“ကၽြတ္”
မိုးမိုးခိုင္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ထဲ စိတ္မထည့္နိုင္ဘဲ အာ႐ုံေဝ၀ါး စိတ္ညစ္ျငဴးေနသည္။ ဒါေတြအားလုံးရဲ့ တရားခံက မိမိ ေယာကၤ်ား ရဲမာန္။ ဒီေန႔အတြက္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ၊ မေန႔ညက အျဖစ္ကို မိုးမိုးခိုင္ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။
မေန႔က မိုးမိုးခိုင္ ႐ုံးမဆင္းမီ ရဲမာန္ ဖုန္းဆက္သည္။
“မိုး ေရ..ညေန အိမ္မွာ ဘီယာေသာက္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြပါမယ္။ အျမည္းေလး စီစဥ္ထားေပးပါဦး”
သေဘၤာအရာရွိတစ္ဦးျဖစ္သူ ရဲမာန္ ျမန္မာျပည္တြင္ နားေနခိုက္ အလိုလိုက္သည့္အေနျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္က မၾကာခဏ
အိမ္တြင္ ဝိုင္းစီစဥ္ေပးတတ္သည္။
“ဘယ္အခ်ိန္လဲ ေမာင္။ ဒီေန႔က ကုမၸဏီ ေျခာက္လပတ္ စာရင္းခ်ဳပ္ရမွာ။ ၇ နာရီေလာက္မွ အိမ္ေရာက္မယ္” “ဟာကြာ….ဒီမွာ ေျပာၿပီးေနၿပီ။ ဘယ္လို လုပ္မလ”ဲ
“အင္း….ဒါဆို ဆိုင္က ဝယ္လာေပးမယ္။ အိမ္မွာ ေတာ့ လုပ္ေပးဖို႔ မလြယ္ဘူး။ အခ်ိန္မရဘူးေလ ေမာင္ရဲ့”
“အင္း ဟုတ္ၿပီ။ ဒါလည္း ေကာင္းပါတယ္”
ည မိုးမိုးခိုင္ အိမ္ေရာက္ၿပီး အစားအေသာက္ျပင္ဆင္ေပးၿပီးလို႔ မၾကာခင္ ရဲမာန္ေရာက္လာသည္။
“ဟာ..ေအာင္သူဝင္းပါလား။ ရဲမာန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါမယ္ဆိုလို႔ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔” ရဲမာန္ႏွင့္ပါလာသူက မိုးမိုးခိုင္ ဘြဲ႕ရကာစက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတစ္ခုတြင္ ေျခာက္လခန႔္ အတူတက္ဖူးခဲ့သူ။ ေနာက္ပိုင္း သေဘၤာလိုက္ရာမွ ရဲမာန္
ႏွင့္ ခင္မင္လာသူျဖစ္သည္။ မိုးမိုးခိုင္ႏွင့္ သင္တန္းတုန္းက ထူးထူးျခားျခား မခင္ခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ကို မၾကာခဏ လိုက္လာေလ့ရွိသျဖင့္ ရင္းႏွီးေနၿပီးျဖစ္သည္။
“ေအးကြာ ဟိုအဖြဲ႕က ေနာက္က်တယ္ မေစာင့္နိုင္ဘူးဆိုလို႔ ထြက္လာတုန္း ေအာင္သူနဲ႔ေတြ႕တာ” ဟု ရဲမာန္က
ဝင္ေျပာ လိုက္သည္။
“ကဲ ဒါဆိုလည္း အစားအေသာက္ေတြ အဆင္သင့္ပဲ။ မိုးေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္။ ေအာင္သူ ခဏေနာ္” ဟု ဆိုကာ မိုးမိုးခိုင္
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း ဝင္ခဲ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းမွန္အတြင္း မိန္းကေလးတို႔ ထုံးစံ မွန္ထဲ အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္မိေတာ့ မိုးမိုးခိုင္ မိမိကိုယ္ကို
ေက်နပ္မိ သည္။ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိၿပီဆိုေပမယ့္ တင္းတင္းရင္းရင္း ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးရွိေနဆဲ ကိုယ္လုံး။ ဝင္းဝါသည့္ အသားအေရ ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ ညိဳေမွာင္ေသာ ဆံေကသာ၊ ေျပျပစ္တဲ့ ပခုံးသားေတြေအာက္က မႀကီးေပမယ့္ မေသးလွတဲ့ နို႔ႏွစ္လုံး၊ အနည္းငယ္ဆူၿဖိဳးစျပဳေနတဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ အလိုက္ဖက္ဆုံး တင္သားေတြ။ အသက္ ငယ္ငယ္ ၁၉
ႏွစ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့လို႔ သမီးတစ္ေယာက္ရကာ သမီးပင္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသူအျဖစ္ ျပင္ဦးလြင္တြင္
ေဘာ္ဒါေဆာင္တက္ေနၿပီဆိုေပမင့္ မိုးမိုးခိုင္၏ ရင့္က်က္တဲ့ အလွတို႔က ပ်ိဳျမစ္စျပဳဆဲ။
ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲ မသိ၊ အျပင္ခန္းကို ထြက္လာေသာ ရဲမာန္တို႔ ၀ိုင္းက
အရွိန္ရေနၿပီ။
“မိုးလာေလ ဒီကို” ရဲမာန္က သူထိုင္ေနသည့္ ဆိုဖက္ေဘးကို ပုတ္ျပကာ လွမ္းေခၚသည္။
“ကဲ ဆက္ပါဦးကြ ေအာင္သူဝင္းရ” ရဲမာန္က တစ္ဆက္တည္း ေအာင္သူဝင္းကို လွမ္းေျပာသည္။
“ဟာ မမိုးခိုင္ သိကုန္ဦးမယ္ဗ်…ဟား..ဟား” ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆိုသည္။
“အံမယ္ ငါမသိေစခ်င္ရေအာင္ ဘာေတြမ်ား ေျပာေနတာလ”ဲ
မိုးမိုးခိုင္က စကားေထာက္အေပးတြင္ ရဲမာန္က ဝင္၍
“ဒီေကာင္ ဥေရာပေရာက္တုန္း အျဖဴမေတြနဲ႔ ျမဴးခ့တဲ
ာ စားျမဳံ႕ျပန္ေနတာေလ” ဟု ေျပာလိုက္သည္။
“အံမယ္ တယ္ဟုတ္ပါလား” ဟု မိုးမိုးခိုင္က လကဖက္တစ္ဇြန္းေကာက္စားရင္း အလိုက္အထိုက္ေျပာလိုက္သည္။
“ဘယ္က တယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ျမန္မာမေတြနဲ႔ အကြာႀကီးပါဗ်ာ။ အျပင္ကသာ ဟုတ္မလိုနဲ႔ အတြင္းက်ေတာ့
ဖြယ္တယ္တယ္၊ အာတာတာန႔”ဲ
ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆိုသည္။
႐ုတ္တရက္ ထိုမၽွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလာမည္ဟု မထင္ထားေသာ မိုးမိုးခိုင္ မ်က္ႏွာရဲသြားေသာ္လည္း
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ စကားလႊဲရန္ ႀကိဳးစားသည္။
“ဒါနဲ႔ ဥေရာပမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့လဲ ေအာင္သူဝင္း”
“သုံးလေက်ာ္ေလာက္ပါ။ ေဟာ္လန္၊ ဂ်ာမနီ၊ အဂၤလန္ လွည့္ေနတာပဲ။ ေဟာ္လန္ကေတာ့ အေပါဆုံးပဲ။ ေစ်းေရာ
ေစာ္ေရာ တျခားေနရာေတြထက္ေပါတယ္” ဟု ေအာင္သူဝင္းက စကားျပန္လွည့္သည္။
ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ခါးကို ဖက္ထားသည့္လက္ကို ဖင္တုံးေပၚသို႔ ေရႊ႕ကာ ညႇစ္ရင္းျဖင့္ “ငါတု႔လိ
အဲဒီဖက္မေရာက္ဖူးကြ။ ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတယ္” ဟု ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
ုိင္္းက
မိုးမိုးခိုင္က ေအာင္သူဝင္းေရွ႕တြင္ျဖစ္သျဖင့္
မသိမသာ ရဲမာန္လက္ကို ဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ရဲမာန္က မေလၽွာ့။
ေအာင္သူဝင္းသည္ သင္တန္းတက္စဥ္ကတည္းက စားေနက် ေၾကာင္ပါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း မိုးမိုးခိုင္သိထားသည္။ ရိုးရိုးတန္းတန္း ခင္မင္သူျဖစ္သျဖင့္ ထိုကိစၥ မိမိႏွင့္ မပတ္သက္ေသာ္လည္း ယခုလို အေျခအေနတြင္ေတာ့ ေခါင္းထဲ ထိုအေတြးေရာက္လာသည့္အတြက္ ရဲမာန္ကို ဟန႔္တားလိုျခင္းျဖစ္သည္။
“သူတို႔က ေအးရွန္းဆို အထင္ေသခ်င္ၾကတာ။ စံခ်ိန္မမီဘူးဆိုၿပီးေတာ့။ ကိုယ္ေတြက tဥbe ဆြဲထားတဲ့ေကာင္ေတြဗ်ာ။
ေတာ္႐ုံ အျဖဴေတာ့ ရယ္သေပါ့” ဟု ေအာင္သူဝင္းက ဆက္သည္။
ေအာင္သူဝင္း စကားေျပာေနခ်ိန္ ရဲမာန္လက္က တျဖည္းျဖည္း မိုးမိုးခိုင္ ရင္သားမ်ားေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။
ဖင္လုံးကို ညႇစ္ကတည္းက တားမရသျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္လည္း မတားေတာ့။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ဝတ္ထားသည့္ ခါးတို ဘေလာက္စ္ေအာက္မွ လက္ထည့္ကာ ရင္သားမ်ားကို ထိကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။
မိုးမိုးခိုင္က ေအာင္သူဝင္း မသိေအာင္ လက္ကုုိ ဖယ္ထုတ္ရန္ႀကိဳးစားရင္း “ေအာင္သူဝင္းရွိေနတယ္ေလ ေမာင္။ ဘယ္လို လုပ္ေနတာလဲ” ဟု ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားသြားေသာ ေအာင္သူဝင္းက
“ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ ရင္မခုန္ပါဘူး မမိုးခိုင္။ သေဘၤာသားပါဗ်။ strip clဥb ေတြမွာေတာင္ ရင္မခုန္ဘူး” ဟု
ေျပာလိုက္ရာ ရဲမာန္က တဟားဟားရယ္ရင္း မိုးမိုးခိုင္ကို ခြ၍ သူ႔ေပါင္ၾကားသို႔ ထည့္ကာ ေနာက္ေက်ာမွေန၍
အကၤ်ီေအာက္ရွိ နို႔ႏွစ္လုံး ကို လက္ထည့္ ႏွိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လုံး အေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၿပီကို မိုးမိုးခိုင္ သတိျပဳမိလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚရွိ Vodkအ ဝမ္း လီတာ ပုလင္းက လက္တစ္လုံးခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။
ရဲမာန္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာ မိုးမိုးခိုင္မွာ နို႔ႏွစ္လုံးကို အႏွိုက္ခံရသည့္အထဲ ဖင္ၾကားသို႔ ေထာက္ေနေသာ ရဲမာန္၏ လိင္တံႀကီးကိုလည္း ခံစားမိေနရာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ဖီးလ္တက္ေနသည္ကို ဝန္ခံရေပမည္။ အေရးထဲ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္၏ နသယ္စပ္ကို နမ္းေနရာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ စစ္စစ္ စစ္စစ္ႏွင့္ အေရလိုက္လာသည္ကို မိုးမိုးခိုင္ ခံစားမိေနသည္။
ေအာင္သူဝင္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဖုန္းျဖင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္ၾကည့္ေနသည္လား တစ္ခုခုလုပ္ေနသည္လား မိမိတို႔ဖက္သို႔ မလွည့္သျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္ ရဲမာန္ကို လႊတ္ေပးထားမိသည္။ တစ္ဆက္တည္း မိမိကိုယ္ကို နားမလည္ ျဖစ္ေနမိသည္။ ဤ အခ်ိန္ထိ အိမ္ခန္းထဲတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အရွက္ကုန္ နည္းစုံံ ဆက္ဆံဖူးၾကေသာ္လည္း ထိုကိစၥကို အျခားသူ မ်ားႏွင့္ စကားအျဖစ္ပင္ ေျပာေလ့မရွိ။ ယခုတစိမ္းေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ ဤသို႔ အပ်က္မတစ္ဦး သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္ကို နားမလည္နိုင္။ သို႔ေသာ္ အမွန္အတိုင္းဆိုရလၽွင္ ျပင္းထန္သည့္ ခံစားမႈတစ္ခုကို ခႏၶာကိုယ္
ေအာက္ရပ္ဝန္းဆီက ပို႔ေပးေနသည္ကိုေတာ့ အလြန္သာယာမိေနေပၿပီ။
မိုးမိုးခိုင္ ျပန္သတိထားမိေတာ့ ရဲမာန္၏ လက္တစ္ဖက္ကို သူ႔နို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ခုကို ေခ်ေပးေနခ်ိန္ ေနာက္လက္ တစ္ဖက္က ထမီကို အနည္းငယ္ေျဖလ်ာ့၍ အစိေလးကို ကလိရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီ။
တားမရသည့္ အတူတူ အိပ္ခန္းတြင္း ေရႊ႕ရန္ မိုးမိုးခိုင္ ႀကိဳးစားသည္။
“ေမာင္ အထဲသြားရေအာင္”
“ေအာင္သူဝင္းေသာက္လို႔ မၿပီးေသးဘူးေလကြာ။ အားနာစရာႀကီး”
“အ…” ရဲမာန္က ေျပာရင္းျဖင့္ အစိေလးကို ကလိလိုက္ရာ မိုးမိုးခိုင္ စကားျပန္မေျပာနိုင္ျဖစ္သြားသည္။
ေအာင္သူဝင္းက ဝင္၍ “ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ေလ ကိုရဲ” ဟု ဆိုသည္။
“မင္း အိမ္မွာ အိပ္မယ္ဆို။ လုပ္ကြာ ဆက္ေသာက္ပါ။ ထည့္ကြာ ငါလဲ ခ်မယ္”
ေအာင္သူဝင္းက လက္က်န္ကုုိ ခြက္ႏွစ္လုံး ခြဲငွဲ႕လိုက္သည္။
ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္နို႔ကို ႏွိုက္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္ကို ထုတ္၍ ခြက္ကို ယူကာ တစ္ခ်က္တည္း ေမာ့လိုက္ၿပီး လုပ္လက္စ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္သည္။
ေနာက္ဆုံးတစ္ခြက္ကို တဟုန္တိုးေမာ့လိုက္သည့္ အရွိန္က ရဲမာန္ကို အေတာ္ထိသြားသည္။ စကား ေလးလုံး မကြဲေတာ့။ မိုးမိုးခိုင္က စကားျဖင့္ ေျပာမေနေတာ့ဘဲ အတင္းထ၍ ရဲမာန္ကို လက္ဆြဲကာ အခန္းတြင္း ေခၚသြားသည္။
တစ္ဆက္တည္း ေအာင္သူဝင္းကို “ဆက္ေသာက္ေနာ္။ ငါတို႔ သြားအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ကိုရဲမာန္အရမ္းမူးေနၿပီ” ဟု
လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
ရဲမာန္က “ဟားဟား…မူးေပမယ့္ စြမ္းေသးတယ္ေနာ္။ ငါျပန္ထြက္လာခဲ့မယ္ ေအာင္သူဝင္း”ဟု မူးမူးႏွင့္ ဝင္ေျပာ လိုက္
ေသးသည္။
အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ရဲမာန္က မိုးမုးခိုင္ကို ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရနမ္းေတာ့သည္။
အျပင္တြင္ ဟန္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း မေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မိုးမိုးခိုင္ကလည္း မြတ္သိပ္ေသာ
အနမ္းတို႔ျဖင့္ တုံ႔ျပန္ရင္း အက်ီၾကၤယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးမ်ားျပဳတ္သြားၿပီးေနာက္ ရဲမာန္က ဘရာစီယာကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး
မိုးမိုးခိုင္ နို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ
နမ္းစုပ္ေလသည္။ ေရွ႕က အရွိန္ေၾကာင့္ ခရီးေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မိုးမိုးခိုင္မွာ လြန႔္လူးကာ အားအီးျဖစ္ေနေတာ့ သည္။
“အား…ေမာင္ရယ္။ ေကာင္းတယ္”
ရဲမာန္မွာ စကားျပန္မေျပာအား။ မည္သည့္အခ်ိန္က ထမီကၽြတ္သြားမွန္းမသိ၊ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ
ေအာက္ပိုင္းသို႔ ေရာက္သြားေပၿပီ။
မိုးမိုးခိုင္၏ ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို ရဲမာန္ လ်က္စုပ္လိုက္သည့္အခါ မိုးမိုးခိုင္ တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားသည္။
“ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္ေတာ့ကြာ” ဟု မိုးမိုးခိုင္က ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
ရဲမာန္လၽွာက မိုးမိုးခိုင္၏ ေစာက္စိေပၚေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ အဂၤလိပ္အကၡရာ ေအ၊ ဘီ၊ စီ အစုံကို အစိေပၚ တြင္ လၽွာႏွင့္ ေရးရင္း ရဲမာန္က နီညိဳညိဳ ဖင္ေပါက္ဝကို လက္မႏွင့္ ဖိ၍ ကလိလိုက္သည္။
“အား..ရွီး…ေကာင္းတယ္ ေမာင္ရယ္…ရွီး”
အစိေပၚမွတဆင့္ လၽွာကို
ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔
ထိုးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ ရွလြတ္ ရွလက္
အသံတို႔ အစုံၾကားေနရ သည္။
မိုးမိုးခိုင္လက္မ်ားက ေအာင္သူဝင္း ဆံပင္တို႔ကို ဆြဲကိုင္ကာ
လြတ္ထြက္သြားမွာ ေၾကာက္သည့္ အလား
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဆြဲဆြဲကပ္ေနမိသည္။
တဆက္တည္း ဖင္လုံးႀကီးကိုလည္း ပင့္ကာ ပင့္ကာ ႂကြေပးေနမိသည္။
ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ ေပါင္မ်ားကို လွန္တင္လိုက္ကာ မိုးမိုးခိုင္ကို
ကိုင္ထားေစသည္။ ထိုအေနအထားက မိုးမိုးခိုင္၏ မို႔ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္လာေစကာ အစိေလးကလည္း ျပဴးထြက္လာသည္။ ဒါကို ရဲမာန္က အမိအရ သြားမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ကိုက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ေျမာင္းအလိုက္ အထက္မွ ေအာက္သို႔ လၽွာေစာင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမိုးခိုင္မွာ လက္မအားသျဖင့္ ဖင္လုံးမ်ားကို ေျမႇာက္ကာေျမႇာက္ကာျဖင့္ ရဲမာန္လၽွာ သ့ေစာက္ဖုတ္မွ မခြာသြားေစရန္ ႀကိဳးစားလၽွက္ရွိသည္။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရဲမာန္ အစိကို အလၽွက္မွာေတာ့
“အ..အအ…..ရွီး…ၿပီး…ၿပီးၿပီ” ဟုဆိုကာ မိုးမိုးခိုင္ တခ်ီၿပီးသြားေတာ့သည္။
ရဲမာန္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ဝင္းေျပာင္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္သပ္ကာ မိုးမိုးခိုင္ နို႔မ်ားကို ျပန္စို႔ေပးေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ၿပီးထားကာစ ေစာက္စိေလးကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္အတြက္ မိုးမိုးခိုင္ စိတ္မ်ား
ျပန္ထလာေလသည္။
“ေမာင္ လိုးေတာ့ကြာ…ေမာင့္ လီးႀကီးကို ထည့္ပါေတာ့” ဟု ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
မိုးမိုးခိုင္ ခံခ်င္ေနမွန္းသိ၍ ရဲမာန္က တမင္ မလုပ္ေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ကာ နို႔သီးေခါင္းနီညိဳေရာင္ကို လက္ညႇိုး လက္မတို႔ျဖင့္ ေခ်ေပးေနသည္။
မိုးမိုးခိုင္က တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ရဲမာန္၏ လီးကို ဆြဲကာ အားမလိုအားမရျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။ ရဲမာန္၏ လီးမွာ သာမန္ လီးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ေသးေပသည္။ အရွည္ ေလးလက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ လုံးပတ္ က်ပ္လုံးသာသာ သာ ရွိသည့္အတြက္ စံခ်ိန္မမီဟု ဆိုရေပမည္။ ထို႔အတြက္လည္း လိုးသည့္အခါတိုင္း ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ကို ဘာဂ်ာျဖင့္
တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးေလရ့
ွိသည္။
“ထည့္ေတာ့ကြာ..လိုးေတာ့” ဟု မိုးမိုးခိုင္က ၾကာမူပါပါ ထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
ရဲမာန္က အေပၚတြင္ ထပ္အိပ္ေနရာမွ ခြာၿပီး မိုးမိုးခိုင္ ေပါင္မ်ားကို ေျမႇာက္လိုက္ကာ သူ႔လီးကို မိုးမိုးခိုင္
ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ တခ်ီၿပီးထားၿပီး စိတ္ထေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္
ျပည့ကာ ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ရဲမာန္လီးက ေရွာခနဲဝင္သြားသည္။
“ရွလြတ္…..ျဗစ္...ဖြတ္” ေစာက္ရည္မ်ား အိုင္ထြန္းေနသည့္အတြက္ အသံမ်ိဳးစုံထြက္လာေပသည္။
“ေဆာင့္..ေမာင္..ေဆာင့္”
လီးအဝင္ကို အားမရလိုက္ေသာ မိုးမိုးခိုင္က ရဲမာန္အား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေစလိုသည့္ သေဘာျဖင့္ ေလာေဆာ္ လိုက္သည္။
ရဲမာန္က အားအျပည့္ႏွင့္ေဆာင့္ေသာ္လည္း အတန္ငယ္တိုသည့္ သူ႔လီးေၾကာင့္ မိုးမိုးခိုင္မွာ ထိထိမိမိ မခံစားရေပ။
အခ်က္ ၃၀ ၄၀ ခန႔္ေစာင့္ၿပီးေနာက္ ရဲမာန္က မိုးမိုးခိုင္ကို ပုံစံေျပာင္းကာ ေလးဖက္ေထာက္ေစလိုက္သည္။
ဤ doggy ပုံစံကို မိုးမိုးခိုင္ ႀကိဳက္ေသာ္လည္း ရဲမာန္ကဲ့သို႔ လိင္တံ တိုသူမ်ားအတြက္
အဆင္မေျပေပ။ ေရွ႕မွ လုပ္စဥ္က အတန္ငယ္ အတြင္း
ေရာက္ေသးေသာ္လည္း doggy ဆြဲခ်ိန္တြင္
ဖင္လုံးမ်ားကလည္း ခံေနသျဖင့္ ရဲမာန္လီးမွာ
ႏွစ္လက္မခန႔္သာ အတြင္းသို႔ ဝင္ေပေတာ့သည္။
တစ္ဖတ္ဖတ္ျဖင့္ ရဲမာန္ အားစိုက္လုပ္ေသာ္လည္း မိုးမိုးခိုင္မွာ တစ္ခုခု လိုေနသလို ခံစားေနရသည္။
ထိုပုံစံအတိုင္း အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ေဆာင့္ၿပီး ရဲမာန္ ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္လာသည။္
“ဖတ္…ဖတ္…ဖတ္”
“အား ေမာင္ ၿပီးေတာ့မယ္”
ေျပာရင္းျဖင့္ လီးတံတစ္ေလၽွာက္ က်င္လာကာ လေရမ်ားကို မိုးမိုးခိုင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း ပန္းထုတ္လိုက္ေလ
ေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ မူးကလည္း မူး၊ တစ္ခ်ီအၿပီးတြင္ ပင္လည္း ပင္ပန္းသြားေသာ ရဲမာန္ ေရပင္ ထမေဆးနိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္
ေပ်ာ္သြားေလသည္။
ခဏလွဲေနၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ရန္ မိုးမိုးခိုင္ ထလိုက္သည္။ ဘာမွျပန္မဝတ္ေတာ့ဘဲ အနားတြင္ေတြ႕ေသာ ညအိပ္ဂါဝန္ အနီေရာင္ကို ဆြဲယူကာ ေခါင္းမွ စြပ္ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္၍ ရဲမာန္လေရမ်ားႏွင့္ မိမိအရည္မ်ား ေရာေႏွာ
ေပက်ံေနသည္တို႔ကို အေသအခ်ာ ေဆးေၾကာလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းမွ ျပန္အထြက္ ႐ုတ္တရက္ ေအာင္သူဝင္းရွိေနသည္ကို ယခုမွ သတိရကာ အေစာပိုင္းက စိတ္လြတ္လက္လြတ္ အသံေပါင္းစုံျဖင့္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ကို ေအာင္သူဝင္မ်ား ၾကားသြားမည္လားဟု စိုးရိမ္မိသည္။ စိုးသာ စိုးရိမ္ရသည္ ကန္ထရိုက္တိုက္ခန္းအတြင္း ကၽြန္းပါေတးရွင္းသာ ကာထားေသာ အခန္းအတြင္းမွ အသံကို အိမ္ေရွ႕မွ ေကာင္းစြာ ၾကားနိုင္သည္ကိုလည္း သတိရသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းကို အိပ္ယာစီစဥ္ေပးရမည္ျဖစ္၍ ေရွ႕သို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
ေအာင္သူဝင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္ေနဆဲျဖစ္ကာ ႐ုတ္တရက္ မိုးမိုးခိုင္က ျမင္ေတာ့ “ဟာ မမိုးခိုင္။ အိပ္ေနၿပီလားလို႔။ ကိုရဲေတာ့ အိပ္ပီထင္တယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္။ ေအာင္သူဝင္း အိပ္ေတာ့မလားလို႔ အိပ္ယာ ခင္းေပးမလို႔”
“မအိပ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေလး ရွင္းလိုက္ဦးမလို႔” ဟု ေအာင္သူဝင္းက လက္က်န္ပုလင္းကို ညႊန္ျပရင္ တစ္ဆက္တည္း “ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သင္တန္းတုန္းက ဟိုတစ္ေယာက္ေလ၊ မသူသူဝင္းလား၊ မႏၲေလးကေလ။ သူနဲ႔ ဆုံျဖစ္ေသးလား” ဟု ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတြင္ မိုးမိုးခိုင္ႏွင့္ တတြဲတြဲရွိခဲ့ေသာ သူသူဝင္းအေၾကာင္း ေမးလိုက္သည္။
အိပ္ယာခင္းေပးၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္မည္ႀကံေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းက သင္တန္းအေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း စလိုက္သျဖင့္ တစ္ဖက္ဆိုဖာတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း “ေအး။ သူတို႔ အခု ရန္ကုန္ေျပာင္းလာၾကၿပီ။
သူ႔အမ်ိဳးသားကေတာ့ တပ္ထဲက လို႔ၾကားတယ္။ မဆုံဖူးဘူး” ဟု ေျပာရင္း ဗုကိ ၾကက္ကုန္းေဘာင္ တစ္ဖတ္ကို လွမ္းခတ္စားလိုက္သည္။
္ဆာသေယာင္ရွိသျဖင့္
မမီမကမ္းႏွင့္ အတန္ငယ္ ငုံ႔ၿပီး ခပ္လိုက္ရကာ ျပန္အထတြင္ ေအာင္သူဝင္းက စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိ
လိုက္သည္။
“အို” အခုမွ မိုးမိုးခိုင္ မိမိ ဘရာဇီယာ ျပန္မဝတ္ပဲ ဂါဝန္အပါးေလးသာ ဝတ္လာမိသည္ကို သတိရကာ ထိဂါဝန္က လည္ဟိုက္ေနေပသည္။ ေတြးမိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဂါဝန္စႏွင့္ ထိခတ္မိေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာလာသည္ကို မိုးမိုးခိုင္ သတိထားလိုက္သည္။ မဆီမဆိုင္ ညဦးပိုင္းက ေအာင္သူဝင္းေျပာေသာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ပင္ ၿပိဳင္နိုင္သည္ဆိုေသာ သူ႔ ပစၥည္းအေၾကာင္းကလည္း ေခါင္းထဲ ေရာက္လာမိသည္။ ထိုသို႔အေတြးမ်ားဝင္လာမိသည့္ အတြက္ မိမိခိုင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အံ့ၾသသြားေလသည္။
ေအာင္သူဝင္းက ဟင္း ခနဲ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုခ်ကာ “ကိုရဲကေတာ့ တခါတည္း အိပ္သြားေတာ့တာပ”ဲ ဟု
အေမးလိုလို၊ အေျပာလိုလို မေရမရာ ၀ါက်တစ္ခုထုတ္ ေျပာလိုက္သည္။
“နင့္အကိုက အဲလိုပဲ။ သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၿပီး အိပ္ေတာ့တာပဲ”
“ဗ်ာ” ေအာင္သူဝင္း ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားသည္။
“ေအာ္..ေသာက္တာ စားတာေျပာပါတယ္။ အသက္က ငယ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ေသာက္ရင္ အမ်ားႀကီး
ေသာက္တာ။ အဲဒါ တစ္ညလုံး မထဘူး။ မနက္က် ေခါင္းကိုက္ဦးမယ္”
တစ္ညလုံးမထဘူး ဆိုသည့္ စကားကို သတိထားမိကာ ဘာသာျပန္ရင္း “ဟုတ္လား။ သေဘၤာေပၚမွာေတာ့
အဲေလာက္ မေသာက္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကဳံဘူးတာ။”ဟု ေအာင္သူဝင္းက ျပန္ေျပာသည္။
ထို႔ေနာက္ “မမိုးခိုင္ အိပ္ရင္ သြားအိပ္ေတာ့ေလ။ အိပ္ယာေတြ ထားခဲ့ ကၽြန္ေတာ္ခင္းလိုက္မယ္” ဟု ဆိုသျဖင့္ မိုးမိုးခိုင္က “ေအးေအး။ ငါယူေပးထားမယ္” ဟု ဆိုကာ အိပ္ခန္းေဘးကပ္ရက္ နံရံကပ္စင္ေပၚတင္ထားသည့္
အိပ္ယာမ်ားကို ယူခ်ရန္ ထသြားသည္။
“ဟဲ့ ေအာင္သူဝင္းေရ။ လုပ္ပါဦး။ ေမႊ႕ယာက ေလးတယ္။ ငါတစ္ေယာက္တည္း ခ်လို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္” “ဟုတ္…လာၿပီ။ မမိုးခိုင္”
ေျပာရင္း ေအာင္သူဝင္းထအလာ စင္ေပၚမွ ေမႊ႕ယာကို လက္ေျမႇာက္ လွမ္းယူေနသည့္ မိုးမိုးခိုင္၏ ဝင္းဝါေသာ ခ်ိဳင္းေအာက္ႏွင့္ ရင္သားတစ္ပိုင္းတစ္စတို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ဆက္တည္း စပန႔္သား ဂါဝန္အပါးေအာက္မွ လုံးဝန္းစြံ့ကားေနသည့္ တင္ပဆုံမ်ားကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္သည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ထားသျဖင့္ တင္မ်ားကို ပင့္ထားသလို ျဖစ္ကာ သာမန္ထက္ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနသည္က ေအာင္သူဝင္း စိတ္ကို လႈပ္ရွားသြားေစသည္။ အရက္မူးေနသည့္အျပင္ အေစာက အတြင္းမွ မိုးမိုးခိုင္တို႔ လင္မယား လိုးေနသည့္ အသံမ်ားကိုလည္း ၾကားထားသည့္
ေအာင္သူဝင္း မည္သို႔ ျဖစ္သြားသည္ မသိ မိုးမိုးခိုင္အား ေနာက္မွ ခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္ မိသည္။ ေအာင္သူဝင္း
ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ခုံးထေနသည့္ လိင္တံႀကီးက မိုးမိုးခိုင္ ဖင္ၾကားႏွင့္ ကြက္တိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားေသာ မိုးမိုးခိုင္က “ဟဲ့ ဘာလုပ္တာလဲ။ ေအာင္သူဝင္း။ မလုပ္နဲ႔ေလ” ဟု ဆိုကာ အတင္း ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ မေနနိုင္ေတာ့လို႔ပါ မမိုးခိုင္ရယ္” ဟု ေမာဟိုက္သံျဖင့္ ေျပာရင္း ေအာင္သူဝင္းက မိုးမိုးခိုင္၏ နားသယ္စပ္
ေနာက္ကို လၽွာျဖင့္ယက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။
“မင္း လႊတ္ကြာ” မိုးမိုးခိုင္ အားသုံး၍ ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ေအာင္သူဝင္းက အတင္းဖက္ထားသျဖင့္ မလြတ္နိုင္ေပ။ ကိုယ္ကို ဆြဲခါ ႐ုတ္လိုက္ရာ ေအာင္သူဝင္း မထိန္းနိုင္ဘဲ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားသည္။ မိုးမိုးခိုင္လည္း
ေအာင္သူဝင္း ဖက္လၽွက္ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔ ပက္လက္က်သြားသည္။
ေအာင္သူဝင္းက ႐ုတ္တရက္ ကိုယ္ကိုလွည့္ၿပီး မိုးမိုးခိုင္ကို ေအာက္သို႔ ပို႔လိုက္ကာ အေပၚမွ ဖိထားလိုက္သည္။
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမိုးခိုင္က ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းကာ လက္မ်ားျဖင့္ ေအာင္သူဝင္းကို
တြန္းဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ေအာင္သူဝင္းက ႏႈတ္ခမ္းကို ဆက္နမ္းရန္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ရင္ဘတ္ၾကယ္သီး
ျပဳတ္သြားေသာ ဂါဝန္ၾကားမွ ထြက္လာသည့္ နို႔တစ္လုံးကို ဖမ္းစို႔လိုက္သည္။ နို႔စို႔ခံရသည့္ ဖီလင္ေၾကာင့္ မိုးမိုခိုင္ “အို”
ဟု ညည္းကာ ႐ုန္းအား အနည္းငယ္ က်သြားသည္။ ယင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ေအာင္သူဝင္းက ဂါဝန္
ေအာက္နားစကို ဆတ္ခနဲလွန္ကာ မိုးမိုးခိုင္ အဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ အပု
္ကိုင္လိုက္သည္။
“ေဟ့…ေဟ့…မလုပ္နဲ႔ေနာ္” ဟု ဆိုရင္း မိုးမိုးခိုင္ ဂါဝန္ကို ျပန္ဖုံးရန္ ႀကိဳးစားသည္။
ေအာင္သူဝင္းက စို႔ေနသည့္ ဘယ္ဘက္ နို႔သီးကို အသာအယာသြားမ်ားျဖင့္ ကိုက္ေပးလိုက္ၿပီး အဖုတ္ကို လက္ဝါးအုပ္လၽွက္မွ ေစာက္စိကို လက္ခလယ္ျဖင့္ ကစားေပးလိုက္သည္။
“အိုး….အား” နို႔စို႔ခံရင္း အစိကို အပြတ္ခံလိုက္ရသည့္ မိုးမိုးခိုင္ ေလာကႀကီးႏွင့္ ေခတၱခဏအဆက္ျပတ္ကာ
ေကာင္းကင္ဘုံ ေရာက္သြားသည္။
ထိုအေျပာင္းအလဲကို သတိျပဳမိေသာ ေအာင္သူဝင္းက ဆတ္ခနဲ မိုးမိုခိုင္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေခါင္းထိုးကာ ျပဴးေထာင္စ
ျပဳေနသည့္ အစိေလးကို လၽွာျဖင့္ ထိုးေပးလိုက္သည္။
ဂါဝန္စကို ျပန္အုပ္ရန္ ႀကိဳးစားရင္း ဆီးစပ္ေပၚေရာက္ေနသည့္ မိုးမိုးခိုင္လက္ကို အသာေလးဖယ္လိုက္သည့္အခါ အလိုက္သင့္ ပါလာေတာ့သည္။ မိုးမိုးခိုင္ ဆက္မ႐ုန္းေတာ့တာ ေသခ်ာသြားသျဖင့္ ေအာင္သူဝင္း ဘာဂ်ာမႈတ္သည့္ အလုပ္ကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။
မိုးမိုးခိုင္က အသားျဖဴသလို အဖုတ္ကလည္း ဝင္းအုေနသည္။ ကေလးအေမ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ဆိုေသာ္လည္း ျပဲလန္ မေနသည့္ အဖုတ္က ေအာင္သူဝင္း အႀကိဳက္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အစိကို ယက္ေပးေနရင္းက ေအာင္သူဝင္း မိုးမိုးခိုင္
၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။
မိုးမိုးခိုင္က လက္မ်ားက ေအာင္သူဝင္း ဆံပင္ၾကားသို႔ ေရာက္ကာ ဆြဲကိုင္ထားမိေနသည္။
မိုးမိုးခိုင္ မိမိ ဘာလုပ္မိမွန္း မိမိ မသိေတာ့ေပ။ နို႔စို႔ၿပီး အဖုတ္ကိုင္ခံလိုက္ရကတည္းက မိုးမိုးခိုင္ ကိုယ္တြင္းက
အားေတြကုန္ခမ္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ အခုအခ်ိန္မွာ မိုးမိုးခိုင္သိတာ ရင္သားေတြ အကိုင္ခံရလို႔ ဖီလင္လာ
ေနတာနဲ႔ အဖုတ္ေလးကို အယက္ခံရတဲ့ အရသာ…ဒါပဲ။
မိမိကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ဘဲ “အင္း…ဟင္း…ဟင္း…အား” မိုးမိုးခိုင္ ညီးလိုက္မိသည္။
အဖုတ္ကို အားရပါးရ ယက္ေနရာမွ ေအာင္သူဝင္း ရပ္လိုက္ၿပီး ဝတ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ မိုးမိုးခိုင္ကေတာ့ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ထားဆဲ။
ေအာင္သူဝင္းက အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ကာ တန္းလန္းျဖစ္ေနသည့္ လီးႀကီးကို မိုးမိုးခိုင္ လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
“အို” မိုးမိုးခိုင္ အာေမဋိတ္သံေလးပင္ ထြက္သြားမိကာ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မထြက္ဘဲေနနိုင္မလား။ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူထက္ ႏွစ္ဆမၽွ ပိုႀကီးေသာ စံခ်ိန္မီလီးႀကီးကို လက္ထဲတြင္
ကိုင္မိထားသည္ကိုး။
ေအာင္သူဝင္း ပစၥည္းက ခုနစ္လက္မခန႔ရ္
ွိကာ လုံးပတ္က အခ်ိဳရည္ပုလင္းတစ္လုံးမၽွ ႀကီးမားသည္။ မည္သည္က
လႈံ႔ေဆာ္လိုက္သည္ မသိ။ မိုးမိုးခိုင္ ကုန္း႐ုန္းထကာ သူ႔ေယာကၤ်ားကိုပင္ တခါတေလမွ လုပ္ေပးေလ့ရွိေသာ ပုေလြ
ေပးလိုက္မိသည္။ ႀကီးမားရွည္လ်ားတုတ္ခိုက္သည့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ ငုံစုပ္ေနရသည္ ့အရသာက
ေကာငး္လွေပသည္။
“ရွီး…အား…ေကာင္းလိုက္တာ မမိုးခိုင္ရယ္..ေကာင္းလိုက္တာ”
