ပန္ရံ ၆ လ ဖာေပါက္စ

ဆင္းသားရပ္ကြက္လို႔ လူအမ်ားေခၚၾကတယ္

ရရစားစား လူေနမႈ႔ဘဝေလးဟာ လူဘဝမွာ

အလြန္ဘဲ အခက္ေတြ႕ေစတယ္ ေငြရွိတဲ့သူေတြ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႔ရတယ္ ေငြနဲ႔ဆိုရင္ အရာရာကို ဖန္တီနိုင္တယ္ သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေနၾကေပ့မဲ့ ေနပူထဲမွာ ဒယ္အိုးေလးရြက္ေနတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ဘဝ အေျခအေန က ထၼင္းတစ္လုပ္အတြက္ ေခၽြးဒီဒီ ၾကေနတယ္။သူက ဒီေန႔မွ ပန္ရံ လုပ္ငန္းကို စတင္ဝင္ေရာက္လာသူပါ သူနံမည္ေလးက ခ်စ္စရာ မိုးပြင့္ တဲ့။

(ေမာင္ေက်ာ္နိုင္ ငါသမီး မိုးပြင့္ကို နင့္တို႔ ပန္ရံထဲ ေခၚေပးပါလား)

(ဟာ မိုးပြင့္က ပန္ရံ လုပ္နိုင္ပါမလား)

(ေအာ္ ေက်ာ္နိုင္ရယ္ ငါသမီးကို ခိုင္းၾကည့္ပါအုံး ငါတို႔မွာက စားဝတ္ေနေရး က အရင္လို႔ မေခ်ာင္လည္ဘူး ငါမွာလဲ မေပါ့မပါးနဲ႔ ငါေယာက္ကၤ်ား က ေသာက္လိုက္စားလိုက္နဲ႔ အရင္လိို ဆိုကၠား မနင္းနိုင္ေတာ့ဘူး မိုးပြင့္ေလးကို သနားပါတယ္ သူခမၽွ ေရသန႔္စက္႐ုံ လုပ္တာ ေျခေတြ လက္ေတြ ေရဝဲစားလို႔ မလုပ္နိုင္ဘူး ေစ်းထဲက ေစ်းဆိုင္ၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမ နဲ႔ ရန္ျဖစ္လို႔ အလုပ္က နားလိုက္တယ္ အခု သူဘာလုပ္ရမွန္ မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ရပ္ကြက့္ထဲက ေမာင္ေက်ာ္နိုင္ အလုပ္မွာ ေနရာမ်ား ရမလားလို႔ပါ)

(ရပါတယ္ဗ်ာ ကၽႊန္ေတာ္ေခၚပါမယ္ သူလုပ္နိုင္တာ မလုပ္နိုင္ဘဲ ၾကည့္ရမယ္ လုပ္နိုင္ရင္ အျမဲေခၚပါမယ္ မလုပ္နိင္ရင္ေတာ့ မရဘူးဗ်)

(ေအးပါဟယ္ ခိုင္းၾကည့္ပါအုံး ေအာ္ဒါနဲ႔ အလုပ္က ဘယ္ေတာ့ေလာက့္ ေခၚမွာလဲ)

(မနက့္ျဖန႔္ ေခၚသြားေပးမယ္)

(ေအာ္ ေအးေအး ငါ မိုးပြင့္ ကို ေျပာထားလိုက္မယ္)

(ဟုတ္ကဲ့ပါ)

******************************

------------------------------

ေနပူေပ့မဲ့ မိုးပြင့္ အားတင္ၿပီးလုပ္ေပးပါတယ္။အလုပ္နားခ်ိန္ ေန႔ ၂ နာရီ ထိုးခါနီးၿပီး။ပန္ရံလုပ္ၾကတဲ့ မိန္မေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္ ကိုယ္အလုပ္ဆိုက့္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ကိုင္ေနရတယ္။

(ေဟ့ေကာင္မေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲ မဆလာ ယူခဲ့ေလ)

(ဟုတ္ လာၿပီး ဒီမွာ ေခၽြးသုတ္ေနလို႔ပါ)

(ေအး အခုယူခဲ့ေတာ့ ဟ)

(အင္းပါ လာပါၿပီး)

မဆလာ ဒယ္အိုး ေခါင္းေပၚရြက္လို႔ မိုးပြင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။သူရိန္မင္း ရဲ့ ေနအပူရိန္ က ဝမ္းမေအးပါလား။

******************************

------------------------------

(ေဟး မိန္းမေရ မဆလာ ယူခဲ့ ဟ)

(ေသခ်င္ဆိုး မသာ လူကိုမ်ား မိန္းမတဲ့ နင့္အေမ ေခၚပါလား)

(ဟာ မခ်စ္ရယ္ ခင္ဗ်ာ က ေယာကၤ်ားလား မိန္းမလာ)

(ဟဲ့ မိန္းမ ေပါ့ဟဲ့)

(အဲ့ဒါေၾကာင့္ မိန္းမ လို႔ ေခၚတာ နာသလား)

(ဟဲ့ မသာ မသာ ကဲဟယ္ ကဲဟယ္)

(ျဖန္းးးးျဖန္းးး)

အပ်ိဳႀကီး မခ်စ္ သံလၽွက္ကိုင္ ကိုေက်ာ္နိုင္ ကို လက္ဝါးျဖင့္ ရိုက္လိုက္သည္။အနားမွာ ရွိၾကေသာ လူေတြ က

(ဟားဟားဟား အပ်ိဳႀကီး လက္သံ ေျပာင္တယ္ေဟး)

လူအမ်ား စၾက ေႏွာက့္ၾကနဲ႔ ေနပူဒဏ္ ကို အံ့တုေနၾကတယ္။

(ကဲ့ နာမယ္ေဟးး)

ေန႔လည္ ၂ နာရီ အလုပ္ ခဏ နားၾကၿပီး။လၻက္ရည္ဆိုင္ ထြက္သူထြက္ မုန႔္ဝယ္သြားသူသြားနဲ႔ ပန္ရန္ လုပ္ငန္ခြင္မွာ လူအနည္းသာ က်န္ခဲ့သည္။

(မိုးပြင့္ လိုက္မလား လၻက္ရည္ဆိုင္ကို)

(မလိုက္ေတာ့ဘူး ကိုေက်ာ္နိုင္ ကၽႊန္မ အရိပ့္ထဲမွာ ခဏနားလိုက္အုံးမယ္)

(ေအာ္ ေအးေအး အျပန္ၾက ငါမုန႔္ဝယ္ခဲ့မယ္)

(ဟုတ္)

အလုပ္ထဲမွာ ရင္ႏွီးတဲ့သူက ကိုေက်ာ္နိုင္ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိတယ္ က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔ မရင္းႏွီးေသးပါ။မိုးပြင့္ အရိပ့္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ပုခုံေပၚက ပုဆိုးအစုတ္ေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာကို သုတ္ရင္ ေခၽြးသိပ့္ေနေတာ့သည္။

******************************

------------------------------

(ကိုေက်ာ္နိုင္ အုပ္ခဲေတြ ေတာ္ၿပီးလား)

(ေအးရၿပီး မိုးပြင့္ မဆလာ ယူခဲ့ေတာ့)

(ဟုတ္)

မဆလာ နယ္ထားၿပီးသားမ်ားကို ေပါက္ျပားျဖင့္ ေကာ္ၿပီး ဒယ္အိုးထဲ ထဲ့ၿပီး ေခါင္းေပၚရြက္ခဲ့သည္။မိုးပြင့္ ညေနအခ်ိန္ ကို တြက့္စေနမိသည္။

(ကိုေက်ာ္နိုင္ ဘယ္ႏွစ္နာရီထိုးၿပီးလဲ)

(ဟ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ဟ အခ်ိန္စိရင္ အားလုံးအလုပ္နားေတာ့မွာ ဘာလဲ ေကာင္ကေလးနဲ႔ခ်ိန္ထားလို႔လား)

(ဟင္းေနာ္ ကိုေက်ာ္နိုင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ကၽႊန္မ က အျပန္ၾက ထၼင္းဟင္း ခ်က္ရအုံံးမွာ ဒါေၾကာင့္ေမးတာပါ)

(ေအာင္မေလး မိုးပြင့္ရယ္ အခ်ိန္တန္ အတူတူျပန္ၾကမွာ ဘာမွ မေမးနဲ႔ ကဲ သြား မဆလာ သြားယူ)

မိုးပြင့္ မဆလာ အပုံရွိရာ ထြက္လာခဲ့သည္။

******************************

------------------------------

မိုးပြင့္ အိမ္မႈ႔ကိစၥမ်ား လုပ္ကိုင္ၿပီး ညအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိရာသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ့္တတ္သည္။ည၈နာရီမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တတ္သည္။

******************************

-----------------------------

ပန္ရံ အလုပ္ကို ေန႔စဉ့္ လုပ္ကိုင္ေနေတာ့ လူအမ်ားနဲ႔ ခင္မင္လာခဲ့သည္။

(ဟဲ့မိုးပြင့္ လာဟဲ ငါတို႔နဲ႔ထၼင္း အတူတူ စားရေအာင္)

(ဟုတ္ လာၿပီး ခဏေလး လက္ေဆးေနလို႔)

(ျမန္ျမန္လာ ေနာက္ၾကရင္ မက်န္ဘဲေနလိပ့္မယ္)

(အင္းပါ)

မိုးပြင့္ အပ်ိဳႀကီး မခ်စ္ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔အတူတူ ထၼင္းဝင္စားလိုက္သည္။

******************************

------------------------------

(ဟဲ့ မိုးပြင့္ နင့္က ေက်ာ္နိုင္နဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္လား)

(ဟင္းအင္း မေတာ္ပါဘူး ရပ္ေဆြမ်ိဳး ရြာေဆြမ်ိဳး လို ခင္ေနတာပါ)

(ေအာ္ ဟုတ္လား ေအးေအး နင္သူနဲ႔ သိပ့္မေရာနဲ႔ သူက လက္ေဆာ့တယ္ေနာ္)

(ဟင္း ဟုတ္လား ဘာေတြခိုးတာလဲ)

(ဟဲ့နင္ ဘာေတြၾကားေနတာလဲ)

(မမခ်စ္ဘဲ လက္ေဆာ့တယ္ ဆိိုလို႔ ဘိလပ္ေျမေတြ ခိုးတဲ့သူလားလို႔)

(တယ္ ဒီေကာင္မေလး ကဲဟယ္)

(ေဒါက့္ းးးး)

မိုးပြင့္ ဦးေခါင္းေပၚ အပ်ိဳႀကီး မခ်စ္ လက္ေခါက့္ရိုးက ၾကသြားသည္။

(အား နာလိုက္တာ မခ်စ္က ဘာကိုေျပာတာလဲ ရွင္းေအာင္ေျပာပါလား လက္ေဆာ့တယ္ ဆိုေတာ့ ကၽႊန္မတို႔ ရပ္ကြက္က လက္ေဆာ့တဲ့သူဆိုရင္ ခိုးတတ္ ဝွက့္တတ္တဲ့ သူကို ေပ်ာ္တာပါ)

(ေအး ငါေျပာတဲ့ လက္ေဆာ့တာဆိုတာက ႏွာဗူးထတာကို ေျပာတာ ေက်ာ္နိုင္က မိန္းမနဲ႔ ပတ့္သက္ရင္ ပ်ိဳတာ အိုတာ နာမလည္ဘူး အကုန္ ကျမင္းေၾကာ့ထတယ္ နင့္ၾကည့္ေနပါ ဟိုဘက္က အလုပ္ဆိုက့္ လူေျပာင္လာရင္ ၾကည့္ေန ငါတို႔ ကန္ထရိုက့္ က အဖြဲ႕ေတြ မနည္းဘူး တခါတေလ လူေျပာင္ေပးၾကတယ္ ဒီမွာဘဲ အျမဲတမ္း လုပ္ရမယ္ မထင္နဲ႔ ဟိုေျပာင္ ဒီေျပာင္နဲ႔ လုပ္ရမွာ ဟိုဘက္လူနည္းရင္ လူျဖည့္ေပး ဒီဘက္ လူနည္းရင္ လူျဖည့္ေပးရတယ္ မၾကာဘူးၾကည့္ေန နင့္ ေက်ာ္နိုင္ ခင္ဆင့္ ဆိုတဲ့ လင္ရွိ ေကာင္မ နဲ႔ေတြ႕ရမဲ့ အခ်ိန္ေစာင့္ၾကည့္ေန သူဘယ္လို ေနမလဲဆိုတာ သူလက္ေဆာ့လား မေဆာ့ဘူးလား သိရေအာင္ ၾကည့္ေနပါ)

အပ်ိဳႀကီး မခ်စ္ ႐ုပ္ဆိုးေပ့မဲ့ သေဘာေကာင္းလွသည္။မိုးပြင့္ ကို ညီမေလး တစ္ေယာက္ပမာ ဆုံးမ တတ္သည္။

(ဟုတ့္ကဲ့လား မမခ်စ္ရယ္ ကိုေက်ာ္နိုင္ က အရပ္ထဲမွာ အဲ့သလို မေနပါဘူး)

(တယ္ းးး ဒီေကာင္မေလး ထပ္ေခါက္လိုက္ရ ငါလို အပ်ိဳႀကီးကို လဲ စေနတယ္ဟဲ့ ငါက မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနတာ နင့္လဲ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနတာ ငါက နင့္ကို ညီမေလးလို သေဘာထားေနတာ ငါေျပာမယ္ ေက်ာ္နိုင္လို လူက လက္ကျမင္းေၾကာ့ထတယ္ ဆိုတာ သူနဲ႔ အတူတူ လုပ္ဖူးတဲ့သူတိုင္း သိတယ္ ေအး ၾကည့္ေန သူဘယ္လို လႈပ္ရွားတတ္တယ္ ဆိုတာ ညည္းမၾကာခင္ မိခင္ဆင့္ လာမွ သိလိပ္မယ္ မိခင္ဆင့္ က ညည္းမလာခင္ ဟိုဘက္ အလုပ္ဆိုက့္ကို ေျပာင္လုပ္ေနရတာ ဟိုဘက္ က လူမ်ားလာရင္ ဒီဘက္ကို ျပန္ေခၚပါလိပ္မယ္ ၾကည့္ေန သူတို႔ ဘယ္လို ေနထိုင္လဲ ညည္းသိလိပ္မယ္)

(ေအာ္ းးဟုတ္ကဲ့)

******************************

------------------------------

မိုးပြင့္ ပန္ရံ လုပ္ေနတာ ၁၀ ရက္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ မနက္ခင္း အလုပ္စေနခ်ိန္မွာ အုတ္ခဲရြက့္ဖို႔ အုတ္ခဲမ်ား ယူေနခ်ိန္

(မိုးပြင့္ ဟိုမယ္ ခင့္ဆင့္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မ လာၿပီး သူအလုပ္ေနာက္ၾကလို႔ ေက်ာ္နိုင္ ဆူမလား ဆိုတာၾကည့္ေနပါ)

စက္ဘီးေလးကို ေဒါက့္ေထာက္ေနေသာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ ႐ုပ္ရည္ အသင့္အတင့္ ရွိေသာ ေကာင္မေလးကို မိုးပြင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။

(ဟာ ခင္ဆင့္ ဘာလို႔ေနာက္ၾကေနတာလဲ ဒီမွာ အလုပ္က စေနတာ ၾကာေနၿပီး)

(ေအာ္ ကိုေက်ာ္နိုင္ရယ္ အိမ္မွာ က လုပ္စရာေတြ က မ်ားေနလို႔ မေန႔ည က ဒီမွာ ျပန္ဆင္းရမယ္ ဆိုေတာ့ ညက အိပ့္မေပ်ာ္လို႔ပါ)

(ဟားဟားဟား ေအးေအး လာလာ)

ခင္ဆင့္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး က ကိုေက်ာ္နိုင္ထံ သြားၿပီး စကားေျပာေနေတာ့သည္။အခ်ိန္ နည္းနည္းၾကာေတာ့မွ မိုးပြင့္တို႔အနားလာၿပီး အုတ္ခဲမ်ား လာသယ္ေနေတာ့သည္။

******************************

------------------------------

အလုပ္ထဲဲမွာ က မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္သံလ်က္ကိုင္ ဆရာနဲ႔ တြဲလုပ္ေနၾကသည္။သံလ်က္ဆရာ ၅ ေယာက္မွာ ေဘးက ရံေပးေနရသည္။မဆလာ သယ္သူသယ္ အုတ္ခဲ သယ္သူသယ္ အစစ လုပ္ေပးေနရသည္။မိုးပြင့္ အလုပ္ေတြ မနားတမ္း လုပ္ေနရသည္။ဒီေန႔ ပမ္းသလို ျဖစ္ေနသည္။ခင္ဆင့္ ဆိုတဲ့ သူထက္ႀကီးတဲ့သူ က ကိုေက်ာ္နိုင္ အနားမွာ စကားမ်ား ေျပာေနလိုက္တာ

(ဟဲ မိုးပြင့္ အုတ္ခဲ ယူခဲ့ ဟ)

မိုးပြင့္ အုတ္ခဲမ်ား ယူဖို႔ ထြက္သြားသည္။ခင္ဆင့္ ဆိုတဲ့ မိန္းမ က ေတာ့ျဖင့္ ကိုေက်ာ္နိုင္ ကို ရိုက္ပုတ္ခတ္ ေနသည္။သူတို႔ ႏွစ္ဦး ရယ္လို႔ ေမာလို႔ မိုးပြင့္ ေခါင္းေပၚက ပုဆိုးစုတ္ေလးကို ခဏေၿဖ လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာ က ေခၽြးမ်ားကို သုတ္လိုက္သည္။

******************************

------------------------------

(ေအး သိၿပီးလား ညည္းျမင္တယ္ မို႔လား သူတို႔ လၻက္ရည္ဆိုင္ ထြက္သြားၾကတာ ေကာင္မ ေက်ာ္နိုင္ ခါးကို ဖက္သြားပုံ က သူနို႔နဲ႔ ေက်ာကို ပြတ့္သလို လိုက္သြားတာမ်ား ေျပာမေျပာခ်င္ဘူး သူလင္ႀကီး ၾကေနတာဘဲ)

(အင္း မမခ်စ္ ေျပာတုံး က မယုံဘူး ဒီေန႔ ကၽႊန္မႀကီးဘဲ လုပ္ေနတယ္ မခင္ဆင့္ က ကိုေက်ာ္နိုင္ အနားမွာ စကားဘဲေျပာေနတယ္ သူက မပမ္းလိုက္ဘူးေနာ္)

(ေအး ဘယ္ပမ္းပါ မလဲ ပန္ရံ ဆရာ မွန္သမၽွ ႏွာေခါင္းပါတယ္ အသက္ႀကီးတဲ့ ပန္ရံ ဆရာေတာင္ ငယ္တဲ့သူေတြဆိုရင္ သူအနားထားတယ္ သူတို႔နဲ႔ ပဏၰာမသင့္တဲ့သူ ပမ္းဖို႔ ျပင္ထားေတာ့ ေအ့)

(အင္း ဟုတ္ပါတယ္ ဒီအလုပ္ဆိုက့္မွာ မမခ်စ္နဲ႔ ကၽႊန္မဘဲ ပမ္းၾကတယ္ေနာ္)

(ေအးေပါ့ ကိုယ္က အေနမွန္တဲ့သူေတြ ဆိုေတာ့ ပမ္းဒါေပါ့ဟယ္ သူတို႔လို႔ အညႇီမေပးတတ္ဘူး ေအ့)

(ဟဲဟဲဟဲ ဟုတ္ပါတယ္ မမခ်စ္ရယ္)

*****************************

----------------------------

ေန႔စဉ့္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ေနရာမွာ မလုပ္ရေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕သစ္ က ေဆာက္လက္စ တိုက္ဘက္ကို အလုပ္ေျပာင္ခဲ့ရသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ က သူနဲ႔ အျမဲတမ္း တြဲဖို႔ေခၚသြားတတ္သည္။ေဆာက္လက္စ တိုက္ႀကီး က ၅ ထပ္တိုက္ကေလးပါ အေပါက္ဝ အနားမွာ အေစာင့္ရွိပါတယ္ အသက္ႀကီးႀကီး လူတစ္ေယာက္ပါ သူတဲေလးမွာ ေနပါတယ္ ။အခု အလုပ္မွာ မမခ်စ္ အပ်ိဳႀကီး ပါမလာေတာ့ မိုးပြင့္ ပ်င္းေနမိသည္။ပန္ရံ အဖြဲ႕မ်ား က သူေနရာနဲ႔သူ အေခ်ာကိုင္ေနၾကသည္။မိုးပြင့္ အရင္ အလုပ္ထက္ ပိုပမ္းေနသည္။ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး သဲမ်ားသယ္ရ ဘိလပ့္ေျမအိပ္မ်ား သယ္ရနဲ႔ ေျခေထာက္မ်ား က ေညႇာင္းေနၿပီး ေလွခါး အတက္အဆင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရသည္။မခင္ဆင့္ လဲ မိုးပြင့္နဲ႔ အတူတူ လုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။သူလဲ မနားပါဘူး ဒီေနရာသစ္မွာ ေနထိုင္ရမယ္ဆိုေတာ့ စကားေျပာေဖာ္ က မခင္ဆင့္ဘဲ ရွိေနတယ္ မိုးပြင့္ သူနဲ႔ဘဲ စကားေျပာေနရတယ္။ေရအတြက္ ေအာက္က ေရေမာ္တာ ဖြင့္ဖို႔ မိုးပြင့္ ေအာက္ကို ဆင္းသြားသည္။အေပၚက လူက ျပည့္ၿပီး ဆိုမွ အေပၚကို တက္သြားရသည္။အျပန္မွာ သဲမ်ားကို ေခါင္းေပၚရြက္သြားရသည္။

******************************

------------------------------

ေန႔ခင္းမွာ အလုပ္နားၾကသူမ်ား ေအာက္ကို ဆင္းသြားၾကသည္။မိုးပြင့္ မခင္ဆင့္ ကို

(မမခင္ဆင့္ အျပင္သြားၿပီး မုန႔္သြားစားရေအာင္)

(ေတာ္ၿပီး မလိုက္ေတာ့ဘူး ညည္းဖာသာသြားပါ ငါအိပ့္လိုက္အုံးမယ္)

(ဟုတ္)

မိုးပြင့္ ေအာက္ကို ဆင္းသြားသည္။ၿခံေပါက္ဝ ေရာက္လို႔ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္မိသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ အိမ္သာမွ ျပန္လာၿပီး အျပင္မထြက္ဘဲ တိုက္အေပၚကို တက္သြားသည္။ပန္ရံ လူအမ်ား လမ္းအေရွ႕ဘက္ ကို သြားေနၾကသည္။မိုးပြင့္ ေရွ႕က လူအမ်ားကို မွီေအာင္ လိုက္ရေတာ့သည္။တိုက္ထဲမွာ မခင္ဆင့္ နဲ႔ ကိုေက်ာ္နိုင္ ၿခံေစာင့္တဲထဲက အဖိုးႀကီးဘဲ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

***********************

***********************

ပန္ရံ ၆ လ ဖာေပါက္စ

*******************

မိုးပြင့္ ေနစဉ့္ မခင္ဆင့္နဲ႔အတူတူ လုပ္ကိုင္ေနရသည္။ဒါေပ့မဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္ေလးဘဲ ကူညီတတ္ေသာ ခင္ဆင့္ အခ်ိဳးမ်ားက မိုးပြင့္ ကို အလုပ္မ်ား ပမ္းေစခဲ့သည္။မဆလာေဖ်ာ္ေနစဉ့္ ေအာက္ထပ္ က သံလ်က္ကိုင္သူ တစ္ဦးတက္လာၿပီး မိုးပြင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုေက်ာ္နိုင္ ထံကို သြားေတာ့သည္။

(ေဟးေကာင္ ေက်ာ္နိုင္ မင့္ကြာ ဟိုကေလးမေလးဘဲ ခိုင္းေနတယ္ မိခင္ဆင့္ၾက မခိုင္းပါလား ဟ)

(မတူဘူးေလဗ်ာ ခင္ဆင့္က ကၽႊန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ လက္တြဲခဲ့တာ ခင္ဆင့္ အပ်ိဳကတဲ့ကဘဲ သူကို ခိုင္းရင္ မ်က္ႏွာက ဆူပုတ့္ေနတာဘဲ ဒါေၾကာင့္ပါဗ်ာ)

(အဲ့ဒါဆိုရင္ ငါဘက္က လူနဲ႔ ဟိုကေလးမနဲ႔ လဲမလား ငါ လူႏွစ္ေယာက္ေပးမယ္ေလ)

(မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ဒါေတာ့ မရဘူးေနာ္ ေနာက္လူေတြက စိတ္မခ်ရဘူးဗ် ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာနဲ႔ မလဲနိုင္ပါဘူူးဗ်ာ)

(ေဟးေကာင္ ငါသိတယ္ေနာ္ ဟဲဟဲဟဲ)

(ဟာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ခင္ဗ် ကလဲ ကဲမယုံရင္ ခင္ဗ် ေခၚၾကည့္ သူလိုက္မယ္ ဆိုရင္ ေခၚသြားဗ်ာ)

(ေသခ်ာလား)

(ေသခ်ာပါတယ္ လိုက္ရင္ ေခၚသြား)

(ေအးၿပီးေရာကြာ)

အခန္းထဲ က စကားသံ တခ်ိဳ႕တဝက္ဘဲ ၾကားလိုက္သည္။မိုးပြင့္ ကိုယ္အလုပ္ဘဲ ကိုယ္လုပ္ေနသည္။မၾကာခင္ အခန္းထဲက သံလ်က္ကိုင္ ထြက္လာသည္။

(ေဟးေကာင္မေလး ဒီမွာ ေက်ာ္နိုင္ က နင့္ဘဲ ခိုင္းေနတယ္ ငါတို႔ဆိုက့္ ဘက္ေျပာင္မလား ဒီမွာ က မသက္သာဘူး)

မိုးပြင့္ အသားမည္းမည္း သြားနည္းနည္းေခါေနတဲ့ သံလ်က္ကိုင္ ဆရာကို ၾကည့္မရပါ အျမဲတမ္း ထိကပါးရိကပါး စကားမ်ား ေျပာတတ္သည္။ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းရင္ မၾကားတၾကားေျပာတတ္သည္။

(ဟင္း မေျပာင္းပါဘူး ဘာလို႔ေျပာင္းရမွာလဲ ရွင့္နဲ႔ ကၽႊန္မ သိမွ မသိဘဲ)

သံလ်က္ကိုင္ ဆရာ

(ဟ နင့္ဒီမွာ ပမ္းေနလို႔ေခၚတာပါဟာ)

(ပန္ရံလုပ္တာဘဲ ပမ္းတာ ဘာစမ္းတာမွတ့္လို႔)

တခြန္းမက်န္ ျပန္ေျပာေနေသာ မိုးပြင့္ ကို ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးစိစိ့ လုပ္ၿပီး သံလ်က္ကိုင္ ထြက္သြားေတာ့သည္။

******************************

------------------------------

ဒီလိုနဲ႔ ပန္ရံလုပ္သက္ ၁ လျပည့္ခဲ့ပါၿပီး။တေန႔မွာ

(ကဲ အုတ့္ခဲနဲ႔ သဲ သြားသယ္ၾက)

ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္နဲ႔မခင္ဆင့္ ကို ခိုင္းေနသည္။မခင္ဆင့္ က

(ကိုနိုင္ ဆင့္ ေျပာထားတယ္ေလ)

(ေအာ္ ေအးေအး မိုးပြင့္ နင္ဘဲ အုတ္ခဲနဲ႔ သဲေတြ ရြက္ခဲ့ေတာ့ မဆင့္ က မဆလာေဖ်ာ္နယ္လိပ့္မယ္)

(ဟင္း အုတ္ခဲ နဲ႔ သဲသယ္ေနရမွာ အၾကာႀကီး မဆင့္နဲ႔ အတူတူ ဝွိင္းသယ္ေတာ့ ျမန္ျမန္ၿပီးတာေပါ့)

(ကဲ ငါေျပာမယ္ မိုးပြင့္ နင္က ဒီေန႔ အုတ္နဲ႔သဲဘဲ သယ္ခဲ့ တျခားဟာ ဘာမွ မလုပ္နဲ႔ နားေနလိုက္)

(တကယ္လား)

(ေအး)

(ၿပီးေရာ)

မိုးပြင့္ ေအာက္ထပ့္ကို ဆင္းလာခဲ့သည္။ေအာက္ထပ္မွ အသံတခု က

(ငါေျပာပါတယ္ကြာ ငါဆီမွာဆိုရင္သက့္သက့္သာသာ ေနရမယ္လို႔ေျပာပါတယ္ သူက အလုပ္ကို တစ္ေယာက္ထဲ ဒိုင္ခံ လုပ္ခ်င္ေနတာ ခံေပါ့ကြာ ခံေပါ့)

မၾကာတၾကား အသံေလးကို ၾကားလိုက္မိသည္။

******************************

------------------------------

ေန႔လည္ ထၼင္းစားခ်ိန္ အထိ မိုးပြင့္ မနားခဲ့ပါ သဲမ်ားနဲ႔ ဘိလပ္ေျမပါမခ်န္ အားလုံး သယ္ပိုးခဲ့သည္။သူမ်ားေတြ ထၼင္းစားၿပီးခ်ိန္အထိ မနားခဲ့ပါ။

(ကိုေက်ာ္နိုင္ ဒါေလာက္ဆို ရၿပီးလား)

မခင္ဆင့္ နဲ႔ ထၼင္းအတူတူ စားေနေသာ ကိုေက်ာ္နိုင္ ထလာၿပီး အုတ္ပုံမ်ား သဲမ်ား ဘိလပ့္ေျမမ်ား ကို ၾကည့္ၿပီး

(ေအး ရေလာက္ပါၿပီး ဟာ လိုရင္ ညေနမွ ျပန္ယူေပါ့ ကဲအခု ထၼင္းစားလိုက္အုံး လာလာ အတူတူ စားၾကရေအာင္)

(ခဏေလး လက္ေဆးလိုက္အုံးမယ္)

(ေအးေအး)

မိုးပြင့္ လက္ေဆးၿပီး ထၼင္းအတူတူ ဝင္စားလိုက္သည္။ထိုင္လို႔မွ မၿပီးေသးပါ မခင္ဆင့္ ထၼင္းစားလို႔ ၿပီးသြားပါသည္။သူတို႔ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ဟင္းအနည္းငယ္သာ က်န္ေနေတာ့သည္။အပ်ိဳေပါက္မေလး မိုးပြင့္ သူတို႔ ဟင္းမ်ားကို ယူစားလိုက္ေတာ့သည္။

******************************

-----------------------------

ထၼင္းခ်ိဳင့္မ်ားကို သိမ္းဆီးလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ အနီးသြားၿပီး

(ကိုေက်ာ္နိုင္ ကၽႊန္မ အိပ့္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္)

(ေအးေအးအိပ့္အိပ့္)

မိုးပြင့္ အခန္းတခုထဲကို ဝင္ေရာက္သြားသည္။အခန္းထဲမွာ ဖ်ာအစုတ့္ေလး တခုနဲ႔ ပိနန္အိပ့္မ်ားအေပၚကို ပုခုံေပၚက ပုဆိုးစုတ့္ေလး ေခါင္းအုံးလုပ္ၿပီး လွဲအိပ့္လိုက္သည္။ဒါေပ့မဲ့ အိပ္မေပ်ာ္ပါ။

*****************************

-----------------------------

(ကိုနိုင္ မဆလာေဖ်ာ္ဖို႔ မိုးပြင့္ကို နိုးလိုက္ပါ)

(ဟ ဘယ္ျဖစ္မလဲဟ နင့္ဘဲ ဒူးနာတယ္ ေျခေထာက္နာတယ္ ေျပာၿပီး ႏွစ္ေယာက္စာ အုတ္ေတြသဲေတြ ဘိလပ့္ေျမေတြ သူက သယ္ထားတာ သူလဲပမ္းေနၿပီး မင့္ဘဲေဖ်ာ္လိုက္ပါ)

( ဟင္း သူေကာင္မ ထိေတာ့ ဘာေလးညာေလး နဲ႔ သိမယ္ ငါလာထိလို႔ကေတာ့ ေတြ႕မယ္)

(ဟားဟားဟား စိတ့္ေကါက့္ေနတာလား)

(မသိဘူး မေျပာနဲ႔)

အခန္းထဲက မိုးပြင့္ မအိပ့္ေသးပါ မ်က္လုံးမွိတ့္ၿပီး ေမွးေနခ်ိန္ေလးမွာ ၾကားလိုက္ရသည္။

(ဇြပ့္ းးးဇြပ့္ းးးးဇြပ့္ းးး)

ေပါက့္ျပား အသံေလးက ၾကားေနရသည္။မခင္ဆင့္ မဆလာ ေဖ်ာ္သံေလးျဖစ္ေနသည္။အိပ့္ေနသူ မိုးပြင့္ မ်က္ႏွာမွာ ျပဳံးေယာင္ကေလး တခု ေပၚသြားသည္။

*****************************

-----------------------------

ညေန အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ နီးကပ္လာသည္။မိုးပြင့္ အုတ္ခဲမ်ား အသယ္ရပ္လိုက္ပါသည္။ခဏအေမာေၿပ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ထိုင္ေနလိုက္သည္။

(ကိုနိုင္ းး)

(ကိုနိုင္ းးးးးးးး)

မခင္ဆင့္ အသံက က်ယ္ေလာင္သြားသည္။

(ဘာတုံးဟ ဒီမွာ အေခ်ာကိုင္ေနတယ္ ေန႔လည္ က မေျပာခ်င္တာလိုက္ခ်င္ဘူး ကဲ ဘာေျပာမွာလဲ ေျပာ)

(ဟင္း ေျပာခ်င္လို႔ ေျပာတယ္မွတ့္ေနလား သူေကာင္မေလး ထိလို နာေနလိုက္တာမ်ား ေျပာမေျပာခ်င္ဘူး ဒီမယ္ ကၽႊန္မေျပာထားတဲ့ပိုက္ဆံ ဒီေန႔ေပးမယ္ဆို)

(ေအး ေပးမလို႔ဘဲ နင့္က စကားမေျပာေတာ့ ေပးခ်င္စိတ္ ကုန္ေနတယ္)

(အံ့မယ္ အခုေပးေလ)

(ဟ ေနအုံး နင့္က ဘယ္ေတာ့ေလာက့္ျပန္လာမွာလဲ)

(ရြာဘုရားပြဲ ျပန္မွာဆိုေတာ့ နည္းနည္းၾကာအုံးမွာ ဒါေၾကာင့္ ကိုနိုင္ဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းတာေပါ့)

(ဘယ္ေလာက့္ၾကမွာလဲ ေမးတာပါဟာ)

(ဟင္း ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေလာက္တယ္)

(ေအးပါဟာ ငါလြမ္းေအာင္ နင္လုပ္လုပ္သြားတယ္ မိဆင့္)

(မလုပ္ပါဘူး ျပန္လာမွာပါ)

(နင့္က နင္ေယာကၤ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး သြားရမွာ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာဘဲ ငါမွာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့မွာ)

(ဟြန႔္ ရွင္အေၾကာင္း မသိတာၾကေနတာဘဲ ရွင္ ဘယ္သူကို အထာၾကေနတယ္ ဆိုတာ ငိတယ္ေနာ္)

(ဟာ မဟုတ္ပါဘူးဟာ နင့္ကလဲ)

(ကဲကဲ ဒါေတြေျပာမေနနဲ႔ ေပး ပိုက္ဆံ အခုေပး)

(ဟ ေနပါအုံး ညေနမွ ယူပါ မင့္က ငါကို ဒီေန႔ ဘာမွ မေပးေသးဘူးေလ)

လူသြားလမ္းေဘး မွာ ထိုင္ေနသူ မိုးပြင့္ ေအာက္ကို ဆင္းသြားေတာ့သည္။

******************************

------------------------------

ညေန အလုပ္သိမ္းၿပီးတာၾကေနၿပီး မိုးပြင့္ ကိုေက်ာ္နိုင္ ကို ေစာင့္ေနသည္။ပိုက္ဆံထုတ္ၿပီး ေစ်းဝယ္စရာရွိလို႔ပါ။ဒါေပ့မဲ့ ယခုအထိ မခင္ဆင့္နဲ႔ အတူတူ ဆင္းမလာေသးလို႔ တိုက္အေပၚကို တက္လာခဲ့သည္။အေပၚထပ္ ကို ေရာက္ေတာ့ အေခ်ာကိုင္ အခန္းထဲ လူမေတြေတာ့ မိုးပြင့္ အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေသာ ဝရံတာ ဘက္ထြက္ၾကည့္မိသည္။ဟိုဘက္ ေလွခါးက ဆင္းသြားလို႔ ေအာက္ကိုမ်ား ေရာက္ေနၿပီးလားလို႔။ေအာက္ကိုၾကည့္ေတာ့ ကိုေက်ာ္နိုင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မခင္ဆင့္ စက္ဘီး က ရွိေနေသးသည္။မိုးပြင့္ ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းမယ္ အလုပ္မွာ မိုးပြင့္ အိပ့္ခဲ့ေသာ အခန္းထဲမွ မခင္ဆင့္ အသံက ထြက္လာသည္။

(&%$#@#$%&&&-----)

မိုးပြင့္ ေအာက္ကို အျမန္ ဆင္းေျပးေတာ့သည္။

******************************

-----------------------------

(ဟာ မိုးပြင့္ မျပန္ေသးဘူးလား ဘယ္သူကို ေစာင့္ေနတာလဲ)

(ကိုေက်ာ္နိုင္ ကို ေစာင့္ေနတာ ပိုက္ဆံရွင္းေပးပါအုံး အျပန္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဝယ္စရာ ရွိလို႔ပါ)

(ေအာ္ နင့္ကလဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွင္းမယ္မွတ္ေနတာ ကဲ ေပးလိုပ္ပါမယ္ ဟာ)

ကိုေက်ာ္နိုင္ ပိုက္ဆံမ်ား ရွင္းေပးေနသည္။မိုးပြင့္ အနီး က မခင္ဆင့္ လုံခ်ည္ကို လွည့္ဝတ္ေနသည္။မိုးပြင့္ ပိုက္ဆံယူၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ေနာက္မွာ လူႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

******************************

------------------------------

(မိုးပြင့္ ေဟး မိုးပြင့္)

(ရွင္လာၿပီး ခဏေလး)

ည ၇ နာရီ အခ်ိန္မွာ ကိုေက်ာ္နိုင္ ေရာက္လာသည္။

(ဘာလဲ ကိုေက်ာ္နိုင္)

(မနက့္ျဖန႔္ အလုပ္နားမယ္ သဘက့္ခါ ျပန္ဆင္းမယ္)

(ဘာျဖစ္လို႔နားတာလဲ)

(ေအာ္ ေနာက္ထပ္ လူေခၚရအုံးမယ္ နင့္တစ္ေယာက္ထဲ ပမ္းမွာ ဆိုးလို႔ပါ)

(ေအာ္ ဒါမ်ား မမခ်စ္ အပ်ိဳႀကီး ကို ေခၚလိုက္ေပါ့)

(ဟာ မေခၚခ်င္ပါဘူး အပ်ိဳႀကီးနဲ႔ အေပါက္အလမ္း မတည့္ဘူးဟ ကဲငါသြားၿပီး)

(ဟုတ္)

ကိုေက်ာ္နိုင္ ထြက္သြားေတာ့သည္။

******************************

-----------------------------

ႏွစ္ရကမေျမာက့္တဲ့ေနမွာ ပန္ရံ အလုပ္မွာ ကိုေက်ာ္နိုင္နဲ႔ မိုးပြင့္ ဘဲ အတူတူ လုပ္ကိုင္ေနရသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ အလုပ္မ်ားကို ကူညီလုပ္ေပးေနသည္။အုတ္မ်ားကို ကူညီသယ္ေပးသည္။သဲမ်ားကို ကူသယ္ေပးသည္။ဘိလပ္မ်ားကို ကူညီသယ္ေပးေနျပန္သည္။ေအာက္ထပ္က လူမ်ား က

(ဟ ဒီလိုဆိုေတာ့ သံလ်က္ကိုင္ က လူၾကမ္းႀကီး လုပ္တတ္ပါလား ဟ)

အစစ ေႏွာက့္ေျပာင္ေနၾကသည္။

(ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက့္္ ဘဲေဟး)

******************************

------------------------------

မိုးပြင့္ အဖို႔ စကားေျပာေဖၚ ကိုေက်ာ္နိုင္ဘဲ ရွိေတာ့တယ္။ေန႔လယ္ခင္း အလုပ္နားခ်ိန္မွာ

(မိုးပြင့္ ငါနဲ႔ မခင္ဆင့္ အေၾကာင္းဘယ္သူကို ေျပာေသးလဲ)

(ဟင္းအင္း ဘယ္သူကိုမွ မေျပာပါဘူး ဘာျပဳလို႔လဲ)

(ေအာ္ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟာ ေျပာမိမွာ ဆိုးလို႔ပါ)

(ေျပာမေနဘူး ကိုယ္အလုပ္မွတ့္လို႔)

(ေအးပါဟာ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ေနတာ)

မိုးပြင့္ ပါးေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ့္ဆြဲသြားသည္။မိုးပြင့္ ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ကို လိုက္ၿပီး ပုတ္ခ်လိုက္သည္။ဒါေပ့မဲ့ ေလဟာနယ္ ကိုဘဲ ရိုက္ခတ္မိသြားသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ကို မထိမိပါ။

(ေအးပါဟာ ငါက နင္ေျပာမွာ ဆိုးလို႔ပါဟာ တကယ္ေတာ့ ငါနဲ႔ ခင္ဆင့္ က အရမ္းခ်စ္ၾကတာ သူေယာကၤ်ား မရခင္ အခ်ိန္ကတဲ့ကဘဲ သူက ငါကို အရြဲ႕တိုက္ၿပီး ေယာကၤ်ားယူျပလိုက္တယ္ ငါကလဲ အခု မိန္းမကို ယူျပလိုက္တယ္ ဒါေပ့မဲ့ ငါတို႔ အခ်စ္ေတြက ေျပာင္းမသြားၾကဘူး ဒါေပ့မဲ့ဟာ ငါ ခင့္ဆင့္ ကို မယူတာလဲ ေကာင္ပါတယ္ ခင္ဆင့္က ငါအရင္ ရည္းစား ထားဘူးခဲ့တယ္ ငါလိုဘဲ ေဖာက့္ျပန္ေနရင္ ငါရင္က်ိဳးမွာ သူက မ်က္ႏွာမ်ားတယ္ အခုခ်ိန္ သူရွိရင္ ငါမေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္-----------------

-----------------------

-----------------------

------------------------

------------------------)

အခ်စ္အေၾကာင္း ဘာမွ မသိပါ အလြမ္းမင္းသား ပုံစံေလးနဲ႔ စကားေျပာေကာင္းသူ စကားသံကို အပ်ိဳေလး မိုးပြင့္ နားေထာင္ေနပါသည္။အလုပ္နားခ်ိန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ့္ပါလား။

******************************

------------------------------

(ေရာ့ ေနတြက့္)

(ဟင္း ေနတြက့္က ပိုေနတယ္)

(ဟုတ္တယ္ေလ ဒါက လူတစ္ေယာက္အစား ခြဲယူလိုက္ၾကတာေလ ခင္ဆင့္ အစားေပါ့ဟာ နင့္လဲ ဒီေန႔ ပင္ပမ္းတယ္ေလ)

(ဟာ တကယ္ႀကီးလား)

(ေအးေပါ့ ဟ)

(အင္း ဒီေန႔ ေန႔တြက္ အေမကို ေပးမယ္ က်န္တာ စုထားမယ္ )

(ဟုတ္လား စုၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ)

(စုၿပီး အဝတ္အစား ဝယ္မွာေပါ့)

(ေအာ္ ေအးေအး မျပည့္ရင္ ေျပာ ငါဝယ္ေပးမယ္)

(အင္းပါ ကဲျပန္ၿပီးေနာ္ ကိုေက်ာ္နိုင္)

(ေအးေအး)

စက့္ဘီးေလးနဲ႔ ျပန္သြားသူကို ၾကည့္ေနမိသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ပုဆိုးထဲက လီးကို ပုဆိုးေပၚက ကိုင္ၿပီး ဖြဖြေလး ပြတ့္ဆုပ္ထားမိသည္။ေနာက္ဆုံး အထက္ေအာက္ ဖြဖြေလး တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က့္ လုပ္ၿပီး ေခ်ာ့သိပ့္လိုက္သည္။စိတ္ထဲမွာျဖင့္ စကားေျပာလိုက္သည္။

(မပူပါနဲ႔ ငါသားရယ္ အခ်ိန္ေတြကို စိတ္ရွည္ရတယ္ ဒါက မင့္အတြက့္ပါကြာ)

**********************

ေတာသား လူႀကီး

22.3.2016

**********************

ပန္ရံ ၆ လ ဖာေပါက္စ

****************

ကိုေက်ာ္နိုင္ နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ အလုပ္မ်ားလုပ္လိုက္ျဖင့္ ေနလာခဲ့သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ရဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ား က ထပ္ေနပါၿပီး အပ်ိဳေပါက္မေလး အခ်စ္အေၾကာင္း နည္းနည္း သိလာခဲ့သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာခ်ိန္မ်ားမွာ ေခါင္းပုတ္ လက္ပုတ္ ေျပာတတ္သည္။

(ဟာ မိုးပြင့္ နင့္ေက်ာမွာ အမွိုက္ေတြ ပြေနတယ္)

မိုးပြင့္ ေက်ာျပင္ကို ပုတ့္ေပးေနသည္။မိုးပြင့္ သူအလုပ္ဘဲ သူလုပ္ေနပါတယ္။မိုးပြင့္ နားထဲမွာ အပ်ိဳႀကီး မခ်စ္ ေျပာခဲ့တာမ်ားကို ျပန္ၿပီး ၾကားေယာင္မိလာတယ္။

(မိုးပြင့္ ပန္ရံဆရာမွန္သမၽွ ႏွာဗူးထတဲ့သူမ်ားပါတယ္ေအ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဘဲ ကြာတာပါ အားလုံးက က်ားေတြႀကီးဘဲ ေအး သူတို႔ကို အညႇီေပးတဲ့ မိန္းကေလး က အလုပ္မွာ သက္သာတယ္ သူတို႔နဲ႔ ပနာမတင့္တဲ့ သူက ပမ္းတယ္ ေအး အဲ့သလိုဘဲ နင့္လဲ တစ္ေန႔ သိလာလိပ္မယ္ ကိုယ္က မွန္မွန္ဘဲ ေနေနာ္ မိုးပြင့္ လုပ္စရာရွိတာဘဲ လုပ္ပါ အညႇီ ေပးစရာ မလိုဘူးေနာ္)

***-********************

-----------------------------------

ညေန အလုပ္သိမ္းပါၿပီး

(ကိုေက်ာ္နိုင္ ကၽႊန္မ မွန္နဲ႔သနပ္ခါးဘူး မေတြ႕ေတာ့ဘူး)

ကိုေက်ာ္နိုင္ သံလ်က္ ေဆးေၾကာေနရင္ ထလာၿပီး

(ဟိုအေပၚမွာ ငါတင္ထားတာ ေတြ႕လား ဒီနား အလုပ္လုပ္ရင္ တက္နင္းမိမွာ ဆိုးလို႔ပါ)

(မမွီဘူး ယူေပးအုံး)

(ေအာ္ ဟုတ္သားဘဲ ေစာေစာ က ငါ ခုံရွည္နဲ႔ တင္ထားတာ ကဲလာ ငါေပြ႕ေပးမယ္ လွမ္းယူလိုက္)

မိုးပြင့္ စကားေျပာခ်ိန္ မရလိုက္ပါ။ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ ကို ေပြ႕ေျမႇာက္ခ်ီလိုက္သည္။မိုးပြင့္ မွန္နဲ႔သနပ့္ခါး အထုပ္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ေျဖးေျဖးေလး မိုးပြင့္ကို ေအာက္ခ်ေပးလိုက္သည္။ပြတ့္ခ်ေလး ျဖစ္ေနသည္။မိုးပြင့္ ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္က လႊတ့္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာ ထြက္လာခဲ့သည္။ထၼင္းခ်ိဳင့္ကို ယူၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။အေပၚထပ္မွာ ကိုေက်ာ္နိုင္ တစ္ေယာက္ဘဲ က်န္ေနခဲ့သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ပုဆိုးထဲက တေျဖးေျဖး ေထာင္ထလာေသာ လီးကို ပုဆိုးေပၚကေန ေခ်ာ့သိပ့္ေပးလိုက္သည္။ဖြဖြေလး ဆုပ့္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။

***********************

----------------------------------

မိုးပြင့္ ေကာင္ကင္ေပၚက မိုးရိပ္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး

(ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးရြာနိုင္တယ္ ကၽႊန္မ ဒီေန႔ မဆင္းေတာ့ဘူးေနာ္ )

(ဟ မလုပ္ပါနဲ႔ဟ တိုက္က အပ္ခါနီးၿပီး ငါတို႔ဘက္က မၿပီးရင္ အေျပာခံရလိပ့္မယ္ နင္ကလဲ သြား ထၼင္းခ်ိဳင့္ယူခဲ့ေတာ့)

ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ေျပာလိုက္သည္။မိုးပြင့္ အိမ္ထဲဝင္သြားသည္။ထၼင္းခ်ိဳင့္မ်ား ခူးခတ့္ၿပီး စက္ဘီးေလးကို ယူၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ေရွ႕က ထြက္သြားေသာ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့သည္။ရပ္ကြက္ လမ္းထိပ့္မွာ ကိုေက်ာ္နိုင္ ဆိုင္ကယ္ေလး က အေၾကာ္ဆိုင္ အနီးမွာ ရပ္ေနသည္။မိုးပြင့္လဲ အေၾကာ္ဆိုင္ အနီးမွာ စက္ဘီး ရပ္လိုက္ပါသည္။

(မိုးပြင့္ ဘာအေၾကာ္ယူမလဲ ေျပာ)

(ရပါတယ္ ဘာယူခဲ့ယူခဲ့ ရပါတယ္)

(ေအး အဲ့ဒါဆို သြားနင့္ပါ ငါမွာထားတဲ့ အေၾကာ္ က ေစာင့္ရအုံးမွာ)

မိုးပြင့္ စက္ဘီးေလးေပၚတက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

************************

-----------------------------------

အလုပ္ဆိုက့္ ကို မိုးပြင့္ ေရာက္လာခဲ့သည္။မိုးပြင့္ အရင္ေရာက္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ရွိေနသည္။မိုးပြင့္ စက္ဘီးကို အေစာင့္တဲထဲမွာ ထိုးထားလိုက္ေတာ့သည္။အေစာင့္ အဖိုးႀကီး က ပန္ရံအဖြဲ႕လာရင္ ခဏ လၻက္ရည္ေသာက့္ ထြက္တတ္သည္။မိုးပြင့္ ဒီေန႔ အေပၚကို မတက္ရဲပါ မိုးရိပ့္မ်ားေၾကာင့္ လူမ်ားလာခ်င္မွ လာနိုင္မယ္ဆိုတာ သိပါသည္။ေအာက္ထပ္ မွာဘဲ ထိုင္ၿပီး ကိုေက်ာ္နိုင္အလာကိုေစာင့္ေနသည္။

(ေဟးေကာင္ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ဒို႔အဖြဲ႕ အလုပ္မဆင္းေလာက္ဘူးကြ ျပန္ၾကရေအာင္)

(ေအးကြာ လာျပန္ၾကမယ္ ေအာ္ဒါနဲ႔ ေဟးေကာင္မေလး ငါတို႔အဖြဲ႕ လာရင္ ငါတို႔လာသြားတယ္ေျပာေပးအုံး ငါတို႔ အိမ္ျပန္ႏွပ့္ေနမလို႔ ဟ)

(ဟုတ္ ေျပာလိုက္မယ္)

(ကဲသြားၾကရေအာင္ အခု မိုးေတြက မည္းေနၿပီး ေတာ္ေနၾကာ မိုးမိလို႔ ဖ်ားေနလိပ့္မယ္)

(အံ့မာ ပန္ရံ သမား မိုးမိတာ အစမ္းလုပ္လို႔ကြာ ေရအျမဲတမ္း ကိုင္ေနရတယ္ ေနပူထဲလဲ ေနခဲ့ရတယ္ အပူရွပ္ ေသ႐ုံဘဲ ရွိတာပါကြာ မိုးမိလို႔ ေသတဲ့ ပန္ရံ မၾကားဘူးေသးဘူး ကဲသြားမယ္ မိုးမိလို႔ ေသရင္ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေပါ့ကြာ ဟား ဟားဟား)

((ဟားဟားဟား)

လူႏွစ္ေယာက္ ဆင္ဝင္ေနရာ က ထြက္သြားေတာ့သည္။

************************

------------------------------------

လူႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားလို႔ ၅ မိနစ့္ အေက်ာ္ေလးမွာဘဲ မိုးစက့္ေလးမ်ား ကေလးမ်ား တစက့္ခ်င္ ၾကလာသည္။မၾကာခင္ မိုးစက့္ေလးမ်ား မ်ားသထက္မ်ားလာသည္။

(ေဝါ းးးးးေဝါးးးးေဝါးးးးးး)

ဆင္ဝင္အမိုးျပားမွာ ေရေျပာက့္ကေလးမ်ား သြယ္တန္းၿပီး ၾကေနသည္။မိုးပြင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္ေနမိသည္။တိုက္ထဲက လွိုင္သံမ်ား ထြက္ေနသည္။

(ေဝါးးးးးေဝါးးးးးးေဝါးးးးးေဝါးးးးးးေဝါးးးးးးးးးးးးး)

မိုးက ပိုမ်ားလာသည္။မိုးပြင့္ ၿခံထဲကို မီးဖြင့္ ေမာင္းလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေလးကို ျမင္လိုက္မွ အားတက္ဝမ္းသာမိသြားသည္။ဆိုင္ကယ္ေလး ဆင္ဝင္ အရိပ့္ေအာက္မွာ ရပ္နားသြားသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ သူအဝတ္အစား ထုပ္နဲ႔ အေၾကာ္ထုပ္ ကို ယူၿပီး ဆင္းလာခဲ့သည္။

(မိုးပြင့္ ဘယ္အဖြဲ႕ေတြ ေရာက္ၿပီးလဲ)

(ေစာေစာ က အဖြဲ႕က လူေတြ ျပန္သြားၾကၿပီး ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး ကၽႊန္မတို႔ လဲ ျပန္ၾကမယ္ေလ)

(ဟာ ျပန္မေနပါနဲ႔ ငါတို႔က အေခ်ာကိုင္႐ုံဘဲ က်န္ေတာ့တာ ဒီေန႔ ဆင္းမွ ရမယ္ တိုက္အပ္ခ်ိ္န္ နီးေနၿပီး)

(ဟင္း ဘယ္လိုလုပ္ ဆင္းလို႔ရမွာလဲ ဘိလပ္ေၿမ မထုတ့္ရေသးဘူး)

(ေအာ္ ၿခံေစာင့္ လာမွ ထုတ့္မယ္ဟာ အခု ထိုင္ၿပီး အေၾကာ္စား စကားေျပာၾကမယ္ လာလာ)

ကိုေက်ာ္နိုင္ တိုက္အေပၚထပ့္ကို တက္သြားသည္။မိုးပြင့္ ထၼင္းခ်ိဳင့္ကို သြားယူေနလိုက္သည္။

(ဂ်စ့္းးးတစ့္းးး ဂ်ိန္းးးးးးးးးး)

အလင္းေရာင္ တခု ေပၚလာၿပီး အလြန္ထိတ့္လန႔္ဖြယ္ရာ အသံေၾကာင့္ အပ်ိဳမေလး ထၼင္းခ်ိဳင့္ေလးအနီးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး နားႏွစ္ဖက္ လက္နဲ႔ အုပ့္ထားၿပီး

(အေမ့ းးး)

မၾကာမွီ မိုးမ်ား နဲ႔ေလျပင္း က ပိုၿပီးက်လာသည္။

(ေဝါးးးဝွီးးးးးေဝါးးးးဝွီးးးးေဝါးးးးးးးးးးး)

************************

------------------------------------

မိုးပြင့္ မိုးႀကိဳးပစ္သံ ကို ငယ္ငယ္ေလးကတဲ့ က ေၾကာက္သည္။မိုးတြင္းမွာဘဲေမြးခဲ့သူပါ မိုးႀကိဳးကိုေတာ့ အသံၾကားရ႐ုံနဲ႔ ေၾကာက္လွသည္။တိုက္အေပၚထပ္ကို အေျပးေလး တက္သြားသည္။အေပၚထပ္မွာ မည္းေမွာင္ေနသည္။မိုးရိပ့္မ်ားေၾကာင့္ပါ။အေပၚထပ့္မွာ ေလျပင္းမ်ားက တိုက္ခတ္ေနသည္။အေအးဓာတ့္မ်ားက လႊမ္းျခဳံေနသည္။အလုပ္ေနရာမွာ ကိုေက်ာ္နိိုင္ အဝတ္အစားမ်ား လဲေနသည္။မိုးပြင့္ ကို ျမင္ေတာ့

(မိုးပြင့္ ဟိုအခန္းထဲမွာ အေၾကာ္ေတြ ထားခဲ့တယ္ အခု အလုပ္မဆင္းေသးဘူး ဒီမွာ က ေလတိုက္ေနတယ္ သြားအခန္းထဲကို အေၾကာ္စားေနပါ)

မိုးပြင့္ ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ညႇိးထိုးေျပာေသာ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ပါသည္။ဖ်ာစုတ့္ေလးေပၚမွာ အေၾကာ္ထုပ့္ေလးက ပလပ္စတစ့္ နဲ႔ လုံစြာ ထုပ္ပိုးထားသည္။ေဘးမွာ က အခ်ဥ္ထုပ့္ကေလးက ပါေနေသးသည္။အေၾကာ္ထုပ္ေပၚ မိုးပြင့္ လက္မ်ားက လႈပ္ရွားလိုက္သည္။

************************

------------------------------------

ကိုေက်ာ္နိုင္ အခန္းထဲ ဝင္သြားေသာ မိုးပြင့္ ေနာက္ေက်ာျပင္ေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ပုဆိုးထဲက လီးက ေတာင္လာသည္။လီးကို လက္နဲ႔ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ေလသာ ဝရံတာ ဘက္ကို လမ္းေလၽွာက္သြားသည္။ၿခံထဲက အေျခအေနမ်ားကို စူစမ္းေလ့လာ လိုက္သည္။မၾကာခင္ အခန္းဘက္ကို ေလၽွာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

************************

------------------------------------

အခန္းထဲ က မိုးပြင့္အနီး ကပ္ထိုင္လိုက္သည္။

(မိုးပြင့္ စားစား ငါက နင့္စားဖို႔ အေၾကာ္စုံေေအာင္ ေစာင့္ေနရလို႔ မိုးမိသြားၿပီး)

(သူဘယ္သူက ေစာင့္ခိုင္းလို႔လဲ ရွိတာ ဝယ္ခဲ့ၿပီးတာဘဲ ဟာ)

(ေအာင္မယ္ ငါက သူစားေစခ်င္လို႔ ဝယ္လာေသးတယ္ မိုးမိတဲ့သူကို မသနားဘူးလား ဟ အျပန္ မိုးေရးထဲမွာ ကားနဲ႔ တိုက္မလို ျဖစ္ေနတာ)

(ဟင္း ဟုတ္လား)

ပါးစပ္နားက အေၾကာ္ေလး လက္ထဲမွာ ေရွ႕မဆက္နိုင္ပါ အေငးသားျဖစ္လို႔ေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ က

(ေအးေပါ့ ဟ ငါက နင္တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာ ဆိုးလို႔ အျမန္ေမာင္းတာ နင့္အတြက္ အေၾကာ္ထုပ့္ ျပဳတ့္ၾကမွာ ဆိုးတာ က တစ္ေၾကာင္းမို႔ပါ ဒါကိုမ်ား လူကို အျပစ္ေျပာေနေသးတယ္)

မိုးပြင့္ ပုခုံကို ပုတ္ၿပီး ေျပာေနသည္။လာပုတ့္ခတ္ေသာ လက္က မိုးပြင့္ ေနာက္ေက်ာ့ က ျဖတ္ေက်ာ္ေနသည္။ျပန္ဆင္းမသြားပါ။

(ကဲ အျပစ္ေျပာပါအုံး ဒီကလူကို မိုးမိလာတာ မသနားဘူး ပုံစံနဲ႔ေျပာပါအုံးလား)

(ဟင္း ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ကိုယ္ဖာသာ ဆိုင္ကယ္ အျပင္းေမာင္းတတ္တာ မသိမွတ့္လို႔ မသနားပါဘူး မခင္ဆင့္ကို သြားသနားခိုင္းလိုက္ေလ)

ကေလးမ်ားပမာ ရိုးရိုးေလး ေျပာၿပီး အေၾကာ္ကို စားလိုက္ေတာ့သည္။

(ေအး ဟာ နင့္ေျပာမွ ခင္ဆင့္ကို သတိရသြားတယ္ အခုေန နင့္ေနရာမွာ ခင္ဆင့္ဆိုရင္ ငါစိတ္ေတြ လႊတ့္မိေတာ့မွာဘဲ)

အေၾကာ္ယူဖို႔ လက္လွမ္းေနေသာ မိုးပြင့္ ၿပီးခဲ့ေသာ ရက္မ်ားစြာ က ညေနခင္း အျဖစ္ကို ေျပးျမင္မိသည္။ဒီအခန္းထဲမွ ၾကားခဲ့ရေသာ အသံ

(ကိုနိုင္ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ အခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ ျပန္ရအုံးမွာ လူကို ဖာလိုးသလို လိုးမေနနဲ႔ ျမန္ျမန္လုပ္)

(ေအးပါဟာ ခဏေလး ၿပီးေတာ့မွာပါ ခဏ ကားေပးထားပါအုံး)

************************

------------------------------------

အေၾကာ္ေလး ကိုင္ၿပီး ေငးေနသူ မိုးပြင့္ လက္ကို ကိုေက်ာ္နိုင္ လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။အသိတခု အခုမွ ကပ္လာေသာ မိုးပြင့္

(ဟင္း ကိုေက်ာ္နိုင္ ဘာလုပ္တာလဲ လႊတ့္ပါ)

မိုးပြင့္ လက္္ကို ျပန္႐ုပ့္သိမ္းေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ ပုခုံေပၚက လက္ႀကီး က မိုးပြင့္ ခါးအလယ္ကို ဆင္ႏွာေမာင္း ကဲ့သို႔ ရစ္ေခြသြားသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲယူျခင္း ခံလိုက္ရသည္။

(ကိုေက်ာ္နိုင္ းးးးကိုေက်ာ္နိုင္ လႊတ့္ပါ လႊတ့္ပါ မလုပ္နဲ႔ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ့ လႊတ့္ပါ ဟင္းအင္း ဟင္းအင္း လြတ့္ းးးးးးးး)

ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္အလြန္ျမန္ပါသည္။သူရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ မိုးပြင့္ ကို လက္တစ္ဖက္က ခါးကို အေသဖက္ထားလိုက္သည္။လက္တစ္ဖက္က လုံခ်ည္အေပၚက လ်ိဳဝင္ဖို႔လုပ္ေနသည္။မိုးပြင့္ဆိုေသာ ကေလးမ က ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ကို သူလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲထားသည္။လက္ႀကီး ဘယ္ကို လာမယ္ဆိုတာ မိုးပြင့္ သိေနသည္။

(့ကၽႊန္မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္ လႊတ့္ လႊတ္းးးးးးေဟာ္ဒီမွာ ရွင့္ းးးးးးလႊတ့္လႊတ္ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္ လႊတ္ပါ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ့ မလုပ္ပါနဲ႔ အဟင့္ဟင့္ ဟီးးးလႊတ့္ပါးးဟီးးးအီးးးလႊတ့္ပါ ဟီးးးဟီးး)

႐ုန္းကန္ေနသူ မိုးပြင့္ ခႏၵာကိုယ္ က ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ႀကီး က ေအာက္ကို မမွီနိုင္ေအာင္ ေလၽွာ့ဆင္းၿပီး ႐ုန္းကန္ ေနသည္။လက္ႀကီး က ဆီးခုံအနီးကို ေရာက္ေနၿပီး ကိုေက်ာ္နိုင္ ခါးပုံစေပၚ မိုးပြင့္ ေခါင္းကေလး ရမ္းၿပီး ႐ုန္းထြက္ေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ခါးကေလး ညြတ့္ကိုင္ၿပီး အားထဲ့ႏွိုက့္ေနသည္။ကေလးမ်ား ေကြးအိပ့္သလို႔ ႐ုန္းကန္ေနေသာ မိုးပြင့္ သူလက္ႏွစ္ဖက္ အားက ေယာကၤ်ားလက္အားကို ေရရွည္ မထိမ္းနိုင္ပါ။

(မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုေက်ာ္နိုင္ရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟီးးးလႊတ့္ပါ းးးမလုပ္ပါနဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔းးးးးးးးးးးးးေအာ္ေဟာ္ လႊတ္ပါ ေအာ္ မလုပ္ပါနဲ႔ ေအာ္ေဟာ္ ေအာ္းးးေအာ္းးးလႊတ့္ပါေအာ္းးးေအာ္းးးေဟာ္းး)

လိုခ်င္ေသာ ပန္းတိုင္ကို လက္ႀကီးက ေမႊေႏွာက့္ေနသည္။အေမႊမရွိ ေခ်ာေျပာင္ေနေသာ ဆီးခုံ မို႔မို႔ အကြဲၾကားထဲ့ကို လက္ႀကီးက ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိလို႔ ေစာက့္ေစ့ေလးကို စက္တတ္ထားသလို အျမန္ပြတ့္ေပးေနသည္။မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ ကုန္းၿပီး ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္မေလး မိုးပြင့္ လက္ႀကီးရဲ့ ေမႊေႏွာက္မႈ႔ကို အသိအမွတ္ ထားေနမိသည္။

(ေအာ္ေဟာ္ -----မလုပ္နဲ႔----ေတာင္းပန္ပါတယ္ လႊတ့္ပါ ေအာ္-----ေအာ္-----)

(အင္းးးးး)

ေကြးေကြးေလး ႐ုန္းကန္ေနသူ ကို ခါးမွ အေပၚကို ပင့္တင္ခံလိုက္ရသည္။ေဘးက အေၾကာ္ထုပ္ေလး ဖိတ့္စင့္သြားသည္။မိုးပြင့္ ေျခေထာက့္ေၾကာင့္ပါ။အေနအထား ပုံစံၾကသြားေတာ့ လက္ညႇိႀကီး က ေစာက့္ေခါင္းထဲကို တိုးဝင္သြားသည္။ လက္တဆစ့္ ႏွစ္ဆစ့္ခန႔္ အသြင္းအထုတ့္ လုပ္ေနသည္။ေနာက္ၿပီး ေစာက့္ေစ့ေလးကို ပြတ့္ေပးလိုက္ အေခါင္းထဲကို သြင္းလိုက္နဲ႔ လက္ညႇိး အပါးအဝင္ လက္ခလည္ ပါ ပါလာခဲ့သည္။

(ေအာ္ေဟာ္ မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုေက်ာ္နိုင္ရယ္ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္ လႊတ့္ပါ)

မိုးပြင့္ ႐ုန္းကန္မႈ႔ အားေပ်ာ့ေနသည္။႐ုန္းလဲ မလႊတ့္သာပါဘူး ခါးအလယ္ က လက္ႀကီး က တင္းက်ပ့္လွသည္။ကိုေက်ာ္နို္င္ ရင္ဘက္နဲ႔ မိုးပြင့္ ေက်ာျပင္ ထိလို႔ေနပါသည္။မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္နိုင္ က မိုးပြင့္ ပါးျပင္ေပၚ အနမ္းမိုးမ်ား ရြာခ်လာသည္။

(ေအာ္ေဟာ္ ----ေအာ္----ေအာ္---မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာ္ပါေတာ့ လႊတ့္ပါေတာ့----ေအာ္ေဟာ္------ေအာ္-----ေအာ္-----)

မိန္းမက်မ္းေၾကသူ ပီပီး အပ်ိဳမေလး ကို ႏူးနပ့္ေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္မွာ ေစာက့္ရည္မ်ား က လက္ေခါက့္ အပါအဝင္ လက္ညႇိးလက္ခလယ္ ရြဲေနသည္။

************************

------------------------------------

၁၀ မိနစ့္ အထိ ႏူးနပ့္ေပးလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ သူရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာကိုလက္အုပ့္ၿပီး ငိုေနေသာ မိုးပြင့္ ကို ရင္ခြင့္ထဲမွ ေအာက္ကို တေျဖးေျဖး ေလၽွာခ်လိုက္သည္။မိုးပြင့္ မ်က္ႏွာေပၚက လက္ကို အျမန္ဖယ္လိုက္ၿပီး

(ဟင္းအင္း ဟင္းအင္း မလုပ္နဲ႔ေၾကာက္တယ္ အဲ့သလို မလုပ္နဲ႔)

အလိုးခံေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေနလို႔ မိုးပြင့္ လက္ေထာက့္ပက္လက္ ထဖို႔ လုပ္ေနသည္။အလြန္ က်မ္းေၾကေနေသာ ကိုေက်ာ္နိုင္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ခြေက်ာ္ၿပီး အေပၚက ဖိထားရင္ လူက ေမွာက့္ခ်လိုက္သည္။ထပ္လၽွက္သား ျဖစ္လို႔ေနသည္။

(ဟင္းအင္း ေၾကာက္တယ္ အဲ့သလို မလုပ္ပါနဲ႔ ဟီးးးးလႊတ့္ပါ ဟီးးးးေၾကာက္တယ္)

(ခဏေလးပါ ဟာ မၾကာဘူး)

(ေတာ္ၿပီး ေတာ္ၿပီး ကၽႊန္မ ေၾကာက္တယ္ မလုပ္ပါနဲ႔)

(မေၾကာက္ပါနဲ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ခဏေလး ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး)

(ဟင္းအင္း ေၾကာက္တယ္ ေတာ္ၿပီး လႊတ့္ပါ)

(မိုးပြင့္ကလဲကြာ မေၾကာက့္ပါနဲ႔ ျဖစ္သမၽွ ငါခံမယ္ နင့္ကို ယူဆို ယူမယ္ ဒီညေန လက္မွတ့္ထိုးဆို ထိုးေပးမယ္ ဘာမွ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ျဖစ္သမၽွ ငါရင္ဆိုင္မယ္)

(ဟင္းအင္း ဟင္းအင္း ေတာ္ၿပီး ေတာ္ၿပီး မလုပ္ပါနဲ႔ လႊတ့္ပါ)

မိုးပြင့္ ဘာေျပာေနေန ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္က ေအာက္က ထမိန္အစ ကို အေပၚကို တင္လိုက္သည္ေပါင္တစ္ဝက္အနား မွာ လုံခ်ည္ အစေလးက ရပ္သြားသည္။အလယ္တဲ့တဲ့ မွာ ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းေလး က ဗိုက္သားနဲ႔ေပါင္လုံး အေပၚမွာ မို႔မို႔ ေတာင္ပူစာပုံစံ ေလးကအထက္က ရွိလို႔ေနသည္။စပ္ပတ့္ေလးကို ဖုဖုႀကီးႀကီး အလုံးႀကီးက ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို လာထိၿပီး မို႔မို႔ ႏုတ့္ခမ္းသား ႏွစ္ခု အလယ္က အကြဲေၾကာင္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသည္။မိုးပြင့္ မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္အုပ္ခါ ငိုရွိုက့္ေနသည္။လိုးေတာ့မယ္ ဆိုတာ မိုးပြင့္ သိေနပါသည္။ဖုဖု အလုံးႀကီးကို စပ္ပတ့္ ႏုတ္ခမ္းသားက ငုံထားမိေနၿပီး ေစာေစာက လက္ေခ်ာင္းဝင္ထားေသာ အေပါက္ထဲကို လီးဆိုေသာ အရာ ဝင္လာမွာ ဆိုတာ မိုးပြင့္ သိပါသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ဖင္ႀကီး က ေအာက္ကို နိပ့္ၾကသြားသည္။

(အီးးးးးးးအားမရဘူး နာတယ္ အီးးးမလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔နာတယ္ နာတယ္)

မိုးပြင့္ မွိတ့္ထားေသာ မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးသထက္ ျပဳးသြားသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ရင္ဘက္ကို အားကုန္ တြန္းထုတ့္ေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ ကို အတင္းဖက္ၿပီး လိုးေတာ့သည္။

(ေၾသာ္းးးးးးေၾသာ္းးးးးးးေၾသာ္းးးးးးမရဘူးးးးးးးေအာ္ အီးးးးးးးေၾသာ္းးးးးး)

နာလို႔ အၾကမ္း႐ုန္းကန္ေနသူ မိုးပြင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖင္ကိုရမ္းၿပီး လီးကၽႊတ့္ထြက္ဖို႔ ႐ုန္းကန္ေနသည္။ေစာက္ေခါင္း အဝမွာေတာင္ ဒီေလာက္ နာေနရင္ လီးႀကီး အဆုံးအထိဆို မလြယ္တာ မိုးပြင့္ သိလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ကို တြန္းခ်လို႔မရပါ။အခုလို ဖင္ကေလး ရမ္းၿပီး လီးဒဏ္ကိုေရွာင္တိမ္းေနလိုက္သည္။ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ပတ္ခ်ာလည္ေနေတာ့သည္။အေပၚက ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ ႐ုန္းကန္ ပုံေၾကာင့္ လီးႀကီး က အထဲထိ မဝင္နိုင္ဘဲ ရွိေနသည္။မိုးပြင့္ အေပၚက ရီေလး ခိုစီးေနရင္ ပတ္ခ်ာလည္ လိုက္ပါရင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးေနရသည္။

(အားးးးနာတယ္းးးးနာတယ္းးးမရဘူးးးးးးလႊတ္လႊတ္ မတာအားနာတယ္းးအီးးးးလႊတ့္ပါးးးးေၾသာ္ေဟာ းးးမရဘူးလို႔းးးးအားးနာတယ္းးးအီးးးးလႊတ့္လႊတ့္ဟီးးးးအီးးးးဟီးးးးေၾသာ္းးးအီးးးးးး)

ယင္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ထပ္ ၾကမ္းျပင္မွာ လည္ပတ္ေနသည္။အခ်ိန္မ်ား ကုန္လာခဲ့သည္။အျပင္မွာ မိုးမ်ားက သည္းထန္းစြာ ရြာသြန္းေနသည္။

************************

----------------------------------

မိုးပြင့္ခမၽွ နာရီဝက္အထိ မ႐ုန္းနိုင္ပါ ေမာပမ္းတာက တေၾကာင္း အေမာ့ဆို႔တာ က ရင္ထဲကို မြန္က်ပ့္ေနသည္။မ်က္ရည္မ်ားက ခမ္းမတတ္ပါ။အားမတန္လို႔ မာန္ေလၽွာ့လိုက္ရသည္။လီးႀကီး က အေခါင္းတစ္ဝက္မွာ ေကြးေကာက့္ေနသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ဖင္ကေလး အေပၚႂကြသြားေတာ့မွ မိုးပြင့္ သက္သာသြားသည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ သူလက္ထဲကို တံေထြးမ်ား ေထြးထဲ့လိုက္သည္။

(ထြီးးးးး)

ကိုေက်ာ္နိုင္ လက္ႀကီးက မိုးပြင့္ နဲ႔ ကိုေက်ာ္နိုင္တို႔ ႏွစ္ဦးၾကား ဝင္ေရာက္သြားသည္။နာက်င္မႈ႔ သက့္သာေနေသာ မိုးပြင့္ စပ္ပတ့္ႏုပ့္ခမ္းသားေလးကို ပြတ့္ေနသည္။အကြဲၾကားထဲမွာ တံေထြးမ်ားက ပြသြားေတာ့သည္။မိုးပြင့္ ေမာပမ္းေနသည္။႐ုန္းကန္အား ငိုအားမ်ားေၾကာင့္ပါ။အခု လက္ႀကီးက စပ္ပတ္ ႏုုတ့္ခမ္းသားမ်ား ပြတ့္လိုက္သလို ေစာက့္ေစ့ေလးကိုလဲ လက္သုံးေခ်ာင္းက ပြတ့္သုပ့္ေပးျပန္သည္။ခဏေလးပြတ့္ၿပီး လက္ႀကီးက လီးႀကီးကို ကိုင္လိုက္သည္။မိုးပြင့္ အလြန္ေၾကာက္လန႔္ေနေသာ လီးႀကီးက စပ္ပတ့္ ႏုတ့္ခမ္းအဝကို တိုးဝင္လာျပန္သည္။မိုးပြင့္ လန႔္ေနမိသည္။အနာသက္သာမႈ႔က မၾကာေသးပါ။ကိုေက်ာ္နိုင္ သူလီးကို မိုးပြင့္ စပ္ပတ့္က ငုံထားေနေတာ့့ လက္ႀကီးကို ျပန္ထုတ့္ၿပီး မိုးပြင့္ ပုခုံေလးကို ခ်ိဳင္ေအာက္က သိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ဖင္ႀကီးက ေအာက္ကို တေျဖးေျဖး နိပ့္ၾကသြားသည္။

(အားးးးးးနာတယ္ မရဘူးးးးးးးအီးးးးးးးးေၾအာ္းးးးအီးးးးးအေမ့းးးးအားးးးးးးးးးးး)

အေမအေဖ ရိုက္တာထက္ အလြန္ နာေသာ လီဒဏ္ကို မိုးပြင့္ အတတ္နိုင္ဆုံး တြန္လွန္ေနသည္။ၾကမ္းျပင္ေပၚ လွည့္ထြက္ဖို႔ ေျခေထာက္ ကေလး ကားမိလိုက္ခ်ိန္မွာ

(ထုတ့္းးးးး)

အျပင္လူ လုံးဝ မၾကားနိုင္ေသာ အသံေလးပါ လူႏွစ္ေယာက္ဘဲ ၾကားလိုက္ရသည္။နာလြန္လို႔ မိုးပြင့္ ေျခေထာက့္ ကေလး သူေနရာကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ေျခဖဝါးမ်ား အေပၚကို ေထာင္ေနသည္။လီးႀကီး က အဆုံးထိ လၽွင္ျမန္စြာ တိုးဝင္သြားသည္။

(အေမ့--အားးးးးးးးးးေၾအာ္-----ေၾအာ္----ေၾအာ္-------ေၾအာ္-------ေၾအာ္------ေၾအာ္------ေၾအာ္----ေၾအာ္---*ေၾအာ္***)

လီးႀကီးကို အံ့တုၿပီး မိုးပြင့္ အလိုးခံေနရသည္။အလြန္ဘဲ နာက်င္လွသည္။လီးႀကီး အထဲဝင္ရင္ မတာအားနာသည္။လီးႀကီးေနာက့္ဆုတ့္သြားရင္ ေစာက့္ေခါင္းထဲမွာ စပ့္က်န္ေနခဲသည္။နာေသာ စပ့္ေသာဒဏ္ကို ေသးေပါက္တဲ့ အေၾကာ့ေလးက မမႈ႔ပါ အလြန္ေကာင္းေနသည္။ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို အေၾကာ့မ်ားက တဆင့္ သတင္းပို႔ေပးေနသည္။မိုးပြင့္ ဦေဏွာက္အထိ ပို႔ေပးလိုက္သည္။

(ေၾအာ္ေဟာ္----ေအာ္---ေၾအာ္-----ေၾအာ္------ေၾအာ္------ေၾအာ္-----)

ကိုေက်ာ္နိုင္ မိုးပြင့္ ပါးနဲ႔ သူပါး ထိကပ္ေနေအာင္ ကပ္ထားလိုက္သည္။ကိုေက်ာ္နိုင္ ဖင္းႀကီး က အေပၚေျမႇာက္သြားလိုက္ ေအာက္ၾကသြားလိုက္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ေနသည္။ေအာက္က မိုးပြင့္ ပါးစပ္ေလး ဟလၽွက္ျဖင့္ ေအာ္ေနသည္။



မိုးပြင့္ အေမျဖစ္သူ က သူအိမ္က မိုးမလုံေတာ့ စိတ္ညစ္ေနမိသည္။မီးဖြားဖို႔ ရက္က နီးေနၿပီး ဒီမိုးနဲ႔ သူသမီးအႀကီးမ မိုးပြင့္ အလုပ္မွ ဆင္းၾကရဲ့လားမသိလို႔ေတြေနမိသည္။မိုးပြင့္ အေမ တစ္ေယာက္ထဲ ညည္းေနသည္။

(ေအာ္ ဒီမိုးနဲ႔ေနာ္ ငါသမီး မိုးပြင့္ အလုပ္ပ်က္ေနမလား ဒီေန႔ အလုပ္မဆင္းရရင္ ငါတို႔မိသားစု အေႂကြးထပ္ၿပီးေပါ့ မိုးရယ္ တိတ္ပါေတာ့ ကိုေရႊမိုးရယ္)

အျပင္မွာ မိုးမ်ားက တေျဖးေျဖးစဲလို႔ေနပါသည္။မိုးပြင့္ေလးမ်ားက ေဖြးေဖြးမႈန႔္မႈန္ၾကေနသည္။မိုးပြင့္တို႔ အိမ္ထဲမွာ ေရပြက့္ငယ္ အမ်ားအျပားက ကြက့္ထေနသည္။မိခင္ တစ္ေယာက္ သမီးေလး အေပၚ ေမတၱာတရားထားၿပီး ေမတၱာ ပို႔သေနတာ ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ပါ။့


ၿပီးပါၿပီ