ထြန္းရီတစ္ေယာက္ အိပ္ျပန္ခ်ိန္နီးၿပီမို႔ လွန္ထားေသာ ႏြားထီးႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ ႏြားမသားအမိကို
ျပန္ေခၚရန္တဲအ တြင္းမွ ထြက္လာခဲ့့သည္။ႏြားေတြက ယာခင္းႏွစ္ကြက္ေက်ာ္မွာရွိေနသည္မို႔ အတန္ငယ္လွမ္းသည္။သူ႔ယာခင္း ေတြကေတာင္ေျမမွာပင္ ကပ္လၽွက္ရွိသည္။အထီးတစ္ေကာင္က ႀကိဳးလြတ္ၿပီး အေတာ္ေဝးေဝးရွိ ေတာင္ေျခလၽွိုၾကားမွာေရာက္ေနသျဖင့္ ဆြဲေခၚရန္သြားစဥ္ ဘယ္ဘက္ေတာင္ခါးပန္းရွိ အလြန္ထူထပ္ေသာဝါး႐ုံေတာၾကားဆီမွ……………….
"…..ရႈး…..ရႈး……က်စ္………က်စ္………." ဟူေသာ အသံၾကားရသျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ေအးမူက
အသံမထုတ္ဘဲ သူ႔ကို လက္ရပ္ေခၚေနသျဖင့္ ႏြားသို သစ္ငုတ္တစ္ခုတြင္ ခ်ည္ထားလိုက္ၿပီး ေအးမူရွိရာသို႔
သမန္းပင္ ဝါး႐ုံပင္မ်ားကို ေႂကြ႕ဖတ္ေက်ာ္ရင္း "…..ဒီေကာင္မ တစ္ေယာက္ထဲ ဘာလုပ္ေနတာပါလိမ့္…"
ဟူေသာအေတြးျဖင့္ ေအးမူရွိရာသို႔တက္လာခဲ့သည္။မိုးေကာင္းေသာရာသီမို႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ က်ခတ္ဝါးပင္မ်ားကပိန္းပိတ္ေအာင္စိမ္းစိုထူထပ္လၽွက္ရွိေနပါသည္။အႀကံအဖန္လုပ္ရန္ အလြန္ေကာင္းေသာ ဂ်က္တစ္ခုပါလားဟု ေတြးရင္းထြန္းရီ က်ားျပဳံးျပဳံးလိုက္သည္။
ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ မအားလပ္သည္မို႔ သည္ေနရာသို႔ ထြန္းရီမေရာက္ျဖစ္ပါ။ ယခုမူ သစ္ေတာ႒ာနမွ
ထင္းမခုတ္ရန္အတင္းအက်ပ္တားျမစ္ထားသည္မို႔ ပို၍ပင္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ေအးမူရွိေသာ
ေနရာသို႔ေရာက္ေသာအခါ ပို၍ပင္ အံ့ၾသရျပန္သည္။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဝါး႐ုံပင္ေတြက ထူထပ္စြာေပါက္ေနသေလာက္ အလယ္ရွိ ၁၀ ေပ
ပတ္လည္ခန႔္ကြက္လပ္မွာမူရွင္းလင္းေနသည္။မၽွစ္ခ်ိဳးသူ၊မွိုရွာသူတို႔၏စခန္းခ်ရာ ေနရာမို႔လားမသိ
ေအာက္ေျခတြင္ ေျမဇာျမက္ပင္မ်ားမွတစ္ပါး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေန ပါသည္။ေဘးဝဲယာရွိ
ဝါး႐ုံကိုင္းဖ်ားတို႔က အုပ္ဆိုင္းယွက္မိုးထားသျဖင့္ အမိုးသဖြယ္လည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ထြန္းရီတစ္ေယာက္ သူဖတ္ဖူးေသာ ေတာထဲက ထင္းေခြသမတစ္ေယာက္ႏွင့္
ဖိုးသူေတာ္တစ္ပါးတို႔၏ကာမဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရလိုက္မိသည္။အင္း ေနရာတိုင္းမွာ
ကာမရွိသည္ဆိုသလိုပါလား………
ေအးမူက ထႏြ ္းရီကိုေတ့ေြ သာအခါ……
"……လာပါအုံးဟဲ့ ဒီမွာ ငါ့မၽွစ္စည္း ပင့္ေပးစမ္းပါ…….မ်ားေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ မနိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္….."
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။မၽွစ္စည္းက အေတာ္ႀကီး၏။လက္တေပြ႕စာပင္မက။ေနာက္ၿပီး မွိုဥနက္ေတြကလည္း
က်န္ေက်ာင္းကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႀကီးႏွင့္ တစ္လုံး။ေတာ္ေတာ္ ေလာဘႀကီးတဲ့ ေအးမူဟု
ထြန္းရီစိတ္ထဲထင္လိုက္သည္။ေအးမူက အေပၚမွထပ္ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ီလၤက္ရွည္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို
ေခါင္းခုလုပ္ရန္ ခၽြတ္လိုက္သည္။အတြင္းက ဝတ္ထားေသာ အက်ီကၤ နီညိဳေရာင္ခါးတိုလက္ျပတ္
တက္တရြန္အက်ီဝၤတ္ထားေသာ ထဘီကလည္း နက္ျပာေရာင္ေလယာဥ္ေမာင္စ။ ေတာ္ဝတ္ထဘီ၊
အက်ီမၤ်ားျဖစ္၍ အေရာင္ကေတာ့ အေတာ္လြင့္ပ်ယ္ေနပါၿပီ။
သို႔ေသာ္………….စိုေျပျဖဴဝင္းေသာ သူမအသားအေရႏွင့္ အလြန္လိုက္ဖက္
လွသည္။သူမ၏မိန္းမပီသေသာ စြဲမက္စရာအလွမ်ားကို အဝတ္အစားႏြမ္းတို႔က ဖုံးကြယ္ထားနိုင္စြမ္း
မရွိပါေပ။
ေအးမူ၏အဖုအထစ္၊အမို႔အေမာက္၊အရွိုက္အဟိုက္ အစြင့္အကားတို႔က ေတာဝတ္အႏြမ္းတို႔ကို
ထြင္းေဖါက္၍ ထင္းထင္းႀကီးေပၚလြင္ေနပါသည္။ ထို႔အျပင္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးၿပီး
အလွေတြတိုးေနသည့္အတြက္ ထြန္းရီစိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူ လႈပ္ခတ္လာ၏။အင္းေလ………တစ္ခ်ိန္က
ရြာ၏ကြမ္းေတာင္ကိုင္ဆိုေတာ့လည္း သည္ေလာက္ေတာ့ ရွိေပမေပါ့။
ေအးမူအသက္က……ထြန္းရီႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း…….(၂၆)ႏွစ္ ဝန္းက်င္သာ ရွိေသး၏။
သူမေယာက်္ား ခင္ေမာင္ဝင္းက ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္ ေက်ာက္တူး ထြက္သြားရာ (၆)လေက်ာ္ရွိၿပီ။
ယခုအခ်ိန္ထိ ျပန္မလာေပ။
ငွက္ဖ်ားမိၿပီး ေသသလိုလို၊အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္က်ေနသလိုလို၊အသတ္ခံရ သလိုလို
သတင္းေတြထြက္ေ။ဘာမွေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမသိရ။ရြာသူရြာသားေတြအဖို႔ သည္မၽွအထိ
မ်က္စိေရးမေပါက္ၾကပါ။
ေအးမူမွာ သားတစ္ေယာက္သာ ရေသး၏။သူ႔သားက အခုမွ(၂)တန္းသာ ရွိေသး၏။
ခင္ေမာင္ဝင္း မိဘမ်ားႏွင့္အတူေနရ၏။ခင္ေမာင္ဝင္း ထြက္သြားၿပီး (၃)လ အၾကာတြင္ ခင္ေမာင္ဝင္း
အေမလည္း ေသြးတိုးေရာဂါႏွင့္ ဆုံးသြားသည္။
ခင္ေမာင္ဝင္းအေဖ ေအးမူ ေယာကၡမ နာမည္က ဦးထြန္းဟန္။ အသက္က(၄၈)ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ…။
ေတာင္သူလယ္လုပ္။ေဆးလည္းကု၊ပေယာဂလည္း ကုသည္။ခင္ေမာင္ဝင္းက တစ္ဦးတည္းေသာသားမို႔
အေမြကိစၥအရႈပ္အရွင္းလည္း မရွိသည့္အတြက္ ေအးမူအဖို႔အေတာ္ေလး အဆင္ေျပလွသည္။
ေျမယာအကြက္ေတြက ထြန္းရီတို႔ေလာက္ မရွိေတာ့သည့္တိုင္ (၁၅)ဧကေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိသည္။
ဦးထြန္းဟန္ကိုယ္တိုင္ သန္တုန္း ျမန္တုန္း က်န္းမာတုန္းမို႔ လိုအပ္ေသာအခါ
မွသာ လူငွားတစ္ေယာက္ေခၚၿပီး ေယာကၡမႏွင့္ေခၽြးမတို႔ ကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကပါသည္။
သူတို႔ယာခင္းမ်ားက ရြာအနီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာသာရွိသည္။
ထြန္းရီတစ္ေယာက္ အိမ္က မိန္းမက ဗိုက္ႀကီးႏွင့္မို႔ မိန္းမနဲ႔ ကင္းျပတ္ေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ဒါက
ဒုတိယဗိုက္ျဖစ္၏။ပထမကေလးက ေအးမူသားႏွင့္အသက္တူ အတန္းတူ မိန္းကေလးျဖစ္၏။
ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိ။သူ႔မိန္းမသာ တစ္ဗိုက္ထြက္လာသည္။ေအးမူ ကေတာ့
တစ္ဗိုက္မေပၚေသးပါ တစ္ေယာက္ထဲသာေမြးၿပီး ေသြးသားဆူၿဖိဳး အလွေတြ တိုးေနသည့္
ေအးမူေစာက္ဖုတ္က သူ႔မိန္းမ ေစာက္ဖုတ္ထက္သာေပေတာ့မည္။
ဒီတစ္ဗိုက္ ေမြးရျပန္လၽွင္ သူ႔မိန္းမေစာက္ဖုတ္က တစ္ခါျပဲရ က်ယ္ရအုံးမည္။
ေစာက္ဖုတ္က်ဥ္းလာေအာင္ဆိုၿပီး ထိက႐ုံး၊ပဥၥငါးပါးျပဳတ္ေရျဖင့္ ေဆးရေက်ာရ စိမ္ရတာလည္းအေမာ။
ကေလးမ်ားတဲ့ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ဆိုသည္မွာ ထုံးစံအတိုင္းျပဲမည္။ ေစာက္ေခါင္းက်ယ္မည္။
ဒီေတာ့ လီးေသးတ့ေဲ ကာင္ေတအြ ဖို႔ လုပ္ရတာဘယ္ေကာင္း ေတာ့မည္နည္း။ဒီၾကားထဲ
ကိုယ့္ထက္လီးႀကီးတဲ့ အေကာင္န႔ ဲ ေတ့သြ ာြ းလို႔ကေတာ့ သြားကေရာမွတ္။
ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေသး၏။ထြန္းရီလီးက စံခ်ိန္လြန္ မဟာစူပါလီးႀကီးမို႔သာ။
တစ္ခါက မထင္မွတ္ဘဲ ကေလးရွစ္ေယာက္အေမ မလွသိုင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အေခ်ာင္လိုးလိုက္ရသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ေပ့ါ။ကေလးရွစ္ေယာက္ ထြက္ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဘယ္ေလာက္ က်ယ္မလဲဆိုတာ။သို႔ေသာ္
ထြန္းရီလီးႏွင့္ေတာ့ အံက်ဂြင္က်ပင္။
မလွသိုင္းသည္ပင္ ထြန္းရီလီးအရသာကို စြဲသြားသည္။အခြင့္သာရင္
သာသလို လာလာလိုးဘို႔ လိုလိုလားလားပင္ ဖိတ္ေခၚထားသည္။မလွသိုင္း ဆိုတာက အခု
ေအးမူရ့အဲ ေဒၚအရင္း။တဏွာကလည္း အလြန္ႀကီးသည္။ေျခသလုံးတုတ္တုတ္ ဖင္ဆုံႀကီးႀကီး နို႔အုံႀကီးက
တြဲတြဲ လက္ေခ်ာင္းေတြက တုတ္တုတ္ႏွင့္ဟတၳနီ အမ်ိဳးအစားႀကီးလားေတာ့မသိ။အခုခ်ိန္ထိ ႐ုပ္ေရမက်။
လိုးခ်င္စရာေကာင္းတုန္းပင္။
အခုလို လူသူကင္းဆိတ္တဲ့ ေတာတြင္းတစ္ေနရာမွာ အဖုအထစ္ အမို႔အေမာက္၊အရွိုက္အဟိုက္၊
အစြင့္အကားေတြႏွင့္ တစ္လုံးတခဲႀကီး ျပည့္စုံလွေသာ ေသြးသားဆူၿဖိဳးၿပီး အလွေတြ
တိုးခ်င္တိုင္းတိုးေနသည့္ တပ္မက္ဖြယ္ရာ သက္တူရြယ္တူ ေအးမူက ထြန္းရီကို မၽွစ္စည္းပင့္ေပးရန္
ေခၚသည္ဆိုေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္ထိ ေအးေအးေဆးေဆးပင္။
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ထားၿပီး ညာဘက္ေျခကို ခပ္ေကြးေကြးေလး စဥ္းလၽွက္
ဘယ္ဘက္ဒူးကိုေထာက္ကာ မို႔ေမာက္ေဖါင္းတင္းေနေသာ ရင္အစုံကို ေကာ့ၿပီး ခပ္ကားကား
ခပ္ဟဟႀကီးမ်ားေတာင္ ထိုင္ေနလိုက္ေသးသည္။ထြန္းရီ ကိုလည္း တစ္စုံတရာေျပာရန္ စိတ္ကူးရွိေနပုံရ၏။
ေစာေစာက ခၽြတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ီလက္ရွည္ျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာႏွင့္လည္ပင္းတဝိုက္က ေခၽြးမ်ားကို
ေျပာင္စင္ေအာင္ သုတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ လက္ေမာင္းႏွင့္ ဂ်ိဳင္းတဝိုက္က ေခၽြးစမ်ားပါမက်န္
သုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ၿပီးမွ ေစာေစာကအတိုင္းပင္ ျပန္ထိုင္လိုက္ရင္း………………………
"……ဟူး…..ဖူး…..ေမာလိုက္တာဟာ….အခုခ်ိန္မွာေတာ့ နင့္မိန္းမက ဇိမ္က်ေနတာဘဲ…..ေကာင္မက
ဗိုက္တစ္လုံးန႔ဆဲ ိုေတာ့ စားလိုက္ ျဖကဲ ားအိပ္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ ဟုတ္ေနတာ…."
ထြန္းရီက ေအးမူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေဘးတိုက္ အေနအထားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး…………………
"…….အင္း…..အဟင္း……..သူကေတာ့ ဇိမ္က်မွာေပါ့ဟာ…..ငါ့မွာေတာ့ ညစာငတ္ေနတာ
အေတာ့္ကိုၾကာသြားၿပီဟ…..ေအးမူရ….."
ေအးမူက ထႏြ ္းရီကို ေႁစြ႕ကည့္လိုက္ရင္း………………
"…..ဟင္……နင့္ေကာင္မကလဲ လြန္လွပါလားဟဲ့…… ဒီဗိုက္အေၾကာင္းျပၿပီး ထမင္းေတာင္ ေန႔ဘို႔ညစာ
မခ်က္ဖူးလား….."
ေအးမူစကားေၾကာင့္ ထြန္းရီ တဟားဟား ရယ္လိုက္သည္။
"…..ဟာ…..နင္ကလဲ တုံးလိုက္တာ ထမင္း၊ဟင္းကေတာ့ သူမခ်က္လဲ ငါ့အေမက ခ်က္တာေပါ့ဟ….ငါ
ငတ္ေနတ့ညဲ စာက….ဒါ ဒါ က ဲ သိၿပီလား…."
ထြန္းရီက လက္ညႇိးႏွင့္လက္မကို ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလး ကြင္းျပၿပီး ေစာက္ဖုတ္ပုံသဏ၏သ႑ာန္
လုပ္ျပလိုက္သည္။သည္ေတာ့မွ ေအးမူက သေဘာေပါက္သြားၿပီး…….
"……သြား….ေသခ်င္းဆိုး…..အယုတ္ေကာင္…..ငါက အဟုတ္မွတ္လို႔……ဟြန္း… ေတာ္ေတာ္ယုတ္…."
မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေျပာလိုက္သည္။ေအးမူ မ်က္ေစာင္းထဲတြင္ တစ္စုံတရာကို
မြတ္သိပ္ေမၽွာ္လင့္ေတာင့္တေနမႈအျပည့္ပါေသာ အေရာင္လက္လက္မ်ားကို ထင္းကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"….ေအာ္……နင္ကလဲဟာ….မိန္းမဒါျဖစ္ေနမွေတာ့ ဒါ ငတ္တယ္လို႔ေျပာတာမ်ား ဘယ္ကလာ
ယုတ္ရမွာလဲ….ဟဲ…ဟဲ…"
ထြန္းရီက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဗိုက္ႀကီးသယ္ပုံစံမ်ိဳး ဗိုက္ျပၿပီး ေစာေစာကလို
ေစာက္ဖုတ္ပုံစံလုပ္ျပလိုက္သည္။ေအးမူမ်က္ႏွာတြင္လည္း အရွက္ႏွင့္ရမၼက္ေရာစပ္ ထားေသာ
ရာဂေသြးမ်ား ျဖစ္ထြန္းလာၿပီး မ်က္ႏွာတျပင္လုံး နီျမန္းသြား၏။
"……ကဲ……ေတာ္စမ္းပါ…..နင့္မိန္းမ ေမြးၿပီးမွ ငတ္သမၽွ အတိုးခ်စားေတာ့ေပ့ါ..
ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိလို႔တမင္အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ေစာင့္ေနတာဟဲ့…."
"…….ဘာလဲ….နင္က ….ငါ့ကို သနားၿပီး ေကၽြးခ်င္လို႔လား…."
"….ဟြန္း…ေသနာေကာင္ ထြန္းရီေနာ္…..မယုတ္မာနဲ႔…ဒီေနရာက နတ္ႀကီးတယ္ ဘာမွတ္လဲ ေျပာမရရင္
ငါထလုပ္ျပစ္လိုက္မွာ…."
ေျပာမည္သာ ေျပာရတာ…..ေအးမူတစ္ေယာက္ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာ
တဏွာဗို႔အားျပင္းသည့္ ထြန္းရီ၏ ရမၼက္မ်က္လုံးမ်ားေၾကာင့္ ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထမၽွ
ႏွလုံးခုံရင္တုံသြားပါေတာ့၏။
သူမလည္း ေယာက်္ားႏွင့္ကင္းျပတ္ေနေသာ မိန္းမပဲေလ……သူမအေနျဖင့္ ထြန္းရီနည္းတူ
ကာမအာသာဆႏၵမ်ား အမွန္ပင္ရွိေနေသာ္လည္း မိန္းမသားမို႔သာ သိုဝွက္ဟန္ေဆာင္ထားရသည္။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္း သူမကိုယ္ႏွိုက္က ထြန္းရီကို မသိမသာ
ျမဴဆြယ္မိေသာအျဖစ္ကိုကား သူမကိုယ္တိုင္ မသိရွာဘဲ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ေအးမူက ဖင္တုံ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွေသာေၾကာင့္ ထြန္းရီရဲ့ အၾကည့္မ်ားကို
ရင္မဆိုင္ဝံ့ေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ကာ….
"……တကယ္ေျပာတာပါဟ့ ဲ ထႏြ ္းရီရ့…ဲ .ငါနင့္ဆီက အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ ငါ့မွာတကယ္
အခက္အခဲရွိေနလို႔ ေငြ ၃၀၀၀ ေလာက္ခနေခ်းစမ္းပါ……အတိုးေတာ့ မယူနဲ႔ေပါ့ဟာ…..၁၅ ရက္အတြင္း
ျပန္ေပးမွာပါ ….ငါရစရာရွိတ့ ဲ ေင ြ ၅ဝဝဝဝက မိခင္လွိုင္ဆီက အခုထိမရေသးလို႔ စိတ္ခ် ငါ သူ႔ဆီက
ျပန္ရရျခင္း နင့္ကို ျပန္ဆပ္မွာပါ "
ေအးမူက သူေျပာစရာရွိသည္ကို တဆက္တည္းေျပာခ်လိုက္ၿပီး ထြန္းရီမ်က္ႏွာကို
မသိမသာေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"…….ေအးပါ…..ရပါတယ္……ဒါေပမ့ ဲ နင္ေျပာသလို ၁၅ ရက္ပဲေနာ္……မိန္းမက
ေမြးခါနီးၿပီ….ညက်လာယူလွည့္ေပါ့…ဟာ …ေနအုံး…ေနအုံး….အိမ္လာမယူနဲ႔…
ခင္ၾကည္တို႔အိမ္လာခ့…ဲ .ငါအဒဲ ီက…ေစာင့္ေနမယ္…..ျမဝတီပထမကားအခ်ိန္ေလာက္"
ေအးမူတစ္ေယာက္ အခုမွ သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့သည္။စုေၾကးေငြ မထည့္နိုင္တာ တပါတ္ေက်ာ္ၿပီ။
"…..ေအးပါဟယ္ နင့္ေက်းဇူးကို မေမ့ပါဘူး…."
"…..အံမယ္ေလးဟာ…..ႀကီးက်ယ္လိုက္တာ….ကိုယ့္ရြာသူရြာသားအခ်င္းခ်င္းဘဲ ေက်းဇူးတင္စရာ
မလိုပါဘူး….လိုအပ္လာရင္ ကူညီရမွာေပါ့…..နင္လဲ ခင္ေမာင္ဝင္း နဲ႔သာ မရရင္
ငါ့မယားျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ…….ေအး..တခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္…..နင့္……
လိုအပ္ခ်က္ကို ငါက…..ကူညီသလို…ငါ့လိုအပ္ခ်က္ကိုလည္း….နင္…ျဖည့္ဆည္း ေပးရမယ္……."
ထြန္းရီက ေအးမူနားတိုးကပ္လိုက္သည္။ေအးမူကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ပါးကို
ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ေအးမူကလည္း ျငင္းဆန္ဘို႔ စိတ္ကူးမရွိပါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္
ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ဆက္ရက္ေတာင္ပံႀကိဳးေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။တေယာက္ကလည္း
ေယာက်္ားႏွင့္ကင္းကြာေနတာ ၆လခန႔္ရွိၿပီ။တစ္ေယာက္ကလည္း မိန္းမဗိုက္ႀကီးေနသည့္အတြက္
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္လီး မေတ့ရြ သည္မွာ ၾကာေလၿပီ။ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္သည့္အဆုံး ဗိုက္ႀကီးေနေသာ မိန္းမကို
ေဘးေစာင္းေကြးအိပ္ခိုင္းၿပီး ေနာက္မွ ခပ္ဖြဖြလိုးရသည္။အထဲကကေလးကို ထိခိုက္မည္ စိုး၍ လိုးရတာ
အားမရ…..ထြန္းရီက အလိုးၾကမ္းသည္။ သို႔ေသာ္ လရည္ထြက္သြားေတာ့လည္း ခဏေတာ့
အာသာေျပၿငိမ္းသြားသည္ပင္………
ဗိုက္ထဲက ကေလးက အထီးလားအမလားေတာ့ မသိ အေမႏွင့္အေဖ လုပ္သူတို႔၏
ေသာင္းၾကမ္းလွေသာ ကိေလသာကာမတဏွာဓာတ္ေတြကေတာ့
ကေလးကို ကူးစက္မွာေသခ်ာလွသည္။ထြန္းရီက ေအးမူကို ဖက္ထားရာမွ နားနားကပ္ၿပီး…….
"….ေအးမူ….ဒို႔လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္…."
ေအးမူက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။…….အခ်ိန္ၾကာၾကာႏူးနပ္ႏွိုက္ဆြမေနေတာ့ဘဲ အေျခအေနအရ ျမန္ျမန္လုပ္မွ
ျဖစ္မွာမို႔………
"…ေအးမူရ…..အခ်ိန္သိပ္မရွိဘူးဟ…အဲဒီေတာ့ နင္က မၽွစ္စည္းေပၚလက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပး……ဒါမွ
တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အားရမွာ…..ေအာက္ကအခင္းလဲမရွိေတာ့ ပက္လက္လွန္လိုးရင္လဲ နင္လဲ
ေက်ာနာမယ္….ငါလဲ ဒူးပြန္းမယ္…ဒီမယ္ၾကည့္ပါအုံး…
ငါ့ေကာင္ႀကီး…ေကာ…."
ထြန္းရီ ေအးမူကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးေပၚအုပ္တင္ေပးလိုက္သည္။ ပုဆိုးတြင္းမွ
မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္း ေတာင့္တင္းမာေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတုတ္ရွည္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိရာ
ေအးမူတကိုယ္လုံး ဖ်ဥ္းကနဲ ဖ်ဥ္းကနဲ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြထသြား၏။
ထြန္းရီလီးႀကီးက သူ႔ေယာက်္ားလီးထက္ အဆမတန္ႀကီးသည္ကို အလိုလိုသိလိုက္သည္။
စိတ္ထဲမွာလည္း အလြန႔္အလြန႔္ ေက်နပ္သြားေတာ့၏။ အမွန္ အားျဖင့္ ေအးမူမွာ ထြန္းရီထင္သလို
လီးႏွင့္ျပတ္ေနသူ ကား မဟုတ္ပါ။ သူ႔အေၾကာင္းႏွင့္သူ ရွိၿပီးျဖစ္၏။
"……ျပစမ္း….နင့္ေစာက္ဖုတ္ကေကာ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး…"
ထြန္းရီက ထဘီေအာက္မွ လက္ရွိုၿပီး ေအးမူေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဝါးႏွင့္စမ္းၾကည့္ လိုက္ရာ
ခုံးထေဖါင္းအိေနေသာ အေတ့ကြ ို ခံစားလိုက္ရသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား တစ္ဝိုက္တြင္ စိမ့္စိုေနေသာ
ေစာက္ေရေစးေစးျပစ္ျပစ္တို႔ကိုပါ စမ္းမိလိုက္၏။
မဆြေတာ့ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီးကာမွ မေနနိုင္လြန္းသျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ခလယ္ထိပ္ျဖင့္
ပြတ္ထိကလိဆြေပးလိုက္ရာ အင့္ကနဲ အသံထြက္ၿပီး ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ ေအးမူတကိုယ္လုံး
ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြား၏။
"….ကဲ..ထဟာ….အဲဒီမၽွစ္စည္းေပၚမွာ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးထား…ငါေနာက္ ေနလိုးေပးမယ္….ဒါမွ
အားရပါးရရွိတာ….နင့္ေကာင္က ဒီလိုလိုးေပးဘူးလား…"
"…….အင္း….တခါတေလေတာ့…လိုးတယ္…."
ေအးမူက ေခါင္းၿငိမ့္ေျပာရင္း မတ္တပ္ထကာ ထြန္းရီအလိုက် မၽွစ္စည္းေပၚတြင္ လက္ေထာက္လၽွက္
ကုန္းေပးထားလိုက္သည္။။ထြားကားေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးက ထြန္းရီ၏ရမၼက္စိတ္တို႔ကို
ပိုမိုထႂကြျပင္းထန္ေစသည္။ထြန္းရီက ထဘီကို ေအာက္မွ ပင့္လွန္လိုက္ၿပီး ခါးဆီသို႔ ပို႔ကာ
စုညႇပ္ထားလိုက္၏။ အခုမွ အိစက္ျဖဴေဖြးထြားကားလွ ေသာ ဖင္သားဆိုင္ႀကီးေတြက ထင္းကနဲ လင္းကနဲ
ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ထြန္းရီက ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္တြင္ ပုံထားလိုက္သည္။
ေအးမူ၏တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဆတ္ကနဲ ပုတ္လိုက္ၿပီး
ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ေတ့ကာ လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္၍
လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္သည္။ေစာက္ေရတို႔က အိုင္ထြန္း မတတ္ စိုရႊဲေနၿပီမို႔ စြိ….စြပ္….ၿပိြ…ႁပြတ္….စြပ္
စြပ္ ဟူေသာ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
ကေလးေမြးဖူးေသာ အအိုေစာက္ပတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထြန္းရီ၏စံခ်ိန္လြန္ မဟာစူပါလီးႀကီးက
ႀကီးလြန္းသျဖင့္ ေလၽွာေလၽွာရႈရႈ ဝင္ဘို႔ ခဲယဥ္းသည္။ထြန္းရီက လီးကို ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔
ထိုးမသြင္းေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းဝတစ္ဝိုက္တြင္သာ ပြတ္ဆြ ကလိေနသည္မို႔ ေအးမူတစ္ေယာက္ မရိုးမရြႏွင့္
အခံရခက္ေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ တခုလုံးလည္း ခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ယားႂကြပြထလာ၏။
ထြန္းရီက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းအလိုက္ သူ႔လီးႀကီးကို ထက္ေအာက္ဆြဲခ် လိုက္ၿပီး
ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တျဖည္းျဖည္းျခင္း အဆုံးထိဝင္ေအာင္ ဖိကာ ဖိကာ သြင္းလိုက္သည္။
ဒစ္လန္ေနေသာ လီးႀကီး၏ အေရျပားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားအတြန႔္ မ်ား
ပြတ္တိုက္ထိခိုက္သြားသျဖင့္ ဗ်စ္ကနဲ….အသံေပး၍ လီးႀကီးက အဆုံးထိေအာင္ ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။
ေအးမူခမ်ာလည္း ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္လီးက တင္းက်ပ္ေနသည္မို႔ ကာမအရသာကို
နင့္ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။လီးကို ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ အဆုံးထိသြင္းကာ ဖိကပ္ထားလိုက္ၿပီး
ေအးမူခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အက်အန ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ျပန္ႏႈတ္လိုက္ၿပီး အဆုံးထိ ျပန္ဖိသြင္းသည္။
ဤနည္းအတိုင္း အဝင္အထြက္ေခ်ာေမာေျပျပစ္ရန္ ေလးငါးခ်က္ခန႔္ စမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ ခပ္သြက္သြက္ပင္
ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ေဆာင့္ခ်က္အားေတြက တျဖည္းျဖည္းျပင္းထန္ျမန္ဆန္လာသည့္အတြက္
ေအးမူ၏ခါးမွာ ညြတ္၍ညြတ္၍ သြားၿပီး ပင့္ထိုးေကာ့ေပးေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးက
ေျမာက္ေျမာက္တက္လာသည္။
"……ဘြတ္…ဘြတ္….ဘြတ္….ဖြတ္…..ပလပ္…..ဖြတ္……"
"…အင္း….ဟင္း…..အမေလး….အင့္..အ….အား….ရွီး…..ကၽြတ္….ကၽြတ္…."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အေဆာင့္…..အေကာ့အေပးအယူမ်ားက ျပင္းထန္သြက္လက္ လာသည္ႏွင့္
အမၽွအသံမ်ိဳးစုံတို႔ကလည္း ဆူညံလၽွက္ရွိပါေတာ့သည္။
"….ဘြတ္…..ဖြတ္…..ဘြတ္……ႁဗြတ္…….."
"……အမေလး….အီး…ဟင့္……အား…..ရွီး……ကၽြတ္….ေဆာင့္…ေဆာင့္….အား..
…ၿပီးေတာ့မွာ….ေဆာင့္….ေဆာင့္…..အ….အား…"
ေအးမူက ထိုသို႔အသံျပဳရင္း မၽွစ္စည္းေပၚတြင္ တေတာင္ႏွင့္ေထာက္ကာ ေခါင္းစိုက္သြားပါေတာ့သည္။
တင္ပါးခြက္ႀကီးေတြက ရႈံ႔တက္သြားၿပီး တင္သားဆိုင္ႀကီး ေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ခါးက
အနည္းငယ္ ေအာက္သို႔ထိုးစိုက္သြားသျဖင့္ အေနအထားတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားကာ လီးဝင္လီးထြက္မႈမွာ
ပို၍က်ပ္သြား၏။မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ထြန္းရီက ေဆာင့္သည့္အရွိန္ကို လုံးဝမေလ်ာ့သည့္အျပင္
ပို၍ပင္ျမင့္တင္လိုက္ ေသးသည္။သန္မာလွေသာ ႏြားသိုးတစ္ေကာင္၏အားမာန္ပါပါ ေဆာင့္ေနသည္ႏွင့္
အလြန္တူလွေပသည္။
အခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္ မနားတမ္း အသားကုန္ၾကဳံး၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ သူ႔လေခ်ာင္းတခုလုံး
ယားယံလာၿပီး ေအာင္းထားသမၽွလေရပူေတြကို ေအးမူေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ဒလေဟာ
ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ ထြန္းရီ၏အၿပီးႏွင့္ ေအးမူ၏ ဒုတိယအႀကိမ္အၿပီးတို႔မွာ တထပ္တည္းက်သြားၿပီး
အၿပီးျခင္းဆုံကာ ကာမ အထြတ္အထိပ္အရသာကို အေကာင္းဆုံးခံစားလိုက္ၾကရေတာ့သည္။
(ထို႔ေၾကာင့္ "……ၿပိဳင္တူ ၿပီးလၽွင္ေကာင္းနိုင္ပါသည္ "….ဟူေသာ စကားစုကို အခ်စ္တကၠသိုလ္ရဲ့
လိင္မႈေရးရာစာေပမ်ားအခန္း၏ေဆာင္ပုဒ္ Slogan or Motto အျဖစ္ အသုံးျပဳသင့္လွေပသည္။ ဤကား
စကားခ်ပ္… :-))
ျပတ္ေနသည္မို႔လားမသိ အရသာက အီဆိမ့္ရွိန္းဖိန္းေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွပါေတာ့သည္။
ထြန္းရီလီးတုန္ရွည္ႀကီးက အရွိန္မေသေသးဘဲ ေအးမူ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ
လႈပ္ေနပါေသးသည္။ထြန္းရီက အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ ဆက္ၿပီး ဇိမ္မခံသင့္သည့္အတြက္
ေအးမူေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ သူ႔လီးႀကီးကို ပလြတ္ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။
ခါးလည္တြင္ စုံညႇပ္ထားေသာ ေအးမူ၏ထဘီကို အေသအခ်ာ ျပန္ဖုံးေပးလိုက္ၿပီး အသာအယာ
ပင့္မလၽွက္ ေအးမူကို မတ္ထူေပးလိုက္သည္။ ေက်နပ္ျပဳံးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာႏြမ္းႏြမ္းျဖင့္ ေအးမူက ထြန္းရီကို
ႏွာေခါင္းရႈံ႔ကာ မ်က္စိမွိတ္
ျပလိုက္သည္။သိပ္ေကာင္း တအားေကာင္း….အရမ္းေကာင္း…အလြန္ေကာင္းတာဘဲ ဟု ႏႈတ္က
ထုတ္မေျပာဘဲ အမူအယာျဖင့္ ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထြန္းရီလီးႀကီးမွာ ယခုအခ်ိန္ထိ မာန္ဟုန္မေျပေသးဘဲ တလႈပ္လႈပ္တရမ္းရမ္း
ရွိေနပါေသးသည္……ထြန္းရီ ပုဆိုးကို ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး..
"…..ကဲ…သြားစို႔ဟာ…..အျပန္သိပ္ေနာက္က်ေနရင္ မေကာင္းဘူး…."
ထြန္းရီ အေျပာေၾကာင့္ ေအးမူက မ်က္ေစာင္းထိုးကာ…….
"…..ဘာလဲ နင္က အခုမွ နင့္မိန္းမ ….ဗိုက္ႀကီးသည္ကို ေၾကာက္ေနတာလား…
ဟြန္း….မသိရင္ခက္မယ္…."
"……ေအာင္မာ….အပိုေတမြ ေျပာန႔…ဲ ..ေအးမူ…ငါ့အတြက္မဟုတ္ဘူး….နင့္အတြက္ ပိုအေရးႀကီးလို႔
ေျပာေနတာ…ငါက သိပ္တကြ ္တ့ေဲ ကာင္မဟုတ္ဘူး….ဒီမယ္ၾကည့္ ငါ့ေကာင္က ေက်နပ္ေသးတာမွတ္လို႔…."
ထြန္းရီက ပုဆိုးတြင္းမွ ေတာင္မတ္လာျပန္ေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ လုပ္ျပလိုက္သည္။
ေအးမူက ထြန္းရီအေျပာကို ေက်နပ္စြာျပဳံးၾကည့္ရင္း ရွပ္အက်ီကႋဳ ေခါင္းခုလုပ္ရန္ စုေခြလုပ္ေနသည္။
ၿပီးေနာက္ သူ႔ေခါင္းေပၚသို႔ တင္လိုက္ရင္း………..
"……လာေလ….ပင့္ေပးေတာ့…."
"….အဟင္း ဟင္း….မိေအးမူတို႔ ဉာဏ္ကေတာ့ စံပဲကြာ ထပ္ၿပီးအလိုးခံခ်င္တယ္လို႔
မေျပာဘူး….မၽွစ္စည္းပင့္ခိုင္းလို႔ေလး….ဘာေလးနဲ႔….."
ထြန္းရီက ေအးမူကို မခံခ်င္ေအာင္ စလိုက္၏။
"…..အံမယ္…ေသခ်င္းဆိုး…..ငါေဖန႔ကဲ ိုင္တုတ္လိုက္ရ…သူ႔ဖာသာ သူ နန႔္နန႔္တက္
လုပ္ခ်င္ေနၿပီးေတာ့ ဟြန္း ဒီက သနားလို႔…."
အနိုင္မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ျပန္ပက္လိုက္ရေသာ္လည္း ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းက မွန္ေနသည္မို႔ ေအးမူ
ေရွ႕ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးကာ………..
"…..ဟင္း…..ကဲ…..လာ…..လာပင့္ေပးေတာ့…."
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"…..နင့္ၾကည့္ရတာ…..ေအးမူရာ……အားကုန္ပင္ပန္းေနသလိုဘဲ….နိုင္ပါ့မလား… ေတာ္ၾကာ အဆင္းမွာ
ေခ်ာ္လဲေနၿပီး ဒူးကြဲ႐ုံတင္မက ေစာေစာကလိုးထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါ ကြဲျပဲသြားလို႔ ဆက္မလိုးရဘဲ
ေနအုံးမယ္….အဟင္းဟင္း…. ေနေန အဲဒီမွိုအိတ္သာ ယူၿပီးဆင္းႏွင့္ေတာ့….ၿပီးေတာ့ ႏြားေတြလည္း
နင္ပဲဆြဲသြား……
ငါ့ဖာသာ မၽွစ္စည္းထမ္းခ့မဲ ယ္……"
ထြန္းရီက ေျပာေျပာဆိုဆို မၽွစ္စည္းကိုမၿပီး ပခုံးေပၚထမ္းတင္လိုက္သည္။
မၽွစ္စည္းက အေတာ္ေလးနင့္သည္။ေရွ႕ေလးငါးလမ္းခန႔္ေရာက္ေနေသာ ေအးမူကို လွမ္းေခၚလိုက္ရာ
ေနာက္လွည့္ၾကည့္ၿပီး
"……ဘာလ့ဟဲ ့…ဲ ..ဘာျဖစ္လို႔တုံး…." ေအးမူက ျပဴးတူးျပာတာႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။
"…..ေအာ္…..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး…..ေယာက်ာ္းဆိုတာ ေဟာဒီလို သန္မွလို႔ျပခ်င္လို႔ပါ….
ဒို႔လိုေကာင္မ်ိဳးကေတာ့ ပ်ားအုံလဲမလိုဘူး…..ကြက္လပ္ျဖည့္ပါလဲ…ေခါင္ထားဘဲ…
ဟား…ဟား….ဟား…."
"…..ေအာင္မယ္…..ေသနာက….တဏွာ႐ူးတယ္မေျပာဘူး….အသားယူေနလိုက္တာ"
ေအးမူက ျပန္တြယ္သည္။
"….နင္ေရာ….မ႐ူးဘူးလား…."ထြန္းရီက ျပန္ႏွက္သည္။
"…သိဘူး…သြား.."ေအးမူ ေရွ႕ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ေက်နပ္ျပဳံးေတြျဖစ္ကာ ေရွ႕ဆက္ဆင္းသြားေတာ့၏။
ထြန္းရီ တစ္ေယာက္ အဆီေတြစုကာ ထြားအိကားေကာ့ ေနေသာ ေအးမူ၏နိမ့္တုံျမင့္တုံျဖင့္
လႈပ္ရမ္းတုံခါေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ၾကည့္ကာ လီးႀကီးက ေတာင္သည္ထက္ ေတာင္လာျပန္သည္။
ေအးမူ၏ဖင္ဆုံႀကီးကို အခုလို အရသာခံၾကည့္ခ်င္၍လည္း ေနာက္မွ တမင္ခ်ိန္၍
လိုက္လာသည။ေအးမူက ခ်ည္ထားေသာ ႏြားေလးေကာင္ကို ျဖဳတ္၍ ေရွ႕မွ ဆက္သြားသည္။
ႏြားေလးေကာင္ကလည္း ျပန္ခ်င္ေဇာေၾကာင့္လား….အလိုက္သိ၍ လား မေျပာတတ္ ေအးမူကဆြဲမေခၚရဘဲ
ေအးမူေရွ႕မွ သြားၾကသည္။ေအးမူက ေနာက္မွ အသာႀကိဳးကိုထိန္းလိုက္႐ုံသာ……သည္ေတာ့ အခ်က္က်စြာ
နိ္မ့္တုံျမင့္တုံႏွင့္ လႈပ္ရမ္းေနေသာ ေအးမူ၏ဖင္ဆုံထြားထြားကားကားေကာ့ေကာ့ႀကီးက ထြန္းရီကို
ျမဴဆြယ္ဖိတ္ေခၚသလို ျဖစ္ေနပါ၏။
တင္အေနအထားကို ၾကည့္၍ မိန္းမေတြ၏ေစာက္ေခါင္းအနက္ကို တိုင္းတာျပေသာစာအုပ္ထဲက
နည္းအတိုင္း ထြန္းရီတစ္ေယာက္ စိတ္ကူးျဖင့္ တိုင္းထြာ ၾကည့္လိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ျပတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးက တခ်ီေလာက္လိုးရ႐ုံႏွင့္ လုံးဝမေက်နပ္ေၾကာင္း
ဆႏၵျပသည့္အေနျဖင့္ ပို၍ ပို၍ မာန္ထန္ေတာင္မတ္ လာပါေတာ့သည္။တဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေအးမူက
ႏြားမ်ားကို မယ္ဇလီပင္တြင္ ခ်ည္ထားလိုက္ၿပီး မွိုအိပ္ကိုေတာ့ လွည္းေပၚတင္ထားလိုက္သည္။
"……ထြန္းရီေရ….ေသာက္ေရရွိလား…..ငါေရဆာတယ္ဟာ……"
"…..ေအး……ရွိတယ္…..ေရအိုးထဲမွာ……တဲေပၚကကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ…."
ေအးမူက ေရေသာက္ရန္ တဲအတြင္းဝင္သြားစဥ္ ထြန္းရီကလည္း မၽွစ္စည္းကို တန္းေပၚ
တင္၍ ေအးမူေနာက္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ႀကီးလိုက္သြားသည္။ထြန္းရီပုံစံက ခလုတ္တိုက္
လဲခ်င္စရာေကာင္းလွ၏။
တဲတြင္းေရာက္ေသာအခါ အေပါက္ဘက္မ်က္ႏွာမူလၽွက္ ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ရင္း
ေရေသာက္ေနေသာ ေအးမူေဘးတြင္ ပူးကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး…
"……အခ်စ္ေရ…..တစ္ခ်ီေတာ့…..ထပ္ေကၽြးပါအုံးလားကြာ…….ေနာ္….ေမာင္ စားရတာ မဝေသးဘူး……"
ေအးမူက ထြန္းရီအေျပာေၾကာင့္ သေဘာက်ေက်နပ္သြားၿပီး…………
"……ဟြန္း….လူကိုမ်ား သူ႔မိန္းမက်လို႔……အခ်စ္ေရ….ေမာင္ေရနဲ႔….ပိုင္စိုးပိုင္နင္း…..
ေရာ့…..ေရဘဲေသာက္……"
ေအးမူက ေရတခကြ ္ငွ႕၍ဲ ထႏြ ္းရီသို႔ ေပးလိုက္သည္။ေရေသာက္ၿပီးေသာအခါ ထြန္းရီက ေအးမူကို ဆြဲဖက္၍
ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား လွဲခ်လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ၿပီး
ေအးမူ၏ေဖါင္းအိနိီေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို ဖိစုပ္ျပစ္လိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သား သူတျပန္
ကိုယ္တျပန္ တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္းက ေအးမူ၏လၽွာဖ်ားေလးက ထြန္းရီ၏လၽွာဖ်ားကို
တို႔ထိကလိေပးေလသည္။
ဤအထာက တစ္ခ်ီထပ္လိုးပါလို႔ ႏႈတ္ကမေျပာသည့္တိုင္ အမူအယာႏွင့္
သက္ေသျပလိုက္သည္ မဟုတ္ပါလား…..တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းစုပ္ေနရင္းကပင္
ထြန္းရီလက္မ်ားက ေအးမူ၏တင္သားဆိုင္မ်ားကို ဆုတ္ေခ် ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ထို႔အတူ ေအးမူကလည္း
ဆႏၵလည္းရွိ အလိုက္တသိပင္ ထြန္းရီ၏ လီးႀကီးကို ပုဆိုးအျပင္မွေန၍ ခပ္တင္းတင္းေလးဆုတ္ကာ
ဆုတ္ကာ ဆြေပးေနပါသည္။
အေတာ္ၾကာေသာအခါ ထြန္းရီ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ေအးမူကို ပက္လက္အေနအထား ျဖစ္ေအာင္
ျပင္ေပးလိုက္သည္။အေပၚအက်ီနၤွိပ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္သည္။အတြင္းခံ ေဘာ္လီခ်ိတ္ကို
ျဖဳတ္မေနေတာ့ဘဲ ေဘာ္လီကို အထက္သို႔ပင့္လွန္၍ ျပည့္တင္းေဖါင္းအိေသာ နို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးကို
ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္လီအက်ီေအၤာက္မွ ျဖဴေဖြးေဖါင္းအိေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းတင္းရင္းရင္း
ဝင့္ဝင့္ထယ္ထယ္ႀကီး ေပၚထြက္လာပါေတာ့သည္။သူၾကည့္ဖူးသည့္ ကိုးရီးယား အျပာ ဇာတ္လမ္းထဲက
ေကာင္မေလးေတြထက္သာ၏။ထြန္းရီက ခါးကုန္း၍ နို႔သီးမ်ားကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ခပ္ၾကာၾကာေလး
စို႔ေပးလိုက္သည္။
နို႔သီးမ်ားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္မွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းခ်င္းဆက္သြယ္ ေနသည္ေတာ့ မသိ နို႔သီးဖ်ာကို
စို႔၍ လၽွာဖ်ားထိပ္ျဖင့္ တဆတ္ဆတ္ကလိလိုက္တိုင္း ေအးမူ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ယားႂကြေဖါင္းအာလာသည္။
သူမတခါမၽွ မခံစားဘူးေသးေသာ ထြန္းရီ၏ အယုအယအၾကင္နာမ်ားေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စိတ္ ႏွင့္အတူ
ရာဂရမၼက္ေသြးတို႔ကလည္း တစတစ ဆူပြက္လႈပ္ရွားလာပါေတာ့သည္။
ထြန္းရီက သူ႔မိန္းမအေပၚမွာ ၾကင္နာယုယသည့္ အတိုင္းပင္ ေအးမူကို
ၾကင္နာယုယျပလိုက္သည္။သူလည္း တစ္ခ်ိန္က ေအးမူကို စိတ္ဝင္စားမိ ခ်စ္ခဲ့မိသည္
မဟုတ္ပါလား…………….နို႔သီးဖ်ားေလးေတြကို စို႔ထိကလိေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး နို႔အုံႀကီးႏွစ္ဖက္ကို
တရွိုက္မက္မက္ နမ္းပစ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ ျပန္ထိုင္လိုက္ရင္း…….
"……ငါေလ…..နင့္ေယာက်္ား ခင္ေမာင္ဝင္းကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ေရႊရည္ကို ၿပိဳင္ပိုးရင္း ရသြားလို႔
ယူလိုက္ရတာဟ……ငါ အရင္ဆုံး တိတ္တခိုးခ်စ္မိတာက နင့္ကိုဘဲ…"
ေအးမူက အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ထြန္းရီကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း…….
"……ေတာ္ပါ…..အခုမွ….အပိုေတြ ခၽြဲမေနပါနဲ႔…..နင္ခံစားခဲ့ရသလို ငါလဲ ခံစားခဲ့ရတာ
ပါဘ ဲ ….ဒါေပမ့…ဲ .ဒို႔ႏွစ္ေယာက္က ဖူးစာမွ မပါဘဲေလ…."
ထြန္းရီက ေအးမူ၏ျဖဴေဖြးေဖါင္းအိေနသာ နို႔အုံႀကီးကို တမက္တေမာ ရွိုက္နမ္းလိုက္ျပန္သည္။
ထြန္းရီ၏အသက္ရႈသံတို႔က ျမန္ဆန္လၽွက္ရွိေနသလို ေအးမူ၏ နို႔အုံႀကိီးေတြကလည္း ဖိုထိုးသလို
နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနပါ၏။
"…….ကဲ….ေအးမူေရ…အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး…."
"……အဒဲ ါက နင္သေဘာေပါက္ရမ့ကဲ ိစၥ…..ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူး…."
ထြန္းရီအေျပာကို အျမင္ကပ္ကပ္ျဖင့္ ေအးမူက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္သည္။ ဟုတ္ပါသည္……………
ထြန္းရီက စကားေပါလြန္း၏။အခုေတာ့ ပါးစပ္ကိုပိတ္၍ အလုပ္ႏွင့္လက္ေတြ႕ျပရန္ ထြန္းရီ ကြပ္ျပစ္ေပၚက
ေအာက္သို႔ ဆင္း္လိုက္သည္။
ထြန္းရီတို႔တဲက သူမ်ားတဲေတြလို ျဖစ္ကတတ္ဆန္းတဲမ်ိဳးမဟုတ္။
ႏွစ္ခန္းပတ္လည္က်ယ္၍ ထန္းလက္ႏွင့္အက်အနမိုးထားၿပီး ၾကခတ္ဝါးေတြကို ညီညီျဖစ္၍ သံႏွင့္စီရိုက္ကာ
စနစ္တက် ကာထားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ လုံျခဳံသပ္ရပ္သည္။
ေရႊရည္ႏွင့္ ညားကာစက အိမ္မွာထက္ပိုလြတ္လပ္ေသာ ဤတဲဗိမာန္မွာပင္ ကာမအခ်စ္ ဇာတ္လမ္းေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခင္းျခဲ့ကသည္ မဟုတ္ပါလား။
ထြန္းရီက ေအးမူထဘီကို ေအာက္ကခၽြတ္ယူလိုက္ရာ ေအးမူက လြယ္ကူေစရန္ ဖင္ႀကီးကိုႂကြ၍
ေပးလိုက္၏။ထဘီကို ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ လုံးတင္ထားလိုက္သည္။ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းသြားၿပီ ျဖစ္၍
ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြႏွင့္ ေဘးသို႔ကား၍ အိထြက္သြားေသာ တင္ဆုံကားႀကီးမ်ား။ထို႔ေနာက္
ေပါင္ရင္ၾကားမွာ ခုံးခုံး မို႔မို႔ ေဖါင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကြဲဟဟႀကီးက ထြန္းရီ၏ ရမၼက္တဏွာကို ပို၍
ထႂကြလာေစပါသည္။
ထြန္းရီလည္း သူ႔ပုဆိုးကို ကပ်ာကယာခၽႊတ္လိုက္ၿပီး ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္
တင္ထားလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ ေအးမူ၏ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို မေထာင္လိုက္ၿပီး ေဘးသို႔ အနည္းငယ္
ဟကားထားလိုက္သည္။သူက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ေနရာယူကာ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။
မဲေမွာင္အုံထေနေသာ ေစာက္ေမႊးေတြေအာက္က မာန္ထေနေသာ ဖာဂုံညင္းႀကီးတစ္ေကာင္လို
ေဖါင္းႂကြစူပြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခပ္ဟဟေလးျဖစ္ကာ မာန္ထေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို မထီတထီျဖင့္
စိန္ေခၚေနပါၿပီ။
ထြန္းရီက သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္အေသအခ်ာ ေတ့ခ်ိန္လိုက္ၿပီး တရစ္ခ်င္း ျမႇင္း၍
ျမႇင္း၍ ဖိကာ ဖိကာ သြင္းလိုက္ပါသည္။လီးႀကီးက "….ျဗစ္…ျဗစ္…
ဗ်ိ…ဗ်စ္…." ျမည္သံေပး၍ တရစ္ခ်င္းဝင္သြား၏။ေအးမူခမ်ာ မ်က္လုံးကို ေမွးစင္းလ်က္
သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲတိုးဝင္လာေသာ ထြန္းရီ၏လီးအရသာကို မွိန္းကာ ခံစားေန၏။ လီးကႀကီးေနသျဖင့္
အနည္းငယ္နာက်င္ေသာ္လည္း သူ႔ထက္ေကာင္းေသာ အရသာက နာက်င္မႈကို ဖုံးလႊမ္းနိုင္သျဖင့္
အံႀကိတ္လို႔ပင္ ေတာင့္ခံထားသည္.
ထြန္းရီ အခ်ိန္မျဖဳန္းေတာ့ပါ။အခ်ိန္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အရွိန္ျမင့္၍ ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ေဆာင့္လိုက္ တိုင္း အိကနဲ အိကနဲ တုံဆင္င္းလႈပ္ခါေနေသာ
နို႔အုံႀကီးေတြက ထြန္းရီ၏ရမၼက္စိတ္ကို ပို၍ထႂကြေစ၏။ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကလည္း အံ့မခန္းပင္။
ထြန္းရီလက္ႏွစ္ဖက္က ေအးမူ၏ ဒူးေခါင္းေပၚတြင္ ထိန္းတင္ဖိတြန္းကာ အသားကုန္ၾကဳံး၍
ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
"…..ဖြပ္…ဖြတ္….ဖြပ္…ဖြတ္….ဖြပ္…ဖြတ္…." ဟူေသာ လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ ဝင္ထြက္၊သြင္းႏႈတ္ရာမွ
ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ား "…ဖတ္…ဘတ္…ဖတ္…ဘတ္"
ဟူေသာ လဥႏွင့္ ဖင္ဆုံတို႔ ရိုက္မိရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ားမွာ ရြာႏွင့္ သုံးမိုင္ ေဝးေသာေတာင္ေျခရွိ
ယာခင္းတစ္ေနရာမွ တဲငယ္ေလးထဲတြင္ အထီးႏွင့္အမတို႔၏ ကာမလြန္က်ဴးပြဲ သ႐ုပ္ကို ပီျပင္စြာ
ေဖာ္ထုတ္ေနပါေတာ့သည္။
လူမႈက်င့္ဝတ္ စည္းကမ္းေတြ ရွိပင္ရွိညားေသာ္လည္း ကာမအေမွာင္က်ၿပီ
ဆိုလၽွင္ ထိုလူမႈစည္းကမ္း သည္ ေခ်ာင္ထဲေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားသည္သာ။ထြန္းရီက
ေဆင့္ေကင္းေနတုန္းရွိေသး ေအးမူက တခ်ီၿပီးသြားျပန္သည္။
"…..ေရႊရည္န႔သဲ ာ မညားခ့ရဲ င္ ေဟာ့ဒီလီးႀကီးက ငါပိုင္တဲ့ လီးႀကီးျဖစ္ရမွာ… ခံစမ္း..
အားရေအာင္ခံလိုက္စမ္း…မိေအးမူ….ညည္းမပိုင္ရတဲ့လီးႀကီးကို အခြင့္သာတုံး ဝေအာင္ အားရပါးရ
ခံလိုက္စမ္း…" ဤသို႔ေသာ အေတြးခံစားခ်က္ျဖင့္ ေအးမူတစ္ေယာက္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံသည္။
ရာဂရမၼက္စိတ္အျပင္ အခ်စ္စိတ္ေတြပါ တြဲဖက္လာသျဖင့္ ထြန္းရီ၏ အသားကုန္
ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ အားက်မခံ အစြမ္းကုန္ ပင့္၍ ေကာ့၍ ေျမႇာက္၍ ခံ၏။ တကယ့္ကို အံ့မခန္းပါပင္။
အခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္ အေရာက္တြင္မူ ေအးမူ တစ္ခ်ီၿပီးသြား ျပန္၏။
တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး မူးေမ့မတတ္ ေကာင္းလွ၏။ အေကာင္းေတြက
ဆက္ေနသျဖင့္ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေကာင္းရျပန္သည္။
"….ကဲ…ေအးမူေရ…ငါ့လက္က နင့္ဒူးေတြကို ထိန္းမထားေတာ့ဘူး….နင့္ဖာသာ နင္
ထိန္းထားေပေတာ့…ငါ…နင့္ နို႔ႀကီးေတြကို ဆြဲၿပီး တအားေဆာင့္ေတာ့မယ္…ငါလဲ ၿပီးခါနီးၿပီ…နင္ေရာ…"
ေအးမူက ေက်နပ္ႏြမ္းလၽွေသာ ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖင့္ (၂)ခါရွိၿပီ….ဟုေျပာသည္။ ေအးမူ စကားေၾကာင့္
ထြန္းရီေက်နပ္သြားသည္။သူက အလိုးၾကမ္းေသာ္လည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမား မဟုတ္ပါ။သူ႔အေရးထက္
တစ္ဖက္လူအေရးကိုသာ ဦးစားေပးေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။ဤသို႔ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ သူ႔မိန္းမ
ေရႊရည္ဆိုလၽွင္ သူ႔လီးႀကီးကို ငုံထားမတတ္ တုံေနေအာင္ ခ်စ္ရွာသည္။
ယခုလည္းၾကည့္ အာဂထြန္းရီပင္။စကားေျပာေနေသာ္လည္း အေဆာင့္က မပ်က္။ထြန္းရီက ကိုယ္ကို
အနည္းငယ္ကိုင္း၍ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေအးမူ၏ နို႔အုံႀကီး
ႏွစ္လုံးေပၚသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး ပြတ္သပ္ဆုတ္ေခ်ဆြဲကိုင္ကာ ပြဲသိမ္းကာနီးမို႔ အစြမ္းကုန္ ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
ေစာေစာက ေဘးသို႔ ကားခ်ထားၿပီး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေသာ ေအးမူ လက္ေတြက ယခုေတာ့
ထြန္းရီလက္ေတြကို အုပ္မိုးဆုပ္ကိုင္လာေတာ့သည္။ေအးမူ၏ ဆုပ္ကိုင္လာေသာ လက္အား
အေျခအေနကိုၾကည့္ေသာအားျဖင့္ ေအးမူလည္း အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခါနီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ထြန္းရီက
သိလိုက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ပို၍ ႀကိဳးစားရသည္။"…..ဖြတ္….ဖြပ္….ဖြတ္…ဖြပ္…ႁပြတ္….ႁပြလစ္…"
လီးက ႀကီးႀကီးေစာက္ေရက စီးစီးႏွင့္ေတ့ကြ ာ သံစဥ္ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္။
ထြန္းရီကလည္း ၿပီးကာနီးၿပီ။လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံးလည္း ယားႂကြလာ၏။ ၾကာၾကာထိန္းနိုင္ေတာ့မည္
မထင္။ဒါေတာင္ သူ႔အဆင္သင့္ ေဆာင့္ထားေလ့ရွိေသာ ေခြးေလွးယားျမစ္အစြမ္းကို
ငုံဝါးၿပီးလုပ္ေသာေၾကာင့္သာ သာမာန္ထက္ သုတ္ကို ထိန္းထားနိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ မၿပီးခင္
ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ ေဆာင့္ခ်က္ အရွိန္ကို ျမင့္လိုက္သည္။ငါးခ်က္ခန႔္ အေရာက္တြင္ ထြန္းရီလေရပူေတြက
ေအးမူ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
မ်က္စိကိုမွိတ္၊အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္၍ လေရေတြ ညႇစ္ထုတ္ေနေသာ ထြန္းရီလက္ေတြက
ေအးမူ၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
တဖန္ သူ႔လက္ေတြကိုလည္း ေအးမူလက္ေတြက တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားျပန္သည္။မၾကာမွီ
ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏လက္မ်ားသည္ အရွိန္ေပ်ာ့ကာ
ေျပေလ်ာ့သြားပါေတာ့၏။
ေအးမူ၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ဒပ္ကနဲ ဒပ္ကနဲ လႈပ္လႈပ္သြားေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား
ႂကြက္သားတို႔က သူၿပီးဆုံးေၾကာင္းကို သက္ေသျပေနပါေတာ့သည္။
ထြန္းရီတစ္ေယာက္ အခုမွပင္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္းႏွင့္အတူ ေက်နပ္အားရေသာ ကာမအရသာကို
ခံစားလိုက္ရပါေတာ့သည္။သူ႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ေအးမူ၏ နို႔အုံႀကီးေပၚသို႔ ေမွာက္အပ္ထားလိုက္၏။
ေအးမူလက္ေတြက ထြန္းရီေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ယုယစြာ ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ထို႔ေနာက္
မပြင့္တပြင့္ ေလသံေလးျဖင့္………………….
"…….ကဲ….ေက်နပ္အားရသြားၿပီလား…..မေတာ္ရတဲ့ ေမာင္….."
ထြန္းရီက ေအးမူအေျပာကို သေဘာက်စြာျပဳံးရင္း ဟူးကနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လၽွက္
"…..ေက်နပ္ပါၿပီ…..တခ်ိန္က ေမာင့္အခ်စ္ေလးရယ္…..ကဲ….ျပန္ဘို႔ျပင္ၾကစို႔ေနာ္…."
ေအးမူက အခ်စ္ရည္လႊမ္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ထြန္းရီ ေအးမူ ကိုယ္ေပၚမွ
ခြာလိုက္ၿပီး ေပ့ထြ ူေပးလိုက္ရာ ေအးမူလက္ႏွစ္ဖက္က ထြန္းရီလည္ပင္းကို ခ်ိတ္လၽွက္လိုက္ပါလာ၏။
ထြန္းရီလီးႀကီးမွာ ယခုမွပင္ အားရေက်နပ္သြားသည့္ႏွယ္ မာန္ဟုန္ေပ်ာ့၍ ႁပြလြတ္ကနဲ
ေအးမူ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ ထြက္လာ၏။ထြန္းရီလွမ္းေပးေသာ ထဘီကို ေအးမူက ယူဝတ္လိုက္သည္။
သူမဆံပင္မ်ားကိုလည္း သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ထုံးလိုက္သည္။
အျပင္ထြက္ေနေသာ သူမ၏ျပည့္တင္းေဖါင္းအိေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အတြင္းခံ
ဘရာစီယာအတြင္းသို႔ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အေပၚအက်ီ ၤၾကယ္သီး တပ္ရင္း ထြန္းရီလီးႀကီးကို
မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္လိုက္သည္။လီးႀကီးက မာန္ေပ်ာ့ကာ ေအာက္သို႔ေခါင္းငိုက္လၽွက္
တန္းလန္းႀကီးျဖစ္ေနပါသည္။
ဤအေနအထားမွာပင္ အရွည္က(၆)လက္မခန႔္ရွိၿပီး လုံးပတ္က ထြန္းေရႊဝါ
ႏွလုံးအားတိုးေဆးဗူးေလာက္ရွိသည္။
ေအးမူ တစ္ေယာက္ ဤက့သဲ ို႔ေသာ လီးပိုင္ရွင္ကို လင္မေတာ္လိုက္ရသည့္အတြက္ ႏွေျမာတသျဖစ္မိသည္။
"…အင္းေလ…..ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ရ့ ဲ ဘဝက ဖူးစာမွ မပါဘဲ…ဒီေတာ့ ကံစီမံရာ အတိုင္းေပါ့.."
စိတ္ထဲမွာပင္ ေျဖသိမ့္လိုက္ပါသည္။
"…..ကဲ….ျပန္ၾကစို႔ ေအးမူ….ဒီေန႔ကို….ငါတသက္မေမ့ပါဘူးဟာ..နင့္ကို ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္….."
ထြန္းရီစကားေၾကာင့္ ေအးမူရင္ထဲ နင့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။"….ေအာ္ နင့္မိန္းမကိုယ္စား နင့္ဆႏၵကို
ျဖည့္ဆည္းေပးရလို႔ ေက်းဇူးတင္တာလား ထြန္းရီရယ္…
……ငါလဲ နင့္ကို တကယ္ခ်စ္တာပါဟယ္……"
စိတ္ထဲမွာပင္ ေျပာလိုက္မိျခင္းပါ။ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေပါင္းစပ္လို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘဲ အေျခအေနမွာ သည္ထက္ပို၍
သံေယာဇဥ္ေတြ အမၽွင္မတန္းမိေအာင္ ႏွစ္ဦးစလုံး သတိထားရပါေတာ့မည္။
အခ်စ္သံေယာဇဥ္က ရမၼက္ေသြးသား ဆႏၵထက္ ပိုၿပီး ျဖတ္ေတာက္ရခက္ေၾကာင္း ႏွစ္ဦးစလုံး
နားလည္သေဘာေပါက္ထားၾကသည္ပဲ။
သူ႔ေၾကာင့္ ေရႊရည္၏အေပ်ာ္ဘဝေလး မပ်က္စီးေစခ်င္တာ ေအးမူရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ပီသတဲ့ ေစတနာပါ
ေရႊရည္ရယ္……။
ႏွစ္ေယာက္သား အေျခအေန မပ်က္ ပုံမွန္အတိုင္း ရြာသို႔ ျပန္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။
ေတာ့ဓေလ့ထုံးစံအတိုင္း ယခင္ကလည္း သည္အတိုင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
ရြာထဲဝင္ခါနီးတြင္ ထြန္းရီက………
"…..ေအးမူေရ…မထူးပါဘူးဟာ….ညက်နင္ကိုယ္တိုင္ အိမ္လာၿပီး ေရႊရည္ေရွ႕မွာဘဲ ေငြကိစၥလာေျပာေတာ့
သိလား….နင္တို႔က အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြဘဲ ပုန္းရွိုုးကြယ္ရွိုုး လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့…..အဲဒါက ပိုၿပီး ျပႆနာ
တက္နို္င္တယ္…ငါေျပာတာ သေဘာေပါက္လား…."
"….အင္းပါ…..ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္…..ညက်ရင္….ငါလာခဲ့ပါ့မယ္….."
"…..ေအာ္….ေအး…ေအး…"
ထြန္းရီက ေအးမူတို႔ အိမ္ေရွ႕တြင္ မၽွစ္စည္းကိုခ်ေပးလိုက္သည္။အလြန္ေလးေသာ မၽွစ္စည္းႀကီးကိုပင္
ေအးမူကို မသယ္ေစဘဲ သူကိုယ္တိုင္ ထမ္းပို႔လိုက္ေတာ့၏။
" ၿပိဳင္တူၿပီးလၽွင္ ေကာင္းနိုင္ပါသည္။"
ၿပီးပါၿပီ။
