ဒိုင္း ေသနတ္သံကား ကားလမ္းမေပၚတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ ကားေပၚပါခရီးသည္။ မ်ားကား ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားၾကရာဝယ္ ေဒၚေမဝင္းေမာင္တစ္ေယာက္လဲ အပါအဝင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ “အားလုံး မေသခ်င္ရင္ ကိုယ့္မွာပါတဲ့ပစၥည္းေလးေတြကို ထုတ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ဟိုမွာျဖန႔္ထားတဲ့ အဝတ္စထဲကို ထည့္ၾက ရွာလို႔ေတြ႕မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အသက္ ဖက္နဲ႔ထုပ္ဖို႔ျပင္ထား” မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္မ်ားႏွင့္ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူေသာ တစ္ေယာက္က ေအးစက္စက္ လွမ္းေျပာလိုက္၏။ ေဒၚေမဝင္းေမာင္လည္း သူမလက္စြက္ လက္ေကာက္ႏွင့္ နားကပ္မ်ားကို ဓါးျပမ်ားခိုင္းသည့္ အတိုင္း ဆြဲခၽြတ္ၿပီး အဝတ္စေပၚ ပုံေပးလိုက္သည္။ “ေနဦး” ဓါးျပေခါင္းေဆာင္က သူမလက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ သူမ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ့ရြံ့ျဖင့္ ရပ္ေနလိုက္သည္။ “ခင္ဗ်ား မ်က္ႏွာ ေမာ့စမ္း” ဓါးျမဗိုလ္ အသံကို သူမ ၾကားဖူးသလိုလိုေတာ့ရွိသည္။ ဘယ္မွာၾကားဖူးမွန္းမသိ။
“ေၾသာ္ စားရကံၾကဳံလို႔မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲတာပါလား ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကေတာ္ ေဒၚေမဝင္းေမာင္ပါလား.. ေဟ့ကားသမား.. သြားလို႔ရၿပီ။ .. ဒီမိန္းမကိုထားခဲ့ ဟားဟား” ဓါးျမဗိုလ္ကား သေဘာက်စြာရယ္ေမာေနၿပီ။ ေဒၚေမဝင္းေမာင္ကား ငို႐ုံကလႊဲၿပီးဘာတတ္နိုင္ဦးမွာလဲ။ ဓါးျပမ်ားကား သူမလက္ကိုႀကိဳးျဖင့္တုပ္ၿပီး ေတာထဲသို႔ ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေျခဖဝါးမ်ားကလည္း ေပါက္လာၿပီ။ ၿမိဳ႕မွာ အၿငိမ္းစားေနခဲ့ေသာ ေဒၚေမဝင္းေမာင္တစ္ေယာက္ ယခုမွ ဒုကၡလွလွေတြ႕ေခ်ၿပီ။ ဓါးျပမ်ားၾကည့္ရသည္။ မွာလည္း သူမကို သနားမည့္ပုံ မည္သူမွမေပၚ။ စခန္းေရာက္ေသာအခါ ဓါးျပမ်ားကားအနားယူေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ေဒၚေမဝင္းေမာင္ဘဝကမူ ဓါးျပဗိုလ္အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေဘာင္မ်ားျဖင့္ ပူးခ်ည္ထားျခင္းခံရ၏။
“အို လူယုတ္မာ လႊတ္လႊတ္”
“က်ဳပ္လူယုတ္မွမဟုတ္ပါဘူး ေဒၚေမဝင္းေမာင္ရဲ့ ၾကည့္စမ္းပါဦး” ဓါးျပဗိုလ္က သူ႔မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
“ဟင္ ေမာင္အိုက္စံ”
“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ အိုက္စံပါ ခင္ဗ်ားေယာက်ၤား ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကက်ဳပ္ကို လုပ္ႀကံလို႔အားမရေသးဘဲ က်ဳပ္ညီမေလးကိုတစ္ဖက္နိုင္ငံေရာင္းစား ဘဝပ်က္ခဲ့ရတဲ့ သစၥာရွိမိတ္ေဆြႀကီ အိုက္စံပါဗ်ာ ဒီေတာ့က်ဳပ္ကလည္း ခင္ဗ်ားေယာက်ၤားကို ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ဗ်င္းေနတာကို ဖုန္းနဲ႔ရိုက္ထားၿပီး ပို႔ေပးမယ္”
“ေမာင္ေလးရယ္ ဒီကိစကအမနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ”
“ဆိုင္တာေပါ့ဗ်ာ ခင္ဗ်ားကသူ႔မိန္းမေလ ၿပီးေတာ့ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး က်ဳပ္ဆိုက်ဳပ္ညီမေလးကို လိုက္ရွာတာ အခုအခ်ိန္ထိမေတြ႕ဘူး ခင္ဗ်ားေယာက်ၤား ဝေအာင္လုပ္ၿပီး တစ္ဖက္နိုင္ငံ ေရာင္းလိုက္တာေလ”
“အမဒါေတြကို မသိရိုးအမွန္ပါ ငါ့ေမာင္ရယ္”
“နိုးနိုး မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းလာျပမေနနဲ႔ သနားတတ္တဲ့ က်ဳပ္စိတ္က လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ႏွစ္ေလာက္က ေသသြားၿပီ” အိုက္စံကား နာက်ည္းမုန္းတီးစြာေျပာလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားစိတ္ကိုစမ္းတာပါ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားေယာက်ၤားလို မယုတ္မာတတ္ပါဘူး” အိုက္စံကား ေျပာေျပာဆိုဆို သူမလက္ကိုခ်ည္ထားေသာႀကိဳးကိုျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ား ထြက္ေျပးမယ္ေတာ့မႀကံနဲ႔ေနာ္ ေဒၚေမဝင္းေမာင္ က်ဳပ္ကတကယ္ပစ္မွာ”
“ေမာင္အိုက္စံရယ္ မင္းဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့ရတာလဲကြယ္ အမကိုရွင္းျပပါဦး”
အိုက္စံကား ေဒါသအလြန္တရာျဖစ္စြာျဖင့္ “ခင္ဗ်ားတကယ္မသိတာလားေဒၚေမဝင္းေမာင္”
“အမမသိရပါဘူးကြယ္ အမကိုေျပာျပပါ”
“ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားေယာက်ၤား ယုတ္မာပုံကိုေျပာျပရေသးတာေပါ့ဗ်ာ”
(၂)
“ေမ ဒါ ဒီတစ္ေခါက္ကိုယ္တို႔ နယ္စပ္ကုန္ေတြသြားပို႔ရင္လိိုက္မဲ့ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ အိုက္ပန္တဲ့” ေမဝင္းေမာင္ကား ကိုႀကီးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ မိတ္ဆက္ေပးေသာ အိုက္ပန္ဆိုေသာ လူငယ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အသက္က(၂၅)ႏွစ္ခန႔္သာရွိဦးမည္။ အားကစား လိုက္စားေသာေၾကာင့္ထင္။ လက္ေမာင္းႀကီးမ်ားကလည္း ႀကီးအားထြားႀကိဳင္းၿပီး ႂကြက္သားႀကီးပင္ သန္စြမ္းေသာပုံစံပင္။
“အိုက္စံ ဒါကိုယ့္အမ်ိဳးသမီး ေမဝင္းေမာင္တဲ့ ကိုယ့္ထက္ေတာ့ငယ္တယ္ကြ ညီေလးထက္ (၄/၅)ႏွစ္ေလာက္ပဲႀကီးမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ မမေမ”
အိုက္စံကား ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က မိတ္ဆက္ေပးေသာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ဇနီးေခ်ာေလးကို ျမင္ၿပီး ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား မိန္းမရကံေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးမိေနသည္။ မေမဝင္းေမာင္ကား ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ ေတာ္ေလးဝဝင္အလွ ဆိုတာဒါမ်ိဳးထင္သည္။ စြင့္ကားေသာတင္ပါး၊ ေျဖာင့္စင္းေသာေပါင္တံ။ သြယ္လ်ေသာေျခသလုံးႏွင့္ ရင္သားမ်ားကလည္း တင္းရင္းေနသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ျဖဴဝင္းၿပီးႏွာတံေလးက စင္းေနသျဖင့္ သူပင္ခဏေငးသြားမိသည္။
“ေၾသာ္မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔မမေမ ဒါကကၽြန္ေတာ့္ညီမေလး နန္းသီရိတဲ့” အိုက္စံက သူႏွင့္အတူပါလာေသာ ေကာင္မေလးကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။
“ ညီမေလးကနယ္စပ္ကို မေရာက္ဖူးလို႔တဲ့ေလ လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ေခၚလာတာ”
“ေၾသာ္ ငါ့ေမာင ္ညီမကအေခ်ာေလးပဲကြယ္”
ေမဝင္းလွိုင္က နန္းသီရိကိုေျပာလိုက္ေတာ့ နန္းသီရိမ်က္ႏွာရွက္ေသြးေလးမ်ားျဖာသြားကာ “အို မမေမေခ်ာတာကို မမွီပါဘူး မမေမကမွ တကယ္ေခ်ာတာ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ႀကီးကေတာ့ မိန္းမရ ကံေကာင္းတာပဲ သိလား”
“ခ္ခ္ ငါ့ညီမကေျမာက္ေျပာေနျပန္ၿပီကြယ္”
“ေျမႇာက္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး မမရဲ့တကယ္ေျပာတာ”
သို႔ႏွင့္ေမဝင္းေမာင္တို႔ႏွင့္ အိုက္စံတို႔ေမာင္ႏွမမွာ ခရီးမထြက္ခင္ အခ်ိန္တစ္ပတ္အတြင္း ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကသည္။ ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္နန္းသီရီမွာလည္း ညီအမအရင္းသဖြယ္ တစ္တြဲတြဲႏွင့္။ ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေသာအခါ အိုက္စံတို႔ေမာင္ႏွမ၊ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ႏွင့္သူ႔တပည့္မ်ားသည္။ နယ္စပ္ဘက္သို႔ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားကို ေမွာင္ခိုသယ္ပို႔ရန္ တြက္ခြာသြားခဲ့ၾကသည္။ ျပန္လာေသာအခါ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို အိုက္စံတို႔ေမာင္ႏွမႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေမဝင္းေမာင္ ေမးေသာအခါတြင္ ၄င္းတို႔နယ္ဘက္သို႔ ခြဲတမ္းမ်ားယူၿပီး ျပန္သြားၿပီ ဟုသာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္မွ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ ေမဝင္းေမာင္အေနျဖင့္ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္စကားကို ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အိုက္စံႏွင့္ယခုအခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံခ်ိန္၌ေျပာၾကားခ်က္မ်ားအရမူ။
(၃)
“လူယုတ္မာ ေခြးႀကီး လြတ္လြတ္ အဟင့္ဟင့္ ကိုကိုေရ ညီမေလးကိုကယ္ပါဦး အီးဟီးဟီး” နန္းသီရိကား အစြမ္းကုန္႐ုန္းကန္ေသာ္လည္းမရပါ။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို လူသန္ႀကိးႏွစ္ေယာက္က ဖိထားၿပီး လူယုတ္မာႀကီး ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က သူကႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးကိုထုတ္ကာ နန္းသီရိ၏ အပ်ိဳစင္ အဖုတ္ေလးထဲတြင္ စိမ္ထားသျဖင့္နန္းသီရိမွာ နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္ေနရ၏။ အိုက္စံကားသူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို သံႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်ည္ထားျခင္းခံရၿပီး ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔လူစု ႏွိပ္စက္ထားသျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ညိဳမဲဖူးေရာင္ေနသည္။ နယ္စပ္တြင္ ဦးထြန္းေမာင္မွ သူ႔တပည့္လူမိုက္မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းကာ သူ႔ကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ၿပီး ပစၥည္းမ်ားကို ေမွာင္ပိုင္စီး႐ုံမက သူသိပ္ခ်စ္ရေသာ သူ႔ညီမေလးကိုပါ သူ႔ေရွ႕မွာ ေစာ္ကားျပေနသည္။
“ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ သတၱိရွိရင္ က်ဳပ္ကိုႀကိဳးျဖဳတ္ေပးဗ်” သူေဒါသထြက္စြာေအာ္ဟစ္ရင္း ခ်ည္ထားေသာ သံႀကိဳးကို ႐ုန္းသည္။ “ဟားဟားဟား” ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တပည့္မ်ား ဝိုင္းေလွာင္သံကား သူ႔နားထဲတြင္ ငရဲမီးတမ်ၽွပင္။
“ကိုကို ညီမေလးကို ကယ္ပါဦး”
“ေကာင္မ တိတ္စမ္း နားညီးတယ္”
“ျဖန္း ျဖန္း အီးဟီးဟီး လူယုတ္မာႀကီး”
ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္အဖို႔မွာမူ အပ်ိဳစင္ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို တစ္ဖက္နိုင္ငံသို႔ေရာင္းမစားခင္ အားရပါးရ ပါကင္ေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ လီးႀကီးကို နန္းသီရိ ေပါင္ကိုျဖဲကာ အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ မညႇာမတာ ထိုးထည့္ေနသည္။
“ဘြတ္ဘြတ္ အင္းအား ေကာင္းလိုက္တာအိုက္စံရာ မင္းညီမေလး အဖုတ္ေလးက စိမ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာကြာ”
“လူယုတ္မာႀကီး က်ဳပ္ကိုလြတ္ေပး”
“ဟားဟား လြတ္ေပးမယ္ မင္းညီမေလးကို မင္းေရွ႕မွာခ်လို႔ အားရတာနဲ႔ မင္းကို ေအးေအးေဆးေဆးရွိတဲ့ ေနရာကို ပို႔ေပးမွာပါ ၿပီးရင္မင္းညီမေလးကို တစ္ဖက္နို္င္ငံကိုေရာင္းရင္ သိန္း(၁၀၀)ေလာက္ရဦးမွာ”
ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္မိုက္ရိုင္းခ်က္ကားကမ္းကုန္ေနၿပီ။ နန္းသီရိကား ေအာ္ပင္မေအာ္နိုင္ေတာ့။ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား သူ႔လီးကို နန္းသီရိ ထဲကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ထုတ္သြင္းလုပ္ေနၿပီကိုး။ “ဖြတ္ဖြတ္ ဘြတ္ဘြတ္ ဘတ္ဘတ္ ရွီးအားလားလား” ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား သူ႔လီးထိပ္မွာ အေၾကာမ်ား တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္လာၿပီး သူ႔သုတ္ရည္မ်ားကို နန္းသီရိေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ နံေဘးတြင္ ခ်ထားေသာဓါးကိုယူကာ အိုက္စံဆီသို႔
“အား အား” အိုက္စံ၏ေအာ္သံကား ေတာထဲတြင္ ဆူညံသြားေလေတာ့သည္။ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္၏ တပည့္မ်ားသည္လည္း အိုက္စံ၏။ မေသမရွင္ျဖစ္ေနေသာ အေလာင္းကို ေခ်ာက္ထဲသို႔ ကန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
(၄)
အိုက္စံကား ေျပာရင္းဆိုရင္း မ်က္ရည္မ်ားစီးဆင္းလာသည္။ “က်ဳပ္ကံေကာင္းလို႔မေသခဲ့တာပါ မေမဝင္းေမာင္။ အမေယာက်ၤား အရမ္းယုတ္မာတယ္။ က်ဳပ္ကိုေတာထဲက ဓါးျမဗုုိလ္ႀကီးကေတြ႕လို႔ ကယ္ေပးခဲ့တယ္။ က်ဳပ္ညီမေလးကိုဗ်ာ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဆိုတဲ့ အမေယာက်ၤား လူယုတ္မာက မုဒိ္န္းက်င့္လို႔ အားရေတာ့ တစ္ဖက္နိုင္ငံကို ေရာင္းလိုက္တယ္ တဲ့ေလ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ညီမေလးကို ဝယ္လိုက္တဲ့တ႐ုတ္က က်ဳပ္ညီမေလးကို တကယ္ ခ်စ္လို႔ ယူလိုက္တယ္။ အနိုင္လည္း မက်င့္ဘူး ေကာင္းေကာင္းထားတယ္”
အိုက္စံကား ေျပာရင္းဆိုရင္း ငိုေတာ့သည္။ ေမဝင္းေမာင္ကား ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ သူမေယာက်ၤား ထြန္းေအာင္ေက်ာ္အေၾကာင္းကိုၾကားၿပီး သူမစိတ္ထဲ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုအလြန္ပင္ စက္ဆုတ္ ရြံရြာသြားသည္။ သူမအေနျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ျပတ္သားစြာခ်လိုက္သည္။ သူမ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
“အိုက္စံၾကည့္စမ္း အမကို”
“အို အမအဝတ္ေတြျပန္ဝတ္လိုက္ပါ”
“မဟုတ္ဖူး ငါ့ေမာင္ မင္းအမေယာက်ၤားအစား အမကိုအားရပါးရလက္စားေခ်ပါ အမခံရပါေစ”
ေမဝင္းေမာင္က အိုက္စံ၏ ကိုယ္ကိုဖက္ကာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ အဝတ္မဲ့သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အလွမွာ နတ္သမီးတစ္ပါးကဲ့သို႔ပင္။ အိုအမရယ္ အိုက္စံကား ေမဝင္းေမာင္၏ ေပါက္စီလုံးသ႑ာန္ နို႔တစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္စဥ္ ေမဝင္းေမာင္က က်န္ေသာနို႔တစ္လုံးကို အိုက္စံ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ေပးလိုက္သည္။ “ေမာင္ ရက္ရက္စက္စက္ မကိုလက္စားေခ်စမ္းပါ မင္းညီမေလးကို အမေယာက်ၤား မတရားလုပ္တာထက္ အဆတစ္ရာသာေအာင္ အမကို လုပ္ပစ္ၿပီး လက္စားေခ်ပါ” ေမဝင္းေမာင္ကား အိုက္စံ၏ လီးႀကီးကို သူမလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေပးရင္း ဒီစကားကိုေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အိုက္စံမွာလည္း ေမဝင္းေမာင္၏ ကၽြမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ လီးႀကီးက နံပါတ္တုတ္ကိုေရာ္ဘာစြပ္ထားသလို မာေထာင္လာသည္။ ေမဝင္းေမာင္က သူမနို႔တစ္လုံးကို အိုက္စံကို စို႔ခိုင္းလ်က္ကပင္ သူမအဖုတ္အဝေလးႏွင့္ အိုက္စံလီးႀကီးကို ေတ့လိုက္ၿပီး ဖိသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ဖြတ္ ဖြတ္ အား အိုး အင္း” ေမဝင္းေမာင္ကား အိုက္စံ၏။ အသစ္က်ပ္ခၽြတ္ လူပ်ိဳလီးႀကီး သူမေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္သြားေသာအရသာကို လြန္စြာအသည္း ခိုက္သြားသျဖင့္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္ေပးေတာ့သည္။ သူမတင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားႏွင့္ အိုက္စံ၏။ ေပါင္ႏွစ္လုံးတို႔မွာ သူမွေဆာင့္လိုက္တိုင္း ရိုက္ေသာ တဘုတ္ဘုတ္အသံႏွင့္ သူမဆီးခုံႏွင့္ အိုက္စံလဥရိုက္သံ တဘတ္ဘတ္သံမ်ား တဲအတြင္း ဆူညံေနၿပီးေနာက္ အိုက္စံမွာ အေၾကာဆြဲသလို တြန႔္ခနဲတြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး လေရမ်ားကို သူမ်ားေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္သလို သူမေစာက္ခိုင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားမွာလည္း တလိမ့္လိမ့္ ထြက္လာကာ အိုက္စံ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔သူမလည္း အဖုတ္ႏွင့္လီး တပ္လ်က္သားျဖင့္ ေမွာက္က် သြားေလေတာ့သည္။
ထိုသို႔တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေသာ္လည္း အိုက္စံႏွင့္ ေမဝင္းေမာင္ကား အဖုတ္ႏွင့္လီးတပ္လ်က္သားပင္ စိမ္ထားၿပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ အနမ္းခ်င္း ဖလွယ္ေနၾကသည္။ ေမဝင္းေမာင္ကား သူမေယာက်ၤား ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို မေက်နပ္ေသာေၾကာင့္ တမင္လုပ္ခံခဲ့သျဖင့္ စိတ္မပါသလိုျဖစ္ေနေသာ သူမ စိတ္သည္ကား အိုက္စံ၏ လီးႀကီးကား သူမအဖုတ္ထဲ စိမ္သြားကတည္းက အိုက္စံကိုစြဲသြားသလို အိုက္စံအေနျဖင့္လည္း ေမဝင္းေမာင္ကို ထြန္းေအာင္ေက်ာ္မယားအျဖစ္မွ သူ႔မယားအျဖစ္ သိမ္းပိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။
“မမ ဘယ္လိုပုံစံေျပာင္းလုပ္ၾကမလဲ”
“ဟြန္းေနာ္ သူပဲ အစကမလုပ္ခ်င္တာလိုလိုနဲ႔ ခ္ခ္ လုပ္ေတာ္မူပါတဲ့ရွင္ ကဲကၽြန္မကပဲ ကုန္းေပးပါေတာ့မယ္”
ေမဝင္းေမာင္ကား ေျပာေျပာဆိုဆို ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကို ေထာင္ေပးလိုက္ရာ သူမ၏ ႀကီးမား စြင့္ကားေသာ တင္သားႀကီးမ်ား ျပဴထြက္လာေသာ ပန္းႏုေရာင္ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္မြာကို အိုက္စံအား သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ေတ့ၿပီး အထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲလိုက္ရာ “အား ရွီး” ေမဝင္းေမာင္ႏႈတ္ဖ်ားမွပင္ ၿငီးျငဴသံမ်ား ထြက္လာသည္။ အိုက္စံကား သူလိုးတာကို ေမဝင္းေမာင္အေနျဖင့္ သူ႔ေယာက်ၤား ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ထက္ စြဲသြားေစရန္ ျပဳလုပ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေမဝင္းေမာင္ကို မလိုးေသးပဲ ေစာက္ပတ္ အဝတြင္ ေမဝင္းေမာင္၏ အစိေလးႏွင့္ သူလီးထိပ္ကို ပြတ္ေပးေန၏။
“အိုး အင္း ဟင္း ေမာင္ေလး မမကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္ ေနာ္။ မမကိုလုပ္ေပးပါေတာ့ အင္း အင္း” ေမဝင္းေမာင္ကား ညီးညဴသံေလးမ်ားထြက္လာေလသည္။
“မမဒါဆိုကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ကုန္းဦးမွာလား”
“အိုကၽြတ္စ္ကၽြတ္စ္ လုပ္ပါေတာ့ေမာင္ေလးရယ္ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ဆိုတဲ့လူယုတ္မာကို မကုန္းေတာ့ဘူး ေမာင္ေလး စိတ္ႀကိဳက္သာ လုပ္ပါေတာ့ကြယ္ သိၿပီလား”
“ကတိေနာ္ ကတိ ကတိ”
“တကတည္း တတ္လိုက္တာ”
ေမဝင္းေမာင္ထံမွ ကတိစကား ရရွိသည္ႏွင့္ အိုက္စံသည္။ မေမဝင္းေမာင္၏။ အဖုတ္ထဲသို႔ သူ႔လီးတစ္ဆုံး ျမဳတ္ဝင္ေအာင္ စိုက္ခ်လိုက္သည္။
“ဒုတ္ အင့္ ေမာင္သြက္သြက္ေလး”
“ေဖာက္ေဖာက္ေဖာက္ ရွီးရွီးရွီး”
အိုက္စံကား ေမဝင္းေမာင္၏။ ခါးကိုကိုင္ၿပီး အခ်က္(၁၀၀)ခန႔္ ေဆာင့္လိုက္ေသာအခါဝယ္ ေမဝင္းေမာင္ကား တြန႔္လိမ္ကာ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားသည္ ပန္းထြက္လာကာ အိုက္စံလည္း ေနာက္ထပ္(၁၀)ခ်က္ခန႔္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ၿပီး လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအအခါ လေရမ်ားသည္ ေမဝင္းေမာင္ဖင္ၾကားမွေန ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ စီးက်သြားၿပီး အိုက္စံသည္လည္း ေမဝင္းေမာင္ အေပၚသို႔ ေမွာက္ခုံႀကီး ဖိကပ္ကာ ေမာေမာပန္းပန္းျဖင့္ ႏွစ္ဦးသား အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလသည္။
(၅)
ခ်စ္ဇနီးေလးကို ဓါးျပေတြ ဖမ္းသြားသည္ဟု သတင္းၾကားကတည္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္တုန္ လႈပ္သြားသည္။ နယ္သို႔ဘုရားဖူးသြားရင္း ကားလမ္းမွာ ဓါးျပတိုက္ခံရကာ သူ႔ဇနီးကို ျပန္ေပးဆြဲ သြားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မဟုတ္တဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနသူျဖစ္သည့္အျပင္ ျပန္ေပးဆြဲသြားသူမ်ားကလည္း သူႏွင့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ပတ္သက္ေနနိုင္သူမ်ား ျဖစ္နိုင္သည့္ အတြက္ ရဲကိုမတိုင္ရဲခဲ့။ သို႔ႏွင့္ တစ္ပတ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ သူ႔ထံဖုန္းဝင္လာသည္။ ေမဝင္းေမာင္ကို ျပန္ေပးဆြဲသြားေသာသူမ်ားထံမွ ျဖစ္သည္။ အသံကိုေတာ့ ရင္းႏွီးသလိုလိုရွိသည္။ ဘယ္မွာၾကားဖူးမွန္းမမွတ္မိေတာ့။ သူ႔ခ်စ္ဇနီးေလး အသက္မဆုံးရႈံးခ်င္ရင္ ေငြသိန္း(၅၀၀)ႏွင့္ လာေရြးပါတဲ့။ တစ္ပတ္အတြင္း လာမေရြးပါက သူတို႔အဆိုး မဆိုပါႏွင့္တဲ့ေလ။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ေတာ္ေတာ္ တင္းသြားသည္။ သူ႔လို လူတကာေပၚ ဂ်င္ေပၚကထုံး လုပ္လာသည့္ သူတစ္ေယာက္ကိုမွ စိတ္ေခၚရဲတဲ့ ဓါးျမေတြ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့။
ယခုေတာ့ သူ၏ လူယုံမ်ားျဖစ္ေသာ လက္စြဲေတာ္လူမိုက္မ်ားျဖစ္သည့္ က်ားႀကီးတို႔အုပ္စုကိုေခၚယူခဲ့ၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္ခန႔္က အိုက္စံဆိုေသာ မႏူးမနပ္ေကာင္ေလးကို နယ္စပ္ေခၚၿပီး အစေဖ်ာက္ကာ အိုက္စံရဲ့ညီမေလးကို ဝိုင္းၿပီးေစာ္ကားခဲ့စဥ္က ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ ေဝစုခြဲယူၿပီး သူတို႔ၿငိမ္ေနခဲ့ၾကသည္။ က်ားႀကီးတို႔အုပ္စုက လက္ရဲဇက္ရဲေတြ။ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ စိတ္ခ်သည္။ ဓါးျမေတြရွိရာအရပ္ဆီသို႔ က်ားႀကီးတို႔အုပ္စုကိုေခၚကာ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ခရီးႏွင္ လာခဲ့ေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီဓါးျမေတြကို ဖမ္းမိပါက ေကာင္းေကာင္း အေရခြံႏြာပစ္မည္။ ဓါးျမဗိုလ္ကို အရွင္ဖမ္းရန္ႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္ႏွိပ္စက္ၿပီးမွ သတ္မယ္လို႔ က်ားႀကီးတို႔ကို မွာထားသည္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လာစမ္းခ်င္တဲ့ဓါးျမေတြ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့ကြာ။
(၆)
မိုက္ခဲကား တပည့္ေက်ာ္သံလုံးကိုေခၚၿပီး ေတာလည္ထြက္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာျဖစ္သူ အိုက္စံ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ရေအာင္ တပည့္ေက်ာ္သံလုံးကိုေခၚၿပီး ေတာလည္ထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေလာက ကားလမ္းမွာ ဓါးျမတိုက္ရင္း ေခၚလာေသာ ေမဝင္းေမာင္ဆိုေသာ ေဆာ္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ကိုလွသည္။ ေခၚလာတုန္းကေတာ့ ဆရာျဖစ္သူက ရန္ၿငိဳးျဖင့္ေခၚလာသျဖင့္ ထိုေဆာ္ႀကီးက ႐ုန္းေသးသည္။ သို႔ေသာ္ဆရာျဖစ္သူႏွင့္ ဘာေတြေျပာလို႔ ဘာေတြျဖစ္ၾကသည္မသိ။ မသိလၽွင္ ညားခါစလင္မယား မခြာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဆရာအိုက္စံကလည္း လူပ်ိဳႀကီး။ ေခၚလာေသာ ေဆာ္ႀကီးကလည္း ၀ါကရင့္။ ေတာင့္ကလည္း ေတာင့္သည္။ ေဆာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕မွ ဆရာျဖစ္သူ အိုက္စံကလည္း အ႐ူးအမဲသားေႂကြးသလိုပင္ ေဆာ္ႀကီးကလည္း အခန္းထဲကကိုမထြက္ေတာ့။
တစ္ေန႔က သူႏွင့္သံလုံး ဆရာအိုက္စံႏွင့္ထိုေဆာ္ႀကီး ဖိုက္ေနတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီးေဘးမွ အလကား စိတ္ဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ၾကေသးသည္။ မ်က္လုံးထဲကပင္ မထြက္ခ်င္။ ေဆာ္ႀကီး ၾကည့္ရတာလဲ ဆရာ့ကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္။ သမီးရီးစား လင္မယားေတြလိုကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴကို အလိုးခံေနတာေလ။ ဆရာႏွင့္ အရင္က အဆက္အစပ္ေတြ ရွိခဲ့ဟန္တူသည္။ မေန႔က သူတို႔စခန္းႏွင့္ (၄)မိုင္ေလာက္ ေဝးေသာေနရာမွ ရြာကို ဆရာႏွင့္ထိုအမ်ိဳးသမီး သြားၿပီး ဖုန္းဆက္ၾကေသးသည္။ အဲ့ရြာမွာပဲ ဖုန္းလိုင္းက မိတာေလ။ ထိုေဆာ္ႀကီးကို ဆရာက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ေပးတာကို ဘာလို႔ ထြက္မေျပးသလဲ သူလည္းစဥ္းစားမရ။ ျပန္ေပး ဆြဲလာတာႏွင့္ကိုမတူ။ ဒါလည္း ငါ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူးေလဟု ေတြးရင္း ေရွ႕တြင္ မေန႔က ေထာင္ထားေသာ ေတာေကာင္ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားတြင္ ေတာေကာင္မိမမိ သြားေရာက္ျဖဳတ္ယူေနေသာ တပည့္ေက်ာ္သံလုံးႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားေသာေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔ကို ခပ္သြက္သြက္ေလး အေသာ့ႏွင္လိုက္သည္။
ပထမႏွင့္ ဒုတိယေထာင္ေခ်ာက္မ်ားတြင္ ေတာေကာင္မိဟန္မတူ။ မေန႔က သူႏွင့္သံလုံး ေထာင္ထားခဲ့သည့္ အတိုင္း။ တတိယေထာင္ေခ်ာက္တြင္ ေတာေၾကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ မိေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖဳတ္ယူမသြားသျဖင့္ သံလုံး ဘာလုပ္ေနတာလဲဟု ေတြးရင္း ေဒါသ အနည္းငယ္ထြက္သြားသည္။ ဒီေကာင္ကြာ ဘယ္ သေဝထိုးသြားမွန္းမသိဘူး။ ထိုစဥ္ ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြတ္ခၽြတ္ အသံၾကားလိုက္ရၿပီး ေတာစပ္တြင္ တအင္းအင္း ညဥ္းညဴသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ “အင္း အင္း” သံလုံးပါလား။ သံလုံးရင္ဝတြင္ ဓါးဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ ဗိုက္ထဲမွအူမ်ားကား ရင္ဘတ္အျပင္သို႔ ထြက္ေနသည္။
“သံလုံး သံလုံး မင္းဘာျဖစ္တာလဲ”
“အကို ကိုမိုက္ခဲ ေတာထဲမွာ လူစိမ္းေတြေရာက္ ေရာက္ေနၿပီ။ သူတို႔ဆရာအိုက္ အိုက္ စံ ျပန္ ျပန္ ေပး ဆြဲ ထား တဲ့ အ မ်ိဳး သ မီး ကို လာ လာ ရွာ” သံလုံးကား အသက္ေပ်ာက္သြားေခ်ၿပီ။ ဒါဆို ရင္ မိုက္ခဲကား ရင္ထဲ ဗေလာင္ဆူသြားသည္။ အႏၲရာယ္အေငြ႕အသက္ေတြကို သူရလာသလိုပဲ။
(၇)
မိုက္ခဲ မိုက္ခဲ အိုက္စံကားမိုက္ခဲ၏ အသက္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေပြ႕ခ်ီရင္း မ်က္ဝန္းထဲမွ မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာသည္။ မိုက္ခဲကား ဇြဲႀကီးလွသည္။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ(၃)ခ်က္ ရရွိလာတာေတာင္ စခန္းသို႔ အေရာက္ ေျပးလာေသးသည္။ ေတာထဲမွာလူစိမ္းေတြေရာက္ေနၿပီတဲ့ အားလုံး(၅)ေယာက္။ (၃)ေယာက္ကေတာ့ မိုက္ခဲလက္ခ်က္နဲ႔ေသၿပီတဲ့။ က်ားႀကီးဆိုေသာသူႏွင့္ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ က်န္ေနေသးသည္ဟု သိရသည္။
————————————————————————–။
ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား ေသနတ္ကိုဆရင္း ေတာကို တိုးတက္ခဲ့သည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ က်ားႀကီး ပါလာသည္။ ဓါးျပတစ္ေကာင္ကို ဓါးျဖင့္မြမ္းၿပီး စစ္ေဆးခဲ့တုန္းက ဓါးျပေခါင္းေဆာင္က လြန္ခဲ့ေသာ (၄)ႏွစ္ေလာက္က သူတို႔ သတ္ပစ္ခဲ့ရာမွ မေသေသာ အိုက္စံဆိုတဲ့ ေခြးသားျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ထပ္ ဓါးျပတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရာမွ က်ားႀကီးရဲ့ တပည့္(၃)ေယာက္ က်သြားသည္။ ထိုဓါးျပကား ေသနတ္ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားတာကို က်ားႀကီးက ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့ထိုဓါးၿပ အသက္မရွင္နိုင္။ ေသနတ္က ခ်က္ေကာင္းေတြကိုခ်ည္း မွန္သြားတာေလ။ ထိုအခ်ိန္မွာ အေရွ႕ဘက္ေတာဆီမွ ေျပးလာသံၾကားရသည္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ခ်စ္ဇနီးေလး ေမဝင္းေမာင္ပါလား။
“ေမ” “ကိုႀကီး” ေမဝင္းေမာင္ကား သူ၏ ရင္ခြင္တြင္ ခိုဝင္ကာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ငိုေတာ့သည္။ ပါးမွာလည္း အိုက္စံဆိုတဲ့ေကာင္ ရိုက္ႏွက္ထားတာထင္တယ္။ ေရာင္ကိုင္းေနသည္။ အဝတ္အစားေတြကလည္း ဖုန္အလူးလူးႏွင့္။
“တိတ္ပါေမရယ္ ဘယ္လိုလြတ္လာတာလဲ”
“ဟိုေခြးသူခိုးကို ေမတုတ္နဲ႔ရိုက္ၿပီးထြက္ေျပးလာတာကိုႀကီး။ သူေမ့ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္ေနတာ။ အခု သူ တဲထဲမွာ သတိေမ့ေနၿပီ”
“ဟုတ္ၿပီ ေမရယ္ ကိုႀကီးေရာက္လာၿပီ။ ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔ေတာ့။ ဒီေကာင့္ကို ကိုႀကီးကိုယ္တိုင္ သတ္ျပမယ္ ႏွိပ္စက္ၿပီးေတာ့” သို႔ႏွင့္ အိုက္စံတို႔စခန္းခ်ေသာတဲသို႔ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လိုက္လာခဲ့သည္။ က်ားႀကီးကလည္း ႏွိပ္စက္ဖို႔အသင့္ပင္။
(၈)
သတိလစ္ေနေသာ အိုက္စံကို ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္မွ သစ္ပင္တြင္ကပ္ၿပီး ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္လိုက္သည္။
“ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သတ္ပစ္ခ်င္တာ လက္ကိုယားေနတာပဲ”
“ေနပါဦးကြာ မင္းကလည္း ဒီေလာက္ဒုကၡေပးတဲ့ေကာင္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားရေအာင္ႏွိပ္စက္ၿပီးမွ သတ္ၾကတာေပါ့” ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား ရက္စက္မႈအေပါင္း သရဖူေဆာင္းသူတည္း။
“ေမေရတဲထဲမွာ ဘာစားစရာေတြရွိလဲ”
“အရက္ပုလင္းေတာ့ေတြ႕တယ္”
“အျမည္းေလးစီစဥ္ေပးပါဦး အရက္ေသာက္ၿပီးမွ ဒီေကာင့္ကိုေျဖးေျဖးခ်င္း ႏွိပ္စက္ၿပီး သတ္မယ္ ေနာက္ဆယ္ဘဝ ေမ့သြားေအာင္ေပါ့ ဟားဟား”
သို႔ႏွင့္ ေမဝင္းေမာင္ကား အရက္ႏွင့္ျမည္းဖို႔ အျမည္းစီစဥ္ရန္အတြက္ တဲထဲသို႔ဝင္သြားသည္။ ခ်စ္ဇနီးေလး၏ အေၾကာ္အေလွာ္လက္ရာက ေကာင္းတယ္ေလ။ ေမဝင္းေမာင္တဲထဲမွာ ေၾကာ္ေလွာ္ေနစဥ္ သစ္ပင္မွာႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ခံထားရေသာ အိုက္စံကား သတိရလာသည္။ က်ားႀကီးက ေရႏွင့္ ေလာင္းလိုက္တာေၾကာင့္မို႔ေလ။
“ေခြးမသား သတိရလာၿပီလား”
“ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လူယုတ္မာ ခင္ဗ်ားကိုသတ္မယ္”
“ဟားဟား ေအာက္ကေကာင္က ေအာ္ခ်င္ေသးတယ္။ က်ားႀကီးဆုံးမလိုက္စမ္း”
“ခြပ္ခြပ္” က်ားႀကီးကာ းအိုက္စံကို ေလးငါးခ်က္ ပစ္ထိုးလိုက္သည္။
“က်ားႀကီးေရ ေတာ္ေလာက္ၿပိ ဒီမွာအျမည္းရၿပီ။ ေသာက္ၾကဦး။ ၿပီးမွလုပ္ရင္လဲရပါတယ္ကြယ္”
ေမဝင္းေမာင္က အျမည္းပန္းကန္မ်ားကို ကိုင္ၿပီး တဲထဲမွထြက္လာသျဖင့္ က်ားႀကီးက ထိုးႀကိတ္ျခင္းကို ခန ရပ္နားထားလိုက္သည္။ က်ားႀကီးကား အရက္တစ္ခြက္ကိုငွဲ႕ေသာက္ရင္း
“အရသာရွိလိုက္တာဆရာရယ္ ဟိုေကာင္ကို ႏွိပ္စက္ရလို႔လားမသိဘူး”
“ဒါေပါ့ကြာ က်ားႀကီးရ ငါတို႔ကိုမွလာစမ္းတာကို တစ္ခါေသမလိုျဖစ္တာကိုမမွတ္တာေလ”
“ဒီတစ္ခါေတာ့ဒီေကာင္ေသပါၿပီကြာ ဟားဟား”
“ခ်ီးယားစ္”
အရက္ခြက္ကိုေျမာက္ရင္း ထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ဆရာတပည့္ ေအာင္ပြဲခံလိုက္ၾကသည္။ “အား အရက္က ျပင္းသလိုလိုပဲ မူးလိုက္တာ” ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ စဥ္းစားမရ။ တစ္ခြက္ထဲေသာက္ၿပီး အရက္ကမူးေနၿပီ။ ဟုတ္ေတာ့မဟုတ္ေသး။ မ်က္လုံးေတြက ၀ါးလာသည္။ သူ႔အနားမွာ ေမဝင္းေမာင္ ေရာက္လာသည္။ “ကိုႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲ” ျပဳံးျပဳံးေလး ေမးလိုက္သည္။ “ဟင”္ ေမဝင္းေမာင္ လက္ထဲမွာ ေမ့ေဆးပုလင္း တစ္လုံး။ ေဒါသက ထြက္လာေပမဲ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး မလုပ္နိုင္ေတာ့။ သူ႔အျမင္အာ႐ုံေတြ အေမွာင္ မက်သြားခင္မွာ ျမင္လိုက္ရတာက ေမဝင္းေမာင္ကား အိုက္စံကို ႀကိဳး သြားေျဖေပးေနတာကိုပင္။
ေလာကႀကီး ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာပါလိမ့္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ စဥ္းစားမရ။ ခါးၾကားမွာ ထိုးထားေသာ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ပစ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ဟု အသံသာ ျမည္လာသည္။ က်ည္ဆံေတြ မရွိ။ ေမဝင္းေမာင္ မိန္းမယုတ္ က်ည္ဆံကို ထုတ္ထားၿပီးၿပီထင္တယ္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၏ ကိုယ္ႀကီးက ဝုန္းခနဲ ကြပ္ျပစ္ေပၚသို႔ေမွာက္က်သြားသည္။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး အေမွာင္တိ က်သြားၿပီေလ။
(၉)
ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္အိုက္စံကား ေငြမ်ားကို ေရတြက္လိုက္၏။ စုစုေပါင္းသိန္း(၃၀)တိတိ က်ားႀကီးလို အားေကာင္းေမာင္းသန္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ဖက္နိုင္ငံမွ လူပြဲစားမ်ားလက္ထဲကို ေရာင္းခ်လိုက္ရသျဖင့္ ေငြမ်ား ေဖာေဖာသီသီ ရလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္နိုင္ငံမွ အလုပ္စက္႐ုံပိုင္ရွင္မ်ားက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူမ်ားပင္။ က်ားႀကီးကို သူတို႔စက္႐ုံမွာ မေသမခ်င္း ခိုင္းၾကေတာ့မွာေလ။ က်ားႀကီးေရာင္းစားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးပ်ိဳေလးမ်ားအတြက္ က်ားႀကီးကား မေသမီ ဝဋ္ေႂကြး ေပးဆပ္ရေတာ့မည္။ ေမဝင္းေမာင္၏ အႀကံဉာဏ္ ေကာင္းသျဖင့္ က်ားႀကီးတို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ကို အိပ္ေဆးခတ္ၿပီး လြယ္လြယ္ကူကူ ဖမ္းနိုင္ခဲ့သည္။ ေမဝင္းေမာင္ကား ၿမိဳ႕သို႔ျပန္သြားၿပီး ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ပိုင္ဆိုင္သမၽွ ပစၥည္းအားလုံးကို ေရာင္းခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္အိုက္စံကား ယူလိုက္ၾကၿပီး ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္၏။ ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
“မမေမ က်ားႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဝင္ေငြရွာေပးသြားတယ္ေနာ္ ဟက္ဟက္”
“ေမာင္ရယ္ သူတို႔လိုလူယုုတ္မာေတြက သတ္ပစ္လိုက္ရင္ ဘယ္တန္ပါ့မလဲ။ မေသခင္ သူတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြ ခံစားရသလို ခံစားရမွ ထိုက္တန္မွာေပါ့ ဟုတ္ဖူးလား ခ္ခ္”
“ဒါေၾကာင့္မို႔ မမကိုခ်စ္ရတာ ဟင္းဟင္း” အိုက္စံကား ေမဝင္းေမာင္ကို လွမ္းဖက္ရင္းႏွမ္းရႈပ္လိုက္သည္။
“ေမာင္ မမေမ မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင”
“ဟုတ္ပါၿပီ။ အိမ္က်မွ အဝခ်စ္ပစ္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
“ဟင္းေနာ္ သူခ်စ္တာႀကီးကလည္း ေၾကာက္စရာႀကီး ခ္ခ္”
ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္ အိုက္စံကား ေရႊလီဘက္သို႔ ကားကိုျပန္ေမာင္းခဲ့ေတာ့သည္။ အိုက္စံႏွင့္ေမဝင္းေမာင္ကား သူတို႔ဝယ္ထားေသာ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲကအိမ္ႀကီးမွ ကုတင္ႀကီးေပၚကို ေရာက္ဖို႔ဆႏၵ ေစာေနၾကၿပီး ေမဝင္းေမာင္ထဲမွ အဖုတ္ေလးထဲ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားစိမ့္ထြက္လာသလို အိုက္စံရဲ့ဒုတ္ႀကီးကလည္း ေပါင္ၾကားထဲမွာ မာေတာင္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္ အိုက္စံကား ဆယ္သက္စားမကုန္ေသာ ပိုက္ဆံႏွင့္ ရတနာမ်ားကို ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ထံမွ သိမ္းပိုက္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မရိုးရေအာင္ ေန႔တိုင္းတစ္ေနကုန္ ေဆာ္ၾကသည္။ အားရွိေသာအစာမ်ားစားၿပီး ဒါကိုပဲ မရိုးရေအာင္ နည္းသစ္မ်ားကို စမ္းသပ္ၾကသည္။
(၁၀)
ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသခ်င္ေန၏။ ဒါေပမဲ့ သတ္ေသလို႔မရ မယားျဖစ္သူက မိမိကိုသစၥာေဖာက္သည့္အျပင္ ရက္ရက္စက္စက္ျပဳမူျခင္း ခံရသည္။ သူ၏ ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္႐ုံမက သူ႔ကိုပါ ေျခေတြလက္ေတြကို သံႀကိဳးႏွင့္ ခတ္ထားသည္။ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ အခ်ဳပ္ခန္းေရွ႕တြင္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးတစ္လုံး ခ်ထားသည္။ ထိုကုတင္ႀကီးေပၚတြင္ ေမြ႕ယာအေကာင္းစားမ်ား ခင္းထားၿပီး ေန႔တိုင္းပင္ ထိုစဥ္ အခန္းထဲသို႔ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ား ဝတ္ထားေသာ ေမဝင္းေမာင္ ဝင္လာသည္။ ေနာက္မွအိုက္စံဝင္လာသည္။ အိုက္စံကား ေအာင္နိုင္သူအျပဳံးႏွင့္ ေမဝင္းေမာင္ကား အဝတ္အစားမ်ားကိုခၽြတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚလွမ္းတက္လိုက္၏။ “ေမာင္ေလး လာေတာ့ေလ” အိုက္စံကား ကုတင္ေပၚလွမ္းတက္လိုက္သည္။
“ေနဦးမမ ႏႈးၾကႏွပ္ၾကေသးတာေပါ့” အိုက္စံကား ေအာက္တြင္ ပက္လက္ လွန္လိုက္သည္။ ေမဝင္းေမာင္ကား သူႏွင့္ေျပာင္းျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။ အိုက္စံ၏။ ေျခာက္လက္မေက်ာ္ရွည္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားေသာ လီးႀကီးကို ေမဝင္းေမာင္က သူမႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လြာထဲ စုပ္ထည့္ၿပီး အားရပါးရ ပုေလြေပးေနခ်ိန္တြင္ ေမဝင္းေမာင္၏။ ေပါင္ၾကားထဲမွ အိုက္စံကလည္း အားက်မခံ ေမဝင္းေမာင္၏။ ေစာက္ပတ္ႀကိးကို တျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ယက္ေတာ့သည္။ တရွီးရွီး တအားအား တအင္းအင္းႏွင့္ ေမဝင္းေမာင္ကား ဖင္ႀကီးယမ္းခါေနသလို အိုက္စံမွာလည္း တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ကာမစည္းစိမ္ ေတြ႕ေနသည္။ လူယုတ္မာႀကီးကို သခၤန္းစာေပးရန္ ေမဝင္းေမာင္က အႀကံေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကား ငိုယိုေတာင္းပန္ေနသည္။ သူ႔မယား အလွေလးႏွင့္ သူ႔ပစၥည္းမ်ားကို အိုက္စံကသိမ္းပိုက္႐ုံမက ေန႔တိုင္းသူ႔ေရွ႕မွာ လိုးနည္းေပါင္းစုံကို စမ္းသပ္ေနၾကသည္။ သူ႔ကိုရွိသည္ဟုပင္ မထင္။ အိုက္စံကလည္း ေမဝင္းေမာင္ကို အပိုင္ ကိုင္ထားတာေလ။
ႁပြတ္ႁပြတ္ ေမဝင္းေမာင္၏လၽွာေလးက သူ႔လီးဒစ္ကို ဝိုက္ဝိုက္ၿပီးဖိေပးေနသျဖင့္ အိုက္စံ အေကာင္းႀကိး ေကာင္းေနသည္။ ေမဝင္းေမာင္ကလည္း အိုက္စံ၏။ လၽွာအစြမ္းေၾကာင့္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္ လိုက္လာၿပီ။ ေနာက္(၁၅)မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား သုတ္ရည္မ်ား ကိုယ္စီ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။
(၁၁)
ဖြတ္ဖြတ္ဘတ္ဘတ္ အားအင္း အိုက္စံ၏ လီးႀကီးကား ေမဝင္းေမာင္အဖုတ္ထဲ စိုက္ဝင္ေနသည္။ အိုက္စံကား ေအာက္ဖက္မွေနၿပီး ေမဝင္းေမာင္က အေပၚမွခြကာ ေဆာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အိုက္စံ၏။ လဥမ်ားႏွင့္ သူမဆီးခုံရိုက္သံ တဘုတ္ဘုတ္ကား ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ထြက္ေပၚေနသလို သူမ၏ တင္းရင္းလွေသာ တင္သားႀကီးမ်ားကလည္း အိုက္စံေပါင္မ်ားေပၚတြင္ အိခနဲအိခနဲျပားကပ္သြားသည္။ ေမဝင္းေမာင္၏။ နိူ႔ႏွစ္လုံးကို အိုက္စံကား သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ညစ္ေပးေနၿပီး ေမဝင္းေမာင္ကား ေဆာင့္ေပးရာတြင္ အရွိန္ရေစရန္ အိုက္စံ၏။ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ လက္ကို ေထာက္ထားသည္။ အိုက္စံ၏လီးကား ေမဝင္းေမာင္၏။ ေစာက္ပတ္ ၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲတြင္ သားေရကြင္းျဖင့္ စီးထားသလို ညႇစ္ခံထားရၿပီး အရသာ အေတြ႕ႀကီးေတြ႕ေနသည္။ ေမဝင္းေမာင္အဖို႔မွာလည္း သူမထဲတြင္အိုက္စံ၏။ လီးႀကီးက အေၾကာတၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္ တိုးဝင္လာတိုင္း တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ထသြားသည္။
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္အဖို႔ သူ႔မယားေလးက ေနာက္လင္အိုက္စံႏွင့္ လိုးပြဲဆင္ႏြဲေနတာကို ၾကည့္ၿပီး အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏွစ္ေယာက္က ဂ႐ုမစိုက္ၾကပါ။
“ဖြတ္ဖြတ္…အားအား…ရွီးရွီး..ဘြတ္ဘြတ္..အင္းဟင္း”
“ေမာင္မၿပီးေတာ့မယ္..ရွီးအား..”
အိုက္စံကား ေမဝင္းေမာင္ကို ေအာက္မွျပန္ပင့္လိုးၿပီး အခ်က္(၂၀) (၃၀)ေလာက္ရွိေသာအခါ ေမဝင္းေမာင္ကား ခပ္ျမန္ျမန္ ေဆာင့္လိုက္ေသာအခါတြင္ သူ႔ႏႈတ္မွ တအင္းအင္း ျမည္သံထြက္သြားၿပီး လေရျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ားကို ေမဝင္းေမာင္ေစာက္ေခါင္းနံရံမ်ားသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ေမဝင္းလွိုင္ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း ေစာက္ရည္မ်ား ယိုဖိတ္ထြက္က်သြားေလေတာ့သည္။ သို႔ႏွင့္ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေရွ႕တြင္ ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုး တစ္ခ်ီ၊ ဖင္ေထာင္လိုး တစ္ခ်ီ ကုတင္ေစာင္းမွာတင္ကာ မတ္တပ္လိုးေပးတာကတစ္ခ်ီ၊ ေနာက္ထပ္(၃)ခ်ီ ထပ္လိုးၿပီးေနာက္ ထမင္းစားရန္ အေပၚသို႔ တက္သြားၾကေလေတာ့သည္။
(နိဂုံး)
အိုက္စံကား ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၏ မယားေလးႏွင့္ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေရွ႕တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေန႔တိုင္း လိုးျပၿပီး တစ္ႏွစ္ခန႔္အၾကာတြင္ေတာ့ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို တစ္ဘက္နိုင္ငံရွိ လူေမွာင္ခိုပြဲစားမ်ားထံ ေငြသိန္း(၂၀)ျဖင့္ ေရာင္းခ်လိုက္ၿပီး ေမဝင္းေမာင္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေနသြားၾကေတာ့သည္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ သည္ကား ယခင္က သူယုတ္မာခဲ့ေသာ အျပစ္မ်ားအတြက္ ေနာက္ဘဝမကူးဘဲ ယခုဘဝမွာပင္ ဝဋ္လိုက္ သြားေလေတာ့သည္။
(ၿပီးပါၿပီ)
