မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲျဖစ္သည္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ အလို မက်ခ်င္သလိုလုပ္လိမ့္ မည္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ေယာက္်ားတေယာက္၏ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ရႈံး နိမ့္ သြားၾကျမဲပင္။ အထူးသျဖင့္ မင္းခန႔္လို မိန္း မေတြအေၾကာင္း ေနာေက်ေန သည့္ သူ တ ေယာက္၏ ေရွ႕မွာ ျဖစ္သည္။ “ေဟ့ ..ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲတာလဲ၊ ခင္ခ်င္လို႔ပါ” “ေအာ္ ..ခင္ခ်င္တယ္လား၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “အရမ္းလွတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္နဲ႔ ခင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ရွိတယ္ ဆိုတာကို မင္းဘယ္သိမွာလဲ” “ကၽြန္မ ေၾကာင့္ ရွင္ဂုဏ္ရွိခ်င္ရွိမယ္၊ ရွင့္ေၾကာင့္ကေတာ့ ကၽြန္မ မွာ ဂုဏ္မရွိနိုင္ပါဘူး” “ဘာျဖစ္လို႔တုန္း၊ ကိုယ္က လူေကာင္းပါ” လွသေလာက္စိတ္ႀကီးပုံရသည့္ မိန္းမကို မင္းခန႔္ သေဘာက်သြားသည္။ နက္ေမွာင္ရွည္ လ်ားၿပီး ဒူးေလာက္အထိေအာင္ေရာက္သည့္ လွပေသာဆံႏြယ္ေတြ ကို ၾကည့္ရင္း သူမ ႏွင့္ သာ အိပ္ခြင့္ရလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။ တဆက္ထဲမွာပင္ မနက္ျဖန္ယုယု ကို ေက်ာင္းမွာသြားႀကိဳဖို႔ ခ်ိန္းထားတာသတိရလိုက္မိ၏။ ယုယုလည္း ျမင္ သူေငးေလာက္ေအာင္လွပသည့္ မိန္းကေလးျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ အခု မင္းခန႔္ေတြ႕ေနရ သည့္ မိန္းမ ကိုေတာ့ မွီနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ယုယုသာမက အခုထက္ထိေခ်ာဆဲလွဆဲ တတုံးတခဲ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲျဖစ္သည့္ ယုယု အေမ ေဒၚခင္မမ ပင္လၽွင္ဒီ မိန္းမကို မွီ မွာ မဟုတ္ပါ။ “ရွင္ဟာ တကယ့္ကို တဏွာ႐ူးပဲ” မင္းခန႔္ အေတြးကို သိေနသည့္ပမာ သူမက ေျပာလိုက္သည္။ “က်ဳပ္က အမိကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲ” “ယုတ္မာတဲ့ ရွင့္ စိတ္ေတြက မ်က္လုံးထဲမွာေပၚေနတယ္၊ ရွင့္ကိုယ္က ထြက္ေနတဲ့ အခိုး အေငြ႕ေတြက ရွင္ဘယ္ေလာက္အထိယုတ္မာခဲ့တယ္ ဆိုတာျမင္ေနရတယ္” “ဆိုပါဦး၊ ဘာေတြယုတ္မာလို႔လဲ” “လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းကပဲ ရွင္ဟာ လင္ရွိမယားတေယာက္ကို မသမာတဲ့နည္းနဲ႔ ေစာ္ကားခဲ့ တယ္ေလ” “ဒါက သူသေဘာတူလို႔ပဲ” “မတူပါဘူး၊ တူခ်င္လာေအာင္ ရွင္ကလိမ္ကက်စ္က်ခဲ့တာပဲ” “ဘယ္လို နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူသေဘာတူသြားတယ္ မဟုတ္လား၊ မိန္းမဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားလဲ အခုကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ေျပာေနေျပာေန ကၽြန္ ေတာ္ နဲ႔ အိပ္မိၿပီဆိုရင္ ဒီလိုေတြေျပာခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” “ယုတ္မာလွခ်ည္လား” အမ်ိဳးသမီး၏ လက္တဖက္ေျမာက္တက္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ မင္းခန႔္က ေလွာင္ျပဳံး ေလးျပဳံးၿပီး လက္ကို ဖမ္းလိုက္သည္။ ရိုတ္လိုက္သည့္ လက္က ျမန္ လြန္းသည္ မမမိလိုက္ဘဲ ပါးဆီကို ေရာက္လာ၏။မင္းခန႔္ခ်ာလည္လည္ထြက္သြားတာပဲ မွတ္မိသည္။
ပါးရိုတ္တာက မနာပါ။ ထုံေနသလို တ မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ အသိစိတ္ေတြေဝေဝ၀ါးဝါး ျဖစ္သြားသည္။ သူသတိ ထား လိုက္မိခ်ိန္ တြင္ျမဴေတြၾကားတြင္ ဘယ္ကိုမွန္းမသိသည့္ ခရီးကို သြားမွန္း မသိ သြား ေနရၿပီျဖစ္သည္။“မမ ၿပီးခ်င္လာရင္ေျပာေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿပိဳင္တူၿပီးၾကမယ္ေလ” ရီေဝေသာ မ်က္လုံးႀကီးေတြ ႏွင့္ ေဒၚခင္မမ လွည့္ၾကည့္သည္။ ပါးစပ္ကမေျပာ၊ ေခါင္း ညိတ္ မျပေသာ္လည္း သေဘာတူသည္ဟု မင္းခန႔္ နားလည္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေဒၚခင္မမ၏ ခါးကိုမိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆူၿဖိဳးေသာ တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္ခါသြား ေအာင္ အား ကုန္ေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။ ေဒၚခင္မမ ေရွ႕ကို ျပန္လည္သြားၿပီး အိပ္ယာခင္း ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆြဲဆုပ္ယူထားရင္း တိုးတိုးေလး ညည္းလိုက္သည္။ နာလို႔ ညည္းတာမဟုတ္မွန္းမင္းခန႔္သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားစိုက္ၿပီး ဆက္တိုက္ေဆာင့္ ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေဒၚခင္မမ၏ ညည္းသံေတြက ပိုစိပ္ၿပီး ပိုက်ယ္လာသည္။ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည့္ သူမ၏ ေယာက္်ားႏွင့္ တုန္းက ဒီလိုေလးဖက္ေထာက္ၿပီးလုပ္ ရ သည့္ပုံစံမ်ိဳး မလုပ္ဖူးေၾကာင္း မင္းခန႔္ကိုေျပာဖူးသည္။ ခုေတာ့ ဒီပုံစံကို ေဒၚခင္မမ သ ေဘာက်ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ “အာ …ေမာင္ရယ္…ၿပီး …ၿပီးေတာ့မယ္ ထင္တယ္” မင္းခန႔္၏ မရပ္မနားေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေဒၚခင္မမ ကို ခံစားမႈ အျမင့္ဆုံးဆီ ဆြဲေဆာင္ကာ ေခၚသြားနိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ လုပ္ေနတာ တနာရီနီးပါးရွိၿပီ ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ သက္ လုံ အလြန္ေကာင္းသည့္ မင္းခန႔္ေတာင္မွ ေမာခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လို႔ေန၏။ စိတ္ခံစားမႈ အျပည့္ႏွင့္ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေျပာလိုက္သည့္ အသံေၾကာင့္ မင္း ခန႔္လည္း အရွိန္ကို ပိုထိုးတင္လိုက္ သည္။ စိတ္အာ႐ုံဟူသမၽွကို ေဒၚခင္မမ၏ ကိုယ္တြင္းတြင္ တစြပ္စြပ္ ထိုးေမႊေနသည့္ ဖြား ဖက္ေတာ္ဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္စုစည္းလိုက္ၿပီး အားကုန္ထုတ္ ၿပီး ေဆာင့္ကာေဆာင့္ ကာ လုပ္ ေတာ့သည္။ “အမယ္ေလး၊ ေမာင္ရယ္၊ …ေမာင္ရယ္ …အား….အင့္ …အင့္” မင္းခန႔္စြတ္တင္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ တကိုယ္လုံးလည္း သြက္သြက္ရမ္းလို႔ေနသည္။ ေနာက္ ဆုံး အခ်ိန္အထိ စိတ္ကိုရသေလာက္၊ ႂကြက္သားေတြကို တင္းနိုင္သေလာက္တင္း ထားၿပီး မထိန္းနိုင္ေတာ့မွ လႊတ္ခ်ေပးလိုက္၏။ အရည္ေတြ ဒလေဟာထြက္က်သြားၿပီးေသာ္လည္း မင္းခန႔္က ျပန္မထုတ္ေသးပဲ ဆက္ထည့္ထားရင္း အေမာေျဖေနမိသည္။ ေဒၚခင္မမ က ေတာ့ ဖင္ဘူးေတာင္းႀကီးေထာင္ၿပီး ၿငိမ္သက္လို႔သြား ၏။
သူမ လည္း ခံစားခ်က္ အထြဋ္အ ထိပ္ ဆီသို႔ေရာက္သြားတာေသခ်ာသည္။ လူကၿငိမ္ သက္ေနေသာ္ လည္း ႏႈတ္ဖ်ားက တိုး တိုးဖြဖြ ဆက္ကာညည္းညဴေန၏။ သူမအတြက္ အ ေကာင္းဆုံး ရမၼက္အရသာကို ခံစားေန ရခ်ိန္တြင္ မင္းခန႔္က ျပန္မထုတ္ေသးတာ ကိုေဒၚ ခင္မမ ပိုႀကိဳက္မွန္း မင္းခန႔္သိခဲ့ တာၾကာ ခဲ့ေလၿပီ။ အေမာေျပသြားမွ ေပ်ာ့ေခြလုလု အေခ်ာင္းႀကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ မင္းခန႔္ အိပ္ယာေပၚလွဲခ် လိုက္၏။ ေဒၚခင္မမ လည္း ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေနရာမွ တေစာင္းေျပာင္း ကာအိပ္လိုက္ ၿပီး မင္းခန႔္ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာ၍ အလိုက္သင့္ဆီးဖက္ထားလိုက္သည္။ အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ႀကီးၾကာသည္ အထိ သူတို႔စကားမေျပာျဖစ္ၾကပါ။ ဒီအခ်ိန္ မွာ စကားမေျပာဘဲ ကိုယ့္ ဖီလင္ႏွင့္ ကိုယ္ေနၾကသည့္ အက်င့္ကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းစၿပီး သိပ္မ ၾကာခင္ ကထဲကရခဲ့သည္။ ကိုယ့္ထက္ အသက္မ်ားစြာႀကီးၿပီး ကေလး တေယာက္အေမ ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒၚခင္မမကို မင္းခန႔္ သေဘာက်တာေတြရွိသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ မဟုတ္ရင္ အလြန္တည္ၿငိမ္ရင့္ က်က္ သည့္ အသြင္ကို ေဆာင္သည့္ ေဒၚခင္မမသည္ မင္းခန႔္လို လူႏွင့္ အိပ္ေနသည္ဆိုလၽွင္ ဘယ္သူမွ ယုံမွာ မဟုတ္ေပ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို ဦးစီး လုပ္ေဆာင္ေန သည့္ ေဒၚခင္ မမ သည္ အျပင္မွာဆိုရင္ မင္းခန႔္ႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အလုပ္သေဘာထက္ မပိုေသာ္ လည္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိတ္ကြယ္ရာ ေနရာတခုခု မွာရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္ မယား တေယာက္သဖြယ္ျဖစ္သည္။ မိန္းမပ်က္တေယာက္လို ျပဳမူေနထိုင္ဖို႔ လုံးဝ ဝန္မေလးေပ။ က်န္သည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္တည္ၿငိမ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ၏ ရမၼက္ ဆႏၵကို မဖုံးမကြယ္ထုတ္ျပတတ္သည္။ မင္းခန႔္သေဘာက်တာအဲဒါပဲျဖစ္သည္။ တျခားေသာ ဂုဏ္သေရရွိမိန္းမ ဆိုသူေတြလို မူ တာ၊ တင္းတာ၊ ရစ္တတ္တာမ်ိဳးေတြမလုပ္တတ္၊ မင္းခန႔္ေပးသည့္ လိင္အရသာကို ၿမိန္ ၿမိန္ယွက္ယွက္ခံစားသည္။ မင္းခန႔္ ႏွင့္ ေဒၚခင္မမ ကို ရင္းႏွီးေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည့္ သန ၱာ ဆိုရင္ မင္းခန႔္ တို႔ႏွင့္ အရြယ္မတိမ္းမယိမ္းသာျဖစ္သည္။ ဝတ္တာ စားတာက ေခတ္ ဆန္ၿပီး အေျပာအဆိုလည္း တက္ႂကြပြင့္လင္းသည္။
ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာေပၚမွာက်ေတာ့ ရွက္သလိုလို ရြံ့သလိုလို ႏွင့္ အရမ္းကဂ်ီကေဂ်ာင္က်သည္။ သူမ ၏ ဆႏၵ မပါဘဲ မင္းခန႔္က ဘဲ အတင္းလိုခ်င္လို႔ လိုက္ေလ်ာရသလိုလို ပုံဖမ္းထား၏။ သန ၱာက ႐ုပ္ရည္ေရာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ပါ ေျပာစရာမရွိေအာင္လွပသည့္ မိန္းကေလး မဟုတ္ခဲ့ရင္ ေစာစီးစြာကပင္ မင္းခန႔္လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး သန ၱာ ၏ ျပည့္ စုံႂကြယ္ဝမႈကလည္း မင္းခန႔္ကို ျငင္းရခက္ေစသည္။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ကားႏွင့္လာေခၚ ေပးသည့္ အျပင္ ၊စားသမၽွ အတြက္၊ ေသာက္သေလာက္ အရက္ဖိုးဘီယာဖိုး ႏွင့္ သြားသမၽွ ေဟာ္တယ္ခန္းခပါ ထုတ္ရွင္းေပးသည့္ မိန္းမ မ်ိဳးကို မင္းခန႔္ဘယ္လို ဖယ္ခြာနိုင္မည္နည္း။ ေနာက္ၿပီး သူမက လွလည္းလွသည္။ ရွက္ခ်င္ေယာင္ စိတ္ဆိုး ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေသာ္ လည္း ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ မင္းခန႔္လိုအင္ ကို ျဖည့္သလိုလို ႏွင့္ သူမ၏ ေသြးသားဆႏၵကို ျဖည့္ဖို႔က လိုရင္းျဖစ္သည္။ သန ၱာႏွင့္ ေဒၚခင္မမက အက်င့္စရိုတ္ခ်င္း မတူသလို အေျခအေနခ်င္းလည္း မတူညီၾက။ ခ်မ္းသာတာ ျခင္းတူေပမယ့္ ေဒၚခင္မမ က ကိုယ္တိုင္စီးပြားေရးလုပ္ၿပီး ခ်မ္း သာျခင္းျဖစ္ ၿပီး သန ၱာကေတာ့ နိုင္ငံျခားက လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူ ပို႔ေပးသမၽွပိုက္ဆံကို ဒီမွာထင္သလို သုံးျဖဳံးေနသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေယာက္်ားက မင္းခန႔္၏ အခင္ဆုံးသူ ငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ မ်ိဳး မင္းစိုး ႏွင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြျဖစ္၏။ မ်ိဳးမင္းစိုး ျမန္မာျပည္ ခနျပန္လာခိုက္ၾကဳံႀကိဳက္ လို႔ မိတ္ဆက္ေပးသြားရာမွ မင္းခန႔္ႏွင့္ သန ၱာဇာတ္လမ္း စျဖစ္သြားသည္။ မ်ိဳးမင္းစိုး ေနာက္ တေခါက္ျပန္လာေတာ့ ရိပ္မိၿပီး မင္းခန႔္ကို တားသည္။ “လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မိန္းမေတြ ပုံလို႔ပါကြာ၊ မင္းက ႏွာကိစၥဆို ေသာက္က်င့္မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ လင္ရွိမယားေတာ့ မရႈပ္သင့္ပါဘူး” “ငါဘာမွ မလုပ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း၊ သူ႔ဟာသူ တိုးဝင္လာတာ၊ လႊတ္ေပးလိုက္ရမွာလဲ ႏွေမ်ာစ ရာႀကီးကြာ” “မသာေကာင္၊ ငါခုထိမိန္းမ မယူေသးတာ မွန္သြားတယ္၊ ငါ့မိန္းမသာ ရန္ကုန္မွာထားခဲ့လို႔ ကေတာ့ မင္းလက္ခ်က္ မိမွာစိုးရတယ္” “႐ုပ္ဆိုးဆိုးရွာယူေပါ့ကြာ၊ ငါက ႐ုပ္ဆိုးရင္ မႀကိဳက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ညဖက္ေတာ့ငါ့ဆီမလာ ေစနဲ႔ မိန္းမဆိုတာ ေမွာင္ထဲက်ရင္ေတာ့ တူတူပဲကြ”“သူေတာင္းစား၊ အမ်ိဳးယုတ္” မင္းခန႔္က ဒီလို လူစားျဖစ္သည္။ မ်ိဳးမင္းစိုးလည္း ေျပာမနိုင္ေတာ့လက္ေလၽွာ့လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ရသေလာက္ေတာင္းပန္ေသး၏။
“သူ႔ေယာက္်ားက ငါ့ ဆရာလည္းဟုတ္တယ္၊ အကိုလိုလည္းေနတာကြ၊ ငါမိတ္ဆက္ေပး ရာကေန မင္းတို႔ဒီလို ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာ သိရင္ငါ့မ်က္ႏွာဘယ္လို ထားရမလဲ” “ဒါဆိုလဲ ဟိုကိုေခၚထားဖို႔ ေျပာလိုက္ေပါ့ကြ” “ဘဲႀကီးက သူ႔မိန္းမကို သိပ္ခ်စ္တာကြ” ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ မင္းခန႔္ေတာင္မွ သန ၱာ့၏ အလွအပႏွင့္ မသဒၵါသလိုလိုသဒၵါသလိုလို အမူ အက်င့္ေလးေတြကို သေဘာက်သလိုလိုပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်ိဳးမင္းစိုး ေတာင္းပန္ထား သည့္ ၾကား ထဲက မဆင္ျခင္နိုင္ခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုမွာ မ်ိဳးမင္းစိုးဘယ္ေလာက္ေတာင္စည္း ႐ုံး တိုက္ တြန္းလိုက္သည္မသိ သူျပန္သြားၿပီး သိပ္ မၾကာခင္မွာပင္ သန ၱာ့ကို အလည္လာ ဖို႔ ခင္ပြန္းသည္က လွမ္းေခၚသည္။ “ခန သြားလည္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ကိုကို” သန ၱာကလည္း ခနတျဖဳတ္ လို႔ရည္ရြယ္ၿပီးသြားရာကေန ျပန္မလာျဖစ္ေသးတာ ခုထိပင္ ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူက ျပန္လႊတ္ေတာ့ပုံမရပါ။ ေက်ာင္းျပန္ တက္ေနသည္ဟု သာသတင္းၾကားရ၏။ ဒီကိစၥ မွာမ်ိဳးမင္းစိုးစနက္မကင္း ဆိုတာသိေနေပမယ့္ မင္းခန႔္သူ႔ကို အျပစ္မ တင္ခ်င္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အရိုးသား ဆုံး အျဖဴစင္ဆုံး ႏွင့္ သူတပါးကို အ လြန္ ကူ ညီေပးတတ္သည့္ စရိုတ္ကိုလည္းသိေနသည္။ တကယ္ေတာ့ သန ၱာဆိုတာက လည္း မင္း ခန႔္ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသည့္ မိန္းမ ေပါင္းမ်ားစြာထဲက တေယာက္သာျဖစ္သည္။ သန ၱာမ သြား ခင္ ႏွစ္လ ေလာက္ သူမ၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင့္ရ ခဲ့သည္။ ဟိုမွာေတြ႕ ဒီမွာေတြ႕ ႏွင့္ ရင္းႏွီးသြားၾကၿပီးေနာက္ မွာေတာ့ တစတစ ႏွင့္ အလြန္ တည္ၿငိမ္ေသာ ေဒၚခင္မမ တေယာက္ မင္းခန႔္ စက္ကြင္းထဲသို႔ က်ေရာက္သြား ရရွာသည္။ အစပိုင္းတုန္းက ဒီလိုျဖစ္လာမည္ဟု မင္းခန႔္မထင္ထားပါ။ အရြယ္တင္ကာေခ်ာေမာၿပီး ေသြးဆူဖြယ္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ရွိသည့္ ေဒၚခင္မမကို မရလည္း အရင္းဟု သေဘာထား ၿပီးစမ္းၾကည့္ရာမွ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ရသြားျခင္းျဖစ္သည္။ “ေမာင္ဘာေတြးေနတာလဲ” “မမ အေၾကာင္း” ၿငိမ္သက္ေနရာမွ ေဒၚခင္မမ လူးလြန႔္လာၿပီး ေမးသည္။ “ေပါက္ကရေတြ” “တကယ္ပါ မမရဲ့” “ဟြန္းေနာ္၊ အခန္းက မေအးလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ ၾကားထဲ” “အဲကြန္း မွ မရွိတာမမရဲ့၊ ပန္ကာကလည္း ေသးေသးေလး၊ ဟိုတယ္ သြားမယ္ ဆိုတာ မမ မွ လက္မခံတာ” “အသိ နဲ႔တိုးမွာ စိုးလို႔ပါကြယ္၊ အိမ္မွာကလည္း …သမီးက ဒီေန႔မွ ေျပာတာကိုး၊ ဆရာမနဲ႔ သူ ငယ္ခ်င္းေတြလာမယ္ ဆိုတာကို၊ ေမာင္ အဲကြန္းဝယ္တပ္လိုက္ပါလား” မင္းခန႔္ ပုခုံးတြန႔္ျပလိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္က မမ လို သူေဌးမွ မဟုတ္တာ” အရင္တုန္းကေတာ့ ေဒၚခင္မမ အိမ္မွာပဲ သူတို႔ စတည္းခ်ျဖစ္တာမ်ားသည္။ သားအမိ ႏွစ္ ေယာက္ထဲေနသည့္ အိမ္မွာ သမီးလုပ္သူေက်ာင္းသြားရင္ ေဒၚခင္မမက အလုပ္ကေန ျပန္ လစ္လာၿပီး မင္းခန႔္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ ရၾက၏။ ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္း အခ်က္ လုပ္ၿပီးကာမွ ေဒၚခင္မမ ၏ သမီး ယုယုက အိမ္မွာ စာလုပ္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚထား သည္ အျပင္မသြားေတာ့ဟု ေျပာလာလို႔ မင္းခန႔္ ငွားေနသည့္ တိုက္ခန္းဆီ ေရာက္ လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ “ဒါေပမယ့္ မမရယ္၊ အဓိက က အဓိက ပဲမဟုတ္လား” ေဒၚခင္မမ က မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး မင္းခန႔္ ဗိုက္ကို လက္ကေလးႏွင့္လာ ပြတ္သည္။ အနားယူၿပီးေနာက္ ေဒၚခင္မမ၏ ရမၼက္ေသြးေတြ ျပန္ၿပီးတက္ႂကြ လာၿပီထင္ သည္။ ညေနအထိအခ်ိန္ရ လို႔ မင္းခန႔္ အေလာတႀကီးျပန္မစ ခ်င္ေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ “မမ” “ဘာလဲ” “စုပ္ေပးပါလား” “ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ ဟုတ္လား” “အင္း၊ တေယာက္တလွည့္ေပါ့၊ ၿပီးရင္ မမကို ကၽြန္ေတာ္က ျပန္မႈတ္ေပးမယ္ေလ” ေဒၚခင္မမ၏ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္တမ်ိဳးႏွင့္ ေတာက္ပသြားသည္။ မင္းခန႔္ သင္ၾကားေပး ထားလို႔ ေဒၚခင္မမ ပုေလြေကာင္းေကာင္းမႈတ္တတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကိုယ္ကိုင္လည္း ဘာဂ်ာႀကိဳက္၏။ လွဲေနရာမွ ကုန္းထလိုက္ၿပီး ေနာက္ ေပ်ာ့တြဲက်ေနသည့္ မင္းခန႔္ ဟာႀကီး ကို ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ထည့္ကာငုံလိုက္၏။ “မမ …ၿပီးေအာင္ေတာ့ မလုပ္လိုက္နဲ႔ ေနာ္၊ ေနာက္တခ်ီ အတြက္ အရည္မက်န္ဘဲေနမယ္” ျပည့္တင္းေသာ ေက်ာျပင္ကို လက္ႏွင့္ သပ္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။ ေဒၚခင္မမ က ကာ မပိုင္လင္ေယာက္်ား မရွိသည့္ မုဆိုးမ ဆိုေတာ့ ဟို မ်ိဳးမင္းစိုး ဆို သည့္ေကာင္ သိသြားရင္ လည္း ဘာမွေျပာနိုင္မွာ မဟုတ္ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ အဖိုရယ္ အမရယ္ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးကြဲေနျခင္းမွာ ဒီကိစၥ အတြက္သက္သက္သာျဖစ္သည္ဟု မင္းခန႔္ ယုံၾကည္သည္။ ဒီကိစၥသာ မရွိခဲ့လၽွင္ အထီးရယ္ အမရယ္ ကြဲေနစရာ ခြဲေနစရာ လို မည္ မဟုတ္ေပ။ မ်ိဳးမင္းစိုး ပညာေတြ အမ်ားႀကီးတတ္ေသာ္လည္း ဒါေတြမသိေပ။ ဒါ ေၾကာင့္ လည္းခုခ်ိန္အထိ ရိုးသားေသာ လူပ်ိဳႀကီးဆိုသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ကို တြယ္တာ မက္ေမာ ေန ျခင္းျဖစ္မည္။ မင္းခန႔္ကိုေတာ့ ရရစ္ႏွင့္ ၿပိဳသည့္ လူၿပိဳ အျဖစ္ ရင္းႏွီးသူတိုင္းက တညီ တညြတ္ထဲ သတ္မွတ္လို႔ ထားၾကသည္။
လူတိုင္း အိပ္မက္ မက္ဖူးၾကသည္။ အိပ္မက္ ဆိုသည္မွာ နိုးလာမွသာ အိပ္မက္ျဖစ္ ေၾကာင္း သိၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ မင္းခန႔္ အခုမက္ေနသည့္ အိပ္မက္ကေတာ့ထူး ဆန္း၏။ အိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင္းကို မက္ေနရင္းက သိေနသည္။ အိပ္မက္ဆိုသည္ မွာ နိုးထလာသည္ႏွင့္ ၿပီးဆုံးသြားတတ္စျမဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မနိုးခင္စပ္ၾကားမွာ မင္းခန႔္ စိတ္လြတ္ လက္လြတ္ လြင့္ေမ်ာေနမိသည္။ “ငါ့ႏွယ္ေနာ္၊ မင္းသမီးေလး ဘာေလး ပါရင္လဲ ေကာင္းသား” တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖင့္ မဆုံးနိုင္ဟုထင္ရသည့္ အိပ္မက္သည္ ပ်င္းရိညည္းေငြ႕စရာေကာင္း လြန္းေသာေၾကာင့္ မင္းခန႔္ ဖြင့္ဟညည္းလိုက္မိသည္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီလိုအိပ္မက္ မ်ိဳးမမက္ ခ်င္ပါ။ ေနာက္ေန႔ က်ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပရဦးမည္။ သူတို႔ ႏွင့္ တူတူ အရက္ ေသာက္ၿပီး မက္ရသည့္ အိပ္မက္ဆိုေတာ့ မလြဲမေသြကို ေျပာမွျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ ပါးရိုတ္ခံရသည့္ အခန္းကိုေတာ့ ခ်န္ထားမွ ျဖစ္မည္။ “မ“ ကိစၥ ႏွင့္ ပတ္သက္ ၿပီး မင္းခန႔္ကို မနာလို ျဖစ္ေနၾကသည့္ သူေတြဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ၀ိုင္းၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ ၾကမွာ ေသခ်ာ၏။ မင္းခန႔္ကေတာ့ သူအရမ္း မူးေနလို႔ ျဖစ္ရတာဟု ယုံၾကည္သည္။ မမူးဘူး ဆိုလၽွင္ အား ႏြဲ႕သည့္ မိန္းကေလး တေယာက္၏ ရိုတ္ခ်က္ကို ေရွာင္တိမ္းဖို႔ေလာက္ကေတာ့ မင္းခန႔္ သိုင္း မတတ္ေပမယ့္ ရပါသည္။ ေသာက္တာကလည္း မ်ားေတာ့ မ်ား၏။ ဒီညမွ မ်ိဳးမင္း စိုးကလည္း ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္ မသိ မင္းခန႔္လိုခ်င္သေလာက္ အရက္ကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ မွာေပးသည္။ မင္းခန႔္ကလည္း ေသာက္ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ေသာက္ရင္း ေရခ်ိန္ အေတာ္ထိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးကိုပြတ္ရင္း ရိုတ္သူကို မဟုတ္ဘဲ တိုက္လိုက္ သည့္ မ်ိဳးမင္းစိုးကို စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲေနမိ၏။ တကယ့္ အျပင္ေလာက မွာေတာ့ မင္းခန႔္ကို ပါးရိုတ္ခ်င္သည့္ မိန္းကေလး ဆိုတာမရွိနိုင္ ပါ။ ႐ုပ္ရည္ သိပ္မေခ်ာေသာလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျပဳံးတတ္ၿပီး အေျပာအဆိုတတ္သည့္ မင္း ခန႔္ ကို မိန္းကေလးေတြက သေဘာက်ၾကသည္။ မင္းခန႔္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိန္းမေၾကာ နပ္သူဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမည္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ရမည္ ဆိုတာကို အလြတ္ရေနသူတေယာက္ ျဖစ္လို႔ စြံ တာ မဆန္းလို႔ေတာင္ဆိုရမည္။ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာ သာ မေရြး၊ အသက္အရြယ္ မေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အဆင့္အတန္း မေရြး ႐ုပ္ေခ်ာေသာ မိန္းမ ဆိုရင္ မင္းခန႔္ ဖက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေႏွး မေနေပ။ တြဲခဲ့ ဖူးသည့္ မိန္းမ တိုင္းကိုလည္း အိပ္ယာေပၚသို႔ အေရာက္ေခၚနိုင္ခဲ့သည္ခ်ည္းျဖစ္ သည္။
ဒါကို မနာလိုအျဖစ္ဆုံးက မ်ိဳးမင္းစိုးဆိုသည့္ အသုံးမက်သည့္ ေကာင္ပဲျဖစ္ လိမ့္ မည္။ သူ႔ခမ်ာ မင္းခန႔္ထက္႐ုပ္ရည္ ေရာပညာပါ သာလြန္သူျဖစ္ပါရက္ ႏွင့္ ဒီေန႔ထက္ ထိ မိန္းမဆိုတာ ေဝးလို႔ ရည္းစားေတာင္ အျဖစ္ရွိေအာင္ ထားဖူးသူမဟုတ္ပါ။ ဒါေတာင္မွ ည က ေသာက္ၾကေတာ့ မင္းခန႔္ ကို လူတတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ၾသဝါဒ ေပး ေန ေသး၏။ “ဘာျဖစ္လို႔ ျပဳရမွာလဲဟ၊ ယူရင္ တေယာက္ပဲရမွာေပါ့၊ မယူေတာ့ တေယာက္ၿပီးတ ေယာက္ ရေနတာ မင္း မနာလိုျဖစ္ေနသလား၊ မင္း မွာအစြမ္း အစရွိရင္ မိန္းမ တေယာက္ အရင္ ရေအာင္ယူျပ၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါ့ကို ဆုံးမ ဟုတ္လား” မင္းခန႔္ ႏွင့္မ်ိဳးမင္းစိုး ဆုံရင္ ဒီလိုပဲ ဆိုတာသိေနသည့္ က်န္သည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္ စသည္ျဖင့္ ၀ိုင္းၿပီး ပင့္ေပးၾကသည္။ “ငါမင္း အတြက္ေျပာတာပါကြာ၊ အိမ္ေထာင္နဲ႔ မွ မင္းက တည္ၿငိမ္မယ္၊ အခုဆိုရင္ တ ေယာက္ထဲ ဆိုၿပီး ရရစားစားနဲ႔ မင္းလက္ထဲမွာ ဘာမွ အဖတ္မတင္ဘူး ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။” ဒါကေတာ့ မွန္ပါသည္။ မင္းခန႔္ မွာ ပြဲစားလုပ္ေနသည္ ဆိုသည့္ အလုပ္အကိုင္ျပစရာ ေလး တခုကလြဲရင္ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ပိုင္ဆိုင္တာ မရွိပါ။ တိုက္ခန္းငွားေနရတာက မထူးဆန္း ေပမယ့္ ဖုန္းတလုံးေတာင္ကိုယ္ပိုင္ မရွိပါ။ အလုပ္သေဘာအရ ဖုန္းေလး ရွိမွ အဆင္ေျပမွာ ျဖစ္လို႔ ဟန္းဖုန္းေတာင္ ငွားကိုင္ေနရသည္။ ရလာသမၽွ ဝင္ေငြေလးက လည္း သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေျပာၾကသလို ႏွာကိစၥ ႏွင့္ ပင္ကုန္သြားတာ မ်ား၏။ “ငါ ..လတိုင္း ထီထိုးပါတယ္ကြာ၊ ထီေပါက္ရင္ ခ်မ္းသာမွာေပါ့၊ ပိုက္ဆံစုဖို႔ အတြက္မိန္းမ ယူရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္႐ုံ မိန္းမမယူဘူး၊ ဘဏ္ပိုင္ရွင္ သူေဌးမပဲ ယူလိုက္ေတာ့ မယ္၊ တခါထဲ အပုံလိုက္ စုၿပီးသားပဲ” “မင္းကိုေျပာလိုက္ရင္ေပါက္ကရခ်ည္းပဲ” “မင္းခန႔္၊ အဲဒါေတာ့ မရဘူးကြ၊ ဘဏ္ပိုင္ရွင္ေတြဆိုတာ ေယာက္်ားေတြ အဖိုးႀကီးေတြ မ်ားတယ္၊ မင္း အရင္ဆုံးျဖတ္ေဖါက္ခ်ဳပ္လုပ္ၿပီးမွ ယူလို႔ရမယ္” တေယာက္က ဝင္ေဖါက္လိုက္သည့္ အခါမင္းခန႔္က ၾကက္သီးထသလို လုပ္ျပလိုက္ေတာ့ အားလုံးဝိုင္းရယ္ၾက၏။ မ်ိဳးမင္းစိုးေတာင္ ရယ္သည္။ မင္းခန႔္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာရယ္ေမာ မိ သည္။ မိန္းမ ကိစၥ ကလြဲရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အခုလိုမ်ိဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနရျခင္းကို မင္းခန႔္ သေဘာအက်ဆုံး ျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ မင္းခန႔္ ပိုၿပီးစိတ္လက္ေပါ့ပါး ေန သည္။ သူမ်ားကိစၥၾကားထဲကေန အာမခံေပးၿပီး ေနာက္ တဖက္ကပ်က္ကြက္မႈေၾကာင့္ စိုက္ ေလ်ာ္ ရမည့္ ေငြအတြက္ ရင္ေလး ေနခဲ့ရာမွ ဒီေန႔ ေျဖရွင္းေပး နိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ တခြက္ၿပီးတခြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေသာက္ေနမိခဲ့၏။ “ကိုခန႔္ ဘယ္လာတာလဲ” ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ေကာင္မေလး တေယာက္ႏွင့္ တိုက္မိမလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ ၏ သမီး ယုယုျဖစ္ေနသည္။ “ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ လမ္းသလားေနတာ၊ ယုယု က ဘယ္လာတာလဲ” လက္ထဲက ကိုင္းတပ္စကၠဴအိတ္ေတြကို ေျမႇာက္ျပသည္။ “ေရွာ့ပင္ေလ၊ လာတာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မလို႔ပဲ၊ လမ္းၾကဳံတာနဲ႔..ဟဲ ..ဟဲ” “တေယာက္ထဲလား” “သူငယ္ခ်င္းပါတယ္၊ ဟိုမွာ အသိနဲ႔ စကားေျပာေနလို႔” လက္ညိဳးညႊန္ျပရာဆီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ယုယုတို႔ အရြယ္ခ်ာတိတ္မေလး တေယာက္ ႏွင့္ ခ်ာတိတ္တေကာင္ရပ္စကားေျပာေနသည္ ကိုေတြ႕ရ၏။ ေကာင္မေလးက စကပ္တိုတို ေလး ဝတ္ထားၿပီး ေကာင္ေလးကေတာ့ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို ႏွင့္ ျဖစ္ သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ေဖါက္ၿပီး ကြင္းခ်ိတ္ထားသည့္ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး မင္းခန႔္ အ သည္းယားလာသည္။ “သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ဟိုေကာင္ေလးလား” “ေပါက္ကရေတြလာမေျပာနဲ႔၊ အဲဒီေကာင္က ဘယ္က ေကာင္မွန္း မသိဘူး၊ ၿဖိဳး ကလည္း ဘယ္လိုေကာင္ အသိလုပ္ေနလဲ မသိဘူး၊ ဘာလဲ ကိုခန႔္ က ယုကို ရည္းစားနဲ႔ လာတယ္ ထင္လို႔လား” “မသိဘူးေလ၊ ေကာင္ေလး တေယာက္ေတြ႕ေတာ့ အထင္ႀကီးမိတာေပါ့” “အထင္ဘာမွ မႀကီးနဲ႔ ႀကီးစရာ မရွိဘူး၊ ရာရာစစ အဲဒီေကာင္နဲ႔ မ်ား” ခါးေထာက္ၿပီးရန္ေတြ႕ေနသည့္ ယုယု ကိုၾကည့္ၿပီး မင္းခန႔္ ျပဳံးမိသည္။ အေတာင္အလက္စုံ ေနသည့္ ေဒါင္းမကေလး ကကိုယ္ဟန္ျပလို႔ ေနသလို ျမင္လာ၏။ယုယု ႏွင့္ မင္းခန႔္ မဆုံ ျဖစ္ တာၾကာၿပီ။ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ ခ်ိန္းတာကလည္း ယုယု မရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုေတာ့ မင္း ခန႔္ ႏွင့္ ယုယု လြဲေနသည္။ အလုပ္ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ ေရာက္ျပန္ရင္လည္း ေဒၚ ခင္မမ က ရွိေနတတ္လို႔ ရဲရဲ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ အခုမွသာ အတိုးခ်ၿပီး ငမ္းရသည္။ ယုယုဝတ္ထားသည့္ အက် ႌက လည္ပင္းကို ေတာ္ေတာ္ ဟိုက္ထားၿပီး ကိုယ္ႏွင့္ကပ္ကာ တင္း က်ပ္ေနသည္။
ျပည့္ၿဖိဳးသည့္ရင္သားေတြက လွပစြာ မို႔ေမာက္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ယုယု၏ ရင္သားေတြ ဒီလိုဖြံ့ထြားသည္ ဆိုတာကို အရင္က ဘာေၾကာင့္ သတိျပဳမျပဳမိခဲ့ပါ လိမ့္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တင္ပါးဖုံး႐ုံသာရွိ သည့္ အျပာေရာင္ဂ်င္း စကပ္တိုတိုေလး ဝတ္ထား၍ ေျဖာင့္စင္းသည့္ ေျခတံေတြ၏ အလွကို ဝင္းပစြာျမင္ေနရ၏။ ၾကည့္ေနရင္း ႏွင့္ စကပ္ႏွင့္ ကြယ္ေနေသာ ယုယု၏ ညီမေလးကို ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာသည္။ အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္လာသည္။ စကပ္တိုေလးကို ဆတ္ကနဲ အ ေပၚ ကိုဆြဲလွန္တင္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ သူမ၏ တကိုယ္လုံးကို မင္းခန႔္ တပ္မက္ျခင္းျပင္းစြာၾကည့္ေနမွန္း ယုယုသိသည္။ မ်က္ႏွာ ေလး နီၿပီးေခါင္းငုံ႔သြား၏။ အပ်ိဳမေလး၏ အရွက္က မင္းခန႔္၏ ကိုယ္ထဲက ရမၼက္ေတြ ကို ပိုၿပီးထႂကြေစသည္။ အရင္ကေတာ့ မင္းခန႔္ ယုယု အေပၚ အမွတ္တမဲ့လိုလို ေန မိခဲ့သည္။ အိမ္ကိုသြားတိုင္း ၾကည့္တတ္သည့္ ယုယု၏ မ်က္ဝန္းညိဳညိဳႀကီး ေတြကို က ေလး တ ေယာက္၏ အၾကည့္အျဖစ္ဥေပကၡာျပဳထားခဲ့သည္။ ယုယု ထက္ မ်ားစြာျပည့္ၿဖိဳး ေတာင့္ တင္း ေသာ သူ႔ အလိုကို အျမဲျဖည့္ေပးတတ္ေသာ ေဒၚခင္မမ ဆီမွာသာ အာ႐ုံထား ခဲ့ မိသည္။ “ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ ရွက္လာၿပီ” တိုးတိုးေလး ေျပာလာသည့္ ယုယု စကားကို မင္းခန႔္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၿပီးဆက္ၾကည့္ ေနမိသည္။ “မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့ဆို” စိတ္မရွည္သလိုေျပာလာေပမယ့္ ယုယုေျခေထာက္ေတြကမင္းခန႔္ေရွ႕ကေနထြက္မသြားပါ။ မင္းခန႔္ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ ျပဳံးလိုက္မိသည္။ လူေတြရႈပ္ေထြး သြားလာေနသည့္ ပလက္ေဖါင္းေပၚ တြင္ မင္းခန႔္ ေရွ႕မွာ ေျခစုံရပ္ေနျခင္းသည္ သူငယ္ခ်င္းကို ေစာင့္တာ တခုထဲေတာ့ မ ျဖစ္ နိုင္ ပါ။ “လွလို႔ပါ” “မလွပါဘူး၊ အခုန ၿဖိဳးကေျပာတယ္၊ သူရဲမနဲ႔ တူတယ္တဲ့” “အလကား သူက ယုယုေလာက္ မလွလို႔ မနာလိုၿပီးေျပာတာ” “အပိုေတြ၊ ဟိုမွာ ၿဖိဳးလာၿပီ၊ သြားေတာ့မယ္၊ ေမေမ့ကို ဘာမွာဦးမလဲ” “မမွာေတာ့ပါဘူး” “ဒါဆိုလဲ ..တာ့တာ” သူငယ္ခ်င္း လက္ကိုတြဲၿပီး တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းေလးကို လႈပ္ရမ္းကာထြက္ခြာ သြားသည့္ ယုယု ကိုၾကည့္ရင္း မင္းခန႔္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ထဲေသြးေတြ ဆူပြက္လို႔လာေခ်ၿပီ။ ဒီ လို ျဖစ္ေအာင္ ယုယုက မင္းခန႔္ ကို ျပဳစားသြား၏။ ယုယုကို ရဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ လိုက္မိသည္။ ေဒၚခင္မမ ကို ထည့္တြက္မေနနိုင္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ က မင္းခန႔္ကို ႏွာထလာရင္ ဘာမွ မျမင္ေတာ့လို႔ ေျပာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ယုယုကို ႀကိဳးစားဖို႔ သိပ္ၿပီးအခက္အခဲ မရွိနိုင္ဟုလည္း ထင္ျမင္မိသည္။ မင္းခန႔္ဖက္က သာ ယုယု ကို ရဲရဲ မၾကည့္ဝံ့ဘဲေနခဲ့ ေပမယ့္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတတ္သည့္ ယုယု၏ မ်က္ဝန္းေတြကို မင္းခန႔္ ရိပ္မိခဲ့တာၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒီအခ်က္ကိုပဲ အမိအရဆုပ္ကိုင္ကာႀကိဳးပမ္း ရေတာ့မည္။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အခြင့္ အေရးတခုေပၚလာသည္။ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ ခ်ိန္းထားသည့္ ကိစၥကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းဖ်က္လာသည္။ ဖုန္း ဆက္ခ်ိန္တြင္ မင္းခန႔္က ေဒၚခင္မမ ဆီ လာဖို႔ ျပင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ “မမ အေရးတႀကီးကိစၥ တခုေပၚလာလို႔၊ သမီးကလည္း ျပန္ေရာက္လာတယ္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ မမ၊ ေနာက္ေန႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္” ေဒၚခင္မမ ကိုယ္တိုင္လည္း မင္းခန႔္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္ဖို႔ ကိစၥ ပ်က္ရသည္ကို ႏွေမ်ာေနပုံရသည္။ “OK ေမာင္ေလး၊ ညမွပဲ မမ ဖုန္း ျပန္ေခၚလိုက္မယ္” ေဒၚခင္မမ ဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္ မင္းခန႔္လည္း ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းမွာ ၾကာသည့္ အခ်ိန္ ႏွင့္ တြက္ရင္ ဟိုကိုေရာက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ ထြက္သြားေလာက္ေပၿပီ။ ၿခံဝက ေခါင္း ေလာင္း ခလုပ္ ကေလးကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ယုယု ေျပးထြက္လာတာျမင္သည္။ အျဖဴႏွင့္ အျပာ ေရာင္ပြင့္ေလးေတြပါသည့္ ဂါဝန္ေအာက္မွာ ယုယု ကိုယ္လုံးေလး ကိုေက်ာ့ရွင္း စြာျမင္ေန ရသည္။ ေပါင္တဝက္သာအုပ္မိသည့္ ဂါဝန္ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေန ရသည့္ နို႔ ႏွစ္ေရာင္ ေပါင္တံ ႏွင့္ ေျခသလုံးသားေတြက မင္းခန႔္ ရင္ကို ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ ခတ္ေစ၏။ “ကိုယ္ပါ ယုယု” မင္းခန႔္ကို ျမင္ေတာ့ ယုယု ေသာ့ယူၿပီး ေျပးလာဖြင့္ေပးသည္။ ခါတိုင္းလည္း အလုပ္ကိစၥ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒီကို လာေနက်ဆိုေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မေတြးဘဲ အလြယ္တကူ ဖြင့္ေပးျခင္း လည္း ျဖစ္သည္။ အထဲေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာေဒၚခင္မမ ၏ ကားကို ေတြ႕ လိုက္ရလို႔ မင္းခန႔္ရင္ထိတ္သြားသည္။ “ေမေမ အျပင္သြားတယ္ကိုခန႔္၊” ယုယုစကားေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားရေသာ္လည္း “ကား ရွိတယ္ေလ” “ေအာင္မယ္ … လူကို မယုံဘူးလား၊ ေမေမ က အန္တီမ်ိဳးတို႔ ကားနဲ႔ ပါသြားတာ” “ဟာကြာ၊ လာပါဆိုလို႔လာရတာ ေညာင္းတာ အဖတ္တင္တာပဲ” မင္းခန႔္ ခပ္တည္တည္ ႏွင့္ ညည္းလိုက္ရာ ယုယု သနားသြားပုံရသည္။ “အန္တီမ်ိဳးက အခုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းလာဝင္ေခၚလို႔ပါသြားတာ၊ လာေလကိုခန႔္ အိမ္ ထဲဝင္ထိုင္ဦး၊ သိပ္ၾကာမယ္ေတာ့မထင္ပါဘူး” တမင္လုပ္ထားသည့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာႏွင့္ မင္းခန႔္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ဧည့္ ခန္းထဲမွာ မင္းခန႔္ကိုေနရာခ်ေပးၿပီး ယုယု ထြက္သြားသည္။ တံခါးဝနားေရာက္မွ ျပန္လွည့္ ၾကည့္ၿပီး “ေမေမ့ ဆီ ကိုခန႔္ ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းဖုန္း ဆက္လိုက္ရမလား” မင္းခန႔္က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဖုန္းထုတ္လိုက္ၿပီး “ကိုယ္ဆက္လိုက္မယ္” “ဒါဆိုလဲ ခနေနဦး” ေတြ႕ရာနံပါတ္ေတြ ေလၽွာက္ႏွိပ္ေနစဥ္ ယုယုထြက္သြား၏။ မင္းခန႔္ ဖုန္းျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး ခနအၾကာတြင္ အေအးခြက္တင္ထားသည့္ လင္ဗန္းေလး ကိုင္ၿပီး ယုယုျပန္ေရာက္လာ၏။ “ဖုန္းဆက္လို႔ရလား” “ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပ ေရာက္ေနတယ္တဲ့” “ဒါဆိုလဲ ခနေနမွ ျပန္ဆက္ၾကည့္ေပါ့၊ အေအး ေသာက္လိုက္ဦး” ေရွ႕က စားပြဲေလးေပၚ အေအးခြက္ငုံ႔ခ်လိုက္စဥ္ အက်င့္ပါေနသည့္ မင္းခန႔္ မ်က္လုံးေတြက ပြင့္ဟသြားသည့္ အက် ႌလည္ပင္းေပါက္ဆီ အလိုလိုေရာက္သြားသည္။ စိုျပည္ႏုထြားေသာ အသား ဆိုင္ေတြက အနက္ေရာင္ဘရာစီယာေလးေၾကာင့္ ထင္ရွားစြာပ င္ဝင္းမြတ္လွပေန သည္။ မင္းခန႔္ ဘယ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္ ကိုသတိထားမိသည့္ ယုယုမ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္ သြား၏။ “ကိုခန႔္ ေနာ္” ဆတ္ကနဲ ျပန္မတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။ ဒါေပမယ့္ ထိုမ်က္ေစာင္းတြင္ ေဒါသ ရိပ္ေတြ မေတြ႕ရပါ။ဒီေလာက္ဆိုရင္ မင္းခန႔္ အတြက္လုံေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ “ဘလိုင္းႀကီး လာရန္ေတြ႕ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေအာ္ရတာလဲ” “ေအာ္မွာေပါ့လို႔ ကိုခန႔္က လူကိုလာၾကည့္တာကိုး” “ဟင္ …ၾကည့္လဲ မၾကည့္ဘဲနဲ႔” “ၾကည့္ပါတယ္” “မၾကည့္ပါဘူး” “ကိုခန႔္ ေနာ္၊ ယုေဒါသထြက္လာၿပီ” နီရဲေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ေဒါသ မဟုတ္၊ အရွက္ဆိုတာသိလိုက္သည္။ ယု ယု လက္ကေလး ေတြက တုန္ေနၿပီး ဒူးကေလး ႏွစ္ဖက္ေတာင္ လႈပ္သလိုလို ျဖစ္ေနတာ ကို မင္းခန႔္ သတိထားလိုက္မိ၏။ “ကိုယ္ ဒီကို ဘာလို႔ ခနခန လာလဲသိလား” “ေမေမ နဲ႔ အလုပ္ရွိလို႔ေပါ့” “မဟုတ္ဘူး၊ ယုယု ကိုေတြ႕ ခ်င္လို႔လာေနတာ” “အို” အဲဒီျမႇားက တည့္တည့္ထိသည္။ ယုယု ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုေတြးခဲ့ ဖူးပုံရသည္။ ကိုယ္ လုံးေလး တုန္ၿပီး လွည့္ေျပးဖို႔ ျပင္သည္။ မင္းခန႔္ က ခြင့္မျပဳပါ။ လက္ကို ဆြဲထားလိုက္လို႔ ယုယု အရွိန္လြန္ၿပီး ကိုယ္တပတ္လည္သြားကာ မင္းခန႔္ ရင္ခြင္ထဲ ျပဳတ္က်လာသည္။ “ကို ခန႔္” ယုယု ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို မင္းခန႔္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပိတ္ ဆို႔ ပစ္လိုက္သည္။ လူးလြန႔္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ေသာ္လည္း မင္းခန႔္၏ ရစ္ေႏွာင္မႈက တင္းၾကပ္ လြန္းေသာေၾကာင့္ ယုယုမွာ ျမႇုံးတြင္း မွာမိသည့္ ငါးကေလးလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးလြန႔္လို႔ေန၏။
စစခ်င္း ျဖည္းျဖည္းသာသာ နမ္းေနရာမွ အရွိန္တင္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းလိုက္သည့္ အခါ မင္းခန႔္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ယုယု ေကာ့ပ်ံေနေတာ့၏။ နမ္းေနရင္း က ရင္ခြင္ထဲမွာ တေစာင္းေလး လဲက်ေနသည့္ ယုယု၏ ဂါဝန္တိုေလးက အ ေပၚကို လန္တက္ၿပီး တင္ပါး တျခမ္းေပၚေနသည္ကို မင္းခန႔္ ျမင္လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း ဆိုေတာ့ ယုယု ေအာက္ခံပင္တီဝတ္ထားပုံမရပါ။ တင္ပါး ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္ ေပးေတာ့ ယုယု တြန႔္သြားသည္။ အပ်ိဳမေလး၏ တင္ပါးသည္ ပါးထက္ေတာင္မွ ႏူးညံ သလို လို ရွိသည္ဟု ေတြးရင္း အားလုံးေပၚေအာင္ဂါဝန္ကို လွန္တင္လိုက္၏။ ယုယု ကိုယ္ေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာသည္။ သူမမွာ မင္းခန႔္ကို တြန္းလွန္ညင္းဆန္ဖို႔ ခြန္ အားေတြ ရွိေတာ့ ဟန္မတူေပ။ ႏူးညံ့သည့္ တင္ပါး ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေလးကို ပြတ္ေပးရင္း ေပါင္ၾကားထဲကို လွမ္းႏွိုက္လိုက္ သည့္ အခါမွာေတာ့ ယုယု က ေပါင္တံေတြကို အတင္းစိထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ က မင္းခန႔္ အတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥ တခုျဖစ္ပါသည္။ က်ိဳ႕တို႔ က်ဲတဲ အေမႊး ၾကမ္းၾကမ္း ေလးေတြကို ပြတ္ေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ကို ဆင္းသြားၿပီး မင္းခန႔္ လက္ခလယ္က အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္တိုးဝင္သြားသည့္ အခါ ယုယုဆီက ညည္း သံေလး တခ်က္ထြက္လာသည္။ “အင္း” အကြဲ ေၾကာင္းတေလၽွာက္ အထက္ေအာက္စုန္ဆန္သြားရင္း အေစ့ လို႔ ယူဆရသည့္ ခပ္ ဖုဖု ေနရာေလးကို လက္ထိပ္ႏွင့္ ဖိခ်လိုက္ေသာအခါ ယုယု၏ ေပါင္တံျဖဴျဖဴလွလွ ေလး ေတြ အလိုလို ပြင့္ဟသြားၾက၏။ “အား …ကိုခန႔္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ” “အရမ္းခ်စ္တယ္ ယုရယ္” “ကိုခန႔္ ခ်စ္တာကလည္း မလုပ္နဲ႔ မေနတတ္ဘူး” “ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာမွ” “လူယုတ္မာႀကီး” “ခ်စ္တာပါ” “အား …အင့္ ..အင့္ …ေတာ္ပါေတာ့” အဖုကေလးကို လက္ ႏွင့္မရအရ အတင္း လွိမ့္လိုက္သည့္ အခါ ယုယု မေနနိုင္ေတာ့ပါ။ မင္းခန႔္ လက္ေမာင္းကို ဖြဖြေလးဆုပ္ၿပီးေတာင္းပန္၏။ ေအာက္နားကို တိုးစမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ ရႊဲေနတာ သိလိုက္ရသည္။ “ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေလ” အေပါက္ဝနားေလး မွာတရြရြ ႏွင့္ လက္ႏွင့္ ပတ္ကာပြတ္ေပးရင္းေမးလိုက္ေတာ့ “ခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ေတာ္ေတာ့ေနာ္၊ ယုမေနတတ္ေတာ့ဘူး” မင္းခန႔္လက္ကို ေပါင္ၾကားကေန အတင္းဆြဲထုတ္ရင္း ယုယုေျပာ၏။ မ်က္ႏွာေလးမွာ လည္း ေဆးနီေတြ ပက္ျဖန္းထားသလို ရဲတြတ္ေနသည္။ “ခ်စ္လို႔ပါယုရယ္” ေနာက္တႀကိမ္ အနမ္းမိုးသည္းသည္း ထပ္ရြာလိုက္သည့္ အခါမွာေတာ့ ယုယု မွာ အေျခအ ေန ကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ။
ျပင္းထန္သည့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ေၾကာင့္ သူမ၏ ကိုယ္ လုံးေလးမွာ နတ္ပူးသလို တုန္ရီေန၏။ ဂါဝန္တိုေလးက ခါးအထိ လန္တက္သြားၿပီး ေအာက္ ပိုင္း တခုလုံး ဗလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္။ မင္းခန႔္ကေတာ့ ႏူးညံ့သည့္ ရင္ သား ဆိုင္ေတြကို တယုတယ ပြတ္နယ္ေပးရင္း ဦးေႏွာက္ကို ျပင္းထန္စြာ အလုပ္ေပး ေန ရ၏။ ခု ခ်ိန္မွာ ယုယုက သူ၏လက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္ေနသည္။ မင္းခန႔္ ျပဳသမၽွ ႏုေတာ့ မွာမလြဲေပ။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚခင္မမ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေရာက္လာမည္ မွန္းမသိတာက ခက္ ေနသည္။ သိပ္ မၾကာဘူး လို႔ုေတာ့ ယုယု ကေျပာသည္။ အေတြ႕ အၾကဳံမရွိသည့္ အပ်ိဳစင္ကေလး ကေတာ့ သူမ၏ မိခင္ကိုေတာင္မွ ေမ့ေနေလ ၿပီ။ ႏုနယ္လွပသည့္ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို မင္းခန႔္ လက္သို႔ ဝကြက္အပ္ထားသလိုမ်ိဳး မ်က္စိႏွစ္ လုံးကို ေမွးမွိတ္ၿပီး ေပးလာသမၽွ အယုအယေတြၾကားမွာ မိန္းမူးေန၏။ ယုယု၏ အပ်ိဳစင္ ညီမေလး မွာလည္း မင္းခန႔္၏ ကလိခ်က္ေတြေၾကာင့္ အရည္ေတြ အိုင္ ရႊဲေန၏။ဒါေတာင္ မွ မင္းခန႔္ အဝေလးကိုပဲ ပြတ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ အထဲကို မႏွိုက္။ ေနာက္ဆုံး အေျခအေန အထိ အထဲကို သဘာဝအတိုင္းပဲ ထားခ်င္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဧည့္ခန္းထဲက ဖုန္းက ေကာက္ျမည္လာ၏။ ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္ေနေသာ ယုယုကို မင္းခန႔္ကပဲ ဖုန္းဆီတြန္း လႊတ္လိုက္ရသည္။ “ယုယု အေမ ဆိုရင္ ကိုယ္ေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔ေနာ္” “ခုမွ ေၾကာက္ေနလိုက္တာ” ယုယု ဒရီး ဒယိုင္ႏွင့္ ဖုန္းသြားကိုင္သည္။ မင္းခန႔္ စိုးရိမ္သည့္ အတိုင္းပင္ ေဒၚခင္မမ ျဖစ္ ေနသည္။ “ဟုတ္ ..ေမေမ ..ဟုတ္” ဟုတ္ကဲ့ ေတြမိုး မႊန္ေအာင္ေျပာၿပီး ယုယု ဖုန္းခ်လိုက္သည္။“ဘာတဲ့ လဲဟင္” “ေအာ္ …ညေနစာ ကို အန္တီမ်ိဳးတို႔ နဲ႔ သြားစားမလို႔၊ ယုအျပင္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ လွမ္း ေျပာတာ ” နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီ ဆယ့္ငါး။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ရ ေလာက္ သည္ဟုတြက္ၿပီး လွမ္းဆြဲ ဖက္လိုက္ေတာ့ မင္းခန႔္ ရင္ဘတ္ကို ယုယု ဆီးတြန္း ထား၏။ “ေမေမ က ခန ေနရင္ ျပန္လာေတာ့မွာ” “သူ႔ ႐ုံးကို ျပန္မသြားဘူးလား” “သိဘူးေလ” “ဒါဆိုလဲ ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္” “ဟင္ … ကိစၥ ရွိတယ္ဆို၊ ေမေမ့ ကို မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား” “ဟင့္အင္း …ကိုယ္က ..ကိုယ္က .. ယု သိပါတယ္၊ မမ ကို ေတြ႕ဖို႔ စိတ္မရဲေတာ့ဘူးေလ၊ သူ႔ သမီးကို နမ္းမိတာကိုး” “အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ၊ ႂကြႂကြ၊ ေနာက္တခါ ဆိုရင္ေတာ့ ေမေမ နဲ႔ တိုင္မယ္” “ညက်ရင္ ကိုယ္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္၊ တာ့တာ” ေဒၚခင္မမ ျပန္လာေတာ့မည္ဟု ယုယု ညာေျပာတာပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ မလိမ့္တပတ္ ႏွင့္ ခြင္လာဖန္သည့္ မင္းခန႔္ စိတ္မလုံပါ။
ယုယု ကိုယ္တိုင္က ခ်စ္ပါသည္ဟု ေျပာၿပီးမွေတာ့ က်န္တာေတြ သူ႔ အစီအစဥ္ အတိုင္းျဖစ္လာဖို႔ မေဝးေတာ့ပါ။ ယုယု၏ ကိုယ္တြင္းပိုင္း အ လွ အပေတြကို ျမင္ဖူးလိုက္ၿပီျဖစ္လို႔ သိပ္ေတာ့ၾကာၾကာမေစာင့္ခ်င္။ ယုယု ၏ အပ်ိဳစင္ ဘ ဝေလးကို အျမန္ဆုံးသိမ္းပိုက္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ ညေရာက္ေတာ့ အရက္ဆိုင္ေရာက္ၿပီး ယုယု ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ ေမ့ေနသည္။ ယု ယု ဆီက Message တေစာင္ဝင္လာေတာ့မွ သတိရ၏။ “Lu Zoe Gyi” ဆို သည့္ message ေလးက ေန႔ခင္းက အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ယုယု ဘယ္လိုမွ စိတ္မဆိုးဘူး ဆို တာေပၚလြင္ေနသည္။ message ျပန္ မပို႔ေတာ့ဘဲ ဖုန္းပဲဆက္လိုက္ေတာ့မည္ ဟု စိတ္ ကူးကာ ၀ိုင္းကေန မေယာင္မလည္ထလာၿပီး ဆိုင္ျပင္ထြက္၍ ယုယု ဆီျပန္ေခၚလိုက္ သည္။ “ဟယ္လို” ယုယု ခ်က္ခ်င္းကိုင္သည္။ ၾကည့္ရတာ မင္းခန႔္ ဖုန္းကို ေမၽွာ္ေနပုံရ၏။ ေန႔ခင္းတုန္းက ျမင္ ခဲ့ ရသည့္ ယုယု၏ အလွအပေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ေသြးေတြျပန္ႂကြလာသည္။ ေဒၚ ခင္ မမ ျပန္လာမွာကို သာ မစိုးရိမ္ရရင္ ေန႔လည္ထဲကကိစၥ ျပတ္သည္။ အခုေတာ့ ေကာင္ မေလးကို ဖုန္းထဲကေနပဲ အရည္ထြက္ေအာင္ႏႉးရေပေတာ့မည္။ “ယုယု မအိပ္ေသးဘူးလား” “မအိပ္ေသးပါဘူး အေစာႀကီး ရွိေသးတာ” “မမ ေရာ” “ဘုရား ရွိခိုးေနတယ္” “ယုယု အခု ဘယ္မွာလဲ” “အိပ္ယာထဲမွာ၊ ကိုခန႔္ က အျပင္မွာမဟုတ္လား၊ ကားသံေတြ ၾကားေနရတယ္” “ဟုတ္တယ္၊ အလုပ္ကိစၥေလး ေတြ ရွိလို႔” “ဘီယာဆိုင္မွာလား၊ ေကတီဗီ မွာလား” “ဘီယာဆိုင္မွာ” ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ျငင္းေနစရာ မလိုမွန္း မင္းခန႔္ သိသည္။ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ ျခင္း မွာ ခပ္ညံ့ညံ့ ေယာက္်ားေတြ လုပ္ျခင္းျဖစ္၏။ ယုယုက ဒီေလာက္ေတာ့ နားလည္ေပး နိုင္ မည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပဲမ်ားျပေနလို႔ အလကားပင္။ “မူးေနၿပီ ေပါ့” “သိပ္ မမူးေသးဘူး၊ ယုယုနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးရင္ေတာ့ အမူးေသာက္လိုက္ေတာ့မယ္” “ဟင္ … ဘာျဖစ္လို႔” “ကိုယ္ဒီည မမူးရင္ အိပ္ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ယုယု အေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးၿပီး မိုးလင္း သြားေတာ့မွာ” “အပိုေတြ” “တကယ္ေျပာတာ၊ ဒီေန႔ ယုယု အရမ္းလွတာပဲကြာ၊ ကိုယ့္မ်က္လုံးထဲက လုံးဝ မထြက္ ေတာ့ဘူး၊ တေန႔လုံး ယုယု ကိုပဲျမင္ေနတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေနာင္တလဲ ရတယ္” “ဘာေနာင္တ ရတာလဲ အခုမွ၊ ေန႔လည္ကေတာ့ သူမ်ားကိုသူပဲ ..ဟြန္း … မေျပာခ်င္ဘူး” “ခ်စ္လို႔ ပါယုယု ရယ္” “ဘာခ်စ္တာလဲ၊ ကေလးကို လာၿပီးေတာ့” “ယုယု ကေလးမွ မဟုတ္တာ” “ကိုခန႔္ ထက္ငယ္တာပဲ ကေလးေပါ့” “အဲဒီ ကေလးက ကေလးေတာင္ျပန္ေမြးလို႔ ရေနၿပီပဲ၊” “ကိုခန႔္ ေနာ္” “ကိုယ္ျမင္တာ ေျပာတာပဲ၊ ကိုယ္ဒီေန႔ အားလုံးျမင္ခဲ့ ရတယ္ေလ၊ အရမ္းလွတာပဲေနာ္” “ဟာ …ေပါက္ကရေတြကြာ၊ မေျပာနဲ႔” “ယုယု” “ဘာလဲ” “ယုယု ကေလး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္သက္ေသျပခ်င္တယ္ကြာ” “ဘယ္လိုၿပ ..အာ… ကိုခန႔္ ယုတ္မာတယ္၊ ေတာ္ၿပီ ဒါပဲ၊ အိပ္ေတာ့မယ္” အသံစူးေလး ႏွင့္ ရန္ေတြ႕ ၿပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ မင္းခန႔္ ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္မိပါသည္။
ယု ယု လည္း အေမတူလိမ့္မည္။ အစ ျဖစ္ေနလို႔ မင္းခန႔္ကို ရန္ေထာင္စကားေတြ ေျပာေန ေသာ္လည္း အိပ္ယာေပၚကို တကယ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ကို မ်ိဳသိပ္မည့္ မိန္းက ေလး တေယာက္ ဟုတ္ပုံမရပါ။ ေန႔လည္က သူမ ေမ်ာလြင့္ေနခဲ့ သည့္ ပုံစံက သိသာေန သည္။ မင္းခန႔္ အတြက္လိုတာ အခြင့္ အေရးျဖစ္သည္။ ထိုအခြင့္ အေရးရဖို႔ မင္းခန႔္ တပတ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရသည္။ မနက္တခါ ညတခါ ဖုန္း ဆက္၍ အေျခအေန ေထာက္လွမ္းရသလို ေဒၚခင္မမ ဆီ အေၾကာင္းရွာ သြားျခင္းျဖင့္ လည္း မ်က္ႏွာျပရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေတြက်ရင္ေတာ့ ယုယု အမူအရာက ဟိုအရင္ႏွင့္ ဘာ မွ မကြာျခားသလို ရွိသည္။ ေဒၚခင္ မမ အလစ္မွာ ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္တတ္သည့္ မင္းခန႔္၏ မီး ဝင္းဝင္း ေတာက္လု မတတ္ မ်က္လုံးႀကီးေတြ ေအာက္မွာ ဖာသိဖာသာ ေနျပတတ္သည္။ ညဖက္ ဖုန္းဆက္ရင္ေတာ့ မင္းခန႔္၏ ရိသဲ့သဲ့ စကားေတြကို ေဆာင့္လိုက္ ေကာက္ လိုက္ လုပ္ျပတတ္၏။ တရက္မွာေတာ့ ယုယု ေန႔ တဝက္ေက်ာင္းက ျပန္လာမည္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ မင္း ခန႔္ ခပ္တည္တည္ ႏွင့္ အိမ္လိုက္သြားသည္။ မသြားခင္ ေဒၚခင္မမ ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၿခ အေန ကို ေထာက္လွမ္းၾကည့္ရာ အလုပ္အရမ္းမ်ားေနသည္ ဆို၏။ “အရမ္းရႈပ္ေနတာပဲ ကိုခန႔္ ရယ္၊ ေနာက္မွေတြ႕ ၾကမယ္ေနာ္” “ကၽြန္ေတာ္ တေန႔ကို ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး တဖီးကုန္ေအာင္စားၿပီး မမအားတဲ့ အခ်ိန္ ကို ေစာင့္မယ္ သိလား” “စားထား၊ စားထား၊ အဲဒီ အတြက္ ပိုက္ဆံ ျပန္ေပးမယ္” ေဒၚခင္မမ မအားဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတာႏွင့္ မင္းခန႔္ ဝမ္းသာအားရထြက္လာခဲ့သည္။ ယု ယု ျပန္လာမယ္ ဆိုတာသိေပမယ့္ လာမယ္လို႔ ဖုန္းႀကိဳဆက္မေနေတာ့။ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ေရာက္ လာတာက ယုယု အတြက္ရင္ခုန္စရာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။ ၿခံဝက ခလုပ္ ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီး သည့္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိမ္ေရွ႕သံတံခါးနားမွာ ယုယု ေပၚလာသည္။ အ ျပာ ေရာင္ႀကိဳး တ ေခ်ာင္း အက် ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုနီနီ ေလးေၾကာင့္ ယုယု ေပါင္တံေတြ က ပိုၿပီး ျဖဴေဖြး လွ ပေနသည္။ မင္းခန႔္ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာ၏။ “တံခါးဖြင့္ မေပးေတာ့ဘူးလား” “ခနေနဦး” အထဲျပန္ဝင္သြားတာ ပုံမွန္ထက္ၾကာလို႔ မင္းခန႔္ စိတ္ပူမိသည္။ တျခားတေယာက္ေယာက္ မ်ားေရာက္ေနသလားဟု လည္းထင္မိ၏။
ခနေနေတာမွ႕ ယုယု ျပန္ထြက္လာသည္။ ႀကိဳး တေခ်ာင္းအက် ႌေပၚက အေႏြးထည္ ပါးေလး တထည္ထပ္လာတာ ေတြ႕ရ၏။ “ဘယ္သူ ေရာက္ေနလို႔လဲ” “ဘယ္သူမွ မေရာက္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ” “အထဲျပန္ဝင္သြားတာ ၾကာလို႔” “ေအာ္ ..ဒါကေတာ့ ကိစၥရွိလို႔ ေပါ့” ေျပာင္စပ္စပ္အမူအရာ ႏွင့္ အသည္းယားခ်င္စရာ ေျပာသည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ထဲ ေရာက္ သည္ ႏွင့္ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး အတင္းနမ္းမိသည္။ “ကိုခန႔္ ေနာ္၊ ေတြ႕တာနဲ႔ ဒါပဲ၊ စိတ္ညစ္လာၿပီ” စိတ္ညစ္တယ္ ဆိုေသာ္လည္း မင္းခန႔္လက္ထဲက ယုယု လြတ္ေအာင္႐ုန္းမထြက္နိုင္ပါ။ ဧည့္ ခန္းထဲက ဆိုဖာႀကီးေပၚကို မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီးလဲက်သြားသည္။ အေပၚကေန ဖိထား ေသာ မင္းခန႔္ ေက်ာျပင္ကိုလည္း လက္ကေလးေတြ ႏွင့္ သိုင္းဖက္ထား လိုက္ရ ေတာ့၏။ ျပင္း ထန္ေသာ၊ ကၽြမ္းက်င္ေသာ မင္းခန႔္၏ အနမ္းေတြမွာ ယုယု ပိတ္ေလွာင္မိ သြားေပၿပီ။ ယုယု ဘာေၾကာင့္ အက် ႌသြားထပ္ဝတ္သည္ကို မင္းခန႔္ အခုမွသိသည္။ တေယာက္ထဲဆို ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေနသည့္ ယုယု၏ ႀကိဳးတေခ်ာင္း အက် ႌေလးေအာက္မွာ အ တြင္း ခံ မရွိ။ ျဖဴမို႔ ေနသည့္ ရင္သားႏွစ္မႊာကို သဘာဝအတိုင္းေတြ႕ လိုက္ရသည္။ “လွလိုက္တာ ယုယုရယ္” “ဒါပဲ ေျပာေနတာပဲ” နို႔သီးေခါင္းေလး ေတြကို ေရွ႕သြားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြေလး ကိုက္ကာကစားေတာ့ တိုးတိုးေလး ညည္း သည္။ “ေနရခက္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာပဲ ကိုခန႔္ရယ္” ပိုၿပီးေနရ ခက္ေစရန္ ယုယုဝတ္ထားသည့္ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီတို ေလးထဲကိုလက္ထိုး ထည့္ လိုက္သည္။ ယုယု၏ ညီမေလးေပၚ ကေနအုပ္ကိုင္ၿပီး ညႇစ္သည့္ အခါ ယုယုက လက္ကို အတင္း ဖယ္ခိုင္းသည္။ “မလုပ္နဲ႔” “ခ်စ္လို႔ပဲ ယုရယ္” “ခုနမွ ရႉးေပါက္လာတာ၊ မရြံဘူးလား၊ တကထဲမွပဲ” ကိုင္ရတာ စိုဖန႔္ဖန႔္ ေနသည္ဟုထင္ေတာ့ထင္မိသားပင္။ ဒါေပမယ့္ ရြံေနလို႔ လည္းေရွ႕ မ ဆက္လို႔မျဖစ္ ယုယုႏွင့္ေနာက္တခါ ဒီလိုအခြင့္ အေရးမ်ိဳး ရဖို႔ကိုထပ္မေစာင့္ခ်င္ေတာ့ ပါ။ “ဒါေလးမ်ား၊ ေရေဆးထားတယ္ မဟုတ္လား” “ေဆးေတာ့ ေဆးတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုခန႔္က အျပင္မွာေစာင့္ေနေတာ့ ကမန္းကတန္းနဲ႔ ေရ ေျပာင္ေအာင္ မသုတ္ခဲ့ မိဘူးထင္တယ္၊ လက္ဖယ္လိုက္ ကိုခန႔္ရာ” “ကိုယ္ျပန္သုတ္ေပးမွာေပါ့” ေဘာင္းဘီေလးကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ရာ ယုယု အတင္းျပန္ဆြဲေသာ္လည္း အားခ်င္းမမၽွေတာ့ လက္ လႊတ္လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ဆိုဖာေပၚမွာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ့ ၿပီးေကြးေကြးေလး လုပ္ ထားေသး၏။ မင္းခန႔္က အတင္းဆြဲလွန္ပစ္လိုက္သည္။
စားပြဲေပၚမွာလည္း တစ္သၽွဴး ဘူးက အဆင္သင့္ ရွိေနလို႔ ေလးငါးရြက္ေလာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ညီမေလး ပတ္ဝန္း က်င္ ကို တယု တယ သန႔္ရွင္းေပးလိုက္သည္။ အပ်ိဳစင္ေလး ဆိုေတာ့ ယုယု၏ ညီမေလးက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိသည္။ အကြဲေၾကာင္း ေအာက္က အေပါက္ေနရာေလးက ေစ့ပိတ္လို႔ ေနသည္။ အေမႊးေလးေတြ ေတာင္သိပ္ၿပီး သန္သန္ မာမာ မရွိ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့ စပ္စပ္လိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒၚခင္မမ ပစၥည္း ႏွင့္ ေတာ့ ခပ္ ဆင္ဆင္ တူသည္ဟု ထင္မိ၏။ ယုယု လည္းေဒၚခင္မမ အရြယ္ေရာက္ရင္ အေမ လိုျဖစ္သြား နိုင္သည္။ “ဒါေလာက္ႀကီး မၾကည့္နဲ႔ကြာ ရွက္တယ္” မင္းခန႔္ မ်က္လုံးေတြကို လက္နဲ႔ ပိတ္ၿပီး အတင္းျပန္တြန္းထုတ္လို႔ ဖယ္လိုက္ရသည္။ အ ခန္း ေထာင့္က အမွိုက္ပုံးထဲကို တစ္သၽွဴးေတြ ပစ္ၿပီး ျပန္လွည့္လာေတာ့ ယုယုက အလိပ္ လိုက္ေလး ျဖစ္ေနသည့္ သူမ၏ ေဘာင္းဘီကို ေျဖၿပီး ျပန္ဝတ္ဖို႔ လုပ္ေနသည္။ “မဝတ္ပါနဲ႔ ဦးယုယုရယ္” ပုခုံးေလးကို ဖက္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ယုယု မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ “ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဒီတိုင္းႀကီးေနရမွာလား ေျပာပါဦး” “ဒါဆို ယုယု အခန္းသြားမယ္ေလ” “အို” ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ယုယုကိုယ္ေလးကို ကေလးခ်ီသလို ဆတ္ကနဲ ေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္အတြင္းဖက္က ယုယု အခန္းဆီကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ေခၚသြား၏။ “ဟင္ …ယု အခန္းကို သိတယ္” ယုယု အခန္း ႏွင့္ ကပ္လ်က္က ေဒၚခင္မမ အခန္းဆိုတာက မင္းခန႔္ ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ ခ်င္တိုင္းထြက္ေနသည့္ ေနရာျဖစ္သည္။ ဒီအိမ္ထဲမွာ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ မင္း ခန႔္ အကုန္သိေၾကာင္း ယုယု မသိရွာပါ။ “တံခါး ဝမွာ pooh ႐ုပ္ေလး ကပ္ထားတယ္ေလ၊ ေဒၚခင္မမ က ကပ္မလား” “လူလည္ႀကီး” သန႔္ ရွင္းၿပီးေမႊးရနံ့ ေလးတမ်ိဳးသင္းပ်ံ႕ေနသည့္ အပ်ိဳမေလး၏ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ယု ယု ကို ကုတင္ေပၚ အသာေလးခ်ေပးလိုက္၏။ “ကိုခန႔္” “ဟင္” “ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ယုယု ေၾကာက္တယ္” “မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကေလးရယ္၊ ယုယု ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား” ရီေဝမႈန္မွိုင္းသည့္ မ်က္လုံးႀကီးေတြ ႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေခါင္းညိတ္သည္။ ယုယု မ်က္ဝန္း အိမ္ ထဲမွာ မ်က္ရည္သီသီေလး ေဝ့ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာလည္းေတြ႕ရ၏။ “ကိုယ္ကလည္း ယုယုကို ခ်စ္တယ္၊ တေယာက္ကို တေယာက္ခ်စ္ၾကတာ ေၾကာက္စရာမ ဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္ကိုေလၽွာ့ထား ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ စဥ္းစား ဟုတ္လား” ယုယု ေၾကာင္ေငးေငး ေလးႏွင့္ မင္းခန႔္ကို ၾကည့္ေနသည္။
ေသြးသားတက္ႂကြလႈပ္ရွား တတ္ေသာအရြယ္မို႔ အေတြ႕ အၾကဳံသစ္တခုကို ရယူခံစားၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမ အ တြက္ ပထမဆုံး ျဖစ္ေနလို႔ စိုးထိတ္ေနရရွာပုံရသည္။ အမွန္ကို ဝန္ခံရလၽွင္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ယုံၾကည္မႈ ရွိေသာ္လည္း ယုယုႏွင့္ ဒီလို အေျခအေနကို အခ်ိန္တိုအတြင္းေရာက္လာ လိမ့္ မည္ဟု မင္းခန႔္ ေမၽွာ္လင့္ မထားမိခဲ့ပါ။ သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ ယုယုကို ခ်စ္ ခြင့္ပန္ အေျဖရယူၿပီးေနာက္ လူကိုရဖို႔ အခ်ိန္တခုေတာ့ ယူကာသိမ္းသြင္းရမည္ဟု ထင္ ထားခဲ့ပါသည္။ အရင္တပတ္က ယုယုႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ျခင္းေတြ႕ခဲ့ရျခင္းက အရာရာကို အေကာင္းဖက္ကို တြန္းပို႔ ခဲ့သည္။ အထိအေတြ႕ က ယုယုကို ယစ္မူးသြားေစခဲ့ပုံရသည္။ အခုလည္း ပါးစပ္က ေၾကာက္သည္ေျပာေနေပမယ့္ ညင္းဆန္ဖို႔ ယုယုမွာ အားအင္ နည္းေနၿပီဆိုတာ မင္းခန႔္ ေကာင္းေကာင္းအကဲခတ္မိပါသည္။ အေႏြးထည္ႏွင့္ ႀကိဳးတေခ်ာင္းအက် ႌေလးကို ခၽြတ္ခ်ိန္မွာ ယုယုကိုယ္ေလးတုန္ေနသည္။ “မရွက္ပါနဲ႔ ေတာ့ယုယုရယ္” တီးတိုးေလးကပ္ေျပာရင္း အနမ္းေတြဆက္တိုက္ေႁခြေပးလိုက္ေတာ့ယုယု ၿငိမ္သြား ရွာ သည္။ မင္းခန႔္ကလြဲရင္ ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးသည့္ ယုယု၏ ညီမေလးကို မ ၾကာ ခင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည့္ တိုက္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစဖို႔ အေကာင္းဆုံးႏွိုးဆြေပးေန မိ၏။ ေလာေလာလတ္လတ္ရႉးေပါက္ထားသည္ဟု ယုယုကသာဝန္ခံ မထားရင္ ခ်စ္္စရာ ေကာင္းသည့္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ပစၥည္းေလးကို မင္းခန႔္ ဘာဂ်ာေကာင္းေကာင္းဆြဲခ်င္ဆြဲမိ နိုင္သည္။ အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ ယုယု၏အစိေလးက ဖုသည္ဆို႐ုံမၽွေလးဖုေနသည္။ လက္ထိပ္ဖ်ား ေလးႏွင့္ ကလိေပးေတာ့ ယုယု တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ေလးညည္းသည္။ အေပါက္ဝကေလး ကိုေတာ့ လက္ႏွင့္ရစ္ကာရစ္ကာ ကစားရင္း အရည္ေတြထြက္လာေအာင္ခ်ဴရ၏။ “ကိုခန႔္ …ကိုခန႔္ ….ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး ကိုခန႔္ရယ္”မိန္းကေလး အမ်ားစုလုပ္တတ္ၾကသည့္ လက္ႏွင့္ပြတ္ၿပီးစိတ္ေျဖသည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ယ ယု လုပ္ဖူးပုံမရေပ။ ေနာက္မွပဲ ယုယု သိမသိ ေမးၾကည့္ရမည္။ အခုေတာ့ နို႔ကေလး ကို တစစ္စစ္ ကိုက္ရင္း ညီမေလးကို ဟိုဟိုဒီဒီ ကစားလိုက္သည္ႏွင့္ ယုယု တကိုယ္လုံးတုန္ခါ ေန၏။ မင္းခန႔္ လက္ေခ်ာင္းေတြ စိုရႊဲကုန္ေအာင္ အရည္ေတြလည္း အဆက္မျပတ္စိမ့္ ထြက္ လာသည္။
ေစာင့္ေနသည့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာေပၿပီ။ မင္းခန႔္ထရပ္ လိုက္သည့္အခါ ယုယု မရဲတရဲေလးေမာ့ၾကည့္သည္။ ခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ေန တာျမင္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ အခန္းေလးထဲမွာ မင္းခန႔္ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည့္ အသံက ယုယု ကိုယ္လုံး ေလးကို တုန္ကနဲျဖစ္သြားေစ၏။ ျဖဴစင္ႏုဖတ္ေသာ ကိုယ္လုံးေလးက ထိရက္စရာပင္မရွိ။ ဒါေပမယ့္ မထိလို႔လည္း အလုပ္မျဖစ္ပါ။ အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ ေအာက္ခံေဘာင္း ဘီကို ဝတ္ထားသည့္ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ ေရာလုံးခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ “အို” မသိမသာေလး ခိုးၾကည့္လိုက္သည့္ ယုယု၏ မ်က္လုံးေလးေတြ မင္းခန႔္ ေပါင္ခြဆုံဆီမွေန အေပၚကို မတ္ေထာင္ေနသည့္ ဟာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးဝိုင္းစက္ ျပဴးက်ယ္သြား၏။ မ်က္ႏွာ ေလးလဲ ေဆးနီပက္လိုက္သလို ရဲတြတ္သြားသည္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ေၾကာက္လန႔္ မသြားေစ ရန္ မင္းခန႔္က လူခ်င္းအျမန္ပူးလိုက္၏။ “ခ်စ္တယ္ ယုရယ္” မ်က္ႏွာကို ဝွက္ထားေသာေၾကာင့္ နမ္းဖို႔ အတြက္ မနည္းျပန္ေဖၚထုတ္ယူရသည္။ ေပါင္ ကို ျဖဲထုတ္သည့္ အခါ နည္းနည္းေတာင့္ေနေပမယ့္ မင္းခန႔္က အားထည့္တြန္းလိုက္သည့္ အခါ ပြင့္ဟသြားသည္။ “ကိုခန႔္ …ေၾကာက္တယ္” “မေၾကာက္ပါနဲ႔ ယုရယ္၊ အားလုံးအဆင္ေျပသြားမွာပါ” ယုယု မ်က္လုံးေလးေတြမွာ စိုးရိမ္ထိတ္လန႔္ မႈက အထင္းသားေပၚေနသည္။ မျငင္းဆန္ ဘဲ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ထားေပမယ့္ အစဆိုေတာ့လည္း အပ်ိဳမေလး ေၾကာက္တာ မဆန္းပါ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းထိုးမထည့္ေသးပဲ အကြဲေၾကာင္းေလး အတိုင္းအထက္ေအာက္ အစုန္အ ဆန္ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ယုယုကေတာ့ မင္းခန႔္ မ်က္ႏွာကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ ထည့္ ေတာ့မည္ဟု အဝနားေလးမွာ ေတ့ၿပီးနည္းနည္းဖိလိုက္ေတာ့ ယုယုလက္က မင္းခန႔္ ကုပ္ ပိုးဆီ ေရာက္လာၿပီး ေကာ္လာစကိုဆြဲသည္။ မင္းခန႔္ ခုထိအက် ႌမခၽြတ္ရေသး။ “ကိုယ့္လည္ပင္း ျပတ္သြားပါဦးမယ္ ယုရယ္၊ ခါးကိုဖက္ထားေနာ္” လက္ကို ခါးဆီ ေရႊ႕ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ မင္းခန႔္ လည္းအက် ႌခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ လြတ္ လြတ္ လပ္လပ္ရွိသြားေတာ့မွ သူ႔ဟာႀကီးကို အဝနားျပန္ေတ့ လိုက္ၿပီး ေခါင္းျမဳပ္ ႐ုံေလာက္ ဖိခ်လိုက္၏။ “အား …အရမ္းတင္းတယ္…ကြဲေတာ့မယ္ …အား” မင္းခန႔္ ခါးကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ႏွင့္ အတင္းကုပ္ဆြဲၿပီး ယုယုေအာ္ေတာ့သည္။ “မကြဲပါဘူးယုရဲ့၊ စိတ္ထင္လို႔ပါ၊ ခနေလး ခနေလးပဲ” အရွိန္ေလးရေနတုန္း မပ်က္ေစဖို႔ အတြက္ ယုယုကို ေခ်ာ့ရင္း ထပ္ထိုးသြင္းလိုက္ရာ တ ဝက္ နီးနီးေလာက္အထိဝင္သြားသည္။ တြန႔္လိမ္ၿပီး အသည္းအသန္ေအာ္ေနေပမယ့္ ယုယု ဟာေလးက သူ႔ပစၥည္းကို ေကာင္းေကာင္းလက္ခံနိုင္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။
“အရမ္းနာတယ္ ကိုခန႔္ရယ္၊ ျပန္ထုတ္လိုက္ေနာ္၊ ေနာက္မွ..ေနာက္မွ၊ ယုယုႀကီးလာမွ ကိုခန႔္ သေဘာသိလား” ၾကပ္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကပ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ႏွင့္ လက္ေလၽွာ့လို႔ မျဖစ္ပါ။ နာတာကိုပဲ သိၿပီး ယုယု ေနာက္ဆိုရင္ေၾကာက္သြားလိမ့္မည္။ နာက်င္ျခင္းေတြေနာက္ က အရသာကို ယုယု သိေအာင္ေပးရလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္မဆုတ္ဘဲ တဝက္ မွာ ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနလိုက္သည္။ “အို ..နာတယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့ဆို ..အား …ကိုခန႔္ ..အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ” ယုယု အေန အထားက ခံနိုင္ရည္ရွိလာသလိုျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ မင္းခန႔္ ေမးလိုက္သည္။ “နာေသးလား ယုယု” “နာတယ္၊ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး၊ အား ..ကိုခန႔္ …ဆိုးတယ္ကြာ” “အခုနေလာက္ မနာေတာ့ဘူး မဟုတ္လား” “မသိဘူးကြာ၊ ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ၊ ဒီမွာ ေနရခက္ပါတယ္ ဆိုေနမွ” မင္းခန႔္ သေဘာက်စြာျပဳံးလိုက္မိသည္။ မလုပ္ပါႏွင့္ ျပန္ထုတ္ပါေတာ့ဟု ယုယု မေျပာ ေတာ့ေပ။ “ဒါေတာင္ ကိုယ္က အဆုံးအထိ မသြင္းရေသးဘူး၊ ယုယု ရတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထည့္လိုက္ ေတာ့မယ္ေနာ္” “ဟာကြာ၊ ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္၊ ကိုခန႔္ အရမ္းႏွိပ္စက္တာပဲ” “ခ်စ္လို႔ပါယုရယ္” ယုယုကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္ခ်ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ခပ္ရြရြ လိုက္နမ္း ၿပီးေနာက္ ယုယု အာ႐ုံေျပာင္းေနစဥ္ အားစိုက္ၿပီး အဆုံးအထိ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္၏။ “အား ..ေသပါၿပီ၊ နာလိုက္တာ” က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းႏုႏုေလးထဲကို တိုးဝင္သြားခ်ိန္မွာ မင္းခန႔္နား ထဲ တြင္ ဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်စ္ဖ်စ္ အသံေတြၾကားလိုက္ရသလိုရွိသည္။ ေပါင္ခြဆုံႏွစ္ခု ဖ်ပ္ကနဲ ရိုတ္ မိသြားခ်ိန္တြင္ အရာရာက သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္လာၿပီဟု မင္းခန႔္ ခံစားလိုက္ရသည္။ နာ က်င္မႈ ျဖင့္ရႈံ႔မဲ့ေနသည့္ ယုယု၏ မ်က္ႏွာေလးက သနားစရာထက္ မင္းခန႔္အတြက္ ရမၼက္ ပိုၿပီးႂကြခ်င္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ႀကိဳက္သြင္းလို႔ ရၿပီဆိုေတာ့ မင္းခန႔္ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပါ။ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ခပ္မွန္ မွန္ေလး ေဆာင့္ေပးေနေသာအခါ ယုယု၏ ေအာ္သံေလးေတြ မစဲေတာ့ပါ။ မ်က္ႏွာေလး ကလည္း နီသထက္နီလာသည္။ အသက္ပင္မရႉနိုင္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ေအာ္ညည္း ရင္း မင္းခန႔္ကို ရန္လုပ္ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနရွာသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ အေတြ႕ အၾကဳံသစ္ ခံစားမႈ အသစ္မွာ ယုယု နစ္ျမဳပ္သြားၿပီးဆိုတာ သိလိုက္လို႔ မင္းခန႔္ အတြက္ညႇာတာစရာ ထိန္းခ်ဳပ္စရာ မလိုေတာ့ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး အေတြ႕ အၾကဳံရွိၿပီးသား မိန္းမ တ ေယာက္ ကို ဆက္ဆံသလို ဆက္ဆံပစ္လိုက္သည္။ ယုယုပစၥည္းေလးကေတာ္ေတာ္က်ပ္သည္။
အထဲက အသားႏုႏုထြတ္ထြတ္ ေလးေတြကို မင္းခန႔္ ဟာႀကီးႏွင့္ မညႇာမတာ ပြတ္တိုက္ထိုးသြင္းသည့္ အခါ ယုယုလည္း တထြန႔္ထြန႔္ လူးေနသလို မင္းခန႔္ အတြက္လည္း အလြန္ေကာင္းသည့္ ခံစားမႈတရပ္ကို ေပးသည္။ ဒါ ေၾကာင့္ မင္းခန႔္ သိပ္အၾကာႀကီးထိန္းထားဖို႔ စိတ္မကူးပါ။ တန္ေဆး လြန္ ေဘး ဆို သည့္ စကားရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ စိမ္တည္ၿပီး လုပ္ေနရင္ ယုယု ခံနိုင္တာထက္ ေက်ာ္သြား နိုင္သည္။ “ယုယု မခံ နိုင္ေတာ့ရင္ေျပာေနာ္” မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုက္ျပသည္။ အသည္းယားလာလို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ေလာက္ အားကုန္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ယုယု ေပါင္တံေတြ မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္းလို ျပဲ ကားသြားၿပီး အသံကုန္ေအာ္ေတာ့သည္။ မင္းခန႔္ မရပ္ေတာ့ပါ။ ထိုေပါင္တံေတြကို အကား ဆုံး အေနအထားတြင္လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဖိကာထိန္းထားၿပီး ဆက္တိုက္ေဆာင့္ပစ္လိုက္ ေတာ့၏။ “နာပါတယ္ ဆိုမွ၊ အား …ကိုခန႔္ …ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး၊ မရပ္ေတာ့ဘူးလား” မင္းခန႔္ မရပ္ပါ။ အံကိုႀကိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္သည္။ “ကိုခန႔္ ရယ္…ယုယု မေန တတ္ေတာ့ဘူး၊ အား …အား” ယုယုထဲကေန အရည္ေတြ ဒလေဟာထြက္က်လာသည္။ အရည္မ်ားလာသည္ႏွင့္ အမၽွ အသြင္း အထုတ္ကလည္း လုပ္လို႔ ပိုေကာင္းလာသည္။ ယုယု အသံကလည္း ငိုသံပါ လာ သည္။ အခုခ်က္ခ်င္းငိုခ်လိုက္ေတာ့ မလိုပင္။ မၾကာခင္ယုယု ၿပီးေတာ့မည္မွန္းသိလိုက္ လို႔ မင္းခန႔္ လည္းသူပါ ၿပီးနိုင္ရန္ စိတ္ကိုမာန္သြင္းၿပီး ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ လာေအာင္ အားထည့္ ၿပီးလုပ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ယုယုကလည္း ေအာက္ကေနအားကုန္ သိုင္းဖက္ထား လို႔ မနည္းရေအာင္လုပ္ေနရေသး၏။ “ကို ..ကို ..ခန႔္” ယုယု ၿပီးသြားေပၿပီ။ သူမ၏ အမူအရာက အိပ္မက္နယ္ တခုကိုေရာက္သြားသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ သြား၏။ မင္းခန႔္ကို ဖက္ထားသည့္ လက္ေတြလည္း ေျပေလ်ာ့သြားသည္။ မင္းခန႔္ လည္းၿပီး လုလု ျဖစ္ေနလို႔ ယုယုလက္ကေန႐ုန္းထြက္ ၿပီး သူ႔ဟာႀကီးကို ဆြဲထုတ္က အျပင္မွာဂြင္း ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ေလာက္ တိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ ယုယု၏ ဆီးခုံျဖဴျဖဴေလး ေပၚႏွင့္ အေမႊး ေလးေတြၾကားထဲကို မင္းခန႔္၏ အခ်စ္ရည္ေတြ တပြက္ပြက္အန္က်သြားေလေတာ့သည္…ၿပီး။
