး​တဲ့​ျပဳ​စု​မႈ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ခံ​စား​ေန​ရင္း ​ကၽြန္​ေတာ့္​င​ပဲ​ႀကီး​က

​တ​ဆတ္​ဆတ္​လႈပ္​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​ပါး​စပ္​ထဲ​က ​ဆြဲ​ထုတ္​ဖို႔​ႀကိဳး​စား​လိုက္​ေပ​မယ့္ ​သူ​က​လက္​မ​ခံ​ဘူး ...။ ​အား​နာ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ရ​နိုင္​သ​ေလာက္ ​ေအာင့္​ထား​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ဘယ္​လို​မွ​ထိန္း​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​သူ႔​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​အ​လုံး​အ​ရင္း​နဲ႔ ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္ ​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​တ​ခ်က္​ေတာင္ ​သီး​သြား​သ​လား​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ဆက္​စုပ္​ေပး​ရင္း ​အ​ကုန္​အ​စင္​ထြက္​လာ​ေအာင္ ​လုပ္​ေပး​ေန​ေသး​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​သူ​ေခါင္း​ေမာ့​လိုက္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရဲ့​အ​ရည္​ေတြ​ကို​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ပါး​စပ္​ကို ​လက္​က​ေလး​နဲ႔ ​သုတ္​ရင္း ...

‘‘ ​ကို ​ေက်​ၿပီ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကို​က ​ျပန္​ထုတ္​မ​လို႔​ဟာ​ကို ​ဘာ​လို႔ ...’’

‘‘ ​ကို႔​ကို​ခ်စ္​လို႔​ေပါ့ ​ကို​ရယ္ ...​သိ​ၿပီ​လား ’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔​ပဲ ​သူ႔​ကို ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ​ထား​ခဲ့​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​အိမ္​ေရွ႕​ထြက္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေရ​ခဲ​ေသ​တၱာ ​ထဲ ​ေရ​တ​ပု​လင္း​နဲ႔ ​ၾကက္​ဥ​ႏွစ္​လုံး​ယူ​ၿပီး ​အ​ခန္း​ထဲ​ျပန္​ဝင္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​သူ​က ​ကု​တင္​ေပၚ​မွာ​ထိုင္​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို ​ေစာင္​နဲ႔​ပတ္​ထား​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ေရ​တိုက္​ၿပီး ​ၾကက္​ဥ​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​မ​ႀကိဳက္​ဘူး​တဲ့ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​ပဲ​ပန္​ဆင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္ ​တ​ေယာက္​ကို​တ​ေယာက္​ဖက္​ရင္း ​လွဲ​ၿပီး ​အ​နား​ယူ​ေန​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ့​အ​ရ​သာ​နဲ႔​ေရာ​ေထြး​တဲ့ ​ကာ​မ​အ​ရ​သာ​ကို ​သူ​နဲ႔​ေတြ႕​မွ​ပဲ​ခံ​စား​မိ​တယ္ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​သူ​သိပ္​ခ်စ္​တယ္ ​ဆို​တာ​လည္း ​ေသ​ခ်ာ​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​အ​ေတြ႕​အ​ၾကဳံ​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​လို​က် ​ဒီ​လို​မ်ိဳး​ျပဳ​စု​ေပး​တယ္​ဆို​က​တည္း​က ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သိပ္​အား​နာ​သြား​သ​လို ​ခ်စ္​လည္း​ခ်စ္၊ ​ေက်း​ဇူး​လည္း​တင္​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္ ​လက္​ေမာင္း​ကို ​ေခါင္း​အုံး​ရင္း ​ေမွး​ေန​တယ္ ...​မ်က္​ေတာင္​ေလး​ေတြ​စင္း​လို႔၊ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​က​ေတာ့ ​ျပဳံး​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​လက္​ဖ​ဝါး​နဲ႔ ​ညင္​ညင္​သာ​သာ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ရင္း ​အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ့ ​တ​စုံ​တ​ရာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​တယ္။ ​လက္​ညႇိုး​ေလး​ကို ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​လၽွာ​ေလး​ထုတ္​ၿပီး​လ်က္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ဖြင့္​ဟ​ၿပီး ​ငုံ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​လဲ​ေန​ေရာ ​ခု​န​က ​ေလ်ာ့​က်​သြား​ခဲ့​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ​ျပန္​ၿပီး​တက္​ႂကြ​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ကို​လည္း ​ျပန္​ၿပီး ​စိတ္​ေတြ​ေပၚ​ေပါက္​လာ​ေအာင္​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ေအာက္​ကို ​အ​သာ​ေလၽွာ​ဆင္း​ၿပီး ​နို႔​ေလး​ကို​ငုံ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ရဲ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ပြင့္​လာ​တယ္။ ​အို ...​မ်က္​လုံး​ထဲ​မွာ​လည္း ​ျပဳံး​ရိပ္​ေတြ​ပါ​လား ...‘‘​ခ်စ္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္’’ ​လို႔ ​ေခါင္း​ကို ​ျပန္​ေမာ့​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ...‘‘​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ကို​ရယ္’’ ​တဲ့။ ​ၿပီး​ေတာ့ ...

‘‘ ​ကို ...’’

‘‘ ​ေျပာ​ေလ ​က​ေလး ...’’

‘‘ ​ကို႔​ကို​ေလ ...​ေခ်ာ​က ...’’

‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ​ေခ်ာ ...​ေျပာ​စ​ရာ​ရွိ​ရင္​ေျပာ​ပါ ​ခ်စ္​ရယ္ ’’

‘‘ ​ကို႔​ကို ​ေခ်ာ​က ​ေသာ့​က်န္​ခဲ့​တဲ့​ေန႔​က​စ​ၿပီး ​ခ်စ္​ေန​တာ​လို႔ ...’’

‘‘ ​ကို႔​ထက္​ေတာ့ ​ေနာက္​က်​တာ​ေပါ့ ...​ကို​က ​ဒီ​အိမ္​ကို​ေျပာင္း​လာ​ကာ​စ​က​တည္း​က​ေလ ...’’

‘‘ ​လူ​ဆိုး ...​အဲ​ဒီ​တုန္း​က ​ေခ်ာ ​ငယ္​ငယ္​ေလး​ရွိ​ေသး​တာ​ကို ...​ယုံ​ကို​မ​ယုံ​ရ​ဘူး ’’

‘‘ ​အ​ခု​ေတာ့ ​ယုံ​ပါ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ့္​ဘဝ​တ​ေလၽွာက္​မွာ ​ေခ်ာ​ဟာ ​ပ​ထ​မ​ေျမာက္ ​အ​ခ်စ္​ေနာက္​ဆုံး​ပါ​ပဲ ...’’

‘‘ ​သြား ...​သူ​သိပ္​ခၽြဲ​တယ္ ’’

​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ေပၚ​က​ေန​ထပ္​ၿပီး​ေန​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ကို​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ​ရြာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ေတာ့ ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​ကို​စမ္း​လိုက္​တယ္ ...​သူ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႔ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ဟ​ေပး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​မွာ​ေတာ့ ​အ​သက္​ရႉ​ႏႈန္း​ေတြ ​မ​မွန္​ခ်င္​ေတာ့ ...​ရင္​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​ႏွ​လုံး​သား​တ​ခု​ဟာ ​ယမ္း​ခါ​ေန​ၿပီ။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​မွိတ္​ထား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ခ်ိန္​သိပ္​မ​ယူ​ေတာ့​ပဲ ​လက္​ညႇိုး​ေလး​ကို ​အဝ​ေလး​မွာ​ေတ့​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​တ​ေလၽွာက္​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ပြတ္​ရင္း​ပြတ္​ရင္း​နဲ႔ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေခ်ာ​လာ​တဲ့​အ​ခ်ိန္​က်​မွ ​လက္​ညႇိုး​ကို​အ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​နံ​ရံ​ေတြ​ကို​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​အ​ထဲ​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စု​မိ​လာ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​ေတာ့ ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ ​စစ္​ကူ​ေခၚ​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​လိုက္​ကာ ​အ​လုပ္​စ ​ေတာ့​တယ္။ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​ကို ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​နဲ႔ ​အ​ႀကိမ္​တ​ရာ​ေလာက္​လုပ္​ေပး​လိုက္​အ​ၿပီး​မွာ​ေတာ့ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး ​တ​သိမ့္​သိမ့္​နဲ႔ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း

​အ​ခ်ိန္​ေကာင္း​ကို​ေရာက္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို ​သူ႔​အဝ​ေလး​မွာ​ေတ့​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​မ်က္​လုံး​ေလး​ဖြင့္​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​ကို ​ေခ်ာ​ေၾကာက္​တယ္’’ ​လို႔​ေျပာ​ေတာ့ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ‘‘​ကို ​ေခ်ာ​ကို ​အ​ညႇာ​တာ​ဆုံး ​လုပ္​ေပး​မွာ​ပါ’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႔ ​သူ႔​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​တ​ေလၽွာက္​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္ ...။

​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ႔​က ...‘‘​ကို​ရယ္ ​ေခ်ာ​ကို​သ​နား​ပါ​ဦး ...​အ​ထဲ​က ​တ​အား​ယား​လာ​ၿပီ’’ ​လို႔​ေျပာ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​ကို​လုပ္​ေပး​ေန​ရာ​က ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​ေခ်ာ ​ကို​သြင္း​လိုက္​ေတာ့​မယ္​ေနာ္’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ‘‘​ကို႔ ​သ​ေဘာ​ပါ​ပဲ’’ ​ဆို​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​အဝ​ေလး​မွာ ​ထိပ္​ဖ်ား​ကို​ေတ့​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​နဲ႔ ​က​စား​ေပး​ထား​တဲ့ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​က​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့​ဒစ္​ဖ်ား​ကို​လက္​ခံ​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ေရွ႕​ဆက္​တိုး​ဖို႔​လုပ္​ေတာ့ ​သူ​က ...

‘‘ ​အား ...​ကို ...​ကၽြတ္​ကၽြတ္ ​နာ​လိုက္​တာ​ကြာ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ခ​ဏ​ေလး​ပဲ ​သည္း​ခံ​လိုက္​ပါ​ေနာ္ ...​ေကာင္း​လာ​မွာ​ပါ ’’

‘‘ ​တ​ကယ္ ​ခ​ဏ​ပဲ​နာ​မွာ​ေနာ္ ...​မ​လိမ္​နဲ႔ ...’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ​ကြာ ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ကုန္း​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း၊ ​လၽွာ​ခ်င္း ​က​စား​ၾက​ၿပီး ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ့ ​ခါး​ကို​မ​သိ​မ​သာ​ႂကြ​လိုက္​ၿပီး ​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္ ...။ ​သူ ​ကၽြန္​ေတာ္​နဲ႔​နမ္း​ေန​ရာ​က​ေန

​႐ုတ္​တ​ရက္ ​တုန္​တက္​သြား​ၿပီး ​မ်က္​ရည္​ေလး​ေတြ​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့​မ်က္​ရည္​ေတြ​ကို​ျမင္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​သ​နား​သြား​ေပ​မယ္ ​ေနာက္​ဆုတ္ ​လို႔​ေတာ့​လည္း ​မ​ထူး​ေတာ့​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ

​မ်က္​ရည္​စ​ေတြ​ကို​လက္​နဲ႔​သုတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ႀကံ​ရ​တာ​နဲ႔ ​နို႔​ေလး​ကို​စို႔​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​က်ပ္​သိပ္​ေန​တာ​ပဲ​ေလ ...​နို႔​စို႔​ရင္း​နဲ႔ ​အ​ထဲ​မွာ​နည္း​နည္း​ေလး​ရ​သ​ေလာက္​ပဲ ​လႈပ္​ရွား​ေပး​လိုက္​ေတာ့

​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စိမ့္​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ခြင့္​ပန္​သ​လို​ၾကည့္​ၿပီး ​ခါး​ကို​ေနာက္​နည္း​နည္း​ဆုတ္​ၿပီး ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

‘‘ ​အား ...​အ​ဟင့္ ​ဟင့္ ...’’

​ေအာ္​သံ​နဲ႔​အ​တူ ​ငို​သံ​က​ပါ​တ​ခါ​တည္း​လိုက္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​က​ေကာင္​မွာ​ေတာ့ ​ေခါင္း​ေတြ​ပူ​ေန​ၿပီ ...​ဘိုး​ေတာ္​က​လဲ ​ႀကိမ္း​ထား​တာ​ကို ...​ျပ​ႆ​နာ​တက္​ရင္​ေတာ့ ​ဒုက္​ခ​ပဲ​လို႔​ေတြး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​နည္း​နည္း​ျပန္​ေခ်ာ့​ရ​တယ္ ...။

‘‘ ​ေခ်ာ ...’’

‘‘ ​ကို ...​ဟင့္ ...’’

‘‘ ​တ​အား​နာ​သြား​လား​ဟင္ ...​ကိုယ္​ေတာင္း​ပန္​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​စိတ္​မ​ဆိုး​ပါ​နဲ႔​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​နာ​လိုက္​တာ ​ကို​ရယ္ ​ကို​ေျပာ​ေတာ့ ​ညႇာ​ညႇာ​တာ​တာ​လုပ္​မယ္​ဆို ...’’

‘‘ ​ခက္​တာ​ပဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဒီ​လို​မ်ိဳး​က ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​ဆို​ရင္ ​နာ​တတ္​တယ္ ’’

‘‘ ​ၿပီး​ေရာ ...​ေနာက္​ထပ္​ေတာ့ ​မ​နာ​ေစ​နဲ႔​ေတာ့​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​စိတ္​ခ်​ပါ ​ခ်စ္​ရယ္ ...​ေခ်ာ​မ်က္​ရည္​ေတြ​က ​ကိုယ့္​ကို​ဝမ္း​နည္း​ေစ​တတ္​တယ္၊ ​ေခ်ာ ​မ​နာ​ေစ​ရ​ဘူး ​စိတ္​ခ် ’’

​ဟူး ...​အဲ​ဒီ​ေတာ့​မွ​ပဲ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​နမ္း​လိုက္​ရင္း ...​နို႔​ေလး​ကို​နယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေတာ္​ေသး​တယ္ ​အ​ေျခ​အ​ေန​က

​ပုံ​မွန္​ျပန္​ျဖစ္​သြား​လို႔ ...။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႔​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​မွာ ​ထည့္​ထား​ရင္း ​အ​သာ​ေလး ​ႏွဲ႕​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​လို​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ​လည္း​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​လာ​သ​လို ​အ​ထဲ​မွာ

​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​လာ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ကို ​တ​ခ်က္​အား​ေပး​သ​လို​ျပဳံး​ျပ​လိုက္​ရင္း ​နည္း​နည္း​ခ်င္း​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္ ​ျပန္​သြင္း​လိုက္​နဲ႔ ​အ​လုပ္​စ​တယ္။ ​သူ ​အံ​ေလး​ကို​ႀကိတ္​ထား​ရင္း​က​ေန ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​တယ္ ...​ၾကည့္​ရ​တာ

​သူ​သိပ္​မ​နာ​ေတာ့​ဘူး​ထင္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​အ​ထဲ​မွာ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​က ​ေခ်ာ​ေမြ႕​ေအာင္​ကူ​ညီ​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​လုပ္​ေန​ရာ​က ​အ​ရွိန္​နည္း​နည္း​ျမႇင့္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ဆီ​က​ေတာ့ ​ညည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ၾကား​ရ​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​နာ​လို႔​ေအာ္​တာ​မ်ိဳး​မ​ဟုတ္​ဘူး​ေလ။ ​သူ႔​ဘက္​က ​မီး​စိမ္း​ျပ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဆ​လင္​ဒါ ​ပစ္​စ​တင္ ​အက္​ရွင္​ကို ​အ​ရွိန္​ျမႇင့္​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​သူ႔​ကို​ၾကည့္​ရ​တာ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေကာင္း​လာ​ေန​သ​လို​ပဲ ...​ခါး​ေလး​ကို​လဲ ​မ​ေကာ့​တတ္​ေကာ့​တတ္​နဲ႔ ​ေကာ့​ေပး​တယ္။ ​သူ​အ​ေကာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​အ​ေဆာင့္​နဲ႔​ဆုံ​ေတာ့ ​အ​သံ​ေလး​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႔​ထြက္​လာ​တယ္။ ‘‘​ေခ်ာ ​ကို​ေဆာင့္​မွ​ေကာ့​ေပး​ေနာ္’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​ကိုယ္​ခ်င္း​ပါ​ကပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​အ​သား​ခ်င္း​ထိ​ေတြ႕​မႈ​က ​စိတ္​ေတြ​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​ႂကြ​လာ​ေစ​တယ္။ ​သူ႔​ေပၚ​မွာ​ေမွာက္​ၿပီး ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​ရင္း​နဲ႔​ပဲ ​ခါး​ေလး​ကို​ႂကြ​ႂကြ​ၿပီး​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​က​လည္း ​ေအာက္​က​ေန​ဖက္​ထား​ရင္း​က ​မြတ္​သိပ္​စြာ​နဲ႔​တုန႔္​ျပန္​တယ္။ ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ဘတ္​ေအာက္​မွာ ​ပိ​ျပား​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​ႏူး​ညံ့​တဲ့​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ကို​လည္း​ေပး​ေန​ေသး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကိုယ္​က ​သူ႔​ကိုယ္​ေပၚ​က​ကြာ​သြား​မွာ ​စိုး​ရိမ္​ေန​တဲ့ ​အ​တိုင္း​ပဲ ​သူ​ရဲ့​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ခါး​ကို​ဆြဲ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ... ‘‘ ​ေခ်ာ​က​လည္း​ကြာ ​နည္း​နည္း​ေလၽွာ့​ပါ​ဦး ’’

‘‘ ​အင္ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ...’’ ​ႏွာ​သံ​ေလး​နဲ႔​ေျပာ​ေတာ့ ...

‘‘ ​ေခ်ာ​က ​တ​အား​ဖက္​ထား​ေတာ့ ​ကိုယ္​က ​အား​ဘယ္​ရွိ​ေတာ့​မ​လဲ ...’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​အင္း ​ဒီ​လို​လား ...’’

​အဲ​ဒီ​ေတာ့​မွ​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​မွာ ​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ေဆာင့္​နိုင္​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​ေဆာင့္​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​တိုင္း ​ေမြ႕​ယာ​က ​ျပန္​ၿပီး ​ပင့္​တင္​ေပး​ထား​ေတာ့ ​သူ​လည္း​ေကာ့​ရ​တာ​အား​ရွိ​ၿပီး ​ခံ​လို႔​ေကာင္း​ေန​တယ္။ ​အ​သက္​ကို​ေအာင့္​ထား​ရင္း ​သူ႔​ကို ​တတ္​သ​မၽွ​မွတ္​သ​မၽွ​နည္း​လမ္း​ေတြ​နဲ႔ ​လုပ္​ေပး​ေန​တယ္ ...​တ​ခ်က္​မွာ ​ဖိ​ကပ္​ထား​ရင္း​က​ေန ​အ​ထဲ​ကို ​စ​ေကာ​ဝိုင္း ​ဝိုင္း​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေက်ာ​ျပင္​ကို ​ကုတ္​ျခစ္​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ပို​ထန္​လာ​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ​ေမာ​သံ၊ ​ညည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ထြက္​ေပၚ​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​အံ​ႀကိတ္​ထား​ၿပီး​ေတာ့ ​ေကာ့​ေပး​ေန​ေပ​မယ့္ ​သူ႔​အ​သြင္​က ​အ​နည္း​ငယ္​ႏြမ္း​လ်​လာ​တယ္။ ​ေနာက္​ထပ္

​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္​ေဆာင့္​အ​ၿပီး​မွာ​ေတာ့ ​သူ​က ‘‘​ကို ​ကို ​ေခ်ာ ...​စိတ္​ထဲ​မွာ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ပဲ ...​ေဆာင့္​ပါ ...​အား ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေအာက္​က​ေန​ေကာ့​ေပး​ေန​ရင္း​က ​ဆတ္​က​နဲ​တ​ခ်က္​တုန္​သြား​ၿပီး​ေနာက္​မွာ​ေတာ့ ​မ​လႈပ္​မ​ယွက္​ၿငိမ္​သက္​သြား​ပါ​ေတာ့​တယ္။

​သူ​ၿပီး​သြား​မွန္း ​ကၽြန္​ေတာ္​သိ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​သြင္း​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း​ေန​ရင္း​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေက်ာ​ကို​လည္း ​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​ေဆာင့္​ေန​ရင္း​နဲ႔​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ထဲ​မွာ ​က်ဥ္​တက္​လာ​သ​လို၊ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​ခုန္​လာ​သ​လို​နဲ႔ ​ေနာက္​ဆုံး​တ​ခ်က္ ​အား​ကုန္​အ​ေဆာင့္​မွာ​ေတာ့ ​ရွိ​သ​မၽွ​အ​ရည္​ေတြ​ဟာ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​ကို ​ပန္း​ထြက္​ကုန္​ေတာ့​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို ​ထြက္​သြား​တာ​နဲ႔ ​ကုန္​သြား​ေအာင္​ေစာင့္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ထဲ​က​ေန​ထုတ္​ကာ ​ေဘး​ခ်င္း​ယွဥ္​လ်က္​လွဲ​ခ်​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​ေတာ္​ေသး​တယ္ ...​ေနာက္​မွ​သိ​ရ​တာ​က ​သူ​ရာ​သီ​လာ​ၿပီး​တာ ​ႏွစ္​ရက္​ပဲ​ရွိ​ေသး​တယ္​တဲ့။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ည​ေန​မ​ေစာင္း​ခင္ ​တ​ေၾကာင္း​ထပ္​ေမာင္း​ၿပီး​မွ ​လူ​မ​ျမင္​ေအာင္ ​သူ႔​အိမ္​ကို​လိုက္​ပို႔​လိုက္​ပါ​ေတာ့​တယ္။



​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​မွတ္​တိုင္

၂၀၀၅ ​ခု​ႏွစ္​ရဲ့ ​ဇြန္​လ ​အ​စ​ဦး​ပိုင္း​မွာ​ေပါ့ ...​စ​ကၤာ​ပူ​က​တဲ့ ...​သူ႔​အစ္​မ​ဝမ္း​ကြဲ​တ​ေယာက္​က ​လွမ္း​ေခၚ​လို႔ ​ေက်ာင္း​တက္​ဖို႔ ​သြား​ရ​ေတာ့​မယ္​တဲ့ ...​ကၽြန္​ေတာ္​ဘာ​လုပ္​ရ​မ​လဲ ...​ေျခ​မ​ကိုင္​မိ ​လက္​မ​ကိုင္​မိ​ျဖစ္​သြား​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​က​လဲ ​ကၽြန္​ေတာ္​နဲ႔​ေတြ႕​တိုင္း ​ငို​ေန​တာ​ခ်ည္း​ပဲ ...​အဲ​လို​ဆို​ေတာ့ ​သူ႔​အိမ္​က​လည္း ​ရိပ္​မိ​ေန​ၿပီ​ေပါ့​ဗ်ာ ...။ ​တ​ေန႔​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ေမ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​ေခၚ​ေျပာ​တယ္ ...​စာ​အုပ္​ႀကီး​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ ...။

‘‘ ​သား​ေရ ​မင္း​ညီ​မ​က​ေတာ့ ​တ​ခ်ိန္​လုံး​အ​ခန္း​ပဲ​ေအာင္း​ေန​တာ​ပဲ​ကြယ္၊ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး​ေခ်ာ့​လိုက္​ပါ​ဦး ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ​အန္​တီ ’’

‘‘ ​ေအး​ကြယ္ ​အဲ​ဒါ​က ​အ​ဓိ​က​ျပ​ႆ​နာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ...​အ​ခု ​သူ​က ​စ​ကၤာ​ပူ​မ​သြား​ခ်င္​ဘူး ​လုပ္​ေန​တယ္​ေလ ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​အင္း ​သား​တို႔​အ​ေၾကာင္း​လည္း ​အန္​တီ​သိ​ၿပီး​ၿပီ ...​ကန႔္​ကြက္​စ​ရာ​လည္း​မ​ရွိ​ပါ​ဘူး၊ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​အ​ခု​လို​မ်ိဳး​ႀကီး ​ကိုယ့္​ဘဝ​အ​တြက္ ​တက္​လမ္း​ကို​ေရြး​ဖို႔​ကိ​စၥ​ထက္ ​တ​ျခား​ဘာ​က ​အ​ေရး​ႀကီး​ဦး​မွာ​လဲ ...​မင္း​ညီ​မ​ကို ​ေျပာ​ပါ​ဦး​ကြယ္ ’’ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခါင္း​ကို ​ေလး​ေလး​ပင္​ပင္​ညိတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အ​ခန္း​ထဲ​ကို​ဝင္​သြား​ေတာ့ ...​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​ငို​ေန​တဲ့ ​သူ႔​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​ဝင္​လာ​တာ​သိ​ေတာ့ ​တ​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္ ...​ငို​ေန​ျမဲ​ပါ​ပဲ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဘာ​ေျပာ​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေအာင္​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ႔​ခု​တင္​ေဘး​မွာ ​ကု​လား​ထိုင္​တ​လုံး​ဆြဲ​ၿပီး​ထိုင္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ရင္​က​အ​ျမဲ​လို ​ရြ​ငွ္​လန္း ​ေန​တတ္​တဲ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ဟာ ​အ​ခု​ေတာ့ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႔ ​ညႇိုး​ႏြမ္း​ေန​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က​လည္း​မို႔​လို႔

...​ကၽြန္​ေတာ့္ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​ပူ​ေလာင္​ေန​ၿပီ​ဗ်ာ ...​မိန္း​က​ေလး​သာ​ဆို ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း​ငို​မိ​မွာ​ပဲ။ ​ခက္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​မင္း​နဲ႔​ကိုယ္ ​မ​ပတ္​သက္​ခဲ့​မိ​ရင္ ​ဘယ္​ေလာက္​ေကာင္း​လိုက္​မ​လဲ ...။ ​အ​ေတြး​စ​ေတြ​နဲ႔ ​လြင့္​ေမ်ာ​ၿပီး​မွ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​မွာ ​ေႏြး​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို​ကိုင္​ထား​ရင္း ​အား​ေပး​သ​လို​တ​ခ်က္​ညႇစ္​တယ္ ...​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ ​တက္​ထိုင္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​လည္း ​ျပန္​ဖက္​ထား​တယ္ ...။ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​ကို ​လက္​ဖ​မိုး​နဲ႔​သုတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေလး​ေတြ​ကို ​နမ္း​လိုက္​တယ္။

​ေလာ​က​ႀကီး​မွာ ​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​ဆို​တဲ့​စ​ကား​လုံး​နဲ႔ ​အ​ျဖစ္​အ​ပ်က္​ေတြ ​မ​ရွိ​ရင္​ေကာင္း​မွာ​ပဲ​ေလ ...။

​ဘာ​စ​ကား​မွ​မ​ေျပာ​ပဲ ​အ​ၾကာ​ႀကီး​ၿငိမ္​ေန​မိ​ၾက​တယ္ ...​ၿပီး​မွ ၀​ရန္​တာ​ကို​ထြက္​ခဲ့​ၿပီး ​ည​ေန​ေစာင္း ​ဆန္း​ဆက္​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​စ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ဒီ ​ေန​ဝင္​ခ်ိန္​ေလး​ဟာ ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ့္​ဘဝ​ရဲ့ ​အ​ခ်စ္​ဆို​တဲ့ ​သံ​ေယာ​ဇဥ္​ဆို​တဲ့ ​ေန ​ဝင္​သြား​ေတာ့​မွာ​မယ့္ ​နိ​မိတ္​ပုံ​လား ...​စိတ္​ကို​တင္း​ထား​ရင္း ...​သူ႔​လက္​က​ေလး​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ရင္း​နဲ႔ ... ‘‘ ​ေခ်ာ ’’

‘‘ ​ကို ​ေျပာ​ေလ ...’’

‘‘ ​ကိုယ္​တို႔ ​ခ်စ္​ခဲ့​ၾက​တာ ​ဆယ္​လ​ေလာက္​ရွိ​ေတာ့​မယ္​ေနာ္ ’’

‘‘ ​အင္း ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ’’

‘‘ ​ကိုယ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​အ​ေန​နဲ႔ ​အဲ​ဒီ​ဆယ္​လ​ဆို​တဲ့​အ​ခ်ိန္​ကို ​တ​သက္​လို႔​မွတ္​ရ​ေတာ့​မယ္​ထင္​တယ္ ’’

‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​တာ​လဲ ​ဟင္ ...’’ (​အ​ေရး​ထဲ ​ေဝး​လိုက္​တာ)

‘‘ ​ေရွ႕​ဆက္​ၿပီး​ေတာ့ ​ကိုယ္​တို႔​အ​ခု​လို ​ေန​နိုင္​ၾက​ဦး​မ​လား ...​ေခ်ာ​ရယ္ ...​စဥ္း​စား​မိ​တိုင္း ​ငို​ခ်င္​တယ္။ ​ကိုယ္​ေတာ့ ​တ​ခါ​မွ ​ဒီ​လို​ေဝး​ၾက​ရ​ဖို႔​ဆို​ၿပီး ​မ​စဥ္း​စား​ခဲ့​ဖူး​ဘူး ...​အ​ခု​ေတာ့ ​ကိုယ္​အ​ေၾကာက္​ဆုံး ​ခြဲ​ခြာ​ျခင္း​ဆို​တဲ့​အ​ရာ​က ​ျဖစ္​လာ​ေတာ့​မယ္။ ​ကိုယ္​တို႔ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ရ​မွာ​လဲ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဟင္ ​ေျဖ​ပါ​ဦး ’’

‘‘ ​အို ...​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ေခ်ာ​ေတာ့​မ​သြား​ဘူး ...​အိမ္​က​ဆင္း​ဆို​လည္း ​ဆင္း​႐ုံ​ပဲ ...’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ကိုယ္ ​သ​တၱိ​ရွိ​တယ္​မ​ဟုတ္​လား ...​ေခ်ာ​နဲ႔​တူ​တူ ​ဘဝ​တ​ခု​ကို​တည္​ေဆာက္​ဖို႔​ေလ ...’’

‘‘ ​မ​ျဖစ္​ဘူး ​ေခ်ာ ...​မ​ျဖစ္​ဘူး၊ ​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သ​တၱိ​ထက္ ​အ​သိ​ဉာဏ္​က​ပို​ၿပီး ​အ​ေရး​ႀကီး​တယ္ ...​ကဲ ​အ​ခု ​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​ဘဝ​တ​ခု​ကို​တည္​ေဆာက္​ပါ​ၿပီ​တဲ့ ...​ေခ်ာ​က ​ငယ္​ေသး​တယ္၊ ​ကိုယ္​က​လည္း ​အ​လုပ္​ဆို​လို႔​ျပ​စ​ရာ​မ​ရွိ​ဘူး။ ​ကိုယ္​တတ္​တဲ့ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​အ​လုပ္​ေလး​လုပ္​ၿပီး​ရ​တဲ့​ဝင္​ေငြ​နဲ႔ ​ဘာ​႐ုပ္​မွ​ေပါက္​မွာ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’

‘‘ ​ေခ်ာ​လည္း ​အ​လုပ္​လုပ္​မွာ​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​မ​မိုက္​ပါ​နဲ႔​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ပ​ညာ​တ​ပိုင္း​တ​စ​နဲ႔ ​ဆင္း​ရဲ​ခ်ိဳ႕​တဲ့​တဲ့​ဘဝ​တ​ခု​ျဖစ္​လာ​မွာ​ပဲ ...​တူ​ႏွစ္​ကိုယ္ ​တဲ​အို​ပ်က္​မွာ ​ေန​ရ​ေန​ရ ​ဆို​တဲ့​စ​ကား​ဟာ ​ေရွး​တုန္း​က​ေတာ့ ​အ​ဆင္​ေျပ​ခ်င္​ေျပ​လိမ့္​မယ္။ ​ဒီ​ေခတ္​ႀကီး​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ...​ကဲ​ပါ ​ေခ်ာ​ရယ္ ​ကိုယ္​တို႔ ​အ​ေန​အ​ထား​အ​ရ​ေရာ ​မိ​ဘ​ေတြ​ကို​လြန္​ဆန္​နိုင္​လို႔​လား ...​အ​ေကာင္း​ဆုံး​က​ေတာ့ ​ေခ်ာ​သြား​လိုက္​ပါ ...​ကိုယ္ ​ေခ်ာ​ကို ​သ​စၥာ​ရွိ​ရွိ​နဲ႔​ေစာင့္​ေန​မွာ​ပါ ...’’

‘‘ ​ကို​ရယ္ ​ေခ်ာ​တို႔​ခြဲ​ဖို႔​မ​ေျပာ​နဲ႔ ​ေတြး​ၾကည့္​တာ​ေတာင္ ​တ​အား​ခံ​စား​ရ​တယ္။ ​တ​ကယ္​တမ္း​က်​ရင္​ေကာ ​ခံ​နိုင္​ရည္​ရွိ ​ပါ့​မ​လား ...​မ​ေဝး​ခ်င္​ဘူး ​ကို ’’

‘‘ ​ႏွ​လုံး​သား​ရဲ့​အ​လို​ကို ​လိုက္​လြန္း​ရင္ ​ဦး​ေႏွာက္​ကင္း​မဲ့​တတ္​တယ္ ...​ကိုယ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​အ​ျမဲ​တမ္း​နီး​ရ​ဖို႔ ​ဒီ​ခ​ဏ​ကို ​သည္း​ခံ​ၾက​ရ​မွာ​ပဲ​ေလ ...’’

‘‘ ​ကို႔​ဆ​ႏၵ​အ​တိုင္း​ျဖစ္​ေအာင္ ​ေခ်ာ​ႀကိဳး​စား​ပါ့​မယ္ ​ကို​ရယ္ ​ဟင့္ ...’’

​အဲ​လို​နဲ႔ ​ငို​ျပန္​ေရာ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခ်ာ့​လို႔​ကို​မ​ဆုံး​ေတာ့​ဘူး ...။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ေမွာင္​စ​ပ်ိဳး​လာ​တာ​နဲ႔ ​အိမ္​ျပန္​လာ​ခဲ့​တယ္

...။

​အိမ္​ေရာက္​ေတာ့ ​ဘိုး​ေတာ္​က​ဆီး​ႀကိဳ​တယ္ ...။

‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ေဟ့​ေကာင္ ​မင္း​အ​သည္း​ကြဲ​ဖို႔​ျပင္​ထား​ၿပီး​ၿပီ​လား ’’

‘‘ ​ေလး​ေလး​က​လဲ ...​စိတ္​ညစ္​ရ​တဲ့​အ​ထဲ ’’

‘‘ ​ဘာ​မွ​စဥ္း​စား​မ​ေန​နဲ႔ ...​ၾကာ​လာ​ရင္ ​အ​နည္​ထိုင္​သြား​မွာ​ပါ ...​စ​စ​ခ်င္း​ေတာ့ ​ခံ​ရ​မွာ​ေပါ့ ...​ကဲ ​ကဲ ​သြား ​နား​လိုက္​ဦး ’’

‘‘ ​ဟုတ္ ’’

​အဲ​ဒီ​ည​က ​ဘိုး​ေတာ္​နဲ႔​ဝိုင္း​လိုက္​ရင္း ​စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႔​ေသာက္​လိုက္​တာ ​အံ​ဖတ္​ေတာင္​ဆို႔​တယ္။ ​မ​နက္​မ​ထ​နိုင္၊ ​ေန႔​ခင္း ​ေခါင္း​ကိုက္​လို႔​ျပန္​အိပ္ ...​အဲ​လို​နဲ႔ ​သုံး​နာ​ရီ​ေက်ာ္​ေလာက္​လဲ​ရွိ​ေရာ ...​ဖုန္း​ဝင္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​ဟဲ​လို ​ကို ​လား ...’’

‘‘ ​အင္း ​ေျပာ​ေလ ’’

‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​ေန​တာ​လဲ ​အ​သံ​က​တ​မ်ိဳး​ပဲ ​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား ’’

‘‘ ​အင္း ​ေခါင္း​ကိုက္​ေန​လို႔ ...’’

‘‘ ​အင္း ​အဲ​ဒါ​ဆို ​တံ​ခါး​ဖြင့္​ထား​လိုက္၊ ​ေခ်ာ​လာ​ခဲ့​မယ္ ...’’ ​တံ​ခါး​ဖြင့္​ထား​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ​ျပန္​လွဲ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ​ေရာက္​လာ​ၿပီး ​ႏွိပ္​ေပး၊ ​ေကာ္​ဖီ​ေဖ်ာ္​တိုက္၊

​န​ဖူး​ေပၚ​ေရ​ခဲ​တင္​ေပး​နဲ႔ ​လက္​မ​လည္​ေအာင္​ျပဳ​စု​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့​အ​ယု​အ​ယ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ၾကည္​ႏူး​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​ခြဲ​ရ​မဲ့​အ​ေၾကာင္း ​ေတြး​မိ​လိုက္​ေတာ့ ​ရင္​ထဲ​မွာ​မြန္း​က်ပ္​သြား​တယ္ ...။

‘‘ ​ဟင္ ​ကို ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႔​ပါ​လား ...​ေခါင္း​ကိုက္​လို႔​လား ​ဟင္ ’’

​သ​တိ​ေတာင္​မ​ထား​မိ​လိုက္​ဘူး ...​မ်က္​ရည္​ေတြ ​ဘယ္​လို​က်​ေန​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ...​သူ႔​ကို ​ဟုတ္​တယ္​လို႔​ပဲ ​ေျပာ​ရင္း​နဲ႔ ​မ်က္​စိ​မွိတ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​မ​သိ​ရွာ​ဘူး ...​ဂ​႐ု​တ​စိုက္​နဲ႔​ပဲ​ျပဳ​စု​ေန​တယ္။ ​ည​ေန​ေလာက္​က်​မွ ​ျပန္​သြား​တယ္၊ ​ျပန္​ကာ​နီး ...‘‘​မ​နက္​ျဖန္ ​ေလၽွာက္​လည္​ၾက​မယ္’’ ​လို႔​ေျပာ​ၿပီး​မွ ​ျပန္​သြား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ခြဲ​ရ​မယ့္​အ​ေၾကာင္း​ကို ​ေတြး​ရင္း ​ရင္​ထဲ​မွာ​ဆို႔​လာ​တယ္ ...။

​သူ႔​အိမ္​က​လဲ​သိ​ၿပီး​ၿပီ​ဆို​ေတာ့ ​ဘာ​မွ​အ​ေႏွာင့္​အ​ယွက္​မ​ရွိ​ဘူး​ေပါ့​ေလ ...​သူ​တို႔​ကား​ကို​ယူ​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ကန္​ေဘာင္​ဘက္​ထြက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ေဘး​က​ေန ​စ​ကား​တ​တြတ္​တြတ္​နဲ႔ ...​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း​ပဲ။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ေရွ႕​ေလၽွာက္​ဘယ္​လို​ေန​ရ​မယ္​ဆို​တာ​ေတြး​ရင္း ​ႏႈတ္​ဆိတ္​ေန​မိ​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႔​ေမာင္း​လာ​ရင္း ​လွည္း​တန္း​မွာ​မီး​ပြိဳင့္​မိ​တယ္။ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ပ​ခုံး​ေပၚ ​ေခါင္း​ေလး​မွီ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို​လွမ္း​ကိုင္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ... ‘‘ ​ကို ...​ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေန​တာ​လဲ ​ဟင္ ’’

‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ​ကြာ ...’’

‘‘ ​အဲ​လို​ႀကီး​မ​ေန​ပါ​နဲ႔​ကို​ရယ္ ...​ကို​ပဲ ​ေခ်ာ​ကို ​ဘဝ​အ​တြက္​ႀကိဳး​စား​သင့္​တယ္​ဆို ...’’

‘‘ ​ဟင္း ...​ဟုတ္​ပါ​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ဦး​ေႏွာက္​ရဲ့​ဆ​ႏၵ​ကို ​ႏွ​လုံး​သား​က​ဘယ္​လို​ခံ​ယူ​ရ​မွန္း​မ​သိ​ေတာ့ ...’’

‘‘ ​ကဲ​ပါ ​ကို​ရာ ...​အ​တူ​တူ​ေန​ဖို႔​အ​ခ်ိန္​က ​သိပ္​မ​က်န္​ေတာ့​ဘူး ...​ေနာက္​လ​ဆို​သြား​ရ​ေတာ့​မွာ။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​ေလး​မွာ ​ေခ်ာ​နဲ႔​ကို ​ေပ်ာ္​ေပ်ာ္​ရြ​ငွ္​ရြ​ငွ္​ေန​ၾက​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ​မ​မ ’’

​မီး​စိမ္း​သြား​ေတာ့ ​ကား​ကို​ေမာင္း​ထြက္​ခဲ့​ရင္း ​အင္း​လ်ား​လမ္း​ထဲ​ခ်ိဳး​ဝင္​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ကို​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ေဘး​က ​အ​ေအး​ဆိုင္​တ​ဆိုင္​ထဲ​ဝင္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​အ​ေအး​ဆိုင္​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​ေရွ႕​ဆက္​ရ​မယ့္​ဘဝ​အ​တြက္

​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ေဆြး​ေႏြး​ၾက​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​ေလး​သပ္​လိုက္၊ ​ပါး​ေလး​နမ္း​လိုက္​နဲ႔​ပဲ ​အ​ခ်ိန္​ကုန္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ႔​အ​ေပၚ​မ​ဟုတ္​တဲ့​စိတ္​ေတြ​လည္း ​မ​ထား​ခ်င္ ​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ေလ။ ​ည​ေန​ေစာင္း​မွ ​ထ​ျပန္​ခဲ့​ၾက​တယ္။

​ေခ်ာ​ရယ္ ...​ကိုယ္​တို႔​ၾကား​က ​သံ​ေယာ​ဇဥ္​ႀကိဳး​ေတြ​ကို ​ဘယ္​ေလာက္​အ​ထိ​မ်ား​ဆန႔္​ထုတ္​နိုင္​မ​လဲ ​မ​သိ​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ ​ႀကိဳး​ေတြ ​ဘယ္​ေတာ့​မွ​ျပတ္​မ​သြား​ပါ​ေစ​နဲ႔​လို႔ ​ကိုယ္​က​ေတာ့ ​အ​ျမဲ​ဆု​ေတာင္း​ေန​မယ္ ...။

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​သာ​မန္​ေန​ထိုင္​ျခင္း​ေတြ​နဲ႔ ​ေန​ခဲ့​ၾက​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​တြက္ ​ဝမ္း​နည္း​စ​ရာ​ေန႔​တ​ေန႔​ကို​ေရာက္​ဖို႔​နီး​လာ​ခဲ့​ၿပီ။ ​ဒီ​ေန႔ ​စ​ေန​ေန႔ ...​ေန႔​လည္​ဖက္ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​ဂစ္​တာ​ထိုင္​တီး​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​အ​သည္း​ကြဲ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ကို​ပဲ​ဆို​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း ​ဖုန္း​ျမည္​လာ​တယ္။ ​အိမ္​ေရွ႕​မွာ ​ဘိုး​ေတာ္​က​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​အ​သံ​ထပ္​ထြက္​မ​လာ​ေတာ့

​သူ႔​အ​သိ​ပဲ​ထင္​တယ္​ဆို​ၿပီး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​မွ ​ဘိုး​ေတာ္​က ‘‘​ေဟ့​ေကာင္ ​မင္း​နဲ႔​ေျပာ​မ​လို႔’’ ​ဆို​ၿပီး​ေျပာ​တယ္။ ​အ​နား​က​ဖုန္း​ကို​ကိုင္​လိုက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ကို ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ ...​ေလး​ေလး​နဲ႔​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေန​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ​သူ​က ​ေခ်ာ​ဘယ္​ေတာ့​သြား​မ​လဲ ​ေမး​ေန​တာ ...’’

‘‘ ​မ​နက္​ျဖန္​မ​ဟုတ္​လား ...​ကို​ေတာ့ ​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ဟာ ​အိပ္​မက္​ဆို ​ဘယ္​ေလာက္​ေကာင္း​မ​လဲ​လို႔ ​တ​ခါ​တ​ခါ ​ေတြး​ၾကည့္​မိ​တယ္ ’’

‘‘ ​ဘယ္​တတ္​နိုင္​မ​လဲ ​ကို​ရယ္ ...​ေၾသာ္ ​ဒါ​နဲ႔ ​ေခ်ာ​ကို ​ႏႈတ္​မ​ဆက္​ေတာ့​ဘူး​ေပါ့​ေလ ’’

‘‘ ​ကို ​ေခ်ာ​ကို ​ဘယ္​ေတာ့​မွ ​ႏႈတ္​မ​ဆက္​ဘူး ...​လမ္း​မ​ခြဲ​ဘူး ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​ေခ်ာ​ဟာ ​ကို႔​အ​တြက္ ​ဦး​ေႏွာက္​နဲ႔​ေရာ

​ႏွ​လုံး​သား​နဲ႔​ပါ ​ခ်စ္​ခဲ့​ရ​တဲ့​မိန္း​က​ေလး​မို႔​ပဲ ...’’

‘‘ ​ကို​က​လဲ ...​ခံ​စား​ခ်က္​ေတြ​ျပင္း​ေန​ျပန္​ၿပီ ...​ခု ​အား​လား ​ဟင္ ’’

‘‘ ​အား​ပါ​တယ္ ​ဘာ​လုပ္​ေပး​ရ​မ​လဲ ’’

‘‘ ​ေလၽွာက္​သြား​ရ​ေအာင္​ကြာ ...​ေနာ္ ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ ...​ကို ​အ​ခု​ဆင္း​လာ​ခဲ့​မယ္ ’’

​ေအာက္​ဆင္း​လာ​ၿပီး ​ဘဲလ္​တီး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​တံ​ခါး​ဖြင့္​ၿပီး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သြား​မယ္​လို႔​ဆို​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​ဆြဲ​ၿပီး​ေအာက္​ဆင္း​သြား​တယ္။ ​တိုက္​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ့ ....

‘‘ ​ကို ​ဘယ္​သြား​မ​လဲ ​ဟင္ ’’

‘‘ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ေအ​ရိုး​မား​မွာ ​ထိုင္​ၾက​ရ​ေအာင္ ’’

‘‘ ​သြား​ေလ ​ကို ’’

​အဲ​လို​နဲ႔ ​ဒ​ဂုံ​စင္​တာ​ကို ​ကား​ငွား​ၿပီး​ထြက္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​လမ္း​မွာ ​ဘာ​စ​ကား​မွ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ဘူး ...​အဲ​လို​နဲ႔ ​ဒ​ဂုံ​စင္​တာ ​ေရာက္​ေတာ့ ​ပ​ထ​မ​ထပ္​ကို​တက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ေအ​ရိုး​မား​မွာ​ထိုင္ ​ေကာ္​ဖီ​မွာ ​စ​ကား​ေတြ​ေျပာ​နဲ႔ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကို ​အ​ခု​ခ်ိန္​အ​ထိ ​ျပန္​ျမင္​ေယာင္​မိ​ေန​တုန္း​ပဲ ...​ေနာက္​ၿပီး ​သူ​က​သူ႔​ရဲ့​လက္​စြပ္​ေလး​ကို​ခၽြတ္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ထဲ​ကို​ထည့္​တယ္။  ‘‘ ​ကို ​မ​ျငင္း​ရ​ဘူး​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ​ကြာ ​အိမ္​က​ဘာ​ေျပာ​မ​လဲ ’’

‘‘ ​ဘာ​ေျပာ​ေျပာ​ကြာ ​ေခ်ာ​ကို​ခ်စ္​တယ္​ဆို​ရင္ ​သိမ္း​ထား​ေပး ​ေနာ္ ’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေျပာ​သာ​ေတာ့​ပဲ ​ယူ​ထား​လိုက္​ရ​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ဘာ​ေတြ​ေတြး​ေန​လဲ​မ​သိ​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သြား​ရ​ေအာင္​ဆို​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​ေနာက္​လိုက္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​ေနာက္ ​ဓါတ္​ပုံ​သြား​ရိုက္​တယ္ ...​ႏွစ္​ပုံ​စီ​ကူး​ၿပီး ​သူ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​ေဝ​ယူ​ၾက​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ...

‘‘ ​ကို ​ဒီ​နား​တိုး ...’’

‘‘ ​အင္း ​ဘာ​လို႔​လဲ ’’

‘‘ ​အ​နား​ကပ္​စမ္း​ပါ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​နား​နား​ကို​ကပ္​ၿပီး ​တိုး​တိုး​ေလး​ေျပာ​တယ္ ...။

‘‘​ႏွစ္​ေယာက္​ထဲ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ေန​ရ​ေအာင္ ’’ ​တဲ့ ...။

​ကၽြန္​ေတာ္ ​အ​က်ပ္​ရိုက္​သြား​တယ္။ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ဒီ​ရက္​ပိုင္း​မွ​ပဲ ​လူ​က ​ေရ​ခန္း​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ပိုက္​ဆံ​နည္း​ေန​တဲ့ ​အ​ေၾကာင္း​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ...‘‘​ေခ်ာ​မွာ​ပါ​တယ္’’ ​ဆို​တာ​နဲ႔ ​ရြာ​မ​ေကြ႕​နား​က ​ေဆးလ္​ဗား​မြန္း​ကို​ေခၚ​လာ​ခဲ့​တယ္။  ​အဲ​ဒီ​လဲ​ေရာက္​ေရာ ​ေကာင္​တာ​ကို​သြား၊ ​အ​ခန္း ​ခ်က္ခ္​အင္​လုပ္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​တက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ့ ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ထိုင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ပဲ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ထိုင္​ေန​မိ​ၾက​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ဒီ​ဒီ​ျမည္​ေန​တဲ့ ​အဲရ္​ကြန္း​သံ​က​လြဲ​လို႔ ​တ​ျခား​ဘာ​သံ​မွ​မ​ရွိ္​ပဲ ​တိတ္​ဆိတ္​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​နည္း​နည္း​ခ်မ္း​ေန

​သ​လို​ပဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ‘‘​ေခ်ာ ​ခ်မ္း​ေန​လာ​ဟင္’’ ​လို႔​ေမး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ‘‘​ရ​ပါ​တယ္’’​တဲ့။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​အဲရ္​ကြန္း​ကို​ေလၽွာ့​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေႏြး​ေထြး​တဲ့​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ေတြ​နဲ႔​အ​တူ ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​လည္း ​ျမန္​လာ​တယ္။

‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’

‘‘ ​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ကို​ရယ္ ...’’

‘‘ ​အ​ျမဲ​တမ္း ​ဒီ​လို ​ေန​ခ်င္​တာ​ပဲ​ကြာ ’’

‘‘ ​တ​ေန႔​က်​ျဖစ္​လာ​မွာ​ပါ​ကြာ ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ကို ​ဆု​ေတာင္း​ေန​ပါ့​မယ္ ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ကို ​ဒါ​နဲ႔ ​ေခ်ာ​ကို​ႏႈတ္​ဆက္​အ​နမ္း​ေလး​ေတာင္ ​မ​နမ္း​ေတာ့​ဘူး​လား ...’’

‘‘ ​အင္း​ေပါ့​ေလ ... ​ကို ​နက္​ျဖန္​ေတာ့ ​ေခ်ာ​ကို​လိုက္​မ​ပို႔​ေတာ့​ဘူး​ေနာ္ ...​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​အ​တြက္ ​ခက္​ခဲ​ေန ​လိမ့္​မယ္ ’’ ‘‘ ​ကို႔​သ​ေဘာ​ပါ ​ကို​ရယ္ ’’

​ဒီ​လို​နဲ႔ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ့ ​အ​လိုက္​သင့္​ပဲ​တုန႔္​ျပန္​တယ္။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ရစ္​ပတ္​လာ​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​ေရ​ငတ္​ေန​တဲ့​သူ​လို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ႏႈတ္​ခမ္း​ေတြ​ကို ​အ​ငမ္း​မ​ရ​နမ္း​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​ဘာ​ရယ္​လို႔ ​ေဖာ္​ျပ​နိုင္​စြမ္း​မ​ရွိ​တဲ့ ​ခံ​စား​မႈ​ေတြ​က ​ေျဗာင္း​ဆန္​ေန​ၿပီ။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လၽွာ​ကို ​သူ႔​လၽွာ​ေလး​နဲ႔​လွမ္း​ခ်ိတ္​လိုက္​ၿပီး ​ေက်ာ​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​တုန္​သြား​တာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ့ ​ေအာက္​ကို​စမ္း​ရင္း​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ဆင္း​လာ​ခဲ့​ၿပီး ​သူ႔​တင္​ပါး​ေလး​ေပၚ​ကို ​လက္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ေႏြး​ေထြး​ၿပီး ​အိ​စက္​ေန​တဲ့​ခံ​စား​မႈ​က ​လက္​ေခ်ာင္း​ေတြ​ဆီ​ကို ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က​အ​သက္​ရႉ​သံ​ေတြ ​ျပင္း​ထန္​လာ​တာ​ကို​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​ထား​ရာ​က ​သူ​ကိုယ္​ေလး​ကို ​အ​နည္း​ငယ္​ခြာ​လိုက္​ၿပီး ​ပ​ခုံး​ေလး​ကို​လက္​ႏွစ္​ဖက္​နဲ႔​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​လက္​ေမာင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ေရွ႕​ဆက္​ဖို႔​စဥ္း​စား​လိုက္​တဲ့​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ေခါင္း​ထဲ​ကို​အ​ေတြး​တ​ခု​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​လို​အ​ခ်ိန္ ​သူ႔​ကို ​စိတ္​လြတ္​ကိုယ္​လြတ္ ​ခ်စ္​လိုက္​ရင္ ​သင့္​ေတာ္​ပါ့​မ​လား​လို႔ ...​အဲ​လို​စဥ္း​စား​မိ​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လႈပ္​ရွား​မႈ​ေတြ​အား​လုံး ​ရပ္​သြား​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ​က ‘‘​ကို ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ’’ ​လို႔​ေမး​လိုက္​ေတာ့ ‘‘​ဘာ​မွ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ​သူ​က ... ‘‘ ​ကိုယ္ ​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ ​ေခ်ာ​သိ​တယ္​ဆို​ယုံ​မ​လား ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ကိုယ္ ​ဒီ​လို​အ​ေျခ​အ​ေန​မ်ိဳး​မွာ ​မ​ျပတ္​မ​သား​ျဖစ္​ေန​တယ္​ဆို​တာ ​ေခ်ာ​သိ​တယ္ ... ​ေခ်ာ ​ကို႔​ကို ​တ​ခု​ေျပာ​မယ္။ ​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​ဟာ ​ေခ်ာ​နဲ႔​ကို႔​အ​တြက္ ​တန္​ဖိုး​ရွိ​တဲ့​အ​ခ်ိန္၊ ​ေခ်ာ​တို႔ ​အ​တိတ္၊ ​အ​နာ​ဂတ္ ​ဘာ​ကို​မွ​မ​ေတြး​ပဲ ​အ​ခု​ေန​တဲ့ ​ပ​စၥဳ​ပၸန္​အ​ေၾကာင္း​ကို​ပဲ ​ေတြး​ၾက​ရ​ေအာင္​ေနာ္ ...​ကို႔​သ​ေဘာ​အ​တိုင္း​ပါ​ပဲ၊ ​ေခ်ာ ​က​ေတာ့ ​ကို႔​ကို​အ​ျပစ္​မ​တင္​ပါ​ဘူး ’’ ‘‘ ​ေခ်ာ​ရယ္ ...’’ ​လို႔ ​တ​ခြန္း​ပဲ​ေျပာ​နိုင္​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​သ​ေဘာ​ထား​ေတြ​က​လည္း ​မွန္​ပါ​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​အင္​အား​ႏွစ္​ခု​က ​ၿပိဳင္​ဆိုင္​ေန​ၾက​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ေခ်ာ​ေျပာ​တာ​ေတြ​ကို​ပဲ ​သ​ေဘာ​တူ​လိုက္​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ဆြဲ​လွည့္​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​ဆက္​မိ​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​တ​ခု​လုံး​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေန​ရာ​မ​လပ္​ေအာင္ ​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ​ရြာ​ခ်​ေန​မိ​တယ္။ ​ရင္​ထဲ​မွာ​လည္း ​အင္​အား​တ​ခု​က ​တြန္း​အား​ေပး​ေန​သ​လို​ပဲ ...​သူ႔​ရဲ့ ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က ​စင္း​က်​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ေရ​နစ္​သူ​လို ​ဖက္​တြယ္​ထား​တယ္ ...​လြတ္​ထြက္​သြား​မွာ​က်​ေန​တာ​ပဲ။

​ကၽြန္​ေတာ္ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ေန​ရာ​ေရႊ႕​ခဲ့​ရင္း ​သူ႔​ရင္​ေပၚ​ကို​ေရာက္​ေတာ့ ​ခ​ဏ​ေလး​ေမွး​စက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ႏူး​ညံ့​ေပ​မယ့္

​႐ုန္း​ျပန္​သ​တၱိ​ရွိ​တဲ့ ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​ေလး​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​မ်က္​ႏွာ​ကို ​တြန္း​တင္​ေပး​ထား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​ကိုယ္​ကို​ျပန္​ႂကြ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ဘ​ေလာက္စ္​က ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​တ​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္ ...​သူ​က ​လက္​က​ေလး​ေတြ​ကို ​ေဘး​မွ​ခ်​ထား​ေပး​တယ္။ ​ၾကယ္​သီး​အား​လုံး​လဲ ​ျပဳတ္​သြား​ေရာ ​ကၽြန္​ေတာ္​အ​ျမဲ​တမ္း​တပ္​မက္​ခဲ့​တဲ့ ​ဝင္း​ဝါ​တဲ့​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို​ျမင္​ရ​တယ္။ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ေအာက္​ႏွိမ့္​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ရဲ့​အ​ဆီ​ပို​မ​ရွိ​တဲ့​ဗိုက္​သား​ေလး​ေပၚ​မွာ ​ေမြး​ညင္း​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​က ​စိမ္း​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဘ​ရာ​ကို​မ​ခၽြတ္​ေသး​ပဲ ​ရင္​ညြန႔္​က​ေန ​ခါး​ေလး​အ​ထိ ​အ​စုန္​အ​ဆန္​နမ္း​ေပး​လိုက္​ေတာ့

​ေငြ​ဆည္း​လည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ခ်က္​ေလး​ထဲ​ကို ​လၽွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႔​တို႔​လိုက္​ေတာ့ ‘‘​ယား​တယ္ ...​အာ့  ...​ကို​ေနာ္ ...’’ ​လို႔​ေျပာ​တာ​နဲ႔ ​မ်က္​ႏွာ​ကို​ျပန္​ေမာ့​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ့​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​ဘ​ရာ​ေပၚ​က​ေန ​နမ္း​လိုက္​တယ္။

​ၿပီး​ေတာ့​မွ ​လက္​ကို ​ဘ​ရာ​ေအာက္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​တြန္း​တင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​မွိတ္​ထား​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ကိုင္​အ​တြယ္​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​တယ္။ ​ဝင္း​ဝါ​ၿပီး ​အ​ခ်ိဳး​က်​လွ​ပ​တဲ့​နို႔​ေလး​ေတြ​ထိပ္​မွာ​ေတာ့ ​ပန္း​ရင့္​ေရာင္​အ​ကြက္​ေလး​ႏွစ္​ကြက္၊ ​ထိပ္​မွာ​ေတာ့ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က ​သက္​ဝင္​လႈပ္​ရွား​ေန​ၿပီ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​လၽွာ​ဖ်ား​ေလး​ကို ​သုံး​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ထိ​လိုက္​တယ္၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ႏႈတ္​ခမ္း​နဲ႔​အ​သာ​ေလး​ငုံ​လိုက္​တယ္။

​အဲ​ဒီ​အ​ခါ​မွ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ဖြင့္​ၾကည့္​ၿပီး ​မူး​ေမ့​သြား​နိုင္​ေလာက္​တဲ့ ​အ​ျပဳံး​တ​ခု​ကို ​ဖန္​ဆင္း​တယ္။ ​သူ႔​အ​ျပဳံး​ေလး​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ထဲ​ကို​ဝင္​ၿပီး ​လွိုင္း​ေတြ​ခတ္​လိုက္​သ​လို​ပဲ ...​ေခ်ာ​ရယ္ ​ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား ​တို႔​ေတြ​ခြဲ​ခြာ​ၾက​ရ​မွာ​လဲ။ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​ေရာ ​ရွိ​ပါ့​မ​လား ...​အ​ေန​ေတြ​နီး​ခဲ့​လို႔ ​ေဝး​ၾက​ရ​မွာ​လား​လို႔ ​ေတြး​မိ​တယ္။ ​အင္း​ေလ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ေခ်ာ​ေျပာ​ထား​သ​လို ​လက္​ရွိ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ကို​ပဲ ​ေတြး​ရ​မွာ​ေပါ့​ေလ​လို႔ ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို​အား​ေပး​ရင္း ​သူ႔​နို႔​ေလး​ကို ​ျပန္​ၿပီး​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​တ​ျဖည္​ျဖည္း​ခ်င္း ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို​ဝင္​သ​ေလာက္ ​ငုံ​လိုက္​တယ္။ ​လက္​ေတြ​က​လည္း ​သူ႔​ေပါင္​ေလး​ေတြ​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​သြား​နဲ႔ ​မ​နာ​ေအာင္​ကိုက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႔​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​သံ​ေတြ​က​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ပို​ၿပီး​တက္​ႂကြ​ေစ​တယ္။ ​သူ႔​ေဘာင္း​ဘီ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​ေန​ရင္း ​အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​ေတာ​နဲ႔ ​သူ႔​ေဘာင္း​ဘီ​ကို ​ခ်ိတ္​ျဖဳတ္ ​လိုက္​ၿပီး ​ဇစ္​ကို​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​ေအာက္​ကို​ေလၽွာ​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ​တင္​ပါး​ေတြ​ကို​ေျမႇာက္​ေပး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လဲ ​ေျခ​ေထာက္​က​ေန​ၿပီး ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ဆြဲ​ခၽြတ္​ၿပီး ​ေျခ​ရင္း​ဘက္​ကို​ပို႔​ထား​လိုက္​တယ္။

​သူ႔​ကိုယ္​ေပၚ​မွာ ​အ​ဝတ္​အ​စား​ဆို​လို႔ ​ပင္​တီ​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​တ​ထည္​ပဲ​ရွိ​ေတာ့​တယ္။ ​သူ႔​ေဘး​မွာ​ဝင္​လွဲ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ထ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ကို​ခၽြတ္​ေပး​တယ္။ ​ပ​ထ​မ ​တီ​ရွပ္​ကို​ခၽြတ္​ေပး၊ ​ေနာက္ ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို

​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ခၽြတ္​ေပး​တယ္။ ​အဲ​လို​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​မွာ​လည္း ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ပဲ​ရွိ​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​တိုး​ဝင္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကိုယ္​ကို​ပြတ္​သပ္​လာ​တယ္။ ​အ​သား​ခ်င္း​ထိ​ေတြ႕​ေန​ရ​လို႔ ​ရင္​ခုန္​ႏႈန္း​ေတြ​ပို​ျမန္​လာ​ၿပီး ​စိတ္​ေတြ​လည္း​ႂကြ​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​ပင္​တီ​ေလး​ကို​လိပ္​ၿပီး ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​တယ္။

​သူ႔​ဟာ​ေလး​ကို​လွမ္း​ကိုင္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ရည္​ေႏြး​ေႏြး​ေလး ​တ​ခ်ိဳ႕​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ကား​လိုက္​ၿပီး ​ဂ်ာ​ဖို႔​ျပင္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ေျပာ​တယ္။

‘‘ ​ကို ​ေန​ဦး​ေလ ’’

‘‘ ​အင္ ​ဘာ​လုပ္​မ​လို႔​လဲ ’’

‘‘ ​ကိုယ့္​ကို ​ေခ်ာ​က​အ​ရင္​လုပ္​ေပး​မ​လို႔​ပါ ’’

‘‘ ​အဲ​ဒါ​ေတြ​ေၾကာင့္ ​ခ်စ္​ရ​တာ ...​ေနာ္ ’’ ‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​ကဲ ...​ဒီ​ကို​လာ ...’’

​သူ႔​ေရွ႕​ကို​တိုး​သြား​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ကၽြန္​ေတာ့္​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ထိန္း​အ​ကြပ္​မဲ့​သြား​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​က ​အ​တန္​ငယ္​တင္း​မာ​ေန​ပါ​ၿပီ ...​သူ​က ​လက္​က​ေလး​နဲ႔​ဖမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႔​ရဲ့​လက္​က​ေလး​ေတြ​နဲ႔ ​အ​ေရ​ျပား​ကို​ဆြဲ​ခ်​ၿပီး ​ထိပ္​ကို​ေဖာ္​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​တ​ခ်က္​ေမာ့္​ၾကည့္​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို​ဝိုင္း​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ထိပ္​ကို​ငုံ​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​အာ​ေငြ႕​ေႏြး​ေႏြး​ေအာက္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​က ​မတ္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​ဝင္​နိုင္​သ​မၽွ​ဝင္​ေအာင္ ​သြင္း​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​ေခါင္း​က​ေလး​ကို​ႂကြ​လိုက္ ​ျပန္​ခ်​လိုက္​နဲ႔​လႈပ္​ရွား​ေပး​ေတာ့​တယ္။ ​ေခါင္း​ေလး​က ​လႈပ္​ရွား​ေန​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေၾကာ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​စိမ့္​လာ​တယ္။ ​ဒီ​ၾကား​ထဲ ​သူ​က​လၽွာ​ေလး​နဲ႔ ​ဒစ္​ဖ်ား​ကို ​ပါး​စပ္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​လ်က္​ေပး​ေသး​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​င​ပဲ​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို

‘‘ ​အား ​ေခ်ာ ...​ေခ်ာ ​ခ​ဏ​ရပ္​ပါ​ဦး ’’

‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ​ကို ​မ​ေကာင္း​လို႔​လား ’’

‘‘ ​မ​ဟုတ္​ဘူး​ေလ ​ကို​လည္း​ေခ်ာ​ကို ​လုပ္​ေပး​ဦး​မယ္​ေလ ’’ ‘‘ ​ဟာ ​ကို​က​လဲ ​ေခ်ာ​က​လည္း ​လုပ္​ေပး​ခ်င္​ေသး​တာ​ကို ’’

‘‘ ​ရ​တယ္ ​ကို​ျပ​မယ္ ​ဒီ​လို​လွည့္​လိုက္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္ ​ဆစ္​စ​တီ​နိုင္း​ပုံ​ေန​ရာ​ယူ​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ့​မွ ​သူ​သ​ေဘာ​ေပါက္​သြား​ၿပီး ​ဆက္​ၿပီး​မႈတ္​ေပး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ရဲ့​အဝ​ေလး​ကို​လက္​နဲ႔​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ညႇိုး​ေလး​ကို ​အ​စိ​ေလး​ေပၚ​ဖိ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​တုန္​တက္​သြား​တယ္။ ​လက္​ညႇိုး​ကို

​အ​ထုတ္​အ​သြင္း​လုပ္​ေန​ရင္း​က​ေန ​ေကြး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​က​အ​ျပင္​ကို​ပါ​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​နိုင္​တာ​နဲ႔ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​လ်က္​ေပး ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ရဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ေတြ​ရယ္၊

​မာ​ေန​တဲ့​အ​စိ​ေလး​ရယ္ ...​ၿပီး ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​တ​ေလၽွာက္ ​လၽွာ​နဲ႔​သိမ္း​လ်က္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​မႈတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ဟင္း​ဟင္း​အ​သံ​က ​ပ​လုံး​ပ​ေထြး​နဲ႔​ထြက္​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ကို​လၽွာ​ေစာင္း​နဲ႔​တိုက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​မ​ေန​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​က်င္​တယ္​ဆို​ၿပီး​ထ​ေျပာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ေန​အ​ထား​တ​ခု​ကို​ေတာ့​ေရာက္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​ထ​ထိုင္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ျပန္​တြန္း​လွဲ​လိုက္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ေပၚ​မွာ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ကို ​ေတ့​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္

​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဝင္​ေအာင္ ​ဖိ​ၿပီး​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​စ​စ​ခ်င္း​တုန္း​က​လို ​အ​တင္း​မ​သြင္း​ရ​ေပ​မယ့္ ​ေတာ္​ေတာ္​ႀကီး​ကို ​က်ပ္​ဆဲ​ပဲ ...​သူ​က ​ခါး​အား​ကို​သုံး​ၿပီး​ဖိ​ထိုင္​ခ်​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း​ေအာက္​က​ေန ​ျပန္​ကူ​ညီ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့

​ႏွစ္​ေယာက္​အ​တူ​ႀကိဳး​စား​မႈ​ဟာ ​ေအာင္​ျမင္​သြား​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ​အ​ရင္း​ထိ​ေအာင္​ဝင္​သြား​ေတာ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး

​ရႈံ႔​မဲ့​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​ရ​တယ္ ...​ခ​ဏ​ေန​မွ ​သူ​က​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ႂကြ​ၿပီး ​စ​ေဆာင့္​ေတာ့​တယ္။

​သူ​က ​အ​ေပၚ​က​ေန​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​က ​အ​ထဲ​မွာ​တ​ခ​ခု​ထိုး​မိ​သ​လို​ျဖစ္​ၿပီး​က်င္​တက္​သြား​တယ္။ ​သူ​လည္း ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​မဲ့​သြား​တယ္ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ရ​လိုက္​တဲ့​အ​ရ​သာ​က ​ပို​ေကာင္း​ေန​ေတာ့ ​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​က်င္​တာ ​ေပ်ာက္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေဆာင့္​အ​ခ်​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေကာ့​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​ထိ​ခ်က္​ေတြ​က​ပို​ၿပီး​ေကာင္း​လာ​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စည္း​ခ်က္​ညီ​ညီ​နဲ႔ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​ေန​ၾက​တယ္။

​သူ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​တိုင္း ​ေဖာ္​ျပ​လို႔​မ​ရ​တဲ့​အ​ရ​သာ​က​လြ​မွ္း​မိုး​ေန​တယ္ ...​သူ​လည္း ​ဒီ​လို​ေန​မွာ​ပါ​ပဲ။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​ဆီ​က ​ေမာ​သံ​ေတြ ​ညည္း​သံ​ေတြ ​အား​တင္း​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​ေတာ့​တယ္။ ​အဲရ္​ကြန္း​ခန္း​ထဲ​မွာ​ဆို​ေပ​မယ့္ ​ေခၽြး​ေတြ​စို႔​ေန​တယ္ ...​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ေမာ့္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မွိတ္​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​နယ္​လိုက္၊ ​ခါး​ေလး​ကို​ကိုင္​ၿပီး​အား​ျပဳ​ေပး​လိုက္​နဲ႔ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ

​တ​ဖတ္​ဖတ္​အ​သံ​က​လြ​မွ္း​မိုး​ထား​တယ္။​ေနာက္​ေတာ့ ​သူ​လည္း​ေညာင္း​လာ​တယ္​ထင္​တယ္​ေဆာင့္​ခ်က္​ေတြ​ေႏွး​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​သူ႔​ကို ​ေဘး​ကို​ဆင္း​ခိုင္း​လိုက္​ေတာ့ ​မ​ျငင္း​ဘူး ...​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ကို​ေဘး​ေစာင္း​အိပ္​ခိုင္း​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ကို​ႂကြ​ခိုင္း​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ၾကား​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​တ​ေပါင္​ေက်ာ္ ​အ​ေန​အ​ထား​ကို​ျပင္​ဆင္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ေပၚ​တ​ဖက္​ကို​ေတာ့ ​ေနာက္​ကို​ေကြး​ခိုင္း​ၿပီး ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႔​ထိန္း​ထား ​လိုက္​တယ္။

​သူ႔​ကို​အ​နား​ေပး​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ပဲ​ခပ္​သြက္​သြက္​လႈပ္​ရွား​လိုက္​တယ္ ...​ခု​န​က ​အ​ေျပာင္း​အ​ေရႊ႕​မွာ​ေလ်ာ့​သြား​တဲ့ ​အ​ရ​သာ​ေတြ​က ​ေဆာင့္​ရင္း​ေဆာင့္​ရင္း​နဲ႔​ျပန္​တက္​လာ​ပါ​ၿပီ။ ​ကၽြန္​ေတာ္​သိပ္​ထည့္​လိုက္​တိုင္း ​သူ​က ​အင့္​က​နဲ ​အင့္​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ့္ ​ေနာက္​ကို​ေတာ့​ေကာ့​ေပး​ေန​တယ္။ ​ေအာက္​က​ေဆာင့္​ေပး​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​လက္​တ​ဖက္​က​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖ်စ္​ညႇစ္ ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​လက္​တ​ဖ​က​တင္​ကို ​တ​ဝုန္း​ဝုန္း​ထု​ေတာ့​တယ့္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လက္​နဲ႔ ​အ​သာ​ေလး​လွိမ့္​ေပး​လိုက္​တယ္ ...​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ေတြ႕​အ​ၾကဳံ​အ​ရ​ေတာ့ ​သူ ​က​လိုင္း​မက္စ္​ကို​ေရာက္​ဖို႔ ​သိပ္​မ​လို​ေတာ့​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​လက္​ညႇိုး​ေလး​ကို ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ငမ္း​မ​ရ​စုပ္​ယူ​ေတာ့​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​လုပ္​ရ​တာ ​အ​ရမ္း​ကို ​အ​ေပး​အ​ယူ​မၽွ​တယ္​ဗ်ာ ...​သူ​က​အ​ေပး​ေကာင္း​လာ​သ​လို ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အ​ခ်က္​တ​ရာ​ေလာက္​လည္း ​ေဆာင့္​မိ​ေရာ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ၿပီး​ခ်င္​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​အ​ထဲ​က​ေန ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ​က ...

‘‘ ​ဟာ​ကြာ ​ကို ​ဘာ​လုပ္​တာ​လဲ​ကြာ ​ဒီ​မွာ ​ေကာင္း​ေန​ၿပီ​ဟာ​ကို ’’

‘‘ ​ေခ်ာ​က​လဲ ​ကို​လုပ္​ေပး​မွာ​ေပါ့ ​စိတ္​မ​ဆိုး​ပါ​နဲ႔ ...’’

‘‘ ​အင္း ​လုပ္​ပါ ​ဒီ​မွာ ​ေန​လို႔​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး ’’ ‘‘ ​ဒါ​ဆို​ရင္ ​ပက္​လက္​ေလး​ေန​ေပး​ေနာ္ ...’’

​သူ​က​ပက္​လက္​လွန္​ေပး​လိုက္​တယ္ ...​ေနာက္ ​ေပါင္​ေလး​ကို​ကား​ေပး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ရဲ့​အ​ရည္​ေတြ ​စိမ့္​က်​ေန​တဲ့ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​လၽွာ​ျပား​နဲ႔​တ​ခ်က္​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေရွ႕​မွာ​ဒူး​ေထာက္​လိုက္​ကာ ​အဝ​မွာ​ေတ့​ၿပီး ​ေဆာင့္​ခ် ​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​အင့္​က​နဲ ​ေအာ္​ၿပီး ​သူ​က​ေအာက္​က​ေန​ျပန္​ေကာ့​လိုက္ ​စ​ေကာ​ဝိုင္း​ေပး​လိုက္​နဲ႔​တုန႔္​ျပန္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​သူ႔​ကို ​အား​ကုန္​သုံး​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​ေန ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​တိုင္း ​ေအာက္​က ​စ​ပ​ရင္​ေမြ႕​ယာ​က ​ျပန္​ပင့္​တင္​သ​လို ​သူ​က​လည္း​ေကာ့​ေပး​တာ​နဲ႔​ဆို​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႔ ​ပန္း​တိုင္​ကို​ေရာက္​လု​နီး​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ေပၚ ​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ရင္း​နဲ႔ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္ ...​လၽွာ​ခ်င္း​က​လိ​တယ္ ...​ေအာက္​က​ေဆာင့္​တယ္။ ​အ​ခ်ိန္​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​သူ႔​ေျခ​ေတြ​လက္​ေတြ ​ဆတ္​က​နဲ​ျဖစ္​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ​ၿပီး​ေတာ့​မယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ္​ပါ ​တ​ခါ​တည္း​ၿပီး​ေအာင္​ႀကိဳး​စား​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​အ​ခ်က္​သုံး​ဆယ္​ေလာက္​ထပ္​ေဆာင့္​လိုက္​ေတာ့ ‘‘​ကို ​အား ...​အား ​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး ...​ဟင္း ...’’ ​ဆို​ၿပီး ​သက္​ျပင္း​ရွည္​ႀကီး​ခ်​ၿပီး ​ၿပီး​သြား​ေတာ့​တယ္။ ​မ​ၾကာ​ပါ​ဘူး ...

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ထိန္း​လို႔​မ​ရ​ေတာ့​ပဲ ​သူ႔​အ​ထဲ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ပက္​လက္​က​ေလး​နဲ႔ ​ဖ​လက္​ျပ​ေန​ပါ​ၿပီ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဗီ​ရို​ထဲ​က ​တ​ဘက္​သြား​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​အ​ရည္​ေတြ​သုတ္​ေပး၊ ​ၿပီး ​ပတ္​ေပး​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ည​ေန​ေစာင္း​မွ​ပဲ ​ထ​ျပန္​လာ​ခဲ့​ၾက​ၿပီး ​မိ​ဘ​ေတြ​လက္​ထဲ ​ျပန္​အပ္​လိုက္​တယ္။



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ +++++++++++++++++++++++++



​ေခ်ာ​ရယ္ ​ဘယ္​လို​အင္​အား​ေတြ​က​မ်ား ​ကို​တို႔​ကို​ေဝး​ကြာ​သြား​ေစ​နိုင္​သ​လဲ ...​ေလ​ယာဥ္​ကြင္း​ကို ​ကို ​တိတ္​တိတ္​ေလး ​လိုက္​ၾကည့္​ခဲ့​တာ​ေရာ ​မင္း​သိ​နိုင္​ပါ့​မ​လား ...​ျဖစ္​ခ်င္​တိုင္း​မ​ျဖစ္​ရ​တဲ့​ေလာ​က​ႀကီး​မွာ ​အ​ဆင္​မ​ေျပ​မႈ​ေတြ​ကို​ႀကိတ္​မွိတ္​ခံ​စား၊

​ေျဖ​ရွင္း​ရင္း ​မင္း​ကို​လြမ္း​ေန​ခဲ့​တာ​ပါ။ ​ကံ​ၾက​မၼာ​က​ခြဲ​ခဲ့​လို႔ ​တို႔​ေတြ​ေဝး​သြား​ရ​ေပ​မယ့္ ​ခ်စ္​သူ​တိုင္း​ရဲ့​ႏွ​လုံး​သား​ထဲ​က ​နီး​စပ္​မႈ​ေတြ​နဲ႔​ပဲ ​စိတ္​ကူး​ေတြ​နဲ႔​႐ူး​ေန​ခဲ့​ရ​တာ​ပါ ...​ေခ်ာ​ျပန္​လာ​မွာ​ကို ​ကို​ေမၽွာ္​ေန​ပါ့​မယ္ ...​ေခ်ာ ...



​ေခ်ာ​ရဲ့........... ​ကို



( ၅ )                              ​သ​ၾကၤန္​အ​လြမ္း​ေၿပ ...



​ေျပာ​ျပ​ဖို႔​တ​ခု​ေမ့​ေန​လို႔​ဗ် ...​လူ​ငယ္​ေတြ​အား​လုံး ​ရင္​ခုန္​ၾက​တဲ့ ​သ​ၾကၤန္​အ​ေၾကာင္း​ေလး​ေတြ​ပါ ...၂၀၀၆ ​ခု​ႏွစ္ ​ေမ​လ​မွာ​ေပါ့ ...

​ေခ်ာ​တ​ေယာက္ ​စ​ကၤာ​ပူ​ကို​ထြက္​သြား​က​တည္း​က ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေယာင္​လည္​လည္​နဲ႔ ​ေပ​ေတ​ေလ​လြင့္ ​ေန​ခဲ့​မိ​တယ္။

​အ​ေပါင္း​အ​သင္း​ေတြ​နဲ႔ ​ၾကဳံ​တိုင္း​ကို ​အ​ရက္​နဲ႔​ပဲ​န​ပမ္း​လုံး​ေန​မိ​တယ္။ ​ဘီ​ယာ​စ​ေတ​ရွင္​ေတြ​လည္း​ေရာက္​တာ​ေပါ့။ ​ပန္း​ကုံး​ဖိုး​နဲ႔​ပဲ ​လက္​စြပ္​နဲ႔​ဆြဲ​ႀကိဳး​ေရာင္း​လိုက္​ရ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​က ​ေဆာ္​ေတြ​ကို ​ခ်ဳပ္​ဖို႔​ႀကိဳး​စား​ရင္း​နဲ႔ ​အ​ေႂကြး​ႏြံ​ထဲ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ျမဳပ္​လာ​တာ​ေပါ့ ...​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ကိုယ္​လိုက္​ခဲ့​တဲ့​ေဆာ္​က ​ပ​ရာ​ဒို​နဲ႔ ​အ​ဖိုး​ႀကီး​တ​ေယာက္​ဆီ​ပါ​သြား​ေတာ့​မွ ​အ​ကၽြတ္​တ​ရား ​ရ​လာ​ခဲ့​တာ​ေပါ့ ...။

​ကိုယ္ ​အ​ခဲ့​လို႔ ​ခံ​ခဲ့​ရ​တာ​ပါ​ဗ်ာ ...​ေတာ္​ပါ​ၿပီ​ေလ ​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​ျပန္​မ​ေျပာ​ခ်င္​ေတာ့​ပါ​ဘူး။ ​လို​ရင္း​ကို​ပဲ ​ေျပာ​ေတာ့​မယ္။ ​ေပ​ေတ​ေလ​လြင့္​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​မတ္​ခ်္​လ​ေလာက္​ေရာက္​လာ​ေတာ့ ​လူ​ငယ္​တိုင္း​လို​လို ​ပိုက္​ဆံ​စု​တတ္​ၾက​တဲ့ ​အ​ခ်ိန္ ​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ငါ​တို႔​ရဲ့​သ​ၾကၤန္​ေလ ...​ကဲ​မယ္ ​ကြဲ​မယ္ ​ျပဲ​မယ္​ေပါ့ ...​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​ေႂကြး​တင္​ခံ​ၿပီး ​ေပ်ာ္​ၾက​တာ​ပဲ ​မ​ဟုတ္​လား ...။

​ဒီ​လို ​ေမၽွာ္​လင့္​ေစာင့္​စား​ရင္း​နဲ႔ ​ေအ​ပ​ရယ္​လ ၁၂ ​ရက္​ေန႔​ကို​ေရာက္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေန႔​က​တည္း​က ​လက္​မွတ္​တို႔ ​ဘာ​တို႔ ​ႀကိဳ​ဝယ္​ထား​ၿပီး​ၿပီ​ေလ ...​ေက်ာင္း​တုန္း​က ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​စု​လုပ္​တဲ့ ​မ​႑ပ္​ကို​ပဲ​သြား​ထိုင္​ၾက​မယ္ ...​အ​တက္​ေန႔​မွ ​လည္​ၾက​မယ္​ေပါ့​ေလ ...​အဲ​ဒီ​ည​က ​ေတာ္​ေတာ္​နဲ႔​အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ဘူး ...​မိုး​လင္း​ခါ​နီး​မွ ​တ​ေမွး​ပဲ​ရ​လိုက္​တယ္။ ​ေအ​ပ​ရယ္ ၁၃ ​ရက္​ေန႔ ​မ​နက္ ၆​နာ​ရီ​ခြဲ​မွာ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ဆို​တဲ့​ေကာင္​ဆီ​က ​ဖုန္း​လာ​တယ္။ ​အ​ဆင္​သင့္​လုပ္​ထား​တဲ့၊ ၇​နာ​ရီ​ခြဲ​ရင္ ​လာ​ေခၚ​မယ္​ဆို​ပဲ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​လဲ​ၿပီး ​ေအာက္​ဆင္း​ေစာင့္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေအာက္​မ​ဆင္း​ခင္ ​ေအာက္​ထပ္​ကို​ဝင္​ၿပီး ​ေခ်ာ​ရဲ့​ညီ​မ​ကို​ေတာင္ ​ေရ​ေလာင္း​ခဲ့​ေသး​တယ္။ ​သူ​တို႔​က ​ျပန္​ပက္​မယ္​အ​လုပ္​မွာ ​ဆင္း​ေျပး​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ့ ​ဟို​ေကာင့္​ကား​ဝင္​လာ​တာ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေရွ႕​ေရာက္​လာ​ေတာ့ ​ကား​ေပၚ​တက္​လိုက္​ၿပီး ​ေနာက္​ထပ္ ​တ​ေကာင္​ႏွစ္​ေကာင္ ​သြား​ေခၚ​ဖို႔​ထြက္​ခဲ့​ေတာ့​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သီ​ဟ​ဆီ​ကို​သြား​တယ္ ...​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ့

​ဒီ​ေကာင္​က ​နိုး​ေတာင္​မ​နိုး​ေသး​ဘူး ...​ဖင္​ပိတ္​ကန္​ႏွိုး​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​အ​ဝတ္​လဲ​ခိုင္း​ရ​တယ္။

​ေနာက္​ဆုံး​မွာ​ေတာ့ ​လွည္း​တန္း​က ​မင္း​မင္း​ဆို​တဲ့​ေကာင္​ကို ​ဝင္​ေခၚ​ၿပီး​ထြက္​လာ​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​မ​႑ပ္​ေရာက္​ေတာ့ ​လူ​လည္း ​သိပ္​မ​ရွိ​ေသး​ဘူး ...​နည္း​နည္း​ေစာ​တာ​ရယ္ ...​အ​ႀကိဳ​ေန႔​မို႔​ရယ္ ​ေန​မွာ​ေပါ့။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​မ​႑ပ္​လုပ္​တဲ့​ေကာင္​ေတြ​နဲ႔ ​ေနာက္​ထဲ​ကို​ဝင္​ၿပီး ​အ​ခ်မ္း​ခံ​ေအာင္ ​ႀကိဳ​ၿပီး​ေသာက္​ၾက​တယ္။ ​ကိုး​နာ​ရီ​ခြဲ​ေလာက္​ေရာက္​မွ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​စည္​လာ​တယ္။ ​ကာ​လာ​ေတြ​လည္း ​လန္း​လာ​ေတာ့​တာ​ေပါ့။



​ပ​ထ​မ​ေန႔​ျဖစ္​တာ​နဲ႔ ​အား​ေလ်ာ္​စြာ ​မ​႑ပ္​မွာ​ေတာ့ ​လူ​သိပ္​မ​မ်ား​လွ​ဘူး။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​အင္း​လ်ား​လမ္း​က​ေတာ့ ​ထုံး​စံ ​အ​တိုင္း ​ကား​ေတြ​နဲ႔​စည္​ကား​ေန​တယ္။ ​လမ္း​ေဘးဝဲ​ယာ​မွာ​လည္း ​ဆိုင္​ေတြ​နဲ႔​ေပါ့ ...​အ​ေၾကာ္​ဆိုင္ ...​စား​ေသာက္​ဆိုင္၊

​ဘီ​ယာ​ဆိုင္​ေတြ​နဲ႔​ေပါ့။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ့ ​သိပ္​ၿပီး​ဖီးလ္​မ​လာ​တာ​နဲ႔ ​စင္​ရဲ့​ေနာက္​ဆုံး​မွာ​ထိုင္​ၿပီး​ေတာ့ ​အ​ရက္​ပဲ

​ဝိုင္း​ေသာက္​ေန​ၾက​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​တ​ရိပ္​ရိပ္​နဲ႔​ေကာင္း​လာ​ၿပီ​ေပါ့ ...​ငါး​ေယာက္​ကို ​ႏွစ္​ေတာင့္​ကုန္​သြား​ၿပီ​ေလ ...​ေရ​လည္း​မ​စို​ေသး​တာ​နဲ႔ ​ကဲ ​ေဟ့​ေကာင္​ေတြ ​ဆို​ၿပီး ​ေရွ႕​မွာ​ေတြ႕​ရ​တဲ့ ​ေဆာ္​တ​ခ်ိဳ႕​ဆီ ​ဝင္​ေရာ​ဖို႔​ႀကိဳး​ပမ္း​ၾက​ရ​ေတာ့​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ ​ကၽြန္​ေတာ္​ႀကိဳက္​တဲ့​တိုက္ပ္​မ်ိဳး​မ​ေတြ႕​ေသး​ဘူး ...​ဟို​ေကာင္​ေတြ ​ဝင္​ေရာ​ၿပီး ​အ​ဆင္​ေျပ​သြား​ေပ​မယ့္ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​တ​ကိုယ္​တည္း ​ပိုက္​သုံး​ေလး​ေခ်ာင္း​နဲ႔​ေပါ့။ ​ေရ​ထိ​ေတာ့​မွ ​အ​မူး​နည္း​နည္း​ေျပ​သြား​တယ္။ ​ေကာင္း​ေန​တာ​ေတြ ​ေပ်ာက္​သြား​ေတာ့ ​နည္း​နည္း​သြား​ေမာ့​တယ္။ ​ေရွ႕​ျပန္​လာ​ေရ​ပက္ ...​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​နည္း​နည္း ​ဆူ​ဆူ​ညံ​ညံ​ၾကား​ရ​လို႔ ​ေနာက္​ကို​လည္း ​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​ေရာ ...​အ​ဝါ​ေရာင္​ႀကိဳး​သိုင္း​ေလး​နဲ႔ ​နတ္​သ​မီး​ေလး​တ​ပါး ... ​ရင္​ခုန္​သံ​ေတြ​ရပ္​တန႔္​ကာ ​အ​သက္​ရႉ​ဖို႔​ကို​ေမ့​ေန​ၿပီ ​သူ​ျပဳံး​ျပ​လိုက္​ေတာ့ ...​သူ႔​ေနာက္​က ​မ​႑ပ္​ေထာင္​တဲ့ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ျပည့္​ၿဖိဳး။ ​သူ​က ...

‘‘ ​ေဟ့​ေကာင္ ​ဇာ​နည္ ...​ဒီ​မွာ ​မင္း​တ​ေယာက္​ထဲ​ျဖစ္​ေန​လို႔ ​ငါ့​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​နဲ႔ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​မ​လို႔ ’’

‘‘ ​ေအး ​ေက်း​ဇူး​ပဲ ​ေယာက္​ဖ​ရာ ...​ငါ​လည္း ​ပ်င္း​ေန​ေတာ့ ...’’

‘‘ ​ေဟ့​ေကာင္ ​အစ္​မ​ေတြ​ေတာ့​မ​ထိ​နဲ႔ ...​ေတာ္​ၿပီ ​မင္း​ဟာ​မင္း​ေန​ေတာ့ ’’

‘‘ ​သယ္​ရင္း​က​လဲ​ကြာ ...​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ေတြ​ကို ...​ကဲ ​လုပ္​ေလ​ကြာ ...’’

‘‘ ​ေအး ​ဟို​ဘက္​လွည့္ ​အဲ​ေလ ​ဒီ​မွာ​က ​ဆယ္​တန္း​အ​ထိ ​တ​ေက်ာင္း​တည္း​ေန​ခဲ့​တဲ့ ​ငါ​ရဲ့​သူ​ငယ္​ခ်င္း ...​နာ​မည္​က ​ခိုင္ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ​နိုက္စ္​တူ​မိ တ္ ​ယူ ’’

‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ...’’

‘‘ ​ေဟ့​ေကာင္ ​ငါ​ေျပာ​လို႔​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး ​ဆုံး​ေအာင္​နား​ေထာင္ ...​သူ႔​နာ​မည္​ရင္း​က​ေတာ့ ​ငါ​ေျပာ​မ​ျပ​ဘူး။ ​သူ​က​လည္း ​သူ​ခင္​တဲ့​သူ​ေတြ႕​မွ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​ေျပာ​မယ္​လို႔ ​ေျပာ​ထား​လို႔ ...​ကဲ ​ကဲ ​မင္း​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​ဘယ္​ေလာက္​အ​ထိ ​ခင္​သြား​မ​လဲ ​ေစာင့္​ၾကည့္​ၾက​တာ​ေပါ့ ...​ငါ​သြား​ေတာ့​မယ္ ’’

‘‘ ​ေအး​ေအး ​ေယာက္​ဖ ’’

​အဲ​ဒါ​နဲ႔​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေလး ​အင္​ထ​ရို​ဝင္​ရ​တာ​ေပါ့ ...​ေရ​ပက္​ၾက​မယ္​ေနာ္​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​စင္​ေရွ႕​ျပန္​ေခၚ​လာ ​ခဲ့​တယ္။ ​ပိုက္​တ​ေခ်ာင္း​ယူ​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ေနာက္​က​ေန ​ပိုက္​နဲ႔​နည္း​နည္း​ပက္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​လည္း ​ျပန္​ၿပီး​ပက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​အ​ထိ​ေတာ့ ​မည္​မည္​ရ​ရ​စ​ကား​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ေသး​ဘူး။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​နည္း​နည္း​ေၾကာက္​ေန​တယ္ ...​အ​ခု​မွ ​စ​ေတြ႕​တာ​မ​ဟုတ္​လား။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ေလ ​ဆို​ၿပီး​ေတာ့ ...

‘‘ ​ခိုင္ ...​ဒီ​လို​ေတာ့ ​ေခၚ​လို႔​ရ​ပါ​တယ္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​အာ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ကို ...’’

‘‘ ​ဇာ​နည္​ပါ ’’ ...​ဟို​ေကာင္ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​ပုံ​က​လည္း ​ကၽြန္​ေတာ့္​နာ​မည္​ေတာင္ ​ေျပာ​မ​ျပ​လိုက္​ဘူး။

‘‘ ​ကို​ဇာ​နည္ ...​ကို​ဇာ​နည္​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​နဲ႔ ​ဆိမ္း​ဘက္​ခ်္​ပဲ​လား ’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ေက်ာင္း​တုန္း​က ​ဆိုး​ေဖာ္​ဆိုး​ဖက္​ေတြ​ေလ ...​အ​ခု​အ​ထိ ​တြဲ​လ်က္​ပါ​ပဲ ’’ ‘‘ ​အင္း ...’’ ​သူ​ေျပာ​စ​ရာ ​စ​ကား​ကုန္​သြား​ပုံ​ပဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ...

‘‘ ​ခိုင့္​ကို ​ၾကည့္​ရ​တာ ​သိပ္​မ​သြက္​ေသး​သ​လို​ပဲ ...​ဝိုင္​ေသာက္​မ​လား ​ဟင္ ’’ ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႔ ​စည္း​႐ုံး​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​အင္း ...​ေကာင္း​သား​ပဲ ’’

​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​အ​တြက္ ​စ​ပိုင္​တ​လုံး​ယူ​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​ဖုံး​ဖြင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ...​ေက်း​ဇူး​တင္​ပါ​တယ္​ဆို​တဲ့ ​စ​ကား​ကို ​နား​ဝင္​ခ်ိဳ​ေအာင္​ေျပာ​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ေျပာ​လို႔​ဆို​လို႔ ​အ​ဆင္​ေျပ​လာ​တယ္။ ​သူ​က ​အ​ခု ​စ​ကၤာ​ပူ​မွာ ​ေပၚ​လီ ​တက္​ေန​တာ​တဲ့ ...​အ​ခု ​ေက်ာင္း​နား​ထား​တာ ...​သ​ၾကၤန္​နဲ႔​လည္း​ၾကဳံ​တာ​နဲ႔ ​ျပန္​လာ​တာ​ဆို​ပဲ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဟို​မွာ ​အ​ဆင္​ေျပ​ရဲ့​လား​ဘာ​လား ​ေမး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အ​ဟီး ...​ေခ်ာ​ကို​ေတာင္ ​မ​ေမး​မိ​ဘူး။

​ေရ​ပက္​ရင္း ​ေသာက္​ရင္း​နဲ႔ ​စ​ကား​ေတြ​အ​ေတာ္​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​ကို​လည္း ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​ဂ​႐ု​စိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ေတြ​က ​ေရ​ခဲ​ေရ​နဲ႔​ျပန္​ပက္​ရင္၊ ​မီး​သတ္​ပိုက္​နဲ႔​ထိုး​ရင္ ​ကာ​ထား​ေပး​တာ​တို႔ ​ဘာ​တို႔​ေပါ့ ...​သူ​က ​ေက်း​ဇူး​တင္​တဲ့ ​မ်က္​လုံး​ေလး​နဲ႔ ​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္ ...​အ​ၾကည့္​ခ်င္း ​ခ​ဏ​ခ​ဏ​ဆုံ​တယ္။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ရင္း​ႏွီး​လာ​ၾက​တယ္ ...​ကား​နည္း​နည္း ​က်ဲ​သြား​တုန္း ​စင္​အ​လယ္​ဆင့္​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​ထပ္​ေျပာ​ၾက​ျပန္​တယ္။

‘‘ ​ခိုင္ ...’’

‘‘ ​ခိုင္ ​အ​ခု​တ​ေယာက္​ထဲ​လာ​တာ​လား ...​ဘယ္​သူ​မွ ​မ​ပါ​ဘူး​လား ...’’

‘‘ ​အင္း ​ေမ​ေမ​ေတာ့​ပါ​လာ​တယ္​ေလ ...​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​အိမ္​မွာ​ပဲ ​ေန​ရစ္​ခဲ့​တယ္ ’’

‘‘ ​ေကာင္း​တာ​ေပါ့ ...​သူ​တို႔​ေတြ​က ​ကိုယ္​တို႔​ေပ်ာ္​ရြ​ငွ္​မႈ​ေတြ​ကို ​ခံ​စား​တတ္​မွာ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ​ဟုတ္​တယ္ ...​ပါ​လာ​ရင္ ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ​မ​သိ​ဘူး ’’

‘‘ ​လုပ္​မ​ေန​နဲ႔ ​ခိုင္​နဲ႔​ကိုယ္ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတာင္​ျဖစ္​ၾက​မယ္ ​မ​ထင္​ဘူး ’’

‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ေၾသာ္ ​ဒါ​နဲ႔ ​ကို​ဇာ​နည္​က ​ဘယ္​မွာ​ေန​တာ​လဲ​ဟင္ ’’

‘‘ ​အ​လုံ​မွာ​ေလ ...​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​က ​လာ​ေခၚ​တယ္ ’’

‘‘ ​ခိုင္​တို႔​က ​ေရြ​ပႈန္း​ညက္​မွာ ...​လာ​လည္​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​လာ​လည္​ရ​မယ္ ...​ခိုင္​က ​ကိုယ့္​ကို ​ခင္​သြား​တယ္​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​အင္း ​ထင္​တာ​ပဲ ’’

‘‘ ​ကိုယ္​ေတာ့ ​မ​ယုံ​ဘူး ...’’

‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔ ...’’

‘‘ ​ဟို​ေကာင္ ​ျပ​ည့္​ၿဖိဳး​ေျပာ​သြား​တုန္း​က ​သူ​ခင္​တဲ့​သူ​မွ ​နာ​မည္​ေျပာ​ျပ​မယ္​ဆို ...​ခု ​သိ​မွ​မ​သိ​ေသး​တာ ’’

‘‘ ​အ​မယ္​ေလး ...​ကိုယ္​ေတာ္ ...​သိ​ခ်င္​လည္း ​ေျပာ​ျပ​ပါ့​မယ္ ...​ၿပီး​ရင္ ​ေမ့​သြား​မွာ​လား ’’

‘‘ ​ေမ့​သြား​လည္း​ရ​ပါ​တယ္ ...​ေယာက္​ဖ​ကို ​ေမး​လိုက္​ရင္​ရ​မွာ​ပါ ...​ခိုင္​က ​ေျပာ​ျပ​ၿပီး​မွ ​ေမ့​သြား​တယ္​ေပါ့ ... ​ဘယ္​လို​လဲ ’’

‘‘ ​ေတာ္​ၿပီး ​မ​ေျပာ​ေတာ့​ဘူး ​အိမ္​လည္း ​မ​လာ​နဲ႔​ေတာ့ ’’

‘‘ ​အား ...​ေနာက္​တာ​ပါ​ကြာ ...​ခိုင္​က​လဲ ...​တ​သက္​လုံး ​မ​ေမ့​မ​ေလ်ာ့ ​မွတ္​ထား​မွာ​ပါ ...​ဒီ​ထဲ​က ’’

​ရင္​ဘတ္​ကို ​ပုတ္​ျပ​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။

‘‘ ​အင္း ...​နား​ေထာင္ ...​အိပ္​ခ်္ ​အဲန္ ​အိုင္ ​အဲန္ ...’’ ‘‘ ​ႏွင္း ’’

‘‘ ​ဟုတ္​ၿပီ ... ​ပီ ​ဒပ္​ဘယ္လ္​ယူ ​အိုင္ ​အဲန္ ​တီ ’’

‘‘ ​ပြင့္ ...​ဆက္​ေျပာ​ေလ ’’

‘‘ ​ေက ​ေအ ​ဝိုင္ ’’

‘‘ ​ေက​ခိုင္​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ ​ႏွင္း​ပြင့္​ေက​ခိုင္ ...’’

‘‘ ​နာ​မည္​ေလး​က ​သိပ္​လွ​တာ​ပဲ ...’’

‘‘ ​ပို​ၿပီ ... ​အင္း ​ေနာက္​ဆုံး​တ​လုံး​ေတာင္ ​မ​ေျပာ​လိုက္​ရ​ဘူး ...’’

‘‘ ​အင္း​ေလ ​အ​ခု​ပဲ ​ခိုင္​လို႔​ေခၚ​ေန​တာ​ကို ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​သား​ပဲ ...’’

‘‘ ​ခိုင္ ...​ျဖစ္​နိုင္​ရင္ ​အဲ​လို​မ​ေခၚ​ပဲ ​တ​မ်ိဳး​ေျပာင္း​ေခၚ​ခ်င္​တယ္ ​ရ​မ​လား ’’

‘‘ ​ဆို​စမ္း​ပါ​ဦး ’’

‘‘ ​ႏွင္း ...​လို႔ ’’

‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေခၚ​နိုင္​ပါ​တယ္ ...​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​နဲ႔​ေတြ႕​ရင္​ေတာ့ ​အဲ​လို​မ​ေခၚ​နဲ႔​ေနာ္ ... ​ေၾကာင္​ေန​မွာ​ေပါ့ ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ပါ​ၿပီ ​ႏွင္း​ေရ ...’’

‘‘ ​အင္း ​သူ႔​ကို​ေရာ ...​ကို​ဇာ​နည္​လို႔​ေခၚ​တာ ​ျဖစ္​တယ္​မ​လား၊ ​သူ​မ်ား​ေတြ​က​ေရာ ​ဘယ္​လို​ေခၚ​ေသး​လဲ ’’

‘‘ ​ေက်ာ္​ႀကီး​တဲ့ ...​ဘိုး​ေတာ္​နဲ႔​ဘြား​ေတာ္​က​ေတာ့ ​သား​လို႔​ေခၚ​တာ​ပဲ ’’

‘‘ ​အင္း ...​ဒါ​ဆို ​သား​လို႔​ေခၚ​ရ​ေအာင္ ...​ဟဲ ​ဟဲ ​ေနာက္​တာ​ပါ ...​ဘာ​ျဖစ္​လို႔ ​ေက်ာ္​ႀကီး​လို႔​ေခၚ​တာ​လဲ ’’

‘‘ ​အ​ဟဲ ...​ေဘာ္​ဒါ​ေတြ​ဆီ​က ​ပ​စၥည္း​တ​ခု​ခု​ႀကိဳက္​တာ​ေတြ႕​ရင္ ​မ​သိ​မ​သာ​ေရာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ေရာ ​ေက်ာ္​တတ္​လို႔ ​ေခၚ​ၾက​တာ​ေလ ’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ​အဲ​လို​ေတာ့ ​မ​ေခၚ​ေတာ့​ဘူး ...​ကို​ျဖဳတ္​လိုက္​မယ္ ​ဇာ​နည္​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​သ​ေဘာ​ေတာ္​အ​တိုင္း​ပါ ​ခင္​ဗ်ာ ...’’

​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ေန႔​လည္​နား​ခ်ိန္​ေရာက္​တာ​နဲ႔ ​ထ​မင္း​ေၾကာ္​ဘူး​ေတြ​ေရာက္​လာ​လို႔ ...​သြား​ယူ​ေပး​ၿပီး ​မ​႑ပ္​ေနာက္​က ​သစ္​ပင္​ရိပ္​ေအာက္​မွာ ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​စား​ၾက​တယ္။ ​အ​ေအး​ေသာက္​မ​လား​လို႔ ​ေမး​လိုက္​ေတာ့ ​ေသာက္​မယ္​ဆို​တာ​နဲ႔ ​ဝယ္​ၿပီး ​ျပန္​လာ​ေတာ့ ​သူ​က ​ပိုက္​ဆံ​အ​တင္း​ျပန္​ေပး​တယ္။

‘‘ ​ထား​လိုက္​ပါ​ကြာ ​ႏွင္း​က​လဲ ’’

‘‘ ​ယူ​ပါ ...​ေနာက္​တ​လွည့္​မွ ​ျပန္​ေကၽြး​ေလ ’’

‘‘ ​ထား​လိုက္​ပါ​ကြာ ...​သ​ၾကၤန္​တြင္း ​ေရ​လၽွံ​ေန​တုန္း​ေကၽြး​ထား​တာ​ေနာ္ ...​ေနာက္​ပိုင္း ​ႏွင္း​ပဲ​ကပ္​စား​ရ​မွာ ’’ ‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​လည္း ​စ​ပြန္​ဆာ​ေပး​ပါ့​မယ္ ...​အ​ခု​လဲ ​ယူ​ထား​ပါ ​ႏွင္း​ကို​ခင္​ရင္​ေနာ္ ...’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​စား​ေသာက္​အ​ၿပီး ​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ဖက္​ေလၽွာက္​လာ​ခဲ့​တယ္ ...​သူ​တို႔​က​ေတာ့ ​အ​တြဲ​ကိုယ္​စီ​နဲ႔ ​အ​ဆင္​ေၿပ ​ေန​ၾက​ၿပီ။ ​လက္​သြက္​လိုက္​ၾက​တာ ...​ငါ​နဲ႔​မ်ား​ကြာ​ပါ့။ ​သူ​တို႔​က ​ဘယ္​က​လဲ ​ဘယ္​သူ​လဲ ​ဝိုင္း​ေမး​ၾက​တယ္။ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​က​ေတာ့ ​မ​သိ​မ​သာ ​မ်က္​စိ​မွိတ္​ျပ​တယ္ ...​သူ ​ဂၽြိဳင္း​ေပး​တာ ​မ​ေျပာ​နဲ႔​ေပါ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​ရွင္း​ျပ​လိုက္​ရင္း ... ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​နဲ႔ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​စင္​ေပၚ​ျပန္​တက္​ၿပီး ​ထိုင္​ေန​တယ္။ ​တ​ျခား​အ​ေပါင္း​အ​သင္း​လည္း ​ရွိ​မွ​မ​ရွိ​ပဲ​ကို ...​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ေရာက္​သြား​မွ ​သူ​က​လက္​လွမ္း​ျပ​တယ္ ...​ေခၚ​ေတာ​တ​သိန္း​အား​ေတြ​နဲ႔ ​အ​ၾကည့္​ခံ​ေန​ရ​တာ ​အ​ေန​ခက္​ေန​ၿပီ​ထင္​ရဲ့ ...။

‘‘ ​ဟဲ့ ​ျပည့္​ၿဖိဳး ...​ေရာက္​လာ​တာ​နဲ႔​အ​ေတာ္​ပဲ ...​နင့္​ကို​ေက်း​ဇူး​တင္​တယ္​ဟာ ...​ဇာ​နည္​က ​အ​ရမ္း​ခင္​ဖို႔ ​ေကာင္း​တယ္ ’’

‘‘ ​ေအး ​သူ​က ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​နဲ႔ ​ဂ်ိဳး​မ​ဟုတ္​လို႔ ​မိတ္​ဆက္​ေပး​တာ ...​တ​ျခား​ေကာင္​ေတြ​ဆို ​နင္​နဲ႔​ျဖစ္​မွာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ...​ကဲ ​ကဲ ​ငါ​သြား​မယ္ ...​ေရ​သြား​ဖြင့္​လိုက္​ဦး​မယ္ ’’ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​နဲ႔​ထြက္​သြား​တယ္။

​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​လည္း ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း​စ​ကား​ေျပာ​ၿပီး ​ေစာင့္​ေန​ၾက​တာ​ေပါ့ ...​ေရ​ျပန္​လာ​တဲ့​အ​ထိ​ပဲ​ေလ။ ​ည​ေန​ပိုင္း​တ​ပိုင္း​လုံး​လည္း ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​တ​တြဲ​တြဲ​နဲ႔​ေပါ့ ...​သူ႔​အ​ေၾကာင္း ​ကိုယ့္​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​အ​ျပန္​အ​လွန္​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ​က ​ဆယ္​တန္း​ေအာင္​က​တည္း​က ​စ​ကၤာ​ပူ​ကို​သြား​ၿပီး ​ေက်ာင္း​သြား ​တက္​တာ ...​သူ႔​အ​ေဖ​က​လည္း ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ​ေလ ...​အ​ေမ​က​ေတာ့ ​ရန္​ကုန္​မွာ။ ​တ​ဦး​တည္း​ေသာ​သ​မီး ...​အ​ခု ​ျပန္​လာ​ေတာ့ ​အ​ေပါင္း​အ​သင္း​ေတြ​နဲ႔​လည္း ​အ​ဆက္​သြယ္​သိပ္​မ​ရွိ ...​ရွား​ရွား​ပါး​ပါး​ရွိ​တဲ့ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ကို​ပဲ ​ဒုက္​ခ​ေပး​ေန​ရ​တယ္ ​ဆို​ပဲ

...​ဒီ​သ​ၾကၤန္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ္​နဲ႔​ေတြ႕​ရ​တာ ​သိပ္​ဝမ္း​သာ​တယ္​တဲ့ ...။

​အာ​ရိုက္​ရင္း​နဲ႔ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်မ္း​လာ​ျပန္​တယ္ ...​ဘီ​ယာ​ႏွစ္​ဘူး​သြား​ဝယ္​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​ေသာက္​ၾက​တယ္။ ​ေရ​ပက္​ခံ​ကား​ေတြ​ကို​ပက္​လိုက္ ​အ​ခ်င္း​ခ်င္း​ပက္​လိုက္​နဲ႔​ပဲ ​တ​ေန​ကုန္​ခဲ့​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ...​စ​စ​ခ်င္း ​ၾကမ္း​ရင္​ေတာ့ ​မ​ေကာင္း​ဘူး​လို႔ ​ေတြး​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ည​ေန​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​အိမ္​မွာ​ပဲ ​အိပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ေမ​နဲ႔​ျပန္​သြား​တာ ​ေပါ့​ေလ ...။

​ေနာက္​တ​ေန႔​ေရာက္​ေတာ့ ​မ​နက္​ပိုင္း​တ​ပိုင္း​လုံး ​သူ​ေရာက္​မ​လာ​ဘူး ...​ကၽြန္​ေတာ္​တ​ေယာက္​ထဲ ​ေသာက္​လိုက္ ​ေပါက္​လိုက္ ​ပက္​လိုက္​နဲ႔​ပဲ ​ေန​ေန​မိ​တယ္။ ​သီ​ဟ​တို႔​ေကာင္​ေတြ​က​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​ဝိုင္း​ေလွာင္​ၾက​တယ္။ ​သူ​တို႔​ခ်ဳပ္​ထား​တဲ့ ​ေဆာ္​ေတြ​လည္း​ပါ​တာ​ေပါ့​ေလ ...။ ​အဲ​ဒီ​မ​နက္​က ​ရင္​ထဲ​မွာ​တ​ခု​ခု​လို​ေန​သ​လို ...​အ​ရက္​ေတာ့​မ​ဟုတ္​တာ ​အ​ေသ​အ​ခ်ာ​ပဲ။ ​ဘယ္​လို​ပုံ​စံ​နဲ႔ ​အဲ​ဒီ​မ​နက္​ပိုင္း​ကုန္​သြား​လဲ​ေတာ့ ​မ​ေျပာ​တတ္​ဘူး ...​လူ​လည္း ​ဘူ​ၿပီး ​မူး​ေနာက္​ရီ​ေဝ​ေန​တယ္။ ​အ​နား​မွာ​ေတာ့ ​ပု​လင္း​ေလး​ေတြ​စီ​လို႔ ...။ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​က​လာ​ဆြဲ​ေခၚ​သြား​ၿပီး ​ထ​မင္း​ေၾကာ္​တ​ဘူး​ေပး​တယ္။ ​လာ​မွာ​ပါ​ကြာ ​လို႔​လည္း ​အား​ေပး ​သြား​ေသး​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​႑ပ္​ေအာက္​ကို​ဆင္း​ၿပီး ​လမ္း​ေဘး​သစ္​ပင္​ရိပ္​ေအာက္​မွာ ​ဆင္း​ဆြဲ​တယ္။ ​အ​ရ​သာ​ေတာ့ ​မ​ေတြ႕​မိ​ဘူး ...​လၽွာ​က​ပါ ​ဣ​ေျႏၵ​ပ်က္​ေန​ၿပီ ​ထင္​ပါ​ရဲ့ ...။

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​စိတ္​မ​ပါ​လက္​မ​ပါ ​စား​ေန​ရင္း ​အ​ေရွ႕​ကို​ေငး​ေန​မိ​တယ္ ...​ျမဴ​မႈန္​ေတြ​လို​ပဲ ​အ​ရိပ္​အ​ေယာင္​ကို ​မ​ကြဲ​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ပု​ခုံး​ေပၚ​ကို​လက္​တ​ဖက္​ေရာက္​လာ​တာ​ကို ​ခံ​စား​မိ​တယ္။ ​ဆတ္​က​နဲ​ပုတ္​ထုတ္​လိုက္​ေတာ့ ​ရယ္​သံ​လြင္​လြင္​ကို

​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ...​ခပ္​ဝါး​ဝါး​အ​ျမင္​ထဲ​မွာ ​အ​လွ​ႀကီး​လွ​ေန​တဲ့ ​ဘယ္​လို​မွ​ေမ့​ေပ်ာက္​မ​ရ​တဲ့ ​ႏွင္း ...။

​ဟုတ္​တယ္ ...​မ်က္​စိ​မွား​ေန​လား​ဆို​ၿပီး ​မ်က္​လုံး​ကို​ပြတ္​ၾကည့္​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​သူ​ပါ ... ​တ​ကယ္​ပါ​ပဲ ...။

‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​ဆ​ရာ ...​ဘယ္​ေလာက္​မ်ား ​ေသာက္​ထား​လဲ​မ​သိ​ဘူး ​ၾကည့္​ရ​တာ ​သိပ္​မ​ဟန္​သ​လို​ပဲ ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ဇာ​နည္ ...​လာ​ထ​ဦး ...​လာ​ပါ ​မ်က္​ႏွာ​သစ္​လိုက္ ’’

​ဒီ​လို​နဲ႔ ​စင္​ေအာက္​နား​မွာ​ရွိ​တဲ့ ​တိုင္​ကီ​ထဲ​က​ေရ​နဲ႔ ​မ်က္​ႏွာ​သစ္​ေပး​တာ​ခံ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​တ​ကယ္​သစ္​ေပး​တာ​ပါ။ ​လက္​ကိုင္​ပ​ဝါ​ေလး​နဲ႔​ေတာင္ ​သူ​က​ပြတ္​ေပး​ေသး​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ့ ​သူ႔​ကို ​သဲ​သဲ​ကြဲ​ကြဲ ​ထင္​ထင္​ရွား​ရွား​ျပန္​ေတြ႕​ရ​တယ္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​က​စူ​လို႔ ... ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က​ေတာ့ ​ခပ္​တင္း​တင္း​နဲ႔ ...။

‘‘ ​ႏွင္း ...’’

‘‘ ​ဘာ​လဲ ’’

‘‘ ​ႏွင္း ...​လို႔ ’’

‘‘ ​ေျပာ ’’

‘‘ ​စိတ္​ဆိုး​သြား​လား ...​ႏွင္း​မ​ႀကိဳက္​ရင္ ​ေနာက္​ကို​မ​ေသာက္​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ကြာ ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​မ​ေသာက္​နဲ႔​လို႔​ေတာ့ ​မ​ေျပာ​ပါ​ဘူး ​အ​ခု​ဟာ​က ​လြန္​လြန္း​တယ္ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ဂ်ာ​ကင္​အိပ္​ထဲ​ထည့္​လာ​တဲ့ ​ေရ​ေမႊး ​ပု​လင္း​ကို​ထုတ္​ၿပီး ​ဆြတ္​ေပး​တယ္။

‘‘ ​ကိုယ္​လည္း ​မ​ေသာက္​ခ်င္​ပါ​ဘူး​ကြာ ...​မ​နက္​က​ႏွင္း​လည္း ​ေရာက္​မ​လာ​နိုင္​တာ​နဲ႔ ​ကိုယ္​တ​ေယာက္​ထဲ​ပ်င္း​တာ​နဲ႔ ​ေသာက္​မိ​သြား​တာ ...​မ​နက္​က ​ဘယ္​သြား​ေန​တာ​လဲ​ကြာ ...’’

‘‘ ​ေမ​ေမ​ေပါ့ ...​အ​သိ​တ​ေယာက္​အိမ္​မွာ​မုန႔္​လုပ္​စား​လို႔​ဆို​ၿပီး​သြား​တာ ... ​အဲ​ဒါ​ေခ ြား​တာ​နဲ႔’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ...​ကိုယ္​က​ေတာ့ ​ႏွင္း​မ်ား​ပစ္​ေျပး​သြား​ၿပီ​လား​လို႔ ...’’

‘‘ ​ဖုန္း​ဆက္​ၾကည့္​လိုက္​တာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ’’

‘‘ ​ကိုယ္​မွ​မ​သိ​တာ ...’’

‘‘ ​ေယာက္​ဖ​ကို​ေမး​ေပါ့ ...​အဲ​ေလ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ကို​ေျပာ​တာ​ေလ ...​သူ​သိ​ပါ​တယ္ ’’

‘‘ ​ႏွင္း​ကို​ပဲ ​ေမး​ေတာ့​မယ္ ​ကိုယ့္​ကို​ေပး​ထား​ေလ ...’’

‘‘ ၈၀ ၃၀...’’

‘‘ ​အင္း​ေလ ...​ည​က် ​ဆက္​လိုက္​မယ္ ’’ ​အဲ​ဒီ​ေန႔​က ​ေရ​သိပ္​မ​ပက္​ျဖစ္​ဘူး။ ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္ ​စင္​ေပၚ​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကို ​စ​ကား​ေတြ​ေျပာ​လိုက္ ... ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း​ဆုံ​လိုက္​နဲ႔​ပဲ ​ျဖဳန္း​ေန​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​အ​ၾကည့္​မွာ ​ဆြဲ​အား​တ​ခု ​ပါ​သ​လို​ပဲ ...​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ ​တ​မ်ိဳး​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ရင္​ခုန္​ႏႈန္း​ေတြ ​ျမန္​လာ​တယ္ ...​ပါး​စပ္​က​လည္း ​စ​ကား​တ​ခြန္း​ကို ​ေျပာ​မိ​မ​လို႔ ​မ​နည္း​ထိန္း​ခ်ဳပ္ ​ထား​ရ​တယ္။ ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ေလ ...​ေခတ္​ကာ​လ ​သား​သ​မီး​ေတြ​ပဲ ​ေတြ႕​ေတြ႕​ခ်င္း​မ​ေျပာ​မိ​ရင္​ၿပီး​တာ​ပဲ​လို႔ ​ေတြး​ရင္း...

‘‘ ​ႏွင္း ...’’

‘‘ ​ဘာ​လဲ​ဟင္ ...’’

‘‘ ​ကိုယ္​တ​ခု​ေျပာ​မယ္ ...​နား​ေထာင္​ေပး​မွာ​လား ’’

‘‘ ​အင္း​ေပါ့ ...​အ​ခု​လဲ ​စ​ကား​ေတြ​အ​မ်ား​ႀကီး ​ေျပာ​ေန​တဲ့​ဟာ​ကို ’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ေနာ္ ...​ေျပာ​ၿပီး​မွ ​မ​ႀကိဳက္​ဘူး ​မ​ေျပာ​နဲ႔ ​ဘာ​ညာ​မ​လုပ္​ရ​ဘူး ’’

‘‘ ​ကဲ ...​ေျပာ​မွာ​သာ​ေျပာ​ပါ ...​စိတ္​ေတာင္​ထင့္​လာ​ၿပီ ’’

‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ေျပာ​ၿပီ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’

‘‘ ​ဘာ ​ဘာ ​ဘာ ​ျပန္​ေျပာ​ပါ​ဦး ...​မ​ၾကား​လိုက္​လို႔ ’’

‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ​လို႔ ...’’

‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေၾသာ္ ...​အင္း​ေလ ​ဒါ​ပဲ​မ​လား ’’

‘‘ ​ဟို​ေလ ​ကိုယ့္​ကို​ႏွင္း​က ​ဘယ္​လို​သ​ေဘာ​ထား​လဲ ...’’

‘‘ ​ကဲ​ပါ​ေလ ​တ​ျခား​အ​ေၾကာင္း​ေရာ ​မ​ေျပာ​တတ္​ဘူး​လား ’’

‘‘ ​ဟင့္​အင္း ​ကိုယ့္​မွာ ​ဒီ​စ​ကား​တ​ခြန္း​ပဲ ​ေျပာ​စ​ရာ​ရွိ​ေတာ့​တယ္ ...​လက္​ခံ​ေပး​ပါ​ႏွင္း​ရယ္ ’’

‘‘ ​ႏွင္း​က ​ငယ္​ပါ​ေသး​တယ္ ...​အ​ခ်စ္​ေရး​စိတ္​မ​ဝင္​စား​ေသး​ဘူး ...​ပ​ညာ​သင္​ေန​ခ်ိန္​မွာ ​က်န္​တာ​ေတြ ​မ​ေတြး​ခ်င္​ဘူး ...’’

‘‘ ​အင္ ...’’

‘‘ ​အဲ​လို​မ​ေျပာ​ပါ​ဘူး​လို႔ ...​ႏွင္း​က​လည္း ...​ဟာ​ကြာ ​မ​ေျပာ​ေတာ့​ဘူး ... ​ကိုယ့္​ဘာ​သာ ​ေတြး​ယူ​ေတာ့ ...’’ ‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​ဖက္ ... ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​နမ္း​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​စင္​ေပၚ​မွာ​ေပ​မယ့္ ​မ​ရွက္​ေတာ့​ပါ​ဘူး ...​ေပ်ာ္​တာ​ကိုး။



​အ​တက္​ေန႔​မွာ​ေတာ့ ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္ ​မ​ခြဲ​ေတာ့​ဘူး။ ​သူ​က ​မ​နက္​ေစာ​ေစာ​ထဲ​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​အိမ္​ေရာက္​ေန​သ​လို ​ကၽြန္​ေတာ္​က​လည္း ​မ​ေန႔​ည​က ​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ​အိပ္​ခဲ့​တာ​ဆို​ေတာ့ ၈​နာ​ရီ​ေလာက္​တည္း​က ​ေတြ႕​ၾက​တယ္။ ​ခ်စ္​စ​ခင္​စ​ဆို​ေတာ့ ​သိပ္​ၿပီး ​မ​ခြဲ​နိုင္​မ​ခြာ​ရက္​ျဖစ္​ေန​သ​လို​ပဲ ...​ေနာက္​မွ​ျပန္​ေတြး​ရင္း ​ရယ္​မိ​ေသး​တယ္။ ​အ​တက္​ေန႔​ဆို​ေတာ့ ​မ​နက္၉​နာ​ရီ​ေလာက္​ထဲ​က ​စ​ၿပီး ​ပက္​ကုန္​ၾက​ၿပီ ...​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​လည္း ​လက္​ခ်င္း​တြဲ​ၿပီး ​စင္​ေပၚ​တက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​စင္​ေပၚ​မွာ​လည္း ​လူ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​ေန​ရာ​ယူ​ေန​ၾက​ၿပီ​ဆို​ေတာ့ ​ပိုက္​ေတာင္ ​မ​နည္း​လိုက္​ယူ​ရ​တယ္။ ​တ​ျခား​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​ေတာ့ ​ဒီ​ေန႔​လာ​မ​ပက္​ၾက​ဘူး။ ​သူ​တို႔​က ​အ​တက္​ေန႔​ဆို​ေတာ့ ​ကား​နဲ႔​လည္​ၾက​မ​လို႔​တဲ့ ...​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​လည္း ​ကိုယ့္​အ​ခ်င္း​အ​ခ်င္း ​အ​ေႏွာက္​အ​ယွက္ ​ကင္း​ကင္း​နဲ႔ ​ၾကည္​နိုင္​ၾက​တာ​ေပါ့​ေလ ...​နို႔​မို႔

​ဟို​ေကာင္​ေတြ​နဲ႔​ဆို​ရင္ ​အ​ေန​ၾကဳံ႕​တယ္။

​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​သိပ္​မ​ေသာက္​နဲ႔​ေနာ္​လို႔ ​ေျပာ​တာ​နဲ႔ ​သူ​နဲ႔​အ​တူ​တူ ​ဝိုင္​ပဲ​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ေပါ့​ရြ​တွ္​ရြ​တွ္​နဲ႔ ​ဆို​ေတာ့ ​သိပ္​ဖီ​လင္​မ​လာ​သ​လို​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​သူ႔​စ​ကား​ကို​လည္း ​နား​ေထာင္​ရ​ဦး​မယ္​မ​ဟုတ္​လား။ ​ေရ​ပက္​လိုက္ ​ေသာက္​လိုက္ ​ဆို​တာ​ေတာ့ ​ေယာက္်ား​ေလး​တိုင္း ...​အင္း​ေလ ​သ​ၾကၤန္​ေရ​ပက္​က​စား​ၾက​သူ​တိုင္း​လို​လို​လုပ္​ၾက​တဲ့ ​အ​လုပ္​ပဲ။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ထူး​မ​ျခား​နား​ပါ​ပဲ ...​သူ႔​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​ထား​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ​က​လည္း ​ေျပာ​မ​ကုန္​နိုင္​ေအာင္​ရွိ​ေန​တယ္။ ​သူ​က​ေျပာ​လိုက္

...​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေျပာ​လိုက္​နဲ႔ ...​ၾကည္​ႏူး​မႈ​အာ​႐ုံ​ထဲ​မွာ ​လြင့္​ေမ်ာ​ေန​ၾက​တာ​ေပါ့​ေလ။

​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ခ်မ္း​လာ​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို​ခြင့္​ေတာင္း​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ေလာက္​ေတာ့ ​အ​ျပင္း​က​ေလး​ေသာက္​လိုက္​ဦး​မယ္ ​လို႔​ေျပာ

...​ေအာက္​ဆင္း​ၿပီး ​တ​ျပား​သြား​ဆြဲ​လာ​တယ္။ ​အ​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ့ ​ကို​လာ​နဲ႔​စပ္​လိုက္​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ပဲ ​ေသာက္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​တိုက္​ၾကည့္​ေတာ့ ​ဘယ္​လို​ႀကီး​လဲ ...​မ​ႀကိဳက္​ပါ​ဘူး​တဲ့ ...။ ​ဘာ​ပဲ​ေျပာ​ေျပာ ​ဝီ​စ​ကီ​ေလး ​ဝင္​သြား​မွ ​ေန​လို႔​ထိုင္​လို႔​ပို​ေကာင္း​ၿပီး ​ေပ်ာ္​လာ​သ​လို​ပဲ။ ​မ​႑ပ္​က​ဖြင့္​ထား​တဲ့ ​တီး​လုံး​သံ​စဥ္​ေအာက္​မွာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ ​နည္း​နည္း ​မ​ရိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​အ​နား​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​တ​ခ်ိဳ႕​ေတြ​က ​လက္​ေျမာက္​ေျခ​ေျမာက္​နဲ႔​က​လို႔ ...​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​ကို ​ခ​ဏ​ထား​ခဲ့​လိုက္​ၿပီး ​ဝင္​ေရာ​လိုက္​တယ္။ ​နည္း​နည္း​ၾကာ​ေအာင္​က​လိုက္​ၿပီး​မွ ​ျပန္​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​သူ႔​ဆီ​ကို​ျပန္​လာ​ေတာ့ ​သူ​က​ဆီး​ၿပီး ​ဗိုက္​ေခါက္​လိမ္​ဆြဲ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ...

‘‘ ​သြား​က​တာ​က​လဲ ​အ​ၾကာ​ႀကီး​ပဲ ...’’

‘‘ ​ႏွင္း​က​လဲ​ကြာ ...​နည္း​နည္း ​ေကာင္း​သြား​လို႔​ပါ ...’’

‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​မ​ေျပာ​လိုက္​ခ်င္​ဘူး ...​ဟို ​အ​ျပာ​ဝမ္း​ဆက္​နဲ႔ ​ေကာင္​မ​ေလး​နား​မွ ​သြား​ရစ္​ေန​တာ​ျမင္​သား​ပဲ ’’

‘‘ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​ႏွင္း​ရာ ...​ကိုယ္​က ​သ​တိ​ေတာင္​မ​ထား​မိ​ပါ​ဘူး ’’

‘‘ ​သြား ​မ​ယုံ​ဘူး ...​ေတာ္​ၿပီ ​ေတာ္​ၿပီ ...​သူ ​ေတာ္​ေတာ္ ​အ​ေျပာင္း​အ​လဲ​ျမန္​တာ​ပဲ ...’’

​ကၽြန္​ေတာ္ ​ျပာ​သြား​တယ္ ...​ဟို​ဘက္​ကို ​တ​ခ်က္​ေဝ့​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ျပာ​ေရာင္​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႕​ရ​တယ္ ...​ခပ္​ေဟာ့​ေဟာ့​ပါ​ပဲ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ကၽြန္​ေတာ့္​တိုက္ပ္​မ​ဟုတ္​ဘူး ...။ ​ၿပီး​ေတာ့​မွ ...

‘‘ ​ႏွင္း ...​ႏွင္း​လို႔ ’’

‘‘ ​ဘာ​လဲ ...’’

‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေနာ္ ​အ​ခု​မွ​ၾကည့္​မိ​တယ္ ...​ေကာင္​မ​ေလး​က ​အ​လန္း​ေလး​ပဲ ’’

‘‘ ​သူ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ေနာက္​တာ​ပါ ​ႏွင္း​ရာ ...​ကိုယ့္​မွာ ​ႏွင္း​တ​ေယာက္​လုံး​ရွိ​ေန​မွ​ေတာ့ ​ဘယ္​မိန္း​က​ေလး​ကို​မွ ​စိတ္​မ​ဝင္​စား​ဘူး ’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ေျပာ​တာ​လား ...’’

‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ​ကြာ ...’’ ‘‘ ​ဒါ​ဆို​လဲ ​ၿပီး​ေရာ ...’’

​အဲ​ဒီ​စ​ကား​က​ေတာ့ ​ေနာက္​ပိုင္း​မွာ​လည္း ​သူ႔​ကို​ေခ်ာ့​လို႔​ရ​သြား​ၿပီ​ဆို​တိုင္း ​ၾကား​ရ​တဲ့​စ​ကား​ျဖစ္​ခဲ့​ပါ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့​မွ ​ဆက္​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ကို ...

‘‘ ​ႏွင္း​ေရာ ...​ဘယ္​လို​လဲ ​မ​က​ဘူး​လား ...’’

‘‘ ​ဟင္း ...​အဲ​ဒီ​လို ​ျမဴး​ဇစ္​နဲ႔​ေတာ့ ​သိပ္​ဖီးလ္​မ​လာ​ဘူး​ကြာ ...’’

‘‘ ​ဒါ​ဆို ​သ​ၾကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ရင္ ...’’

‘‘ ​လုပ္​လိုက္​ေလ ...​ၾကာ​သ​လား​လို႔ ’’

​အဲ​ဒီ​လို ​ေျပာ​တာ​နဲ႔ ​အ​ခု​ဖြင့္​ထား​တဲ့ ​တီး​လုံး​ဆုံး​သြား​ခ်ိန္​မွာ ​စင္​အ​ေပၚ​ဆုံး​ေန​ရာ​မွာ​ရွိ​တဲ့ ​စက္​ေတြ​ထား​တဲ့​ေန​ရာ​ကို ​သြား​ၿပီး ​ျမ​န​ႏၵာ​သီ​ခ်င္း​ကို​ဖြင့္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​စက္​ကိုင္​တဲ့​သူ​က ​အ​ေခြ​ရွာ​ေန​တုန္း ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဆို​ခ်င္​စိတ္​ေပါက္​လာ​တာ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​ဆို​မယ္​လို႔ ​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​မိုက္​ကို​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။

​သီ​ခ်င္း​သံ​လည္း​စ​ထြက္​လာ​ေရာ ...​မိန္း​က​ေလး​ခ်ည္း​ပဲ ​သီး​သန႔္​ထြက္​လာ​ၾက​ေတာ့​တယ္။ ​သ​ၾကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ေတာ့ ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​မူး​ေန​တဲ့​သူ​က​လြဲ​လို႔ ​မ​ေန​နိုင္​ၾက​ဘူး​ထင္​ပါ​ရဲ့ ...​အင္​ထ​ရို​က​တည္း​က ​စ​ၿပီး ​ညီ​ညီ​ညာ​ညာ​နီး​ပါး ​က​ၾက ​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ရက္​ရွိန္​နဲ႔​ဆို​ေတာ့ ​ေစာက္​ခြက္​ေျပာင္​ရဲ​ေန​တာ​နဲ႔ ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႔​ဆို​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ေတာ့ ​နည္း​နည္း​ေဝး​ေဝး​က​ေန​ပဲ ​ၾကည့္​ေန​ရ​တာ​ေပါ့​ေလ။ ​သ​ၾကၤန္​သီ​ခ်င္း​ဆို​ေတာ့ ​က​ေန​တဲ့​သူ​ေတြ​က​လည္း ​သိပ္​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဟာ့​ေဟာ့​ရမ္း​ရမ္း ​မ​ျဖစ္​ၾက​ပါ​ဘူး။ ​သီ​ခ်င္း​ဆုံး​တဲ့​အ​ထိ ​ဆို​ေန​လိုက္​ရင္း ​သူ​က​ေန​တာ​ကို​ပဲ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​သီ​ခ်င္း​ၿပီး​သြား​မွ ​သူ႔​ကို​ေျပး​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ...‘‘ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​သိပ္​လွ​တာ​ပဲ ’’ ​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ေခၚ​လာ​ၿပီး ​စင္​ေရွ႕​နား​မွာ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​လက္​က်န္​ေလး​ေတြ​ရွင္း​လိုက္​ၾက​ရင္း ​ကား​ေတြ​ေပၚ​က​ျပန္​ပက္​တဲ့ ​ေရ​ခဲ​ေရ​ဒဏ္​ကို ​ေတာင့္​ခံ ​ေန​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်မ္း​လာ​တာ​နဲ႔ ​ေအာက္​ျပန္​ဆင္း​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ေန႔​လည္​နား​ခ်ိန္​လည္း ​ေရာက္​လု​ေတာ့ ​နီး​ပါ​ၿပီ ...​ေအာက္​ေရာက္​ေတာ့ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​ဘိုး​ေတာ္​လည္း ​ေရာက္​ေန​တယ္။ ​သူ​က ​မင္း​လုပ္​လိုက္​တာ ​ငါ​ေတာ့​သ​ၾကၤန္​ပိုး ​ဝင္​သြား​ၿပီ ​ည​ေန​က်​ရင္​ေတာ့ ​စင္​ေပၚ​ကို ​ငါ​တက္​ဆို​ဦး​မွ ​တဲ့ ...။ ​စား​စ​ရာ​ေတြ​လည္း ​အ​ဆင္​သင့္​ရ​ေန​တာ​နဲ႔​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔ ​ႏွစ္​ေယာက္ ​ေန႔​လည္​စာ​စား​လိုက္​ၾက​တယ္။

​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း​နဲ႔ ​သူ႔​ကို​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​ည​ေန​ပိုင္း​ေတာ့ ​ၿမိဳ႕​ထဲ​ေလၽွာက္​ရ​ေအာင္​လို႔ ...​သူ​က ​သ​ေဘာ​တူ ​တာ​နဲ႔​ပဲ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​တို႔​ကား​ကို​ငွား​ၿပီး​သြား​ဖို႔ ​စီ​စဥ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ကား​ယူ​သြား​ဖို႔ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​နဲ႔​ေျပာ​ေတာ့ ​သူ​ေကာင့္​သား​က ​အင္​တင္​တင္​နဲ႔ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ...

‘‘ ​ေယာက္​ဖ​ရာ ...​မင္း​က​လဲ ​မင္း​စ​တဲ့​ဇာတ္​လမ္း​မွာ ​ဆုံး​ေအာင္​ေတာ့​ကူ​ညီ​ေပါ့ ...’’

‘‘ ​အင္း ​ငါ့​ဆီ​ေတြ​ေတာ့ ​ကုန္​ပါ​ၿပီ​ကြာ ...​ေၾသာ္ ​မင္း​တို႔ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေျပာ​စမ္း​ပါ​ဦး ...​ဟဲ​ဟဲ ’’

‘‘ ​မင္း​အစ္​မ​ေတြ​ေတာ့ ​စိတ္​ခ်​လိုက္​ေတာ့​ကြာ ...​ကဲ​ပါ​ကြာ ​ကား​ေပး​လိုက္​စမ္း​ပါ ...​ဆီ​ဖိုး ​ငါ​ျပန္​ေပး​ပါ့​မယ္​ကြာ၊ ​ကူ​ညီ​ပါ​ေနာ္

...​ေယာက္​ဖ ’’

​အဲ​လို​နဲ႔ ​ကား​ကိ​စၥ​စီ​စဥ္​ၿပီး ​ေန႔​လည္ ၂​နာ​ရီ​ေလာက္ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔ ​မ​႑ပ္​ေန​ရာ​က​ေန​ၿပီး ​တ​ကၠ​သိုလ္​ရိပ္​သာ​လမ္း​ေရာက္​ေအာင္​တိုး​ရ​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​ျပည္​လမ္း​ကို ​ခ်ိဳး​ေကြ႕​ၿပီး​ထြက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​ၿမိဳ႕​ထဲ​အ​ထိ ​ေမာင္း​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ေဘး​က​ေန​ၿပီး ​စ​ကား​ေတြ ​တြတ္​တီး​တြတ္​တာ​ေျပာ​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ကို

​လက္​တ​ဖက္​နဲ႔​ဖက္​ထား​ၿပီး ​အ​ခ်ိဳး​မ​ေျပ​တဲ့ ​လူ​ေတြ​ကား​ေတြ​ကို ​ေရွာင္​ၿပီး ​ၿမိဳ႕​ထဲ​အ​ထိ​ေမာင္း​ခဲ့​တယ္။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ ​မ​ဂို​လမ္း​မွာ ​ကား​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္ ​ဆူး​ေလ​ဘု​ရား​လမ္း​အ​တိုင္း ​ၿမိဳ႕​ေတာ္​ခန္း​မ​ဖက္​ေလၽွာက္​ခဲ့​ၾက​တယ္။



​လမ္း​မွာ​ေတာ့ ​ေရ​စို​ေန​တဲ့​သူ႔​ကို ​ေခၚ​ေတာ​ငါး​သိန္း​အား​နဲ႔ ​ငမ္း​သြား​ၾက​သူ​ေတြ​ၾကား​က​ျဖတ္​ရင္း ​မ​႑ပ္​ေရွ႕​ကို​ေရာက္ ​ခဲ့​ၾက​တယ္။ ​ၿမိဳ႕​ေတာ္​ခန္း​မ​ေရွ႕​မွာ ​လူ​ေတြ​ကား​ေတြ ​က်ပ္​ညပ္​ေန​တာ​ပါ​ပဲ ...​မ​နည္း​ကို ​တိုး​ရ​တယ္။ ​သူ​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ္​မ​႑ပ္​ကို ​ေသ​ခ်ာ​ျမင္​ရ​တဲ့ ​အ​ေန​အ​ထား​ေရာက္​ေအာင္​သြား​လိုက္​ၿပီး ​စင္​ေပၚ​က​လႈပ္​ရွား​မႈ​ေတြ ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ကို ​ခံ​စား​ေန​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​သိပ္​လည္း​မ​ေကာင္း​တာ​နဲ႔ ​ႏွစ္​ဦး​သ​ေဘာ​တူ ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​မ​ဂို​လမ္း​ေရာက္​ေအာင္ ​ျပန္​ေလၽွာက္​လာ​ရ ​တာ​ေပါ့​ေလ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​က ​ခ်မ္း​ေန​ၿပီ၊ ​ဗိုက္​လဲ​ဆာ​သ​လို​ပဲ​ဆို​တာ​နဲ႔ ​ပန္း​ဆိုး​တန္း​က ​ဂ်​ပန္​ဆိုင္​ေလး​ကို ​ေခၚ​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း​နဲ႔ ​စ​ကား​ေတြ​အ​မ်ား​ႀကီး​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​အိမ္​အ​ေၾကာင္း​ေတြ ...​စ​ကၤာ​ပူ​က ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ ​စ​သည္​ျဖင့္​ေပါ့။ ​ေျပာ​ရင္း​ေျပာ​ရင္း​နဲ႔ ​သူ႔​ဘြား​ေတာ္ ​ဒီ​ေန႔​ည​အိမ္​ျပန္​မ​အိပ္​ပဲ ​သူ႔​အ​ဘြား​အိမ္​မွာ ​အိပ္​မယ္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေခါင္း​ထဲ​မွာ ​အ​ႀကံ​တ​ခု​ေပၚ​လာ​ေပ​မယ့္ ​အ​ေကာင္​အ​ထည္​မ​ေဖာ္​ခင္​ေတာ့ ​သူ႔​ကို​ေပး​မ​သိ​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​တ​နာ​ရီ​ေလာက္​နီး​နီး​ထိုင္​လိုက္​ၾက​ၿပီး ​ျပန္​မယ္​လုပ္​ေတာ့ ​ည​ေန ​ငါး​နာ​ရီ​ေလာက္​ရွိ​ေတာ့​မယ္။ ​သူ႔​ကို​ေမး​ၾကည့္​ေတာ့ ​အိမ္​ပဲ​ျပန္​ေတာ့​မယ္​ဆို​တာ​နဲ႔ ​ေရြ​ပႈန္း​ညက္​အ​ထိ ​လိုက္​ပို႔​ရ​တယ္ ...​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​တ​သက္​မ​ေမ့​နိုင္​တဲ့ ​အ​ျဖစ္​အ​ပ်က္​ေတြ ... ​စ​တင္​ခဲ့​တာ​ေပါ့​ေလ ...။

​ကား​ကို ​ပုံ​မွန္​ပဲ​ေမာင္း​လာ​ခဲ့​တယ္ ...​အ​တက္​ေန႔​ဆို​ေတာ့ ​မီး​ကုန္​ယမ္း​ကုန္ ​ည​နက္​တဲ့​အ​ထိ ​ကဲ​မယ့္​သူ​ေတြ​က​လဲ ​လမ္း​ေပၚ​မွာ​ရႈပ္​ေထြး​ေန​တာ​နဲ႔ ...​သူ​တို႔​ဆီ​ေရာက္​ေတာ့ ​ငါး​နာ​ရီ​ခြဲ​ၿပီ။ ​ကား​ထား​ခဲ့​လိုက္​ၿပီး ​သူ​နဲ႔​အ​တူ ​အ​ေပၚ​တက္​လိုက္ ​လာ​ခဲ့​တယ္။ ​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ့ ​ဖိ​နပ္​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ခၽြတ္​ၿပီး ​သူ​တို႔​ဧည့္​ခန္း​ထဲ​ကို​ဝင္​လိုက္​တယ္။ ​ဆို​ဖာ​ေတြ​ေပၚ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႔ ​ထိုင္​ရ​မွာ​အား​နာ​တာ​နဲ႔ ...​ေခြး​႐ုပ္​ဆို​ဖာ​အ​ေသး​ေလး​ေပၚ​မွာ​ပဲ ​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ေနာက္​ကို​ဝင္​သြား​တာ ​ျပန္​ၿပီး ​ထြက္​မ​လာ​ေသး​ဘူး။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့​မွ ​အိမ္​ေန​ရင္း​အ​ဝတ္​အ​စား​နဲ႔ ​သူ​ျပန္​ထြက္​လာ​တယ္။ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႔​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​ေတြ႕​ေတာ့ ​တ​ခ်က္​စဥ္း​စား​သ​လို​လုပ္​ၿပီး​မွ ...

‘‘ ​သူ​က​လဲ​ကြာ ​ေရ​စို​ႀကီး​နဲ႔ ...​အင္း ​ေဖ​ေဖ့​အ​ဝတ္​ေတြ​ေတာ့​ရွိ​တယ္ ...​လဲ​ထား​မ​လား ’’

‘‘ ​အင္း ​ေကာင္း​တာ​ေပါ့ ...​ကိုယ္​လဲ ​ခ်က္​ခ်င္း​ျပန္​ဦး​မွာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ ...’’

​သူ​က ​သူ႔​အ​ေဖ​ရဲ့ ​တီ​ရွပ္​နဲ႔​ပု​ဆိုး ​ယူ​လာ​ေပး​တာ​နဲ႔ ​လဲ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​အ​ဝတ္​ေတြ​ကို​ေတာ့ ၀​ရန္​တာ​ထုတ္​ၿပီး ​ျဖန႔္​ထား ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​ဆို​ဖာ​ေတြ​ေပၚ​ထိုင္​ခိုင္း​တယ္ ...​ေကာ္​ဖီ​ေသာက္​မ​လား​ေမး​ၿပီး ​ေနာက္​ထဲ ​ျပန္​ဝင္​သြား​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အိမ္​ေရွ႕​မွာ ​တ​ေယာက္​ထဲ​ပ်င္း​တာ​နဲ႔ ​လိုက္​ဝင္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့

​ေကာ္​ဖီ​မစ္​ထုပ္​ေတြ​ကို ​ေဖာက္​ၿပီး ​ေဖ်ာ္​ဖို႔​ျပင္​ဆင္​ေန​တာ​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သူ႔​ေဘး​နား​မွာ​သြား​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​ကူ​ညီ​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ပန္း​ကန္​စင္​က ​ေအာက္​ခံ​ပန္း​ကန္​ျပား​ႏွစ္​ခ်ပ္​ယူ​ေပး​ပါ ​ဆို​တာ​နဲ႔ ​သြား​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ​ေကာ္​ဖီ​ေဖ်ာ္​လို႔ ​ၿပီး​ေန​ၿပီ​ေလ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ပန္း​ကန္​ျပား​ႏွစ္​ခ်ပ္​ကို ​ေဘ​စင္​မွာ​သြား​ေဆး​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေရွ႕​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​တင္​အ​ေပး​မွာ​ေတာ့ ​ပန္း​ကန္​ျပား​တ​ခ်ပ္​ဟာ ​လက္​က​ေရ​ေတြ​နဲ႔​ေခ်ာ​ၿပီး ​ၾကမ္း​ေပၚ​က်​ကြဲ​သြား​တယ္။ ​သူ​လန႔္​သြား​လို႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​က ​က​ေလး​လဲ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႔​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​ပန္း​ကန္​ကြဲ​ေတြ​ကို ​ေကာက္​ယူ​လိုက္​တဲ့​အ​ခ်ိန္ ​မွာ​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ရွ​သြား​ေတာ့​တယ္။ ​သူ​က ​တံ​ျမက္​စီး​သြား​ယူ​ၿပီး ​ျပန္​အ​လာ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​က ​ေသြး​ေတြ​ကို ​ျမင္​ေတာ့ ​ေျခ​မ​ကိုင္​မိ ​လက္​မ​ကိုင္​မိ​ျဖစ္​သြား​တယ္။

‘‘ ​အို ​ေမာင္ ...​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ ’’

‘‘ ...’’

‘‘ ​ျပ​စမ္း ​ေသြး​ေတြ ​မ​နည္း​ဘူး ’’

‘‘ ​ဟင္ ...​ႏွင္း ...​ခု​န​က ​ကိုယ့္​ကို ​ဘယ္​လို​ေခၚ​လိုက္​တယ္ ’’

‘‘ ​ကဲ​ပါ ...​ဒါ​ေတြ ​အ​ရင္​ေဆး​ထည့္​ထား​ရ​ေအာင္ ...’’

‘‘ ​ေျပာ​ပါ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​ဒါ​ဆို ​ဒီ​တိုင္း​ပဲ​ထား​ေတာ့ ​ေဆး​မ​ထည့္​နဲ႔ ’’

‘‘ ​ကဲ​ပါ ...​က​ေလး​ႀကီး​လို​ပဲ ...​ေမာင္ ​လို႔​ေခၚ​တာ ...​အ​ရင္​က ​စိတ္​မ​ရဲ​တာ​နဲ႔ ...​ခု​ေတာ့ ​လြ​တွ္​က​နဲ ​ထြက္​သြား​တာ ...’’

‘‘ ​ခ်စ္​တယ္ ​ႏွင္း​ရယ္ ...’’

​သူ​က ​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ေမာင္​ရယ္ ​လို႔​ေျပာ​ၿပီး ​သူ႔​အ​ခန္း​ထဲ​က ​ဖတ္စ္​အိတ္ဒ္ ​ေဆး​ေသ​တၱာ ​ကို​ယူ​လာ​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​က ​တ​လက္​မ​ေလာက္​ရွ​သြား​တဲ့ ​ဒဏ္​ရာ​ကို ​အ​ရက္​ျပန္​နဲ႔​ေဆး ​ဘီ​တာ​ဒင္း​ထည့္​ေပး​ၿပီး ​ပ​လာ​စ​တာ​နဲ႔​ကပ္​ေပး​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့​မွ ​သူ​က ...

‘‘ ​သြား ...​အိမ္​ေရွ႕​မွာ ​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ထိုင္​ေန ...​ဝင္​မ​လာ​နဲ႔​ေတာ့ ’’

​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေရွ႕​ျပန္​ထြက္​လာ​ၿပီး​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ေကာ္​ဖီ​ခြက္​ေတြ​ကို​ယူ​လာ​ၿပီး ​စား​ပြဲ​ေပၚ​ခ်​ေပး​တယ္။ ​ေကာ္​ဖီ​က ​အ​တန္​ငယ္​ေတာ့ ​ေအး​စက္​စ​ျပဳ​ေန​ၿပီ ...​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ေသာက္​လိုက္​ေတာ့​လည္း ​အ​ေန​ေတာ္​ပါ​ပဲ။

​သူ​က ​အိမ္​ေရွ႕​က ​သူ႔​တို႔ ​ဟုမ္း​သီ​ေရ​တာ​စစ္​စ​တမ္​ကို ​ပါ​ဝါ​ဖြင့္​လိုက္​ၿပီး ​သီ​ခ်င္း​ဆို​ရ​ေအာင္​ေလ​တဲ့ ...။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​လည္း ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​ေတာ့ ​စီး​တီး​အက္ဖ္​အမ္​အ​ေခြ​ကို​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စုံ​တြဲ​ဆို​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဖက္​ၿပီး ​သူ​က​လည္း ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ပု​ခုံး​ေပၚ​တင္​ထား​တယ္။ ​ေနာက္ ​ပါး​ခ်င္း​အပ္​တယ္

...​ၿပီး​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႔ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း ​ဂ​ေဟ​ဆက္​မိ​ၾက​တယ္။ ​ခ်ိဳ​ၿမိန္​တဲ့ ​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​အ​နမ္း​ေတြ​ၾကား​မွာ ​သူ​ေရာ​ကၽြန္​ေတာ္​ေရာ ​မိန္း​ေမာ​ေန​ၾက​တယ္။ ​ရင္​ေတြ​လည္း ​ခုန္​လာ​တယ္၊ ​သူ​ဆို​ရင္​ေရာ ...​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ။ ​ဆိတ္​ၿငိမ္​တဲ့ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​က​လည္း ​စိတ္​ေတြ​ကို ​အ​ေမွာင္​ဘက္​ေရာက္​ေအာင္ ​တြန္း​ပို႔ ​ေန​တယ္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​စုပ္​နမ္း​ေန​ရင္း ​လက္​ေတြ​က ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​က​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က​လည္း ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ဖက္​ထား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ​က ​ထိန္း​ခ်ဳပ္​ခ်င္​ေန​ေပ​မယ့္ ​လႈပ္​ရွား​မႈ​ေတြ​က

​မ​နာ​ခံ​ဘူး​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​သူ႔​ေက်ာ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​ေပါင္​ေတြ​ေပၚ​ေရႊ႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​တ​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္ ...​ဘာ​မွ​ေတာ့ ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​သူ​ၾကည့္​လိုက္​တဲ့ ​အ​ၾကည့္​ထဲ​မွာ ​တ​ခု​ခု​ကို​ေတာ့​ျမင္​လိုက္​ရ​သ​လို​ပဲ ...​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ထူး​ပါ​ဘူး​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​နမ္း​ေန​ရာ​က ​လက္​ေတြ​ကို ​တ​ခ်က္​အ​ရဲ့​စြန႔္​ၿပီး ​သူ႔​ဗိုက္​ေပၚ​တင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး ...​ၿငိမ္​ခံ​ေန​တယ္။ ​သူ႔​လည္​တိုင္​ေလး​ကို ​နမ္း​လိုက္​ရင္း​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ကို ​သူ႔​ရင္​ေပၚ​ကို ​စမ္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ​အို ...​ဆို​တဲ့​အ​သံ​ေလး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး ​ႀကိဳး​ျပတ္​သြား​တဲ့​အ​႐ုပ္​လို ​ေပ်ာ့​က်​သြား​တာ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေကာင္း​ေကာင္း​သ​တိ​ထား​မိ​လိုက္​တယ္ ...​အ​ေျခ​အ​ေန​က​ေတာ့ ​ေကာင္း​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​မ​ရြ႕ံ့​မ​ရဲ​နဲ႔ ​ျပန္​ဖက္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေက်ာ​ကို ​ပြတ္​ေပး​တယ္။ ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ေန​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ့ ​ၾကယ္​သီး​တ​လုံး​ကို ​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ထိ ​အို​ေက​ေန​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​က်န္​တဲ့​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​ဆက္​တိုက္​ျဖဳတ္ ​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​အား​ကိုး​ရာ​မဲ့​ေန​သ​လို​ပါ​ပဲ ...​အိမ္​ေန​ရင္း​ဝတ္​ထား​တဲ့ ​သူ႔​ရဲ့ ​ထ​မီ​ေလး​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေျခ​မ​နဲ႔​ညႇပ္​ၿပီး​ဆြဲ​အ​ခ်​လိုက္​မွာ​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ...‘‘​မ​ကဲ​နဲ႔​ကြာ’’ ​ဆို​တဲ့ ​အ​သံ​ၾကား​ရ​တယ္။ ​အဲ​ေတာ့​မွ​ပဲ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ​က ​ထိန္း​လို႔​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး ...​ကၽြန္​ေတာ္​တို႔​ထိုင္​ေန​တဲ့ ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​ဆို​ဖာ​ႀကီး​ေပၚ ​သူ႔​ကို​တြန္း​လွဲ​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​သူ႔​အ​က်ႌ​ရင္​ဘတ္​ကို​ဆြဲ​ဟ​လိုက္​ၿပီး ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​အ​ေပၚ​ကို​လွန္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​သူ႔​ရဲ့​ျဖဴ​ဝင္း​ေန​တဲ့ ​ရင္​အ​စုံ​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္ ...​နို႔​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က​ေတာ့ ​ခ်ိဳင့္​ဝင္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​သပ္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​နို႔​ေလး​တ​ဖက္​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​လွမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​လက္​တ​ဖက္ ​က်န္​တဲ့​နို႔​ေလး​ကို​နယ္​ဖို႔ ​စီ​စဥ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ဆီ​က​ေတာ့ ​အ​သက္​ရႉ​မဝ​သ​လို​အ​သံ​ေတြ ​ထြက္​လာ​ေန​ၿပီ ...​လၽွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႔ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ပြတ္​သပ္​ရင္း ​ဆြဲ​ဆုပ္​လိုက္​တယ္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​နဲ႔ ​အ​ငုံ​လိုက္​မွာ​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ​လက္​ေတြ ​အ​လို​လို​ေျပ​ေလ်ာ့​သြား​ၾက​တယ္။

​ေနာက္​ဆို​ဖာ​ေအာက္​ကို​ဆင္း​ၿပီး ​သူ႔​နား​ရြက္​ေလး​ေတြ ​န​ဖူး​ေလး​ေတြ​ကို ​လိုက္​နမ္း​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ေတာ့ ​သူ႔​ရဲ့ ​အ​ဓိ​က​ေန​ရာ​ကို ​စမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း​ရင္း​နဲ႔ ​လက္​က ​သူ႔​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို​နယ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ဖက္​က​လဲ ​ပီ​ပီ​ျပင္​ျပင္​တုန႔္​ျပန္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ခ်ိန္​တန္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ထ​မီ​ကို ​ေအာက္​ကို​ဆြဲ​လိုက္​တယ္။ ​အိမ္​ေန​ရင္း​မို႔​ထင္​တယ္ ...​အ​တြင္း​ခံ​ေတာ့ ​ဝတ္​မ​ထား​ဘူး။ ​ဆီး​ခုံ​မို႔​မို႔​ေပၚ​မွာ ​ေၾကး​နီ​ေရာင္ ​အ​ေမႊး​ေလး​ေတြ ​ခပ္​က်ဲ​က်ဲ​ေပါက္​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​စိတ္​ေတြ ​ဘယ္​လို​ျဖစ္​သြား​မွန္း​မ​သိ​ဘူး ...။ ​တ​ခ​ဏ​ေတာ့ ​စိတ္​နဲ႔​လူ​နဲ႔​မ​ကပ္ ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​သ​တိ​လဲ​ျပန္​ရ​ေတာ့ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​လၽွာ​နဲ႔​ထိုး​ေန​မိ​ၿပီ။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ျငင္း​လည္း​မ​ျငင္း၊ ​လက္​လည္း​မ​ခံ​ခ်င္​သ​လို​နဲ႔ ​ေပါင္​ေတြ​ကို​တြန႔္​လိမ္​ေန​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​မ​ရွည္​ေတာ့​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​ေပါင္​ေတြ​ကို ​လက္​နဲ႔​ဖိ​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ခု​မွ​ရွင္း​ရွင္း​လင္း​လင္း​ျမင္​ရ​တဲ့ ​သူ႔​အဝ ​ေလး​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​ကိုယ္​ေလး​က ​ေကာ့​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ဆက္​တိုက္​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​က ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ့​အ​သက္​ရႉ​သံ​ျပင္း​ျပင္း​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္ ​သ​တိ​ထား​မိ​လိုက္​တာ​နဲ႔ ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ (​သူ႔​အ​ေဖ​အ​ဝတ္​အ​စား)​ကို ​ခၽြတ္​လိုက္​ၿပီး ​ေဘး​မွာ​ရွိ​တဲ့ ​ဆို​ဖာ​တ​ခု​ေပၚ​ကို​တင္​လိုက္​တယ္ ...​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​သူ႔​အဝ​ေလး​ကို​ေတ့​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​နဲ႔ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​နဲ႔​ေတ့​မိ​ေတာ့ ​သူ႔​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​ဝိုင္း​သြား​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ခ်က္​ခ်င္း​မ​သြင္း ​ေသး​ဘဲ ​ေတ့​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ထိပ္​ဖ်ား​မွာ ​သူ႔​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​နဲ႔​ေခ်ာ​လာ​ေတာ့​မွ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​နမ္း​ၿပီး ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ဖိ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​က်ပ္​ညပ္​ေန​တဲ့​ေန​ရာ​ထဲ​ကို ​တိုး​ဝင္​လိုက္​ရ​ၿပီး ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ေတြ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ဘတ္​ကို ​ဆီး​တြန္း​ထား​ၾက​တယ္။ ​နည္း​နည္း​လဲ​သြင္း​မိ​ေရာ ​သူ႔​အ​ပ်ိဳ​အ​ေျမႇး​ပါး​ေလး​က

​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို​တား​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ဘယ္​လို​မွ ​ေခ်ာ့​သြင္း​ေလး​သြင္း​လည္း ​မ​ဝင္​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ဝင္​သ​မၽွ​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​ေညႇာင့္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ေျခ​အ​ေန ​တ​ခ်က္​အ​ကဲ​ခတ္​လိုက္​ၿပီး

​အား​နဲ႔​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​တင္း​က​နဲ​တ​ခ်က္​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ့္ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​က ​အ​ရင္း​နား​ထိ​ေအာင္​ဝင္​သြား​တယ္။ ​က်န္​တာ​ေလး​ပါ​ဝင္​ေအာင္ ​ဆက္​ဖိ​သြင္း​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ​မ်က္​ရည္​ေတြ​နဲ႔​အ​တူ ​ရွိုက္​သံ ​ေလး​ပါ​ထြက္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​ဟင္ ...​ႏွင္း ...​ႏွင္း ​တ​အား​နာ​သြား​လား​ဟင္ ...’’

‘‘ ​နာ​တာ​ေပါ့ ...​ဟင့္ ​ဟင့္ ’’

‘‘ ​ေဆာ​ရီး​ကြာ ​ေမာင္ ​နည္း​နည္း​ၾကမ္း​သြား​မိ​တယ္ ...​ခ​ဏ​ပါ​ပဲ ​ႏွင္း​ရယ္ ...​ေနာက္​မ​နာ​ပါ​ဘူး​ေနာ္ ’’

‘‘ ​ရ​ပါ​တယ္ ​ေမာင္​ရယ္ ...​ႏွင္း ​ေအာင့္​ခံ​ပါ​တယ္ ...’’ ​လို႔ ​ရွိုက္​သံ​ေလး​နဲ႔​ေျပာ​တယ္။

​ကၽြန္​ေတာ္ ​အ​ရမ္း​သ​နား​သြား​တယ္ ...​သူ႔​မ်က္​ရည္​ေလး​ေတြ​ကို ​သုတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​မ်က္​ေတာင္​ေလး​ေတြ​ကို ​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ကဲ​ပါ​ေလ ...​ထည့္​ၿပီး​မွ​ေတာ့ ​ဘယ္​တပ္​ေခါက္​ျပန္​ေတာ့​မ​လဲ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​အ​ထဲ​က​ေန ​နည္း​နည္း​ခ်င္း ​ဆြဲ​ထုတ္​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေလး ​အ​ထုတ္​အ​သြင္း​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေတြ​က ​ထုတ္​လိုက္​တိုင္း ​ကပ္​ပါ​လာ​ၾက​သ​လို၊

​ျပန္​သြင္း​လိုက္​ရင္​လည္း ​ခ်ိဳင့္​ဝင္​သြား​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​ေလး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​လုပ္​ေပး​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​ထုတ္​သာ ​သြင္း​သာ​ရွိ​လာ​တယ္ ...​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​ထပ္​ထြက္​လာ​ၿပီ​ေပါ့ ...။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​သူ႔​ကို ...

‘‘ ​ႏွင္း ...​နာ​ေသး​လား ​ဟင္ ...​နာ​ရင္​ေျပာ​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​အင္း ...​စ​စ​ခ်င္း​တုန္း​က​လို​ေတာ့ ​မ​နာ​ေတာ့​ဘူး ​ေမာင္ ’’

‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ေမာင္ ​နည္း​နည္း​ေဆာင့္​ၾကည့္​မယ္​ေနာ္ ...’’

‘‘ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ပဲ​ေနာ္ ...’’ ‘‘ ​အင္း​ပါ​ကြာ ...’’

​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႔ ​အ​ဖ်ား​ထိ​ေအာင္ ​ျပန္​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ့ ​ခပ္​သာ​သာ​ေလး​ျပန္​ေဆာင့္​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ဆြဲ​ထုတ္​တုန္း ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​မွာ ​ေသြး​စ​တ​ခ်ိဳ႕​ေပ​ေန​တာ​ကို​ေတြ႕​ရ​တယ္။ ​ေဆာင့္​လဲ​သြင္း​လိုက္​ေရာ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး ​တ​ခ်က္ ​တုန္​တက္​သြား​တာ​က​လြဲ​လို႔ ​သိပ္​ေတာ့​နာ​သြား​ပုံ​မ​ရ​ပါ​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​တက္​လာ​ၿပီး ​ပုံ​မွန္​ေလး ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္ ​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပဳံး​လာ​ေတာ့​တယ္။

​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ေပၚ​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ့​လည္​တိုင္​ေလး​ရယ္၊ ​နား​ရြက္​ေလး​ရယ္​ကို ​လၽွာ​နဲ႔​လ်က္​ေပး ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ေက်ာ​ကို​ပြတ္​ေပး​လာ​တယ္။ ​ခါး​အ​ထိ ​တ​ကိုယ္​လုံး​ကပ္​ထား​ရင္း ​ခါး​ကို​ပဲ​ႂကြ​ႂကြ​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ၾကာ​ေတာ့ ​သူ​လည္း​ေကာင္း​လာ​ပုံ​ရ​တယ္ ...​ေအာက္​က​ေန ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပန္​ၿပီး​ေကာ့​ေပး ​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ႀကိဳက္​သြား​တာ​ေပါ့ ...​ဆို​ဖာ​ေပၚ​ဒူး​ျပန္​ေထာက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​ေန ​အား​ကို​ပို​ပို​ၿပီး​ထည့္

​ၾကည့္​တယ္။ ​ရ​တယ္ ...​သူ​က​ေတာ့ ​ခံ​နိုင္​ရည္​ရွိ​သြား​ၿပီ။ ​ေကာင္း​တယ္​မ​လား​လို႔ ​ေမး​လိုက္​ေတာ့ ​မ်က္​ေစာင္း​ေလး​တ​ခ်က္​ထိုး​ၿပီး ​ျပန္​ေဆာင့္​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အို​ေက​ဗ်ာ ...​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​အ​ရွိန္​ကို

​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျမႇင့္​ၿပီး​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​အ​သက္​ရႉ​သံ​ေတြ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​ေဆာင့္​ေကာင္း​တုန္း ...​နည္း​နည္း​လည္း​ဆက္​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​နဲ႔​တုန္​လာ​တာ​ကို​ေတြ႕​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို​ပဲ ​အ​ေရာက္​ပို႔​ေပး​လိုက္​ပါ​မယ္​ေလ​လို႔ ​ဆုံး​ျဖတ္​ၿပီး ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေလး ​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဆီ​က ‘‘ ​အား ...​ကၽြတ္​ကၽြတ္ ...​ေမာင္ ...​ျဖည္း​ျဖည္း ...’’ ​ဆို​တဲ့​အ​သံ​ေတြ​ၾကား​ရ​တယ္။ ​ေလး​ငါး​ဆယ္​ခ်က္ ​ဆက္​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ...

‘‘ ​ေမာင္ ...​ရပ္​လိုက္​ေတာ့ ​ႏွင္း​မ​ခံ​နိုင္​ေတာ့​ဘူး ...​အား ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ၿငိမ္​က်​သြား​ေတာ့​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​အ​လို​က်​ရပ္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​န​ဖူ​က ​ေခၽြး​ေလး​ေတြ​ကို​သုတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က​ျပဳံး​ျပ​တယ္။ ​ခ​ဏ​နား​ဦး​မွ​ပဲ​ေလ​လို႔​ေတြး​ၿပီး ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​က​ေန​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​က်ပ္​က်ပ္​သပ္​သပ္ ​ဝင္​လွဲ​လိုက္​တယ္။ ​ဆို​ဖာ​ဆို​ေတာ့ ​ဒီ​လို​ပဲ​ေပါ့ ...​ဒါ​ေတာင္ ​အ​ေတာ္​အ​သင့္​ေတာ့ ​က်ယ္​ပါ​တယ္။ ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​လွဲ​အိပ္​ေန​ရင္း​က​ေန ​သူ႔ ​ဆံ​ႏြယ္​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ပါး​ေလး​ေတြ ...​အဲ​ဒီ​ေပၚ​မွာ ​မ်က္​ရည္​စီး​ေၾကာင္း​ေလး ​ေျခာက္​ေန​တာ​ေတြ ...​ေနာက္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ေပၚ​က ​ေမႊး​ညင္း​ႏု​ႏု ​စိမ္း​စိမ္း​ေလး​ေတြ ...​ေနာက္​ေတာ့ ​အဲ​ဒီ​ဟာ​ေလး​ေတြ​ကို ​ႏွင္း​ရဲ့​ႏႈတ္​ခမ္း​ေမႊး​ေလး​ေတြ​လို႔ ​ေခၚ​ခဲ့​ပါ​ေသး​တယ္။ ​အ​ခု​ေတာ့​လည္း ​ဒါ​ေတြ​ဟာ ​အိပ္​မက္​ေတြ​လို​ပါ​ပဲ​ေလ ...။



​သူ႔​ရဲ့​ဆံ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ပြတ္​သပ္​က​စား​ေန​ရင္း​နဲ႔ ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း ​အ​ၾကာ​ႀကီး ​စ​ကား​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​နား​လည္​မႈ​ေတြ​ရယ္ ...​အ​ခ်စ္​လို႔​ဆို​နိုင္​တဲ့​အ​ရာ​တ​ခု​ရယ္ ...​အ​ခု​အ​ခ်ိန္ ​အ​လြမ္း​ည​ေတြ​ထဲ​အ​ထိ ​အဲ​ဒီ​အ​ရာ​ေတြ​ဟာ ​အ​နား​မွာ​ရွိ​ေန​တုန္း​ပါ​ပဲ​ေလ ...။ ​မ်က္​ဝန္း​နက္​တ​စုံ​ထဲ​က​ေန ​ရ​ရွိ​ခဲ့​တဲ့​အ​ရာ​ေတြ​ကို ​ကၽြန္​ေတာ္​ေမ့​နိုင္​ဖို႔ ​လြယ္​မယ္​လို႔​ေတာ့ ​မ​ထင္​မိ​ပါ​ဘူး ...​သူ​ျပန္​သြား​ခဲ့ ...​ေနာက္​မ​ေတြ႕​ရ​ေတာ့​ေပ​မယ့္ ​လြမ္း​က်န္​ရစ္​ခဲ့​တဲ့​သူ​တ​ေယာက္​ကို​ေတာ့ ​သူ႔​အ​ခ်ိန္​ေတြ ​ထဲ​မွာ ​အ​မွတ္​ရ​နိုင့္​ပါ့​မ​လား ...။ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တဲ့ ​စ​ကား​ေတြ​ထဲ​မွာ ​ေမ​လ​ဆို​ရင္ ​သူ​ျပန္​ေတာ့​မယ္​လို႔​လဲ ​သိ​လိုက္​ရ​ေရာ ...​အ​ရာ​အား​လုံး​ဟာ ​ခံ​စား​မႈ​မဲ့ ​အ​သက္​မဲ့​သြား​သ​လို ​ျဖစ္​ခဲ့​ရ​တယ္ ...​ထား​လိုက္​ပါ​ေတာ့​ေလ ...​အ​ခု ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​အ​ေရး​ႀကီး​တာ​က ​သူ​ေပ်ာ္​နိုင္​ဖို႔​ပါ​ပဲ ...​ကၽြန္​ေတာ့္​ရဲ့​ခံ​စား​ခ်က္​ေတြ​ကို ​ရင္​ထဲ​မွာ​ပဲ ​သိမ္း​ထား​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ေတာင္ ​ခံ​စား​ခ်က္​နဲ႔ ​နည္း​နည္း​ညႇိုး​သြား​သ​လို​ပဲ ...​ခြဲ​ရ​ေတာ့​မွာ​ကို ​သူ​လည္း ​သိ​တယ္ ​ထင္​ပါ​ရဲ့ ...။ ​ေျပာ​ရ​ရင္​ေတာ့ ​လြမ္း​ေဆြး​စ​ရာ​ေတြ​ကို ​ေဘး​ခ်ိတ္​လိုက္​တယ္​ေပါ့​ဗ်ာ ...​သူ​ဒီ​မွာ​ရွိ​ေန​တုန္း​မွာ​ပဲ ​လိုင္​စင္​ရ​လိုက္​တာ ...​ငါ့​ကံ​ပါ​ပဲ​ေလ​လို႔ ​ေတြး​လိုက္​ရင္း ​အက္​ရွင္​ေတြ​ကို ​အ​သစ္​တ​ဖန္​စ​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​သူ႔​ကိုယ္​က​ေလး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​ရင္း​နဲ႔​ပဲ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​လက္​ညႇိုး​ေလး​နဲ႔​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​လက္​တ​ဖက္ ​က​ေတာ့ ​နို႔​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ​နဲ႔​လွိမ့္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ၾကာ​လာ​ေတာ့ ​သူ​လည္း ​မ​ရိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​လာ​တယ္​ထင္​ရဲ့၊ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​လက္​ညႇိုး​ကို ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​ကိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​တ​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႔ ​သူ႔​ႏႈတ္​ခမ္း​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​ရင္း ​လက္​က​သူ႔​ဟာ​ေလး​ကို ​လွမ္း​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တ​ခ်က္​တြန႔္​သြား​ရင္း ​အ​နမ္း​ေတြ​က ​ပို​ၿပီး​ၾကမ္း​လာ​တယ္။ ​သူ႔​အဝ​ေလး​ကို ​စမ္း​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ​က​ေန ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ့ ​လက္​ညႇိုး​ကို ​အ​ထဲ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ့ ​အ​တြင္း​သား​ေတြ​က ​ဖ်စ္​ညႇစ္​ဆီး​ႀကိဳ​ၾက​တယ္။ ​ပုံ​မွန္​ေလး​ပဲ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​ေပး ​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​လာ​ေတာ့ ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ ​စစ္​ကူ​ပို႔​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ္​လုပ္​ေပး​ေန​တဲ့​အ​ရ​သာ​ကို​ခံ​စား​ရင္း ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ေမွး​စင္း​လို႔​ေလ ...။



​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ့ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ျပန္​မတ္​လာ​တဲ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​ဆို​ဖာ​အ​စပ္​နား​ကို ​ဆြဲ​ယူ​လိုက္ ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​လၽွာ​နဲ႔​တ​ခ်က္​ကုန္း​လ်က္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ့ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ဟာ​ကို ​သူ႔​အဝ​ေလး​မွာ​ေတ့​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ကို​ျပဳံး​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ​ပဲ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခါး​အား​ကို​သုံး​ၿပီး ​ဖိ​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​ပ​ထ​မ​တ​ေၾကာင္း​တုန္း​က​လို​ေတာ့ ​မ​ခက္​ခဲ​ေတာ့​ပါ​ဘူး။ ​သူ​ကို ​ဆို​ဖာ ​ေနာက္​မွီ​ေပၚ ​တံ​ေတာင္​ေလး​နဲ႔​ေထာက္​ထား​ရင္း​က ​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​ျပန္​ျပဳံး​ျပ​တယ္။ ​ျပဳံး​ျပ​ေတာ့​လည္း ​တ​မုန္း​ခ်​ရ​တာ​ေပါ့​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႔​ပဲ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​ကို ​စ​ၿပီး​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ေကာ့​ေပး​လို႔​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ​ဒီ​လို​လား​ေမာင္ ...​တဲ့။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​ရင္း ​အား​ကို​ျမႇင့္​တင္​လိုက္​ေတာ့​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​နဲ႔ ​တ​ဖတ္​ဖတ္​အ​သံ​က ​ထြက္​ေပၚ​လာ​တယ္။ ​သူ​က ​အံ​ေလး​ကို​ႀကိတ္​ထား​ၿပီး ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရဲ့​ေဆာင့္​ခ်က္​ေတြ​ကို ​ပင့္​ကာ​ေျမႇာက္​ကာ ​ဝိုက္​ကာ​ႂကြ​ကာ​နဲ႔ ​တုန႔္​ျပန္​တယ္။ ​အ​တတ္​ေတာ့ ​ေတာ္​ေတာ္​ျမန္​တာ​ပဲ ...​အ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ​ခု​န​က​တုန္း​က​ေတြး​ခဲ့​တဲ့ ​မ​ၾကာ​ခင္​ခြဲ​ရ​ေတာ့​မယ္ ​ဆို​တာ ​ဘယ္​နား​ေရာက္​ေန​လဲ​မ​သိ​ဘူး ...​လူ​သား​ေတြ​ရဲ့ ​အ​ႏွစ္​သက္​ဆုံး​လို႔​ဆို​နိုင္​တဲ့ ​အ​ရ​သာ​ထဲ​မွာ​ပဲ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ့ ​ပို​ၿပီး​ခံ​နိုင္​ရည္​ရွိ​လာ​တာ​ကို​ေတြ႕​ရ​တယ္ ...

​ေကာင္း​လာ​ၿပီ​ေပါ့​ေလ ...။



​သူ​ျမန္​ျမန္​ၿပီး​သြား​မွာ​ကို ​စိုး​ရိမ္​တာ​နဲ႔ ​သူ႔​ကိုယ္​အ​ေပၚ​ပိုင္း​နဲ႔ ​ကၽြန္​ေတာ့္​ရင္​ဘတ္​ကပ္​ထား​လိုက္​ရင္း ​စ​ကား​ေတြ ​ေလၽွာက္ ​ေျပာ​တယ္။ ‘‘​ကိုယ့္​ကို​တ​ကယ္​ခ်စ္​ရဲ့​လား ...​ေဝး​သြား​ရင္​ေကာ ​ေမ့​သြား​မွာ​လား ...​ကၽြန္​ေတာ့္​ကို ​လက္​ထပ္​နိုင္​မ​လား’’ ​ဘာ​ညာ ...​ေပါ့​ဗ်ာ ...​သူ႔​ထဲ​မွာ ​စိမ္​ထား​ရင္း​နဲ႔ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ေျပာ​ေန​မိ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​သူ​အ​ေလၽွာ္​ခံ​ေန​ရ​တာ ​သိ​သြား​တယ္ ​ထင္​ပါ​ရဲ့ ...​ေအာက္​က​ေန​ၿပီး​ေတာ့ ​ေကာ့​ေကာ့​တင္​ေပး​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ဒီ​ေလာက္​ဆို​ေတာ္​ၿပီ ​လို႔ ​ေတြး​လိုက္​ၿပီး ​ျပန္​ၿပီး​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့​တယ္။

​သူ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​သ​ေဘာ​ေပါက္​နား​လည္​လာ​တာ​နဲ႔​အ​မၽွ ​အ​ေပး​အ​ယူ​ပို​မၽွ​လာ​တယ္။ ​ကၽြန္​ေတာ္​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ရင္ ​သူ​က ​ျပန္​ၿပီး ​ေသ​ခ်ာ​ဆုံ​ေအာင္ ​ေကာ့​ေပး​တာ​မ်ိဳး​တို႔ ​အ​ထဲ​က​ေန​ညႇစ္​ေပး​တာ​မ်ိဳး ...​အဲ​လို​နဲ႔ ​ပို​ၿပီး

​လုပ္​လို႔​ေကာင္း​လာ​တယ္။​ဆက္​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ႔​ကို​ညႇာ​မ​ေန​ေတာ့​ပဲ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​အ​သက္​ရႉ​သံ​ေတြ ​နည္း​နည္း​ျမန္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​ကၽြန္​ေတာ္​သူ႔​ေဘး​မွာ​ေထာက္​ထား​တဲ့​လက္​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လာ​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​က​လည္း ​ပို​ၿပီး ​ျမန္​ျမန္ ​ေဆာင့္​ဖို႔ ​ေျပာ​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ၿပီး​ခ်င္​လာ​တာ​နဲ႔ ​အ​ရွိန္​ကို​ျမႇင့္​လိုက္​တယ္။ ​ခံ​စား​မႈ​က​ေတာ့ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ကို ​ေကာင္း​လာ​ၿပီ ...​ၿပီး​ဖို႔ ​သိပ္​မ​လို​ေတာ့​ဘူး။ ​ေနာက္​ထပ္ ​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္​လဲ ​ေဆာင့္​လိုက္​ေရာ ​သူ႔​ဆီ​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​တ​အစ္​အစ္​နဲ႔ ​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို ​တ​ခ်က္​ေကာ့​တက္​လို႔ ​ၿပီး​သြား​ေတာ့​တယ္ ...​မ​ၾကာ​ပါ​ဘူး ​ေရွ႕​ဆင့္​ေနာက္​ဆင့္​ဆို​သ​လို​ပဲ ​သူ႔​ဟာ​ေလး​ထဲ​က ​စီး​က်​လာ​တဲ့ ​အ​ရည္​ေတြ​ထဲ​ကို ​ကၽြန္​ေတာ့္​အ​ရည္​ေတြ ​ထပ္​ေပါင္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​ပါ​ေတာ့​တယ္။ ​သ​ၾကၤန္​အ​တက္​ေန႔​က​ေတာ့ ​မ​ေမ့​ေလာက္​စ​ရာ​ပဲ​ေပါ့​ေနာ္ ...။