အဆုံးမဲ့ က်ယ္ျပန႔္ေသာေရျပင္ …
ပင္လယ္ဆားငန္ေရရနံ့…
ဤသည္ကား ျမစ္၏အဆုံး ပင္လယ္၏အဝ … ပင္လယ္ခံတြင္းသို႔ ဦးတည္ရာလမ္း အစ … ။
ဟိုမွာ ပ်ပ် ျမင္ေတြ႕ရသည္က ကၽြန္းတစ္ကၽြန္း …။ ထိုကၽြန္းသည္ သူမ သြားေရာက္ရမည့္ ခရီအဆုံးပင္ ျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ေမြးရာဇာတိေၿမ … (သို႔တည္းမဟုတ္) အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အၾကာ သူမေက်ာခိုင္း စြန႔္ခြာခဲ့သည့္ သူမ၏ဘူမိနက္သန္ ခ်က္ျမႇုပ္ရာေျမပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
"ခင္မာလာတင္ "…အမ်ားအေခၚ "မာလာတင္ "… ဟုေခၚသည့္ သူမအဖို႔ အရာရာသည္ အသစ္မွျပန္စေနရသလို သူစိမ္းဆန္ဆန္ အျဖစ္မ်ိဳးပါေပ။
သူမ မျမင္ေတြ႕ဖူးသည့္ ရႈခင္းေတြ သူမႏွင့္ ဘယ္လိုမွ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈမရွိေတာ့သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ လူအသစ္ေတြ အခ်ိန္ႏွင့္အမၽွ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမည့္ ေနထိုင္မႈစနစ္အသစ္ လူမႈဘဝအေတြ႕အၾကဳံ အသစ္အဆန္းေတြ … ဒါေတြကို ယခုအခ်ိန္မွစၿပီး သူမၾကဳံေတြ႕ရင္ဆိုင္ရေပေတာ့မည္။ သူမအေၾကာင္းကို ေမးၾက ျမန္းၾကမည္။ သူမျဖတ္သန္းခဲ့သမၽွကို စူးစမ္းၾကေတာ့မည္။ လူ႔သဘာဝအရ မသိအပ္မျမင္အပ္ မၾကားအပ္တာကိုမွ သိခ်င္ျမင္ခ်င္ ၾကားခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပဲျဖစ္သည္။
တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္ခုတ္ေမာင္းလာေသာ စက္ေလွသံက အရွိန္ေလ်ာ့က်ကာ ေလွက တျဖည္းျဖည္း ကမ္းဆီကို ထိုးဆိုက္ ရပ္တန႔္လို႔သြားသည္။
ကၽြန္းသို႔ ေရာက္ၿပီ။
တစ္ေယာက္တည္း ဟိုသည္ေတြးေငးရင္း ခရီးေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိ ဆယ္မိနစ္သာသာ အခ်ိန္ကေလးအတြင္း ဒီခရီးကို အေရာက္ပို႔ေပးနိုင္ခဲ့ေသာ စက္ေလွသမားႀကီးအား ေက်းဇူးအထူးတင္မိသြားသည္။
နို႔မဟုတ္လၽွင္ သူမအေနႏွင့္ ဤစိတ္ညစ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည့္ အေတြးဝကၤပါထဲကေန ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေလွာင္ပိတ္ မြန္းၾကပ္ေနဦးမည္လဲ မေျပာတတ္ပါေခ်။
ခရီးေဆာင္အိတ္ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးကိုလြယ္ တစ္လုံးကိုလက္မွာကိုင္ဆြဲရင္း ကမ္းေပၚကို သူမတက္လွမ္းလာခဲ့သည္။ ေလွတစ္စီးလုံးမွာမွ သူမအျပင္ ခရီးသည္ဆိုလို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး သက္လတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသမီးႏွွစ္ေယာက္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ အမယ္ႀကီးႏွင့္သူမေျမးကေလးႏွစ္ေယာက္တို႔ ဒါပဲ ပါသည္။
ကမ္းေပၚမွာ ေလးဘီးကားသုံးေလးစီးႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားအခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရသည္။ လူအသြားအလာ က်ဲပါးသည့္ေန႔ရက္ေတြမို႔ ေအးေအးလူလူပင္ ရွိၾကဟန္တူသည္။ ဆိုင္ကယ္သမားတစ္ေယာက္ကို သူမလက္ျပလိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚကို တက္လိုက္သည္။
"အစ္မက ဘယ္သြားမွာလဲ "
"…… …… ရြာ ကိုပါ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ဟင္ "
သူမက ခ်ိဳသာေသာအသံႏွင့္ပင္ ေမးလိုက္သည္။
"ခုနစ္ေထာင္ပါ အစ္မ"
"အင္း …သြားမယ္ေလ ေမာင္း "
"ဦထုပ္ေဆာင္းဦးမလား "
"ေန ေန ရတယ္ ေမာင္ေလး အစ္မ မေဆာင္းတတ္ဘူး "
ဆံပင္အရွည္ကို ထုံးဖြဲ႕ထားတာမို႔ ဦးထုပ္ကို မေဆာင္းခ်င္ေပ။ သူမက ျငင္းလိုက္ၿပီး …
"ခါးဖက္ထားမယ္ေနာ္ "
"ဟုတ္ ရတယ္ အစ္မ ဖက္ထားေလ "
ေကာင္ေလးက အသက္အစိတ္ဝန္းက်င္ ဆုံးပါးသြားခဲ့ေသာ ေမာင္အငယ္ဆုံးအရြယ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ သူမ အသက္က ၃၆ ႏွစ္ထဲ ဝင္လာခဲ့ၿပီ။ ဒီက ထြက္ခြာသြားခ်ိန္က ၁၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ခန႔္ အပ်ိဳျဖန္းသာသာပဲ ရွိပါေသးသည္။ ေၾသာ္ … ႏွစ္ေတြလည္း ၾကာေညာင္း ဘာလိုလိုႏွင့္ လူေတြလည္း အကုန္ေျပာင္းလဲၾကကုန္ပါေပါ့လား ရယ္လို႔ သံေဝဂ အေတြးကေလး ဝင္လိုက္မိပါသည္။
ကယ္ရီသမားေလးက ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးကို လွမ္းယူကာ သူ႔ေရွ႕မွာေနရာခ်သည္။
သူမလည္း ဆိုင္ကယ္ေနာက္ၿမီးမွာ ေဘးတစ္ေစာင္းေလး ဝင္ထိုင္လိုက္ရာက သူ႔ခါးကို လက္ႏွင့္ အသာအယာ လွမ္းဖက္ထားလိုက္သည္။ ဆိုင္ကယ္က ေဝါကနဲေမာင္းထြက္လာသည္။
ေရွ႕အနည္းငယ္လြန္သည္ႏွင့္ နိုင္လြန္ကတၱရာခင္းထားေသာ လမ္းသစ္ႀကီးကို စျမင္ရသည္။ ေျပာင္းလဲလာေသာ အရိပ္အေငြ႕မ်ားပင္တည္း။ လမ္းေတြ လူေတြ တိုက္တာအေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္လုပ္လက္စ အိမ္ယာေတြ ယခင္ကဆိုလၽွင္ လမ္းမီးပင္မရွိ ေမွာင္အတိက်ေသာေန႔ရက္မ်ားကို သူမတို႔ ငယ္ဘဝတစ္ေလၽွာက္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ခုေတာ့လည္း အစစအရာရာ ဆိုသလို တိုးတက္ျဖစ္ထြန္း၍လာၿပီ ျဖစ္သည္။
ကယ္ရီသမားေလးႏွင့္ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္လာၾကသည္။ သူက ယဥ္ေက်းမႈအျပည့္ရွိသည္။ ေမးသမၽွ သူမသိလိုတာမွန္သမၽွ သူျပန္ေျဖသည္။ သူက သူမဇာတိရြာက မဟုတ္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေပၚကလူျဖစ္တာမို႔ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ႏွင့္ပတ္သက္သမၽွကို ထဲထဲဝင္ဝင္ လိမ့္ပတ္လည္ေအာင္ ေျပာဆိုရွင္းျပနိုင္သူပင္။ သူကိုယ္တိုင္ ထိုင္းမွာအလုပ္လုပ္ၿပီး ေငြစုၿပီးျပန္လာခဲ့သူ ဟုသိရသည္။ ဒီကၽြန္းေပၚမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုင္း မေလးရွားစသည့္ နိုင္ငံေတြကို မေရာက္ဖူးသူမရွိတာမို႔ သူေျပာတာ သဘာဝက်သည္။ နယ္စပ္မွာအလုပ္လုပ္ ေငြစု ျပန္လာသည့္တစ္ေန႔ ဆိုင္ကယ္ဝယ္ ကားဝယ္ တတ္နိုင္သူေတြက အိမ္ေတြၿခံေတြ တိုးခ်ဲ႕ျပဳျပင္၍ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္သူလုပ္ ဆိုင္ဖြင့္ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး လုပ္သူလုပ္ အထူးသျဖင့္ ေရာ္ဘာၿခံဝယ္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံနိုင္သူက အေကာင္ပင္။ ေန႔စဥ္ဝင္ေငြသာမက ပိုလၽွံေအာင္ပင္ ရေလသည္။
နာရီဝက္သာသာေလာက္ ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး သူမေမြးဖြားႀကီးျပင္းရာ ရြာကို ေရာက္ခဲ့သည္။
ဆိုင္ကယ္သမားေလးကို ပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္ၿပီး သူမအိမ္ဝင္းထဲကို လွမ္းဝင္လာခဲ့ေလသည္။
"သမီး "
ေဆြေဆြးေျမ့ေျမ့ေခၚလိုက္ေသာ အေမရဲ့အသံေၾကာင့္ သူမရင္ထဲမွာ လွိုက္ကနဲ ဆို႔နင့္သြားခဲ့ရသည္။ မ်က္ရည္ေတြ ၿပိဳက်လာသည္။
အသက္ေတြႀကီးရင့္လာသည့္တိုင္ အေမ့အျပဳံးေတြက ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနဆဲ … ။ အေမက အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ့္ငါး ငါးဆယ့္ေျခာက္အရြယ္ကို ေရာက္ေနေပမယ့္ အရြယ္တင္လြန္းလွသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အသက္ငယ္တာေၾကာင့္လည္း သူမပါႏုပ်ိဳေနျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
"အေမ အေမရယ္ "
ေမေမ … ၿပီးေတာ့ ဦးေက်ာ္ … ညီမငယ္ လဲ့လဲ့ေထြး …။ ညီမျဖစ္သူကိုျမင္ေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာေမာင္ငယ္ ေဇယ်ာလင္း ကို ႐ုတ္ျခည္း သူမသတိရမိသြားသည္။ ေမာင္ေဇယ်ာႏွင့္ ညီမမိလဲ့က အငယ္ဆုံးႏွင့္နို႔ညႇာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ခ်င္းလည္း ကစားေဖာ္ကစားဖက္ ေတာ္ေတာ္လည္း ခ်စ္ၾကသည္။
ေမာင္ျဖစ္သူကေတာ့ သူ႔မမႀကီးႏွင့္အတူ တစ္ဖက္နိုင္ငံမွာ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း မေတာ္တဆမႈျဖစ္ၿပီး အသက္ကိုပါ ေပးလိုက္ရေပၿပီ။
အေမ့ကို ဖက္၍ နမ္းလိုက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္အတူ ယွဥ္တြဲ၍ အိမ္ထဲကို ခပ္သြက္သြက္ပင္ လွမ္းဝင္လာလိုက္သည္။
"မိလဲ့ "
"မမႀကီး "
ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေျပးဖက္မိၾကသည္။ မိလဲ့ကလည္း လွတုန္း ေတာင့္တုန္း။ အိမ္ေထာင္ေရးက်ျပန္ေတာ့ အစ္မရင္းျဖစ္ေသာသူ႔လိုပင္ ကံမေကာင္းရွာေခ်။ မိလဲ့က ယခုဆိုလၽွင္ အသက္ ၃ဝေက်ာ္ ၃၁ ႏွစ္ထဲ ဝင္ၿပီ။ သူမထက္ ၄ ႏွစ္ခြဲေလာက္ေတာ့ ငယ္သူျဖစ္သည္။ တျမန္ႏွစ္က အိမ္ေထာင္က်သည္ဟု သတင္းၾကား႐ုံရွိေသး စလယ္ဝင္ဖင္မမည္းခင္ ကြဲၾကျပဲၾကေလၿပီ။ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိမည္။ သားသမီးမရ၍သာေတာ္ေသးသည္ဟုဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
မိသားစုေတြေတြ႕ဆုံၿပီး ေနာက္ဆုံးမွ ႏႈတ္ဆက္သူကေတာ့ ဦးေက်ာ္ပင္ျဖစ္သည္။ သူက မာလာတင္တို႔ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ၏ ပေထြးေတာ္စပ္သူျဖစ္သည္။ အေမမျမရင္၏ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ဖက္လည္း ျဖစ္သည္။ အသက္အားျဖင့္ ၄၇ ႏွစ္ ၄၈ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိမည္။
အေမက အသက္ ၁၇ ႏွစ္သမီးအရြယ္ေလာက္မွာ ပထမအိမ္ေထာင္ျဖစ္ေသာ အေဖႏွင့္ ဖူးစာဆုံခဲ့ၾကၿပီး သူတို႔ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သူမအသက္ ၁၃ႏွစ္သမီးအရြယ္ေလာက္မွာ အေဖဆုံးသည္။ ထိုစဥ္က မိလဲ့က ၈ ႏွစ္သမီး ေမာင္အငယ္ဆုံး ေဇယ်ာက ၄ ႏွစ္သားအရြယ္ပင္ရွိဦးမည္။ အေမအသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ အေမ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသည္။ အေမက အသက္ ၃၂ ႏွစ္ ဦးေက်ာ္က၂၄ ႏွစ္ ဝန္းက်င္အရြယ္ေတြ အသက္ခ်င္းကြာျခား၍ အမ်ိဳးေတြ မၾကည္ျဖဴၾကေခ်။ ဦးေက်ာ္က အေမ့ထက္ ၈ႏွစ္ခန႔္ ငယ္သည္။ ငယ္တုန္းအရြယ္မို႔ ၾကက္တိုက္ဖဲရိုက္ႏွင့္ ဆိုးလည္းအေတာ္ဆိုးခဲ့သည္။ ဦးေက်ာ္ အျပင္မွာ ဆိုးေသာ္လည္း သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြအေပၚမွာေတာ့ လုံးဝျငဴစူခဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူ႔သားသမီးအရင္းႏွင့္မျခား ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခဲ့သူျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္အရြယ္ေရာက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သမီးႀကီးျဖစ္သူ မာလာတင္ကို လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ ဂ႐ုတစိုက္ အလိုလိုက္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား လက္ပြန္းတတီးအေနမ်ား၍ အေမလုပ္သူကပင္ တားယူရသည္အထိပင္။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ မာလာတင္အဖို႔ သူမအေပၚ အစစအရာရာလိုေလေသးမရွိျဖည့္ဆီးေပးေသာ ဦးေက်ာ္ကို မသိစိတ္ႏွင့္တြယ္တာ အခ်စ္ပိုခဲ့မိပါသည္။ ဒီမွာတင္ ျပႆနာက အစပ်ိဳးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အေနအထိုင္မတတ္သည့္သူမအေပၚ အေမျဖစ္သူကမၾကည္ခ်င္ေတာ့။ တစ္ေန႔တစ္ျခား အရြယ္ေရာက္လာေသာ မာလာတင္ကလည္း ရင္ကေလးစူတူတူ တင္ကေလးေမာက္ႂကြ၍ ၿမီးေကာင္ေပါက္မကေလးအသြင္ကို တျဖည္းျဖည္းကူးေျပာင္းစျပဳလာၿပီျဖစ္ရာ အေမလည္းႏွလုံးသားႏုႏုကို ကၽြဲခတ္သလို စိတ္တထင့္ထင့္ ေစာင့္ၾကည့္ရေသာအျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ရေလသည္။
အေမက သူမကို တျခားပို႔ဖို႔ စီစဥ္သည္။ သူမ၏ညီဝမ္းကြဲေတာ္စပ္သူ ေမာ္ေမာ္သန္းတို႔လင္မယား ထိုင္းနိုင္ငံနယ္စပ္ကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ သြားေရာက္ရာမွာ သမီးႀကီးျဖစ္သည့္ သူမကို တစ္ပါတည္းထည့္လိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္။
ထိုင္းနိုင္ငံကို မာလာတင္ ထြက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူမအသက္ ၁၅ ႏွစ္သမီးအရြယ္သာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ မာလာတင္တစ္ေယာက္ ဘဝအတြက္ အရြယ္ႏွင့္မမၽွေအာင္ ႐ုန္းကန္လာခဲ့ရသည္။ သူမအိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး တစ္ႀကိမ္သာ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။ အေမႏွင့္လည္း ခပ္တန္းတန္းပင္ ျဖစ္သြားသည္။
လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေမာင္အငယ္ ေဇယ်ာလင္းကို သူမကပင္ ေခၚသြားသည္။ မာလာတင္က စုတတ္ေဆာင္းတတ္သူမို႔ ထိုင္းနိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ဖန္ငဖက္မွာ ထိုင္းအစားအစာ ကြတ္တယိုေခၚ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ အေရာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုပါ ဖြင့္လွစ္လုပ္ကိုင္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း သူမ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ စီးပြါးတက္လာခဲ့သည္။ ေမာင္ျဖစ္သူကို ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ အလုပ္သြင္းေပးၿပီး လုပ္ခေငြရသေလာက္ကို ၿခိဳးၿခံေခၽြတာ၍ အိမ္ကို ျပန္ပို႔ေစသည္။ အေမတို႔လည္း အသက္ရႉေခ်ာင္လာခဲ့ကာ တိုက္ေတြ ၿခံေတြႏွင့္ ျဖစ္၍လာခဲ့ေလသည္။
သူမအိမ္ေထာင္ဖက္က ထားဝယ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ငါးဖမ္းေလွလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သည္။ မာလာတင္ အေဒၚေမာ္ေမာ္သန္းတို႔ လင္မယားႏွင့္အတူ ရေနာင္းၿမိဳ႕မွာ ငါးေရြးပုစြန္ေရြးသည့္အလုပ္ကို တြဲ၍ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က သူႏွင့္ေတြ႕ဆုံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
သူ႔နာမည္ ေမာင္နီဟုေခၚသည္။ ေလွသမားပီပီ အေသာက္အစား ေလာင္းကစား ဝါသနာထုံၿပီး ရသမၽွေငြကို တစ္ျပားမက်န္ ျဖဳန္းတီးပစ္ေလ့ရွိသူမို႔ အိမ္ေထာင္သက္ မရွည္ခဲ့တာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။
မာလာတင္ကိုယ္တိုင္လည္း သူမအိမ္ေထာင္က်စဥ္က အပ်ိဳစင္စစ္စစ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့တာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အသိဆုံးပင္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္သလို ေျပာျပသြားမည္ျဖစ္သည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ အိမ္ေထာင္လည္းပ်က္ အရြယ္လည္းရွိတုန္း ဟု ဆိုရမည့္ မိန္းမေခ်ာကေလးတစ္ေယာက္ပီပီ မာလာတင္ ကိုယ့္ဘဝကိုကိုယ္ ထင္ရာစိုင္းမိခဲ့သည္။ အေဒၚျဖစ္သူထံမွ ထြက္လာခဲ့ၿပီး အလုပ္မ်ိဳးစုံ ကုန္း႐ုန္းလုပ္ကိုင္ကာ ေငြကိုျခစ္ျခဳပ္ ရွာေဖြစုေဆာင္းနိုင္ခဲ့သည္။ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြမွာ လုပ္ဖူးသည္။ ရေနာင္းေစ်းထဲမွာ အေဖာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ အစုစပ္ဆိုၿပီး ပန္းလည္းေရာင္းဖူးသည္။ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္အိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္လည္းလုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဒီေနာက္တြင္မွ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တစ္ခု ဖြင့္လွစ္နိုင္ေသာဘဝအေျခကို ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။
ေမာင္ျဖစ္သူလည္း အစ္မအကူအညီျဖင့္ အလုပ္ကို တစ္ခုမေကာင္း တစ္ခုေျပာင္းလုပ္ရင္း လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္က ေစ်းတစ္ေနရာမွာ ရြယ္တူ ထိုင္းလူငယ္ေဆးသမားအုပ္စုတစ္စုႏွင့္ မေတာ္တဆ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားၿပီး ဝမ္းဗိုက္မွာဓားအထိုးခံရကာ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆုံးခဲ့ရသည္။ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရမဟုတ္သည့္ ဥပေဒကင္းမဲ့ရာေနရာမွာ ေမာင္ျဖစ္သူအေလာင္းကို ေျမက်ေအာင္ မနည္းႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့ရၿပီး မ်က္ရည္ေတာင္ ဘယ္နားက်မိမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရေပသည္။ သူတစ္ပါးနိုင္ငံမွာ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ျဖစ္သလို စီးပြါးရွာရျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ပင္တည္း။
ေမာင္ျဖစ္သူကို သံေယာဇဥ္ႀကီးသေလာက္ အခ်စ္ႀကီးလြန္းေသာ အစ္မအရင္းေခါက္ေခါက္ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မာလာတင္ ဒီျဖစ္ရပ္ကို တစ္သက္မေမ့နိုင္ခဲ့ပါ။ သူ႔ကိုယ္စား ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ လက္စားေခ်လိုသည္။ သူမ၏က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈျဖင့္ ေမာင္ငယ္အေပၚ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ငမိုက္သားအုပ္စုထဲက ယပက္လက္(ယိုးဒယား) ႏွစ္ေကာင္ကို သူမကိုယ္တိုင္ မျပန္လမ္းသို႔ ပို႔ပစ္နိုင္ခဲ့သည္။ သူမအေနႏွင့္ အားရေက်နပ္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း …။
ဒီကစၿပီး မာလာတင္၏ဘဝမွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုသည့္ အခ်ိန္ကာလအပိုင္းအျခားအတြင္းမွာ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရေပသည္။ နိမ့္တုံျမင့္တုံ ေလာကဓံ ဆိုတာကို သူမ်ားတကာထက္ ပို၍ အေတြ႕အၾကဳံေတြ အမ်ားႀကီး ၾကဳံေတြ႕ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းခဲ့ရပါသည္။
ခုေတာ့လည္း အရာရာသည္ ေျပာင္းလဲခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္ မာလာတင္ အိမ္ျပန္လာျခင္းက တစ္ဖက္နိုင္ငံကေန အၿပီးအပိုင္ျပန္လာခဲ့ျခင္းပဲျဖစ္သည္။ ဒီတစ္သက္ သူမ ဘယ္ကိုမွ ျပန္မသြားေတာ့ပါ။ ဒီအတြက္လည္း သူမမွာ အေၾကာင္းျပစရာ အလုံအေလာက္ ရွိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
သူမျပန္ေရာက္သည့္ညမွာ အေမႏွင့္ညီမျဖစ္သူ မိလဲ့တို႔ သူမအတြက္ စားေသာက္စရာေတြ အထူးစီစဥ္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးၾကသည္။ မိလဲ့က မမအတြက္ဆိုၿပီး သူမႀကိဳက္သည့္ ဘီယာခ်န္း(ဆင္တံဆိပ္ဘီယာ) ပါကင္လိုက္ ဝယ္လာေပးခဲ့သည္။ မိလဲ့အႀကိဳက္ Spy ဝိုင္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္ေလသည္။
ေလးေယာက္သား ဝိုင္းဖြဲ႕ေသာက္ၾကသည္။ အေမ့ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မာလာတင္က သူမအေတြ႕အၾကဳံေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ဳျပရသည္။ အေမလည္း ကၽြတ္ ကၽြတ္ကၽြတ္ ဆိုၿပီး စုပ္တသပ္သပ္ႏွင့္ မာလာတင္ေျပာျပသမၽွ ရင္တမမႏွင့္ နားေထာင္ေနေလသည္။ ဦးေက်ာ္ကေတာ့ သူ႔ထုံးစံအတိုင္း ဝီစကီတစ္လုံးေထာင္ၿပီး မာလာတင္ေျပာဆိုေနပုံကေလးကို အသာျပဳံး၍ ေငးၾကည့္ေနသည္။
"မမ "
"ဘာလဲ မိလဲ့ "
"မိလဲ့တို႔ တစ္ေနရာရာ ေလၽွာက္လည္ရေအာင္ေနာ္ "
"ေျပာ နင္ ဘယ္ကိုသြားခ်င္လဲ ရန္ကုန္လား အထက္ဖက္ကိုလား "
"အင္း ေအးေဆး စဥ္းစားတာေပါ့ ညီမေတာ့ အေဝးႀကီးကို သြားပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ "
"မမ နားလည္ပါတယ္ လဲ့လဲ့ရယ္ မမလည္း ဒီမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ခ်င္ေနတာပဲ"
ဆိုၿပီး ဦးေက်ာ္ဖက္ကိုလွည့္ကာ …
"ဦးေက်ာ္ေရာ ဘယ္ကို သြားမလဲ "
ေမးလိုက္ေတာ့ ဦးေက်ာ္က …
"ငါက နင္ျပန္လာလို႔ ဝမ္းသာေနတာပါ မာလာရယ္ မိသားစုေတြ စုံစုံညီညီနဲ႔ ခုလို ေနထိုင္ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ လို႔ "
ေၾသာ္ … ဦးေက်ာ္ရယ္ …လို႔သာ မာလာတင္ ရင္ထဲက တိုးတိုးကေလး ေရရြတ္လိုက္မိရင္း သူမမ်က္ဝန္းအိမ္မွာ မ်က္ရည္ရည္ၾကည္မ်ားပင္ ရစ္ဝဲ၍ လာခဲ့ရေတာ့သည္။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္။သူမအေပၚျမတ္နိုးတြယ္တာစိတ္ႀကီးမားသေလာက္ သူမကလည္း တန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ရေသာ ဦးေက်ာ္ကို မာလာတင္ အသာအယာ ဒူးတုပ္၍ ထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္မိသည္။ ေမေမ့ကိုလည္း ကန္ေတာ့သည္။ ေမေမကလည္း သမီးကို နားလည္စာနာစိတ္ျဖင့္ ေက်နပ္စြာပင္ ျပဳံးၿပီးၾကည့္ေနခဲ့ပါသည္။
စကာဝိုင္းဖြဲ႕ၾက စားေသာက္လိုက္ၾကရင္း ည ၁ဝနာရီထိုးခ်ိန္ေလာက္မွ အေမက …
"ကဲ ေမာင္ေက်ာ္ေရ သမီးႀကီးလည္း ပင္ပန္းလာၿပီ ဒီညေစာေစာ အိပ္ခ်င္လည္း အိပ္ပေစေတာ့ ေနာက္ေန႔က်မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ "
ဆိုၿပီး စကားဝိုင္းကိုသိမ္းကာ စားေသာက္ၿပီးသည့္ပန္းကန္မ်ား ဝိုင္းဝန္းေဆးေၾကာၿပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာထဲ ဝင္ခဲ့ၾကပါသည္။
မိလဲ့က ညအိပ္ဝတ္စုံပါးေလးႏွင့္ႂကြၾကရြရြကေလး ရိုးရွင္းစြာ လွပေနသည္။ သူမအသက္အရြယ္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ ပစ္သြားရက္သည့္ ေယာက္်ားသားဆိုသူအေပၚ အံ့ၾသစိတ္ႏွွင့္အတူ အစ္မျဖစ္သူရင္ထဲ နာက်င္လို႔သြားသည္။ မာလာတင္ ညီမျဖစ္သူ၏ခါးေလးကို သိုင္းဖက္လိုက္ရာက သူမပါးျပင္ေဖာင္းအိအိကေလးကို ၾကင္ၾကင္နာနာနမ္းလိုက္ပါသည္။
"မိလဲ့ရယ္ နင္က ႀကီးလာေလ ပိုၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းလာေလပဲ နင့္အေကာင္အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါဦး ဘာျဖစ္လို႔ ကြဲသြားၾကတာလဲ "
"လီးသရမ္းလို႔ေပါ့ မမရယ္ အဲ ေဆာရီး … "
"ဟဲ့ ရတယ္ေျပာ ေယာက္်ားတိုင္းလီးပါတာပဲ သစၥာရွိတဲ့ေကာင္ရွိတယ္ မရွိတာက ခပ္မ်ားမ်ားပဲ ခုေခတ္ကလည္း အင္တာနက္ေခတ္ဆိုေတာ့ ဘာမဆို အလြယ္တကူရနိုင္တာပဲ မဟုတ္လား ငါယူမိတဲ့ေကာင္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ လူကို အားရေအာင္လိုးၿပီး တျခားမိန္းမဆီ အလြယ္ကေလးနဲ႔ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ ဟင္း "
"တိုးတိုးေျပာ မမရဲ့ ဦးေက်ာ္ ၾကားသြားလိမ့္မယ္ "
"ၾကားပေစ ဟင္းဟင္း တို႔လည္းကေလးေလးေတြမွ မဟုတ္ၾကေတာ့တာ လင္နဲ႔မယားလိုေတာင္ေနခဲ့ၿပီးၾကၿပီ မိလဲ့ တကယ္လို႔ နင္ လင္ထပ္လိုခ်င္ရင္လည္းေျပာ ငါရွာေပးမယ္ "
"မရွာနဲ႔ ဆာရင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာ ဝယ္စားလို႔ရတယ္ ဒီေခတ္က ဟင္း ဟင္း…"
"ေအး နင္ေျပာတာလည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ ေျပာစမ္း နင္ဝယ္လို႔ရရင္ ငါ့ကိုလည္း လက္တို႔လိုက္ ဟုတ္လား မိလဲ့"
မာလာတင္က ညီမျဖစ္သူကို ေနာက္လိုက္ေတာ့ မိလဲ့က မာလာတင္၏ေပါင္ၾကားထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး ေပါင္တြင္းေၾကာကို ဆြဲဆိတ္ပစ္လိုက္ကာ …
"မမ မေကာင္းဘူးကြာ ဒီက အေကာင္းေျပာေနတဲ့ဟာကို "
"အို ဟဲ့ ေခြးမကေလး ၾကည့္ လူကို အရမ္းဆိတ္တာပဲ ကၽြတ္ နာလိုက္တာ "
"ဟီဟီ ဟိ "
မိလဲ့ တဟီးဟီးရယ္သည္။ မာလာတင္ မိလဲ့၏ ကိုယ္ေလးကို ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲပစ္လိုက္ၿပီး ကဲဟယ္ ကဲဟယ္ ဆိုၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲမွ ပိပိကေလးကို လက္ျဖင့္ အတင္းလွမ္းႏွိုက္၍ ဆုပ္ကိုင္ပစ္လိုက္သည္။ မိလဲ့ ခါးကေလးကို တြန႔္၍ ကုတင္ထက္မွာ လူးကာလွိမ့္ကာျဖင့္ ေရွာင္တိမ္းသည္။ မာလာတင္၏ထမီကို မိလဲ့ဆြဲခၽြတ္ေတာ့ မာလာတင္ကလည္း ညီမလုပ္သူ ညဝတ္အက် ႌကို ေအာက္ကေန မရအရပင့္လွန္ကာ ခၽြတ္ယူလိုက္သည္။
ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ငယ္စိတ္ေတြျပန္ေပၚေပါက္ၿပီး ေကာက္ရိုးပုံေပၚမွာ နပမ္းသတ္တမ္းကစားၾကတာေတြကို သတိရမိေသးေတာ့သည္။
"မမ မလုပ္နဲ႔ေနာ္ "
"ငါ့က်ေတာ့ လာစၿပီး ဟြင္း လုပ္မွာပဲ ခၽြတ္ နင္လည္း ေယာက္်ားနဲ႔အိပ္တုန္းကေတာ့ ထမီပါခၽြတ္ၿပီး ဖင္ေျပာင္နဲ႔ေနရဲတာပဲ မဟုတ္လား"
"အိုး ဟိုက လီးပါတာကိုး ခိခိ ခိ"
"ေအး ငါလည္း ေစာက္ပတ္ပါတယ္ နင့္ကို ေယာက္်ားနဲ႔ လိုးသလို လိုးျပမယ္ "
"မမ မ ထနဲ႔ေနာ္ ဟင့္ "
"ဘာ ဘာရယ္ ေျပာစမ္း မိလဲ့ "
"မ ထနဲ႔ ဟိုဟာ မထနဲ႔ လို႔ ေျပာတာ ဟီဟိ "
"ဘာ မထတာလဲ "
"စ စပတ္ မထ နဲ႔ ဟင္းဟင္း ဟင္း "
မာလာတင္ သူမမ်က္ႏွာကို မရယ္မိေအာင္ သတိထားၿပီး အတင္းတည္ပစ္လိုက္သည္။
"အငယ္မ "
"ဘာ ဘာလဲ "
"ဒီမွာ … နင္ ၾကည့္မလား "
"…… …… "
"လွည့္ ဒီဖက္ လွည့္လိုက္စမ္း ဟြင္း "
မိလဲ့ သူ႔မမႀကီးဖက္ကို လွည့္လာသည္။ မာလာတင္က ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ သူမထမီကို ခါးအထက္ဆီကို ပင့္လွန္တင္လိုက္ကာ ေခါင္းေပၚကေနေက်ာ္၍ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သူမ ခါးေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး ဟာလာဟင္းလင္းႀကီး ျဖစ္သြားရသည္။ သူမေပါင္ခြဆုံအရပ္ရွိ ႀကီးမားျပန႔္ကား၍ မ်က္ႏွာျပင္က်ယ္ကာ မို႔ေမာက္ခုံးႂကြေနလၽွက္ရွိေသာ ေစာက္ေမႊးအုံမ်ားအၾကားမွ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို မထင္မွတ္ဘဲ မိလဲ့တစ္ေယာက္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
"အယ္ အႀကီးႀကီးပဲ ဟင့္ဟင့္ "
"ဘာလဲ နင္က ဒါေတာင္ မျမင္ဖူးဘူး လုပ္ဦးမလို႔လား ဟင္း ဟင္း … ပဲျမစ္ပါ ေျပာမိေတာ့မွ ပုတ္သင္ဥေတြပါ ေပၚကုန္လိမ့္မယ္ "
"သူကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္ တကတည္း "
"ခၽြတ္ … နင္လည္း ၿပ … "
"ဟင့္ … ျပဘူး ဘာလို႔ ျပရမွာလဲ "
"ငါ … လာ ခဲ့ရမလား "
"အင္ … မလာနဲ႔ … မမ … အဲ့မွာပဲ ေန …"
မိလဲ့က ေျပာၿပီး သူမ ညအိပ္ဝတ္စုံေလးကို ေအာက္ကေန မာလာတင္လုပ္သလို ပင့္လွန္ျပလိုက္သည္။ မိလဲ့၏အဂၤါဇပ္ (ေစာက္ပတ္)ကလည္း အေမႊးအေတာင္စုံလင္လၽွက္ သူ႔အစ္မကဲ့သို႔ပင္ မို႔ေမာက္ႂကြရြကာ အေမႊးဦးစြန္းဖုတ္ကေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေပသည္။ မာလာတင္ သူ႔ညီမအနားကို လွစ္ကနဲေရာက္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကို မလူးသာမလြန႔္သာေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ကိုင္ပစ္လိုက္သည္။ မိလဲ့ ႐ုတ္တရက္မို႔ မတတ္သာဘဲ အငိုက္မိခံလိုက္ရသည္။
"ရမလား က်ဳပ္ကို ဒီလိုလုပ္လို႔ ဟင္း ဟင္း "
မာလာတင္ ၾကမ္းပစ္လိုက္သည္။ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ထင္တိုင္းၾကဲပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၍ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ပူးကပ္သြားၾကၿပီး အသားဆိုင္ေတြအခ်င္းခ်င္း မိမိရရ ထိေတြ႕မိသြားၾကေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ပြတ္သပ္ရင္း စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို အားမလိုအားမရသလိုျဖစ္လာသည္။
"မမ လႊတ္ကြာ တအားမဖိနဲ႔ "
"ဟဲ့ ငါကနင့္ကို ခ်စ္လို႔ စတာကို"
"မမဟိုဟာႀကီးက ဖိမိေနၿပီ "
"ဘာ ဟိုဟာလဲ "
"မမေစာက္ပတ္ေပါ့ လဲ့အေပၚကေန တအားပြတ္ေနတာ "
"နင္က နာတယ္ေပါ့ ဟြန္း"
မာလာတင္ သူမကိုယ္ေပၚကေန လွိမ့္ထြက္လိုက္ၿပီး စိတ္ဆိုးဟန္ျပဳသည္။ ကုတင္တစ္ဖက္မွာ ကားရယားႀကီး လဲေလၽွာင္းလၽွက္ရွိသည့္ မာလာတင္အနားကို မိလဲ့ တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္သြားသည္။ မာလာတင္က မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္လို႔ထားရင္း သူမမ်က္ဝန္းအိမ္ေထာင့္ဆီမွ မ်က္ရည္ကေလးတစ္စ စီးက်လာသည္ကို မိလဲ့ေတြ႕လိုက္ရသည္။
သူမစိတ္ထဲ ထင့္ကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားရေလသည္။ မမႀကီးမ်ား းငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားၿပီလား လို႔ ေတြးလိုက္မိေလသည္။
မိလဲ့တစ္ေယာက္ သူ႔မမႀကီးကို သနားက႐ုဏာသက္စြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနမိပါသည္။ သူမက မမအနားကပ္ကာ မမ၏ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးကေလးကို သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ၾကင္နာစြာဖိကပ္နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္မိပါသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ အေသြးအသားေတြ ေျဗာင္းဆန္ကုန္ၿပီလား လို႔ေတာင္ ေအာက္ေမ့ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားေသာ ျဖစ္ရပ္ေအာက္မွာ ေသြးသားရင္းျခာျဖစ္ေသာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သား သတိလက္လြတ္ပင္ ျဖစ္သြားမိၾကေလသည္။
သူမသတိဝင္လာမိသည့္အခ်ိန္မွာ မမႀကီး၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ျပန္လည္၍ ဖိကပ္နမ္းစုပ္လၽွက္ပင္ ရွိေနေသးသည္။ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႕လိုက္ဖက္လိုက္ႏွင့္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္ျပဳမိလ်က္သား ရွိေလသည္။ မမ၏လက္မ်ားက သူမ၏နို႔အုံအိအိႏွစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ကာ နို႔သီးအခ်င္းခ်င္းထိေတြ႕ပြတ္တိုက္မိေစၿပီး ထူးျခားဆန္းၾကယ္လွသည့္ အေတြ႕အရသာကို ေပးေနေပသည္။ ေပါင္လုံးေပါင္တန္အခ်င္းခ်င္းလည္း ေႁမြသတၱဝါတို႔ မိတ္လိုက္သလို ထြန႔္လူးယွက္လိမ္၍ ေလၽွာထိုးပြတ္သပ္ေပးေနမိၾကသည္။
"မမ မမ … အင့္ … အင့္ … ဟင္ … "
"ဘာ … ဘာ လုပ္ေနတာလဲ … လို႔ "
"မိ … လဲ့ … နင္ … ၿငိမ္ၿငိမ္ ေန စမ္း … ဟာ "
မိလဲ့စိတ္ေတြ ထုံထိုင္းေဝဝါးလၽွက္ရွိသည္။ မမမာလာ၏လက္တစ္ဖက္က သူမအဂၤါဇပ္ဆီကို တစ္ဆင့္တိုး၍ ေရာက္ရွိလာသည္ကို သတိထားလိုက္မိသည္။ မျပဳသင့္မျပဳအပ္သည့္ အျပဳအမူဆိုတာကို သူမ နားလည္မိသည့္တိုင္ေအာင္ မမ၏ လိုအင္ဆႏၵေနာက္ကို မျငင္းဆန္ဝံ့ဘဲ အသာတၾကည္ နစ္ေမ်ာလိုက္ပါ ေနမိရင္း သူမကိုယ္တိုင္လည္း မမ၏လႈပ္ရွားမႈကို အလိုအေလ်ာက္ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ေပးေနမိသလို စိတ္ထဲက ထင္မွတ္လိုက္မိသည္။
မမေရာ သူမပါ မိနစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာၾကာ ထြန႔္လူးလႈပ္ရွားေနမိၾကပါသည္။
"အင့္ မ မ … အင့္ အိ …အိ ဟင့္ အင့္ …အင္းးးး "
သြားၿပီ … ဆိုၿပီး မိလဲ့ ႏႈတ္မွ အသံကေလးပင္ ထြက္သြားခဲ့မိသလား အေသအခ်ာ မေျပာတတ္ေတာ့ပါေခ်။ သူမ၏ေပါင္ၾကားရပ္ဝန္းဆီမွ တေျဖာေျဖာက်ဆင္းသြားေသာ အရည္သံေတြကိုေတာင္ သူမနားထဲက ၾကားလိုက္မိသလိုပင္။
ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေပါင္ၿခံအတြင္းပိုင္းတစ္ေလၽွာက္မွာ တစ္စုံတစ္ရာက ရႊဲနစ္ခၽြဲက်ိစြာျဖင့္ စီးယိုထြက္လၽွံ က်လာရေလသည္။
စတင္လႈပ္ရွားလာသူက မမ ပင္။ မမ၏မ်က္လုံးအစုံက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြင့္လာခဲ့သည္။ ႏြမ္းလ်ေနသည့္ၾကားက ညီမျဖစ္သူကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ကေလးျပဳံးကာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေပသည္။ မိလဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေလးတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ မမကို ဘာျပန္ေျပာရမန္းမသိ ေၾကာင္အမ္းအမ္းႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"လဲ့ "
"မမ "
"မမေလ … စိတ္ … စိတ္ မထိန္းနိုင္လို႔ … ခုလို … "
မိလဲ့ သူမႏႈတ္ခမ္းကို ကပ်ာကယာ လွမ္းပိတ္လိုက္မိသည္။ မမက ေခါင္းေလး အသာမဲ့ကာ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ရင္း …
"မမ ကိုယ့္ ညီမနဲ႔လည္း မေတြ႕တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ အေပ်ာ္လြန္သြားမိတယ္ "
စကားလည္းေျပာရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ညီမျဖစ္သူ ႏႈတ္ခမ္းကေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မံ၍ စုပ္နမ္းလိုက္ေသးသည္။
"လဲ့ မ ေနတတ္ေတာ့ဘူး မမရယ္ "
"မမ ဘယ္ကေန ျပန္လာတာလဲ ဆိုတာ ညီမအသိပဲ ေနာ္ "
"အင္း ""မမ ဘာေတြ ၾကဳံေတြ႕ၿပီး ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ဘယ္လို ျဖတ္သန္းလာခဲ့သလဲဆိုတာ နင့္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္ မမမွာ ရင္ဖြင့္စရာဆိုလို႔ ဒီ ညီမတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာ "
"ေျပာပါ မမ ရဲ့"
"ဟိုဖက္မွာတုန္းက မမေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ညီအစ္မေတြဆိုရင္ အခု မမနဲ႔ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္သားဆက္ဆံတာထက္ ပိုဆိုးၾကေသးတယ္ သိလား မိလဲ့ "
"ဘယ္လို … လဲ့ နား သိပ္မရွင္းဘူး မမ ရယ္"
"ညီအစ္မဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ သူမ်ားတကာေတြထက္ တအားပိုၿပီး ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ အခ်င္းခ်င္းလည္း ခုလို ပြတ္တာကိုင္တာလုပ္ၾကတာပဲ တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ေတာင္ ယက္ၾကတယ္ အတုတို႔ ဘာတို႔ သုံးတာလည္း မမ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ဖူူးတယ္ "
"ဒါေၾကာင့္ မမ ခုလို လုပ္တာလား လို႔ "
"ဒီလိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ဒါက စရင္းေနာက္ရင္း မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္သြားတာ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း မမတို႔ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုပဲ ကစားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား … လို႔ ဟင္း ဟင္း "
မိလဲ့ ရွက္စနိုးကေလး ရယ္လိုက္သည္။
"လင္မယား လုပ္တမ္းကစားတာေလ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္"
"ဟင္း ဟင္း ဟင္း … နင္က ဒါက်ေတာ့ မွတ္မိသားပဲ "
မမလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ဟင္းကနဲခ်လိုက္ၿပီး ညီမျဖစ္သူ မိလဲ့နေဘးမွာ လွဲအိပ္ခ်လိုက္သည္။ မိလဲ့၏ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနၿပီး အဝတ္မဲ့ေနေသာ သူမကိုယ္လုံးအိအိကေလးကို လက္ျဖင့္သိုင္းဖက္၍ သူမခႏၶာကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းမွ မို႔ေမာက္လုံးတင္းႂကြရြလၽွက္ရွိေသာ ရင္သားဆိုင္ႀကီးႏွစ္ႁမႊာအား ဖြဖြရြရြကေလး ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ကစားရင္း …
"မမတို႔ ညီအစ္မေတြလည္း ဘဝတူပဲေနာ္ အားကိုးတႀကီး လင္ယူမိေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အပ်ိဳရည္ပ်က္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္ နင့္ယူတဲ့လင္က အလိုးေရာေကာင္းရဲ့လား မိလဲ့"
"ဘာေတြေမးေနတာလဲ မမရယ္ "
"ငါ သိခ်င္လို႔ ေမးတာေပါ့ "
"အလိုးေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိဘူး သူ႔ထက္စာရင္ အ႐ူးဖိုးေထာင္ကေတာင္ တစ္ပမ္းသာခ်င္ သာဦးမွာ "
"ဘယ္က အ႐ူးဖိုးေထာင္လဲ နင္ ေတြ႕ဖူးလို႔လား"
"ဥပမာေျပာတာပါ မမေတာ့ ဘယ္သိမလဲ ဒီရြာမွာ ေလၽွာက္သြားေနတဲ့စိတ္မႏွံ့တဲ့ လူႀကီးကို ေျပာတာ သူ႔ဟာႀကီးက ခၽြတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အႀကီးႀကီးတဲ့ ဟင္း ဟင္း"
"သူ႔ဒုတ္ႀကီးေျပာတာလား ဒါျဖင့္ နင့္ဟိုအေကာင္ဟာက ေသးေသးေလးေပါ့ ဟုတ္လား ကြဲသြားတာေတာင္ နည္းေသး ဟြန္း "
ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေျပာလိုက္ရယ္လိုက္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္လိုက္ႏွင့္ တစ္ညဉ့္တာအခ်ိန္က ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။
မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ၿမိဳ႕အႏွံ့ကို မာလာတင္ လိုက္လံလွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္းႏွင့္ပင္ တစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ၾကာသြားသည္။ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ေတြ႕သည္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ကေလးေတြေျပာဆိုၾကရင္း ငယ္ဘဝအခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ျပန္လည္သတိရမိေသးေတာ့သည္။
သူမသြားေလရာ အေနာက္ကေန ညီမျဖစ္သူ မိလဲ့က တေကာက္ေကာက္ပါေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ညီမက ကုန္စုံဆိုင္အလုပ္ႏွင့္ မအားလပ္သည့္အခါမ်ိဳးက်မွ ပေထြးျဖစ္သူဦးေက်ာ္က သူမကို အေဖာ္အျဖစ္ လိုက္လာေပးသည္။
မာလာတင္က အိမ္အတြက္လိုအပ္ေနသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ယူျဖည့္ဆည္းေပးရင္း ဗာဟီရအလုပ္မ်ားေနခဲ့ၿပီး ေတာ္႐ုံႏွင့္ ခရီးမထြက္နိုင္ၾကဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ဦးေက်ာ္လက္ရွိစီးေနေသာ ေမာ္ဒယ္နိိမ့္ေနသည့္ဆိုင္ကယ္အစား ထိုင္းနိုင္ငံထုတ္ ဝမ္းတူးဖိုက္ ေရႊလွိုင္း(ငေႁမြထိုး ဟုလည္းေခၚသည္) အမ်ိဳးအစား ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို အသစ္အေနႏွင့္ ပါကင္ေဖာက္ ဝယ္ေပးခဲ့သည္။ အေမေရာ ဦးေက်ာ္ပါ ဝမ္းသာသြားၾကသည္။ မိလဲ့ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးကတည္းက အိမ္၏စီးပြားေရး ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာခဲ့ရသည္မို႔ ဦးေက်ာ္လည္း ဆန္ပြဲစား စပါးပြဲစားအလုပ္ကို အနည္းငယ္ဝိတ္ေလၽွာ့ၿပီး သူ႔တစ္နိုင္တစ္ပိုင္အေနျဖင့္သာ သက္ေတာင့္သက္သာ ဆက္လုပ္လာခဲ့သည္။ အေမႏွင့္အတူ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္လုပ္လာသည္။
မာလာတင္က ဤမၽွႏွင့္မေက်နပ္နိုင္ေသးဘဲ သူမထံတြင္ စီးပြားေရးတိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ရန္ ရင္းႏွီးေငြ အလုံအေလာက္ ပါလာေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ပြင့္လန္းလာသည့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ ေငြရေပါက္ရလမ္းမ်ားကို တြက္ခ်က္ျပၿပီး အိမ္စီးဇိမ္ခံကားတစ္စီးႏွင့္ ၿမိဳ႕တြင္းလိုင္းေျပးဆြဲရန္ ခပ္လတ္လတ္ ခရီးသည္တင္ကားတစ္စီးေလာက္ကိုပါ ဝယ္ယူသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူမတို႔ညီအစ္မ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္ရာက ျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ သူမ၏ အစီအစဥ္မ်ားကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အိမ္သားမ်ားကို ရွင္းျပလိုက္သည္။
မာလာတင္အေျပာေၾကာင့္ အေမျဖစ္သူေရာ သူမပေထြးဦးေက်ာ္ပါ တအံ့တၾသပင္ျဖစ္ရသည္။ သမီးႀကီးမာလာတင္ ဤမၽွအထိ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ား ရွာေဖြစုေဆာင္းနိုင္လိမ့္မည္ဟုပင္ သူမ မထင္မိခဲ့ေခ်။ အိမ္၏ေရွ႕ေရးအတြက္ စိတ္ခ်ရၿပီဆိုၿပီး အတိုင္းမသိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္မိေပသည္။
မိလဲ့လည္း မမဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေငြေတြ အမ်ားႀကီးရလာခဲ့သလဲဆိုၿပီး တစ္ေမးတည္း ေမးေနသည္။
"ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေရာ နည္းေပါင္းစုံရွာႀကံခဲ့လို႔ေပါ့ ညီမေလးရယ္ "
ဆိုၿပီး မာလာတင္ စကားကို တိုတိုျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္မေမးနိုင္ေအာင္ ပိတ္လိုက္ရသည္။ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ဆက္ဆံေရးအေျခအေနက စေရာက္သည့္ေန႔က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလိုပင္ ယခင္ကႏွင့္မတူေသာ အေနအထားတစ္ရပ္ကို ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ သြားအတူ လာအတူ စားအတူ အိပ္အတူျဖစ္လာသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အတြင္းေရးကိစၥေတြကို မကြယ္မဝွက္စတမ္း ေျပာဆိုလာနိုင္ခဲ့ပါသည္။
ညေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏွစ္ေယာက္သား အေတြ႕အၾကဳံခ်င္းႏွီးေႏွာဖလွယ္၍ တိုးတိုးေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားလို ဆိုးတိုင္ပင္ေကာင္းတိုင္ပင္ အတူတူေနလာခဲ့ၾကသည္။ မာလာတင္က ညီမျဖစ္သူကို သူ႔ဇာတ္လမ္းေလးေတြ တစ္စြန္းတစ္စ ေျပာျပလာသည္။ ညီမအေတြ႕အၾကဳံေတြကိုလည္း ခေရေစ့တြင္းက်ေမးျမန္းခဲ့ေလရာ သူမေယာက္်ားႏွင့္ခြာျပဲၿပီး ထင္ရာစိုင္းခဲ့သည့္ မိလဲ့၏အတြင္းေရးကိစၥအခ်ိဳ႕ကို သူမနားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ ၾကားသိခဲ့ရေလသည္။
ညီမျဖစ္သူ မိလဲ့လည္း သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ေယာက္်ားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အဆုံးစြန္အထိလိုက္ေလ်ာကာ ကုန္းလာခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူမအေျပာအရပင္ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္မကပင္ ရွိေနခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕ဒီနယ္က တခ်ိဳ႕က ရပ္ေဝးမွလာေသာ သူစိမ္းဧည့္သည္ေတြ ျဖစ္ေနသည္။
"မိလဲ့ … နင္ ေတာ္ေတာ္ကဲခဲ့တာပဲေနာ္ … နင့္ ဟို အေပါက္က ေခ်ာင္ခ်ိမကုန္ဘူးလား "
"မမကလဲ မမလည္း ကိုယ္ေတြ႕ပဲမဟုတ္လား … လဲ့တို႔မိန္းမေတြဆိုတာ သားေရကြင္းလိုပဲတဲ့ … အက်ဥ္းအက်ယ္ လိုသလို ညႇိနိုင္တာပဲေလ ခိခိ ခိ "
"ဟင္း … အေျပာကျဖင့္ ေရႊမန္း … မွန္း … ငါ စစ္ေဆးၾကည့္စမ္းမယ္ "
"ဟီဟိ …မ … လုပ္နဲ႔ေနာ္ မမ ရဲ့ … လဲ့ ျပန္လုပ္မွ အဆိုးမဆိုနဲ႔ … ဟင္း ဟင္း ဟင္း "
အိပ္ခန္းထဲမွာ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ ကဲၾကသဲၾကသည္။ မိလဲ့ ငါ တစ္ခုေမးမယ္ ဆိုၿပီး မာလာတင္က ညီမျဖစ္သူကို …
"နင္ေျပာတဲ့ ဟိုလူ အေၾကာင္း ငါ သိခ်င္ေသးလို႔ "
"ဘယ္သူလဲ "
"ဟိုလူ စိတ္မႏွံ့တဲ့ လူႀကီး "
"ဖိုးေထာင္ ေျပာတာလား "
"အင္း ဟင္းဟင္း "
"ညေန ကၽြန္မ ျပမယ္ မမနဲ႔ ကၽြန္မ လမ္ေလၽွာက္ထြက္ရင္း သူအျမဲရွိတတ္တဲ့ေနရာ ျပေပးမယ္ေလ "
မာလာတင္လည္း ေကာင္းၿပီ ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။
သူတို႔ရြာ၏ ေျမာက္ဖက္ပိုင္းမွာ ေတာင္ကုန္းအျမင့္မွာတည္ထားေသာ တန္ခိုးႀကီးဘုရားတစ္ဆူရွိသည္။ ဘုရားအနီးတဝိုက္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား သုံးေလးေက်ာင္းခန႔္ ဝန္းရံလို႔ေနၿပီး ေျမလမ္းေလးအတိုင္း ဆင္းသက္လာလၽွင္ ရြာပတ္လမ္းဟုဆိုရမည့္ ကြန္ကရစ္လမ္းဆီေရာက္ရွိလာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုလမ္းက ေတာင္ကို ပတ္၍ ေဖာက္လုပ္ထားျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ဘုရားေပၚကေန အုတ္ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဆင္းၿပီး အနီးဆုံးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေက်ာ္လြန္လာသည္ႏွင့္ သခ် ၤိုင္းဇရပ္တစ္ခုကိုေတြ႕ရမည္။
အဆိုပါဇရပ္က ေတာင္ကိုပတ္ထားသည့္လမ္းႏွင့္ အနည္းငယ္ေတာ့လွမ္းသည္။ အုတ္ဂူအေဟာင္းမ်ား ျခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားဖုံးလႊမ္းေနၿပီး ကိစၥႀကီးငယ္ေပၚေပါက္သည့္အခ်ိန္မ်ိဳးမွလြဲ၍ သာမန္အခ်ိန္ဆိုလၽွင္ လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းပါးသည္။ ဇရပ္ကေနၾကည့္လိုက္လၽွင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိေတာင္ပတ္လမ္းႏွင့္တကြ ထန္းပင္မ်ားအစီအရီေပါက္ေရာက္ေနေသာ ရိတ္သိမ္းၿပီးစ လယ္ကြင္းမ်ားကို အတိုင္းသား လွမ္းျမင္ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ လူေတြႏွင့္ေဝးေဝးမွာေနတတ္သည့္ ဖိုးေထာင္က ယခုလို သူ႔အတြက္ ေနရာထိုင္ခင္း အဆင္ေျပလွေသာ သာလာယံ ဇရပ္မွာေနျခင္းက သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္မႈရွိလွသည္ ဟုဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ညေနခင္း ဘုရားဖက္ကို လမ္းတစ္ပတ္ေလၽွာက္မည္ဆိုၿပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လွည့္ပတ္ထြက္ခဲ့ကာ ရြာထဲဖက္မုခ္ဝမွ မဝင္ဘဲ ေတာင္ေျခရွိရာ အေနာက္ဖက္ျခမ္းဆီ ပတ္၍လာခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေစာေနေသး၍ ဇရပ္ဖက္ကို မသြားေသးဘဲ အုတ္ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဘုရားရင္ျပင္ေပၚထိအေရာက္ ေလၽွာက္လွမ္းတက္လာခဲ့ၾကရင္း ဘုရားကို ဝတ္ျပဳလိုက္ၾကေသးသည္။ ဘုရားကို လက္ယာရစ္လွည့္ပတ္ကာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေလညင္းခံ၍ ေတာင္ေျခရွိလယ္ကြင္းမ်ားႏွင့္ပနံရေနသည့္ စိမ္းစိုလတ္ဆတ္သည့္ ရႈေမၽွာ္ခင္းမ်ားကို ေလၽွွာက္ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။
"မမ ေအာက္ဆင္းၾကစို႔ "
မိလဲ့က သတိေပးေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ျပင္ေပၚမွဆင္းလာခဲ့ၾကၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေက်ာ္လြန္၍ အနန္းပင္ ရင္ခတ္ပင္ႏွင့္ ဘိစပ္ျခဳံမ်ားအၾကားမွာ ထီးထီးမားမားတည္ရွိေနေသာ ဇရပ္ႀကီးဆီ အသာခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ၾကေလသည္။
"ညည္းႏွယ္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ လာေတြ႕ရတယ္လို႔ "
မာလာတင္က သူ႔ညီမကို တိုးတိုးကေလးကပ္ေျပာသည္။ မိလဲ့က …
"အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္မလည္း လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕စရာရွိလို႔ ဒီဖက္ေရာက္လာတာပဲ သူနဲ႔ပက္ပင္းတိုးတာနဲ႔ ျပန္လွည့္ခဲ့ရတယ္ ေနာက္ပိုင္း စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဘုရားေပၚတက္ၿပီးအျပန္ ဒီေနရာမွာ တစ္ေထာက္ နားျဖစ္သြားတာပါပဲ မမရဲ့"
"သူနဲ႔ စကားေျပာၾကတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား "
"အင္း "
မိလဲ့က ေျပာရင္း သူမဖာသာ မလုံမလဲႏွင့္ ခိကနဲရယ္ေမာလိုက္မိပါသည္။ ဇရပ္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေအးျမေသာအေငြ႕အသက္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ နားနားေနေန ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာပဲ လို႔ မာလာတင္ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ သူမတို႔ တြက္ဆထားသည့္အတိုင္း အ႐ူးဖိုးေထာင္ဟု အရပ္ထဲကေခၚေလ့ရွိသည့္ သူ႔ကို ဇရပ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လဲေလၽွာင္းလၽွွက္ရွိတာကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
သူ႔အသက္က ၄ဝေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိမည္။ ညႇင္းသိုးသိုးဆံပင္ႏွင့္ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ အနည္းငယ္ရွိၿပီး ဖ်င္ၾကမ္းအက် ႌတစ္ထည္ကို ၾကယ္သီးအစုံအေစ့မတပ္ဘဲ ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ေအာက္က ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ဆင္ကာ ပုဆိုးက အနည္းငယ္ေတာ့ စုတ္ျပဲေနတာေတြ႕ရသည္။ ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္ တစ္ဖက္ခ်ပုံစံႏွင့္လွဲအိပ္ေနတာမို႔ လုံခ်ည္ေအာက္စက လြတ္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသည္။
"မမ အသာေနေနာ္ "
မိလဲ့ေျပာၿပီး သူ႔အနားကို ကပ္သြားသည္။
"ကို ဖိုးေထာင္ "
သူမက ေခၚလိုက္ရာ သူ႔မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီး သူမကို ခပ္စူစူးေလးၾကည့္ေနတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။
"ရွင္ ကၽြန္မကို မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား "
"အင္း "
"ရွင့္အတြက္ စားစရာယူလာတယ္ "
သူမလက္ထဲမွ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ သူက ေငါက္ကနဲထထိုင္ၿပီး အထုပ္လွမ္းယူလိုက္ကာ ခ်က္ခ်င္း ျဖည္မည္ျပဳရာ မိလဲ့ သူ႔လက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရင္း …
"ေနဦး မစားနဲ႔ဦး ေနာက္ၿပီးမွစား လုပ္စရာ ရွိေသးတယ္ေလ "
"ကၽြန္မေနာက္ကို အရင္လိုက္ခဲ့ "
မိလဲ့ ေခၚေဆာင္ရာကို က်ိဳးႏြံစြာ လိုက္ပါသြားသည္။ အစ္မျဖစ္သူကို အသာလက္ျပ၍ မိလဲ့ ဇရပ္အျပင္ဖက္ရွိ ေပါင္းျခဳံတစ္ခုထဲကို သူ႔လက္ကိုဆြဲကာ ေခၚသြင္းသြားလိုက္သည္။ မာလာတင္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္ပါမသြားေသးဘဲ ညီမျဖစ္သူ မိလဲ့၏ အရိပ္အျခည္ကိုၾကည့္၍ ဆယ္မိနစ္ခန႔္ၾကာေတာ့မွ သူတို႔ရွိမည့္ေနရာဖက္ကို အသာခၽြတ္နင္းေလၽွာက္လာခဲ့သည္။
