ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုစတယ္။ …ေသခ်င္းဆိုး ကာလနာႀကီး … ရွင္ ဒီ ေသရည္ေတြ ေသာက္လာျပန္ၿပီလား။ ဒီမိသားစု ဒီေလာက္နဲ႔မြဲတာကို ၾကည့္လို႔ အားမရေသးလို႔ေပါ့။ ဟုတ္လား။ ေခြးၿမီးအိုအေကာက္ႀကီးရဲ့…..…..ဟာ .. မိန္းမကလည္း ေသရည္မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဂ်က္ဒင္နီယယ္ပါ။ ၁၈ ႏွစ္အထူး။ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သေဘၤာသား ေက်ာ္ထြတ္ ကမ္းျပန္ကပ္လို႔ ျပဳစုတာပါဟ။ ဒီမယ္ ဂ်က္ဒင္နီယယ္ေသာက္ရင္ ကာမအားေကာင္းတယ္လို႔ ေက်ာ္ထြတ္က… …. တိန္…. ….အမေလးဗ်.. ေစာက္ေကာင္မရဲ့ ေစာက္ရမ္းလုပ္ရသလား….. ေစာက္ပတ္ျပဲမရဲ့။ နဖူးကြဲပါၿပီဗ်။…. မိေရႊတုတ္ လက္ျမန္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ အနားမွာရွိတဲ့ အေပြးတုံး သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ ေကာက္ထုလိုက္တာ ဘျမင့္ နဖူးကို ေသြးျဖာကနဲ ရဲထြက္သြားတယ္။ …ဒီမယ္ ကိုဘျမင့္ ဒီအရည္ေတြေသာက္လာရင္ အိမ္ထဲမဝင္ရဘူးဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား။ ကၽြန္မ တစ္ခါပဲ ခံမယ္။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ ရွင္လုပ္သမၽွခံမယ့္အစား ဖာပဲထြက္ခံလိုက္မယ္… ဂ်ိဳင္း… ေရႊတုတ္ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဂ်ိဳင္းကနဲ ဆြဲပိတ္ပလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ခမ်ာ အိမ္ေရွ႕ေခြးကတက္ေလးမွာ နဖူးကြဲကို လက္နဲ႔ဖိၿပီး ျမည္တြန္ေတာက္တီးရင္း က်န္ခဲ့ရွာတယ္။
ေျပာသာေျပာရတယ္။ ေခြးၿမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ အရက္ဂ်ိဳး ဘျမင့္ စီးပြားျပတ္လို႔ အရက္ျဖတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အခု ေခြးကတက္မွာ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေလးဘက္မသြား႐ုံ မူးၿပီးယိုင္ေနေတာ့တာပဲ။ … ေသနာမ.. ဝက္စုတ္မ.. %*(!@^$ oIo (.)(.) .. ရတယ္။ နင္မဖြင့္လည္း ငါ့မယားငယ္အိမ္သြားအိပ္မယ္။ ဘျမင့္တဲ့ နာမည္ ႏွစ္လုံးနဲ႔ေနတာ။ ငါ့ကို ေစာက္ပတ္ကား ေပါင္ကားေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္မေတြ အမ်ားႀကီး…. ေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးခၽြတ္ၿပီး နဖူးက ဒဏ္ရာကို အုပ္ထားရတယ္။ ဘယ္က မယားငယ္ရွိမွာလဲ။ အရက္သမား ငမြဲ ပုံမလာ ပန္းမလာ ဘျမင့္ကို ေရႊတုတ္ေတာင္ ရိုးအလြန္းလို႔ ယူထားတာ။ ဆဲဆိုရင္း အေပၚပိုင္းကိုယ္တုန္းလုံးနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းေလတိုက္ခံရလို႔ ခ်မ္းၿပီးတုန္လာတယ္။ အရက္ေသာက္ထားလို႔ နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္။ ဘျမင့္ ဒီညေတာ့ အိမ္ထဲဝင္လို႔မရေတာ့တာ ေသခ်ာၿပီ။ အႀကံထုတ္စမ္း။ အေရးထဲ အရက္က မူးၿပီး ဘာမွစဥ္းစားလို႔ကို မရဘူး။ ေအာ္ဟုတ္ၿပီ။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီေလးမွာ ခနသြားေခြလို႔ေတာ့ရတယ္။ ေလကြယ္တယ္။ လုံျခဳံတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ဆိုေတာ့ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ႔လည္း အရပ္က ဖမ္းၿပီး ရိုက္ႏွက္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဘျမင့္ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ အိမ္ေနာက္ဘက္ကို ပတ္ၿပီး သြားလိုက္တယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီမွာ ခနထိုင္ရင္း ခ်မ္းလာျပန္တယ္။ အခ်ိန္က မေစာေတာ့ဘူး။ သန္းေခါင္နီးေနၿပီ။ ပုဆိုးျခဳံအိပ္ျပန္ရင္လည္း ဖင္ကေပၚၿပီး ဖင္အေအးပတ္ဦးမယ္။ မေတာ္ လဥကို ႂကြက္ကိုက္သြားမွျဖင့္လည္း လူညြန႔္တုံးေနျပန္ဦးမယ္။
ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊတုတ္ အိမ္ျပင္မွာ ေမ့ၿပီးထားခဲ့တဲ့ မေလၽွာ္ရေသးတဲ့ ထမီပုံႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ႀကိမ္ျခင္းထဲမွာ ထည့္ထားတာ။ ျခဳံအိပ္စရာေတာ့ရၿပီဆိုၿပီး ဘျမင့္ ဝမ္းသာသြားတယ္။ ဘျမင့္က ဘုန္းေတြဘာေတြ ဘာမွယုံတဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ယုံရင္လည္း သူ႔မွာ ဘာဘုန္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူးလို႔ တြက္ထားၿပီးသား။ စြပ္က်ယ္ကို ေခါင္းမွာစည္းၿပီး ထမီထူထူႏွစ္ထည္ေလာက္ ေရြးယူဖို႔ အပုံကို ဖြလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အမူးေတာင္ ေျပသြားတယ္။ ထမီပုံၾကားမွာ မိန္းကေလးဝတ္ အတြင္းခံေလး သုံးထည္္။ ဘျမင့္ မိန္းမ ေရႊတုတ္က အတြင္းခံဘယ္ေတာ့မွ ဝတ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ မိန္းမရဲ့ ညီမ သူ႔ခယ္မ ေရႊရီရဲ့ ေအာက္ခံေတြပဲ ေသခ်ာတယ္။ ဘျမင့္ အခ်မ္းေျပၿပီး လီးေတာင္လာတယ္။ ေရႊရီကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ျဖစ္ေနတာေတာ့ သုံးလေလာက္ရွိၿပီ။ အခုေတာ့ သူ႔ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးေတြကိုင္ရင္း နမ္းရင္း စုပ္ရင္း စိမ္ေျပနေၿပ တိုက္ရေတာ့မယ္။ ဘျမင့္ အငမ္းမရ ပင္တီေလးတစ္ထည္ကို ေကာက္ၿပီး ႏႈတ္သီးမွာေတ့ကာ ရွိုက္သြင္းလိုက္တယ္။ …. ေဝါ့.. ထြီ.. ေဝါ့ ေဝါ့… အလိုေလး အဘေလး နံလိုက္တာ။ ညႇီလိုက္တာ။ ပုပ္လိုက္တာ။ ခ်ဥ္လိုက္တာ စုပ္လိုက္တာ။ ေစာက္ေကာင္မ ေရႊရီ။ ဖင္မေဆးတာလား။ ေဘာင္းဘီကို တစ္ႏွစ္လုံးမေလၽွာ္တာလား။ မသတီစရာ။ ဘဝမွာ ခ်ီးနံ့ေတာင္ ဒီေလာက္မဆိုးဘူးထင္ပါ့။ ေဝါ့့ ေဝါ့…။ ႐ုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔။။ ထြီ ထြမ္ ေဝါ့။ ေတာ္ၿပီ။ ငါ့ဟာငါ ထမီျခဳံအိပ္တာပဲေကာင္းတယ္။
ေတာင္ေနတဲ့ လီးေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲမသိ။ အင္း.. ေနဦး. ထမီကို အခန႔္သားခင္းအိပ္ ျခဳံအိပ္လုပ္ေနရင္ မနက္လင္းလာလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားရင္ ငါ ေစာက္ရွက္ကြဲေနဦးမယ္။ ဘျမင့္ အႀကံႀကီးထုတ္ၿပီး ထမီပုံႀကီးကို အဖီေထာင့္ေလးမွာ ခပ္ပြပြ ခ်လိုက္ၿပီး ထမီပုံထဲမွာ ဝင္ေခြၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ လူေကာင္ကလည္း ေသးေတာ့ ေတာ္႐ုံလူမျမင္နိုင္ဘဲ ထမီပုံ ႀကီးပဲလို႔ ထင္စရာရွိတယ္။ ခုမွပဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဇိမ္က်က်နဲ႔ ထမီပုံထဲမွာ ပုန္းၿပီး အိပ္လိုက္တာ တခ်ိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ …. အင္း ဟင္းဟင္း.. ေရႊရီရယ္။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ… ….အို နင္ ေနာ္။ သိပ္မကဲနဲ႔။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္။ စပ္ပပ္ကို အရင္လ်က္ေပးဦး။ … ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေျပာသံေတြေၾကာင့္ ဘျမင့္ လန႔္နိုးသြားတယ္။ ဘျမင့္က ငမူးေပမယ့္ နပ္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း အသိရွိတယ္။ လုံးဝမလႈပ္ဘဲ ထမီပုံထဲက လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ မ်က္လုံးေနရာကို အသာဖယ္ၿပီး အသံလာရာဆီကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘုရားေရ။ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ျပည္တြင္းျဖစ္ျမန္မာေအာကားေတြထဲက အတိုင္းပဲ။ ညဘက္ေမွာင္ေနေတာ့ သိပ္မျမင္ရတာကအစ ျပည္တြင္းျဖစ္ေအာကားေတြနဲ႔ တူေနတယ္။ ေမွာင္ေနေပမယ့္ ဘျမင့္နဲ႔ လက္တကမ္းေလာက္က ၾကမ္းေပၚမွာ ဘျမင့္ကို ေက်ာေပးၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေပါင္ကားထိုင္ေနတာ ေရႊရီဆိုတာ ႐ုတ္ျခည္းသိလိုက္တယ္။ ေရႊရီရဲ့ေပါင္ၾကားကိုဝင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ရက္ဖို႔လုပ္ေနတာက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က စားပြဲထိုး ေမာင္ဝင္း။ ေမာင္ဝင္းက လက္ဖက္ရည္လာခ်ဖို႔သာေႏွးတာ အခု စပ္ပပ္လ်က္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလ်င္အျမန္ပဲ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေခြးထညက္ခဲရက္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ရက္ေတာ့တာပဲ။ ဘျမင့္မွာ ေရႊရီကို ကိုယ္တုံးလုံးေတြ႕ရလို႔ ကံေကာင္းတာလား။
ထမီပုံထဲမွာ အရွက္ကြဲမယ့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ကံဆိုးတာလားမေျပာတတ္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရတဲ့အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခိုးၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ခက္တာက ေရႊရီက သူ႔ကို ေက်ာေပးထားေတာ့ ေစာက္ပတ္လည္းမျမင္ရ။ နို႔လည္း မျမင္ရ။ ေက်ာေျပာင္ႀကီးပဲျမင္ေနရေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတယ္။ ခနၾကာေအာင္ ေစာက္ဖုတ္အရက္ခံၿပီးေတာ့ ေရႊရီအလိုးခံခ်င္လာတယ္ထင္ပါတယ္။ ဟဲ့ ေမာင္ဝင္း ငါ့ကို လိုးေတာ့… ေအး။.. ဘယ္လိုပုံလိုးမလဲ… ေမာင္ဝင္း နင္လိုးေနတာၾကာၿပီ ငါဘယ္လိုပုံႀကိဳက္လဲ နင္မသိေသးဘူးလား… သိပါတယ္ဟာ။ ဒါေပမယ့္ ၾကမ္းေပၚႀကီးမွာ ငါလွဲမအိပ္တတ္ဘူးဟ။ ငါ့ဖင္နာတယ္။… ဒီ ဂၽြတ္တက္ေနတဲ့ဖင္က နာတတ္ရေသးတယ္။ ေမာင္ဝင္းရယ္ ၾကာတယ္။ ဟိုဘက္က ငါ့အမ ထမီပုံေပၚ သြားထိုင္ခ်ည္။ ငါ အေပၚကေန တက္လိုးမယ္။… ဟိုက္။ ဘုရားသခင္ကယ္မေတာ္မူပါ။ ဘျမင့္ တကယ္ပဲ လန႔္သြားေတာ့တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ဝင္းက ေဂြးတန္းလန္းနဲ႔ သူအိပ္ေနတဲ့ ထမီပုံဆီကို ေလၽွာက္လာၿပီ။ အသက္မရႉပဲ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္မိေအာင္ေနေနရတယ္။ မ်က္လုံးကို ခနမွိတ္ထားရာက အသာေလးျပန္ခိုးၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ဝင္းရဲ့ ဖင္ေျပာင္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေပၚကို ထိုင္က်လာသလိုထင္လိုက္မိေပမယ့္ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ သုံးလက္မေလာက္ကပ္လြဲသြားတယ္။ ေရႊရီက ေမာင္ဝင္းထိုင္ေနတဲ့အေပၚကို တက္လိုးတယ္ထင္ပါတယ္။ ေမာင္ဝင္းရဲ့ ဖင္မည္းမည္းေျပာင္ေျပာင္ႀကီးက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ဘျမင့္ မ်က္ႏွာနဲ႔ နီးလိုက္ ကြာသြားလိုက္ျဖစ္ေနတယ္။
ခနေနေတာ့ ေရႊရီရဲ့ ညည္းသံေလးထြက္လာတယ္။ ဘျမင့္လည္း ေမာင္ဝင္းဖင္ဆီက စိတ္လႊဲလို႔ ရလိုရျငား ေကာင္မေလးရဲ့ ညည္းသံေလးကို အာ႐ုံစိုက္ေနမိတယ္။ … အဟင့္ ဟင့္.. အား .. ရွီး.. ကၽြတ္ကၽြတ္…. ….ဘူ….. ဟင္။ ဘာတုန္း။ ဘူဆိုတဲ့အသံက… ေခြးမသား။ ကိုယ္..ေ..ကိုယ္…..ိုး ေမာင္ဝင္း။ လိုးေနတုန္းမွာေတာင္ ေစာက္အီးက ေပါက္ရေသးတယ္။ ဘဲဥပုတ္န႔ံက ထမီပုံထဲကို ဒလေဟာ မညႇာမတာတိုးဝင္လာတယ္။ သူေတာင္းစား လူယုတ္မာ ေမာင္ဝင္း။ သူမ်ားသားပ်ိဳသမီးပ်ိဳဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္။ လဘက္ရည္္ဆိုင္က ဘဲဥေတြ ဘယ္ႏွစ္လုံး ခိုးစားထားလဲမသိဘူး။ ေရႊရီကေတာ့ ေလညာကမို႔ ေနသာေနသလားမသိ။ အီးေစာ္နံပုံမရ။ ဘျမင့္တစ္ေယာက္ထဲ အနီးကပ္အီးကို လွိမ့္ရႉေနရရွာတယ္။ .. ငါ လီးစုပ္ေပးမယ္… ေရႊရည္က ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာင္ဝင္းေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ အမေလး။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ခုမွပဲ ဒီေကာင့္ဖင္နဲ႔ ေဝးေတာ့တယ္။ ေရႊရီက ခုန ေမာင္ဝင္းထိုင္တဲ့ ေနရာမွ ဝင္ထိုင္တယ္။ ေမာင္ဝင္းက ေရႊရီ့ေရွ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး လီးစုပ္ခံတယ္။ ဘျမင့္ ထမီပုံၾကားက မ်က္လုံးေနရာကို အသာခ်ဲ႕ၿပီး ေရႊရီ့ဖင္လုံးေလးေတြကို လွမ္းၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ထမီပုံၾကားက အီးနံ့ကိုလည္း ေလဝင္ၿပီးေပ်ာက္သြားေအာင္ အေပါက္ကို က်ယ္က်ယ္ေလးခ်ဲ႕လိုက္တယ္။
ေရႊရီ့ဖင္ေလးေတြကို လွမ္းၿပီး မ်က္လုံးဓာတ္ပုံရိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ဘျမင့္တစ္ေယာက္ အဝတ္ပုံၾကား ဟေနတဲ့အေပါက္ကေန ပါးစပ္ကို ဟၿပီး ေလေကာင္းေလသန႔္ကို အားရပါးရ တဝႀကီးရႉလိုက္မိတယ္။ … ဟဲ့ေစာက္ေကာင္… အဲလိုမလုပ္နဲ႔.. …အင္း.. ေရႊရီ.. ေဆာရီး ေဆာရီး .. အားအား.. ..ဘတ္ဘတ္.. ဖတ္ဖတ္… ဗ်စ္ဗ်စ္… ဘျမင့္ရဲ့ ထမီပုံၾကားက ဟၿပီး အားရပါးရေလရႉေနတဲ့ ပါးစပ္ထဲကို အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တန္းဝင္ကုန္ေတာ့တယ္။ ေမာင္ဝင္းလီးစုပ္ခံရင္း မထိန္းနိုင္ပဲ သုက္ထြက္ခ်င္ေတာ့ ေရႊရီက လီးကို ပါးစပ္ကခၽြတ္ၿပီး ေဘးကို လမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တာပါ။ အဲဒီမွာ ေမာင္ဝင္းလရည္ေတြက ဘျမင့္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို တန္းၿပီး…. .. ထြီ.. ခြီး.. ေဝါ့.. ဂလု.. ဖြီး… မေအလိုး ေမာင္ဝင္း… ငါမင္းကို သတ္မယ္။… သတ္မယ္… ဘျမင့္ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ၾကဳံးဝါးၿပီး ထမီပုံၾကားက မားမားမတ္မတ္ႀကီး ထရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ .. ေဟ့ေကာင္ အီးေပါက္တာ သည္းခံမယ္။ ဒါေတာ့ သည္းမခံနိုင္ဘူးကြ… ထြီ.. အမေလး။.. သြားပါၿပီ။ ငါ့ဘဝေတာ့… လာစမ္း မင္းကိုသတ္မယ္… ဘျမင့္ ေျပာေျပာဆိုဆို နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ႀကီးကို ဆြဲၿပီး ေမာင္ဝင္းကို ရိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ေမာင္ဝင္းကလည္း ဒီလိုေနရာမွာ လာခိုးစားကတည္းက သတိကရွိၿပီးသား။ ဘျမင့္အသံၾကားကတည္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ေျပးႏွင့္ၿပီ။ ပုဆိုးေတာင္ မကပ္နိုင္ဘူး။ ဘျမင့္ကလည္း အေနာက္ကေန ၀ါးရင္းတုတ္ႀကီးဆြဲၿပီးလိုက္တာ။ ပုခုံးမွာ သူ႔မိန္းမ ထမီတစ္ထည္ ကြင္းသိုင္းၿပီးပါလာတာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ ေမာင္ဝင္းက ေရွ႕က ဖင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔ေျပး။ ဘျမင့္က ေနာက္က ၀ါးရင္းတုတ္ကိုင္ၿပီး ထမီကြင္းသိုင္းႀကီးနဲ႔လိုက္။ ပါးစပ္မွာလည္း လရည္ေတြေပပြလို႔။ မနက္အာ႐ုဏ္တက္ခါနီး တစ္ရပ္ကြက္လုံးကို နိုးေရာပဲ။ ၿပီးပါၿပီ။
