Tuesday, July 16, 2019

ဖိနပ္ေလး တစ္ရံ


​ခင္​သက္​ထား​သည္​စိတ္​ေစာ​ေန​သ​ျဖင့္ ​ဖာ​သည္​မ​ဆန္​ဆန္ ​ဦး​ဘ​၏​ေျပာ့​ေခြ​ေန​ေသာ​လီး​ႀကီး​ကို ​သူ​၏​လက္​ေခ်ာင္း​သြယ္​သြယ္​ေလး​မ်ား​ျဖင့္​ဆြ​ေပး​ေန​ရာ ​မ​ၾကာ​မီ​မာ​ေၾကာ​ေတာင့္​တင္း​လာ​၏။

​မ​ေတာင္​မီ​က ​ၾကက္​တက္​ေလး​ေလာက္​ရွိ​ေသာ္​လည္း ​ေတာင္​လာ​ေသာ​အ​ခါ

​ခ​ရမ္း​သီး​အ​လတ္​စား​နီး​နီး​ႀကီး​ထြား​လာ​ၿပီး​လၽွင္ ​အ​ရွည္​ငါး​လက္​မ​ခြဲ​ခန႔္​ရွိ​ေလ​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​ျခင္​ေထာင္​သံ​ပါ​ပါ​ညဳ​၍ ​တိုး​တိုး​ေလး​ေျပာ​လိုက္​သည္။ ‘‘ ​ဟီ​ဟိ ​ဘ​ဘ​ႀကီး

​ခ​ေလး​ေမြး​ေအာင္​လုပ္​နိုင္​လို႔​လား ’’ ‘‘ ​ညား​ေတာ့​သိ​ရ​မွာ​ေပါ့​ကြာ ’’ ‘‘ ​သိ​ေန​တာ​ပဲ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ဟာ​က ​ထ​လဲ​မ​ထ ​ေသး​လဲ​ေသး​နဲ႔ ​ျမန္​ျမန္​လုပ္​ပါ ​ဟို​မွာ ​လူ​မ​မာ​တ​ေယာက္​လုံး​ပစ္​ထား​ခဲ့​ရ​တာ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရဲ့ ’’ ​လုံး​ပတ္​ႀကီး​ေပ​မဲ့ ​ဟာ​မက္၊

​လီ​ေလ်ာင္​တန္၊ ​ေက်ာ္​မိုး​တို႔​ေလာက္​ေတာ့​မ​ရွည္။ ​တို​လၽွင္​တုတ္ ​ေသး​လၽွင္​ရွည္​ပါ​ေစ​ဟု ​မိန္း​မ​တို႔​ဆု​ေတာင္း​ျပည့္ ​လီး​ပိုင္​ရွင္​ျဖစ္​ပါ​၏။ ‘‘ ​လာ​ေတာ့​လဲ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ဟာ​က​ႀကီး​သား​ေနာ္ ’’ ​ခင္​သက္​ထား​က​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို​ကား​ေပး​လိုက္​ၿပီး​လၽွင္ ​ေဆာက္​ရည္​ၾကည္​မ်ား​ရြ​မွ္း​ေန​သည့္ ​ေဆာက္​ပတ္​ထဲ​လီး​ျမဳပ္​ေအာင္​ဆြဲ​ထည့္​ေပး​လိုက္​သည္။ ‘‘ ​မ​ႀကီး​ပါ​ဘူး​ကြဲ႕ ​ခံ​ၾကည့္​ေတာ့​သိ​မွာ​ေပါ့ ’’ ​ဦး​ဘ​ၾကည္​သည္ ​အ​သင့္​ထည့္​ေပး​ထား​ေသာ ​သူ​၏​လီး​ႀကီး​ကို ​တ​ဝက္​မၽွ​ဝင္​ေအာင္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ၿပီး​လၽွင္ ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ကို​ဆြဲ​၍ ​တ​ခ်က္​ခ်င္း​မၽွင္း​ေဆာင့္​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​ထို​ထက္​ႀကီး​၍​ရွည္​ေသာ​လီး​မ်ား​ကို​ခံ​ဖူး​သ​ျဖင့္ ​က်င့္​သား​ရ​ေန​ေသာ္​လည္း ​႐ုတ္​တ​ရက္​ဝင္​သြား​ေသာ​အ​ခါ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရႈံ႔​မဲ့​သြား​ေလ​သည္။ ‘‘ ​နာ​လို႔​လား ​ထား ’’ ‘‘ ​ေမး​မွ​ေမး​ရက္​ပ​ေလ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရယ္ . . . ​ထား​က​အ​ပ်ိဳ၊ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​က​လူ​အို​လဲ​ျဖစ္​ျပန္ ​လီး​က​လဲ​ႀကီး​ျပန္​ဆို​ေတာ့​နာ​တာ​ေပါ့ . . . ​ထား​ဒီ​လို​ေယာ​က်္ား​နဲ႔ ​တ​ခါ​မွ​မ​ေတြ႕​ဖူး​ဘူး။ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ကို​ခ်စ္​လြန္း​လို႔ ​အ​ခု​လို​ကိုယ္​လုံး​တီး​ခၽြတ္​ၿပီး​ခံ​ေပး​တာ​သိ​လား၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ကိုယ့္​ေက်း​ဇူး​ရွင္ ​ကိုယ့္​ထက္​လဲ​အ​သက္​အ​ရြယ္​ႀကီး​ေတာ့ ​ထား​အ​ေန​နဲ႔ ​မ​ရွက္​နိုင္​ဘဲ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​လီး​ကို​ဆြ​ေပး​တယ္​မ​ဟုတ္​လား ’’ ‘‘ ​သိ​ပါ​တယ္​ကြယ္ . . . ​ဘ​ဘ​ႀကီး​က​ဒါ​ေၾကာင့္​ခ်စ္​တာ ’’ ​ဦး​ဘ​သည္ ​ခင္​သက္​ထား​၏

​ဗိုက္​ေပၚ ​သို႔​တ​သား​ထဲ​က်​ေအာင္​ဖိ​ခ်​လိုက္​ၿပီး​လၽွင္ ​ခ်ိဳင္း​ေအာက္​မွ​လက္​လၽွို​၍ ​သိုင္း​ဖက္​ခါ​ဆယ္​ခ်က္​ခန႔္​ဆက္​ေဆာင့္​ေပး​ေန​၏။ ​သူ႔​ဗိုက္​ေခါက္​သား​ႀကီး​က​ခံ​ေန​သ​ျဖင့္ ​လီး​မွာ​ခင္​သက္​ထား​ေဆာက္​ေခါင္း​တြင္း​သို႔​မ​ဝင္​ဘဲ ​သုံး​ပုံ​ႏွစ္​ပုံ​မၽွ​သာ​ဝင္​ထြက္​ေန​သည့္​အ​တြက္ ​ခင္​သက္​ထား​အ​ဖို႔​အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​ေန​၏။ ​ေအာက္​မွ​ပင့္​လၽွက္ ​စ​ေကာ​ဝိုင္း​သ​လို​ဝိုင္း​၍ ​ခါး​ေလး​ကို​ေကာ့​ေကာ့​ထိုး​လိုက္​ရာ ​ဦး​ဘ​သည္​အ​ထူး​ဇိမ္​ေတြ႕​ေန​၏။ ​အ​ေပၚ​မွ​သုံး​ေလး​ခ်က္​ေညႇာင့္​လိုက္ ​နား​ေန​လိုက္​ႏွင့္ ​ခင္​သက္​ထား​၏​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​တ​ႁပြတ္​ႁပြတ္​စုတ္​ေန​ေလ​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​က​လည္း ​ဦး​ဘ​၏​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​ခါ​မ်က္​လုံး​အ​စုံ​ဝင္း​ေန​၏။

​ဦး​ဘ​၏​ကိုယ္​လုံး​မွာ ၀​လြန္း​သ​ျဖင့္ ​ေက်ာ္​မိုး၊ ​ဟာ​မက္၊ ​လီ​ေလ်ာင္​တန္​တို႔​၏ ​သုံး​ကိုယ္​စာ​ေလာက္​ေလး​ေသာ္​လည္း ​ခင္​သက္​ထား​သည္ ​ကာ​မ​စိတ္​ေၾကာင့္ ​မ​မႈ​ေပ။ ​ေအာက္​မွ​ေန​၍​တ​အင္း​အင္း ​တ​အဲ​အဲ​ညဥ္း​ညဴ​ရင္း ​ဦး​ဘ​၏​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို​ပင္ ​အ​တင္း​လိုက္​စုတ္​ေန​၏။ ‘‘ ​ေဆာင့္​ေလ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရဲ့ ​အ​ေပၚ​က​ဖိ​ထား​႐ုံ​နဲ႔​ၿပီး​မွာ​လား ’’ ​ခင္​သက္​ထား​က​အား​မ​လို​အား​မ​ရ

​ေျပာ​ဆို​ရင္း ​သူ​၏​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္​ကား​ေပး​လၽွက္ ​သုံး​ေလး​ခ်က္​ေကာ့​ထိုး​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ဦး​ဘ​မွာ​ေမာ​ေန​၏။ ​စိတ္​ရွိ​တိုင္း​လဲ​ထင္း​တိုင္း​မ​ေဆာင့္​နိုင္​ေပ။ ‘‘ ​ေဆာင့္​ေန​တာ​ပဲ​ထား​ရဲ့ . . . ​မင္း​က​သိပ္​ေလာ​ႀကီး​ေန​တာ​ကိုး ’’ ​ဦး​ဘ​သည္​ေမာ​ဟိုက္​သံ​ႀကီး​ႏွင့္​ေျပာ​ရင္း ​ခင္​သက္​ထား​၏​ပ​ခုံး​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​နာ​နာ​ဖက္​၍ ​ခြန္​အား​ရွိ​သ​မၽွ ၁၀ ​ခ်က္​ခန႔္ ​သြက္​သြက္​ႀကီး​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ရာ ​ကု​တင္​ႀကီး​တစ္​ခု​လုံး ​သြက္​သြက္​ခါ​လၽွက္ ​ဂ်ိဳး​ဂ်ိဳး​ဂၽြတ္​ဂၽြတ္​အ​သံ​မ်ား ​မည္​ဟီး​သြား​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ

​ခင္​သက္​ထား​သည္​တ​ခ်ီ​ၿပီး​သြား​သ​ျဖင့္ ​ဦး​ဘ​၏​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို ​ပြတ္​တိုက္​ကုတ္​ခ်စ္​ေန​၏။ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​က​လည္း ​ကား​လိုက္​စု​လိုက္​ႏွင့္ ​အ​ေၾကာ​အ​ခ်ဥ္​စု​႐ုံး​တက္​ေန​သည္။

​ဦး​ဘ​ကား​မ​ၿပီး​ေသး​ေပ။ ​ေဟာ​ဟဲ ​ေဟာ​ဟဲ ​ႏွင့္​ေမာ​ေန​၏။

​ဗိုက္​ေပၚ​တြင္​မ​လႈပ္​ရွား​ဘဲ​ၿငိမ္​သက္​ေန​ရာ ​ခင္​သက္​ထား​သည္​တ​ခ်ီ​ၿပီး​သြား​သ​ျဖင့္ ​တ​ဏွာ​စိတ္​ေလ်ာ့​နည္း​ကာ ​ေလး​ရ​မွန္း​သ​တိ​ထား​မိ​လာ​ေတာ့​၏။ ‘‘ ​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး​လား​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရယ္ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ကိုယ္​က​ေလး​လိုက္​တာ ’’ ‘‘ ​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး​ထား​ရဲ့ ၊ ​ပုံ​စံ​တ​မ်ိဳး​ေျပာင္း​လို း​ပါ​ရ​ေစ ’’ ​ဦး​ဘ​သည္ ​ထား​၏​ရင္​ဘတ္​ေပၚ ​မွ​ထ​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​လၽွင္ ​ထား​၏​တ​ကိုယ္​လုံး​ကို ​ကု​တင္​ေပၚ ​တြင္​ကန႔္​လန႔္၊ ​ဖင္​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ကု​တင္​အ​စြန္း​တြင္​တင္​ထား​လ်က္၊ ​ေအာက္​မွ​ေခါင္း​အုံး​ခု​လိုက္​သည္။ ​ထို႔​ေနာက္ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ေနာက္​သို႔​ပစ္​ခါ ​နံ​ရံ​ကို​တြန္း​ထား​ေစ​လ်က္ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ၾကား​တြင္​ဝင္​ရပ္​၍ ​တ​ေခ်ာင္း​ကို​ပ​ခုံး​ေပၚ ​သို႔​ထမ္း​တင္​လိုက္​သည္။ ​ဤ​တြင္

​ခင္​သက္​ထား​၏​ေဆာက္​ပတ္​အုံ​ေလး​တစ္​ခု​လုံး​မွာ ​ေနာက္​သို႔ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျပဴး​ထြက္​ေန​ရာ ​ေတာင္​မတ္​ေန​ေသာ​သူ​၏​လီး​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ၿပီး​သြင္း​လိုက္​သ​ျဖင့္ ‘‘ ​ဖြပ္ ’’ ​ဆို ​အ​ဆုံး​ဝင္​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​လည္း ​အ​ထက္​သို႔​ေကာ့​ေကာ့​တက္​သြား​ၿပီး​လၽွင္ ​ေမာ့​၍​ဦး​ဘ​အား​ၾကည့္​ကာ ‘‘ ​အ​ခု​မွ ​အ​ဆုံး​ဝင္​တယ္​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရဲ့ ၊ ​စိတ္​ႀကိဳက္​ေဆာင့္​စမ္း​ပါ၊ ​ထား​ေတာင့္​ခံ​ထား​မယ္ ’’ ​ဟု ​ရယ္​ေသြး​သြမ္း​၍​ေျပာ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​လည္း၊

​ေယာ​က်္ား​မ်ား​ဟာ ​ဘယ္​ေလာက္​ပဲ​အ​သက္​ႀကီး​ႀကီး ​ဒီ​ေန​ရာ​မ်ိဳး​မွာ ​တ​ကယ္​ႀကိဳး​စား​ပါ​လား​ဟု ​မွတ္​ခ်က္​ခ်​မိ​ျပန္​သည္။ ‘‘ ​စိတ္​ႀကိဳက္​ေဆာင့္​စမ္း​ပါ၊ ​ထား​ေတာင့္​ခံ​ထား​မယ္ ’’ ​ဦး​ဘ​မွာ ​ေညႇာင့္​အား​ေဆာင့္​အား​ေကာင္း​သည့္ ​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​ျဖစ္​၍ ​မို႔​ေမာက္​ႀကီး​ထြား​ေသာ​နို႔​အုံ​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​နာ​နာ​နယ္​လ်က္ ​အ​ခ်က္​ေလး​ဆယ္​ခန႔္​မ​ေႏွး​မ​ျမန္ ​တ​အား​ေဆာင့္​ထည့္​လိုက္​ရာ . . . ‘‘ ​ဖြတ္ . . ​ဖတ္​ဖတ္ . . ​စြပ္​စြပ္ . . ​ႁပြတ္ . . ​ႁပြတ္ . . ​ဖြပ္ ’’ ​ဟူ​ေသာ ​ေဆာက္​ေခါင္း​ထဲ​လီး​ဝင္​သံ​ထြက္​သံ​မ်ား ​တ​ခန္း​လုံး​ဆူ​ညံ​သြား​ၿပီး​လၽွင္ ​ႏွစ္​ဦး​သား​ဆုံ​၍ ​အ​ဆုံး​စြန္​ပန္း​တိုင္​သို႔ ​ေရာက္​ရွိ​သြား​ၾက​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ေကာင္း​ရဲ့​လား ​ထား ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ပါ​တယ္ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရယ္၊ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ေရာ​ေကာင္း​ရဲ့​လား ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​တာ​ေတာ့​မ​ေျပာ​နဲ႔​ေဟ့၊ ​အိမ္​က​ဟာ​မ​ႀကီး​ကို​ေမ့​သြား​တာ​ပဲ ’’ ​ဦး​ဘ​သည္ ​တစ္​မိ​နစ္​ခန႔္​မွိန္း​ၿပီး​လၽွင္ ​ခင္​သက္​ထား​ေဆာက္​ဖုတ္​ထဲ​မွ ​သူ​၏​လီး​ႀကီး​ကို​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​ရာ ‘‘ ​ဖြပ္ .. ​ႁဗြတ္ ’’ ​ဟူ​ေသာ​အ​သံ​ႏွင့္​အ​တူ ​အ​ျပင္​ဘက္​သို႔ ​တန္း​လန္း​ႀကီး​ထြက္​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​က​လည္း​လူး​လဲ​ထ​၍ ​အ​ဝတ္​အ​စား​မ်ား​ဝတ္​လိုက္​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ကဲ ​တူ​မ​ေလး၊ ​ေနာက္​တ​ပတ္ ​ဥ​ပုပ္​ေန႔ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က်​ရင္ ​ဆက္​ဆက္​လာ​ခဲ့​ဦး​ေနာ္ ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ့​ဘ​ဘ​ႀကီး ’’ ​ဦး​ဘ​သည္​လီး​တန္း​လန္း​ႏွင့္ ​သူ​၏​ဘီ​ရို​ထဲ​မွ ​ေငြ​အ​ထပ္​လိုက္​ဆြဲ​ထုတ္​ခါ ​ခင္​သက္​ထား​အား​က​တိ​အ​တိုင္း​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​အ​ျပဳံး​ပန္း​ပြင့္​လ်က္ ​ဦး​ဘ​အ​ေပၚ

​အား​ကိုး​၍​လင္​လုပ္​ခ်င္​စိတ္​မ်ား ​တ​မ​ဟုတ္​ခ်င္း​ေပၚ ​လာ​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ထား ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ကို ​တ​ကယ္​အား​ကိုး​ရ​မွာ​လား . . ​ဟင္ ’’ ​ထား​က​ေငြ​စ​ကၠဴ​မ်ား​ကို​ယူ​၍ ​သူ​၏​လက္​ေပြ႕​အိတ္​ထဲ​သို႔​ထည့္​ရင္း ​အ​ျပဳံး​ေလး​ႏွင့္​ေမး​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့

​ဦး​ဘ​၏​ခါး​ကို​သိုင္း​ဖက္​ရင္း ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​ထား​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ဟဲ . . ​ဟဲ . . ​တ​ကယ္​မ​ဟုတ္​ဘူး ​အ​ခါ​တ​ရာ ( ​တယ္ ) ​ပါ​တယ္ ​တူ​မ​ေလး​ရဲ့ ၊ ​မင္း​က​သာ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ကို ​မ​လွည့္​စား​ပါ​နဲ႔ ’’ ‘‘ ​အို .

. ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရယ္၊ ​ထား​အ​ေန​နဲ႔ ​လွည့္​စား​စ​ရာ​မ​လို​ပါ​ဘူး။ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​တို႔​လို ​ေယာ​က်္ား​ေတြ​က​မွ​လွည့္​စား​မွာ​ပါ။ ​အ​ခု​လဲ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​မ​ယား​ျဖစ္​ေအာင္​လုပ္​ၿပီး​ၿပီ​မ​ဟုတ္​လား။ ​ထား​အ​ေန​နဲ႔ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ကို​ဘဲ​လင္​သား​အ​သိ​အ​မွတ္​ျပဳ​ခ်င္​ေန​ပါ​တယ္။ ​ဘယ္​လို​လဲ​ဘ​ဘ​ႀကီး ​ဒီ​ကိ​စၥ​ကို​အ​ျမန္​ဆုံး​အ​ေကာင္​အ​ထည္​ေဖာ္​နိုင္​ပါ့​မ​လား ’’ ‘‘ ​အ​ေကာင္​အ​ထည္​ေဖာ္​စ​ရာ​မ​လို​ပါ​ဘူး ​ထား​ရယ္။ ​ဒီ​လို​ပဲ​ေန​သြား​ၾက​တာ​ေပါ့။ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​မင္း​တို႔​သား​အ​မိ​အ​တြက္ ​လို​သ​ေလာက္​စ​ရိတ္​ေထာက္​မွာ​ေပါ့ ’’ ​ခင္​သက္​ထား​၏​ခ်စ္​စ​ဖြယ္​မ်က္​ႏွာ​က​ေလး​မွာ ​ၿငိႈး​က်​သြား​သည္။ ‘‘ ​ဒါ​ျဖင့္ . . ​ဘ​ဘ​ႀကီး​က ​ထား​ကို ​အ​ေပ်ာ္​သ​ေဘာ​မ်ိဳး​ေပါ့​ေလ ’’

‘‘ ​ဒီ​လို​လဲ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကြာ၊ ​လူ​ႀကီး​ဆို​တာ ​ကိုယ့္​ဂုဏ္​သိက္​ခာ ​ကိုယ္​ျပန္​ငဲ့​ရ​ေသး​တယ္ ’’ ‘‘ ​ထား​နား​လည္​ပါ​ၿပီ။ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​တို႔​လို ​လူ​ႀကီး​လူ​ေကာင္း ​ကု​မၸ​ဏီ​ပိုင္​ရွင္ ​စက္​႐ုံ​ပိုင္​ရွင္ ​သူ​ေဌး​ေတြ​ဟာ ​ကိုယ့္​လက္​ေအာက္​က​အ​လုပ္​သ​မား​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​ကို ​ေငြ​နဲ႔​ေပါက္​ၿပီး ​အ​ေပ်ာ္​ေျခ​ေတာ္​တင္​ေလ့​ရွိ​တယ္​ဆို​တာ ​ထား​သိ​ပါ​တယ္၊ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ဘဝ​အ​ေျခ​အ​ေန​က​မ​လွ​ေတာ့ ​သိ​ရက္​နဲ႔​ဇြတ္​မွိတ္​ရ​တာ​ပဲ ’’ ​ခင္​သက္​ထား​၏​အ​သံ​မွာ ​တုန္​ရီ​လ်က္ ​မ်က္​လုံး​အိမ္​အ​တြင္း​မွ ​မ်က္​ရည္​မ်ား​ရစ္ဝဲ​လာ​၏။ ‘‘ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​မ​ျငင္း​လို​ဘူး၊ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​က​သူ​မ်ား​ႏွင့္​တူ​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး​ကြ။ ​မင္း​ကို​မ​ယား​ငယ္​အ​ျဖစ္​နဲ႔​ယူ​ထား​ရင္ ​ေပၚ

​သြား​တဲ့​တ​ေန႔​မွာ ​မင္း​လဲ​ဒုက္​ခ​ေရာက္​မယ္ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​လဲ​အ​ရွက္​ကြဲ​မယ္၊ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ေတာင္း​ပန္​တာ​ပါ။ ​ေနာင္​အ​ေျခ​အ​ေန​ေပး​လာ​ရင္​လည္း

​ျဖစ္​သ​လို​စ​ခန္း​သြား​ၾက​ေသး​တာ​ေပါ့ ’’ ​တ​ကယ္​ေတာ့​လည္း ​ထား​တို႔​လို ​အား​ကိုး​ရာ​မဲ့ ​မိန္း​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​သည္ ​ေယာ​က်္ား​တ​ကာ​တို႔​၏ ​လွည့္​စား​ျခင္း​ကို​ခံ​ရ​မည္​သာ​ျဖစ္​သည္။ ‘‘ ​ရွိ​ပါ​ေစ​ေတာ့ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ရယ္၊ ​ထား​ရဲ့​ကု​သိုလ္​ကံ​က​ဆိုး​ပါ​တယ္၊ ​ကိုင္း ​ထား​ျပန္​မယ္၊ ​ဘ​ဘ​ႀကီး​ခ်ိန္း​တဲ့​ေန႔​ကို ​ထား​လာ​ခဲ့​ပါ့​မယ္ ’’ ​ထား​သည္ ​ငို​သံ​ပါ​ေလး​ႏွင့္ ​ေျပာ​ဆို​ၿပီး​ေနာက္ ​ဦး​ဘ​၏​အ​ခန္း​ထဲ​မွ ​ခ်ာ​ခ​နဲ​လွည့္​ထြက္​သြား​ေလ​သည္။ ​ဤ​အ​ခ်ိန္​မွ​စ​၍ ​ထား​၏​ဘဝ​မွာ ​ေၾကး​တန္း​စား​မိန္း​မ​ေပါ့​ဘဝ​သို႔ ​ကူး​ေျပာင္း​မွန္း​မ​သိ ​ကူး​ေျပာင္း​သြား​ေလ​ၿပီ။  ​အ​ျပင္​ဘက္ ​ဘိ​နပ္​ခၽြတ္​သို႔​ေရာက္​ေသာ​အ​ခါ ​ထား​သည္​မ်က္​လုံး​ျပဴး​သြား​ရွာ​၏။ ​အ​ေၾကာင္း​မူ​ကား ​သူ​မ​ခၽြတ္​ခဲ့​ေသာ ​ေဒါက္​ျမင့္​သား​ေရ​ဘိ​နပ္​မွာ ​မ​ေတြ႕​ရ​ေတာ့​ေပ။ ​အ​နီး​အ​ပါး​တြင္​မည္​သူ​မၽွ​လည္း​မ​ေတြ႕​ရ။ ​လူ​ရိပ္​လူ​ေျခ​လည္း​မ​ျမင္၊ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​တ​ခု​လုံး ​တိတ္​ဆိတ္​စြာ​ၿငိမ္​ခ်က္​သား​ေကာင္း​ေန​သည္​ကို ​ထူး​ဆန္း​စြာ​ေတြ႕​ရ​ေလ​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ ​အ​ခ်ိန္​မ​ရွိ​ေတာ့​သ​ျဖင့္ ​ရွည္​ရွည္​ေဝး​ေဝး​ေတြး​ေတာ​မ​ေန​ေတာ့​ပဲ ​ေခြး​ခ်ီ​သြား​၍​သာ ​မိ​မိ​ဘိ​နပ္​မ​ေတြ႕​ရ​တာ​ျဖစ္​မည္​ဟု ​တ​ထစ္​ခ်​ယုံ​ၾကည္​လ်က္ ​ေလွ​ခါး​မွ​ေျပး​ဆင္း​သြား​ေလ​သည္။ ​အိမ္​ေရာက္​ေသာ​အ​ခါ ​မိ​ခင္​ႀကီး​အား ​ရ​ရွိ​လာ​သည့္​ေငြ​ေၾကး​ႏွင့္ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ေခၚ ​၍ ​ကု​သ​သ​ျဖင့္ ​သက္​သာ​သြား​၏။ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ျပန္​သြား​ၿပီး ​မ်ား​မ​ၾကာ​မီ​အ​တြင္း ​ခင္​သက္​ထား​မ​ေမၽွာ္​လင့္​ေတာ့​ေသာ ​ခ်စ္​သူ​ေဇာ္​လြင္ ​ေပါက္​လာ​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​ဝမ္း​သာ​လြန္း​၍ ​႐ုတ္​တ​ရက္​အံ​အား​သင့္​သြား​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​လည္း ​မ်က္​လုံး​အိမ္​အ​တြင္း​မွ ​မ်က္​ရည္​ဥ​မ်ားဝဲ​လာ​ေသး​သည္။ ‘‘ ​ဟင္ .. ​ေမာင္ . . ​ထား​ကို​မ​မုန္း​ေသး​ဘူး​ေနာ္ ’’ ​ခင္​သက္​ထား​ဟန္​မ​ေဆာင္​နိုင္​ေတာ့​ဘဲ ​ေဇာ္​လြင္​အား​ေျပး​ဖက္​လိုက္​၏။ ​ေဇာ္​လြင္​က​လည္း ​အ​လိုက္​သင့္​ေျပး​ဖက္​၍ ‘‘ ​မ​မုန္း​ေသး​ပါ​ဘူး​ထား​ရယ္၊ ​ထား​ဟာ ​သ​စၥာ​ရွိ​မိန္း​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ျဖစ္​ေၾကာင္း ​ေမာင္​အ​ခု​မွ​သိ​ရ​လို႔ ​ေတာင္း​ပန္​ဘို႔​တ​မင္​လာ​ခဲ့​တာ​ပါ ’’

​ဟု ​အ​ျပဳံး​ႏွင့္ ​ေလ​ခ်ိဳ​ေအး​အ​ေျဖ​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ထား​၏​ခ်စ္​စ​ရာ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​မွာ ​လ​မင္း​ႀကီး​ပ​မာ ​ဝင္း​လက္​သြား​ရွာ​သည္။ ‘‘ ​ဝမ္း​သာ​လိုက္​တာ​ေမာင္​ရယ္၊ ​လာ​အ​ခန္း​ထဲ​သြား​ရ​ေအာင္။ ​ေမာင့္​ကို​ေလ ​ထား​မ်ိဳ​သိပ္​ထား​သ​မၽွ​ခံ​စား​ခ်က္​ေတြ​ဖြင့္​ေျပာ​ခ်င္​လြန္း​လို ့ ’’ ​ထား​၏​မိ​ခင္​ႀကီး​မွာ

​ဆ​ရာ​ဝန္​၏​ေဆး​တန္​ခိုး​ေၾကာင့္ ​အိပ္​ေပ်ာ္​ေန​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခ်ိန္​ဝယ္ ​ခင္​သက္​ထား​ႏွင့္​ေဇာ္​လြင္​လည္း ​အ​ခန္း​ထဲ​သို႔ ​တ​ျပဳံး​ျပဳံး​ေရာက္​ရွိ​လာ​ၾက​သည္။ ​အ​ခန္း​တ​ခု​လုံး​ကား ​မိန္း​က​ေလး​တ​ဦး​တ​ေယာက္​၏ ​အ​သုံး​အ​ေဆာင္​မ်ား​ျပည့္​ႏွက္​ေန​႐ုံ​မၽွ​မ​က ​ေျခ​ရင္း​ပိုင္း​၌ ​ကိုယ္​အ​လွ​ျပဳ​ျပင္​ေသာ​အား​က​စား​ပ​စၥည္း​မ်ား​ကို​ပါ ​ေတြ႕​ျမင္​ရ​ေပ​သည္။ ‘‘ ​ထား​က​အား​က​စား​လဲ​ဝါ​သ​နာ​ပါ​တယ္​ေနာ္၊ ​ေမာင္​ျဖင့္​သိ​ေတာင္​မ​သိ​ဘူး​ကြယ္၊ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​ကိုယ္​ကာ​ယ​ဟာ​သ​ဘာဝ​ထက္​ပို​ၿပီး​လွ​ေန​တာ​ကိုး ’’ ​ေဇာ္​လြင္​သည္ ​ခင္​သက္​ထား​၏​အ​လွ​ကို​ခ်ီး​က်ဴး​ၿပီး​ေနာက္ ​ပ​ခုံး​မွ​လြယ္​အိတ္​ကို​နံ​ရံ​မွ ​ခ်ိတ္​တ​ခု​တြင္​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​ေဇာ္​လြင္​၏​အိတ္​ကို​တ​ခ်က္​မၽွ​လွမ္း​ၾကည့္​လ်က္ ‘‘ ​ဘာ​ေတြ​မ်ား​ဝယ္​လာ​တာ​လဲ​ေမာင္​ရယ္ ​ဒုက္​ခ​ရွာ​လိုက္​တာ၊

​ထား​က​လက္​ေဆာင္​ေပး​မွ​ခ်စ္​မယ့္​ႀကိဳက္​မယ့္​မိန္း​မ​စား​မ်ိဳး​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး။ ​ေမာင့္​အ​ေပၚ ​မွာ​တ​ကယ့္​ေမ​တၱာ​စစ္​နဲ႔​ခ်စ္​ေန​တာ​ပါ၊ ​မွန္း . . ​ဘာ​ေတြ​လဲ ​ထား​မ​ၾကည့္​ရ​ဘူး​လား ’’ ​ဟု​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​လြယ္​အိတ္​ကို​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​စဥ္ ​ေဇာ္​လြင္​က ​ခင္​သက္​ထား​၏​လက္​ကို​ဆြဲ​ကိုင္​ထား​လ်က္ ‘‘ ​မ​ၾကည့္​ပါ​နဲ႔​ထား​ရယ္၊ ​ေမာင္​ျပန္​ခါ​နီး​က်​ျပ​လဲ​ျပ​မယ္ ​ေပး​လဲ​ေပး​မယ္

​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္​ခ်စ္​သူ​တ​ေယာက္​အ​ေန​နဲ႔​အ​ျမတ္​တ​နိုး​ေပး​တဲ့​လက္​ေ ​ဆာင္​ပ​စၥည္း​ကို​ေတာ့ ​လက္​ခံ​ေစ​ခ်င္​တယ္ ’’ ​ဟု​အ​ျပဳံး​ႏွင့္​ေျပာ​ရင္း ​တ​ေယာက္​အိတ္​ကု​တင္​ေလး​ေပၚ ​သို႔​တြဲ​ေခၚ ​သြား​၏။ ‘‘ ​ထား​ေမ​ေမ​ေန​ေကာင္း​သြား​ၿပီ​မ​ဟုတ္​လား​ဟင္ ’’ ​ေဇာ္​လြင္​က​စ​ကား​လႊဲ​၍​ေမး​လိုက္​သည္။ ‘‘ ​ေန​ေကာင္း​သြား​ပါ​ၿပီ​ေမာင္​ရယ္၊ ​ဒီ​အ​ပတ္​ေတာ့​ေရာ​ဂါ​လုံး​လုံး​ေပ်ာက္​ကင္း​ရဲ့​လို႔​ေမၽွာ္​လင့္​ရ​တာ​ပဲ ’’

‘‘ ​ဝမ္း​သာ​ပါ​တယ္​ကြယ္ ’’ ​ခပ္​ျပဳံး​ျပဳံး​ေျပာ​လ်က္ ​ေဇာ္​လြင္​က​ခင္​သက္​ထား​အား​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​ၿပီး​တ​ခ်က္​မၽွ ​နမ္း​ရႈံ႔​လိုက္​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​က​နား​လည္​လိုက္​ပါ​ၿပီ။ ​ထို႔​ေၾကာင့္​အ​ခန္း​တံ​ခါး​ကို​က​ျပာ​က​သီ​ထ​ပိတ္​၍ ​ကု​တင္​ေပၚ ​၌​ျပန္​ထိုင္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​ေဇာ္​လြင္​က ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​တ​အား​ဖက္​၍ ​အ​လိုက္​သင့္​လွဲ​ခ်​လိုက္​သည္။ ‘‘ ​ေမာင့္​အ​လို​က်​ထား​မ​ျငင္း​ရက္​ပါ​ဘူး​ေမာင္​ရယ္၊ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​ေမ​ေမ​ေန​မ​ေကာင္း​ျဖစ္​ေန​တဲ့​အ​တြက္ ​မ​သင့္​ေတာ္​ဘူး​လို႔​ေအာက္​ေမ့​တာ​ပဲ ’’ ‘‘ ​ဘာ​ဆိုင္​လို႔​လဲ​ထား​ရယ္၊ ​ဒါ​ေတြ​အ​ယူ​မ​ရွိ​ပါ​နဲ႔ ’’ ​ေျပာ​ရင္း​ဆို​ရင္း ​ခင္​သက္​ထား​၏ ​အ​ေပၚ ​ၾကယ္​သီး​မ်ား​ကို​တ​လုံး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​ေန​သည္။ ​ထို႔​အ​တူ ​ထ​မီ​ကို​ေျခ​ေထာက္​ႏွင့္​ကန္​၍ ​ခၽြတ္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဘာ္​လီ​အ​က်ႌ​ကို ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​အ​ေပၚ

​မွ​ဆြဲ​ခၽြတ္​၍ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ခ်င္း​ေတ့​စုပ္​ေပး​ကာ ​အ​ဆို​ပါ​ႀကီး​ထြား​ဝင္း​ဝါ​ေန​ေသာ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​သည္။ ​ထို႔​ေနာက္ ​လူ​ခ်င္း​ခြာ​လ်က္ ​ေဇာ္​လြင္​သည္ ​သူ႔​ကိုယ္​မွ​အ​ဝတ္​အ​စား​မ်ား​ကို ​တ​ခ​ဏ​ခ်င္း​ခၽြတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ ​သ​ဘာဝ​ကိုယ္​လုံး​ႏွင့္ ​ပ​က​တိ​ျဖဴ​ဝင္း​ေန​သည္။ ​ခ်စ္​သူ​တ​ေယာက္​မို႔ ​ရွက္​ေသြး​ေလး​မ်ား​ျဖန္း​ကာ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို​ရွက္​လိမ္​ထား​သည္။ ​ထို႔​ေၾကာင့္​ေဇာ္​လြင္​မွာ ​ေဆာက္​ပတ္​ကို​မ​ေတြ႕​ရ​ပဲ

​မို႔​ေမာက္​ခၽြန္​ကား​ေသာ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ႏွင့္ ​ေျပ​ျပစ္​ေျဖာင့္​စင္း​သည့္ ​ေပါင္​တံ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို​သာ

​မက္​ေမာ​စ​ဖြယ္​ျမင္​ေတြ႕​ေန​ရ​ေလ​သည္။ ​ခင္​သက္​ထား​၏​သ​ဘာဝ​အ​လွ​ကို​ၾကည့္​ရင္း​ၾကည့္​ရင္း ​ေဇာ္​လြင္​၏​ႀကီး​ထြား​ရွည္​လ်ား​လွ​ေသာ ​လီး​တံ​ႀကီး​မွာ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေထာင္​မတ္​လာ​ေလ​သည္။ ​လူ​ခ်င္း​ခြဲ​ေန​သ​ျဖင့္ ​တ​ေယာက္​၏​သ​ဘာဝ​ကို​တ​ေယာက္​က​ေတြ႕​ျမင္​ေန​ရ​ရာ ​ထား​က​ရွက္​ဟန္​ျဖင့္ ‘‘

​အို ​ေမာင္​က​လဲ ​ရွက္​စ​ရာ​ႀကီး ’’ ​ဟု​ဆို​၍ ​ပက္​လက္​အိပ္​ေန​ရာ​မွ ​တ​ဘက္​သို႔​ေၾကာ​ခိုင္း​ကာ​ေစာင္း​အိပ္​လိုက္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​ႀကီး​ထြား​ဖြံ​ကား​ေသာ​ဖင္​သား​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ႏွင့္​အ​တူ

​ညက္​ေညာ​ေသာ​ေက်ာ​ျပင္​ေလး​တ​ေလ်ာက္​ကို​မက္​ေမာ​ဖြယ္​ေတြ႕​ျမင္​ရ​ျပန္​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​လြင္​မွာ

​ဟန္​မ​ေဆာင္​နိုင္​ေတာ့​ေပ။ ​ခင္​သက္​ထား​၏​ေနာက္​တြင္​အ​တူ​လွဲ​အိပ္​၍ ​ေတာင္​မတ္​ေန​ေသာ​သူ​၏​လီး​ႀကီး​ကို ​ဖင္​ႏွစ္​လုံး​ၾကား​သို႔​အ​သာ​ေတ့​သြင္း​ကာ ​နို႔​အုံ​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို​အ​သာ​အုပ္​ကိုင္​လိုက္​ရာ ​ခင္​သက္​ထား​၏​တ​ကိုယ္​လုံး​မွာ ​ၾကက္​သီး​မ်ား​ျဖန္း​ၿပီး​တုန္​လႈပ္​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ေမာင္​က​လဲ​ကြယ္ . . ’’

​ခင္​သက္​ထား​သည္​ခၽြဲ​တဲ​တဲ​အ​သံ​ႏွင့္​ညဳ​ကာ ​ပက္​လက္​လွန္​မ​ေပး​ဘဲ ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ကို​လက္​ဝါး​ႏွင့္​ဖုံး​၍ ​ေစာင္း​ျမဲ​ေစာင္း​ထား​၏။ ​ဖင္​ၾကား​ထဲ​တြင္​လီး​ႀကီး​ထိုး​သြင္း​ထား​သ​ျဖင့္ ​ယား​သ​လို​လို ​ခံ​ခ်င္​သ​လို​လို​ႏွင့္ ​တ​မ်ိဳး​အ​ရ​သာ​ထူး​ေန​သည္။ ​အ​မွန္​မွာ​ေတာ့

​မိ​မိ​တ​ကယ္​ႀကိဳက္​ႏွစ္​သက္​ေသာ​ခ်စ္​သူ​တ​ေယာက္​ႏွင့္ ​လြတ္​လပ္​စြာ​ထင္​သ​လို​ေန​ရ​သည္​မွာ

​ၾကည္​ႏူး​ေပ်ာ္​ရြ​ငွ္​စ​ရာ​အ​ေကာင္း​ဆုံး​ျဖစ္​ပါ​၏။ ​ေဇာ္​လြင္​သည္​ေနာက္​မွ​ေန​၍ ​ဖင္​ၾကား​ထဲ​မွ​လီး​ကို​သြင္း​ခ်ီ​ထုတ္​ခ်ီ​အ​သာ​ဆက္​ေညႇာင့္​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေဆာက္​ေခါင္း​အ​တြင္း​သို႔​မ​ဝင္​ေပ။ ​ေဆာက္​ေစ့​ႏွင့္ ​ေဆာက္​ပတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလာက္​သာ ​ဒစ္​ႏွင့္​ပြတ္​တိုက္​မိ​သည့္​အ​တြက္ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး​မ​ရိုး​မ​ရြ​ႏွင့္ ​ဆိုး​တိုး​ဆတ္​တတ္​ျဖစ္​လာ​ၾက​၏။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင့္ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​ခံ​ခ်င္​စိတ္​ျပင္း​ထန္​လာ​သည့္​အ​ေလ်ာက္ ​သူ​၏​ဖြံ​ထြား​လွ​ေသာ

​ဖင္​သား​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို​ေနာက္​သို႔ ​ေကာ့​၍​ေကာ့​၍​ေပး​ေန​သ​ျဖင့္ ​ေဇာ္​လြင္​က​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ကို​တ​အား​ဆုပ္​နယ္​လ်က္ ​လီး​ကို​ျပန္​ဆြဲ​ႏႈတ္​ၿပီး​လၽွင္ ​ပက္​လက္​ဆြဲ​လွန္​လိုက္​ေလ​သည္။ ​ၿပီး​မွ ​အ​ေပၚ ​သို႔​လွိမ့္​တက္​ကာ ​ပါး​လႊာ​ေသာ​ႏႈတ္​ခမ္း​အ​စုံ​ကို ​တ​အား​ကုန္​ေတ့​စုပ္​လိုက္​ျပန္​ရာ ​ခင္​သက္​ထား​သည္​ငါး​ဖယ္​ပ်ံ​ေကာ့​တက္​လာ​လၽွက္ ​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို​ေအာက္​မွ​ပင့္​သိုင္း​ဖက္​ထား​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ေဆာက္​ေခါင္း​အ​တြင္း​မွ​လဲ​ေဆာက္​ရည္​ၾကည္​မ်ား​စိမ့္​ဆင္း​လာ​လ်က္ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို ​စိ​လိုက္​ဟ​လိုက္​ႏွင့္ ​ခါး​က​ေလး​ေကာ့​၍​ေကာ့​၍​ထိုး​ေန​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ေမာင္ . . ​ေမာင္ . . ​ဟင့္ . . ​ဟင္း . . ​ဟင္း ’’ ​သဲ့​သဲ့​မၽွ​ထြက္​ေပၚ ​လာ​ေသာ ( ​ေခၚ ​သံ ) ​ညည္း​ညဴ​သံ​မ်ား​မွာ ​တ​ဏွာ​ရာ​ဂ​၏ ​တိုက္​တြန္း​ႏွိုး​ဆြ​လာ​ေသာ ​ညဳ​သံ​မ်ား​သာ​ျဖစ္​ပါ​၏။ ​မိန္း​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​မို႔ ( ​တက္​လို း

​ပါ​ေတာ့ ​ေမာင္​ရယ္ ) ​ဟု​ဖြင့္​မ​ေျပာ​ေသာ္​လည္း ​ဤ​သို႔ ​ကိုယ္​အ​မူ​အ​ယာ ​ႏႈတ္​အ​မူ​အ​ယာ​ျပ​ျခင္း​အား​ျဖင့္ ​တက္​လို း ​ခိုင္း​သည္​ႏွင့္​ဘာ​မၽွ​မ​ျခား​ေတာ့​ေပ။ ​ထို႔​ေၾကာင့္​ေဇာ္​လြင္​သည္ ​နို႔​အုံ​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို​အ​သာ​အ​ယာ​ပြတ္​ေခ်​ရင္း ​ေတာင္​မတ္​ေန​ေသာ​သူ​၏​လီး​တန္​ဒစ္​ႀကီး​ကို ​ပြင့္​အာ​၍​အ​ရည္​ရြ​မွ္း​ေန​ေသာ

​ေဆာက္​ေခါင္း​အ​တြင္း​သို႔​အ​သာ​ေတ့​သြင္း​လိုက္​ရာ ‘‘ ​ႁပြတ္ ’’ ​ဆို​တ​ဝက္​နီး​ပါး​မၽွ​ဝင္​သြား​သည္။

​ဤ​တြင္ ​ခင္​သက္​ထား​သည္​အ​စြမ္း​ကုန္​ထ​ရြ​ေန​သ​ျဖင့္ ​ဇိမ္​တ​မ်ိဳး​ေတြ႕​လ်က္​အ​ယား​ေျပ​သ​လို​လို​ျဖစ္​သြား​ၿပီး​လၽွင္ ​တ​ခ်က္​မၽွ​တ​အား​ကုန္​ပင့္​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ရာ ​ေဇာ္​လြင္​က​ထိုး​မ​သြင္း​ပဲ ​သုံး​ပုံ​ႏွစ္​ပုံ​ခန႔္​ဝင္​သြား​ေလ​သည္။ ‘‘ ​ထား ​ေမာင္​နဲ႔​အ​ခု​လို​ေန​ရ​တာ ​သိပ္​ေကာင္း၊ ​သိပ္​ေပ်ာ္​တယ္ ​ေမာင္​ရယ္။ ​ေမာင့္​စိတ္​တိုင္း​က်​ထင္​သ​လို​သာ​လို း​ပါ​ေတာ့၊ ​ခ်စ္​တဲ့​သူ​ႏွင့္​အ​တူ​တူ​ေန​ရာ​တာ​ဟာ ​ေလာ​က​နိ​ဗၺာန္​ပါ​ဘဲ ’’ ‘‘ ​ေမာင္​လဲ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ ​ထား​ရယ္ ’’ ​ေဇာ္​လြင္​သည္​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို

​အ​ဆုံး​အ​ထိ​တ​အား​ေဆာင့္​လို း ​ထည့္​လိုက္​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ကုန္း​တက္​သြား​ကာ​မ်က္​လုံး​အ​စုံ​ျပဴး​သြား​ရွာ​သည္။ ​ထို႔​ေနာက္ ​ေဇာ္​လြင္​မွာ​သုံး​ေလး​ခ်က္​မၽွ​ေဆာင့္​၍ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို​လၽွာ​ႏွင့္​က​လိ​ေပး​လိုက္၊

​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ကို​ကုန္း​စို႔​ေပး​လိုက္၊ ​အ​ဆုံး​သြင္း​ၿပီး​ပြတ္​လိုက္​ထိုး​လိုက္​ျဖင့္​အ​ရ​သာ​မ​ေတြ႕​ေတြ႕​ေအာင္

​ဇိမ္​ခံ​ေညႇာင့္​ေန​သ​ျဖင့္ ​ခင္​သက္​ထား​မွာ​မ်က္​လုံး​အ​စုံ​ေမွး​လၽွက္​ထြန႔္​ထြန႔္​လူး​ေန​ေလ​သ ည္။

​ယင္း​သို႔​လို း​ေန​ရာ​မွ​တ​ဖန္ ​ေဇာ္​လြင္​က ​ဗိုက္​ေပၚ ​မွ​ကုန္း​ထ​၍

​ခင္​သက္​ထား​၏​ဖင္​သား​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို​ေထာင္​ကာ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို​ျဖဲ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​လၽွင္

​တ​လုံး​ကို​ေဘး​သို႔​ကား​နိုင္​သ​မၽွ ​ကား​ေအာင္​ျဖဲ​ထား​ေစ​လၽွက္ ​က်န္​ေပါင္​တ​လုံး​ကို​ဒူး​ေကြး​ေထာင္​ကာ ​ပု​ခုံး​တ​ဖက္​ကို ​ေဒါင့္​တန္း​ဆြဲ​ၿပီး​လၽွင္ ​သုံး​ေလး​ခ်က္​ခန႔္​အား​ရွိ​ပါး​ရွိ ​ေဆာင့္​လို း ​ထည့္​ေပး​လိုက္​၏။

‘‘ ​ဘြတ္ . . ​ဘြတ္ . . ​စြိ . . ​စြိ . . ’’

‘‘ ​အား . . ’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ရဲ့​လား . . ​ထား ’’ ‘‘ ​အ​ဆုံး​ဝင္​ေတာ့ ​ေကာင္း​လဲ​ေကာင္း ​ေအာင့္​လဲ​ေအာင့္​တယ္​ေမာင္​ရယ္၊ ​ဒီ​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​နဲ႔​တတ္​ရင္​မ​ေခ​ေတာ့​ဘူး။ ​ဟင္း . . ​ေမာင္​ေတာ့ ​ဖာ​မ​ေတြ​ကို​လို း​ဘူး​ၿပီ​ထင္​တယ္ ​ဒီ​နည္း​ကို​ဖာ​သည္​မ​ေတြ​သင္​ေပး​မွာ​ဘဲ ’’ ‘‘ ​ထား​က​လဲ​ကြာ ​သ​ဘာဝ​ပဲ ​ဘယ္​သူ​သင္​ေပး​ရ​မွာ​လဲ ’’ ‘‘ ​ေတာ္​စမ္း​ပါ​ေမာင္​ရယ္၊

​ေမာင္​တို႔​ေယာ​က်္ား​ေတြ​လား​ေန​မွာ ’’ ​ခင္​သက္​ထား​က​ခ်စ္​မ်က္​ေစာင္း​ေလး​ေဝ့​ကာ ​ခ​နဲ႔​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ပု​လဲ​သြယ္​သြား​ေလး​ေပၚ ​လြင္​လာ​ေအာင္​ျပဳံး​ေန​၏။ ​ေဇာ္​လြင္​က​မူ ​မည္​သို႔​မၽွ​ျပန္​မ​ေျပာ​ေတာ့​ဘဲ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​လို း ​ေန​ရာ​ေဆာက္​ပတ္​မွာ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျပဴး​အာ​ျပဲ​ထြက္​ေန​သ​ျဖင့္ ​လီး​ႀကီး​ဝင္​သြား​တိုင္း ‘‘ ​ဖြပ္ . . ​စြပ္ . . ​ဖြပ္ . . ​စြပ္ ’’

​ဟူ​ေသာ​အ​သံ​မ်ား​ႏွင့္​အ​တူ​အ​ရ​သာ​ရွိ​ရွိ​စီး​စီး​ပိုင္​ပိုင္​ဝင္​ထြက္​ေန​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​သည္​အ​ထူး​အ​ရ​သာ​ေတြ႕​ကာ ​မ်က္​လုံး​စင္း​ေန​၏။ ​ထို​အ​တြင္း​ေဇာ္​လြင္​က ​တ​အား​ေဆာင့္​၍ ​အ​ခ်က္​သုံး​ဆယ္​ခန႔္​အ​ဆက္​မ​ျပတ္​လို း​ေပး​လိုက္​သည့္​အ​တြက္

​ခင္​သက္​ထား​မွာ​ေကာင္း​လြန္း​သ​ျဖင့္ ​သူ​၏​ဖင္​သား​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို​ေျမႇာက္​၍​ေျမႇာက္​၍​ေကာ့​ေပး​လို က္​ျပန္​သည္။ ‘‘ ​ေအာင္​မယ္​ေလး . . ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ေမာင္​ရယ္ . . ​ေဆာင့္​ပါ​ေဆာင့္​ပါ . . ​နာ​နာ​ႀကီး​ေဆာင့္​လို း ​လိုက္​စမ္း​ပါ . . ​ဟင္း . . ​ဟင္း ’’ ​ေဇာ္​လြင္​သည္ ​စာ​က​ေလး​၏​စံ​ခ်ိန္​ကို​ခ်ိဳး​ကာ ​မ​နား​တမ္း​သြက္​သြက္​ႀကီး​ေဆာင့္​ေန​၏။ ​ကု​တင္​တ​ခု​လုံး​မွာ ​သိမ့္​သိမ့္​တုန္​လၽွက္ ​ေဆာက္​ေခါင္း​ထဲ​လီး​ဝင္​သံ​ထြက္​သံ​မ်ား​မွာ ​တ​ခန္း​လုံး​ဆူ​ညံ​ေန​ေလ​ေတာ့​၏။ ​ခင္​သက္​ထား​သည္​လီး​မ်ိဳး​စုံ​သ​ေလာက္​ခံ​ဘူး​သူ​တ​ဦး​ျဖစ္​ေသာ္​လည္း ​ေဇာ္​လြင္​၏​လီး​မွာ​မ​ႀကီး​လြန္း​မ​ေသး​လြန္း ​ေပ​မွီ​လူ​တန္း​ေစ့​လီး​ျဖစ္​သ​ျဖင့္ ​အ​တိုင္း​ထက္​အ​လြန္​ခံ​၍​ေကာင္း​ေန​ေလ​သည္။ ​ထို႔​အ​ျပင္ ​ရိုး​ရိုး​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​မ​ဟုတ္​ဘဲ ​ေဆာက္​ပတ္​တ​ခု​လုံး​ကို​အ​စြမ္း​ကုန္​ျဖဲ​ထား​ကာ ​အ​ေပၚ ​မွ​ဖိ​လို း ​ေန​ေသာ​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​မို႔​ဇိမ္​ေတြ႕​လွ​ေပ​သည္။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင့္​ေပါင္​တ​ေခ်ာင္း​ကို ​ေဘး​သို႔​အ​စြမ္း​ကုန္​ကား​ထား​ၿပီး​လၽွင္ ​တ​ေခ်ာင္း​ကို​ေထာင္​၍ ​ဒူး​ေကြး​ေစ​လၽွက္ ​ဒူး​၏​ထိပ္​ဖ်ား​ေပၚ

​မွ ​လက္​တ​ဖက္​ႏွင့္​ဖိ​ခ်​ၿပီး​လို း​လိုက္​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ပုံ​ဆန္း​သ​ေလာက္​အ​ဆုံး​ဝင္​ၿပီး

​ခံ​၍​ေကာင္း​၍​ေကာင္း​ေန​ျခင္း​ျဖစ္​ပါ​၏။ ​ေဇာ္​လြင္​သည္ ​အ​ခ်က္​ႏွစ္​ဆယ္​ခန႔္​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး​ေရွ႕​ဆင့္​ေနာက္​ဆင့္​သုတ္​ရည္​မ်ား​ပန္း​ထြက္​သြား​ၾက​ေလ​သည္။ ​ဤ​တ​ဒၤ​ဂ​ဝယ္ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး​အ​သက္​ရႈ​မ်ား​ျမန္​လ်က္ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပင္း​ထန္​လာ​ၾက​၏။ ​ထို႔​ေနာက္ ​ေျခ​ေခ်ာင္း​လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​မ်ား ​ကိုယ္​စီ​အ​သီး​သီး​ကုတ္​ေကြး​တက္​သြား​ၾက​ကာ ​ေနာက္​ဆုံး​ေဇာ္​လြင္​က ​ခင္​သက္​ထား​၏​ဗိုက္​ေပၚ ​သို႔​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။