အရိႏၵမာပူရ အရွင္ႀကီး…
ယုတ္မာ ၾကျပန္ၿပီ..သမထီးအရပ္ အရည္းႀကီးဂိုဏ္း ေက်ာင္းဝင္းႀကီးအတြင္း ၾကားေနက်ျဖစ္ေသာ ေၾကးစည္သံ တံပိုးခရာသံ မ်ားက နားထဲသို႔သံရည္ပူမ်ား ေလာင္းခ်ဘိသို႔ စူးစူးနစ္နစ္ ဝင္ေရာက္ လာေလသည္။ သမထီးတပ္ဝန္းရဲ့မုခ္ဦးဆီက တေဝါေဝါ လူအုပ္ႀကီးက ေအာင္ေသေအာင္ သား စားၾကမည့္ပြဲမို႔ ယဇ္ပူေဇာ္သမႈ ျပဳၿပီးေသာ အမဲ သားငါးမ်ား ေသက်ည္ေတာက္မ်ားကို ကိုင္ ေျမႇာက္ဟစ္ေႂကြးရင္း အသံကြဲ အသံေၾကာင္မ်ားကို တိရစၧာန္မ်ားႏွယ္ ေအာ္ဟစ္လာေနတယ္။
လူအုပ္အလယ္...ထမ္းစင္ထက္၌မူ...ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး...ကယ္တင္မည့္သူကို...အငိုမ်က္ႏွာ ေလးျဖင့္ လွည့္ပတ္ ၾကည့္လ်က္...မ်က္ရည္မိုး ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္သြန္းလ်က္ လိုက္ပါလာရရွာေလေသာ... မိန္းမငယ္...ႏုႏုေလးတစ္ဦး..ဆယ္ေက်ာ္သက္...အရြယ္ျမစ္ပ်ိဳ...ပန္းငုံသဖြယ္...မပြင့္ႂကြယ္ေသး.. ငယ္ငယ္ေလး မွ...တကယ့္ငယ္ငယ္ေလး ပါဘိ။
ရွင္ႀကီးမာတိကၡ ရွင္ႀကီးေဂါသကၠ ရွင္ငယ္တိတၱသ တို႔ ဦးေဆာင္လာေသာ ေသရည္ယစ္ေနသူ တစ္သိုက္သည္ကား ငရဲသားမ်ားႏွယ္ နက္ျပာေရာင္ သင္တိုင္းရွည္ကိုယ္႐ုံႀကီးမ်ား တဖြားဖြား မုတ္ဆိတ္ေမြး ဖာရလ်ားျဖင့္ အက်ဥ္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးလွ၏။ သမထီးဂိုဏ္း၏ တရားဝင္ ေသာင္း က်န္းၾကမည့္ ကာမသုတ္လႊတ္ပြဲႀကီးအတြက္ သင္းတို႔ အူျမဴးေပ်ာ္ရႊင္လာေနၾကၿပီပဲ…
ဤမၽွငယ္ရြယ္ႏုနယ္...သိမ္ေမြ႕လွသည့္...လုံမပ်ိဳသည္...ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာၾကမည့္ အရည္းႀကီး... မ်ားအလယ္၌ ဤတညဉ့္တာလုံး ေသြးတလူးလူး...သုတ္ရည္နံ့ တေထာင္းေထာင္းၾကား တြင္... မ်က္ရည္ပူမ်ား သြန္ခ်ရင္း... နာက်င္ စပ္ဖ်င္းေသာေဝဒနာကို ခံစားရဦးမည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသာ အရည္းႀကီးက...ယင္းအပ်ိဳစင္ေလးအား သားတစ္မ်ားထြက္မတတ္...ကာမစပ္ယွက္ ျပဳ က်င့္ေနစဥ္အတြင္း အျခားသုံးေယာက္ေသာ အရည္းႀကီးမ်ားကား... ကိုယ္ခ်ည္းသီးျဖင့္ ပတ္ဝိုင္း က ခုန္လ်က္... စပ္ယွက္မႈအရွိန္ကို ျမႇင့္တင္ေပးသည့္ ဂါထာမႏၲာန္မ်ား ရြတ္ဆိုၾကဦးမည္။
တစ္ေယာက္လိင္အဂၤါကို တစ္ေယာက္...ပြတ္သပ္ႏွိုးဆြရင္း ကာမဂုဏ္ခံစားရန္ အလွည့္က် ေစာင့္စားရင္း ပထမဦးဆုံး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး၏...ပန္းဦးလႊတ္ျခင္း...နည္းနိသၽွကို.. အရသာခံ... ၀ိုင္း ၾကည့္ေနၾကမည္။ သည္အခါမွာ...က်ားရဲ လက္သည္း...ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကုတ္ျဖဲျခင္းကို ေသြးသံရဲရဲျဖင့္...ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေနရွာေသာ သမင္မငယ္ေလး၏ စူးရွေသာ ေအာ္သံမ်ိဳး ေလးျဖင့္...ကညာပ်ိဳ၏ေအာ္ဟစ္သံ... နာက်င္ေၾကကြဲစြာ...ၿငီးတြားငိုရွိုက္သံကို...မဂၤလာအေပါင္း ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ...ကညာစင္...ေတးသြားအျဖစ္ သူတို႔ေအာင္ျမင္စြာ လက္ခုပ္တီးၾကေခ်ဦး မည္။
အသို႔လၽွင္...ႏွလုံးသည္းအူေပါက္မတတ္...ေအာ္ျမည္ဟစ္ေႂကြးကာ...ကယ္ပါယူပါ..ေအာ္ဟစ္ေစဦး..သမထီး တပ္ဝင္းအတြင္း ၾကားေနၾကအသံမို႔...သူမဆိုထားဘိ..အိမ္ေမြးတိရစၧာန္တစ္ေကာင္ ေသာ္မၽွ...ထူးျခားေသာ... နား အာ႐ုံခံစားျခင္း အမူအယာကို ေတြ႕ကာရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ေလးေယာက္ေသာ...ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ႀကီးမ်ား ေရႊစင္မၽွ မေရာေႏွာသည့္...စင္စစ္အပ်ိဳကညာငယ္အား.. အလွည့္က်...ပန္းဦးလႊတ္ျခင္း...ျပဳၿပီးသကာလ အႀကိမ္ႀကိမ္ေသာ နာက်င္စပ္ဖ်င္းမႈ ေဝဒနာကို... အသက္ေအာင့္ ခံစားေနရရွာေသာ မိန္းမငယ္၏ ...သားအိမ္အတြင္းမွ... သုတ္ေရ မ်ား... နီရဲ ေသာ ေသြးစိမ္းမ်ား ေရာေႏွာသြန္က်လာသည္ကို... ေငြဖလားျဖင့္ခံယူလ်က္...မိႆံမ မယ္ဝဏၰ ႏွင့္ အျခား ကညာပ်ိဳႏွစ္ဦးက...ေဆးေက်ာသုတ္သင္...ယစ္ပလႅင္...ရင္ျပင္သို႔ ယူေဆာင္လာ ကာ...အရည္းငယ္မ်ားေရွ႕၌ ''ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ'' ေအာင္ျမင္ျခင္း အခမ္းအနားကို က်င္းပၾကမည္။
သမထီးတပ္ဝင္းအတြင္း၌...အက်င့္ၾကမ္းႀကီးမ်ားကို မီး-ေရ-ေလ...နိုင္နင္းစြာက်င့္ေဆာင္ နိုင္ၿပီး ျဖစ္ၾကေသာ... အရည္းပ်ိဳမ်ား ပညာအရာအားျဖင့္ ဧကဒသမေျမာက္ အဆင့္အထိတက္ေရာက္ ၿပီးသူ...လူ...အရည္းငယ္မ်ားက...ယင္းေငြဖားမွ...သုတ္ရည္းေသြးေႏွာေသာ ပန္းဦးရည္ကို... ကိုယ္အဂၤါအႏွံ့ သုတ္လိမ္းျခင္းျဖင့္ ပညာအဆင့္... ကို တိုးတက္ရယူၾကလိမ့္ဦးမည္။
သို႔ၿပီးလၽွင္...လည္းမိမိတို႔နိုင္နင္းအပ္ေသာ...သမထသိုင္းကြက္မ်ားထဲမွ...အကၽြမ္းက်င္ဆုံး...မီးသိုင္း...ေလသိုင္း ေရသိုင္းတို႔အား...မ်က္ေစ့မွလႊတ္၍ဣင္း၊ နားတြင္းမွလႊတ္၍ဣင္း၊ ပါးစပ္ နား တြင္း စသည့္ ဒြါရေပါက္တို႔မွ... လႊတ္ ထုတ္ကစားျခင္း မ်ားျပဳ၍ သမားဂုဏ္ကိုျပၾကလိမ့္ဦးမည္။ ယင္းေနာက္တြင္္ကား...သမထီး ေက်ာင္းပရဝုဏ္ မုခ္ဦး ေရွ ့၌ ...ေပါင္းလွည္းျဖင့္ လာေရာက္ ႀကိဳငံ့ေနၾကေသာ ကညာစင္၏မိဘ...ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းမ်ားလက္သို႔... စႏၵကူး.. နံ့သာ..ပန္းေပါင္း ဆီကို သုတ္လိမ္းေမႊးသင္းေနေသာ...ကညာစင္၏ေမ့ေျမာေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလး အား... အ ခမ္းအနားျဖင့္ေပးအပ္ၾကမည္။
သမီးျဖစ္အင္...ခ်စ္သူ...ေဝဒနာကို...မ်က္ေစ့နားတို႔ျဖင့္ၾကားသိ...ျမင္ေတြ႕ေနပါလ်က္... မကယ္ ယူ နိုင္ေသာမိဘမ်ား...သတို႔သားေလာင္းတို႔သည္...အသင့္ေခၚေဆာင္လာေသာ သမားအေက်ာ္ မ်ားႏွင့္ ခရီးႏွင္စဥ္မွာပင္ အသက္ လုယူၾကရလိမ့္မည္။ ယင္း...အယူဝါဒ...အစြဲၾကမ္းတို႔...ၿဖိဳဖ်က္ေခ်မႈန္းရန္အတြက္ ထီးလွိုင္ကိုယ္စား ကိုယ္ ေတာ္ ဘုရားႏွင့္...ငယ္ကၽြန္ရင္းခ်ာသုံးဦးပါ ။
သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ထီးဘုရား...မသိ...မရိပ္မိခင္မွာပင္...ႀကိဳးပမ္းတပ္စြဲ...လူစုခြဲ၍ သမထီးတပ္ ဝင္းထဲ၌...ခမုံ နယ္သား...ငစြာေတ၊ အင္းဝသား...ဝဗ်စၥ...ေယာအမႈထမ္း...ငယ္မႉးႏွင့္ မိမိ... ပုဂ ံစစ္ၾကပ္အမႈ...အရာ...တပ္မႉးငယ္...သူရသီဟတို႔သည္...အလြန္...ကဆုန္လျပည့္ စကတည္း က...ဝင္ေရာက္ေရာေႏွာၾကၿပီး...က်င့္စဥ္မ်ား... ဗ်ဴဟာ ေသနကမ်ား...လွို်႕ဝွက္သမထ... က်င့္စဥ္ အတြင္းအဂၤါ...အင္အားက်င့္စဥ္မ်ား ေရာေႏွာ ေလ့က်င့္ေနခဲ့သည္မွာ... ေႏွာင္းမိုး လြန္၍ တေပါင္း ပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ။
ပန္းဦးလႊတ္...အခမ္းအနား၏ အနိဌာ႐ုံမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ၾကားသိရသမၽွ...အရွင္ဘုရားထံသို႔ စာခၽြန္ မ်ားလည္း လူ လႊတ္ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ...ယခုပါႏွင့္ဆိုလၽွင္ (၈)ေစာင္ရွိကၿပီ။
''အသို႔လၽွင္...ႀကံေဆာင္ရန္အမိန႔္ေတာ္...လာသလဲဗ်...အကၽြန္တို႔ ျဖင့္...လက္ယားလွၿပီ... တပ္မႉးရဲ့။''
''ဟဲ့...ငစြာေတ...အသင့္ကိုေျပာရတာ တယ္လဲလက္ဝင္သကိုး... သမထီးဝင္းထဲမွာ...အေခၚ အ ေျပာေတြ... သတိထားပါလို႔... အခါခါ...မွာထားရက္ကနဲ႔...တယ္ခက္သကိုး။''
''မွန္ပါ...အမွတ္မဲ့ေၾကာင့္ပါ...ဘုရား''
''ဟာ...တယ္ခက္သကိုး...ငစြာေတ...ရဲ့''
ႏွစ္ရက္ျခားေတြ႕ေနက်...သမထီးတပ္ဝင္း...လူရွင္းေသာ...အင္းဝစား (ငဗ်စၥ၏ အရည္းငယ္ ေဆာင္) ၌ ေတြ႕ဆုံၾက သည္။ အေသခံ... အေထာက္သား...တပ္ဖြဲ႕၌...အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္ေသာ္လည္း...တက္ႂကြ...ထက္သန္ေသာ... ခမုံသားငစြာေတ အား...ဗိုလ္သူရတို႔ မ ၾကာခဏ ၀ိုင္းဝန္းသတိေပး ၾကရတတ္သည္။ ေယာမႈထမ္း... ငယ္မႉးသည္ကား... အရည္း ငယ္အျဖစ္ အေဆာင္တြင္းသန႔္ရွင္းေရးတာဝန္ယူရၿပီး အစဥ္နိုးၾကားေသာ ငယ္ကၽြန္ရင္းျဖစ္ေလ ရကား...သူရ အားကိုးေလာင္ထားသူ...
အင္းဝသား...ငဗ်စၥကား...ႏုပ်ိဳသန္စြမ္း၍...အရည္းက်င့္စဥ္မွ မီးလႊတ္သိုင္း ကိုပင္ မေမၽွာ္ လင့္ပဲ... ရရွိထားသူျဖစ္သည္။ သူရသည္ လည္း ပင္ကိုယ္စရိုက္ကိုက...စစ္ေရးစစ္ရာ အတိုက္အခိုက္ပညာကို ေလ့လာလိုက္ စား ခဲ့သူ ျဖစ္ေလရ ကား-အထြာ...ဆယ့္တစ္ေတာင္အျမင့္ ခုန္...ေလဝဲ...လွံလ်င္ကစားေသာအရာတြင္...အရည္းဆရာအျဖစ္သင္... ဆရာတြင္ပင္ ေရာက္ထားခဲ့သူျဖစ္သည္။ အသို႔ဆိုေသာ္လည္း အရည္းဆရာ(သင္တန္းမႉး) အဆင့္မၽွႏွင့္ သမထီး ဂိုဏ္းအတြင္း...က်ယ္ျပန႔္ ေသာေထာက္လွမ္း မႈကို...မျပဳနိုင္ရာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္...မီး.. .ေရ...ေလ... လႊတ္ျခင္း... အဂၤါဒြရ...အသုံးခ်ပညာကို... ညဉ့္ႏွစ္ခ်က္တီးေက်ာ္၌...ညစဥ္က်င့္ေနရဆဲ
ယင္း...အား...ေသြးေသာက္တို႔ႏွင့္ အတူ...နက္ျပာေရာင္ ဝတ္႐ုံျခဳံထည္ႀကီးမ်ားဝတ္ဆင္၍... မုတ္ဆိတ္...ပါးၿမိဳင္မ်ား ရွည္လ်ားစြာ ထားတာ...ဖီးသင္ျခင္း ကင္းေသာ ဆံႏြယ္ဥေသၽွာင္တို႔မွာ ဆီေဝး၍နီက်င္ေနၾကရၿပီ။
အမႈတာဝန္ကို...မကင္းမျပတ္ထမ္းေဆာင္သတင္းပို႔ရင္း...မၾကာခဏ...ၾကဳံရေသာ...ပန္းဦးလႊတ္ပြဲသည္...သူရ... ေအာ္ဂလီ အဆန္ဆုံး...သမထီး၏ အစဥ္အလာႀကီးျဖစ္ ေခ်သည္။
ငစြာေတး..ေပါက္ေပါက္ရွာ..ႀကံေဆာင္မႈ ေၾကာင့္ ပန္းဦးလႊတ္...ကညာေဆာင္ကို...ေကာင္းမြန္ ၾကည္ လင္စြာ ျမင္သာေသာ... ကုကၠိဳပင္ႀကီးတစ္ပင္ကိုလဲ... သူတို႔ေတြ႕ထားၾက၏။
ယခု...ယင္းပုကၠိဳပင္ထက္တြင္...ငစြာေတ...အားပထမအေစာင့္ထားကာ...ငယ္မႉး...ဗ်စၥတို႔ႏွင့္အတူ...သူရ...ကိုယ္တိုင္...ေလ့လာေထာက္လွမ္း ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ အဦးဆုံး...ကညာေဆာင္မႉး ေမာင္းမ...မိႆံ မယ္ဝဏၰႏွင့္ ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္...ကညာငယ္တို႔က...ထမ္းစင္ထက္မွ ကညာ စင္အား...အျဖဴေရာင္ပိတ္သား ခင္းထားသည့္ သလြန္ ထက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ကူတြဲၾကသည္။
အားငယ္ေၾကာက္ရြံ့စြာ...မ်က္ရည္အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ေနရွာေသာ... မိန္းမငယ္ ေလးမွာ...ဟိုမွ... သည္မွ လည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း...အဘယ္... အကူ... လူသူေလးပါး...ၾကည့္ရွာသည္။
မိႆံမယ္ဝဏၰမွာ...စင္စစ္...အရည္းတို႔၏ဘုံမယားႀကီးျဖစ္သည္။ အေဆာင္အေယာင္ႏွင့္ ေနရ သည္။ အရည္းမ်ား စိတ္ႏွိုးဆြေသာ ကာလမ်ားတြင္...မယ္ဝဏၰသည္ ပညာအစုံအလင္ျဖင့္... ကာ မေျဖေဖ်ာက္မႈ... တာဝန္ကိုထမ္း ေဆာင္ရသူျဖစ္ၿပီး... အရည္းေလးေယာက္တို႔ အား တစ္ၿပိဳင္ တည္း...သုတ္ေစနိုင္ေအာင္... ကာမစပ္ယွက္နည္း အ ဖုံဖုံကို...တတ္ကၽြမ္းထား သူလည္းျဖစ္ သည္။ အကူ...ကညာငယ္ေလးမ်ားကိုလည္း ယင္းပညာတို႔ကို... အစဥ္မ ျပတ္...ပို႔ခ်ရေသာ... သမထီးဂိုဏ္း၏ အဇိကဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။
ဆက္ရန္
အႏွီ...မိန္းမငယ္...ငယ္တြင္းပါ...ရင္စည္း...ရင္ဖုံး...ထမီ...ေပါင္ကာ...ဖင္အုပ္...အစရွိေသာမိန္းမ...တန္ဆာမ်ားကို တစ္လႊာခ်င္းခၽြတ္ယူ...စုပုံထားလိုက္သည္။ အဝတ္ခ်ည္းႏွီးျဖင့္...ေဖြးဥေသာ စေနနံႏွစ္လုံးႏွင့္...အဖုံးအကာ...ကင္းမဲ့စြာေသာ...အဂၤါစပ္ခုံးခုံးမို႔မို႔... တို႔အား...ေသြးႂကြဆူေဝ...မေနနိုင္...လႈပ္ပါး ယားယံျခင္း...ျဖစ္ေစေသာ... ဝံသိုဆီ...ဖ်ံသိုဆီႏွင့္စႏၵကူး...ပန္းေပါင္းနံ့သာတို႔ေရာစပ္ လိမ္းက်ံရင္း...တစ္ကိုယ္လုံးေနရာအႏွံ့ပြတ္သပ္ဆုပ္ နယ္ၾက၏။ ကာမအဂၤါ...ႏွိုးဆြရာ... အဂၤါအစိပ္အပိုင္းေလးမ်ားကိုလည္း တယုတယ...ဖြဖြ
ၾကင္ၾကင္...ပြတ္သပ္ေပး ၾကသည္။
အပ်ိဳစင္...မေလးႏႈတ္ခမ္းမွ တအင္းအင္း...တဟင္းဟင္း...ကညာအဂၤါေလး...လႈပ္ရွားပြလာ ခ်ိန္ တြင္မွ... သမထီးဂိုဏ္းအုပ္...ရွင္ႀကီးစကၠထံ...အလ်င္စြာသတင္းပို႔ေပး ေလသည္။
ေသရည္မူးယစ္...သားတစ္ထြက္မၽွ...ကာမေသာင္းကၽြမ္း လီးသရမ္းႀကီး ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ကညာေဆာင္အတြင္း... ေျခနင္းလိုက္ သည္ႏွင့္... မိႆံမ ႏွင့္အေပါင္းပါမ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ ေပ်ာက္...ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
ေသရည္...အဆီျပန္ေသာ...ႏွာေခါင္းနီနီ...ပါးျပင္အသားဆိုင္မ်ား...တလႈပ္လႈပ္...တုံရီေသာမ်က္ ႏွာႀကီးျဖင့္ နက္ျပာေရာင္...ဝတ္႐ုံႀကီးတစ္လႊာကိုသာ... ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ... ေရမိုးသန႔္စင္ျခင္းကင္းေသာ အရည္းႀကီးကိုယ္နံ့ ေအာက္သိုးသိုးက...ေထာင္းကေထာင္း နံသြား ၏။
အထူးေလ့က်င့္...လက္သပ္ေမြးယူထားေသာ ဘြားဘက္ေတာ္...လိင္တန္ႀကီးမွာလဲ..ႏုသစ္ပ်ိဳလြင္ ကညာခင္ေလး၏ အတြင္းအဂၤါ...ဝင္းဝင္းဝါကို ေတြ႕႐ုံမၽွ ျဖင့္ ႐ုန္းကန္ထေနသည္။
သည္ကေနာက္...အႏွိုးအဆြခံထားရရွာေသာ...မိန္းမငယ္အဂၤါစပ္ကို...ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့စုပ္...လၽွာလႈပ္ထိုးသြင္း... အဂၤါအတြင္းသား...ျပဴးျပဲကားလာေအာင္...ျပဳမႈက်ဳင့္ႀကံျပန္၏။ ရင္ႏွစ္မႊာ ထက္... လက္ကို...ယွက္၍...သြက္သြက္ ခါခါလႈပ္ရမ္းလာေအာင္... စြမ္းေဆာင္သမူျပဳေနခ်ိန္၌... လိင္တန္ ထြားရွည္...ပဲလင္းေႁမြသို႔...ပ်ိဳပ်ိဳအံတက္... ကညာပ်ိဳ...ႏႈတ္ခမ္းထက္၌... ထိုးသြင္းအမႈ... သူျပဳ ေလျပန္သည္။
ကာမ...စြမ္းအား..ထႂကြျငားမို႔...လၽွာဖ်ားစို႔စို႔... နို႔သို႔ မျခား စုပ္ေပးထားလၽွင္... ကညာစင္...ခမ်ာ..ရိုက္ႏွက္ျခင္းရန္မွ သက္သာရွာေလသည္။
အမယ္ေမြးသည္မွသည္...ေသြးေပၚသားတင္ ကညာစင္ျဖစ္ခါဘိလည္း...ေယာက်ာ္းလိင္တန္ကို တစ္ရံတစ္ခါမၽွ... မျမင္ဖူးရွာေသာ မိန္းမငယ္သည္...ထိတ္လန႔္တၾကည္ ေအာ္ျမည္ျခင္းအမႈ.. ျပဳ သည္ရွိေသာ္.. နားထင္နားရင္း မီး ဝင္းဝင္းေတာက္စြာ...မညႇာမတာ...ရိုက္ႏွက္
တတ္ျပန္သည္။
ယခု...မယ္မင္းသည္ကား...ေပါင္သားေဖြးႏုေသြးေခ်ဥမၽွ...ယုယၾကင္ၾကင္...ႏွိုးဆြျခင္းခံထားရေလရကား... မ်က္ေစ့ကိုစုံမွိတ္ခါ...အံ
ႀကိတ္...တင္းခံရင္း အသံတစိုးတစိေသာ္မၽွ...မၾကားရပဲ... ႀကိတ္ ခံေနဘိေတာ့၏။
''ဘဲ့ႏွယ္...ဗ်စၥ...တယ္...ၿငိမ္သပ...ငါ့လူ...ႏွယ္''
သူရက...ဗ်စၥအား...ကုကၠိဳကိုင္းေပၚအလ်ားေမွာက္ထားရင္း...ေလျပင္းႏွင့္အတူ...သစ္ကိုင္းထက္၌ လႈပ္ရမ္းေနေသာ... ဗ်စၥ...အား...ေလသံျဖင့္ျပဳံးရင္း...ေျပာလိုက္၏။
''အမယ္မ...ပန္းဦးမွ...ဟုတ္ပါေလစ...သူရရယ္''
''အို...ကိုရင္ကလဲ...အဘသို႔မၽွ...မျပဳရေသးသကိုး ႏႈတ္ေစာင့္လၽွက္...ရႈစမ္းပါအုံးေတာ့''
ငယ္မႉး...စကားမွန္သည္။ မိန္းမငယ္၏ ကိုယ္တြင္းအဂၤါထဲသို႔...အရည္းဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ မဲၾကဳတ္ လဆက္အဆီဝင္း ေနေသာ...လိင္တန္
ႀကီး...ထိုးသြင္းလိုက္ေသာအခါ...
''အား...ေမြးေမ့ေလ''
''အား...အား...အား''
ဆက္ခါဆက္ခါ...ငယ္သံပါေအာင္...ေအာ္သံစူးစူးနစ္နစ္က...(ထုံးစံအတိုင္း)သမထီးဝင္းအတြင္း...က်ီးၿပိဳသံမ်ားႏွင့္အတူ...ေရာေႏွာေထြးယွက္...ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာဘိေတာ့သည္။ ခၽြန္ျမေသာ...ဒါးေျမႇာင္ျဖင့္...အသားႏုကို...ထိုးေထာက္ေမႊေႏွာက္သျဖင့္...နာက်င္စြာ...အာေခါင္ ျခစ္ေအာ္ေသာအသံ။
''အီး...ဟီး...အား...အား...နာလွခ်ည့္...ေမြးေမ့ေရ''
''အူး...အဟီး...ကယ္ေတာ္မူပါ...အား...အား...အား''
အေဆာင္ငယ္အတြင္းမွ...လွိုက္လွဲနာက်င္စြာ...သည္းအူျပတ္မတတ္...ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံကို... ေခၽြးသီးေပါက္ ႀကီးမ်ား တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလ်က္... သမထီးတပ္ဝင္းကို...ေက်ာေပးကာ... ဆူး သမန္းတြင္းသို႔...ေျခာက္ျခား စြာ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ ေနေသာ...အမိအဘတို႔ၾကားေၾက
လမယ္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ...လက္ဖဝါး အစုံမွ...ေခၽြး ေစးမ်ား ျပန္လာသည္အထိ
လည္း မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ေနၾကေပ မည္။ သူရရင္၌...က်င္စို႔ နာ က်ည္းလြန္းလွ၏။
''အသို႔လဲ...ေရာင္းရင္း...က်န္လူ႔တိရစၧာန္တို႔ဘယ္အရပ္၌ရွိေနၾက သည္ကို...ကိုရင္တို႔... သိပါစ''
''ႏုံလွဘိၿပီေကာ...ကိုရင္ႏွယ္...အရည္းႀကီးေဆာင္ ကာမေလ့က်င့္ စဥ္အတြင္း...မယ္မိႆံတို႔... အႏွိုးအဆြကို ခံယူ ေနသည္ေကာ... ကိုရင္''
အလွည့္မက်ေသးေသာ...အရည္းတို႔သည္လိင္တန္ႀကီးမ်ား...အစြမ္းကုန္...ႀကီးထြားမာေတာင္ လာေစရန္ ေဆး ျပစ္ ခၽြဲရည္...ဝက္ဆီ
သုတ္လိမ္း...လ်က္ ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္ျမစ္ ေသြးျခစ္...လိမ္းက်ံ.. အက္ကြဲလာဟန္အထိ... ႀကီးမားပြထလာေအာင္... စြမ္းေဆာင္ေနၾကေလ
သည္။ မိႆံမ၏... ႂကြားရြားဖုထစ္ေသာ... ကိုယ္ႏွစ္အေသြး မထိတထိ ...ႏွိုးဆြေပးျခင္းကို ခံယူေနၾကသည္။
အကယ္စင္စစ္...ဘုံမယားျဖစ္ေသာမယ္ဝဏၰသည္...ကိုယ္၌အေမႊးလိမ္းလူး...ၾကည္ႏူးစိတ္ထန္...ခံခ်င္လာဟန္... ႏူးနပ္ထားရစ္ျခင္းမို႔
ပန္းဦး လႊတ္ျခင္း အေဆာင္တြင္းဝင္ခ်ိန္၌...အစြမ္းကုန္... ကာမထႂကြေနေသာ အရည္းႀကီးမ်ား၏ ၾကမ္းတမ္းစြာစပ္ယွက္မႈကို...ကညာႏု
အပ်ိဳစင္ေလးမ်ား... ေနဝင္မွသည္...မိုးေသာက္တိုင္ထိ... မခ်ိမဆန႔္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္... အလွည့္က်... ပန္းေခြသည္အထိ...
စပ္ယွက္ၾကေလရကား...ေသလုေမ်ာပါး ခံစားရင္း...အျပန္လမ္း၌ အသက္ ေငြ႕ေငြ႕ျဖင့္...မ်က္လုံးေလးေၾကာင္စီစီျဖင့္ ေျခာက္ျခားတုံရီစြာ... အသက္လု ကုယူရသည္ခ်ည္း...
သူရ...ေထာက္သားဘဝမွ...အေသခံတိုက္ခိုက္ခ်င္လာေသာ...ဇာတိေသြးဇာတိမာန္တို႔ႂကြရြ...အုံထလာဘိသည္။
''အေထာက္သားျဖစ္တာ...တယ္ခ်ဳပ္တီးရသကိုး...ေတာက္''
သူရ...သြားၾကားမွ...ေလသံျဖင့္ညီးညဴျပစ္လိုက္၏။
''မွန္သပ...ကိုရင့္ႏွယ္...က်ဳပ္လက္ယားပါဘိေတာ့''
ငယ္မႉး...လက္အတြင္းမွ...ၾကက္ေပါင္းေစးသားေရတက္...ဂြငယ္ျဖင့္...ငါးျမႇားထစ္ပါ...မၽွားငယ္ျဖင့္ လွမ္းခ်ိန္သည္။
''ဟိတ္...ငယ္မႉး...အခ်ိန္မက်ေသးသပ...ေသြးေသာက္ရယ္''
ဗ်စၥက...ေလးကိုင္လက္ကိုဆြဲေျမႇာက္လိုက္၏။
''အို...ငစြာေတ...တက္ခ်င္...တက္ခဲ့ပ...ေရာင္းရင္း''
''မတက္လိုပါဘူး ကိုရင္ရယ္...တယ္ဆီးက်င္တဲ့အလုပ္''
ငစြာေတ အေျဖစကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံးျပဳံးလိုက္ၾက၏။ မွန္ပါသည္...သူတို႔အားလုံး၏... လိင္ေခ်ာင္းမ်ား အေငြ႕ေျခာင္းေျခာင္းထမ
တတ္ ပူျပင္းေသာ ကာမဓါတ္မ်ား စီးဝင္ေနၿပီပဲကိုး။
သည္ေတာင္ရိုးတစ္ေလ်ာက္...လမ္းေလၽွာက္လာရင္း...ဝဲယာ...အကဲခပ္လာေသာ... အရည္းငယ္ ဝတ္စုံ မုတ္ဆိတ္ က်င္စြယ္...
ဆံႏြယ္ဖားလ်ား...အဆင္တန္ဆာမ်ားေၾကာင့္ သူ႔အား အဘယ္သူ တစ္ေယာက္မၽွ... တပ္မႉးငယ္ သီဟ မွန္းမရိပ္စားမိ ၾက...
ဆူးသမန္းကြင္းကို...အထက္စီးမွျမင္ေနရသည္။ က်ည္းပင္ေတာ ရြာဇနပုပ္ေလးကား...ကြင္း အ လည္၌ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာ...
ရပ္တည္ေနသည္။ ဆည္ေဘာင္ကို လြန္၍ ဆူးသမန္းကြင္းစပ္ အဝင္...အလိုေလးျခဳံတစ္ျခဳံတြင္...အဝတ္အစားလဲလွယ္...ျပစ္လိုက္
ကာ...နက္ျပာေရာင္ဝတ္႐ုံ သင္တိုင္းကို...ေၿမ တူး ျမဳပ္ႏွံထား ရစ္ခဲ့သည္။
လုံကြင္းေအာက္ပိုးႀကိဳက္...အေပၚအဝတ္ခ်ည္းသည္းျဖင့္က်ည္းပင္ေတာ...ရြာငယ္ေလးထဲ သြက္လက္ စြာဝင္ခဲ့သည္။
''အမယ္...ကိုရင္...ရင္အုပ္ကား...လက္ေမာင္းကားႏွင့္ပုဂံသား စစ္သည္မို႔...လူကိုႏႈတ္မဆက္ ေတာ့ကိုး''
ထန္းေတာမွထြက္လာေသာ...ငယ္ခ်င္း...ငေပြး တစ္ဖက္မွစကားစမွပင္...သတိဝင္လာသည္။
''ခြင့္လႊတ္ပ...ကိုရင္ငေပြးႏွယ္...အက်ဳပ္...အခ်ိန္အနည္းငယ္သာရတာမို႔...အမယ္တို႔ထံ...အ လ်င္လိုေနလို႔ပကို ရင္''
''အာ...ဟာ...စကားမဖြယ္ပါလင့္...ကိုရင္ရယ္...အမိအဖတို႔ထက္ အိုပန္းအိ ထံ...လွမ္းေန မဟုတ္လား... လို႔ ဟား... ဟား''
''ကိုရင္...ႏႈတ္အေတာကၽြမ္းသပဗ်ာ''
''ကိုင္း...ကိုင္း...သြားေပအုံး...သြားေပအုံး...ဟိုကလည္း...ညေနတိုင္ရင္...ဆည္ေတာင္ဝရိုးထြက္...ထြက္ေမၽွာ္ရတာ...ေဝသာလီ
ဗ်ိဳင္းမေလးျဖစ္ေနကၿပီ...ကိုရင္ရဲ့''
''အသို႔ဆိုရင္...ကိုရင့္ႏွယ္...က်ဳပ္ကိုယ္စားေခ်ာ့ထားပါဘိ''
''အိုး...က်ားသားမိုးႀကိဳး...မျပစ္မွားဝံ့ပါ...စစ္သားရယ္...အေတာ္ၾကာ...သူ႔ခ်စ္သူ...လြန္က်ဴးရ ေကာင္းလားမို႔... တိုက္ပြဲဝင္...
နာမည္ရ...သူရိယေဆာင္ဓားႏွင့္ ပိုင္းလိုက္မွ ငုတ္တိုေလးက်န္ ေန...လူျဖစ္ရႈံးရမွာပ...ကိုရင္''
''ဟား...ဟား...ဟား...ကိုရင္...ေက်ာင္းေတာ္တုန္းကအတိုင္းပါပဲ...ငယ္ခ်င္းရယ္...ကဲ...အျပန္မွ ေတြ႕ပါစံ''
''အပိုမဖြာစမ္းပါနဲ႔ကိုရင္အျပန္လည္း...ကိုရင့္ႏွမနဲ႔ဆည္ေတာင္ရိုး ေက်ာ္တဲ့အထိ... ဟိုက လိုက္ပို႔အုံးမွာပေလ''
''ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ...ကိုရင္ကေကာ...မယ္ဆုံႏွင့္...ရည္ငံေနမဟုတ္လား...ကိုယ္ခ်င္းစာပ...ဗ်ာ''
''အမေလး...မယ္ဆုံကိုသြားမေျပာနဲ႔ကိုရင္...က်ဳပ္ကိုအစိမ္းသရဲလို...ထင္ေနပဗ်ာ...လင္ေနရင္...ပန္းဦးလႊတ္ရမွာ မို႔...တစ္သက္
လုံးလင္မေနဘူးတဲ့...ကိုရင္ရဲ့...''
ငေပြးက...လက္ထဲမွထန္းလွီးဓားကို...က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း...အံႀကိတ္ကာ...သမထီးအရပ္သို႔ စူး စူးဝါးဝါးၾကည့္ေနေလရာ...သီဟသူရ...ၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ား ထသြားရ၏။
''အင္း...ဒါလဲ...အသူ႔ဘက္က...မွန္ေပသကိုး''
''က်ဳပ္...ေမးပါရေစအုံးကိုရင္...ကိုရင္တို႔လို...အရာထမ္းေတြ ထိမ္းျမားရင္ကေရာဗ်ာ''
''က်ဴပ္လား...က်ဳပ္က်...အဲဒီအရည္းႀကီးေတြ...စုံးစုံးကုန္မွ အိုပန္းအိ ေလးနဲ႔ လက္ဆက္မွာ ပ...ကိုရင္''
''တနယ္သားလုံး...ေယာက်ာ္းမွန္သမၽွ...အရည္းႀကီးေတြကို ထယ္ထိုးၿပီး ေျမလွန္ျပစ္ခ်င္ေန သပ...ကိုရင္ရာ''
''စိတ္မေလာပါနဲ႔ကိုရင္...အခ်ိန္တန္ေတာ့...တစ္ရြာတစ္ေယာက္ စာခၽြန္ေစေတာ္မူမယ္လို႔ ကိုယ္ေတာ္ေလး အမိန႔္ ေတာ္ထားရွိထား
ႏွင့္ၿပီးသားပါ''
''အို...အသို႔ဆိုလ်င္...ငယ္ကၽြန္ဝင္စာရင္း...ခုပင္သြင္းခ်င္စမ္း ပါဘိ...ကိုရင္ရယ္...ေတာက္''
ငေပြး ...လက္ေမာင္းေၾကာ ၾက ီးမ်ားေထာင္ ထလာသည္ ... အ ံႀကိတ္ထားသျဖင္ ့ ေမးေၾကာႀကီး မ်ား တင္းထေန သည္။
''ငံ့လင့္ပါ...ငယ္ခ်င္း...က်ဳပ္...စာခၽြန္ေစပါမယ္''
''ႏႈတ္လုံ...စိတ္ခ်...ကာယေတာင့္တင္းသူေတြ...က်ဳပ္အခုထဲက...တပ္စုထားမယ္ပ...မပ်က္မ ကြက္ စာခၽြန္ေစပါပဲ''
''ေကာင္းလွပါၿပီ...ကိုင္း...ခြဲၾကဦးစို႔...ကိုရင္ေရ''
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
ဆုံေနက်...ေနရာ...က်ဥ္းပင္ေတာ...ေတာင္ဘက္ရွိ...အုံးႏွဲျခဳံႀကီးေအာက္
အိုပန္းအိ...ကိုယ္လုံးေလးကို...ရင္ခြင္ထဲ...ေထြးထား၏။ ဒိတ္ဒိတ္ခုံေသာ...ရင္အုံေလးထက္... သူရလက္ကို တင္စမ္းေစၿပီး...ရဲရဲ
နီေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ဆိုသည္။
''ရင္ခုံတာ...ဘာလို႔လဲ...ဟင္''
''အခ်စ္ရဲ့...နရည္စီးတစ္မ်ိဳးေပါ့...ပန္းအိ...ရယ္''
''အတို႔ကၽြန္...တခါဖူးမၽွ...ေမာေလာက္ေအာင္ရင္မခုံဘူး...အခု...သူ႔ရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာ...ေမာလြန္းလို႔...မ႐ုန္းခ်င္ဘူး ကြယ္''
တိုးတိုးညႇင္းညႇင္း...အသံေလးက သူ႔...ႏွလုံးသည္ပြတ္ထဲသို႔စူးနစ္...စိုက္ဝင္သြားကာ... ၾကည္ႏူး က်ပ္စိမ့္သြားရ၏။
''ေမာင့္မွာလဲ...သနပ္ခါးထူထူ...လိမ္းထားတဲ့...ဒီပါးေလးကို...နမ္းရွိုက္လိုက္တိုင္း...အသက္ရႉမဝဘူး...သိလား''
''အို...ရွက္ဖြယ္...စကား...မႁမြက္ပါနဲ႔လား...ေမာင္ရယ္''
ပါးအစုံကို...ဖေယာင္းပုံ...လက္ေခ်ာင္း သြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ကြယ္ ကာရင္း...မ်က္ေတာင္ ေကာ့ႀကီးမ်ား ညႊတ္ေကြးကာ ဆိုသည္။
သူရထံမွ...ပူေႏြးေသာ သက္ျပင္းရွိုက္သံႀကီးႏွင့္အတူ အိုပန္းအိ ကိုယ္လုံး...ေထြးေထြး အိ အိ...ေလးအား...အင့္ကနဲ...ေနေအာင္...
ဆြဲညႇစ္ျခင္းကို ခံ လိုက္ရသည္။
''ေလ်ာ့ပါအုံးေမာင္ေမာင္ရယ္...အသက္ရႉၾကပ္လွပါဘိ''
''ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ...အသို႔လ်င္...အေနၾကပ္ေပမဲ့...ေနတတ္ေနၿပီလို႔...ေျပာခဲ့ဖူးသားမဟုတ္လား...ခ်စ္သူရယ္''
''အာ...ကြယ္...အနည္းအပါးပါပဲ...ဖက္ေရာ့ေလကြယ္...ၾကာရင္...အမယ့္မွာ...အသက္ရႉ ရပ္ရပါ လိမ့္မယ္ေလ...''
''အၾကည္စားသန္ခဲ့ၿပီ...မွတ္တယ္...ခြင့္လႊတ္ပါႏွမရယ္''
''အင္း...ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳ...အလိုမက်ဟန္က...ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္မွ နန္းတြင္းသူမ်ား...အသင္ေပး လိုက္မွတ္တယ္''
သူရက...မ်က္ႏွာညိဳးငယ္စြာသူမအား...လႊတ္ေျပာေသာအခါ...အိုပန္းအိ...စကားနာထိုးေခ်သည္။
''ဟြန္း...မယ္မင္း...အက်ဳပ္...တာဝန္က်ရာ...သမထီးမွာ နန္းတြင္းသူထမီပင္...မျမင္ရ... မွတ္ပါစံ့ အိုပန္းအိငယ္''
ခ်စ္သူ...စိတ္ညိဳ...အလိုမက်ျပန္ေတာ့...ျပန္ေခ်ာ့ရသည္ကလဲ အိုပန္းအိတို႔တာဝန္...ဤသည္ ကလ်င္လည္း ၾကည္ႏူး စရာ...
''ေတာင္းပန္ရတာပါ့ ေမာင္ေမာင္ သည္ကေန႔ ေမာင္ေမာင္လာ မယ္ဆိုလို႔...အျမင္တုံးေမႊးေမႊး ကို...ဆြမ္းခံမဝင္ခင္က...မယ္မင္း..
.ေသြးထားခဲ့ရတာေလ...ဒီေလာက္ထူထားမွ ျပဳအားကိုခံ နိုင မယ္...ဆိုတာ...ပန္းအိ...အသိပါ...သူ႔ကိုခ်စ္လို႔ အျပစ္ဖို႔မိတာကို ေရႊ
စိတ္ေတာ္ညိဳ တယ္လား.. ဟင္''
စိုးရိမ္မ်က္ႏွာ...အၾကင္နာစကား...ၾကားရျပန္ေတာ့ တျပန္တေက်ာ့...ေခ်ာ့ေမာ့ရသည္က သူရတို႔ ေယာက်ာ္းေလး မ်ား တာဝန္ျဖစ္
ခဲ့ျပန္ေခ်ေရာ။
''အကဲပါ...အကဲခတ္တာမဟုတ္ဖူး...ပန္းအိ..ခ်စ္သူအထင္လြဲမွာ..ေမာင္ေမာင္အေၾကာက္ဆုံးမို႔ပါ''
''ေယာက်ာ္းေကာင္း ေမာင္းမတစ္ေထာင္...ဘုရင္ထီးဘုရားေတာင္...ေတာင္နန္း...ေျမာက္နန္း... အလယ္နန္း... ထိပ္ေခါင္တင္ႀကီး
ဘုရားတို႔နဲ႔စံေနေသးတာ...ေမာင္ေမာင္ကိုလဲ...အိုပန္းအိက ႀကိဳက္တာေတြ...ေပးစားျပစ္ မွာ... ဒါေပမဲ့...အိုပန္းအိ ကေတာ့...
တစ္ညမွ...ခြာမွာ မႈတ္ဖူး...သိ လား... ဟြန္း''
ေက်ာထဲစိမ့္က်င္...သိမ့္သိမ့္ငင္ေသာ...ခ်စ္သူ႔စကားေၾကာင့္...ငသူရ...လက္အစုံက...ေႁမြငန္းႀကီးပမာရစ္တား ဖက္တြယ္...ဆုပ္နယ္..
.ေခ်မြမိျပန္သည္။
''အဆင့္ကဲ...နယ္မလြန္ပါနဲ႔လား...ေမာင္ေမာင္''
''အခ်စ္ရဲ့နယ္စပ္...ျဖတ္သန္းမိလို႔ခ်စ္သူအျပစ္ေပးလဲေၾကေအးၿပီးသားပဲႏွမရယ္...ေမာင္ေတာ့... ခ်စ္မွာပဲ''
''အို႔အိုး...ေမာင္ရယ္...စေနရင္ႏွစ္မႊာကို...အတြင္သာကိုင္ဆြဲေနမွျဖင့္...ပန္းအိ...ႏြမ္းေၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္''
''တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါျပန္...ရြာခံသူ...မယ္မင္းကမၾကည္ျဖဴလို႔ေျပာ တာလား...ႏွမရယ္''
''ေမာင့္အတြက္ဆို...အသက္ေတာင္ေပးဝံ့သူပါ...ေမာင္ေမာင္မယ့္ပန္းဦး...ေမာင္ပန္ရမယ္လို႔...အ ျမဲတေစ ႀကိမ္းဝါးေနမိသူပါ..
.ေမာင္ရယ္''
''ဒါျဖင့္...''
''အို...အဲလို...အာ...မဟုတ္ေသးဘူးေလ...ထမီအနားကို...အားနဲ႔ မဆြဲပါနဲ႔ေမာင္ရယ္... အရွက္ႀကီးရွက္လို႔...''
အိုပန္းအိ...အသံေလး တုန္ခိုက္လာသည့္နည္းတူ...ငသူရ ရင္အုံႀကီးမ်ား လွိုင္းထတက္ႂကြလာ ကာ...အသက္ရႉသံမွာ လည္းျပင္း
ထန္လာ၏။ အိုပန္းအိ...စိုးထိတ္မႈေလး ဝင္လာသည္။ ကျပာက သီ လူးလဲထၿပီး...သူ႔ခ်စ္သူ...ရင္အုပ္ က်ယ္ႀကီးကို...လက္ျဖင့္
ဆီးတြန္းထားလိုက္၏။
ငသူရ...လက္ေမာင္းအိုးႀကီးမ်ား... ႂကြက္သားအေျမာင္းေျမာင္း ထလာ၏။ တင္းတင္းႀကီး ဆြဲဖက္ ခါ...တစဟင္းဟင္း ျမည္တမ္း
သျဖင့္လည္း...အိုပန္းအိ...ရင္တုံပန္းတုံ...ဖိုလွိုက္... ေမာ၍ ေဇာေခၽြး ေလးျပန္လာ၏။ ႏႈတ္မွမူ...တခြန္း တပါဒေသာ္မၽွ...မႁမြက္ဆို
နိုင္ေတာ့...အုန္းႏွဲျခဳံေလး သိမ့္က နဲ... သိမ့္ကနဲ...ခါရမ္းသြားသည္...ျပင္းျပေသာ အသက္ရႉသံႏွစ္ခုက...အေမွာင္တစ္ေနရာသို႔...
ဦး တည္ခုတ္ေမာင္းေနေသာ ျမင္းရထားႏွယ္...ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း...
''ေတာ္ေတာ့...ေမာင္ေမာင္...ပန္းအိ...စိတ္ဆိုးမိမွာ...မဟုတ္တာ''
ကတိုက္ကရိုက္...မ်က္ႏွာအိုေလးျဖင့္...ပန္းအိ ျငင္းဆန္ဘိ၏။ အသံက တိုးညႇင္းတုံခိုက္ေန၍ အ နည္းငယ္က်ယ္ သြားသည္။
၀ါသနာအိုး...ငသာဇံ ငေပြးတို႔ကာလသားႏွစ္ေယာက္...အုန္ႏွဲျခဳံကိုမ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္း ေခ်ာင္း ေျမာင္းေနၾကသည္။ သူတို႔
ႏွစ္ဦးပင္လ်င္...အသက္ရႉသံမ်ားက ဖားဖိုထိုး သည့္ႏွယ္...
''ဘဲ့ႏွယ္...ငေခြး...ငဲ့...အသက္ရႉမႈျပင္းလွပါဘိ''
''အမယ္မယ္...ေမာင့္ရင္မလဲ...ႏွာသီးဖ်ားေခၽြးသီး သူဟာေတာင္ မသုတ္သင္နိုင္ကၿပီ... မဟုတ္ ေလ...အသို႔ေၾကာင့္...သူခိုးျခင္း
ဟိတ္ေျခာက္ရဘိသနည္း''
''အိုး...ကိုရင္ႏွယ္...အသံမထြက္ပါစံ...အခင္းပ်က္ယြင္းေလမွ...ေခ်ာင္းရကို်းမနပ္...ျဖစ္ရေခ်ဦး မယ္''
''အနို႔...ကိုရင္က...အရင္...အေၾကာစကားဆိုသဟာကိုး''
''ၾကည္စားသည္မွတ္ပါစံ့...ကိုရင္...အေဟာ...အုန္းႏွဲျခဳံႀကီးအသို႔ေၾကာင့္...သိမ့္သိမ့္ခါေနသနည္းကိုရင္...ၾကည့္ပါစံ့''
''အပိုစကား...ရြတ္ဆိုရန္...သင့္ေခ်ၿပီ...ေကာ''
ဆက္ရန္
ႏွစ္ေယာက္သား...ေမ်ာက္ေခ်ာပင္...ပင္စည္ႀကီးအား ရွက္ကြယ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနေလရကား အေနာက္တူ႐ူမွ ခႏၶာသြယ္လ်...
အိေျႏၵျပည့္ဝေသာ အလွတစ္ပါး မိန္းမသားတစ္ေယာက္... သင္း တို႔ႏွင့္ လ်င္စြာနီးကပ္လာ သည္ကို ပင္သတိမမူနိုင္ေအာင္..
.ေဇာကပ္ေနၾကပါဘိေတာ့သည္။
ငသူရက...ခ်စ္သူ႔ပါးတို႔သာ...အတြင္သားနမ္းရႈံ႔လ်က္မွလက္အစုံတို႔သည္...အိုပန္း အိငယ္၏... ရင္...တင္...ခါး ေပါင္ၾကား
မ်ားသို႔ေရြ႕လ်ားပြတ္တိုက္...ေခ်ာ့ျမဴေနခိုက္...
''ဟဲ့...ငေပြးႏွင့္ငသာဇံ...ေတာၾကက္ေခ်ာင္းသလား...အသို႔ေသာ... အရာၾကည့္ရႈေနၾကပါစံ''
''အမယ္မင္း...ကလူ...ကလူ...ကလူ''
ငသာဇံ...ထခုန္ၿပီး...ေမ်ာက္ေခ်ာပင္ေျခမွ...ေျပးေလဘိ၏။ မ်က္စိမ်က္ႏွာ...ရဲကာျဖင့္...ငေပြး... ျပဳံးရမလို...ရယ္ရ မလို...ဖင္
ပြတ္လိုက္...ေခါင္းကုတ္လိုက္ျဖစ္ဘိသည္။
''မယ္ဆုံ...အႏွီကိစၥ...ရွိရိုးလားမယ္မင္း...အဟင္း...ဟဲ''
''ဆိုစမ္းပါငဲ့...ငေပြးႏွယ္...ထစ္တီးထစ္အ...ရွိသေကာ''
မယ္ဆုံက..အုပ္လုံးသြင္းၿပီးစ..ဆံႏြယ္မ်ားကို ဟန္ပါပါ...သပ္တင္ရင္း လူႀကီးသူမဟန္.. စြံ့ကား ေသာ ခါးေအာက္မွ တင္ပါး
ႀကီးေပၚသို႔ လက္ကေလးေထာက္...ခါးေလးညႊတ္... ရင္းေလးခ်ီ၍ေမး သည္။
''ဒီမွာ...ထိုင္ပါအုံး...မယ္ဆုံ''
''အဲ့ႏွယ္...က်ဳပ္က...ဘာေၾကာင့္...ထိုင္ရအုံးမွာလဲ''
''ေျပာ...ေျပာ...ေျပာစရာေလး...ရွိေသးတယ္မယ္စုံ''
''အို႔...နားမေထာင္ခ်င္ေပါင္ေနာ္...ေနရစ္ပါဘိ...ကိုရင္''
မယ္ဆုံ...သမင္ပ်ိဳမေလးႏွယ္...လ်စ္လူ်ရႈထြက္သြား၏။ ငေပြး...ကတုန္ကရင္ျဖင့္...အုန္းႏွဲၿခံကို တစ္လွည့္... မယ္ဆုံ
ေနာက္ေက်ာ...တင္ပါးအုံႀကီးမ်ားတစ္လွည့္ၾကည့္ကာ...ဗ်ာမ်ားသြား၏။
''မယ္...မယ္ဆုံ...ေခတၱ...ငံ့လင့္စမ္းပါဘိ''
''စုံဖက္ရန္စကားမွလြဲ၍...အျခားႁမြက္လိုရာႁမြက္ေရာ့...ေနာ္''
''အင္းပါ...မယ္ဆုံရဲ့...ဟဲ...ဟဲ''
ငေပြးမ်က္ႏွာႀကီးက...ဝမ္းသာအယ္လဲ...ေရႊလည္ဆြဲ...ေကာက္ရသူလို ၾကည္လင္ဝင္းပ... အသာႀကီး သာေနဘိ သည္။
''အဲဟို...အုန္းႏွဲျခဳံ...ေတြ႕သည္ေကာ...ႏွမ''
''အမယ္...လူကိုျခဳံထဲ...ဆြဲမယ္ပ...ကိုရင္ေပြး''
''ဟာ...မအပ္မရာ...မယ္မင္းရယ္...ေနျပည္ေတာ္ကေခတၱျပန္ လာတဲ့...ငတို႔ငယ္ခ်င္းငသူရနဲ႔ အိုပန္းအိတို႔... ခ်စ္ ရည္
တူညီ ခ်စ္ခြန္းသီေနၾကလိမ့္...မယ္မင္းရဲ့''
''ဘဲ့ႏွယ္...အိုပန္းအိကို...အက်ဳပ္လိုက္ရွာေနပါဘိ...နဲ႔ေတာ္''
စိတ္ဆတ္သေလာက္လူ...သြက္လွေသာ မယ္ဆုံတစ္ေယာက္ အုန္းႏွဲျခဳံေနာက္မွ ပတ္ဝိုင္း တိုးဝင္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ေလ လၽွင္...
''အလိုေလး...အိုပန္းအိ...ျပားခ်ပ္ေနပါဘိၿပီေကာ''
မွန္သည္...အိုပန္းအိတစ္ေယာက္...ငသူရ...ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးေအာက္ ပက္လက္ကေလး...ျပားေန ဘိသည္။
''ပန္းအိ...ကို...သနားပါအုံး...ေမာင္ေမာင္ရယ္''
''ေမာင့္ကိုေရာ...ညႇာတာပါစံ့...ႏွမငယ္ရယ္'' ''ႏွမက...မခံဝံ့သူမို႔...ဆိုသဟာ...ၾကင္နာပါဘိဦး...ေမာင္ေမာင္''
''အမ်က္ရွလို႔...အရွက္ရတာလဲ...ေနျပည္ေတာ္မွာပဲ...ေခါင္းခ်ေတာ့မယ္ပ...မယ္မင္း...ပိတ္ပင္လို႔မရေကာင္းၿပီ...ပန္းအိ''
ျမင္ကြင္းက...အလင္းေရာင္မလုံေလာက္မႈေၾကာင့္ ေမွးမွိန္ေနေလရကား မယ္ဆုံ အားမလိုအားမ ရ... ျဖစ္ေရလွေခ် သည္။
''အို႔အိုး...ေပါင္ကိုႀကိတ္မိၿပီေကာ...ေမာင္ေမာင္''
''ဥဳံဖြ...ဥဳံဖြ...ႏွမငဲ့...ေမာင္အလြန္ရွိအံ့''
''ရင္စည္း...ပတ္နက္...ေျဖအခက္မို႔...မရက္စက္သင့္ပါ''
စကားသံေလးမ်ား အခ်ီအခ်ဝယ္...မယ္ဆုံ နစ္ေျမာသြားသည္။ အုန္းႏွဲျခဳံအဝန္းအဝိုင္းက... ေယာက်ာ္းႀကီး ေျခာက္ေယာက္မၽွ
လက္ဝိုင္းပတ္၍ မမွီေကာင္းေအာင္လုံျခဳံလွသည္။ မယ္ဆုံ...ငေပြး...ပန္းအိ...ငသူရတို႔ငယ္စဥ္က ဤ ျခဳံႀကီးေအာက္...ေပါက္
တတ္ကရ...ကစားခဲ့ၾက ဘူးသည္။ ေအာက္ေျခက...လူငုံ႔ဝင္လိုက္လၽွင္... ေပါင္းပင္ကင္း ရွင္း လွဲက်င္းထားဘိသကဲ့သို႔...
ေျပာင္စင္ေနသည္။
ဤေနရာဝယ္ ပိတ္ၾကမ္းတစ္ဝိုင္း ခင္းက်င္းယွဥ္ထိုင္ရင္း... ခ်စ္တင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ သူတို႔အတြဲ ကို... မယ္ဆုံတို႔လူေစာင့္ေပးရ
စျမဲလည္း ျဖစ္သည္။
ယခု...ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာမူ...မယ္ဆုံ...သရက္ေတာသို႔...လိုက္သြားခဲ့ရသျဖင့္ အိုပန္းအိႏွင့္မဆုံ ျဖစ္... ငသူရ လာမည္မွန္း
လည္းမသိခဲ့...ယခုမူ...သင္းတို႔ႏွစ္ဦး အခ်စ္မူးေနခိုက္... ၾကဳံႀကိဳက္၍ ေျခာက္လွန႔္ရင္း...အုန္းႏွဲေနာက္ဖိုးမွ ျခဳံတိုးလာခဲ့မိေလ
ရာ...တိုးရခက္...ဆုတ္ရခက္... ျဖစ္ေန ေပၿပီ။
အိုပန္းအိ..ဒူးေခါင္းေလးမ်ား... ေဖြးေဖြးလႈပ္လႈပ္...ေတြ႕ရ၏။ အတင္းအၾကပ္ဖိႏွိပ္... ခ်ဳပ္ေႏွာင္ေန ေသာ...ငသူရ...ေက်ာျပင္ႀကီး
လဲေတြ႕ရ၏။ မယ္ဆုံ...ရင္ေတြ...ခုံလွိုက္ပူေလာင္လာ၏။ ဒိတ္ ဒိတ္... ေသြးခုံႏႈန္းမ်ားလည္း ျမင့္မားလာေနသည္။ သည္မွာ...
ေခၽြး ျပန္ေနေသာ ငသူရေက်ာျပင္ အား ေငးေနခိုက္ လႈပ္လႈပ္လွဲလွဲ...ျဖဲကာ...ျပန္စု...အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳေနေသာ အိုပန္းအိ ေပါင္လုံး
ေဖြး ေဖြးႀကီးမ်ားကိုၾကည့္ေနခိုက္...
''ေမြးေမ့...''
ဟု လႊတ္ကနဲ ေအာ္လိုက္မိရွာသည္။ မာေက်ာက်စ္လ်စ္ေသာ ငေပြး၏ လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္က... ေရႊရင္အစုံကို ေနာက္မွ သိမ္းဖက္ျခင္း
ကို မယ္ဆုံခံလိုက္ရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္... ထန္းတက္ သမား ငေပြး၏ မာေတာင္ ေနေသာလိင္တံႀကီးက...မယ္ဆုံဖင္ၾကား
သို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ႀကီး တိုးဝင္သြား၏။
လိပ္ျပာ လြင့္စင္သြားသလား မသိ...မယ္ဆုံမေအာ္မိ...အသက္ရႉရန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ မိမိ နို႔ေလး ႏွစ္လုံးကို ပိုင္ပိုင္ႀကီး နယ္
ဆြေနေသာ ငေပြး ရင္ခြင္၌...မိန္းမူးေတြေဝ သြားသည္။ ငေပြးကလည္း လူပ်ိဳရိုင္းပီပီ...သြက္လက္ၾကမ္းတမ္းစြာ လႈပ္ရွားေဆာင္
ရြက္သည္...
ေက်းေတာသူ မယ္ဆုံ၏ထမီ ေအာက္နားသည္ တေကာက္ခြက္အထိ...တိုဝတ္ထားရာ ဆြဲယူမ လွန္ လိုက္သည္ႏွင့္ေနမထိ...ေလ
မထိ...ေသာမယ္ဆုံ၏ ဖင္ဖြံ့ဖြံ့ထြားထြားႀကီးက ဘြားကနဲ... ေပၚထြက္လာသည္...ဇက္ ကို...ဖိႏွိပ္...ခါးကိုဆြဲယူ... မလိုက္ေသာ
အခါ...ခါးခြက္ဖင္ေကာ့... ခပ္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး အေနအထားကို ရလိုက္ ၏။ ငေပြးလီးက...မိုးဆီသို႔ေမၽွာ္လ်က္သီးေသာ မိုး
ေမၽွာ္ျငဳပ္သီးကဲ့သို႔ မတ္မတ္ေတာင္ေနေလရာ...ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကား၌ပုံး ကြယ္ေနေသာ မယ္ဆုံ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား...ေအာက္
မွေကာ္သြင္း ေပးလိုက္ေလရာ... မထင္မွတ္ပဲ...ႁပြတ္ ကနဲ... အရည္စိုစြတ္ သံႏွင့္အတူ...တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ဝင္သြားေလသည္။
''အလယ္လယ္...ေမရိုေလ''
မယ္ဆုံ...ငေပြး၏ဆီးစပ္ႀကီးကို လက္ျပန္တြန္းလိုက္ရာ မာေက်ာရႈပ္ေထြးေနေသာ လေမႊးအုံႀကီး မ်ားအား စမ္းမိ သြားေလသည္။
ပထမေသာ္...စူးစမ္းဟန္...ဆုတ္ဆြဲ ပြတ္သပ္ၾကည့္ၿပီးမွ အထိတ္တလန႔္လႊတ္ခါ...ေရွ႕မွ... ၿခ ေတာင္ပို႔ဆီ လက္ကိုေထာက္ကူ...
အားျပဳ...ယူလိုက္ရေခ်သည္။ မ်က္ေစ့ထဲ...ေဝ၀ါးေနသည့္ ခံ စားမႈမ်ားက လည္းရႈပ္ေထြးေနသည္...တင္းျပည့္...က်ပ္ျပည့္ႀကီး
ထိုးသြင္းထားေသာ ငေပြးလီး ဒါဏ္က...အေကာင္း အဆိုး... ေဝဒနာႏွစ္မ်ိဳးကို ေပးေနသည္...
''ႁဗြတ္...ႁပြတ္...ႁပြတ္...ဖတ္ဖတ္''
''အင့္...အင့္...အ...ကၽြတ္...ကၽြတ္...အ''
ငေပြးဆီးစပ္က ဖင္သားႀကီးမ်ားကို...တဖတ္ဖတ္စီစီ ႀကိတ္ေဆာင့္ရိုက္မိၾကသျဖင့္... မယ္ဆုံ... တစ္ကိုယ္လုံး...စက္ရဟတ္ႏွယ္...
ခါရမ္းကာ...ေရွ႕သို႔...ငိုက္ခနဲ...ငိုက္ခနဲ...တိုးတိုးသြားေန၏။ ဆံေတာက္သိမ္းစ...အုပ္လုံးဆံႏြယ္သည္...၀ါးအစည္းေျပသကဲ့သို႔... ဖရိုဖရဲ...ေျပက်...ဖြာလံ က်ဲသည္။
''ငေပြး...အ...အင့္...နင္...လူယုတ္...ကၽြတ္အ''
''ႁပြတ္...ႁပြြတ္...စြတ္...ဖတ္ဖတ္ေဖါက္...ေဖါက္''
''ဟီး...အီး...အ...အ...အ...အအ''
ထန္းထက္သမား...ထန္းလ်က္ခ်က္သမားငပြး ခါးသန္သည္မွာ...အံ့ဖြယ္ေကာင္းလွေခ်သည္။ ဒ လစပ္...တစ္ခ်က္ ကေလးမၽွ တုံ႔
ဆိုင္းမသြားပဲ...ဆက္တိုက္...အၿပီးတိုင္ လိုးေဆာင့္အားၾကား၌ မယ္ဆုံခမ်ာ...ေစာက္ေခါင္းေလး အတြင္း က်င္ထက္ပူေႏြးလာၿပီး
သုတ္လႊတ္မိေတာ့သည္။
ကဲ...ဘာျဖစ္လဲ...ငေပြးတို႔ပန္းဦးရလိုက္ၿပီ...ကြ...ငေပြးစိတ္ထဲမွ...ဇြတ္ႀကီး...စိုစြတ္...အံက်လာ ေသာ ေစာက္ေရ မ်ားကိုငုံ႔ၾကည့္
ရင္း ေႂကြးေၾကာ္မိလိုက္သည္။ မယ္ဆုံခမ်ာ...ျပင္းထန္ေသာ ငေပြး၏ လ်ပ္တပ်က္ရိုက္ခ်က္ကို... ပသို႔မၽွ...ေရွာင္လြဲမရလိုက္ပဲ..
.ေက်ာပိုး...တက္လိုးျခင္း ခံ လိုက္ရသျဖင့္ ခံလိုက္ရေသာ္လည္း...ကာမအရသာထူး ၏စြမ္းအင္ကို...နဖူးေတြ႕...ဒူးေတြ႕...ေတြ႕
လိုက္ေသာအခါ...ေနာင္တြင္...ငေပြးမွငေပြး...တေရႊးသားမ်ားမၽွမတြက္ေသာ သစၥာတရားျဖင့္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာ...မိခဲ့ရွာသည္။
ယင္းသို႔...သူတို႔ႏွစ့္ဦးအဆင္ေျပျခင္းသည္...ငသူရႏွင့္ပန္းအိတို႔အတြက္...ပြဲပ်က္ခဲ့ရျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ တအင့္အင့္...တအအ...
အသံမ်ား...စြတ္စြတ္...ႁပြတ္ႁပြတ္အသံမ်ားက...အုန္းနဲ႔ပင္ေျခ... ျခေတာင္ပို႔တစ္ဖက္ႏွင့္နီးကပ္စြာ လာေလရကား...ကဲ့ၾကည့္မိ
ၾကေလသည္။
''အို...ငေပြးႏွင့္မယ္ဆုံ...ရည္ငံလင့္ၾကၿပီ''
ငသူရ...ေက်နပ္ဝမ္းသာစြာ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနခိုက္ အရွက္အိုးမေလး...အိုပန္းအိ...ေလးညႇို႔မွ လႊတ္လိုက္ေသာ မၽွားတစ္စင္းေလး
အလား လွစ္ကနဲ...အုန္းႏွဲျခဳံႀကီးေအာက္မွ ေျပးထြက္သြားခဲ့ ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
ဆက္ရန္
'ဟင့္...ေရာင္းရင္းပုံျပင္က...ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔...အလကားပဲကိုး''
ခမုံသား...စကားႂကြယ္သူ...အငယ္ဆုံး...ငစြာေတကဆို၏။
''သယ္...တပ္မႉးကိုမခန႔္ေလးစား...ဂုပ္ေပၚဓားဝဲ...ကၿပီငဲ့''
''ဟဲ့...ဗ်စၥ...ခုခ်ိန္ဟာ...စစ္ေရးစစ္ရာ...တိုင္ပင္သာမဟုတ္ရန္ေကာ...ရင္းႏွီးစြာ...ဆက္ဆံပါေစ ေလ...ကဲ...ငစြာေတ...မင္း ရြာ
အျပန္...ဘယ္လို...ဘယ္လို...ဟန္ခဲ့တယ္ဆိုတာလဲ...စကားအဆာမက်ယ္...အႂကြားဝါငယ္ငယ္နဲ႔...စားျမဳံ႕ျပန္စမ္းပါအုံးဟ''
ငစြာေတ...အနည္းငယ္ တည္သြားသည္။ ေမးေၾကာမ်ားေထာင္လာ ေအာင္လဲ...အံကိုတင္းတင္း ႀကိတ္သည္။
''ေသြးေသာက္...ခ်င္းမို႔သာ...ဆိုရမွာ...အျဖစ္က...အႂကြားပိုစရာထက္...ရွက္ဖြယ္...ၾကဳံခဲ့ရတာပ...ေရာင္းရင္းတို႔ ရယ္''
''အင္း...အင္း...ၾကားစမ္း...ပါရေစလားငစြာေတဗ်ား...''
''အသစ္ျဖစ္ျဖစ္လာလို႔ခံစားရ...ျပင္းပလွဘိတယ္အကိုတို႔ရာ...က်ဳပ္ရြာအျပန္...မလွခဲ့သူပါ...ဗ်ာ။ အဲသည့္ေန႔က က်ဳပ္ရြာအနီး
ကိုေရာက္ေတာ့... မိုးခ်ဳပ္စျပဳၿပီးေနဝင္ၿပီးေပမဲ့... အရီးေက်ာ္လယ္ တဲ နားအထိ အလင္းရွိေသး တယ္... တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္ေရာက္
လာတဲ့...က်ဳပ္ေလ...ရြအနံ့ေလးကို ေတာင္မွ...ေျခစုံရပ္ၿပီးတဝႀကီးရႉျပစ္လိုက္ေသး သ ဗ်ာ၊ အရီးေက်ာ္တို႔သားအဖ က်ဳပ္ကိုေတြ႕
ေတာ့ သူရဲ ေျခာက္ခံရသူေတြလို... မ်က္ႏွာေတြျဖဴေရာ္ေန ၾကတယ္... ဝင္ပါအုံးလား... လို႔ ေတာင္ မွ...မဖိတ္ေခၚဘူး ေလ...''
''အရီးစံေက်ာ္...က်ဳပ္...ငစြာေတပါဗ်ာ...ဘယ္ႏွယ္...တလင္းထဲ စပါးလဲကုန္ေနမွ ရြာထဲျပန္ မေျပာင္းေသးဘူးလား''
''ဟင္း...ေျပာင္းေတာ့ေျပာင္းခ်င္ပါရဲ့ငစြာ...ရယ္''
''အနို႔...ေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္မေျပာင္းျဖစ္တာတုန္းအရီးရဲ့''
''တလန္ႀကီးသား...မဲေက်ာ္...ေၾကာင့္ပါပဲကြယ္''
''အရီးေက်ာ္ဟာေျပာရင္း...မ်က္ရည္ေတြဝဲလာေနတယ္...က်ဳပ္...မဲေက်ာ္ကို ေကာင္းေကာင္းသိ သဟာပဲ ယစ္က်ည္ေတာက္ တ
ကိုင္ကိုင္နဲ႔ အရပ္လည္ၾကက္တိုက္ေနတဲ့...အေကာင္ေလ... ဖေအက...ကလန္ႀကီးဆိုေတာ့...သူက...အာဏာရိပ္နဲ႔ေသာင္းၾကမ္း
လာသဟာပေလ''
''အေၾကာင္းစုံ...သိပါရေစလား...အရီးေက်ာ္''
''ရြာထဲအရင္ဝင္ပါလားကိုရင္...ငစြာေတ''
အရီးေက်ာ္သားခ်က္ေဖာင္းက...စကားဝင္ပိတ္ျပစ္တယ္
''ဒါနဲ႔က်ဳပ္လဲ...စိတ္တိုတိုနဲ႔...ရြာထဲကို...ဘီလူးေျခလွမ္းနဲ႔ဝင္ခဲ့တယ္...အခို်အိမ္ေတြ...ဝက္ဝံဆီ နဲ႔မီးတိုင္ေလး ေတြ ထြန္းထားၾကၿပီ...
ကလန္ႀကီးအိမ္မွာသာ...ကညင္ဆီထြန္း...ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္က... မီးတိုင္ႀကီး တထိန္ထိန္နဲ႔... အ မယ္ဝင္းေပါက္မယ္...အေစာင့္နဲ႔အသူမ်ားလဲ... အနားကပ္ ၾကည့္ ေတာ့...
''ဟိတ္...ဘယ္သူလဲ...ရပ္'' တဲ့ ရယ္...ရယ္ခ်င္ေသး...
''ေဟ့...ေမာင္ရင္တို႔ကို...ဘယ္သူ...ခန႔္ထားသလဲကြ...ေဟ''
“အံမာအနို႔... မင္းက...ဘယ္ရြာသားတုံး...''
''ဟား...ေသလိုက္ပ...သံသပိတ္ရယ္...ငါ...ငစြာေတပါဟ''
“ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္...အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ့...အတြင္းသားရဲမက္...အေထာက္သားအၾကပ္စစ္ သည္ပေလ...ဟဲ...ဟဲ''
က်ဳပ္ရာထူးလဲၾကားေရာ...သံသပိတ္...က်ားသံၾကားတဲ့ ေခြးဝဲစားလို...တအီအီနဲ႔...လက္ထဲက လွံတံႀကီးယိုင္လဲ လုလု ပါပဲ...။
''ေမာင္ႀကီး...ေမာင္ႀကီး...ငစြာ...ကယ္ပါ''
အုံး...ကနဲ...က်ဳပ္ငယ္ထိပ္...ေႁမြေပါက္လိုက္ၿပီ...ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ က်ဳပ္ ကလန္ ႀကီးအိမ္... အေပၚ ထပ္ျပဴတင္းကို
လႊားကနဲခုန္တက္ဆြဲလိုက္ၿပီး...ျပဴတင္းေဘာင္ကို ေက်ာ္ဝင္ လိုက္တယ္ ဆိုပဲ...က်ဳပ္မ်က္လုံး ေတြျပာကနဲ...မိုက္ကနဲ...က်ဳပ္ႏွမေလး.
..ႏွမေလး... အိုလွျဖဴ...
အဝတ္ခ်ီးသီးနဲ႔...လက္ျပန္ႀကိဳး...တုပ္ထား ၾက တယ္...ေျခက်င္းဝတ္ကို ထိပ္တုန္းခတ္ၿပီး... ကား ထားေတာ့..ျမင္မေကာင္းဘူး..
အသက္(၁၆) မႏွစ္ကမွေျမာက္တာပါ... အေမႊးအေတာင္ မစုံေသး တဲ့ အရြယ္ပါ
ကလန္ႀကီးဟာ... က်ဳပ္ကိုပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးေနတုန္း ျဖဳန္းဆို...ညာေျခနဲ႔ဝိုက္ ကန္ျပစ္ လို္က္တယ္။ ကလန္ႀကီး...ခါးစည္းပုဆိုး...စြန္ေတာင္ဆြဲၿပီး... စူးစူးဝါးဝါးနဲ႔ ေအာ္ ေျပးပါေလေရာ... က်ဳပ္...က်ဳပ္ႏွာေခါင္းထဲမွာ အႏၻရာယ္အနံ့ေတြရေနတယ္.. ဒါ...
တစ္နည္းအားျဖင့္ သမထီး စခန္း က အရည္းႀကီးေတြရဲ့ေက်းဇူးေပပဲ...ေနာင္တို႔။ အနံ့ခံအာ႐ုံေလ့က်င့္ထားတဲ့ က်ဳပ္ႏွာေခါင္းထဲကို ဓါး
တစ္ေခ်ာင္းရဲ့အနံ့ဟာ လက္ဝဲဘက္က စူးစူးရွရွဝင္လာေနတယ္...က်ဳပ္...ဆုံးျဖတ္ ခ်က္မွန္ တယ္...တင္းတိမ္ၾကား ကို...က်ဳပ္ ေက်ာက္
ဓါးခၽြတ္ၿပီး...ဆတ္ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
''အား...အီး...အီး''
ကလန္ႀကီး သက္ေတာ္ေစာင့္ထင္ရဲ့...ေနရာတင္ပြဲခ်င္းၿပီးေရာ...အိုပန္းျဖဴကို...အဝတ္လႊမ္းေပး ၿပီး... ၿခံဝန္းအျပင္ က်ဳပ္ေရာက္တဲ့အခါ
မွာ...ဝင္းေစာင့္...ေျခာက္ေယာက္...က်ဳပ္ကိုဝိုင္းထားၾက တယ္...က်ဳပ္...ရယ္တာေပါ့။
''ဟား...ဟား...ဟား...လက္ေရြးစင္...အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ့...အတြင္းသား...ရဲမက္ကြ...ေဟ့...ငါ့ကို...စမ္း သလား...ငါ့ဓားက
တိုက္ပြဲေခၚသံၾကားရင္ခုတ္ရမွေဟ့''
က်ဳပ္ဓားနဲ႔ဓားအိမ္ကို...ဘယ္ညာထိုင္ၿပီး...ဝင္းေစာင့္တစ္ေယာက္ကို ၀ိုင္းဟန္ျပတယ္...သူက တစ္ကြက္အဆုတ္ ဘယ္လူ တစ္ကြက္အဝင္...က်ဳပ္...ႏွစ္ထပ္ေျခ...ဇရက္ခုန္နဲ႔ဝင္လာတဲ့ဓားကို... ဓားအိမ္နဲ႔ပုတ္ခ်ၿပီး ဓားဦးနဲ႔ လက္ ျပန္ ထိုးလိုက္တယ္...
''အား...''
ပြဲခ်င္းၿပီးတာပဲ။ ကလန္ႀကီးရဲ့ ဝင္းေစာင့္ဆိုတာေတြက...လက္ပါလို႔သာ ဓားကိုင္ေနၾကတာ... က်ဳပ္သိတာေပါ့... ထိန္ကုန္ရြာသား...
ငစံေခြး...ပဒပ္ကုန္းက...ငစံေလ...ဇီးေတာက ငထြန္းသစ္ နဲ႔... သရက္တစ္ပင္က... ငသစ္တို႔ ဟာ ႏြားခိုးေတြၾကက္သမား...ေသရည္
သမားေတြ...က်ဳပ္လို ရဲမက္ငယ္တစ္ေယာက္ မဆိုထားနဲ႔ သာမန္သိုင္း သမား တစ္ဦးေတာင္မွ နာရီတစ္ေမာင္း မျပည့္ ခင္...အကုန္လွဲ
လို႔ ရတဲ့အေကာင္ေတြပါ...
အခုလဲ တစ္ေယာက္ က် တာနဲ႔..ငွက္ႀကီးေတာင္ဓားေတြခ်ၿပီး..အေမွာင္ထဲဝင္ ေျပးၾကေလရဲ့... က်ဳပ္ခံစားရတယ္။ က်ဳုပ္...အိုလွျဖဴကို
ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ က်ဳပ္အနံ့ခံၾကည့္တယ္...ခ်ိဳအီ တဲ့... သရက္သီးမွည့္ရနံ့ပဲ။
က်ဳပ္တို႔...ေမာင္ႏွမ...အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ဘႀကီးေဒြး...အိမ္ေရွ႕ဘုရားခန္းမွာ ပုတီးစိပ္ေနတယ္ ေလ... က်ဳပ္ေဒါသ ငယ္ထိပ္ေရာက္ေရာ
''ဘႀကီးေဒြး...ရက္စက္လိုက္တာ...ဘႀကီးေဒြးရာ...အိုလွျဖဴကို ကလန္ႀကီးအိမ္က က်ဳပ္ျပန္ေခၚခဲ့ရ တယ္ဗ်''
''ဘ...ဘႀကီးဘာမွမသိဘူးငစြာ...ကလန္ႀကီး အေခၚလႊတ္တယ္ဆိုလို႔သာ အသာတၾကည္ ထည့္ လိုက္မိတာ... မိုး ခ်ဳပ္လို႔မွျပန္
မေရာက္ရင္...မီးအုပ္နဲ႔လိုက္ေခၚမလို႔ပဲကြယ္''
''ဟုတ္တယ္...ေမာင္ႀကီးရဲ့...ကလန္ႀကီးသားအဖ ရန္ရွာလြန္းလို႔ အရီးေက်ာ္တို႔သားအဖလဲ ရြာထဲ ျပန္မဝင္ရဲဘူး''
''က်ဳပ္သိၿပီး...အရီးေက်ာ္သား...ခ်က္ေဖာင္းနဲ႔က်ဳပ္ႏွမအိုလွျဖဴတို႔စုံမက္ေနတာ...ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မ သြားခင္ကတဲက က်ဳပ္ရိပ္မိတယ္... အခု...အိုလွျဖဴကို...မတရားႀကံစည္ခ်င္ေတာ့...ခ်က္ေဖာင္းကို ရြာထဲအဝင္မခံဘူးေပါ့''
''အခုငမဲေက်ာ္...ဘယ္မွာရွိမလဲ...အိုလွျဖဴ''
''ရြာလယ္စမ္းေခ်ာင္းတံတားနားက...အိမ္ႀကီး''
''ငါ့ကို...ရွင္းေအာင္ေျပာစမ္း...အိုလွျဖဴ...မယ္မင္းေျပာတဲ့အိမ္က...ခင္သစ္ တို႔အိမ္အဟုတ္လား''
အိုလွျဖဴ...ေရွ႕မွာ...က်ဳပ္...ဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ဘူး...ကတုံကရီနဲ႔ေဒါသေတြ...ေထာင္းေထာင္းထလာတယ္ က်ဳပ္...ဘာမွ...မစဥ္း
စားေတာ့ဘူး...ဝင္းအျပင္ကို...လႊားကနဲ...ခုန္ထြက္ခဲ့တယ္... ခင္သစ္ ဆိုတာ...က်ဳပ္ရည္း စားဗ်။
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
ဆက္ရန္
ခင္သစ္အသံ...ဟုတ္တယ္..ဒါ...ခင္သစ္ရဲ့အသံ...
''ႁပြတ္...ႁပြတ္...စြတ္...စြတ္...ဖတ္''
''အ...အင့္...ေမး...အင့္...အင့္...ေမးေနတာေျပာအုံးေလ''
''အ...အ...ေကာင္းလိုက္တာ...ခင္သစ္ရယ္...အင္း...အင္း...ခင္သစ္ကို...ပထမဆုံး...ပန္းဦးလႊတ္တာပါ...ယုံပါ...''
''စြတ္...ႁပြတ္...ျဗစ္...အင့္...အင့္...အား...အား''
''ဟုတ္မယ္...အားႀကီး...အိုလွျဖဴကို...လႊတ္ၿပီးပါၿပီေနာ္...မဟုတ္လားလို႔...အ...အ...ေျဖးေျဖးလုပ္စမ္းပါ... အ...အား''
ပန္းဦးလႊတ္သတဲ့ သေဘာက္မသား...ဒီစကားကို က်ဳပ္နားခါးလြန္းလွတယ္... သည္ကေန႔.. ေန ျပည္ေတာ္က အိမ္ေရွ႕စံ
ကိုယ္ေတာ္ေလး ကိုယ္တိုင္...ၿဖိဳဖ်က္ေနတဲ့ကိစၥ...
ခင္သစ္ဟာ..သလြန္ငယ္ထက္မွာ.. ေတာ္သလင္း ေခြးမ တစ္ေကာင္လို ေလးဘက္ႀကီး ကုန္းၿပီး ခံေနတယ္...အေနာက္က
ပုဆိုးခ်ည္းသည္းနဲ႔ ငမဲေက်ာ္ဟာ... သားတစ္ ထြက္မတတ္ ခင္သစ္... အဂၤါစပ္ထဲကို...သူ႔လိင္တံမဲမဲႀကီး လိုးသြင္းေနတယ္...
မဲေက်ာ္ရဲ့ ဆီးစပ္ဟာ ျဖဴေဖြးေန တဲ့ ခင္သစ္ ဖင္သားႀကီးေတြနဲ႔ဖိကပ္နစ္ ျမႇုပ္သြားတိုင္း...က်ဳပ္ရင္ေတြ...တေျဖးေျဖးကြဲဟ
လာေနတယ္... ႏွ လုံး သည္းပြတ္ေတြ...အရည္ေပ်ာ္ကုန္ၿပီ...ေဒါသ..အစား ျပဳံးရယ္ရႊင္ပ်ေနတဲ့...ခင္သစ္ မ်က္ႏွာ ေလးကိုျမင္
တယ္ဆိုရင္ပဲ... က်ဳုပ္ရင္ထဲမွာ...ႏွေျမာတသမႈ...ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြ...အစားထိုး ဝင္ေရာက္လာတယ္။
က်ဳပ္...အျမတ္တနိုးေလးသိမ္းထားတဲ့ပစၥည္း...က်ကြဲသြားမွာစိုးတဲ့ ဖန္ထည္ပစၥည္းလို.. မတို႔ ရက္... မထိရက္... ခဲ့တဲ့
ပစၥည္းေလးကိုမဲေက်ာ္က...ဖေနာင့္နဲ႔အမႈန႔္ႀကိတ္ျပစ္ေနၿပီေကာ...
''ဟင့္အင္းကြယ္...ျပန္ေသးနဲ႔အုံး...ခင္သစ္...မဝေသးဘူးဆို''
''သုံးခါေတာင္ရွိေနၿပီပဲ...မေမာေသးဘူးလားခင္သစ္ရယ္''
''ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း...ဒီလို..ဒီလို...လုပ္ေပးအုံး...ေနာ္...ေနာ္လို႔''
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚေဝဟင္ေပးရင္း ငမဲေက်ာ္ကို အညဳခရာေတြနဲ႔စကားဆိုေနတဲ့ ခင္သစ္ ဟာ... အရင္ ခင္သစ္နဲ႔လုံးဝမ
တူ ဘူး...ကာမဂုဏ္အရသာကို မက္ေမာစုံမက္ တတ္ေနၿပီးျဖစ္ ေသာ...ခင္သစ္။ ခံပုံ...ခံနည္းပင္...ဦးေဆာင္...လုပ္ျပေနတဲ့...
ခင္သစ္...
သူတို႔ဆီကပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့...သုတ္ရည္အနံ့ကို... စူးစူးေထာင္းေထာင္း ေဝ့ပ်ံ လာစဥ္မွာ...က်ဳပ္ ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။
''အနို႔...မင္းႏွမ...အိုလွျဖဴ...ကေရာ...ငစြာေတ...ရဲ့''
''ခ်က္ေဖာင္းနဲ႔...ေပးစားရစ္တယ္ေလ...အရီးေက်ာ္ ရွင္းျပခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေတာ့... ခင္သစ္ မိဘေတြရဲ့ လယ္ေတြ..
.ႏြားေတြ...ဥယ်ာဥ္ၿခံေတြကိုယခင္က အခြန္မေဆာင္ခဲ့တာေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး သိမ္းမယ္အလုပ္မွာ... သမီး ကို...ထိုးေပးခဲ့ရတာပါ
တဲ့...ခင္သစ္ကို အျပစ္မရွိရွာပါ ဘူး လို႔...ဆိုေသးတယ္...အစ္ကိုတို႔ရဲ့''
''ထားပါေလ...သည္ကိစၥ...ၿပီးခဲ့ၿပီပဲ...သို႔ေသာ္နယ္စည္းနယ္ ၾကပ္...ကင္းအလွည့္က် တပ္ေတြ ကို... ဒီလို ကလန္ သံပ်င္မ်ိဳးေတြ...
ရွာေဖြဆုံးမစီရင္ဘို႔...ေမာင္ရင ္မတိုင္တမ္းခဲ့သေလာ... ''
''ဒါ...တာဝန္ပိုင္းေလ တပ္မႉးရဲ့ ဗိုလ္မႉးေလး သူရိယကို... အကုန္အစင္ေလ်က္ထားလို႔... အရီး ေက်ာ္ကို ကလန္ တစ္သင္းတို႔သားအဖ...ထိပ္တုံးခပ္...ၿမိဳင္ရပ္မွာ... တစ္ႏွစ္ထားေစဆိုတဲ့ မင္းႀကီး ဘုရားအမိန႔္နဲ႔ရွင္းကၿပီးပဲ...''
ေယာအမႈထမ္း...အေထာက္သား...ငယ္မႉး တစ္စုံတစ္ရာကို အေလးအနက္စဥ္းစားေနရင္း
''ခင္သစ္ကို...ကိုရင္...ဘသို႔စီရင္ခဲ့သတုံး''
''က်ဳပ္ျပန္လာၿပီးေနျပည္ေတာ္မွာ...တေထာက္နားမွ...လွျဖဴေယာက်ာ္း ခ်က္ေဖာင္း သဝဏ္ပို႔ လို႔သိရသဟာေလ က်ဳပ္တို႔ရြာ
အေနာက္ဖက္က...သစ္စိမ့္ပင္ႀကီးမွာ...ႀကိဳးဆြဲခ် ေသသတဲ့''
ငယ္ကလဲငယ္...အျဖစ္ကလဲဆိုး...ငစြာေတအျဖစ္မ်ိဳးကား...ေၾကကြဲရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းလွဘိေတာ့သည္။မ်က္ရည္ ရစ္ဝဲစြာထပ္ေျပာ
လိုက္ေသာ စကားစုမူကား အားလုံး၏ရင္ကို...အထိခိုက္ဆုံး အထိဆုံးစကား...
''အဲဒီ...သစ္စိမ့္ပင္ဟာ...သူနဲ႔က်ဳပ္...ရည္းစားစျဖစ္ခဲ့တဲ့ အပင္ႀကီးေပါ့အကိုတို႔ရာ''
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
သမထီး တပ္ဝင္းအတြင္း ငယ္ကၽြန္ရင္း အေထာက္အထားသားမ်ား ထိုးေဖာက္ ေနရာခ်ထား ေၾကာင္း ထီးဘုရား ကိုပင္ အသိမေပးပဲ
အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလး၏ ပိရိေသသပ္မႈေၾကာင့္ သမ ထီးအေသခံ အေထာက္သားတစ္စု မွာ ေအာင္ျမင္ေနရ ေပသည္။
'
'အိုဘယ္...အရည္းဆရာငယ္...အပမ္းမေျဖလိုသည္ေကာ''
ႏႈတ္ရဲ...အာသြက္...ဘုံမယားမိႆံမ...စကားအား ငသူရနားထဲ...ေၾကးနီရည္ပူ ေလာင္းခ်သကဲ့ သို႔ အဝင္ဆိုးလွ သည္။
''အင္း...က်င့္စဥ္ေတြမ်ားျပားေနသကာလ...အားေမြးရမွာ...ပ...မယ္မိႆံ...ရယ္''
ႏႈတ္ခို်...လၽွိုတပါးေပမို႔...ေဒါသစိတ္ကိုခ်ဳပ္တီးကာ...စကားခ်ိဳပရိယာယ္ႏွင့္...ကြင္းေရွာင္ရန္ႀကိဳး စားရခ်ိမ့္သည္။
''ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာ...ရွင္ႀကီးစကၠ...အမွာစကားနဲ႔...ျပဳစုဘို႔ေရာက္လာသူပါ...ဆိုရင္ေကာ...အရည္းဆရာ''
သူရ...ရင္ထဲထိတ္သြားသည္...အသို႔ေရွာင္ရတဲ့နည္း..အရည္းႀကီး ဂိုဏ္းဝင္တိုင္း... အဆင့္ျမင့္ လာပါက... ဂိုဏ္းအုပ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္
တို႔ကဤသို႔ေစလႊတ္စပ္ယွက္ ေစၾကသည္။ အကယ္၍ ျငင္းဆိုပါ ကလည္း...အရည္းစင္စစ္... ဧကန္ျဖစ္လၽွက္ ပန္းလႊတ္ကာမ...
မႏွစ္သက္ရပါမည္လားဟု သံသယ ပြားလၽွင္...အလုပ္တြင္ၾကန႔္ၾကာ... မယုံ သကၤာအမႈမ်ားမခံယူနိုင္...
''အဘယ္...မိႆံမ...အက်ဳပ္...ႏွစ္သက္အပ္ေသာ...ကညာစင္စစ္...ဤသမထီးအရပ္၌ ရွိပါအံ့ ေလာ''
''အို...အရည္းဆရာ...ေလသိုင္းကၽြမ္းက်င္...ညဉ့္ယံျဖတ္သန္း သင္တန္းမ်ားကို...ေအာင္ျမင္ျခင္း အမႈ၌ဆရာ သမား ရွင္ႀကီးစကၠထံမွ
အရွင္ေပ်ာ္ေစရန္ အစြမ္းကုန္...ႀကိဳးပမ္းရန္... ခ်မွတ္ေစလႊတ္ ၿပီးျဖစ္ရာ...အကၽြန္မ... မိႆံ အား မႏွစ္ၿမိဳ႕သည္ေကာ။
''မွန္ေပသည္...လူပ်ိဳစင္စစ္...အရည္းဆရာျဖစ္ေလရာကား...အပ်ိဳဖူးသစ္...မိန္းမငယ္ျဖစ္မွသာ... စပ္ယွက္လို ကၿပီ''
''အသို႔ဆိုလၽွင္...ေနနာရီ...တမြန္းလြဲခန႔္တြင္ ေရာက္လာမည္ သတို႔သမီးေလာင္းငယ္အား.. အရည္းဆရာ ၾကည့္ ပါစံ့''
လတ္တေလာ...အက်ဥ္းအၾကပ္မွ-ေခတၱပဲျဖစ္ေစ ႐ုန္းထြက္နိုင္ရန္ ဤအစီအစဥ္ကို... သူရ ေခါင္း ၿငိမ့္ ခဲ့ရေလသည္။ တေဆာင္...
တခန္းစီ...က်င့္စဥ္ကသိုဏ္း ထိုင္ေနရေသာအေထာက္သား ရဲ မက္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ ႏွီးေႏွာခ်ိန္လဲ မရ ေတာ့...ပသို႔ဆိုေစ...ဤအခင္း
ကို ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊား ရန္ မွာတစ္နည္းသာရွိေခ်သည္... သူရမ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
''အရည္းဆရာ...ရွင္ႀကီးစကၠ...အေခၚလႊတ္ပါတယ္...''
အရည္းငယ္တစ္ေယာက္...မခို်မခ်ဥ္မ်က္ႏွာျဖင့္...အေခၚလႊတ္လာေသာအခ်ိန္သည္... ေႏြေန႔ လယ္...အပူျပင္း ခ်ိန္... မိမိအဘို႔..
.ေနာက္ဆုံး ကာလစပ္ယွက္ျခင္း အခမ္းအနားကို မေရာက္ မခ်င္း...ေလးလံပင္ပမ္းေသာ... ဝဋ္ကို ခံေနရဦးမည္...
''အရည္းဆရာ...မိန္းမတို႔ႏွင့္စမ္းအပ္သေလာ...ေယာက်ာ္းတို႔၏ သိုတြင္းမွ...အခ်င္း အရည္ သည္... မ်ိဳးဆက္သစ္ တို႔ကို ကူပံ့ထြန္း
ကားေစသည္ မဟုတ္ပါေလာ... ''
ရွင္ႀကီးစကၠ...ႁမြက္သမၽွက...သူရနားသို႔ဝင္တခ်က္ မဝင္တခ်က္ရွိဘိသည္...ေလာင္းလုံျခဳံထည္ နက္ျပာႀကီးအား ေမာင္းမ ငယ္ေလး
မ်ားက ခြာယူ...ဆြဲခၽြတ္ၿပီးေနာက္ မာေက်ာက်စ္လ်စ္ လ်က္... အဖုအထစ္တို႔ႁပြန္းေထြးေနသည့္ သူရကိုယ္ခႏၶာ ႀကီးအား... ဆီေမႊး
နံ့သာ လူးက်ံကာလ်င္... ကာမ သမစဥ္ကို တြင္တြင္ႀကီး ႏွိုးဆြလာေစရန္... သိုရင္း သို႔ဣင္း ေဂြးေစ့(ေဝွးေစ့)ကိုဣင္း...
အသက္(၁၆)ႏွစ္အရြယ္ မိန္းမငယ္တို႔က...ဆုတ္ဖြနယ္ႀကိတ္...အျပဳံးရိပ္မ်ားျဖင့္ ရယ္ေမာ လုပ္ ေဆာင္ ေနၾကသည္။
သူရ...အံကိုႀကိတ္...စိတ္ကိုတင္းထားညားလည္း ဘြားဘက္ေတာ္ လိင္တန္ႀကီးအား... လ်ာဖ်ား ႏွင့္တမ်ိဳး လက္တြင္း ထိုး၍တ
သြယ္...ပရိရာယ္အဖ်ာဖ်ာႏွင့္ ကညာပ်ိဳျမစ္ အရြယ္သစ္တို႔က.. ႏွိုးဆြျဖားေယာာင္း လိုက္ေသာအခါ ေမာင္းဆုံထဲသို႔စိုက္မက်မွီ..
.ေမာင္းတံႀကီးအလား ႂကြားႂကြား ေတာင္ထ...ႂကြရြလာျခင္းကိုမူ... ငသူရ...တားဆီး မနိုင္ ေခ်...
''ဟဲ...ဟဲ...အရည္းဆရာ...ေယာက်ာ္းပီသလြန္းလွသူေပပဲ...ကဲ...ကဲ...ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္ျမစ္... ေသြး ျခင္း သုတ္လိမ္း.. စခန္းသိမ္း
ၾကပါေလေရာ့...ေမာင္းမတို႔''
အရည္းႀကီးစကၠ...ယစ္မူးေသရည္စကားျဖင့္...ခပ္ထြားထြား...ခပ္ေထာင္ေထာင္ သူရ...သိုႀကီး အား... ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္ အျမစ္ေသြး
လိမ္းေစလိုက္သည္...လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ လက္ေခ်ာင္းေလး မ်ားက သူရ၏ ထိ္ပ္ဝျပဲလန္...ဒစ္အဆန္ နက္ရွိုင္း အေက်ာၿပိဳင္းၿပိဳင္း
ထေနေသာ လီးႀကီးအား... ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္ျမစ္ ေသြးလိမ္းေပးၾကေလသည္...
ပူတူတူ...ရွိန္းတိန္းတိန္း...ေဝဒနာမွလည္း ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္...ပြတႀကီးမားလာသည့္ လိင္တန္ ႀကီးမွာ...သူရ... မ်က္ ေစ့ျပဴးေလာက္ေအာင္ပင္ ပစၥလက္ျပသည့္အလား ထြားႀကိဳင္းလာ၏။
''အ...အား...ကၽြတ္...ေလးလံႀကီးမားလွဘိေတာ့အား... ''
သူရႏႈတ္မွ ေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္သည္...ထိပ္ႀကီးမွာတစ...တစႀကီးမား ကားလန္လာၿပီး... ခၽြဲ ျပစ္ေသာ အရည္ ၾကည္ေလးမ်ား..
.အမၽွင္တန္းတန္းက်လာၾကသည္...သိုရင္းေအာက္မွ ေဂြးေစ့ အရင္းသို႔တိုင္...ေျဖာင့္တန္းသြယ္ တန္းေနေသာ သုတ္ေသြးေၾကာႀကီး
မွာ... ေပါက္ကြဲမတတ္... တင္းမာထႂကြလာေပသည္။
''ကညာဖူး...ပန္းဦးလႊတ္ရန္...ေရာက္ပါၿပီ...အရည္းဆရာ''
တစ္ဦးတစ္ေယာက္အသံကို...သူရ...နားတြင္ၾကာလိုက္ရသည္။ မိမိအား လွဲေလ်ာင္းေပးထားေသာ သလြန္သည္...အတန္ငယ္ပု၏
။ ယင္းသလြန္ေဘးမွ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အဝတ္ျဖဴအုပ္ထားေသာ... အဆင့္ ျမင့္ သလြန္မွာ...ႀကီးမား႐ုံမၽွမက ခင္းက်င္း ထားေသာကတၱီပါ...
အိပ္ခင္းမွာ ေတာင္ဆုတ္မၽွထူထဲ လွသည္...
''အို...ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း...လႊတ္ၾကပါ...လႊတ္ၾကပါ''
တစာစာေအာ္သံႏွင့္အတူ...၀ါပုဝါျဖဴ အုပ္လွမ္းထားေသာ မိန္းမငယ္ေလးအား... ကုတင္ႀကီးေပၚ သို႔ေပြ႕တင္ လိုက္ၾက၏။ တစ္ၿပိဳင္
တည္း...ေမာင္းမငယ္ႏွစ္ေယာက္က...ဖမ္းခ်ဳပ္ဖိညႇပ္ခါ... အဆင္ တန္ဆာ...ျခဳံလႊာမက်န္... ခၽြတ္ယူ စုပုံလိုက္ၾကသည္။
သူရ...မ်က္ေစ့ကို...အေဆာင္မ်က္ႏွာက်က္ဆီသို႔ ပို႔ထား၏။ လႈပ္ရွားသံ...ၿငီးျငဴသံ...႐ုန္းကန္ သံမ်ားကို နားကၾကားေနရ၏။ ဗေလာင္
ဆူလာေသာရင္ကို...အသက္ဝ၀ ရႉသြင္းေပးေနရ၏။ ေက်ာ ျဖင့္ကပ္ထား ေသာနံရံကိုတြဲလဲခ်ထားသည့္... တင္းတိမ္စတြင္ သူရေက်ာ
မွေခၽြးေစးမ်ား စြန္းကြက္ ကုန္သည္...မဝံ့မရဲ... ကုတင္ ထက္ဆီသို႔မ်က္ေစ့ေရာက္ျဖစ္သြားေသာအခါ...
''အင္း...ဟင့္အင္း...အာ...ဟာ...အမေလး...အင္း''
ဒူးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ...ဟလိုက္...ေစ့လိုက္ လႈပ္ရွားေနေသာ လုံမပ်ိဳေလး... ဆီးခုံအ ထက္နားတြင္ လက္ဝါးကိုအုပ္ခါ...အဂၤါ
စပ္ထဲသို႔...လက္ညႇိုးျဖင့္ ထိုးထဲ့ေမႊေႏွာက္ေပးေနေသာ... မိန္းမငယ္... ဆူႂကြ႐ုံမက...မို႔ ေမာက္ဝင္းလက္...ၿဖိဳးၿဖိဳးပ်က္ေသာ အေရာင္တဝင္းဝင္းႏွင့္ နို႔ႏွစ္ လုံး...ကို... နီေထြးကၽြမ္းက်င္ေသာ လၽွာေစာင္းေလးျဖင့္ ထိုးဆကြလိရင္း... နို႔သီးေခါင္း နီနီေလး မ်ားကို လက္ညႇိုး...လက္မတို႔ျဖင့္ပြတ္ေခ်...ဖိလွိမ့္ေပး ေနေသာ မိန္းမငယ္...သင္းတို႔ႏွစ္ဦး ကိုယ္ ခႏၶာ၌လည္း အဝတ္အကာမဲ့စြာျဖင့္ ေယာက်ာ္း
တစ္ေယာက္ ကာမစပ္ ယွက္ရာတြင္.. ေအာက္မွ လီးအဝင္ခံေနရေသာ... မိန္းမပုံစံျဖင့္...ဆီးခုံကိုေကာ့လိုက္...ဆတ္တင္ လိုက္ေပါင္
ကို... ျမင္း ထိုင္ သဖြယ္...ကားယားခြ၍...ဖင္ႀကီးကိုဝိုင္းေမႊလိုက္ ရင္သားႏွစ္လုံးကို သြက္သြက္ခါေအာင္... လႈပ္ ရမ္း လိုက္ျဖင့္ ပုံစံ
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အကတစ္မ်ိဳးကို...အမ်ိဳးမ်ိဳးလႈပ္ရွားကေနၾက၏။
''အရည္းဆရာ...ကာမစပ္ယွက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေၾကာင္းပါ''
ဆက္ရန္..
သူရ...စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ကုတင္အနားသို႔ေရာက္သြားသည္။ မ်က္စိက...ေလးဘက္ေလးတန္ ကားဖိထားေသာ မိန္းမငယ္၏
အဂၤါစပ္သို႔ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။ တဒဂၤအတြင္း အိုပန္းအိ... ကိုသတိရသည္...အိုပန္းအိ သာဆိုပါမူ...အားပါးတရ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လိုးျပစ္လိုက္မိမည္... ယခု ေတာ့..တပါးသူ၏မိန္းမ..ျဖစ္သြားမည့္ ကညာပ်ိဳ စစ္စစ္..ေသးက်ဥ္းေစ့ကပ္ေသာ
အဂၤါစပ္ေလး က...ႏွိုးဆြထားေသာေၾကာင့္ ေဖာင္းႂကြတင္းကား ေနရွာသည္...
မျပဳတျပဴ...အေစ့ေခါင္းေလးက...ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ အျပင္ေလာကကို ေခါင္းျပဴၾကည့္ ေနသည္... ခပ္ပါး ပါးေပါက္ေနေ
သာ ေစာက္ေမႊးမ်ားက...နက္ေမွာင္မေနပဲ နီက်င္က်င္ျဖင့္ အေရာင္ေလးေတြ...လက္ေနသည္။
အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလး၏ေထာက္သား...တပ္မႉး...ပန္းဦးလႊတ္ျခင္းကို...ၿဖိဳဖ်က္ေနသည့္ ရဲ မက္ေသြးေသာက္...ယခုေတာ့
(အရည္းႀကီး)ဂိုဏ္းဝင္ တစ္ဦးအျဖစ္ ပန္းဦးလႊတ္ရန္ အလွည့္က် ေနသည္ေကာ...
''အမယ္တို႔...အေဆာင္အျပင္သို႔ဖယ္ရွားၾကပါဘိ''
''လုံမငယ္...႐ုန္းပါလိမ့္...အရည္းဆရာ''
''အို...ေယာက်ာ္းႏွင့္မိန္းမ...သင္းခံနိုင္ရိုးလားအမယ္တို႔...အေဆာင္အျပင္သို႔သာ...ေရွာင္ေပးၾကပါဘိ''
ငရဲသားမ...ႏွစ္ေယာက္ ကျပာကသီ ေျပးထြက္သြားၾက၏။ သူတို႔ဟန္မ်ားက...ဤအေဆာင္ အတြင္း၌ ျပင္းထန္ ေသာ ေပါက္
ကြဲမႈႀကီးရန္ စက္ကြင္းမွအခ်ိန္မွီေျပးလႊား ပုန္းေရွာင္ၾက သည္... ႏွင့္ပင္တူေသးေတာ့သည္။
''လုံမငယ္...မေၾကာက္ပါႏွင့္ က်ဳပ္ဟာအရည္းအစစ္မဟုတ္ဖူး...မင္းရဲ့ခႏၶာကိုယ္အေပၚမွာေတာ့... ယာယီမၽွပူးကပ္ ေမွာက္အိပ္ ေန
ရပါမည္...ထိုမွတပါး...အျခားေသာ လြန္က်ဴးျခင္းကိုက်ဳပ္ မျပဳ ပါ... သိနားလည္ပါစံ့... လုံမငယ္''
''ငတို႔ကၽြန္...အသို႔ယုံၾကည္ရအံ့နည္း''
တုံခိုက္...ငိုရွိုက္ ေနေသာလုံမငယ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္...
''က်ဳပ္...ေစသမၽွ...သင္...လုပ္ေဆာင္လၽွင္ သင့္အခ်စ္ဦးထံသို႔အပ်ိဳေရမပ်က္...သင္ ျပန္ေစရမည္ လုံမ...အခ်ိန္မရွိၿပီေကာ''
သူရ...မိုက္မဲေလစြတကား...ဖို၊မဓာတ္ႏွစ္ခု တင္းၾကပ္ပူးကပ္ထားၿပီး အဆုံးစြန္ေသာ... ထြန္းလင္း ေတာက္ပျခင္း အပူရွိန္...
မေပၚထြန္းေစရန္...ပသို႔ႀကိဳးပမ္းပါေလမည္နည္း။ သူရ...လုံမငယ္၏ ဗိုက္သား ျဖဴျဖဴေလး ေပၚသို႔ တက္ ေမွာက္လိုက္သည္...
အဝတ္မဲ့အသားႏွစ္ခု ပူေႏြးစြာထိကပ္ မိၾကသည္။
''ဟင္းဟင္း...ဟင္းဟင္း...ဟင္းဟင္း''
လုံမငယ္ႏႈတ္မွ...ျပင္းစြာေသာၿငီးျငဴသံကို သူရၾကားေနရသည္။ လုံမငယ္၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဟန္ ပါပါ...အုပ္၍ဆုပ္ နယ္
လိုက္၏။
''အ...အား...ဟင္း...တကယ္...မျပဳသည္ေကာကိုရင္''
''တကယ္မစပ္ယွက္ပါ...ႏွမ...သီးခံပါလင့္''
မူမမွန္ေသာ သူရအသံကတုန္ရီ...လႈပ္ရွားေနမွန္း သိသာလွ၏။ ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္တန္ခိုးေၾကာင့္... သို ရင္းႀကီး (လိင္ တန္)မွ
ဆတ္ဆတ္ခါ လိုးခ်င္စိတ္ႏွင့္သံ ေခ်ာင္းႀကီးအလား ေတာင္ေနေပရာ... ယင္းသို႔အေခ်ာင္းလိုက္ လီးေတာင္ေနေသာ လီးႀကီး
အားလုံမငယ္...ေစာက္စိအထက္နားမွ... အလ်ားလိုက္ ေမးတင္ဖိကပ္ထားရာ... လီးထိပ္က မိမိဗိုက္သားကိုပင္...ျပန္
လည္ေထာက္မိေနရာ ပူေႏြးလွေတာ့၏။ လီးႀကီးမွေသြးခုန္ႏႈန္းမွာ..ျပင္းထန္လွေပ ရာ.. ေစာက္စိေလးထိပ္မွ သိသိသာ
သာ ခံစားသိရွိေနေလရာ လုံမငယ္မွာ စိတ္မ်ားကေသာင္းကနင္းျဖင့္ ခံခ်င္စိတ္ မ်ား မီးပြားပမာ ေပါက္ကြဲလြင့္စင္ေနေပသည္။
''နာက်င္ေသာအသံျဖင့္...ေအာ္ပါၿပီ ေကာ...လုံမ''
''ငတို႔ကၽြန္...ခြက္ခြင္းသည္မဟုတ္ရကား...သ႐ုပ္မေဆာင္တတ္ပါ''
''ေရာ...ခက္ကၿပီေကာ...လုံမ...ငိုယိုျမည္တမ္းျခင္း မျပဳပါဦး''
''ငတို႔ကၽြန္...တခုေသာ္မၽွ...မစြမ္းပါ...အေမာင္''
ဂြက်ၿပီ...သူရ...အဘို႔ကလည္း...အရည္းႀကီး ဂိုဏ္းမွ သံသယမႈကို လိုလားေနရသည္... တဖက္မွ လည္း အျခား တပါးေသာ
သူ၏ရည္စူးသူ မိန္းကေလး အပ်ိဳေရကို...မဖ်က္ဆီး ခ်င္...ခက္ၿပီ ဗိုက္ သားခ်င္းထိစပ္ေနေသာ ေၾကာင့္...လုံမပ်ိဳ၏ လွိုက္
ခုံေသာတုံခါမႈတို႔ ငသူရ...ထပ္တူခံစား ေနရ သည္... မျမင္နိုင္ ေသာစြမ္းအားႀကီး တစ္ခုက သူရေက်ာျပင္မွ ဖိခ်ေနသည့္
အလား တင္းထားခ်ဳပ္ တည္း ထားသည့္ၾကားမွ...ျပည့္ၿဖိဳးမို႔ေမာက္ ေသာနို႔ႀကီးႏွစ္ လုံးေပၚသို႔...မာက်စ္ႀကီးမားေသာ သူရ
ရင္အုပ္ႀကီးက...ဖိခ်ကပ္ပူးသြားျပန္သည္။ ထိုေသာအခါ ရင္တြင္းမွ ရင္ခုန္လွိုင္းက သူရရင္ဝ ကို တိုက္ရိုက္ကူးစက္လိုက္
မိျပန္ေခ်သည္။
''ဒိတ္ဒိတ္...ဒိတ္ဒိတ္...ဒိတ္ဒိတ္''
ရင္ခုံသံၾကားရသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သူရလက္ေတြ႕သိရၿပီး တငင္ငင္တၿငီးၿငီး... လူးလြန႔္ ေနေသာ လုံမပ်ိဳ... မ်က္
ႏွာေလးမွာရဲရဲတြတ္နီ...အရွက္ဆီကေလးမ်ား ေဝ့ဝဲပ်ံတက္...လ်က္ရွိ သည္။ ဆံႏြယ္ေခြေခြေလးမ်ား က မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း ေလး
ကို တခ်ိဳ႕တဝက္ဖုံးလ်က္ရွိရာ... မၾကာ ခဏ လက္သြယ္သြယ္ေလးျဖင့္ ဖယ္ရွားေနရရွာ၏...
နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ေတာင္ ေကာ့ႀကီးမ်ားက အပ်ိဳစင္မ်က္လုံးေလးမ်ားကို...မအပ္မရာ... မျမင္ ေစခ်င္သည့္အလား... ဖ်ပ္ဖ်ပ္
ကူးခတ္မွိတ္ေပးတတ္ၾက ေသာ္လည္းမၾကာခဏ... ပြင့္လႊာခ်ပ္ တို႔႐ုန္းကန္နိုးထသည့္ႏွယ္ ပြင့္အာ လာတတ္ ၾကသည္...
ခၽြန္ျမေသာ ႏွာတံေလးထိပ္ ေမႊးညႇင္း ေပါက္တို႔မွ...ေၾကာက္ေခၽြးေလးမ်ား စို႔တက္ေန သည္ကိုလဲသူရ အနီးကပ္ ျမင္ေနရသည္။
နီေထြးဖူးျပည့္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးအစုံက...တင္းတင္းေစ့ထားပါလ်က္ တဆတ္ဆတ္ တုံဆတ္ေန ရွာသည္။ ႏႈတ္ခံ တြင္းမွ
တဟင္းဟင္း အသံသာေလးက ေယာနိအဝသို႔ ကပ္လ်ိဳဝင္ေနေသာ လိင္ တန္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ခံစား ေနရွာေသာ ကာမ
ဂုဏ္အရသာ စြမ္းအားဆြဲငင္မႈကို အႀကီး အက်ယ္...တြန္းလွန္ေနရေၾကာင္းလဲ... အင္း... ငသူရ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါၿပီ။
ေဖာ့ဖေယာင္း သဖြယ္...ေပ်ာ့ေပ်ာင္း သြယ္ႏြဲ႕ေသာလက္အစုံက ငသူရပုခုံးဆုံႀကီးမ်ားကို တြန္းသေယာင္ႏွင့္ ျဖစ္ ညႇစ္ထားၾက၏။
ႀကီးစြာေသာ ခုခံအင္အားမ်ိဳးျဖင့္ ႐ုန္းကန္ျခင္းမ်ိဳးလုံးဝမျပဳေခ်။
''ေၾကာက္ရြံ့လြန္းသေလာ...လုံမ''
''ရြံ့ပါၿပီေကာ...တခါဖူးမၽွ သံဝါသကို မၾကဳံၿပီေကာ''
''သံဝါသျပဳ လိုစိတ္မ်ား ကိန္းေရာ့လား လုံမငယ္''
''အို...မအပ္မရာ''
သူရဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ...ေျပာၿပီဆိုေသာအခါ...ထြန္းေျပာင္ဘိ၏။
''ခံခ်င္ေနၿပီလား''
ဆိုတာမ်ိဳး...အပ်ိဳစင္ေလးကို ေမးရသတဲ့လား လုံမပ်ိဳ...မ်က္ႏွာေလး...ရဲရဲနီျဖင့္တဖက္ဆီ ေစာင္း ငဲ့သြား၏။ တာဝန္ သည္ဣင္း...
အျခားေသာ ယုံၾကည္ခ်က္တို႔သည္ဣင္း လွပေသာလုံမပ်ိဳ၏ အဝတ္မဲ့ခႏၶာေပၚ၌ အလ်ားေမွာက္ေန ေသာ သူရ...လွစ္ကနဲ...
လွစ္ကနဲ...ေဝ၀ါးေမွးမွိန္သြား မိရသည္။
ဖင္ႀကီးကတေျဖးေျဖး ႂကြလာသည္... ထိုအခါ လီးထိပ္ႀကီးက လုံမပ်ိဳဆီး ခုံေလးမွ...ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္းအတိုင္း...ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေလ်ာခ်ဆင္းလာသည္။ ယင္း တဒဂၤအတြင္းမွ...ထြာတညႇိမၽွ မ ျပည့္ေသာ ပြတ္တိုက္မႈ၏အရသာမွာ...ဆယ္သံသရာတိုင္ မေမ့
နိုင္စြမ္းေသာအထိအေတြ႕... ပူ ထူရွိန္းဖိန္းၿပီး...သိမ့္သိမ့္လႈပ္ခါလာသည္...လီးအရင္းမွလဲ စစ္ကနဲ...ညႇစ္ထုတ္လိုက္ေသာ
အေရ ၾကည္မ်ားက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးၾကား...ျပစ္ခၽြဲေစးထန္းစြာ...ပြတ္သုတ္မိကုန္သည္။
''ဟင္းဟင္း...ဟင္းဟင္း...ဟင္းဟင္း''
ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာလူးလွိမ့္ရင္း...အဆမတန္ျပင္းထန္ေသာ ကာမဓာတ္ စိမ့္ဝင္းစီးဆင္း မႈ ဒဏ္ကို လုံမပ်ိဳ အလူး အလဲ
ခံေနရရွာ၏။ ေနာက္ၿပီး...ေယာနိ၀...ေစာက္ေခါင္းတည့္တည့္သို႔လီး ထိပ္ေထာက္မိသည္ႏွင့္... လုံမပ်ိဳ ေပါင္ႀကီးမ်ား ကား
ယားႀကီးျပဲထြက္သြားသည္ ''ပလစ္'' ကနဲ... အသားခ်င္း ပြတ္တိုက္သံ တိုးတိုးထြက္လာၿပီး လီး ထိပ္ပိုင္းက ေစာက္ပတ္ထဲသို႔
ကၽြံက်သြား၏။ သူရ စအိုထဲက ပါ...ျဖင္းကနဲ...လွိုက္တက္သြား၏။ ေဂြးေစ့ ေအာက္...သိုရင္းၾကားမွ... ေအာင့္ က်င္ၿပီး တင္း
ၾကပ္လာသည္။ လီးႀကီး ကလည္း...ခြန္အား အျပည့္... ေျပးဝင္ရန္ ႐ုန္းကန္ေနသည္။ သူရ...သူရ...စည္းကို်းၿပီ...စိတ္ကိုဇက္
လႊတ္လိုက္ရ၏။
''ပတစ္...ႁပြတ္...ျဗစ္...ျဗစ္...အား''
''အား...''
ကညာေဆာင္အတြင္းမွ လုံမငယ္၏ အာေခါင္ျခစ္၍ ၾကဳံးေအာ္ျပစ္လိုက္ေသာ အသံက... သမထီး တပ္ဝင္းတစ္ခုလုံးအား
အခ်က္ေပးလိုက္သလို...လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၾက၏။ ဆူးသမန္းကြင္း စပ္ရွိ... လက္ပံပင္ႀကီးထက္မွ ဇရက္ေလးမ်ား ဆူညံ
သြားကာ...အုပ္စုလိုက္...(ေဝါ)ကနဲထပ်ံကုန္ သည္။
''အား...ေမြးေမ့ေရ...နာလွခ်ည့္...အား...အား''
''ႁပြတ္...ႁပြတ္...ျဗစ္...ျဗစ္...ဖတ္...ဖတ္''
ၿပီး။
ကမၻာေက်ာ္ရတနာဝင္းထိန္
