က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ ပင္လယ္ကမ္းေၿခ တေနရာမွာ ရွိေနသာ ၿမိဳ ့ေလးတစ္ၿမိဳ ့သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလို ေရာက္ရွိခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ က်မရဲ ့ခင္ပြန္းျဖစ္တဲ့ ကိုခင္ေမာင္လြင္ရဲ ့ ဖခင္ ကုမၸဏီက ျပည္ပထုတ္ကုန္အတြက္ ပုဇြန္ငါးဝယ္ဖို႔ ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေအးခန္းရဲ ့ ကုမၸဏီပိုင္ အေဆာက္အဦးေတြ ေနအိမ္ေတြရွိေပမဲ့ က်မတို႔ လင္မယားဟာ ညားၾကတာကလဲ (၄)လေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးတဲ့အတြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တဲ့စိတ္ နားေအးပါးေအးနဲ႔ ေနခ်င္တဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ က်မတို႔ ေရာက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕မွာ ဗိုလ္တဲလို႔ေခၚတဲ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီး တစ္လုံးကို ႏွစ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ငွားၿပီး က်မတို႔ ေနဖို႔ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။
က်မတို႔ လင္မယားစၿပီးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ပစၥည္းေတြမွ ေနရာမခ်ရေသးခင္မွာဘဲ က်မရဲ ့ေယာက်္ားဟာ သူ႔အလုပ္ရွိရာသို႔ ထြက္ခြာသြားရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘိုတဲႀကီးမွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
က်မတို႔ ေရာက္မယ့္ေန႔ကို တမင္ဘဲ အလုပ္မွာ ရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြကို အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ က်မတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ လူမ်ားမ်ားနဲ႔ ေရာေရာေထြးေထြး ေနရတာကို စိတ္ပ်က္တတ္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတစ္ေယာက္ထဲ ဘိုတဲႀကီး (ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီး) မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္လဲ ဒီဗိုလ္တဲမွာ အစဥ္အဆက္ ေနလာခဲ့ၿပီး ဗိုလ္တဲရဲ ့သန႔္ရွင္းေရးနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့သူေတြရဲ ့ စားေရး ေသာက္ေရးအတြက္ စားဖိုေဆာင္တာဝန္နဲ႔ ဗာရီယ အလုပ္ေတြကို လုပ္ဖို႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
သူက ကရင္နဲ႔ ကုလားကျပားေလး ျဖစ္ၿပီး အသက္က (၂၀)ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္က အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ခဲ့ဖူးပုံရတာေၾကာင့္ သူ႔အသက္နဲ႔ မမၽွတဲ့ တုန္ခိုင္သန္စြမ္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆို္င္ထားပါတယ္။ သူ႔ရဲ ့တကိုယ္လုံးဟာ ႂကြက္သားေတြ အေျမႇာင္းလိုက္ထေနၿပီး အရပ္ကလဲ ခပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္ကာ ေဒါင္ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗိုလ္တဲမွာ သူလဲ ရွိေနေတာ့ က်မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ က်မတို႔ လင္မယားရဲ ့ ပစၥည္းေတြကို က်မနဲ႔အတူ သူက ၀ိုင္းဝန္းၿပီး ေနရာခ်ေပးတာေၾကာင့္ က်မလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးပဲ သက္သာသြားရပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ ေနသားတက် ျဖစ္သြားၿပီးတာနဲ႔ သူက အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာရွိ္တဲ့ အခန္းေနရာေတြကို က်မကို ေသေသခ်ာခ်ာပဲ ရွင္းလင္းေျပာျပပါတယ္။ မီးခလုတ္ေတြကအစ ဘယ္ေနရာေလာက္မွာရွိ္တယ္ အဆုံးေပါ့။
ၿပီးေတာ့ သူက က်မတို႔ လင္မယား မစားတဲ့ အစားအစာေတြကို ေမးလို႔ က်မက သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္ရပါေသးတယ္။ ဒီလိုေျပာျပၿပီးသြားတာနဲ႔ သူက က်မရဲ ့ေရွ႕ကေန ခိုင္းစရာရွိရင္ ေခၚလိုက္ဖို႔နဲ႔ သူက မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ အေနမ်ားေၾကာင္းနဲ႔ မီးဖိုေဆာင္ရဲ ့ေနာက္ဖက္မွာ သပ္သပ္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ သူေနေၾကာင္း .. သူ႔နာမည္က ေက်ာ္ခင္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားက သူ႔ကို “ရွဖီး” လို႔ ေခၚၾကေၾကာင္းေျပာၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ လွည့္ၿပီး သူ႔ကို ခိုင္းစရာရွိရင္ ေခၚလိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။
က်မကို ေက်ာေပးၿပီး ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ကို က်မဟာ မ်က္စိတဆုံး လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အင္းက်ီ ဝတ္မထားတဲ့ သူ႔ရဲ ့ ခႏၶာကို္ယ္ အေပၚပိုင္းက မို႔ေမာက္ ဖုထစ္ေနတဲ့ အေျမာင္းလိုက္ ႂကြထေနတဲ့ ႂကြက္သားႀကီးေတြကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ က်မရဲ ့စိတ္ထဲမွာ ေယာက်္ားပီသလွပါတယ္ဆိုတဲ့ က်မရဲ့ ေယာက်္ား ကိုခင္ေမာင္လြင္ေတာင္မွ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေလာက္ မေတာင့္တင္းလွပါဘူး ရွင္။ အခု ရွဖီးရဲ ့ကိုယ္လုံးႀကီးကေတာ့ ေတာင့္တင္းမာေၾကာလွၿပီး ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားကာ ပစၥည္းေတြ ဟိုေရႊ ့ဒီေရႊ ့နဲ႔ ေနရာခ်ခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ ့ကိုယ္မွာ ေခၽြးေစးေလးေတြထြက္ၿပီး သူ႔ႂကြက္သားႀကီးေတြဟာ ေျပာင္လက္ေနလိုက္တာမ်ား က်မျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲမွာ အသဲယားမိတဲ့အထိ ပါဘဲ …။
က်မရဲ ့အသက္ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့လကပဲ (၂၆)ႏွစ္ ျပည့္ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မဟာ လူလားေျမာက္အရြယ္ ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့လဲ က်မစိတ္ႀကိဳက္ကို ေရြးခ်ယ္ေနခဲ့ရင္းက က်မအသက္ (၂၅)ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့အထိ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဖူးစာဖက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး အရြယ္ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေသာ ေသြးသားေတြရဲ ့ဒဏ္ကို အႀကိတ္အနယ္ ခံစားခဲ့ရၿပီး က်ိတ္မွိတ္သည္းခံ ခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လဲ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅)လေလာက္ကပဲ က်မဟာ က်မရဲ ့ ေယာက်္ား ကိုခင္ေမာင္လြင္ႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္ခဲ့ရၿပီး ကာလမ်ားစြာနဲ႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့ က်မရဲ ့ဆႏၵေတြကို အားပါးတရႀကီးကို ဖြင့္ထုတ္လို႔ လူ႔ဘဝစည္းစိမ္ကို ခံစားခဲ့ပါတယ္။
(၅) လဆိုတာလဲ ဘာမၽွ မၾကာေသးပါဘူး။ ခုမွ အရွိန္က တက္ဆဲ။ အရွိန္က ေကာင္းဆဲဘဲ ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မဟာ ခ်ိဳသည္ ခါးသည္ကိုလည္း သိေနၿပီလို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ အရသာကလဲ သိေနေတာ့ ရွဖီးရဲ ့မက္ေမာစရာ ေကာင္းလွတဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး တပ္မက္လို႔ပင္ သြားရတယ္လို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မဟာ ရွဖီး ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ သူျပင္ေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ယာႀကီးေပၚမွာ အသာလွဲခ်လိုက္ရာက ပင္ပန္းသလို ျဖစ္ေနရတဲ့ ပင္ပန္းမႈေတြကို အနားယူကာ ေျဖေဖ်ာက္လို႔ ေနရင္း ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ ့ေနမိပါတယ္။
အေတာ္ေလး ၾကာသြားေတာ့မွ အေမာအပန္းေလးေတြ ေျပလာရသည့္အတြက္ က်မဟာ အိပ္ယာေပၚကေန လူးလဲ ထလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ စဥ္းစားလိုက္ရာက က်မရဲ ့ကိုယ္ေပၚက အင္းက်ီေတြကို ခၽြတ္ၿပီး ထဘီေလးကို ရင္လၽွားလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ထဘီေလးကိုပဲ ေရလဲလုပ္ဖို႔ တပတ္ႏြမ္း ထဘီေလးတစ္ထည္နဲ႔ လဲၿပီး ရင္လၽွားလိုက္ကာ ေမႊးပြသဘက္ႀကီးကို လုံလုံျခဳံျခဳံႏွင့္ က်မရဲ ့ ကိုယ္ေပၚကို လႊမ္းျခဳံလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ တျခား တပတ္ႏြမ္းထဘီေလး တစ္ထည္ကို ေခါက္ရက္သားေလး လက္တစ္ဖက္က ကိုင္လိုက္ရာက ေရခ်ိဳးခန္းရွိတဲ့ ေအာက္ထပ္ကို က်မဟာ ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ရွဖီး ေစာေစာက ေျပာျပထားခဲ့တဲ့ အခန္းေနရာေတြကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း ရွိမယ့္ မီးဖိုေဆာင္ရဲ ့ေဘးတစ္ျခမ္းမွာ ရွိ္တဲ့ အေဆာင္ေလးဖက္ကို လာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရဲ ့ေရွ႕ကို ေရာက္တာနဲ႔ပဲ က်မဟာ အားေနတဲ့ က်မရဲ ့လက္ေလး တစ္ဖက္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို ဆြဲၿပီး ဖြင့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
“အို .. “ “ ဟင္ .. “
ေတာ္ပါေသးသည္။ ေရခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားခိုက္ ျဖစ္ပုံရေသာ ရွဖီးက သူ႔ပုဆိုးကို ဆြဲၿပီး အျမန္ပဲ ဝတ္လိုက္တာေၾကာင့္ က်မနဲနဲ သက္သာရာ ရသြားရပါတယ္။
ပုဆိုးဝတ္ၿပီးသြားတာနဲ႔ ရွဖီးဟာ က်မရွိေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းဝကို ထြက္လာၿပီး က်မနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္လိုက္ပါတယ္။
"မမ .. အိပ္ေနၿပီ ထင္ၿပီး က်ေနာ္ တံခါးကို ဂ်က္မထိုးမိလို႔ ျဖစ္သြားတာပါ .. စိတ္မရွိပါနဲ႔ေနာ္ .."
သူက ေလသံေအးေအးနဲ႔ က်မကို ေတာင္းပန္ေနပါတယ္။ သူ ေရခ်ိဳးခန္းဝကို ထြက္လာထဲက သူ႔မ်က္ႏွာကို ရဲရဲ မၾကည့္ရဲေတာ့တဲ့ က်မဟာ က်မရဲ ့မ်က္ႏွာေလးကို ေအာက္ကို ငိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ကို ၾကည့္ေနလိုက္တဲ့ က်မရဲ ့မ်က္လုံးေလးေတြကို သူ႔ဆီသို႔ မ်က္လႊာေလးကို မရဲတရဲေလးပဲ ပင့္တင္ကာ ၾကည့္လို္က္မိပါတယ္။
“အို … ရွင္ “ သူေလ .. က်မရဲ ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ျခဳံထားတဲ့ သဘက္အစႏွစ္ဖက္က ရင္ဘတ္ဖက္မွာ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ ဟၿပီးေနတဲ့ ၾကားကေန က်မရဲ ့ရင္သားေတြကို အတင္းပဲ လိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။
"ေအာ္ … အင္း … ရပါတယ္ … ကိိစၥမရွိပါဘူး ကြယ္"
သူရဲ ့ေတာင္းပန္စကားကို က်မဟာ ခုမွပဲ ခြန္းတုံ႔ျပန္မိပါတယ္။
"ေက်းဇူးပဲ မမ .. က်ေနာ္ သြားမယ္ေနာ္ "
က်မက မရဲတရဲေလး ေခါင္းေလးကို ၿငိ္မ့္ျပလိုက္မိတဲ့ အခ်ိ္န္မွာပဲ ရွဖီးဟာ တခါးဝမွာ ရပ္ေနတဲ့ က်မရဲ ့ေဘးကေန ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ဖက္ကို လွမ္းၿပီး ထြက္လိုက္ပါတယ္။
“အို” … ဒီအသံကေတာ့ အျပင္ကို ထြက္လို႔ မလာပါဘူးရွင္။ က်မရဲ ့ေဘးကေန ရွဖီး ျဖတ္အထြက္မွာ က်မရဲ ့ေဖာင္းကားၿပီး အိေနတဲ့ တင္သားေစာင္းတဖက္ကို မာေၾကာလွေသာ သံေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေခ်ာင္းက ေဆာင့္ၿပီး ထိုးလိုက္သလို ခံစားသြားရပါတယ္။
က်မရဲ ့ခါးေလးက တြန႔္ကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားရၿပီး ဘာဆိုတာ သိတဲ့ အသိေၾကာင့္ဘဲ က်မရဲ ့ရင္ထဲမွာ လွိုက္ကနဲလဲ ျဖစ္သြားရပါတယ္ ရွင္။
အျမင့္ (၆)ေပခြဲေလာက္နဲ႔ အက်ယ္(၂)ေပပဲ ရွိတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးေပါက္ဝမွ က်မက ေျခစုံရပ္ေနေတာ့ တစ္ပတ္လည္လုံး (၃၇)လက္မေလာက္ရွိတဲ့ က်မရဲ ့ဖင္သားႀကီးဟာ ဘာပဲေျပာေျပာ တံခါးေပါက္မွာ တစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေနရာယူထားေတာ့ အထဲကေန သူက ထိုးထြက္လိုက္ေတာ့ သူရဲ ့တုတ္ခိုင္တဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးဟာ က်မနဲ႔ ဝင္ၿပီး တိုက္မိေတာ့တာပင္ ျဖစ္သည္။
ထူးျခားတာက မလြတ္မလပ္ျဖစ္လို႔ ဝင္တိုက္မိတာမ်ိဳးတင္ မကဘဲ တမင္ပင္ ေဆာင့္ထိုးလိုက္သလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရေတာ့ က်မျဖင့္ ရင္တုန္ပန္းတုံ ျဖစ္လြန္းလို႔ အသက္ရႉပင္ မွားသြားရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဝမွ ခဏေလာက္ ရပ္ေနလိုက္ၿပီး အထဲကို က်မဟာ လွမ္းၿပီး ဝင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ဖို႔အတြက္ က်မရဲ ့ ကိုယ္လုံးေလးကို တံခါးဝဖက္ကို အသာေလး ျပန္လွည့္လိုက္ပါတယ္ …
“ဟင္ .. “
ဟုတ္ပါတယ္။ ရွဖီးေလ .. ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဝနဲ႔ (၁၀)ေပေလာက္ အကြာကေန သူ႔ရဲ ့စူးရွေတာက္ေျပာင္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ က်မကို ၾကည့္ေနလိုက္တာ .. ဒါ .. ဒါဆို ေစာေစာက သူက က်မရဲ ့ေနာက္ေက်ာတခုလုံးကို ရပ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနခဲ့တာပဲ .. ပီး .. ပီးေတာ့လဲ .. သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ေဆာင့္ၿပီး အထိုးခံလိုက္ရလို႔ က်မျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လွမ္းမဝင္နိုင္ျဖစ္ကာ ခပ္ေထြေထြေလးရပ္ၿပီး ေနခဲ့ရတာလဲ .. သူ .. သူျမင္ေတြ႕ရမွာပဲ။
ရွက္စိတ္ေလးေတြ ဝင္လာတာေၾကာင့္ က်မဟာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ပိတ္ဖို႔ က်မရဲ ့လက္ကေလး တစ္ဖက္နဲ႔ တံခါးရြက္ကို လွမ္းၿပီး အဆြဲမွာပဲ သူ႔ထံကို အမွတ္တမဲ့ ထပ္ၿပီး ၾကည့္မိလိုက္မိတဲ့ က်မကို ရွဖီးဟာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို ျပဳံးျပၿပီး လွည့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
က်မလဲ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္ၿပီး ဂ်က္ထိုးလိုက္ရာက ေရခ်ိဳးေနမိတဲ့ အခ်ိန္မွာပင္ က်မရဲ ့အာ႐ုံထဲမွာ ရွဖီးကို ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ အစဦးဆုံးက က်မေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဆြဲၿပီး ဖြင့္လိုက္တုံးက အမွတ္မထင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ သူ႔ရဲ ့ကိုယ္လုံးတီး ကိုယ္ႀကီးေပၚက လွိုက္ေမာစရာ ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ ရွဖီးရဲ ့လီးတန္ႀကီးပါဘဲ ရွင္ …။
သူ႔ရဲ ့တကိုယ္လုံးရွိ အသားအေရာင္က ခပ္လတ္လတ္ နီစပ္စပ္ေလး ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ ့လီးတန္ႀကီးကေတာ့ ညိဳမဲၿပီး ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးတန္ႀကီးက သူေရခ်ိဳးေနစဥ္မွာပင္ အစြမ္းကုန္ မဟုတ္ေပမဲ့ ခပ္မာမာ ေတာင္ေတာင္လဲ ျဖစ္ေနေတာ့ လီးတန္ႀကီးေပၚက အေၾကာအဖုအထစ္ေတြဟာ တမင္ပင္ သြင္းထုတ္ထားသလို ျဖစ္ေနၿပီး လီးႀကီးထိပ္က ထိပ္ဖူးႀကီးဟာလဲ အေပၚက အေရခြံမရွိေတာ့ဘဲ ဒစ္ကားကားႀကီးဆီထိ ျပဲလန္နီရဲ၍ ေနပါတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းက (၆)ေပ ပတ္လည္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့ သူနဲ႔က်မက တစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္ေပေလာက္ပဲ ကြာေဝးတဲ့အတြက္ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို အနီးကပ္ေတြ႕ျမင္ လိ္ုက္ရတာကစၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေထာက္ၿပီး ရပ္ထားတဲ့ က်မရဲ ့ ေျခဖဝါးေလးေတြပင္ ယားၿပီး တက္လာရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးက အရွည္က (၇)လက္မသာသာေလာက္ ျဖစ္ၿပီး လုံးပတ္က က်မလက္တစ္ကိုင္ပင္ မကခ်င္ပါဘူး။ ခုပဲျပန္စဥ္းစားရင္းက က်မရဲ ့ အဖုတ္ေလးဟာ တင္းကနဲ တင္းကနဲေတာင္ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မဟာ က်မရဲ ့အေတြးေတြကို သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်လိုက္ရာက ႀကိဳးစား၍ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရကိုသာဆက္ၿပီး ခ်ိဳးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီဗိုလ္တဲႀကီးမွာ တစ္ခုထူးျခားတာက စာဖတ္ခန္းေလးတစ္ခု ေအာက္ထပ္မွာ ရွိေနၿပီး စာအုပ္ေတြကို ဘီဒိုေလးႏွစ္လုံးနဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ ထည့္ထား႐ုံမၽွမကဘဲ ရင္စို႔ေလာက္ ရွိတဲ့ စာအုပ္စင္ေလး (၂)ခုနဲ႔လဲ စာအုပ္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ တင္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
က်မဟာ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ အဝတ္အစားလဲ ၿပီးတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာၿပီး စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ့ က်မဟာ စာဖတ္ခန္းေလးထဲကို ဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အထဲေရာက္ေတာ့ စာအုပ္စင္ေလးရွိတဲ့ဆီ ေလၽွာက္သြားၿပီး စီထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို တစ္အုပ္ခ်င္း ေရြးထုတ္ေနမိပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာပဲ သားေရဖုံးေလးနဲဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စာအုပ္လွလွေလး တစ္အုပ္ကို စာအုပ္စင္ (၂)ခုထဲက တစ္ခုရဲ ့အေပၚယံမွာ ျမင္သာထင္သာေလး ေတြ႕ရတာနဲ႔ က်မလဲ အသာေကာက္ယူၿပီး စာအုပ္စင္ေလးရဲ ့ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ရဲ ့ေဘးမွာ အလိုက္သင့္ေလး ခ်ထားေသာ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထို္င္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေလးရဲ ့မ်က္ႏွာဖုံးေလးကို လွန္လိုက္တဲ့အခါမွာပဲ က်မရဲ ့ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္ၿပီး သြားရပါတယ္။
ပထမဆုံး စာမ်က္ႏွာမွာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ ့ တံဆာႀကီးတစ္ခုလုံးကို အနီးကပ္ ရိုက္ထားတဲ့ ေရာင္စုံဓါတ္ပုံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မဟာ ျမင္လိုက္ရမိတဲ့ ေနရာကေန က်မရဲ ့အၾကည့္ေတြကို မခြာနိုင္ျဖစ္ၿပီး အတန္ၾကာေအာင္ ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အတန္ငယ္ ၾကာေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ဘာေတြ ေတြ႕ျမင္ရဦးမလဲဆိုတဲ့ အသစ္အဆန္း ထပ္ၿပီး ေတြ႕ရဦးမလားဆိုတဲ့ ဆႏၵက ျပင္းျပလာေတာ့ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုကို ထပ္ၿပီး လွန္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ စာမ်က္ႏွာကစၿပီး အေနာက္တိုင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို သူ႔ထက္ငယ္ပုံရတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆုံက်ရာကေန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ေပးၾကၿပီး တေျဖးေျဖး ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ၾကတဲ့ပုံေတြကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရိုက္ျပထားတဲ့ ပုံေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံး ေကာင္ေလးရဲ ့ထြားႀကိဳင္းလွတဲ့ လီးတံႀကီးထိပ္ကေန ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္ အရည္ေတြ ပန္းထြက္တဲ့ အထိပင္ ဇာတ္လမ္းဆင္၍ ထားေသာ ဓါတ္ပုံမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ရြက္ျခင္း တစ္ရြက္ျခင္း လွန္ကာ စိမ္ေျပနေၿပ ၾကည့္မိေနတဲ့ က်မဟာ တေျဖးေျဖး က်မရဲ ့ရမၼက္ေသြးေတြသည္ တိုး၍တိုး၍ ထႂကြလာရာမွ က်မရဲ ့ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မရိုးမရြ ျဖစ္လာရတဲ့အထိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စိမ္ေျပနေျပနဲ႔ တစ္အုပ္လုံးလဲ ၾကည့္ၿပီးသြားေရာ က်မရဲ ့တကိုယ္လုံးဟာ တုန္တုန္ယင္ယင္ေလးပင္ ျဖစ္၍ေနရပါတယ္။ အဆုံးထိ ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့ စာအုပ္ေလးရဲ ့ေက်ာဖုံး သားေရဖုံးေလးကို ပိတ္လိုက္ရင္းနဲ႔ က်မဟာ မလုံမလဲနဲ႔ စာဖတ္ခန္းေလးရဲ ့အေပါက္ဝကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ..
“ ဟင္ .. !! “
ရွဖီးရယ္ေလ … တခါးေပါက္ဝကို ကိုယ္တျခမ္းထြက္ၿပီး က်မကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ေလ။ က်မလဲ သူ႔ကို ေတြ႕လိုက္ရေရာ ရင္ထဲမွာ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားရကာ က်မရဲ ့စိတ္ေတြဟာလဲ ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ၿပီး သြားရပါတယ္။
က်မလွမ္းၿပီး ျမင္လိုက္ၿပီးတာေတာင္မွ ရွဖီးက က်မကို တခဏမၽွ ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့မွ မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္နဲ႔ လွည့္ၿပီး ထြက္သြားရပါတယ္။ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ရဲ ့ေက်ာျပင္ကို မ်က္စိတစ္ဆုံး လွမ္းၿပီး ၾကည့္ေနရင္းကမွ က်မဟာ ေစာေစာေလးက က်မကို ၾကည့္ေနတဲ့ ရွဖီးရဲ ့မ်က္လုံးေတြရဲ ့အဓိပၸါယ္ကို ေတြးလို္က္မိပါတယ္။
သူ … သူ႔မ်က္လုံးေတြက က်မရဲ ့တကိုယ္လုံးကို သိမ္းၾကဳံးၿပီး တပ္မက္တဲ့ ဆႏၵေတြ အဆမတန္ ျပင္းေနတဲ့ ပုံေတြပဲ … ။ ရင္ထဲမွာ ေႏြးကနဲ ျဖစ္ကာ လႈပ္ခါသြားရၿပီး ေလးပင္ေသာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္ရကာ က်မသည္ ကုလားထိုင္ေလးေပၚတြင္ ထိုင္၍ေနရာမွ အသာထၿပီး ရပ္လိုက္ပါသည္။
ၿပီးေတာ့မွ စာအုပ္စင္ေလးနားကို ေႏွးေကြးစြာ ေလၽွာက္၍သြားရင္းမွ လက္ထဲမွ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးကို စာအုပ္စင္ေပၚသို႔ ျပန္ၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ က်မဟာ စာအုပ္စင္ေရွ႕ကေန လွည့္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ တစ္ခါ စာအုပ္စင္ေလးဖက္ကို လွည့္လိုက္ျပန္ၿပီး ခုေလးတင္ က်မတင္လိုက္တဲ့ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးကို တခါျပန္၍ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ပထမဆုံး စာမ်က္ႏွာကို လွန္ကာ ေယာက်္ားတံဆာပုံႀကီးကို ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာကို လွန္ၿပီး အေၾကာေတြ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ အဆမတန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးထိပ္က သုတ္ရည္ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္ေတြ ပန္းထြက္ေနတဲ့ပုံကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနမိျပန္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ စာအုပ္ကိုပိတ္ၿပီး စာအုပ္စင္ေပၚ ျပန္၍တင္ၿပီးမွ က်မဟာ စာဖတ္ခန္းေလးရဲ ့ အျပင္ဖက္ကို ျပန္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
အခန္းျပင္ကို ေရာက္ေတာ့ က်မဟာ စိတ္ထဲမွာ ၿငီးစီစီရွိတာနဲ႔ ဗိုလ္တဲႀကီးေရွ ့မွာရွိတဲ့ ပန္းၿခံထဲကို ဆင္းၿပီး ေလၽွာက္ကာ အဲဒီပန္းၿခံထဲမွာရွိတဲ့ ထိုင္ခုံေလးေပၚမွာ အတန္ၾကာတဲ့အထိ ထိုင္ေနမိပါတယ္။
က်မရဲ ့အေတြး အာ႐ုံထဲမွာေတာ့ တခ်ိန္လုံးမွာ က်မ ေစာေစာက ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ပုံေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရလၽွက္ ရွိၿပီး တခ်က္တခ်က္မွာလဲ ဓါတ္ပုံဇာတ္လမ္းထဲက မင္းသမီး ေနရာမွာ က်မနဲ႔ ဇာတ္လိုက္ လူငယ္ေလးေနရာမွာ ရွဖီးတို႔ကို မရည္ရြယ္ဘဲ စဥ္းစားမိေနပါတယ္။
အတန္ၾကာေတာ့မွ က်မဟာ အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မရဲ ့ေယာက်္ား ကိုခင္ေမာင္လြင္ဟာ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ သူက ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွဖီး ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ညစာကို အတူစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွဖီးကေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ က်မကို ၾကည့္ေတာင္မွ မၾကည့္ပါဘူး ရွင္ …။
ဒီလိုနဲ႔ ညစာစားၿပီးၾကေတာ့ က်မတို႔ လင္မယားဟာ ကုမၸဏီက လာေခၚတဲ့ ကားေလးနဲ႔အတူ ၿမိဳ ့ထဲကို ေလၽွာက္ၿပီး လည္ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ ဗိုလ္တဲႀကီးကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည(၁၀)နာရီပင္ ထိုးေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုတင္ေပၚက အိပ္ယာေပၚ ေရာက္တာနဲ႔ တေန႔လုံးနီးပါး ရမက္ထန္ေနရခဲ့တဲ့ က်မဟာ ေယာက်္ားျဖစ္သူကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ပရိယာယ္နဲ႔ ျမဴဆြယ္ခဲ့ေပမဲ့လဲ ခရီးပမ္း အလုပ္မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္။
ကိုခင္ေမာင္လြင္ဟာ က်မလိုရာကို ပါမလာဘဲ မၾကာခင္မွာပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ ရပါေတာ့တယ္။
က်မကေတာ့ ျပင္းထန္ေနတဲ့ ရမက္စိတ္ေတြေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ ျဖစ္ေနရၿပီး သန္းေခါင္ေက်ာ္ (၂) နာရီေလာက္မွ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
က်မ အိပ္ယာက နိုးေတာ့ မနက္(၈) နာရီပင္ ရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မရဲ ့ေယာက်္ား ကိုခင္ေမာင္လြင္ကေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္ရွိလို႔ သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း စာေရးၿပီး က်မအိပ္တဲ့ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ သူ႔ရဲ ့ေခါင္းအုံးေပၚမွာ စာေလးေရးၿပီး တင္ထားခဲ့ပါတယ္။
က်မလဲ အိပ္ယာကထၿပီး တခါထဲဘဲ ေရခ်ိဳးရန္ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ၿပီး ထဘီရင္လၽွားကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိတဲ့ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ က်မဟာ ရွဖီးကိုမ်ား ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား မ်က္လုံးေဝွ႕ကာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့လဲ မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အေပၚျပန္တက္ကာ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီး အဝတ္အစားလဲကာ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္ထပ္ ေလွခါးအရင္း ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ရွဖီးက ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ အသင့္ျပင္ထားေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔ က်မဟာ မီးဖိုေဆာင္ထဲကို ဝင္ၿပီး ထမင္းစားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ကာ ထမင္းစားပြဲေပၚက အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ေကာ္ဖီနဲ႔ ကိတ္မုန႔္ေတြအျပင္ ေခါက္ဆြဲသုတ္ တပန္းကန္ပါေတြ႕ပါတယ္။ က်မႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုင္ၿပီး ၿမိန္ေရယွက္ေရပဲ စားပစ္လိုက္ပါတယ္။ ရွဖီးကေတာ့ မီးဖိုေဆာင္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ ထမင္းစားခန္းထဲကို မလာပါဘူး။ က်မစားေသာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မသိပါဘူး ရွင္။
က်မလဲ စားေသာက္ရင္းနဲ႔ မေန႔က အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားမိကာ က်မရဲ ့တအုံေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနရတဲ့ ရမက္စိတ္ေတြဟာလဲ တေက်ာ့ျပန္၍ သြက္လက္စြာ စီးဆင္းလာခဲ့ရာမွ ရမက္စိတ္မ်ား ထႂကြလာရပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ စားေသာက္ၿပီးသြားတာနဲ႔ က်မဟာ ဘယ္မွ သြားခ်င္စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ အေပၚထပ္ကို ျပန္ၿပီး တက္လာခဲ့ရာက က်မရဲ ့ အိပ္ခန္းထဲကို လွမ္းၿပီး ဝင္လိုက္ပါတယ္။
“ဟင္ … “
အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေျခေထာက္ေလး တစ္ဖက္လွမ္းၿပီး အဝင္လိုက္မွာပင္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ကုတင္ႀကီးေပၚမွ အိပ္ယာေပၚသို႔ အၾကည့္ေတြ ေရာက္သြားရတဲ့ က်မဟာ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားရပါတယ္။
ျဖဴေဖြးတဲ့ အိပ္ယာခင္း ျဖဴျဖဴေလးအေပၚ အိပ္ယာႀကီးရဲ ့အလယ္ေလာက္မွာ က်မ မေန႔က စာဖတ္ခန္းထဲမွာ ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးဟာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ေရာက္လို႔ေနပါတယ္။
က်မ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီ ဗိုလ္တဲအိမ္ႀကီးထဲမွာ လူသားဆိုလို႔ ခုခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔ ရွဖီး ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီစာအုပ္ေလးကို စာဖတ္ခန္းထဲကေန က်မ မယူခဲ့တာ အမွန္ဆိုေတာ့ ရွဖီးပင္ ဒီစာအုပ္ကို ယူခဲ့တာ ျဖစ္မည္။ ၿပီးေတာ့ က်မျမင္ေအာင္ က်မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ဒီအိပ္ယာေပၚသို႔ တင္ခဲ့တာ ျဖစ္မည္ .. က်မ၏ ရင္ထဲတြင္ သိမ့္သိမ့္ေလး တုန္၍ သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ မလုံမလဲႏွင့္ အိပ္ခန္းဝသို႔ သမင္လည္ျပန္လွည့္၍ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ မည္သူမွ ရွိ၍ မေနပါ။
က်မသည္ အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာေလးသြား၍ ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းဖက္မွ ကလန႔္ထိုးရန္ ႀကံၿပီးမွ မထိုးေတာ့ပဲ အိပ္ခန္းတံခါးကို ေစ့႐ုံသာေစ့ကာ ကုတင္ႀကီးဆီသို႔ ျပန္၍ လာခဲ့ၿပီး အိပ္ယာထက္သို႔ တက္ကာ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးကို ေကာက္၍ ကိုင္လိုက္ၿပီး က်မသည္ က်မ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးကို တရြက္ျခင္း လွန္ကာ တစ္ပုံၿပီးတစ္ပုံ စိမ္ေျပနေျပပင္လွန္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။
တစ္ေခါက္မက ႏွစ္ေခါက္ သုံးေခါက္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ က်မ၏ ရမက္စိတ္မ်ားသည္ အဆမတန္ ျပင္းထန္၍ လာခဲ့ရသည္။ ဓါတ္ပုံထဲကလို အမ်ိဳးသမီး၏ အဖုတ္ကို ျဖဲကားၿပီး လူရြယ္ကလၽွာႏွင့္ ယက္ေနတာမ်ိဳး ခံစားၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ားသည္ တဖြားဖြားေပၚေပါက္၍ ျပင္းထန္လာရပါေတာ့သည္။ ဒါ့အျပင္ က်မရဲ ့ ရာဂရမက္ေဇာေတြဟာ ထိန္းလို႔မနိုင္ သိမ္းလို႔မရတဲ့ အေျခထိ တက္ႂကြလာၿပီး ကာမစပ္ယွက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ခံခ်င္တဲ့စိတ္ေတြဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ ျပင္းထန္လာရပါေတာ့တယ္။
က်မရဲ ့စိတ္ထဲ ရင္ထဲမွာ ျပင္းျပေနတဲ့ ဆႏၵေတြက လြဲရင္ ဘာမွ မရွိ္ေတာ့ပါဘူး။ က်မဟာ ကုတင္ႀကီးေပၚကေန လူးလဲထရင္း ေအာက္ကိုဆင္းတဲ့ ေလွခါးထိပ္ကို လာခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ..
“ရွဖီးေရ … ရွဖီး … “
“ဗ်ာ … အမ “
“ခဏေနရင္ အေပၚတက္ခဲ့ဦး .. ေသာက္ေရ တစ္ဗူးေလာက္လဲ ထည့္ခဲ့ကြာ “
“ဟုတ္ကဲ့ … မမ “
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ က်မက အိပ္ခန္းထဲကို ကဗ်ာကသီ ျပန္လာခဲ့ၿပီး က်မရဲ ့အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္မွာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲနဲ႔ ဘရာစီယာေလးကိုသာ ခံၿပီး ညဝတ္ဇာနိုင္လြန္ အင္းက်ီအပါး အျပာႏုေရာင္ေလးကို ဝတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚကို အျမန္တက္ၿပီး ဓါတ္ပုံစာအုပ္ေလးကို အခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ စားပြဲေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ၿပီး က်မဟာ အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ၿပီး လွဲေနလိုက္ပါတယ္။ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ၿပီး အသက္ကို မွန္မွန္ရႉကာ တကိုယ္လုံးၿငိမ္ၿပီး ေနလိုက္ပါတယ္။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ က်မရဲ ့အိပ္ခန္းထဲကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝင္လာတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ က်မဟာ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္စိေလးႏွစ္လုံးကို အသာဖြင့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ ရွဖီးက ထုံးစံအတိုင္း အင္းက်ီ ဝတ္မထားဘဲ လက္ထဲက ေရဘူူးတစ္ဗူးကို ကိုင္ကာ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္လာၿပီး သူရဲ ့မ်က္လုံးအစုံက ဝတ္လစ္စလတ္နီးပါး ျဖစ္ေနတဲ့ က်မရဲ ့တကိုယ္လုံးကို ရမက္ခိုးေတြနဲ႔ တပ္မက္စြာ ၾကည့္ေနပါတယ္
