ထူးသာ တေယာက္ လူျဖစ္လာခဲ့ရသည့္ ေနရာက ေတာ္ေတာ့္ကို ဆင္းရဲ ႏုံ႔ျခာ သည့္ ေနရာ၊ ဒါေပမဲ့ သူ ေလးငါးႏွစ္သား အထိသာ ေနခဲ့ရေတာ့ သိပ္ မခံစားလိုက္ရ၊ သို႔ေသာ္လည္း ႀကီး မွ သူ ဖတ္လိုက္ရသည့္ ဆရာ ေမာင္ထင္ေရးခဲ့ေသာ ခရီးသြား ေဆာင္းပါး တခု မွာပါသည့္၊ ဆင္းရဲလွ ပါသည္ဟု ေရးသားထားေသာ ေနရာ၊ ေတာင္ကုပ္ေတာင္ၾကားလမ္း ေပၚက ရြာတရြာထင္သည္၊ အဲ ဒီရြာ က ေတာင္ ထူးသာ ကို ေမြးခဲ့သည့္ ရြာေလာက္ ဆင္းရဲ ပါ့မလား ထူးသာ ေတြးမိသည္၊ ဆရာ ေမာင္ထင္ က ေရးခဲ့သည္ မွာ ထိုရြာရွိ လူ မ်ားမွာ စားစရာ ထည့္ဖို႔ ဇလုံခြက္ေယာက္ပင္ မရွိဟု ဆိုသည္၊ အစား ၾကမ္းၾကမ္း ၊ အေျပာၾကမ္းၾကမ္း၊ အေနၾကမ္းၾကမ္း၊ ႏွင့္ ျဖစ္ၿပီး အိပ္ေတာ့သာ ၾကမ္း မရွိ၊ ေျမသား ေပၚမွာ ဖ်ာခင္း အိပ္ရသည္ ဆိုသည္၊ ထူးသာ ကို ေမြးခဲ့သည့္ ရြာကေတာ့ အနီးဆုံးဆိပ္ကမ္း ၿမိဳ႕ ေသးေသးေလး ႏွင့္ပင္ ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီေလာက္ ပဲ့ေထာင္ ေလွကေလး ျဖင့္ လာရသည့္ ကၽြန္းကေလး ေပၚမွာ ရွိသည္၊ ေသာက္စရာ ခ်ိဳးစရာ ေရ ခ်ိဳ ကို မိုးေရ မွသာရသည္၊ အဝီစိတြင္းလည္း တူးလို႔ မရ၊ ရိုးရိုး ေရတြင္းပင္ မရွိ၊ ပင္လယ္ထဲ မွာ ဆို ေတာ့ ေရငံသာ ထြက္သည္၊ ရြာစပ္က ေရကန္ႀကီး မွာ မိုးတြင္း ဆိုရင္ ျပည့္လၽွံေန ၿပီး ထိုေရ ကို ပင္ တေႏြလုံး သုံးၾကရသည္၊ ေနာက္တခါ မိုးမရြာမွီ သၾကၤန္ ေလာက္ ဆိုရင္ ထိုေရကန္မွ ေရမွာ ေအာက္ေျခက တထြာေလာက္ပဲ ရွိေတာ့သည္၊ အေရာင္ကလည္း ေရညႇိေရာင္ စိမ္းေနေလၿပီ၊ သို႔ ေသာ္ သူတို႔ မွာ ေရြးစရာ မရွိ၊ ထိုေရကို သာ ေသာက္သုံးၾကရသည္၊ ရြာ ထုံးစံ အရ အိမ္သာ ေဆာက္လၽွင္၊ ခိုက္တတ္သည္ ဆိုၿပီး အိမ္သာ မေဆာက္ၾက၊ ေနာက္ေဖး ကို ရြာနားက ေတာ ထဲ သြား ထိုင္ၾကသည္၊ သားငါး ကို ပင္လယ္ထဲ မွ ရၿပီး အသီးအရြက္ ကို ေတာထဲ မွ ရသည္၊ ပိုက္ဆံကို သုံးရမည့္ ေနရာ မရွိ၊ သူတို႔ ရြာသားခ်င္းကေတာ့ ပစၥည္းခ်င္း လဲလွယ္ ၍ သာ အေရာင္း အဝယ္သေဘာမ်ိဳး သုံးၾကသည္။ ထူးသာ ဒါေတြ ကို ဘာလို႔ သိလဲ ဆိုေတာ့ သူ မူလတန္းၿပ ဆရာ အျဖစ္ သူ႔ ေမြးရပ္ ရြာကေလး ကို ျပန္ေရာက္လာလို႔သာ သိရျခင္း ျဖစ္ေလသည္၊ သူေမြးၿပီး ေလးငါးႏွစ္သာ ေနခဲ့ရေတာ့ အရင္တုန္းက သူ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မသိခဲ့ရ၊ အခု ေက်ာင္းဆရာ ဘဝျဖင့္၊ အိမ္ေထာင္ေရး လည္း အဆင္ မေၿပ ေတာ့ ေရာက္ရာ ေပါက္ရာ သြားခ်င္ေနခ်င္လာခဲ့တာက တေၾကာင္းႏွင့္ ထိုရြာကေလး ကို သတိရလာသည္၊ ငယ္စဥ္ထဲက ျပန္လည္း မေရာက္ပဲ၊ လြတ္လပ္ေနေသာ ထိုေက်ာင္းဆရာ ေနရာကို သူေလၽွာက္လိုက္ရာ၊ ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ တာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ျဖစ္ၿပီး သူ ေရာက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္၊ ျပန္ ေရာက္ကာစက၊ သူကိုယ္တိုင္ပင္ အဲေလာက္ ေက်ာက္ေခတ္နီးပါး လူေနမႈ အဆင့္ ရွိ မည္ လို႔ မထင္ထားေတာ့၊ တအံ့တၾသ ျဖစ္မိေသးသည္။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ အေနျဖင့္ သူ႔ ေမြးရပ္ ဇာတိ ေလး ကို တတပ္တအားျဖင့္ ဖြံ့ၿဖိဳး တိုးတက္ ေအာင္ လုပ္ေပးရမည့္ လူတေယာက္အျဖစ္ ေရာက္လာရတာကို ၊ ေက်နပ္မိသည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီရြာကေလး တည္ရွိေနေသာ ကၽြန္းေလး မွာ ေသးေသးေလး မဟုတ္၊ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ရြာ ၃ရြာရွိသည္၊ အလည္မွာ ေတာင္တလုံးျခားၿပီး ရြာေတြက ကမ္းေၿခ ဘက္ေတြမွာ ဖိုခေနာက္ ပုံစံ ရွိေနၾကသည္။
ရဲစခန္း မရွိ၊ ေဆးခန္း မရွိ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက သုံးရြာေပါင္းမွာ တခု ရွိသည္၊ သို႔ရာတြင္ ရီဖို႔ေကာင္း တာက မဆလ ေခတ္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရး မို႔၊ ရပ္ကြပ္ေကာင္စီေတာ့ရွိသည္၊ ဥကၠဌ က တရြာ တရားသူႀကီးက တရြာ၊ ပါတီ အတြင္းေရးမႈး ( သူ႔ကိုသူ ပါတီ အတြင္းေရးမူးလို႔ ေျပာတာပါ၊ တကယ္က ဘယ္ေလာက္ အထိစိတ္ထားတဲ့ ပါတီရဲ့ အစိတ္ကေလး ရဲ့ အတြင္းေရးမူးလည္း မသိပါဘူး၊ အဟီး ) က တရြာ၊ ဒါေတြ အေသးစိတ္ မ ေရးေတာ့ ပါဘူး ဇာတ္လမ္းနဲ႔ မဆိုင္လို႔၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး ေနရာေတြ ဗမာျပည္ အဲေလ ျမန္မာျပည္ မွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ တခ်ိဳ႕လူ ေတြ မသိၾကပါဘူး၊
ကဲကဲ ရွည္ေနပါၿပီ ဇာတ္လမ္းကိုပဲ သြားရေအာင္၊ ထူးသာ ရဲ့ ေက်ာင္း ေလးက ဆရာ ဆိုလို႔ ထူးသာပဲ ရွိသည္၊ ထူးသာ ပဲ ေက်ာင္းအုပ္၊ ထူးသာပဲ သူငယ္တန္းက ေလးတန္းအထိ၊ ေက်ာင္းဆရာ ၊ ထူးသာပဲ ေက်ာင္းေစာင့္၊ ျဖစ္သည္၊ သန႔္ရွင္းေရး သမားေတြက ေက်ာင္းသားေတြ၊ သူတို႔ ကို အလွည့္က် လုပ္ခိုင္းရသည္၊ ေက်ာင္းက လည္း ၃ရြာေပါင္း မွ တေက်ာင္း ဆိုေတာ့ တျခား ႏွစ္ရြာက ေက်ာင္းသား ေတြ သူတို႔ ရြာစီကို လာတက္ၾကရသည္။ ေက်ာင္း ဝတ္စုံဆိုတာ အသာထား တခ်ိဳ႕ ေတြ အင္းက်ီေတာင္ မရွိၾက၊ အိမ္မွာလည္း မဝတ္ ေက်ာင္းလာလည္း မဝတ္ၾကေပ၊ ေနာက္ေတာ့ ထူးသာ ၿမိဳ႕တက္သည့္ အခ်ိန္နဲ႔ ၾကဳံရင္ အလႉခံလာ၊ အေဟာင္းေလး ေတြ ဖ်ာပုံထည္ေတြ ဝယ္လာေပးၿပီး ဝတ္ခိုင္းရသည္၊ ေက်ာင္းကို အင္းက်ီ မပါပဲ မလာရ ဆိုလၽွင္လည္း လာၾကမွာ မဟုတ္၊ ေက်ာင္းလာဖို႔ ကို အတင္းတိုက္တြန္း အားေပး၊ ေဖ်ာင္းဖ် ရသည္၊ ဟင္း ဆက္ေျပာေနမိျပန္ၿပီ။
အဓိက ေျပာခ်င္တာက အမ်ိဳးသမီးေတြေတာင္ အဝတ္အစား ေလာက္ေလာက္ငွငွ မရွိၾက၊ အပ်ိဳ အရြယ္ေလး ေတြ ေတာင္ တထည္ ႏြမ္းႏြမ္း ကို အျမဲတမ္း ဝတ္ေနတာ ေတြ႕ရသည္၊ လူဦးေရလည္း သုံးရြာေပါင္းေတာင္ မွ သိပ္မ်ားမ်ား စားစားေတာ့ မရွိပါ၊ ခေလး အေမ ေတြ ဆို ပိုေတာင္ ဆိုးေသးသည္၊ အျမဲ လို ထမိန္ရင္လၽွားနဲ႔ သာေနၾကသည္၊ တခါတေလ ကေလး နိူ႔တိုက္လၽွင္ ထမိန္ကို ဒီအတိုင္း ေျဖခ်ၿပီးနိူ႔ ႀကီးတန္းလန္း ႏွင့္ လူေရွ႕ မေရွာင္ ဘာမေရွာင္ ၊ ေရာက္ကာစ ထူးသာ မေနတတ္၊ မ်က္ႏွာကို တဘက္လြဲ ပစ္လိုက္ရသည္၊ ေနာက္ ၿမိဳ႕က ေရာက္ကာစ တုန္းက ဒီကႊန္းေပၚက လူေတြ ကို ၾကည့္ရတာ ညစ္ထပ္ထပ္နဲ႔ ေနေလာင္ထားတဲ့ အသား အရည္ မို႔ သူ႔ မွာ ဘာမွ စိတ္မလာ၊ သနားတာပဲ ရွိသည္၊ စိတ္ထဲ ရွိတဲ့ အတိုင္း ေျပာရရင္ ရြံေတာင္ ရြံ မိသည္၊ ဒါေပမဲ့ ေနတာ ၾကာတာနဲ႔ အမၽွ သူ မ်က္ေစ့ယဥ္လာသည္၊ အပ်ိဳမေလး ေတြ တခ်ိဳ႕ မ်က္ႏွာ ေခ်ာတာေလး ေတြ၊ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေတာင့္တာေလး ေတြ သတိထားမိလာသည္၊ ခေလး အေမ ေတြထဲ မွာလည္း တခ်ိဳ႕ နိူ႔ေတြက ခ်က္နားေလာက္ တြဲက် ေနတာေတြ ရွိသလို၊ ထန္းသီးလုံး ေတြ လို တင္းရင္း လုံးေဖါင္းေနတာ ေတြလည္း ေတြ႕လာရသည္၊ ေျခေတြ လက္ေတြက ခပ္ညိဳညိဳေပမဲ့ အတြင္းသား ေတြက်ေတာ့ အဝင္းသား လားဟု ေတြးမိေသးသည္။
သူကို္ယ္တိုင္လည္း လိင္ကိစၥ နဲ႔ ျပတ္ေနရတာ လ နဲ႔ ခ်ီလာၿပီ ဆိုေတာ့ ေသြးသားက လည္း ေတာင္းတ လာခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။
အခု သူေန ေနတဲ့ အိမ္က ပါတီ အတြင္းေရးမႈး ကိုဦးေစာသာ ရဲ့ အိမ္မွာ၊ ကိုဦးေစာသာ က ဘာမွ မယ္မယ္ရရ လုပ္တာ မရွိ၊ တခါတေလ ပိုက္ကြန္ေလး ဆြဲ ထြက္သြားၿပီး ငါးပုဇြန္၊ ခ႐ု ၾကဳံရာ ေကာက္လာသည္၊ သူ႔ အိမ္ရွင္မ မေစာၿမ ကို ခ်က္ခိုင္းသည္၊ အိမ္မွာ ႏြားအႀကီး ၃ေကာင္ႏွင့္ ႏြားေပါက္ ေလး တေကာင္ ရွိသည္၊ သမီး အပ်ိဳေပါက္မေလး အသက္ ဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ ရွိမဲ့ ေအးျမသာ က ႏြားေက်ာင္းသည့္ အလုပ္လုပ္သည္၊ အိမ္ကလည္း ဒီက ထုံးစံ အတိုင္း အခန္းေတြ တံခါးေတြ ဘာမွ မရွိ၊ တိုင္ေတြကေတာ့ ေတာထဲက အလကားရ တဲ့ ပ်ဥ္းကတိုးလို တိုင္လုံးႀကီးေတြ နဲ႔ ေမ်ာတိုင္ေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတာ၊ အမိုးက ဓနိ၊ အကာက ဝါးထရံ၊ အိမ္ ေရွ႕ခန္းက ထူးသာ ကို ေပးထားၿပီး ဝါးထရံတကန႔္ နဲ႔ ကိုဦးေစာသာ တို႔ လင္မယား အိပ္သည္၊ ေနာက္ ဝါးထရံတကန႔္ ျခားကာ ေအးျမသာ အိပ္သည္၊ ေနာက္ ဝါးထရံ တကန႔္ ကာၿပီး ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ ျဖစ္သည္၊ အိမ္ေရွ႕ မွာ ဝရံတာ လိုမ်ိဳး အဆင့္ကေလး တခု ရွိသည္ လက္ရမ္းေတြ ဘာေတြ ေတာ့ မရွိ ဟင္းလင္းႀကီး ျဖစ္သည္၊ အဲဒီမွာ ဝါးနဲ႔ လုပ္ထားေသာ ပက္လက္ကုလားထိုင္ တလုံးရွိသည္၊ ေက်ာင္း ခ်ိန္ၿပီး လို႔ ေရမိုးခ်ိဳး ၿပီးခ်ိန္ ဆိုရင္ ထူးသာ အဲဒီ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ ေလ့ရွိၿပီး ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ ကို သူ ပိုက္ဆံေပးကာ ဝယ္ခိုင္းထားေသာ ဓနိရည္ ကို စုပ္ ဇိမ္ခံေလ့ရွိသည္၊
ေအးျမသာ က ညေနဆိုရင္ႏြားေက်ာင္း ျပန္လာ ရြံ့ေတြဗြက္ေတြနဲ႔ ေပလူးၿပီး၊ ႏြားေတြကို အိမ္ေဘးက တင္းကုတ္မွာထည့္၊ ေရပုံးေလး ဆြဲထြက္သြားကာ ေရကန္သို႔ သြား ေရေလာင္းခ်ိဳး ၿပီး ျပန္လာသည္၊ ထုံစံ အတိုင္း အင္းက်ီ ထမိန္ မခၽြတ္ပဲ ေခါင္းေပၚက ေရေလာင္းခ်ျခင္းသာ၊ ၿပီးေတာ့ ထမိန္စ ကို ေပါင္လည္ေလာက္ တင္ စု ညႇစ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ။ အိမ္ေရာက္မွ အိမ္က ထမိန္တထည္ အင္းက်ီတထည္ ေျပာင္းဝတ္ ၿပီး ေရစိုေတြကို ညႇစ္ကာ တန္းမွာ လွန္းထားခဲ့သည္၊ ေနာက္ေန႔ ထမင္း စားၿပီး ( လို႔ ထင္တာပဲ အခု ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ထြက္သြားတတ္ မွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး ) အဲဒီလွန္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ၿပီး ႏြားေတြ နဲ႔ ထြက္သြား လိုက္တာ ညေနထိပဲ၊ ေနာက္ ျပန္လာ ေရခ်ိဳး ၊ အဲဒီ သံသရာက ေန႔တိုင္း အခ်ိန္မွန္ပဲေလ၊ ေအးျမသာ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ ဆိုရင္ သူက ပက္လက္ကုလားထိုင္ မွာ ျဖစ္ေနၿပီ၊ သူ႔ ေသြးသား ေတြ ေတာင္းတ လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ေအးျမသာ ကို စသတိျပဳ မိလာတယ္၊ တကိုယ္လုံး အဝတ္ေတြ ေရစိုနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူ႔ အပ်ိဳေဘာ္ဝင္စ ကိုယ္လုံး တစ္တစ္ ေလး မွာ အဝတ္ေတြက ကိုယ္လုံးေပၚ ကပ္လို႔၊ လုံးက်စ္ၿပီး ကားကားေလး ေနတဲ့ ဖင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးက ေရစို ထမိန္ကို ကပ္ေနလို႔ တဘက္တလုံးစီ တုန္ကနဲ တုန္ကနဲ ျဖစ္ေအာင္ လႈပ္ရမ္း သြား ေနတာကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေတြ႕ရတယ္၊ အေပၚပိုင္းက နိူ႔ေလး ေတြကေတာ့ သိပ္ႀကီး ပုံ မရေပမဲ့ မို႔မို႔ ေဖါင္းေဖါင္းေလး နဲ႔ လက္တအုပ္စာေလး ေတြ ျမင္ေနရ ၿပီေလ၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္ ေပၚထိုင္ မ်က္ေစ့ေလး ေမွးၾကည့္ရင္း က လီးေတာင္ေနရတာ က ဆရာထူးသာေပါ့။
ထူးသာ တေယာက္ ဇရက္မင္း စည္းဇိမ္ ခံရင္း၊ ေအးျမသာ ေလးကို စိတ္ထဲက ပစ္မွားမိေနရင္းက သူ႔ ရဲ့ စိတ္ ေတြက အတိတ္က အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို တစစီ ျပန္ေတြး မိေနေလေတာ့သည္။
ထူးသာ ကို ေမြး ၿပီး ငါးႏွစ္သား ေလာက္မွာပဲ သူ႔မိဘ ႏွစ္ပါးလုံး ပင္လယ္ျပင္မွာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရသည္၊ မိဘမဲ့ သူ႔ကို ကမ္းစပ္ၿမိဳ႕ ကေလး မွာေနတဲ့ ခေလး မရွိ တဲ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္က တဆင့္စကား တဆင့္ၾကား လို႔ ေခၚသြားၿပီး ေမြးစားခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ ခမ်ာ ေက်ာင္းေနခြင့္ရခဲ့ ရွာတယ္၊ သူ႔ ေမြးစား အေမ နဲ႔ အေဖက သူတို႔ ၿမိဳ႕ကေလး က ေစ်း႐ုံ ထဲ မွာ ပိတ္စ ေတြ အထည္ေတြ ေရာင္းတယ္၊ ဆိုေတာ့ သူလည္း တတပ္တအား ကူညီ လုပ္ေပးရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ က သူ႔ကို သား အရင္း လို သေဘာထားၿပီး သိပ္မလုပ္ေစပဲ ေက်ာင္းကို သာ မွန္မွန္တက္ ၿပီး စာကို ႀကိဳးစား သင္ ေစသည္၊၊ အဲဒါေၾကာင့္ ထူးသာ က ေန႔လည္ ေန႔ခင္း ဘက္ ေက်ာင္း မရွိတဲ့ ေန႔ေတြ ဆိုရင္ အိမ္မွာ တေယာက္ထည္း ရွိေနတတ္သည္။
ထူးသာ ရဲ့ လိင္ကိစၥ လက္ေတြ႕ အေတြ႕ အၾကဳံက ေစာသည္ပဲ ေခၚရမလား ထူးသာ ကိုးတန္း ေလာက္မွာ စသည္၊ ထူးသာက ၈တန္း ေလာက္မွာ စၿပီး ဂြင္းတိုက္ တတ္ေနၿပီ၊ သူတို႔ အတန္းထဲ က ေကာင္မေလး ေတြ ထဲ မွာ သူတို႔ ထက္ နည္းနည္း ႀကီးသည့္ ေကာင္မေလး ေတြ ရဲ့ ထမိန္တိုတို ဝတ္လို႔ ေပၚတဲ့ ေျခသလုံးသား ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ စိတ္ထဲ တမ်ိဳး ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္သည္၊ သူ႔ ငယ္ပါကလည္း မာေနၿပီး အျမဲ ေသးေပါက္ ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနတတ္သည္၊ ဘာလို႔ မွန္း မသိ၊ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ရင္လည္း သူ႔ ငယ္ပါေလးကို ကိုင္ေနမိတတ္သည္၊
ေနာက္ သူက စာအုပ္ေတြ လည္း အမ်ားႀကီး ဖတ္ေနၿပီ၊ စာအုပ္ အထူႀကီးေတြကို ဖတ္ရ မွာ မပ်င္း၊ မဟာ တို႔ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းတို႔၊ အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ ပမာတို႔၊ အထူးသျဖင့္ ဟိုကိစၥ ေတြ ဒီကိစၥ ေတြ ပါလာ ရင္ သူ႔ငယ္ပါေလး ကို ဖိပြတ္ မိတတ္သည္၊ တေန႔ေတာ့ သူ႔ အတန္းေဖၚ အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္က ေက်ာ္လွ တေယာက္ စာအုပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလး တအုပ္ ယူလာသည္၊ စာအုပ္ နာမည္က ေမာင္ေမာင္ကိုးတဲ့၊ အဲဒါ သူ႔ ပထမဦးဆုံး ဖတ္ဖူးတဲ့ ဗမာေအာစာအုပ္ ျဖစ္ေလသည္၊ စာအုပ္ဖတ္ရင္း သူ႔ငယ္ပါ ယားလာ၍ အတင္း ဖိပြတ္လိုက္ရာ သူ႔ တကိုယ္လုံး အေၾကာဆြဲ သလို တထြန႔္ထြန႔္ ျဖစ္သြားၿပီး ငယ္ပါ ေလး မွ လည္း အရည္ေတြ ပုဆိုးထဲ ကို တႁဖြတ္ႁဖြတ္ ပန္းထြက္ကုန္၏၊ ပထမေတာ့ သူလန႔္သြား၏၊ သူ႔ ကိုယ္သူ မထိန္းနိူင္ေတာ့ ဘဲ ေသးေပါက္ခ်လိုက္ မိသည္ဟု သူထင္သြား၏၊ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္လွ ႏွင့္ ေျပာမိ ဆိုမိ ေတာ့ မွ သေဘာေပါက္ သြား၏၊ အဲဒီက စၿပီး ဂြင္းတိုက္ တတ္လာ၏၊ အစပိုင္း က ဂြင္းတိုက္ ဖို႔ ကို ဘာမွ သိပ္စဥ္း စား စရာ မလို၊ အတန္းထဲ မွ ေကာင္မေလး ေတြ ေျခသလုံးေပၚတာေတြ၊ ရင္အုံေလး ေတြ ေဖါင္းေနတာ ေတြ၊ စဥ္းစား လိုက္တာနဲ႔ ၿပီးသည္၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ နည္းနည္း ၾကာလာသည္၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေတြ၊ ေနာက္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိန္းမေတြ၏ ေတာင့္တင္း ဖြံ့ထြားလွေသာ ကိုယ္ခႏၶာ အဖုအထစ္ ေတြကို မွန္းသည္၊ ေနာက္ နိူင္ငံျခားက မိန္းမ ကိုယ္လုံးတီး ပုံ ပါသည့္ စာအုပ္ေတြ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေတြ ဆီက ငွားၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုတတ္လာသည္။
ကိုးတန္း ေရာက္ေတာ့ မွ တကယ့္လက္ေတြ႕ လူပ်ိဳရည္ ပ်က္ခဲ့ရသည္၊ သူ႔ကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္တာက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္လွ ရဲ့ အေမ ေဒၚျမခိုင္၊ ေဒၚျမခိုင္ က လင္ဆုံးၿပီး ကေလး တေယာက္နဲ႔ မုဆိုးမ၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္း တခု မွာ စာေရးမ လုပ္ေနသည္၊ သူ႔ေယာက္က်ား ကလည္း အဲ ဒီ မွာပဲ လုပ္ခဲ့တာ ၊ ေယာက္က်ား လုပ္ခဲ့တဲ့ ေနရာက ၾကားေပါက္ ကေလး ေတြ ရွိေတာ့ သူတို႔ မွာ ေခ်ာင္လည္ခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ေယာက္က်ားမွာ၊ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါး မက္ လို႔ ၊ ၾကာၾကာမခံလိုက္၊ ေရာဂါေပါင္းစုံရွိရသည့္ အထဲ၊ အေသာက္အစား မေလၽွာ့လို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေရွာသြားရရွာသည္။
အခုေတာ့ သူ႔ခမ်ာ သားတေယာက္နဲ႔ ႐ုန္းကန္ ေနရရွာသည္၊ အသက္ကလည္း ၃၅ ေလာက္သာ ရွိေသးေတာ့ ေသြးသား အဆူၿဖိဳးဆုံး အခ်ိန္၊ ဒါေပမဲ့ မုဆိုးမ ခေလး တေယာက္ အေမ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အတည္ တက် မႀကံခ်င္ ၾက၊ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အားကိုး ေလး တခု နဲ႔ အတည္ယူမဲ့ လူ ရွိရင္ တပင္ထူခ်င္ ခဲ့တယ္၊ အဲဒါနဲ႔ အပရိက သူ႔ ကို ေက်ာရ႐ုံ ကပ္တဲ့ ေကာင္ေတြ ကို လက္မခံဘူး၊ ပထုတ္ ပစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေသြးသား ေတာင္းတ မႈ ကိုေတာ့ မလြန္ဆန္ နိူင္ဘူး မဟုတ္လား၊ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ အိမ္လာလာ ေဆာ့ေနတဲ့ သား သူငယ္ခ်င္း ထူးသာ ေပၚ မ်က္ေစ့ ေရာက္သြားရတာေပါ့၊ ထူးသာ ကလည္း ကိုးတန္း ေပမဲ့ လူက ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္း ေလး ျဖစ္ေနၿပီ၊ ေနာက္ ၿပီး မ်က္လုံးေတြက မရိုးသားေတာ့ဘူး၊ သူ႔ ေျခသလုံးေတြ ၊ ဖင္ေတြကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္က သိတယ္ေလ၊ ျမခိုင္ အဖို႔က ဒါေတြ သေဘာေပါက္ၿပီးသား၊ ေကာင္ေလး ကလည္း တမ်ိဳးေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသလိုပဲ၊ ကိုယ့္အိမ္တြင္း ထဲ မွာ ဆိုေတာ့ ခိုးစားလို႔လည္းေကာင္းတယ္ေလ၊ ေနာက္ အျပင္မွာ အတည္ႀကံမဲ့ ေကာင္ေတြ႕ရင္ ဖမ္းခ်ိတ္လိုက္႐ုံပဲ ေလ၊ အဲလို အေတြး လည္း ဝင္လာေရာ မျမခိုင္ တေယာက္ ထူးသာ ကို ျဖားေယာင္းမႈ ေတြ စေတာ့တာပဲ၊ ေက်ာ္လွ မရွိတဲ့ အခ်ိန္၊ ႏွိပ္ခိုင္းတာတို႔၊ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ လုပ္တာတို႔ လုပ္ေပးေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ လည္း ဘယ္ခံနိူင္မလဲ ဟိုမုန္းႂကြခ်ိန္ေလ၊ မျမခိုင္ အိမ္မွာ ရွိတတ္တဲ့ အခ်ိန္ ဆို အေၾကာင္းတခုခု ရွာၿပီး ေရာက္လာတတ္သည္။ အိမ္မွာ ေနရင္း မျမခိုင္ အတြင္းခံ မပါပဲ ထမိန္ပါးပါး ႏွင့္ ကပိုကသီ ေနရင္ တခုခု ျမင္ရ နိုးႏွင့္ ထူးသာ တေယာက္ မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ရွာသည္။
တေန႔ ေတာ့ ႐ုံးပိတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေန႔လည္၊ ခင္း ေက်ာ္လွ က သူ႔ ဦးေလး ေတြနဲ႔ နယ္ ကို လိုက္သြား၊ ထူးသာ လည္း အိမ္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ ဆိုေတာ့၊ မျမခိုင္ ျမဴဆြယ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ထုံးစံ အတိုင္း နယ္ၿမိဳ႕ေလး ရဲ့ ေန႔လည္ ေန႔ခင္းက ေျခာက္ကပ္ တိတ္ဆိပ္ လို႔ ပ်င္းစရာေကာင္းကေကာင္း၊ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထူးသာက ေက်ာ္လွ ငွားထားတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ေကာက္လွန္ဖတ္ေနတယ္၊ မျမခိုင္ က ထူးသာ ေရွ႕ နားမွာ ထိုင္ ၿပီး စာအုပ္တအုပ္ဖတ္ေနတယ္၊ ေနာက္ မျမခိုင္က ေျခေထာက္တဖက္ကို ခုံေပၚတင္ၿပီး ထမိန္ေအာက္စ ကို မသိမသာ လြတ္ထားလိုက္တယ္၊ စာအုပ္ ဖတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး တခ်ိန္လုံး မျမခိုင္ကိုေခ်ာင္းေနတဲ့ ထူးသာ မ်က္လုံး ျပဴးသြားတယ္၊ ဝင္းေနတဲ့ ေပါင္ အတြင္းသား ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတာကိုး၊ ထူးသာ ဟန္ မေဆာင္ နိူင္ေတာ့ စာအုပ္ေပၚၾကည့္တာကနည္းနည္း မျမခိုင္ ေအာက္စလြတ္ ေနတာကို ၾကည့္တာက မ်ားမ်ား ျဖစ္ေန ရသည္၊ မျမခိုင္ က ေတြး သည္ ဒီေကာင္ေလး ဘာမွ လုပ္ဖူးပုံလည္း မရ ဘူး သူ စတာ ေစာင့္ေနလို႔ေတာ့ မရဘူး ဒီလို လြတ္လြတ္ လတ္လတ္ ၾကဳံရဖို႔ကလည္း တခါတေလမွ ရတာ၊ ငါပဲ အရင္ လႈပ္ရွားမွ ရ မွာပဲ လို႔ ေတြးလိုက္သည္။
….ဟဲ့ ထူးသာ ဘာၾကည့္ ေနတာလဲ...
...ဟို..ဘာဘာ..မွ မၾကည့္ပါဘူး..ေဒၚေလး ရဲ့...
…..ေအာင္ မယ္ ငါ မသိဘူး မ်ား မွတ္ေနလား..နင္ ငါ့ ေပါင္ေတြကို ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္လား...
...အမွတ္ တမဲ့ မို႔ ပါ ေဒၚေလး ရယ္..တမင္ ေခ်ာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး...
...နင္ မိန္းမ ေတြကို ကိုယ္လုံးတီး မျမင္ ဖူးဘူးလား...
….ဟာ..ေဒၚေလး ကလည္း ဘာေတြ ေရွာက္ေျပာေနတာလည္း..
...ငါ အေကာင္းေမးေနတာ...ငါေမးတာ ေျဖစမ္းပါ..
ထူးသာ က မျမခိုင္မ်က္ႏွာ အေန အထားက စိတ္ဆိုးတဲ့ ပုံလည္း မၿပ ေတာ့ ၊ သူတို႔ ေယာက္က်ားေလး ခ်င္း ေျပာေလ့ရွိေသာ၊ ဒီေကာင္မ ႀကီး ထန္ေနၿပီ ဆိုတဲ့ စကားလို၊ မ်ား မျမခိုင္ တေယာက္ ႏွာထ ေနၿပီ လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္၊ သို႔ ေသာ္လည္း အေတြ႕ အၾကဳံ မရွိသူ မို႔ ဘာမွ မလုပ္ရဲ ၊ မျမခိုင္ လႊတ္ေပးထားေသာ ထမိန္စ ေအာက္က ေပါင္တြင္းသား ေတြကို ပဲ ၾကည့္ ရင္း တံေတြး ေတြ ၿမိဳခ်ရင္းက၊
...တခါမွ မျမင္ဘူး ေသးပါဘူး ေဒၚေလးရဲ့....
...ဒါဆို နင္ဘယ္သူ႔ မွ မေျပာပါဘူးလို႔ ဂတိေပးရင္ ငါျပမယ္..
...တကယ္လား ေဒၚေလး ..က်ေနာ္ ဂတိေပးပါတယ္၊ က်ိန္ဆိုလည္း က်ိန္ပါ့မယ္...
..အင္း ဒါဆိုလာ ငါ့အခန္းထဲ ကို...
ထူးသာတေယာက္ ဘယ္လို အခန္းထဲ ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ပါ၊ သူမွတ္မိ သေလာက္ကေတာ့ မျမခိုင္ တေယာက္ ထမိန္ရင္လၽွားနဲ႔ ကုတင္ေပၚ မွာ ပက္လက္လွဲ ေနရာက သူက ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လို႔၊ မျမခိုင္ ရဲ့ ေျဖခ်လိုက္တဲ့ ထမိန္ေအာက္ က ေဖါင္းႂကြ ေနတဲ့ နိူ႔လုံးႀကီးေတြ၊ နို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ ႀကီးေတြ၊ ထူးသာ တေယာက္ ျမင္တာနဲ႔ ပင္ လုံခ်ည္ထဲ သုတ္က ထြက္ခ်င္ သြားသည္။ မျမခိုင္က နင္ကိုင္ခ်င္ ကိုင္ၾကည့္ေလ ဆိုေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ အငမ္းမရ နိူ႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဆုပ္ႏွယ္ၿပီး အားရပါးရကိုင္၊ ေနာက္ေတာ့ နို႔ႀကီးေတြကို ကုန္းစုပ္ေတာ့တာေပါ့၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မျမခိုင္ရဲ့ လက္ က ထူးသာ လုံခ်ည္ေပၚကေနပဲ ထူးသာရဲ့ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ ၿပီး တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုက္တာ၊ ထူးသာ ခမ်ာ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ ကနဲ နဲ႔ သုတ္ရည္ေတြ လုံခ်ည္ထဲ ပန္းထည့္ၿပီး ၿပီးသြား ေတာ့ တာပါပဲ။
ထူးသာ ခမ်ာ၊ သူ႔လီးႀကီး ေပ်ာ့သြားေတာ့ စိတ္ပ်က္ သြားတယ္၊ မျမခိုင္ မ်ား စိတ္ဆိုးသြားမလားေပါ့၊ မျမခိုင္က ေမၽွာ္လင္ၿပီးသားပဲ၊ ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ထူးသာကို သူ႔ နိူ႔ေတြ ဆက္စို႔ ခိုင္းတယ္ ေနာက္ေတာ့၊ သူ႔ ထမိန္ကို လည္း ကန္ထုတ္ ၿပီး ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ထူးသာတေယာက္ သူေခ်ာင္းေခ်ာင္းၿပီး ခိုးၾကည့္ေနခဲ့ရတဲ့ ေပါင္လုံး ႀကီးေတြ ေဖြးကနဲ ေပၚလာၿပီး ေပါင္ခြဆုံ က အေမြးနက္နက္ ေတြ ဖုံးေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီး ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၊ လီးက ခ်က္ျခင္း ျပန္မာတက္လာခဲ့ရပါတယ္၊ မျမခိုင္က ထူးသာရဲ့ လက္ ကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ အဖုတ္ေပၚတင္ေပး လိုက္ေတာ့ ထူးသာ လက္ေတြက ဘာရယ္မသိ အေမႊးေတြကို ဖြရင္း စိုစြတ္ေနတဲ့ အဖုတ္ ဝ ကို သြားနိူက္မိ တယ္၊ ထူးသာက သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလး ေတြနဲ႔ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေလး ေတြကို ေလၽွာက္ပြတ္ ေပးေနေတာ့ မျမခိုင္ မ်က္လုံးေလး ေတြ ေမွးၿပီး ပါးစပ္က ၿငီးသံေလး ေတြ ထြက္လာတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ထူးသာ ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚကို လိမ့္တက္ ခိုင္းလိုက္တယ္၊ မျမခိုင္က သူ႔ေပါင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ကားလို႔၊ သူ႔ေပါင္ ႏွစ္လုံးၾကား ေမွာက္ရက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ထူးသာရဲ့ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ႔ အဖုတ္ဝ မွာေတ့ေပးလိုက္တယ္၊ ထူးသာလည္း သူ႔ဖင္ ကိုေကာ့ၿပီးေတာ့ ထိုးထည့္လိုက္တာ သူ႔လီးႀကီးက စိုစိုစြတ္စြတ္ နဲ႔ အတြင္းထဲ မွာ ေႏြးေနတဲ့ အဖုတ္ထဲကို ေျဖးေျဖး ခ်င္း ဝင္သြားခဲ့တယ္၊ မျမခိုင္ က ကေလး တေယာက္ အေမ ျဖစ္တာရယ္၊ အရမ္းကို စိတ္ထ ေနၿပီ မို႔ ရြဲေနတဲ့ အရည္ေတြ ရယ္ေၾကာင့္ ထူးသာ လီးႀကီးက ေလ်ာေလ်ာ႐ူ႐ူ ဝင္သြားခဲ့ေပမဲ့၊ထူးသာ လီးႀကီးက တကယ္ေတာ့ လူႀကီး စံခ်ိန္မွီေနပါၿပီ၊ မျမခိုင္ အဖို႔ကလည္း ႏွာအတင္းထ ေနတဲ့ အခ်ိန္ ဆိုေတာ့ သူ႔ အဖုတ္နံရံတေလၽွာက္ ထိုးဝင္လာတဲ့ ထူးသာ ဒစ္ႀကီးက သူ႔ တကိုယ္လုံးကို ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထလာေအာင္ ေကာင္းသြားရပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သဘာဝ အေလၽွာက္ အလိုလို ျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာအတိုင္း ထူးသာက အေပၚက ဖိဖိ ေဆာင့္တာကို မျမခိုင္တေယာက္ ေအာက္က ေကာ့ကာေကာ့ကာ နဲ႔ အတိုင္ အေဖါက္ ညီညီ လိုးပြဲ စပါေတာ့တယ္၊ ထူးသာ အဖို႔ ပထမ တခ်ီ လုံခ်ည္ထဲ မွာ ထြက္သြားရလို႔ ဒီတေခါက္က ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး ကို ဆြဲ နိူင္ခဲ့ပါတယ္၊ မျမခိုင္ရဲ့ ကုတင္ တိုင္ေတြ ေတာင္ လႈပ္ခါရမ္းေန ရေအာင္ အားပါပါ နဲ႔ ေဆာင့္ပစ္လိုက္ပါတယ္၊ ထူးသာၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပူေႏြးတဲ့ သုတ္ရည္ေတြ သူ႔ ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္လိုက္တာ နဲ႔ မျမခိုင္လည္း ကာမ စည္းဇိမ္ အထြတ္ထိတ္ ကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ကာ နားေနရင္း မျမခိုင္က ထူးသာရဲ့ နဖူးျပင္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ၿပီး၊
..ထူးသာ ..သား ...ေဒၚေလး နဲ႔ ဒီလို ေနတာ ဘယ္သူ မွ ေရွာက္ မေျပာရဘူးေနာ္...
..ဟာေဒၚေလးကလည္း က်ေနာ္ ဒီေလာက္ေတာ့ မအ ပါဘူးဗ်ာ...
….နင္..မိန္းမ တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး ဆိုတာ ေရာ တကယ္လား...
...ဟုတ္ပါတယ္ ေဒၚေလးရ ဒါ ပထမဆုံး အခါပဲ က်ေနာ္ လုပ္ဖူးတာ..
...အမေလး ပထမ ဆုံး အခါမို႔ ပဲ လုပ္မ်ားသာ လုပ္ဖူးရင္ ငါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခံရမွာပဲ အဟင့္...
ညႇတုတု အမူအရာေလးနဲ႔ သူ႔ကို ပိိုပိုသာသာေလး ေျမႇာက္ေျပာလိုက္တဲ့ မျမခိုင္ေၾကာင့္ လူပ်ိဳရိုင္း ထူးသာ ရဲ့ လီးႀကီး က ေဒါင္ကနဲ ျပန္မာ လာရပါေတာ့တယ္၊
…..ဆရာ ..ထမင္းစားရေအာင္.....
႐ုတ္တရက္ အနား ကပ္ေျပာလိုက္တဲ့ ေအးျမသာ ရဲ့ အသံေလးေၾကာင့္ အေတြးထဲ ေမၽွာေနတဲ့ ထူးသာ ဆပ္ကနဲ ျဖစ္သြားရပါသည္၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ ပုဆိုးေအာက္က မာတင္း ေထာင္ထ ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ လွမ္းၾကည့္ၿပီး ခစ္ကနဲ ရီကာ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေအးျမသာ ရဲ့ ဖင္တုံ ကေလးကို ၾကည့္ရင္း သူလည္း ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားပါသည္၊ အင္း စိတ္ထိန္းထား ထူးသာ၊ မင္း ခုထိ မမွတ္ေသးဘူးလားဟု၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးရင္း သူတို႔ ထမင္းစား ေလ့ရွိေသာ၊ အိမ္ေရွ႕ခန္း ( ညဆိုရင္ သူအိပ္ေသာ ေနရာ) သို႔ တက္လာ ခဲ့လိုက္ပါေတာ့ သည္။
သူတို႔ ထမင္းဝိုင္းကေတာ့ ပ်ဥ္ အၾကမ္းနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ေလးေထာင့္ စားပြဲ ပုေလး နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ စားၾကတာပါပဲ၊ ပုဂံခြက္ေယာက္ေတြကေတာ့ ေႂကြရည္သုတ္ သံပုဂံ ေတြေပါ့၊ သုံးတာ ၾကာလို႔ ထိမိခိုက္ မိၿပီး အနားေစာင္း တခ်ိဳ႕မွာ အမည္းစက္ ကေလးေတြ နဲ႔၊ ျခစ္ရာ တခ်ိဳ႕ နဲ႔၊ ထမင္း က ညိဳညိဳ၊ ဟင္းကေတာ့ ပင္လယ္ထဲက ရတာေပါ့၊ တခါတေလ လည္း ကမ္းစပ္က ေပါ့၊ ဥပမာ ခ႐ု လိုမ်ိဳး၊ တခ်ိဳ႕ ခ႐ု ေတြက လက္မ လုံးထက္ နည္းနည္း ႀကီးမယ္၊ အရွည္ သုံးေလး လက္မ ေလာက္ေတြ၊ ေစတီပုံ ေခၚမလား၊ အဲ ဒါကို သူတို႔ ခ်က္နည္းကေတာ့ ရွင္းတယ္ ထိတ္ပိုင္း အခၽြန္ဘက္ ကို ဒါးနဲ႔ ခုတ္ျဖတ္လိုက္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေရလုံျပဳတ္ပဲ၊ အရင္တုန္းက သူတို႔ ခ်က္တာ ေသျခာ ေတာင္ မေဆးလို႔ ဟင္းထဲ ရြံ့ ေတြ ပါလာေသးတယ္၊ ထူးသာက မစား နိူင္လို႔ ေျပာေတာ့ မွ ေနာက္ပိုင္း ေသျခာ ေဆးၿပီး ခ်က္တယ္၊ အဲ ဒီခ႐ုက ဖလြတ္ကနဲ စုပ္ လိုက္႐ုံပဲ၊ ေနာက္ ေတာထဲက ရလာတဲ့ ဒညင္းသီး စိမ္း နဲ႔ ဆားနဲ႔ င႐ုပ္သီးစိမ္း ၊ အဲဒါဆို တနပ္စာ လုံေလာက္ၿပီ၊ ႈ င႐ုပ္သီးစိမ္းက ေတာ့ ထူးသာ က အစပ္ မစားရ မေနနိူင္လို႔ အပင္ေလး ၿမိဳ႕က သယ္လာၿပီး စိုက္ထားလို႔ အဆင္ေၿပ ေနတာ၊ ဒီဘက္က လူေတြ က ဟင္း ဆိုရင္ အျမဲ တမ္းပဲ ပင္လယ္စာ စားေနၾကလို႔၊ ဘာဟင္းခ်က္သလဲ ေမးမဲ့ အစား ဘာငါး ခ်က္သလဲ လို႔ ေတာင္ ေမးၾကတယ္၊ ထူးသာ ေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေလး မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ၊ ၿမိဳ႕ႀကီးက လာတဲ့ သူေတြ ဆိုရင္ေတာင္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္၊ ေမးတဲ့ သူက ဘာငါးခ်က္သလဲ ဆိုရင္ ေျဖတဲ့သူက အမဲသား လို႔ေျဖခ်င္ေျဖတာကိုး၊ အဟီး။
အဲ လို ပင္လယ္စာေတြ ႀကီး ေန႔တိုင္းစားေနလို႔လား မသိဘူး၊ ပါတီစိတ္အတြင္းေရးမႈး ကိုဦးေစာသာ က တြယ္သလား မေမးနဲ႔၊ ကိုဦးေစာသာ နဲ႔ အတြင္းေရးမႈးကေတာ္ ေဒၚတင္လွ တို႔ ပြဲၾကမ္းခ်က္ကေတာ့၊ ည ဆိုရင္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ပဲ၊ ဝါးၾကမ္းခင္း ဆိုေတာ့ ထူးသာ အိပ္ေနတဲ့ ေနရာကေတာင္ သိေနရတယ္၊ ေအးျမသာ ကေတာ့ ေသျခာေပါက္ သိမွာပဲ ဆိုတာ ထူးသာ ေျပာရဲတယ္၊ ရိုးေနတာလား ၊ သူတို႔က ပဲ အဲဒါသဘာဝ ပဲ လို႔ ယူဆထားလား မသိ၊တပတ္ မွာ တခါ ႏွစ္ခါေလာက္ ကေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ။
အတြင္းေရးမႈးကေတာ္ ေဒၚတင္လွက သူ႔ အတြက္ တေန႔တာ အလုပ္က ထမင္းခ်က္ မဲ့ ဆန္မွာ စပါးလုံး ေရြးမယ္၊ ေနာက္ သူ႔ေယာက္က်ားယူလာတဲ့ ဟင္းလၽွာေတြကို ခ်က္မယ္၊ ဒါပဲ၊ ဒီထက္ပို တဲ့ အလုပ္က တခါတေလ ရြာထဲ ထြက္သြားၿပီး တျခား မိန္းမ ေတြနဲ႔အတင္းေျပာ မယ္ဒါပဲ၊ရွိတယ္၊ အင္း ေဒၚတင္လွ ရဲ့ ပုံေဖၚရရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာက ေလးေထာင္ ့စပ္စပ္၊ ႏွာတန္ သိပ္မေပၚတဲ့ မ်က္ႏွာျပားျပား၊ ရင္ဘတ္က လည္း နည္းနည္း ျပားျပားပဲ၊ နိူ႔သိပ္ႀကီးပုံ မရ ဘူ၊ ဖင္က ေတာ့ အႀကီးႀကီးပဲ၊ နာမည္ နဲ႔လိုက္တယ္ လို႔ ၊ တခါတခါ ထူးသာ ေတြးမိတယ္၊ ဖင္လုံးႀကီးေတြက ကားတစ္ ေနတာပဲ၊ ခါးေလးေတာင္ ေသးသြားသလိုထင္ရတယ္၊ ေအးျမသာ လည္း အေမ လိုပဲ လာမယ္ ထင္တယ္ အခု ထဲက စြံ့စြံ့ေလး ေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ၊
ဖင္ ဆိုမွ ေျပာရအုန္းမည္၊ ထို ကၽြန္းေပၚမွာ သူတို႔ က အိမ္သာ အေဆာက္ မခံပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ အေပါ့အေလး သြားလၽွင္၊ ေတာစပ္ဝင္ၾကရသည္၊ ထူးသာ ကေတာ့ သကၤ် ိုင္းကုန္း ဘက္သြားသည္၊ တခါတေလ အုပ္ဂူျမင့္ျမင့္ ေပၚက တက္ပါခ်ရတာ သူက ပိုစိတ္သန႔္သည္၊ ဒါေပမဲ့ လူသံ ဘာသံၾကား လၽွင္ ေနရာေရႊ႕ရသည္၊ အုပ္ဂူ ေပၚမွာ ထီးထီးႀကီး ထိုင္လို႔ မရ၊ ေနာက္ေဖး သြားရတာ ဇိမ္ပ်က္သည္၊ ဒါေၾကာင့္ အေနေတာ္ ေက်ာက္တုန္း ေတြ ရွိရာကို ရွာသည္၊ ျခဳံေတြ ၾကားထဲ မွ သူ႔ ကို မျမင္နိူင္ေအာင္၊ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကုန္းအျမင့္ေန ရာေပၚ မွာ သူ ေနရာယူ ေလ့ရွိသည္၊ မိုးတြင္းက် ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡ ေရာက္ ရသည္၊ ရြာက လူေတြက ပုဆိုးခ်ဳံ ဝါတာပ႐ု အစ စားပြဲခင္း လိုဟာမ်ိဳး ခ်ဳံ ၿပီး သြားသည္၊ထူးသာကေတာ့ ထီး ႏွင့္သြားသည္၊ ထီးကို လက္တဘက္က ကိုင္ၿပီး ေနာက္ေဖး သြားရသည္ မွာ မလြယ္ေျခ၊ ေနာက္ ကုန္းေပၚက စီးက်လာတဲံ ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ လည္း လြတ္ေအာင္ ထိုင္ရေသးသည္၊ အဟီး၊ ေျပာရရင္ေတာ့ ဆုံးမွာ မဟုတ္၊
ေျပာခ်င္တာက ထူးသာ အဲ လို ေနာက္ေဖးသြား ( သူတို႔ အေခၚေတာထိုင္ ) တုန္း ျခဳံအကြယ္မွာ မို႔ တခါ တေလ ေကာင္မေလး ေတြ ဖင္လွန္ ေသးေပါက္ တာ အေပၚစီးက လွမ္း ျမင္ရသလို၊ သမီးရီးစား ခ်ိန္းေတြ႕ တာ ေတြလည္း တခါတေလ ဆုံရတတ္သည္၊ တခါကေတာ့ သူနဲ႔ မလွမ္း မကမ္း ျခဳံဘုတ္ အကြယ္မွာ ရြာထဲက အိမ္ေထာင္ သည္ ေယာက္က်ား တေကာင္ အပ်ိဳမ မလတ္တလတ္ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေနတာ ေတြ႕ ခဲ့ရသည္၊ ထူးသာ ေတာင္ အေတာ္ အံၾသ သြားသည္၊ ဒီေလာက္ တေယာက္ ကို တေယာက္ မသိတဲ့ သူ မရွိ တဲ့ လူေနမႈ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလး မွာေတာင္ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိ ေန တာလား၊ ၿမိဳ႕ေတြ မွာက ေတာ့ မဆန္း၊ ထူးသာ ကိုယ္တိုင္လည္း၊ ၾကာကူလီ ရိုက္ခဲ့ဘူးသည္၊ အိမ္ေထာင္ ရွိရက္ နဲ႔လည္း ေဖါက္ျပန္ဘူးသည္၊ သို႔ေသာ္ ဒီလို အခုခ်ိန္ထိ ေက်ာက္ေခတ္ နည္း ပါး ေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ ၊ အသိုင္း အဝန္း ပတ္ဝန္းက်င္ ေတြ မွာ မရွိေလာက္ဘူး ဟု သူအစ က ထင္ထားခဲ့တာကိုး၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပတ္လည္ ေရွာက္ စပ္ၾကည့္ရင္ ေတာင္ အမ်ိဳးေတာ္ ခ်င္ ေတာ္ ေနနိူင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အင္း ၊ အဲဒါေၾကာင့္ လူႀကီး သူမ ေတြ ေျပာတာ အသက္ ပိုႀကီး လာတာနဲ႔ အမၽွ အေတြ႕ အၾကဳံက ပိုမ်ားလာတယ္ ဆိုတာ၊ ထူးသာ တေယာက္ အခု အသက္ ၃၈-၃၉ ဆိုေတာ့ ေလးဆယ္နားနီးေနၿပီ၊ လူေလာက မွာ သူကိုယ္သူ အေတြ႕ အၾကဳံ စုံလွၿပီ ထင္ခဲ့တာ၊ ခုထိ အံၾသ စရာေတြ နဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတုန္း ဆိုတာ ပိုသေဘာေပါက္လာ တယ္။
ထူးသာ ကိုးတန္း မွာ သူအိမ္ေဘး က သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္လွ အေမ မျမခိုင္ နဲ႔ တႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ေနာက္ မျမခိုင္လည္း သူ႔ ကို အတည္ယူ မဲ့သူ ေတြ႕သြားေတာ့ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ ျပတ္သြားခဲ့ ရသည္၊ အဲ ဒီ တႏွစ္တာ ကာလ ကေတာ့ ထူးသာ အတြက္ ေရႊ ႏွစ္ လို႔ေျပာရ မလား မသိ၊ လူပ်ိဳ ျဖစ္စ ဖြင့္ဖြင့္ထြားထြား မုဆိုးမ တေယာက္ႏွင့္ လုပ္ခ်င္ သလို လုပ္ခြင့္ ရသည့္ အတြက္ သူ႔ ေဟာ္မုန္း ေတြ ထႂကြ မႈ ေတြကို ေၿဖ ထုတ္ ခြင့္ ရ ေနေတာ့ သူ႔ စိတ္ ထဲ မွာ ဘာမွ သူမ်ားေတြလို မုန္ယို မေနေျခ၊ အျပင္ ပန္းမွာ မ်က္လုံးလည္း သူမ်ားေတြ လို တဏွာခိုး သိပ္မထေတာ့၊ သူ႔ ကို မိန္းခေလး ေတာ္ေတာ္ မ်ားက လူေအး၊ ဘာမွ လိင္စိတ္ မရွိေသးတဲ့ ေကာင္ လို႔ ထင္သည္၊ မျမခိုင္ အဖို႔ မွာ လည္း အေတာ္ တန္သည္၊ ဒီလို လူပ်ိဳ ေပါက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ သက္လုံေကာင္းသည္၊ တေန႔ ကို ေလးခါေလာက္ ကေတာ့ အေပ်ာ့ လို႔ထင္သည္၊ ဆိုေတာ့ သူ႔ အရင္ ေယာက္က်ား ထက္ေတာင္ ပို ဆႏၵျပည့္ ခဲ့ရသည္၊ ေနာက္ ယူမည့္ သူေတာင္ အဲေလာက္ လုပ္နိူင္ပါ့မလား တခါတေလ ေတြးမိသည္၊ ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးတာ သူ မွာ သားတေယာက္ ႏွင့္ ေနေရးထိုင္ေရး စားေရးေသာက္ ေရး အတြက္ အမွီ အခိုလိုသည္၊ ဆိုေတာ့ ရသမၽွ ႏူင့္ တင္းတိမ္ရမွာေပါ့ လို႔ ေတြးထားသည္၊ မျမခိုင္ ကို လက္ေတြ႕ ဆန္သည္လို႔ပဲ ေျပာရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
ထူးသာ မျမခိုင္ ၿပီးသြားေတာ့ ၁၀ တန္း မွာ ရီးစား မက် ဘာမက် အမႀကီး တေယာက္ႏွင့္ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္၊ အမႀကီး လို႔ ဆိုေသာ္လည္း ထူးသာ ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ႀကီးမွာပါ၊ ဘယ္ႏွစ္တန္း ေတြ မွာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ေန ခဲ့မွန္း မသိ၊ ဆယ္တန္း မွာ ထူးသာ ႏွင့္ အတန္းလာတူသည္၊ အတန္းသား အခ်င္း ခ်င္း မို႔ ပထမ သိ႐ုံေလာက္ သာရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ မိုးသည္းသည့္တေန႔ ေက်ာင္း အဆင္း ေခါက္ထီး အဆစ္ျပဳတ္ ပ်က္သြားေသာ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကို ထူးသာက သူ႔ထီးကပ္ေဆာင္း ေစ၍ အိမ္ ထိ ပို႔ေပးခဲ့ရာမွ ရင္းႏွီး မႈ လယ္ပယ္ တဆင့္တက္ခဲ့ရသည္၊
ေနာက္ ေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ ႏွင့္ ထူးသာတို႔ စာ အတူတူ က်က္ သည့္ အဆင့္ထိ ခင္မင္လာခဲ့သည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ႏွင့္ ရင္းႏွီးစ က ထူးသာ မျမခိုင္ ကို လိုး လို႔ရေနတုန္း မို႔ ျမင့္ၾကာျဖဴ ေပၚ ပုံမွန္သာ သူငယ္ခ်င္း လို ေနနိူင္ ခဲ့သည္၊ မျမခိုင္ နဲ႔ ျပတ္သြားၿပီးေတာ့ ထူးသာ မွာ လက္အားကိုးရသည့္ ဘဝ ျပန္ေရာက္ သြားေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ အေပၚ အျမင္ တမ်ိဳး ေျပာင္းလာ ခဲ့ရသည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ မွာလည္း ထူးသာ အေပၚ စိတ္ဝင္စားပုံျပသည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဳ မွာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္ေလာက္ အပ်ိဳ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ျဖစ္ ၿပီ မို႔ အဖုအထစ္ အမို႔ အေမါက္ ေတြက သူ႔ေနရာနဲ႔ သူရွိေနၿပီ ၊ ညိဳစိမ့္စိမ့္ အသား အရည္ႏွင့္ မ်က္လုံးရြဲႀကီး မ်ားႏွင့္ဆံပင္ အုပ္ေကာင္းေကာင္း ရွည္ရွည္၊ မ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းသည္၊ ေက်ာင္းစိမ္း ထမိန္ ေအာက္မွ လုံးက်စ္ အိစက္ေနေသာ တင္သားႀကီး မ်ားက မျမခိုင္ ေလာက္ ကားကားထြားထြား ႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ဟာနဲ႔ သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္း သည္၊
ျမင့္ၾကာျဖဴ သူ႔ အေပၚမွာလည္း နည္းနည္း တြယ္တာမႈ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ သိေတာ့ ထူးသာ က တေန႔ မွာ ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက ျငင္းသည္၊ ထူးသာက ျမင့္ၾကာျဖဴ ရွက္လို႔ဟုထင္ကာ အတင္း ဇြဲ ႏွင့္ အေျဖေတာင္းသည္၊ ေနာက္ဆုံး မွ ျမင့္ၾကာျဖဴက ထူးသာကို ဖြင့္ေျပာလိုက္သည္၊ သူ႔ မွာ ရည္ရြယ္ထားသူ ရွိေနၿပီ၊ သူ ႏွင့္ ရည္ရြယ္ထားသူ က အခု ဒီအက္စ္ေအ ( ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ) တက္ေနသည္၊ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးရင္ သူတို႔ လက္ထပ္ၾကမည္ဟု ဆိုသည္၊ ထူးသာ မယုံၾကည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ သူ႔ ကို လိမ္သည္ဟုထင္သည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက သူ႔ ကို ရွင္းျပသည္၊ ထိုသူမွာ ျမင့္ၾကာျဖဴကို အရင္ထဲက လိုက္ခဲ့သည္၊ သို႔ ရာတြင္ ျမင့္ၾကာျဖဴ က ျငင္းခဲ့သည္၊ ထိုသူက ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း သြားေတာ့ ဟိုကေန စာ ေတြ ဆက္တိုက္ ထည့္ရင္း ဇြဲ မေလၽွာ့တန္း ခ်စ္ခြင့္ပန္ ခဲ့ သျဖင့္ သူလည္း သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ကာ အေျဖေပးခဲ့သည္ ဟုဆိုသည္၊ အခု ဆိုရင္ သူတို႔ သမီးရီးစား ျဖစ္ေနတာ တႏွစ္ေလာက္ ရွိသြားၿပီ ၊ အိမ္က မိဘေတြကလည္း သေဘာတူ ထားၿပီးၿပီ လို႔ ဆိုသည္၊ ထူးသာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ နာသြားသည္၊ လူခ်င္းေတာင္ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနဘူးတဲ့ သမီးရီးစားတဲ့ ၾကားေတာင္ မၾကားဘူးေပါင္ေပါ့၊ဒါေၾကာင့္လည္း အရင္က ရီးစားရွိတယ္ ဆိုတာ သတင္းမၾကားမိတာေပါ့၊ ဟိုက စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ မဲ့ ဟာမို႔ မက္တာလို႔ပဲ ေတြးမိသည္၊ မိဘ ေတြကလည္း အဲဒီ အတိုင္းပဲ ေနမွာေပါ့၊ စစ္ဗိုလ္ ရာထူး မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ပစ္သေဘာတူခဲ့တာေနမွာပါပဲလို႔ ေတြးမိသည္။ သို႔ ရာတြင္ သူ႔ ပါးစပ္က ေတာ့ ထုတ္ေဖၚ မေျပာခဲ့၊ ေကာင္းပါၿပီ နဂိုလ္ အတိုင္း ပဲ သူငယ္ခ်င္း လို ေနေတာ့ မယ္ ဟု အခ်ိဳသတ္ ကာ ျပန္ေပါင္းေနလိုက္၏၊ ဒါေပမဲ့ မျမခိုင္ ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခဲ့ရတာ အျပင္ မျမခိုင္ ေျပာၿပ သင္ျပခဲ့ လို႔လည္း မိန္းမေတြ ဘယ္လို သေဘာထား ဘာႀကိဳက္တတ္ သည္ ဆိုတဲ့ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ဗဟုသုတ ေတာ့ ထူးသာ မွာ ရွိေနၿပီ ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကို မသိမသာ စတင္ျဖားေယာင္း ေတာ့ သည္၊ အေတြ႕ အထိ မွာ သာယာလာေအာင္ လုပ္သည္၊ စာေပးစာယူ ႏွင့္သာ ရီးစား ရွိဘူးရွာေသာ ျမင့္ၾကာျဖဴ လည္း ေသြးသား ေတာင္းတ သည့္ အရြယ္၊ သူလည္း ဆန႔္က်င္ ဖက္ လိင္ ရဲ့ အထိအေတြ႕ ကို သာယာတာကို အျပစ္ေျပာ လို႔ မရ၊
တေန႔ သူတို႔ အတန္းက ေက်ာင္းသား ေတြ စုၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ ၾကတယ္၊ ၿမိဳ႕ျပင္ ေတာ အစပ္ မိုင္နည္းနည္း သြားလိုက္ရင္ ေရာက္တဲ့ ေရတံခြန္ တခု ကိုေပါ့၊ အဲ ဒီမွာ သူတို႔ အုပ္စု အတြက္ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ နားဖို႔ ကစားဖို႔ ေနရာယူၿပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္အုပ္စု နဲ႔ ကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားခြင့္ေပးလိုက္တယ္၊ အႀကံသမား ထူးသာက ျမင့္ၾကာျဖဴကို အရမ္းလွတဲ့ သစ္ခြပန္းေတြ ရွိတဲ့ ေနရာ သူ သိတယ္ ဆိုၿပီး ေခၚသြားတယ္၊ ေတာထဲ တေနရာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ့ အခါ မွာ ျမင့္ၾကာျဖဴကို အတင္း ဖက္နမ္းေတာ့တယ္၊ နဂိုလ္ထဲက အနိူင္နိူင္ ေရွာင္ေနရ ရွာ တဲ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ လည္း ဒီတခါေတာ့ မေရွာင္ နိူင္ေတာ့၊ အေတြ႕ အၾကဳံရွိၿပီး တဲ့ ထူးသာရဲ့ အနမ္းေတြ အကိုင္ အတြယ္ေတြ ေအာက္မွာ အရည္ေပ်ာ္ ခဲ့ရတယ္၊ ထူးသာရဲ့ ႏူတ္ခမ္းေတြ က ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ ႏူတ္ခမ္းထူထူ ေတြကို အငမ္းမရ နမ္းတယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ ေဖါင္းအိေနတဲ့ ေရႊရင္ အစုံကို အကၤ် ီေပၚက ပယ္ ဆုပ္ကိုင္ ႏွယ္တယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ တင္ပါးစိုင္ ႀကီးေတြကို အားမလိုအားမရ ဖ်စ္ညႇစ္တယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ထမိန္ေအာက္ လက္လၽွို ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေပၚက ပဲ ပြတ္သတ္ ေခ်မြေပးခဲ့တယ္၊ အရိုင္းေလး ျမၾကာျဖဴ ခမ်ာ အဖုတ္က အရည္ ေတြ တစိမ့္စိမ့္ စီးထြက္ ၿပီး ဒူးေတြ ယိုင္ လို႔ လွမ္းေတာင္ မနည္း ေလၽွာက္ျပန္လာရတယ္။ ၿမိဳ႕ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တခါ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ဖို႔ကိုေတာ့ သူ႔ ကို ေရွာင္ေနတဲ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ ေၾကာင့္ ထူးသာ ေတာ္ေတာ္ ေလးအားထုတ္လိုက္ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အားထုတ္ရ က်ိဳးနပ္ ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဳ ရဲ့ ပန္းဦးကို ေခၽြလိုက္ရ လို႔ပါပဲ။
ျမင့္ၾကာျဖဴ က ထူးသာ ကို ေတာ္ေတာ္ ေလး ေရွာင္ပါတယ္၊ ေရွာင္တယ္ ဆိုတာက ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနမဲ့ အခ်ိန္ မ်ိဳး ကို ဆိုလိုတာပါ၊ လူေတြ အမ်ားႀကီး ၾကားမွာေတာ့ သူတို႔ ပုံမွန္ ေတြ႕ ေနၾကတာပါပဲ၊ ထူးသာက ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ ၾကရေအာင္ ခ်ိန္းတိုင္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ၿပ ၿပီး ျငင္း ေနခဲ့တာပါပဲ၊ အဲဒီ မွာ ထူးသာ က အကယ္ဒမီ အက္တင္ေတြ လုပ္ပါတယ္၊ ေက်ာင္းမွာ ျမင့္ၾကာျဖဴ ေရွ႕ ဆိုရင္ မ်က္ႏွာက အျမဲ တမ္း ညိဳးႏြမ္း လို႔စိတ္ဓါတ္ အရမ္းက် ေနသလို ၊ စာထဲ မွာ စိတ္မပါေတာ့ သလို၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကိုလည္း ေရွာင္ဖယ္ဖယ္ ( ေရွာင္ေနတယ္ ဆိုတာ သိေအာင္လည္း ေရွ႕ မွာ လုပ္ျပရေသးတယ္ေလ၊ အဟီး၊ ) လုပ္ေနေတာ့၊ နဂိုလ္ထဲ က သံေယာဇဥ္ ရွိၿပီး၊ ထူးသာ ကို စိတ္ျပန္မလည္ ေအာင္ မနည္း အားတင္းေနရတဲ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ မေနနိူင္ေတာ့၊ ထူးသာကို ပုံမွန္ ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ ေျပာသည္၊ ထူးသာ က လက္မခံ၊ တေန႔ ျမၾကာျဖဴက သူ႔ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ အိမ္ မွာ ထူးသာ ကိုခ်ိန္း သည္၊ ေအးေအး ေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ့၊ ထူးသာ လည္း ထိုေကာင္မေလး ကို သိသည္၊ အဲဒီေကာင္မေလး အိမ္မွာက စေနေန႔ ဆိုရင္ ထူးသာ တို႔ အိမ္လိုပဲ၊ မိဘ ေတြက ေစ်း ထြက္ၾကရေတာ့ ဘယ္သူ မွ မရွိ၊ လြတ္လပ္ ေနသည္၊ အဲ ဒီမွာ အပိုင္ကိုင္ ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္၊
ျမင့္ၾကာျဖဴ ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ေရွ႕ မွာ လမ္းမ ကလူေတြ ျမင္မွာစိုးသည္ ဟု ဆိုတာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အခန္းကို သြားရေအာင္ ဆိုသည္၊ ထူးသာ အႀကိဳက္ျဖစ္သြားသည္၊ တကယ္ေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကလည္း ဒီအတြက္ထြင္ ထားသလား ထူးသာ လည္း မသိ၊ ထူးသာက ေတာ့ သူလိုခ်င္သည့္ အကြက္ ဝင္သြားေတာ့ ေပ်ာ္ေနသည္၊ ေနာက္ပိုင္း အေတြ႕ အၾကဳံမ်ားလာၿပီး အသက္ကေလး ရလာေတာ့ ျပန္စဥ္းစား မိသည္၊ အဲဒီေန႔ က အျဖစ္အပ်က္က သူကံေကာင္းတာ ၊ သူလည္ တာ မျဖစ္နိူင္ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကိုယ္တိုင္က ႀကံစည္ထားလို႔ သာ သူ အဆင္ေၿပ ၿပီး သူဝါးလိုက္ရသည္ကို သူသုံးသပ္ မိေတာ့သည္၊ ငယ္စဥ္က သူထင္ခဲ့သည္မွာ သူက က်ားမို႔ ေတာေကာင္ကို ဖမ္းနိူင္ခဲ့သည္ ဟု၊ အခု ျပန္စဥ္းစား မွ ပိုက္ထဲ ကို ယုန္က တမင္ တိုးခဲ့သည္ ကို သေဘာေပါက္ေတာ့သည္၊ ေယာက္က်ားေတြက သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူ ေနၾကသည္ မွာ တကယ္ေတာ့ မိန္းမ ေတြက လူလည္က် ၿပီး သူတို႔ မလိုခ်င္ေသာ ရာထူးကို ထိုးထည့္ေပး ထားသည္ကို မသိပဲ ခံေနၾကရသည္ မွာ ငါတို႔ ေယာက္က်ား ေတြ ပါလား ဆ္ိုတာ ထူးသာ အသက္အရြယ္ရလာ မွ သေဘာေပါက္ လာခဲ့ရသည္၊ ႐ုန္းေပ အုန္းေတာ့ ကိုယ့္လူေရ၊ ခ်ဴ ကေလးက လွမွ လွ ၊ ဟားဟား၊
ထားလိုက္ပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာ အဲဒီအခ်ိန္က အေၾကာင္း၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက ရိုးရာထမိန္ အျပာရင့္ရင့္ အေရာင္ျပန္ ေလးနဲ႔ လာသည္၊ ထမိန္သား မွာ ထူေသာ္လည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေလး မို႔ သူ႔ရဲ့ ေသးက်င္က်င္ ခါးေလး မွာ တင္းတင္း ေလး ခ်ည္ဝတ္လိုက္ေတာ့ စြံ့ကား လုံးဖြံ့လွတဲ့ တင္သား ဆိုင္ ေတြက ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္၊ အေပၚက အျဖဴေရာင္ လက္ရွည္ ပါးပါး ရင္ဖုံး လည္ပင္းစိ အင္းက်ီ ဝတ္လာတယ္၊ ရင္ဖုန္း မို႔ ျမင့္ၾကာျဖဴ ရဲ့ ေရႊရင္ အစုံ မို႔ေမါက္ ႂကြတက္ ေနတာ ကို လည္း သိသိသာသာ ႀကီး ျမင္ေနရတယ္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရာက္တာနဲ႔ ထူးသာ တံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ ႏူတ္ခမ္း အစုံကို ဖိကပ္ နမ္း စုပ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ က ခနေလး တို႔ စကားေျပာမလို႔ ဒီမွာ ခ်ိန္းတာေလ လို႔ ေျပာေသာ္လည္း ထူးသာ နားမေထာင္ေတာ့ပါ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴကို အတင္း ေပြ႕ဖက္ ျမင့္ၾကာျဖဴ၏ တင္ပါးဆုံ ႀကီး မ်ားကို ပါ ထမိန္ေပၚက ပင္ ဆုပ္နယ္ရင္း ႏူတ္ခမ္း မ်က္ႏွာျပင္ အႏွံ့၊ လည္တိုင္ စသျဖင့္ နမ္းရႈံ႔ ေလရာ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ခမ်ာလည္း စကား မေျပာနိူင္ေတာ့ပါ၊ ခန အၾကာမွာေတာ့ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ ကေလး လွဲေနေသာ ျမင့္ၾကာျဖဴ ၏ ရင္ဖုံး ၾကယ္သီး ေတြကို ထူးသာ တလုံးခ်င္ ျဖဳတ္ေနေလၿပီ၊ အင္းက်ီက လက္ရွည္ အက်ပ္မို႔ အင္းက်ီကို ဆြဲ ခၽြတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ပါ၊ ထူးသာ တေယာက္ ရင္ဖုံးဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ ေအာက္က ဘရာဇီယာကို အေပၚသို႔ တြန္းတင္ ျပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္၊ မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္း ေရႊရင္ အစုံ မွာ ထူးသာ ၾကဳံဖူးေသာ မျမခိုင္ ႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လၽွင္ ေသးသလို ထင္ရေသာ္လည္း အပ်ိဳ နိူ႔ မို႔ လုံးမေနပဲ ကေတာ့ ခၽြန္ပုံေလး ျဖင့္ ၾကည့္၍ အင္မတန္ ေကာင္းလွ ပါသည္၊ ထူးသာက နိူ႔သီးေခါင္း ေသးေသး ေလး ေတြကို ငုံခဲ ၿပီး စို႔လိုက္ေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ တေယာက္ ခါးကေလး ေကာ့တက္ၿပီး ထူးသာ ဆံပင္ ေတြကို ဆြဲဆုပ္ ကုတ္ျခစ္ ေနပါေတာ့သည္၊ ထူးသာ လက္ေတြက ျမင့္ၾကာျဖဴ ၏ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ စီးထားေသာ ထမိန္ကို အတင္း ဆြဲ ေျဖဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း၊ ထမိန္ကို စီးထားသည္မွာ အတင္းက်ပ္ေနတာက တေၾကာင္း၊ ျမင့္ၾကာျဖဴကလည္း သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ ထူးသာ လက္ကို အတင္း တြန္းဖယ္ေနတာက တေၾကာင္း ၊ ထူးသာ တေယာက္ တိုက္စစ္ေျပာင္းလိုက္ရပါသည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ၏ ထမိန္ကို ေအာက္ေျခအနားမွ ဆြဲ ၿပီး အေပၚသို႔ လွန္တင္လိုက္ပါသည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက ႐ုန္းေသာ္လည္းကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ထူးသာက ဖိထားေတာ့ ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းမရ ျဖစ္ေနရပါသည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို လိန္ ၿပီး ထူးသာ လက္ စိတ္ထင္တိုင္း သရမ္း လို႔ မရေအာင္ ပိတ္ထားေသာ္ လည္း ထူးသာ က လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ ျမင့္ၾကာျဖဴ ေပါင္ခြဆုံကို ထိုးထည့္ၿပီး သူ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အဖုတ္ကို ရေအာင္ ပြတ္ေၿခ ေတာ့ရာ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ခမ်ာ တကိုယ္လုံး အားအင္ကုန္ကာ ႏုံးခ်ည့္ သလို ျဖစ္သြား ရပါေတာ့သည္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ၏ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ မွာလည္း သူ ေစာက္ဖုတ္မွ ထြက္ေသာ အရည္ ၾကည္မ်ားေၾကာင့္ စိုစြတ္ေန သည္ကို ထူးသာ လက္မ်ားက စမ္း မိေနပါသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ထဲ မွာ ေမွာက္ရက္ အေနအထား ျဖစ္ေနသည့္ ထူးသာက ျမင့္ၾကာျဖဴ ၏ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ကို ခါးတဘက္တခ်က္ က ေန သားေရေမၽွာ့ႀကိဳး ကိုင္ကာ ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့လည္း ျမင့္ၾကာျဖဴ က သူ႔ ဖင္ႀကီး ေတြ မေပးရွာသည္။ ျမင့္ၾကာျဖဴ ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေမႊးေတြက မျမခိုင္ေတာ့ ေတာ့ မထူ ေပ၊ သို႔ေသာ္လည္း အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားကို ရက္ခ်င္ရင္ေတာ့ နည္းနည္း ေဘးတဘက္တခ်က္ကို ျဖဲရေသးသည္၊ ထူးသာ ရဲ့ လၽွာႀကီး ျမင့္ၾကာျဖဴ အဖုတ္ ႏူတ္ခမ္း မွာ လႈပ္သရမ္းေတာ့ ျမင့္ၾကာျဖဴ ခမ်ာ ထြန႔္ထြန႔္ လူးရရွာသည္၊ သဘာဝ ေခ်ာဆီ ၊ ေစာက္ရည္ေတြ တသြင္သြင္ စီးက် လာေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ တိုက္ပြဲ ဝင္ ဖို႔ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ပုဆိုးက သူ႔ ကိုယ္ ေပၚက ဘယ္အခ်ိန္ကထဲ က စြန႔္ခြာ သြားပလဲ မသိ၊ သူ႔ ညီေတာ္ေမာင္ က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေခါင္းတေထာင္ေထာင္ ႏွင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ျမင့္ ၾကာျဖဴ ကေတာ့ မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္လို႔ သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္က ေဖာင္းမို႔မို႔ ေရႊရင္ အစုံေပၚမွာ ဖုံးအုပ္လို႔ ကာထားတယ္၊ ထူးသာက ျမင့္ၾကာျဖဴ ရဲ့ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေထာင္ ၿပီး ေပါင္ကားေစ ကာ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ရဲ့ ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးၾကား ဒူးေထာက္ လိုက္တယ္၊ ညီေတာ္ေမာင္ ဒစ္ေတာ္ႀကီးကို မဟတဟေလး ျဖစ္ေနရွာတဲ့ အဖုတ္ ႏူတ္ခမ္းဝမွာေတ့ၿပီး အရည္ ရြမ္းလဲ့ ေနတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ အတြင္းသား ေလးေတြရွိရာ ေစာက္ေခါင္းထဲ ေျဖးေျဖး ခ်င္း ႏွစ္ျမဳပ္လိုက္ပါတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာ့ စီးက်ပ္လို႔ ျမင့္ၾကာျဖဴရဲ့ လက္တဘက္က ထူးသာ ရဲ့ ရင္ဘတ္ ကို တြန္းထားရွာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အသံ မထြက္ရွာဘူး၊ အရည္ေတြ လည္း ရႊမ္း လူကလည္း စိတ္တအားထ ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေသြးပူ ေနၿပီး နာလို႔ နာရ မွန္းလည္း မသိတာ ပါလိမ့္ မယ္၊ ေရွ႕ ပိုင္း အဝင္ေလး ေခ်ာၿပီး အဆင္ေျပတယ္ ဆိုၿပီး ထူးသာက တအားလည္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ေရာ၊
...ျဖစ္...ဖြတ္..
...အား ..အေမ့..အု...ဝု......
ျမင့္ၾကာျဖဴ က ႐ုတ္တရက္ ေအာ္လိုက္ေတာ့ ထူးသာလည္း လန႔္ ျဖတ္ၿပီး ျမင့္ၾကာျဖဴ ပါးစပ္ ကို လွမ္းပိတ္လိုက္မိပါတယ္၊ သူ လီးလဲ ပူကနဲ ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ လီးေတာင္ အရည္ခြံမ်ား ပြန္းသြား ၿပီးလား ဆိုၿပီး လန႔္ မိေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အျပင္က ျမင့္ၾကာျဖဴ သူငယ္ခ်င္း ၾကားသြားမွာ စိုး ၿပီး ျမင့္ၾကာျဖဴ ပါးစပ္ကို အတင္း ပိတ္ထားၿပီး ျမင့္ၾကာျဖဴ ကိုလည္း ႐ုန္းထ လို႔ မရ ေအာင္ သူ႔ ကိုယ္ႀကီးနဲ႔ တအားဖိထားမိပါတယ္၊ တကယ္က သူက သာ စိုးရိမ္ေနတာ ျမင့္ၾကာျဖဴ သူငယ္ခ်င္းက သူတို႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားကတဲက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အျပင္က ေန ေခ်ာင္းေနတာ၊ သူက ဘယ္ေနရာက ေခ်ာင္းရင္ ဘယ္ေနရာထိ ျမင္ရမယ္ ဆိုတာ အကုန္သိေနတာေလ၊ သူ႔ အခန္းပဲ ဟာ၊ ထူးသာက ျမင့္ၾကာျဖဴ နည္းနည္း ၿငိမ္သြားမွ ျမင့္ၾကာျဖဴ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားတဲ့ သူ႔ လက္ဖဝါးကို လြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴက လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၾကားမွာ စိုးလို႔ ေလသံေလးနဲ႔
..အရမ္းနာတယ္..ဟို..ျမင့္ဟာေလး ကြဲသြား ၿပီလား မသိဘူး၊ ကိုထူးရယ္...
..ကြဲတယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး ျမင့္ရယ္...ပထမ ဆုံး အခါမို႔ ပါ ၊ သက္သာရင္ေျပာ ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထုတ္ေပးမယ္...
အဲ လို တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ထားၿပီး ၿငိမ္ေနၾကၿပီး မွ ထူးသာက သူ႔ ဖင္ကိုႂကြကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ညီေတာ္ေမာင္ကို ဆြဲထုတ္ ပါတယ္၊ နည္းနည္း ခ်င္းပဲ ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ လုပ္ရင္းနဲ႔ ပဲ ျမင့္ၾကာျဖဴလည္း ခံနိူင္ရည္ရွိလာတယ္၊ ထူးသာလည္း အရွိန္ရလာတယ္။ သိပ္ေတာ့ အၾကာႀကီး မခံပါဘူး၊ ဒီေလာက္ စီးက်ပ္ေနရတဲ့ အထဲ သူ႔လီးလည္း ပူတူတူ ျဖစ္လာေတာ့ စိတ္ကို ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ မိလိုက္ပါေတာ့တယ္၊ ထူးသာ သူ႔ လီးႀကီးကို ငုံ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစေတြ ေတြ႕တာနဲ႔ ျမင့္ၾကာျဖဴ လန႔္သြားမွာ စိုးၿပီး သူ႔လုံခ်ည္ နဲ႔ ကမန္းကတန္း သုတ္လိုက္ရပါတယ္၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ အဖုတ္ ေပၚလည္း အသာေလး ဖြဖြေလး သုုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ အဲ ဒီေန႔ က ေနာက္ တခါ မရေတာ့ ပါဘူး၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ ကလည္း တအားျငင္း၊ ထူးသာလည္း အၾကမ္း မလုပ္ခ်င္တာနဲ႔ တခါထဲ နဲ႔ ကိစၥ ျပတ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ တႀကိမ္ထက္ တႀကိမ္ ျမင့္ၾကာျဖဴ တေယာက္ အရသာ ေတြ႕သြားလိုက္တာ၊ သူ႔ ရီးစား ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း မဆင္းခင္ထိ ထူးသာ ကို ကုံး သြားခဲ့ ပါေတာ့တယ္။
ထူးသာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိပါတယ္၊ အဲဒါက သူက ရဲ့ ပထမဆုံး ပတ္ကင္ဖြင့္ခဲ့ရဘူးတဲ့ အေတြ႕ အၾကဳံ ေလးပါ၊ အဲဒါေလး ျပန္စဥ္းစားရင္း လီးက ေတာင္လာတာနဲ႔ ေစာင္ကို လုံးေထြးၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ခြထားလိုက္ရပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ ၾကမ္းခင္းက သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ လႈပ္ေနတာ သတိထားမိ ပါတယ္၊ အင္း ပါတီစိတ္ အတြင္းေရးမႈးေတာ့ အလုပ္ျဖစ္ေနၿပီ ဟု ေတြးကာ ေမွာင္ထဲ မွာ တေယာက္ထဲ ျပဳံးလိုက္ မိပါေတာ့တယ္။
စေန၊ တနဂၤေႏြ ဆိုရင္၊ ထူးသာ အတြက္ ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိ၊ ၿမိဳ႕ေပၚလည္း မတက္ခ်င္၊ နဂိုလ္ထဲ က မွ စိတ္ေၿပ လက္ေပ်ာက္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္လို႔ ၊ ဒီလို ေနရာမ်ိဳး ေလး မွာ လာေနသည္ မဟုတ္လား၊ သို႔ ရာတြင္ အစပိုင္း မွာသာ စာအုပ္ အေဟာင္းေလး ေတြ ဖတ္ လိုက္၊ ေတာ အရက္ေလး ခ်လိုက္ ေနနိူင္ ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ပိုင္း နည္းနည္း ပ်င္းလာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ စေန၊ တနဂၤေႏြ ဆိုရင္ တျခားရြာ သို႔ သြားလယ္ ေလ့ရွိသည္။
ေက်းရြာေကာင္စီ ဥကၠဌ ရွိေသာ ရြာ မွာ သူနဲ႔ အဖြဲ႕ က်ေသာ လူပ်ိဳ ေလး တေယာက္ ရွိသည္၊ စကားမစပ္၊ ေျပာဖို႔ က်န္သြားတာ တခု ရွိေသးသည္၊ ထိုရြာေတြ မွာ ကာလသား လို႔ ေခၚရမဲ့ ေယာက္က်ားေလး ႀကီးႀကီး မားမား ေတြ သိပ္မရွိၾက၊ နယ္စပ္ဘက္သို႔ သြားအလုပ္လုပ္ၾကတာတို႔၊ ၿမိဳ႕ေပၚ တက္ ၿပီး အလုပ္သြား လုပ္ ၾကတာ တို႔ ေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္သည္၊ က်န္ေန တဲ့ ေကာင္ ေတြ ကလည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သူတို႔ ဇာတိ မခြာနိူင္ၾကတဲ့ ေကာင္ ေတြ ျဖစ္မည္ ဟု ထူးသာ ေတြးမိသည္၊ တူသည့္ အခ်က္မွာေတာ့ ေယာက္က်ား ေလး တိုင္း ၏ ခါးမွာ ဓါးေျမႇာင္ ထိုးထားၾကခ်င္း ျဖစ္သည္၊ အစ ပိုင္းက ထူးသာ မသိ၊ သူႏွင့္ အဖြဲက် သည့္ ေကာင္ေလး တေကာင္က ထုတ္ၿပ မွ သိသည္၊ ရန္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ မဟုတ္၊ အေဆာင္အျဖစ္ ခါးၾကား ထိုးသြား ၾကသည္ဟု ဆိုသည္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ထူးသာ ကေတာ့ သတိထားရ မည္ဟု စိတ္ထဲ ေတးထားမိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးလို႔ အပုတ္ခ်ိန္ ေရာက္ ရင္ သိပ္လမ္း မသလားေတာ့၊ ေတာ္ၾကာ မူးေနသည့္ ေကာင္တေကာင္ ႏွင့္ မေတာ္ တဆ၊ ကေတာက္ ကဆ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္၊ ဒါးထိုးခံရဖို႔ ကိန္းရွိေနသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္ ကို ညဏ္ေစာင့္ ဆိုသလို၊ ေမွာင္ရီပ်ိဳးရင္ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ နပ္ေနေလသည္၊
အဲ ဒီ ေက်းရြာေကာင္စီ ဥကၠဌ ရြာမွာ ေနတဲ့ ေကာင္ေလး ကေတာ့ စံလွေအာင္တဲ့၊ အသက္ ၂၀ ေတာင္ မျပည့္ေသး ဟုထင္ သည္၊ သူႏွင့္ တခါ ၿမိဳ႕ေပၚတက္သည့္ ေလွမွာ အတူတူ ပါလာၿပီး၊ ၿမိဳ႕ေပၚက်ေတာ့ ဘယ္မွာ တည္းလဲ လို႔ စကားစပ္မိၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ေလွဆိပ္မွာ ပဲ ျပန္လာအိပ္သည္ဟု ဆိုသည္၊ အဲဒီ နားမွာ ရွိတယ့္ ေစ်းဆိုင္တန္း ကေလး ေတြ မွာ ည ဆိုရင္ လူ မရွိေတာ့ အဲ မွာ ဝင္အိပ္သည္ဟု ဆိုသည္၊ ထူးသာက သူ႔ အိမ္ လာခဲ့ဖို႔ လိပ္စာ ေပးလိုက္ရာ၊ ညေနေစာင္း ေရာက္လာ သည္၊ ေနာက္ အရက္တူတူ ေသာက္ၾကၿပီး ထူးသာက သူ႔ အိမ္ေရွ႕ခန္း ေပး အိပ္လိုက္ ရာ မွ ေနာက္ ပိုင္း ခင္သြား၏၊ ထူးသာက ဘာလို႔ အဲ လို ေပါင္းရ လည္း ဆိုေတာ့ အဲဒီ ရြာေတြ ရဲ့ ထုံးစံ ထူးသာက သိၿပီးသား ၊အထူးသျဖင့္ ကာလသား အုပ္စု အဖြဲ႕ ေတြက လူစိမ္း ဆိုလၽွင္ သိပ္မလိုလား၊ သူတို႔ ထဲ က တေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ခင္ရင္ေတာ့ အလိုလို သူတို႔ လူ လို ျဖစ္သြားတတ္ သျဖင့္ ထိုကဲ့ သို႔ ဝင္ လိုက္ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္၊ ထိုတေယာက္ က မွ စ ၿပီး ေနာက္၊ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ၊ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္း က မွ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း အဲ လို ျဖစ္သြားၾကၿပီး၊ ထူးသာ တေယာက္ အခု ေတာ့ သူ တို႔ ၾကားထဲ မွာ သူစိမ္း နဲ႔ မတူ ေတာ့ပါ၊ တခါတရံ ေက်ာင္းဆရာ ဆိုၿပီး အႀကံညဏ္ လာေတာင္းတာ မ်ိဳးေတာင္ ရွိတတ္ေသးသည္။
အဲဒီ စံလွေအာင္တို႔ အုပ္စု နဲ႔ တခါတေလ ေသာက္ၿပီး မူး လို႔ သိပ္ေမွာင္ သြားရင္ သူ႔ ရြာ မျပန္ေတာ့၊ ထူးသာ စံလွေအာင္ အိမ္မွာပင္ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္၊ ေနာက္တခု က အဲ ဒီရြာေတြ မွာ အရက္ေသာက္ရင္ အေရးယူလို႔ ရသည္ လို႔ ပါတီစိတ္ အတြင္းေရးမႈးက ေျပာသည္၊ အာဂႏၲဳ ဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္ခြင့္ေပးသည္ဟု ေျပာသည္၊ သို႔ေၾကာင့္လည္း တခါတရံ ထူးသာ ကို မွီၿပီး ေသာက္ၾကတာ လည္း ရွိသည္၊ အဟီး၊
စံလွေအာင္ က သူ႔ အေဒၚလွလွခိုင္ ႏွင့္ေနသည္၊ ပထမေတာ့ ထူးသာက ေဒၚလွလွခိုင္ ကို စံလွေအာင္၏ အေဒၚအရင္း လို႔ ထင္သည္၊ တအိမ္လုံးမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနလို႔၊ ေမးလည္း မေမးမိ၊ ဒါေပမဲ့ ရင္းႏွီး လာေတာ့၊ တခါတေလ ညအိပ္ညေနလည္း သူတို႔ အိမ္မွာ အိပ္ဖူးေနေတာ့၊ သူတို႔ တူအရီး ႏွစ္ေယာက္ ေန တဲ့ ပုံက သိပ္မဟုတ္ ဟု သတိထားမိလာသည္၊ ပုံမွန္ လူ ဆိုရင္ေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ သတိထားမိမယ္၊ ထူးသာ အဖို႔ က သူလည္း ဒီလိုလမ္းေလၽွာက္ခဲ့ဘူးေတာ့သိေနသည္။ တည ထူးသာ ေရခ်ိန္လြန္သြားသည္၊ ထုံးစံ အတိုင္း စံလွေအာင္က ေစာင္တထည္ျခဳံေပးထားခဲ့သည္၊ ညသန္းေကာင္ ထူးသာ ေရငတ္ ၿပီးနိူးလာသည္၊ ထမလို႔ လုပ္ၿပီး မွ အသံသဲ့သဲ့ ၾကားၿပီး တဲကေလးလဲ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ လႈပ္ေန၏၊ ဘာမွ လြဲ စရာ မရွိ၊ သူမ်ားကိစၥ လည္း ဝင္မရႈတ္ခ်င္လို႔ ထူးသာ တေယာက္ အာေျခာက္လၽွက္ႏွင့္ၿငိမ္ေနလိုက္သည္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာမွ ေျခသံရွပ္ရွပ္ႏွင့္ လူတေယာက္ထြက္လာတာ ၾကားရသည္၊ ထူးသာ အေတာ္ၾကာၾကာေလး ၿငိမ္ ေနၿပီးမွ ထထိုင္လိုက္သည္၊ အိမ္ေရွ႕ ကျပင္မွာ ေဆးလိပ္မီး ဖြားဖြားေတြ႕ လိုက္ရ ၍ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္၊
...ေအာ္ ဆရာ..နိူးလာတာလား..
...အခု ပဲ အာေျခာက္လို႔ ေရေသာက္ခ်င္လို႔...စံလွေအာင္ေရာ မအိပ္ေသးဘူးလား..
..အခု ပဲ တေရးနိူး ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လို႔ ..အဟီး..
...ေအးကြာ ငါလည္း ညက မ်ားသြားတယ္...
ထူးသာ အိမ္ေရွ႕က ေရအိုးကပဲ ေရတခြက္ခတ္ေသာက္ၿပီး စံလွေအာင္ နားထိုင္ကာ ညက သူတန္းလန္းထား ခဲ့သည့္ ေဆးျပင္းလိပ္ တိုကို ေကာက္ကာ မီးညႇိ ၿပီး မီးခိုးအလုံး အလုံးလိုက္ ကို ရွိုက္သြင္း လိုက္ပါေတာ့သည္။
ထုူးသာ ဆယ္တန္းေအာင္ ကို ေအာင္ေတာ့ ဘာမွ ဂုဏ္ထူးေတြ ဘာေတြ မပါ ၊ တကယ္ေတာ့ ေအာင္႐ုံေလး သာ ေအာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔ ေမြးစား မိဘ မ်ားက သူ႔ကို တကၠသိုလ္ ေတာ့ ဆက္တက္ၿပီး ဘြဲ႕ေလး တခု ရေစခ်င္သည္၊ သူတို႔ ၿမိဳ႕ေလး မွာ က ေကာလိပ္ မရွိ ေတာ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းရွိရာ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ သို႔ သူ႔ကို သြားေစခဲ့သည္၊ ထိုျပည္နယ္ၿမိဳ႕မွာ သူ႔ ေမြးစား အေမ၏ ညီမ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚေစာျမပြင့္ ရွိသည္၊
အပ်ိဳႀကီး ေဒၚေစာျမပြင့္ မွာ အသက္ ၃၂ ႏွစ္သာရွိေသးၿပီး အိမ္ တလုံးလုံးမွာ သူႏွင့္ ခိုင္းတဲ့ေကာင္မေလး သန္းအိႏြယ္ ဆိုတဲ့ ၁၄-၅ ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္မေလး တေယာက္ပဲ ေနသည္၊ ဆိုေတာ့ ေနစရာက အဆင္ေၿပ သည္။ အိမ္ တလုံးလုံး ဆိုေပမဲ့ ၿခံဝန္း ႀကီး တခုထဲ မွာ အိမ္သုံးလုံး ေဆာက္ထားျခင္းသာ၊ သူတို႔ အိမ္က တထပ္ ေဘး အစြန္ဆုံးမွာ၊ အလယ္မွာ ကႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ႏွင့္ မိသားစု ေတြ ခေလး အငယ္ေတြလည္း ရွိသည္။ ေနာက္တဘက္က တထပ္အိမ္၊ လင္မယား တစုံတြဲ သာေနသည္။ အပ်ိဳႀကီး ေစာျမပြင့္က အဲဒီၿမိဳ႕ မွာ အလယ္တန္းေက်ာင္း တေက်ာင္းရဲ့ ေက်ာင္းအုပ္၊ အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ဆံပင္အုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ ဆံထုံး အႀကီးႀကီး နဲ႔၊ မ်က္ႏွာေခတ္တည္တည္ ေနတတ္သည္၊ သူ႔ ကို တူ တေယာက္ အေနျဖင့္ ေခၚထားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာက ခတ္တည္တည္မို႔ ထူးသာက နည္းနည္း ေတာ့ လန႔္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မ်က္ႏွာရေအာင္ အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာ ေတြ သိမ္းက်ဳုံးလုပ္သည္၊ ေရခတ္ ထင္းခြဲ၊ တခါတရံ ထမင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္၊ ေစ်းသြား အစရွိသည္ တို႔ေပါ့၊ ထူးသာ မေရာက္ခင္က ဝယ္သုံးခဲ့ရသည့္ ထင္းတို႔ ေရ တို႔ အခုေတာ့ ပိုက္ဆံနည္းနည္း သက္သာ သြားသည္၊ အရင္ က တခါတေလ ထမင္းခ်ိဳင့္ ဆြဲစား ေသာ္လည္း အခု ထူးသာက ေစ်းဝယ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ ကူညီသျဖင့္ ၊ သူတို႔ သုံးေယာက္ တလွည့္စီ လုပ္ၾကရာ ထမင္းဟင္း လည္း ကုန္က် သက္သာ လာရ၏။ ေစာျမပြင့္ လည္း ထူးသာ ရွိေနတာ သူ႔ အတြက္ ပိုအဆင္ေျပတာ ေတြ႕ရေတာ့ သေဘာက် ေနမိသည္။
ထူးသာ အတြက္က ေတာ့ ေနာက္ျပႆနာတခု ကို မရႈတ္ရေအာင္ ေရွာင္ေနရသည္၊ အဲဒါက သန္းအိႏြယ္၊ ဒီေကာင္မေလး က အပ်ိဳဖ်န္း ဆပ္စလူး၊ ကိုယ္လုံးကေလး ကလည္း တစ္တစ္ ရစ္ရစ္ နဲ႔ မ်က္ႏွာဝိုင္းစက္စက္ မို႔ ထူးသာ က ေရာက္တာနဲ႔ သတိထားမိသည္၊ မိန္းမ အေတြ႕ အၾကဳံကလည္း ႏွစ္ေယာက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ရွိၿပီ ဆိုေတာ့ ရ မည္ ဆိုတာ သိေနေပမဲ့ ၊သူ႔ အေဒၚကို ေၾကာက္ရေတာ့ မစျဖစ္ ေအာင္ ေရွာင္ေနရသည္၊ ဒါေပမဲ့ တအိမ္ထဲ ေနတဲ့သူေတြ ေလ ဘယ္ေရွာင္လို႔ လြတ္မလဲ၊ သူ႔ မ်က္ေစ့ေရွ႕မွာ ေတြ႕ေနရတာကလား၊ အိမ္ေနာက္ေဖး ထူးသာ ေရထမ္းထည့္ေနခ်ိန္ ေကာင္မေလး ထမိန္ရင္လၽွားနဲ႔ ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္ေလၽွာ္ လုပ္ေနရင္ ျမင္ေနရသည့္ အသားစိုင္ေတြ၊ ထမိန္ေရစိုေအာက္က ေပါင္တန္ေလး ေတြ၊ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ မီးေမႊး၊ ေအာက္စလြတ္၊ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ စာအုပ္တအုပ္စာ ေလာက္ ရမည္၊ ထားလိုက္ပါေတာ့၊ အပ်ိဳမေလး နံ့တဲ့ အရြယ္၊ နဲ႔ တအိမ္ထည္း ေနရတဲ့ လူပ်ိဳ ေပါက္ရဲ့ ဘဝကို ေတြးၾကည့္ ေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာ ၊ အျမဲတန္း အိပ္ယာထဲ မွာ ပုဆိုးကို ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ အိပ္ရတာ ညတိုင္း ေပါ့၊ ေနာက္ေန႔ ဆို အဲဒီ ပုဆိုး ကို ေရလဲ လုပ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ရေရာ၊ အဟီး၊ အဲဒီ အပ်ိဳမေလး တင္မက ထူးသာ ရဲ့ စိတ္ကူးထဲ ဝင္ဝင္လာတာက ေဒၚေစာျမပြင့္၊ သူက လည္း ေမြးစား အေမရဲ့ ညီမ ဆိုေတာ့ ေသြးေတာ္တာ မဟုတ္၊ တကယ္ဆိုရင္ တစိမ္းပဲ၊ အပ်ိဳႀကီး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း က ဖင္ႀကီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး ကားစြင့္ေနတာ၊ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ အပ်ိဳႀကီးဖင္ ဆိုတာ၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြ လားမသိ၊ တခ်ိဳ႕ေတြက ဖင္သာ ကားတာ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္လိုပဲ၊ ေစာျမပြင့္ကေတာ့ လုံးၿပီး ေမာက္ထေနတယ္၊ ေကာက္တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရမယ္၊ မတ္တပ္တည့္တည့္ရပ္ရင္ နငယ္ လို ျဖစ္ေနသည္၊ ရင္ အစုံကလည္း ထူးသာ ဆုံခဲ့ဘူးသည့္ မျမခိုင္ထက္ မသာရင္သာ ရွိရမည္၊ သိပ္ေတာ့ အကြာႀကီး မဟုတ္လွ၊ အိမ္ေနရင္း တခါတေလ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလၽွာ္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အုပ္ေကာင္းလွတဲ့ ဆံပင္ႀကီးကို ျဖန႔္ခ် အေျခာက္ခံထားရင္ သူ႔ တင္ပါးဆုံႀကီးေတြ ေပၚထိက်ေနတာ၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ကို ေဘးေစာင္းတို႔ ေနာက္ဘက္တို႔ ကေန တခါတေလ ထူးသာ တေယာက္ စာဖတ္ရင္း ကၾကည့္မိလို႔ ညီေတာ္ေမာင္ထႂကြလာ ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေတာင္ မထ နိူင္၊ အဲ လို အေျခအေန ေတြ ၾကားထဲ သန္းအိႏြယ္က ပိုဆိုးလာသည္၊ ထူးသာ ကို ပြတ္သီးပြတ္သတ္ လုပ္လာသည္၊ ထူးသာက ေရွာင္ေလ၊ ပိုသာဆိုးေလ လုပ္လာသည္၊ ထူးသာ ကလည္း အသက္၁၇-၁၈ လူပ်ိဳဖားဖား၊ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ေနာက္ ေရခပ္၊ ထင္းေပါက္ လုပ္ေနရသည့္ အျပင္၊ တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေဘာ္လုံးေက်ာက္ ေလ့ရွိသည္၊ ဆိုေတာ့ လူက ေဘာ္ဒီေလး ဘာေလး ထြက္ေနၿပီ၊ တခါတေလ ေနာက္ေဘး မွာ သူ ပုဆိုးတိုတို ႏွင့္ အေပၚပိုင္း အကၤ် ီ ကၽြတ္နဲ႔ ေရျဖည့္ ေန တုန္း ေဒၚေစာျမပြင့္ က ေတြ႕ရင္ တခါတေလ ေငးၾကည့္မိေလ့ရွိသည္။ အပ်ိဳႀကီး စိတ္ထဲ မွာလည္း ဘာလိုလိုေလး ျဖစ္မိသလိုပဲ။
တေန႔ သူတို႔ ရြာနီး ခ်ဴပ္စပ္က ဘုရားပြဲ ကို သြားၾကသည္၊ အျပန္က်ေတာ့ သူတို႔ စီးလာသည့္ဘတ္စကား မွာ လူေတြ က်ပ္သိပ္ၿပီး ျပန္ပါလာၾကသည္၊ သိပ္မေဝးသည့္ေနရာမို႔ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားျခင္း ျဖစ္ရာ၊ ျပန္လာေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ၊ ကားကလည္း ေဘးခုံတန္းႏွစ္တန္းသာ ရွိၿပီး အလယ္မွာ လူေတြ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၾက ရေသာ ကားျဖစ္သည္၊လမ္းကလည္း ၾကမ္းေတာ့ လူေတြ ဟိုယိမ္းဒီထိုးႏွင့္ျဖစ္ေနသည္၊ သန္းအိႏြယ္က ထူးသာႏွင့္ ေဒၚေစာျမပြင့္ၾကား မွာ ထိုင္သည္၊ ကား အေဆာင့္မွာ လူေတြ ေျမႇာက္ေျမႇာက္သြားရာ မွ သန္းအိႏြယ္၏ ေပါင္တလုံးက ထူးသာ ေပါင္တဘက္ေပၚ လာတင္ေနသည္၊ ေမွာင္ကလည္း ေမွာင္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ၊ ထူးသာလည္း ဘယ္သူမွ မျမင္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး လြတ္ထားလိုက္၏၊ ေနာက္ ကားက ကုန္းဆင္းေတာ့ လူေတြ အကုန္လုံး ေရွ႕ကို တြန္းထည့္လိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး သန္းအိႏြယ္ ေနရာေပ်ာက္သြားေတာ့၏၊ လူေတြက တေဟးေဟး တဟားဟား ဆူညံေနရာ ျပန္ေရြ႕ခိုင္းလို႔လည္း မရေတာ့ေျခ၊ သန္းအိႏြယ္ကို နင္ငါ့ေနရာထိုင္ ငါမတ္တပ္ရပ္လိုက္မယ္ ဆိုေတာ့လည္း ေျခခ်စရာေနရာ မရွိ၊ မထူးေတာ့ ဟု ဆိုကာ သန္းအိႏြယ္က ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္တဘက္ႏွင့္ ထူးသာ ေပါင္တဘက္ေပၚ မၽွထိုင္သည္၊ ထူးသာ ႏွင့္ ေဒၚေစာျမပြင့္လည္း ေပါင္ျခင္းကပ္ေနၿပီး ထူးသာ၏ မာေနၿပီျဖစ္ေသာ ညီေတာ္ေမာင္က သန္းအိႏြယ္ ၏ ေပါင္ကို ပြတ္မိေန၏၊
ထူးသာ လက္ေမာင္းေတြကလည္း တခ်က္တခ်က္ ေဒၚေစာျမပြင့္ နိူ႔ႀကီးေတြ သြားသြားထိမိသည္။ ထူးသာ မေနနိူင္ေတာ့၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ မျမင္နိူင္တဲ့ ဘက္က သူ႔လက္ဖဝါးက သန္းအိႏြယ္ ၏ ေပါင္ေတြေပၚေရာက္ေနၿပီ၊ လူေတြ ၾကပ္၊ ေမွာင္မဲ လို႔ ဘယ္သူမွ မျမင္နိူင္ေသာ္လည္း သန္းအိႏြယ္ႏွင့္ ထူးသာကေတာ့ သိေနသည္၊ ထူးသာ ရဲ့ လက္က တေျဖးေျဖး သန္းအိႏြယ္ ေပါင္ ေပၚက မွ တဆင့္၊ ထမိန္အေခါက္ေအာက္ကို ဝင္ၿပီး ထမိန္အသား တလႊာ ႏွင့္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေလး ပဲျခားေသာ သန္းအိႏြယ္၏ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေနမိၿပီ၊
သန္းအိႏြယ္ လည္း ေကာင္းေကာင္းသိသည္၊ သူ႔ အဖုတ္ကေလးက အရည္ေတြ ရြဲေနၿပီ၊ ကဲလိုက္တာဟု ေျပာခ်င္တာလား၊ ထူးသာလုပ္ေနတာ သူသိတယ္ လို႔ေျပာခ်င္တာလား မသိ၊ ထူးသာ လက္ဖ်ံကို သူ႔ လက္သည္းနဲ႔ လာဆိပ္သည္၊ ထူးသာ သူ႔ ပုဆိုးထဲ မွာ ၿပီးလုကာနီး မွာမွ သူတို႔ အိမ္ေရွ႕ လို႔ ကား ဆိုက္ လိုက္ရာ ကမန္းကတန္း တိုးဆင္း လိုက္ၾကရသည္။
ထိုညေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ထူးသာ မေရွာင္ေတာ့၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ လစ္ရင္ လစ္သလို သန္းအိႏြယ္ကို လက္သရမ္း သည္၊ အဆုံးစြန္ေတာ့ သူမလုပ္ရဲ၊ ေကာင္မေလးက ငယ္လည္း ငယ္သည္၊ သူက လူမိသြားလို႔ ယူရမည္ဆိုရင္လည္း မယူနိူင္၊ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး စဥ္းစားသည္၊ ေနာက္တခု က ေဒၚေစာျမပြင့္ က ထူးသာ မလာခင္ က သန္းအိႏြယ္ တေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္က်န္ ေနခဲ့ေတာ့ အိမ္ကို သိပ္ စိတ္မခ်၊ ေဘးအိမ္ မွ လူေတြကို အိမ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႔ မွာထား ခဲ့သည္၊ ထိုအိမ္မွ လူက မ်ားေတာ့ တေယာက္မဟုတ္ တေယာက္ေတာ့ ရွိေနသည္၊ အခု လည္း ေျပာလို႔ မရ ေစာင့္ၾကည့္ထားခိုင္းနိူင္သည္ လို႔ ထူးသာ ေတြးမိေသးသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း တဏွာေၾကာ ထလာေတာ့ အရဲစြန႔္သည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ မရွိတဲ့ အခ်ိန္၊ အိမ္ ကို ေစာျပန္လာသည္၊ မိုးကလည္း မိုးတြင္း ဆိုေတာ့ ေဘးက အိမ္က လည္း ေတာ္႐ုံဆို လွမ္း မျမင္နိူင္၊ သူတို႔ ေဒသ ကလည္း မိုးရြာၿပီ ဆိုရင္ သည္းႀကီးမည္းႀကီးကို ရြာသည္၊ ကမ္းရိုးတန္းေဒသ ဆိုေတာ့ မိုးေကာင္းသည္၊ တခါတေလ ေလျပင္းေတာင္ က် တတ္ေသးသည္၊ တရက္ ထူးသာ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္ျပန္လာ ေတာ့ သန္းအိႏြယ္ စာအုပ္ဖတ္ေနသည္၊
...ေဟာ ကိုႀကီး အေစာႀကီး ပါလား..
..ေအး ဒီေန႔ ေနသိပ္ မေကာင္းလို႔..အိႏြယ္ ဘာစာအုပ္ေတြဖတ္ေနတာလည္း...
...လြန္းထားထားေလ အကိုႀကီးရဲ့ အရမ္းေကာင္းတယ္၊...
..ငါ အဲဒီစာအုပ္မ်ိဳးေတြ မႀကိဳက္ပါဘူးဟယ္..ငါ ေဆးေသာက္ဖို႔ ေရေႏြး တခြက္ေလာက္ ယူလာ ေပးစမ္း..
ထူးသာ က လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ လိုလို ေလသံ ပုံမွန္ျဖင့္ လွမ္းေျပာရင္း သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္၏၊ သန္းအိႏြယ္က ေနာက္ေဖးခန္းသြားၿပီး ခနၾကာေတာ့ ေရေႏြး ၾကမ္းတခြက္ျဖင့္ ထူးသာ အခန္းထဲ ဝင္လာ၏၊
...ဇက္ေၾကာေတြ တက္လိုက္တာဟာ ငါ့ ကို ဇက္ေၾကာနည္းနည္း ဆြဲေပးစမ္းပါ..
ေကာင္မေလး ကုတင္ေပၚ ေရာက္လာၿပီး ထူးသာ ပုခုံးေပၚ သူ႔လက္ကေလးေတြနဲ႔ ႏွိပ္ေပး လို႔ သိပ္မၾကာခင္ ထူးသာ လုပ္ငန္းစေတာ့သည္၊
..အို ..ကိုႀကီးကလည္း ဘယ္ေတြ ေရွာက္ကိုင္ေနတာ လဲ.
...နင့္ အသားေလးေတြက ေခ်ာမြတ္ေနတာပဲေနာ္..
..လြတ္ပါကိုႀကီးရယ္ မေကာင္းပါဘူး၊...
သန္းအိႏြယ္ ထူးသာ ကုတင္ေပၚမွာ၊ ထူးသာ အတင္း ေမြ႕ဖက္ နမ္းရႈံ႔ ရင္း သူ႔ တကိုယ္လုံးကို ေလၽွာက္ကိုင္ေနေလၿပီ၊ အပ်ိဳုမေလး မွာ စိတ္က လည္း လႈပ္ရွားသည္၊ ေယာက္က်ားတေယာက္၏ အေပြ႕ အဖက္ ကိုလည္း မခံဖူးေတာ့ အေသြး အသားက ဆူပြက္လာသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အရမ္းေၾကာက္သည့္ စိတ္က ပိုမ်ားေတာ့ အတင္း ႐ုန္းကန္သည္၊ ထူးသာ တေယာက္၊ နိူ႔ကေလး ဖင္လုံးကေလး နည္းနည္း ဖ်စ္ညစ္ ႐ုံႏွင့္ ပါးေလး မ်က္ႏွာကေလး ကို တရႈံ႔ရႈံ႔ နမ္း လိုက္ရတာႏွင့္ ေက်နပ္လိုက္ရသည္၊ ေရာမ ၿမိဳ႕ကို တေန႔ထဲနဲ႔ တည္လို႔ မရ နိူင္ဘူး မဟုတ္လား၊ ေကာင္မေလး ရွက္ရွက္နဲ႔ သူ႔ အခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားတာ ျပဳံးျပဳံးေလး နဲ႔ ၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့လိုက္သည္၊ ဒါက အစဦး အဝင္ေလ၊ ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္လာမွာေပါ့၊ ဟုေတြးေနလိုက္မိ သည္။
ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တာေတြက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရသည္။
အဲဒါကေတာ့ သန္းအိႏြယ္ တေယာက္ သူ႔ အေမ ေနမေကာင္းလို႔ ဆိုၿပီး သူတို႔ ရြာသို႔ ျပန္သြား ရျခင္းပင္၊ ခုေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ေဒါပြ ေနမိသည္၊ လုပ္စရာ ရွိ လုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး တခါထဲ ဇိမ္ဆြဲ ေနတယ္ လို႔ အျပစ္တင္ေနမိသည္၊
သန္းအိႏြယ္ ျပန္သြားၿပီး သုံးေလးရက္ အၾကာ၊ ထူးသာ အတြက္ မေမ့နိူင္စရာ ညတည၊ ၊ မိုးေတြ အရမ္းခ်လာသည္၊ မုန္တိုင္း ပဲ ဝင္မွာလား အဖ်ားခတ္မလား မသိ၊ ေလ ေတြက လည္း တဝုန္းဝုန္း၊ လၽွပ္စီးေတြ လက္ လို႔၊ သူတို႔ အိမ္လည္း ယိမ္းခါေနသည္၊ တခ်က္တခ်က္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ၊
ေဒၚေစာျမပြင့္ ထူးသာကို သူ႔ အခန္းထဲ လာေနဖို႔ေခၚသည္၊ သူက မိုးႀကီးေလႀကီး အဲ လို လၽွပ္စီး ေတြ လက္လၽွင္ ေၾကာက္တယ္ ဟု ဆိုသည္၊ ခါတိုင္း ဆိုရင္ သန္းအိႏြယ္ ရွိေနသည္၊ အခုေတာ့ သန္းအိႏြယ္ မရွိေတာ့ ထူးသာကို ေခၚထားသည္၊ ပထမေတာ့ ထူးသာက ကုတင္ေဘး က ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္က ကုတင္ေပၚ လွဲေလ်ာင္းရင္း စာအုပ္ကိုယ္စီႏွင့္၊ ေခါင္းရင္းဘက္မွာ ဘက္ထရီအိုး ႏွင့္ခ်ိတ္ထြန္း ထားေသာ ၂ေပ မီးေခ်ာင္းေလး ျဖင့္ စာဖတ္ေနၾကသည္၊ လၽွပ္စစ္မီးက ေတာ့ ထုံးစံ အတိုင္း ေန႔မွာလာၿပီး ညမွာ ပ်က္ေနၾကပင္၊ တခုေတာ့ ခတ္ေကာင္းေကာင္းပင္၊ အခု လို ေလႀကီးမိုးႀကီးက်လို႔ ဓါတ္ႀကိဳးေတြ ျပတ္က်လည္း ဓါတ္အား မရွိေတာ့ ဓါတ္လိုက္ေသမွာ ေၾကာက္စရာလို၊ ဟု ထူးသာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးမိေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ က ကုတင္ေပၚ မွာ လွဲေလၽွာင္း ရင္း ထူးသာကို သူနဲ႔ ပဲ အိပ္လိုက္ဖို႔ ေျပာရင္း တဖက္သို႔ လွည့္ၿပီး အိပ္ေနေလသည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ကုတင္မွာ သူႏွင့္ သန္းအိႏြယ္တို႔ အိပ္ေနေသာ ကုတင္ျဖစ္သျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ျဖစ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ ေလး က်ယ္ဝန္းပါသည္၊ ယိုးဒယား ဇာျခင္ေထာင္ အႀကီးပန္းေရာင္ ကို ေထာင္ထားသျဖင့္ အတြင္း ကို ထိုးယိုေပါက္ ျမင္ေနရသည္၊ ထူးသာက စာဖတ္ရင္း မွ ေဒၚေစာျမပြင့္ အိပ္ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေသြးနည္းနည္း ပူသြား၏၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ မွာ သူ႔ အေဒၚ ဆိုေသာ္လည္း ေသြးရင္းသားရင္း အေဒၚ လည္း မဟုတ္၊ ေနာက္ၿပီး အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီး၊ မို႔ ေဒၚေစာျမပြင့္ ဟုသာ ေခၚေနရေသာ္လည္း အသက္က ၃၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္၊ သူ႔ ပထမဆုံး ကာမကိစၥ အဝဝ ကို ဆရာ စား မခ်န္ သြန္သင္ျပသ ေပးခဲ့သူ ေဒၚျမခိုင္ထက္ ဆိုရင္ သုံးေလးႏွစ္ေလာက္ ငယ္ေသးသည္၊ ထို႔ အျပင္ ေဒၚျမခိုင္လို႔ ခေလး အေမ မဟုတ္၊ အလုပ္ၾကမ္း မလုပ္ဘူးသူ၊ အပ်ိဳႀကီး မို႔ အေတာ္ႏုသည္၊ အခု ထူးသာကို ေက်ာေပးၿပီး တေစာင္းေလး အိပ္ေနတာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အညာေစာင္ ပါးပါးေလး ကို အေခါက္မေျဖပဲ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာသာ ျခဳံထား သျဖင့္ ၊ေသးက်င္ေသာ ခါးကေလးက ေန စြံကား လုံးတင္း ထြက္ေနေသာ ေဒၚေစာျမပြင့္ ၏ တင္ပါးစိုင္ႀကီး မ်ားက ထူးသာ ကို လီးေတာင္လာေစခဲ့သည္၊ ထူးသာက ေဒၚေစာျမပြင့္ ၏ ဖင္လုံးႀကီး မ်ားကို ၾကည့္ရင္း၊ သူ႔ပုဆိုးခါးပုံစ ကို အသာေျဖကာ မာေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ႔ ငပဲႀကီး ကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ လိုက္မိသည္၊ သန္းအိႏြယ္ ကို ဟိုတေလာက ကိုင္တုန္းက မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီး မွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မက် ပဲ ေဘာေအာင့္လာ သျဖင့္ ကြင္းတိုက္ ၿပီး ထုတ္လိုက္မွ သက္သာ သြားသည္ကို ျပန္သတိရ မိသျဖင့္၊ သူ အခုေတာ့ အိပ္ယာ မဝင္ခင္ အျပတ္ရွင္းလိုက္ဖို႔ စဥ္းစားရင္း၊ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ သူ႔လက္ဖဝါးေတြကို င႐ုပ္သီး ေထာင္းသလို အေပၚတက္ ေအာက္ဆင္း ေျဖးေျဖးျခင္း ဇိမ္ယူကာ ပြတ္ေပးေနမိသည္၊ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေဒၚေစာျမပြင့္က အိပ္ေနရာမွ လူးလိမ့္လိုက္ၿပီး အေနအထားျပင္ရင္း သူ႔ဘက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္လာသျဖင့္ ကမန္းကတန္း သူဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ျဖင့္ လီးႀကီးကို ဖိထားလိုက္ရသည္၊
...ဟဲ..ေကာင္ေလး မအိပ္ေသးဘူးလား ..ေတာ္ၾကာ မနက္ျဖန္ ဘက္ထရီ အားသြားသြင္းေနရအုန္းမယ္၊..
...ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး က်ေနာ္ အိပ္ေတာ့မယ္...
ထူးသာ အသာေလးကုန္းၿပီး စားပြဲ ေအာက္က ဘက္ထရီ ကလစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္၊ အခန္းတခုလုံး ေမွာင္က် သြားသည္၊ သို႔ေသာ္လညိး တခ်က္တခ်က္ လၽွတ္ျပက္လိုက္သည့္ အလင္းေရာင္က မွန္ျပတင္းေပါက္မွ တဆင့္ အခန္းထဲကို ဝင္လာသျဖင့္ သူ႔အေနႏွင့္ ကုတင္ေပၚ တက္ျခင္ ေထာင္ထဲ ဝင္ရသည္မွာ မခက္ေပ၊ ခက္သည္မွာ ေထာင္မတ္ ေနေသာ လီးႀကီးပင္၊ တခုေကာင္းသည္က ေဒၚေစာျမပြင့္ က ကုတင္ေပၚမွာ ေမြ႕ယာ ပါးပါးေလး ႏွင့္အိပ္သျဖင့္ ခါတိုင္း သင္ဖ်ဴး ဖ်ာ တခ်ပ္ထည္း ႏွင့္သာ အိပ္ေလ့ရွိ ေသာ ထူးသာ အဖို႔ တေစာင္းေလး ေမွာက္အိပ္လို႔ရေနေပသည္၊ သင္ဖ်ဴးဖ်ာ တခ်ပ္ထည္း သစ္သားၾကမ္း ခင္းေပၚ မွာ ခင္းအိပ္သည့္ အခ်ိန္ လီးေတာင္ရင္ ေမွာက္အိပ္လို႔ မရေပ၊ အရမ္းနာ ေလသည္၊ အခုေတာ့ ေမြ႕ယာ တြင္း သူ႔ လီးႀကီး ကို ခ်က္ေပၚလွန္ေထာင္ရင္း ဘိုက္ႏွင့္ ဖိ၍ အသာေလး မသိမသာ ဖင္ေလး ေကာ့ေကာ့ ေပးေတာ့ ကြင္းတိုက္ ေပးသလို ျဖစ္ေနရ၏၊ သို႔ေသာ္လည္း လရည္ေတြ ထြက္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ သူပုဆိုးကေန စိမ့္ထြက္က် သြားမွာလည္း မလိုလား၊ ထူးသာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနရ၏၊
….ေမာင္ထူးသာ ေစာင္ယူအုန္းေလ ေရာ့ မခ်မ္းဘူးလား....
ေဒၚေစာျမပြင့္ က ေမးေမး ေျပာေျပာႏွင့္ အခုနက သူ႔ကိုယ္ေပၚ ေခါက္ရက္ ျခဳံထားေသာ အညာေစာင္ကို ျဖန႔္လၽွက္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ျခဳံရင္း ထူးသာကိုယ္ေပၚကိုလည္း လွမ္းအုပ္ေပးလိုက္သည္၊ ထူးသာ လည္း နဂိုလ္ထဲက ေသြးပူ ေနရသည့္အျပင္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ထံမွ သနပ္ခါး ႏွင့္ မိန္းမ အနံ့ က ေသြးကို ဆူလာေစခဲ့ သည္။
….ဝုန္း...ဒုံး..ဒလိန္း...ဒလိန္း....
...အမေလး ေတာ့....
႐ုတ္တရက္ ဝင္းလက္သြားသည့္ လၽွပ္စီးေၾကာင္းႏွင့္ အတူ၊ ျပင္းထန္ေသာ မိုးႀကိဳးသံက အနီးကပ္ ပစ္လိုက္သလို က်ယ္ေလာင္လွေပရာ၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ၏ အလန႔္တၾကားေအာ္သံႏွင့္ သူ႔ အနားကပ္လာၿပီး သူ႔ေနာက္ေက်ာ မွ သိမ္းဖက္လိုက္သည္ကို ခံလိုက္ရသည္၊ တၿပိဳင္နက္ထဲ မွာပင္ သူ႔ ေက်ာျပင္မွာ အိကနဲ ခံစားလိုက္ရေသာ အေတြ႕ အထိက ေဒၚေစာျမပြင့္ အကၤ် ီေအာက္မွာ ဘရာဇီယာ မဝတ္ထားမွန္း သိလိုက္ရသည္၊ ဒီ အထိေတာ့ ထူးသာ မထိန္းခ်ဴပ္ထားနိူင္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္ကို ေဒၚေစာျမပြင့္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ လွည့္လိုက္ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္ ကိုယ္လုံး ကို သူ႔ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူေပြ႕ ဖက္လိုက္သည္၊
...ေဒၚေလး က်ေနာ္ ရွိတယ္ေလ..မေၾကာက္ပါနဲ႔....
….ငါ ေၾကာက္တယ္..ထူးသာရယ္..ငါ့ကို ဖက္ထား ေပးစမ္းပါ..
ေဒၚေစာျမပြင့္ တကယ္ေၾကာက္တာလား ဘာလား ထူးသာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အတင္းကို ဆြဲယူၿပီး ဖက္လိုက္ရာ ေဒၚေစာျမပြင့္၏ နိူ႔ႀကီးမ်ားမွာ သူ႔ ရင္ခြင္ကို အိကနဲ လာဖိမိသည့္ အျပင္ သူ႔ လီးႀကီးမွာလည္း ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္လုံးႀကီး မ်ား အတြင္း သားကို ပြတ္တိုက္ၿပီး ေပါင္ ႏွစ္လုံးၾကား ခြဆုံ ကို တည့္တည့္ ဝင္သြားေတာ့၏၊
...ဟင့္...
ေဒၚေစာျမပြင့္ ဆီ မွ ႐ုတ္တရက္ လွန႔္ သြားသလို အသံေလး ထြက္ေပၚလာေသာ္လည္း ႐ုန္းမထြက္သြားပဲ ထူးသာ လည္ပင္း နားကို သူ႔ မ်က္ႏွာအပ္ ၍ ၿငိမ္ေနေလသည္၊ ထူးသာ အဖို႔က ေတာ့ ႏွာထန္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ အခုေန ေဒၚေစာျမပြင့္ ႐ုန္းမည္ ဆိုရင္လည္း မုဒိန္းက်င့္ေတာ့ မည့္ သေဘာမွာ ရွိေနသည္၊ အခု လို ၿငိမ္ေန တယ္ ဆိုေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ၊ သူျပဳသမၽွ ႏုေတာ့ မည္ ဆိုတဲ့ သေဘာ၊ ေမွာင္လိုက္တာက လည္း ပိန္း ေနတာ ဆိုေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္လည္း ရွက္စရာ မ်က္ႏွာပူ စရာ မလိုေတာ့၊ ထူးသာလက္ ေတြက ေဒၚေစာျမပြင့္ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးေနရင္းက ေအာက္ကို ေလၽွာဆင္း သြားၿပီး ေျပေလ်ာ့ေန ေသာ ထမိန္ေအာက္ကို ဝင္သြား၏၊ ထူးသာ လက္ေတြက ေဒၚေစာျမပြင့္၏ ေခ်ာမြတ္ ေနေသာ ဖင္လုံးႀကီး ေတြကို ပြတ္သတ္ ဆုပ္ႏွယ္ေပးရင္းက ေပါင္အေရွ႕ ဘက္ကို ေရာက္လာၿပီး ေပါင္ခြဆုံကို လွမ္းစမ္းလိုက္ သည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ၏ အေမႊးအုပ္အုပ္ကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ေရွာက္ထိုးဖြေဆာ့ရင္း အရည္ေတြ စိုေန ေသာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းကို စမ္းမိသြား၏၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ဆီမွ ဘာသံမွ ေတာ့ မထြက္ေသာ္လည္း ထူးသာ ၏ကိုယ္လုံးကို အတင္း ဖက္တြယ္လာၿပီး သူ႔ တကိုယ္လုံးတုန္ခါေနသည္ကို ထူးသာ သတိထား လိုက္မိသည္၊ ထူးသာ စိတ္ထဲ ၌ ဒီအပ်ိဳႀကီး တခါမွ အေတြ႕ အၾကဳံရွိ ပုံမရ လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ထူးသာ ရဲ့ လက္ေခ်ာင္း ေတြက ေဒၚေစာျမပြင့္ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္သတ္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲ တိုးဝင္ မယ္လုပ္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ ဆီက မပီမသ ၿငီးသံေလး ထြက္လာၿပီး ထူးသာရဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ကို အတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္၊ ေရွ႕ဆက္တိုး မရေအာင္လည္း တြန္းထားတယ္၊ အပ်ိဳႀကီး ၾကည့္ရတာ သူ႔ အဖုတ္ကိုင္ တာကို ရွက္ပုံရတယ္၊ ထူးသာလက္ေတြက ေဒၚေစာျမပြင့္ ဘိုက္သား ျပင္ကို ေလၽွာတိုက္ပြတ္ ေပးရင္း အင္းက်ီေအာက္ကေန နိူ႔ႀကီး ေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္၊ အဲဒါကိုေတာ့ မျငင္းရွာဘူး၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ထူးသာကို ပိုတိုးၿပီး ဖက္လာတယ္၊ ထူးသာရဲ့ လက္ဖဝါးေပၚမွာ ေဒၚေစာျမပြင့္ နိူ႔သီးေခါင္းေတြက မာတင္း ေထာင္ထ ေနတာ ကို ေတြ႕ရလို႔ ထူးသာက လက္မ လက္ညိဳးေလး နဲ႔ ညႇပ္ၿပီး လွိမ့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ ကိုယ္လုံးတုန္တက္ သြားတာကို ထူးသာ ေတြ႕ရတယ္၊ ထူးသာ လည္း အရမ္း ကိုတင္းေနၿပီ မို႔ အဓိက ဟာကို ပဲ လုပ္ေတာ့ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္၊ သန္းအိႏြယ္တုန္းက လည္း သူ လက္လြတ္သြားခဲ့ ရတယ္ မဟုတ္လား၊ ထူးသာက သူ႔ပုဆိုးကို ကန္ထုတ္ရင္းနဲ႔ ေဒၚေစာျမပြင့္ ရဲ့ ထမိန္ကို ပါေျခမနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး ဆြဲခ်လိုက္တယ္၊ အခုေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္လုံး အသားခ်င္း ပြတ္ေနၿပီေပါ့၊ ထူးသာက သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ထိုးထည့္ၿပီး၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ကို ဖက္ရက္ အေနအထားက လွိမ့္တက္လိုက္တယ္၊ အခုေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္က ပက္လက္ သူက အေပၚက ေမွာက္ရက္ ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ၊ အခန္းထဲ မွာ ေမွာင္ပိန္းလို႔ ဘာမွ မျမင္ရေပမဲ့ သူ႔ အတြက္က ေတာ့ မလိုေတာ့ဘူးေလ၊ သူ႔ ရဲ့ မာေတာင္ ေနတဲ့ လီးႀကီးကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း အဲဒီလက္က လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း ေလာက္နဲ႔ ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ စိုစြတ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဝ စမ္းရွာရင္း ေတ့ေပးလိုက္ တယ္၊ သူ႔ လီးထိပ္ က ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ အဖုတ္ဝကို ေတ့မိတာနဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္တယ္၊ အပ်ိဳႀကီး က အရည္ေတြ တအားရြဲေနလို႔လား မသိ ဒစ္ျမဳပ္တဲ့ အထိကေတာ့ ဝင္သြားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေစာက္ေခါင္းထဲ မွာ က ေတာ္ေတာ္ေလး က်ပ္ေနတယ္၊ ထူးသာရဲ့ လီးႀကီးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ထားသလို ျဖစ္ေန ေတာ့ ထူးသာလည္း သူ႔လီးျပဲ သြားမွာ စိုးလို႔ အရမ္း ေဆာင့္မခ်ရဲဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ျမင့္ၾကာျဖဴ တုန္းက လို သူ႔လီးႀကီး ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ထိ စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္ေနမွာ လည္း စိုးသည္၊ ေနာက္တခုက ဒီအဆင့္ေရာက္ေန မွေတာ့ ရ သေလာက္ အရသာ ခံရမယ္ မဟုတ္လား၊ ေယာက္က်ား တေယာက္ တသက္မွာ အပ်ိဳစင္ ကို ပါကင္ဖြင့္ခြင့္ ဘယ္ႏွစ္ခါ ရ နိူင္မလဲ ၊ ျမင့္ၾကာျဖဴ တုန္းကေတာ့ အပ်ိဳစစ္တာ ေသျခာသည္၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးလဲ ငယ္ေသးတာကိုး၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ၾကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အေတြ႕အၾကဳံရွိရင္ ရွိဘူးမွာေပါ့လို႔ ထူးသာ ေတြးမိခဲ့ဘူးေသာ္လည္း အခုလို က်ပ္ေနပုံ မ်ိဳးက အပ်ိဳ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားသည္ လို႔ ထူးသာ စိတ္ထဲ မွာထင္ေနသည္၊ ထူးသာ သူ႔လီးခံနိူင္သေလာက္ ေခ်ာ့သြင္းၿပီး ျပန္ထုတ္ ျပန္သြင္း ေျဖးေျဖးခ်င္း စလုပ္လာခဲ့ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခရီးေရာက္ေနၿပီ၊ ေဒၚေစာျမပြင့္လည္း ထူးသာကို တိုးဖက္လာၿပီး သူ အသက္ျပင္းျပင္း ရႈမႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေလပူေတြက ထူးသာရဲ့ လည္ပင္းေပၚမွာ ေႏြးေနသည္၊ ထူးသာ လည္း နည္းနည္း အရွိန္ရလာေတာ့ စိတ္က မထိန္းနိူင္ေတာ့ အရသာကို ဒင္ျပည့္ က်ပ္ျပည့္ ခံစားခ်င္လာသည္၊ အဲဒါနဲ႔ ဒီတခါေတာ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ဖိကာ ဖတ္ကနဲ႔ ပစ္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။
...အိ..အု....
..အား...
အိအု ဆိုတာက ေဒၚေစာျမပြင့္ ပါးစပ္က အသံထြက္ၿငီးရမွာ ရွက္လို႔ ထူးသာ လည္ပင္းမွာကပ္ဖိ ၿပီး ၿငီးေနရာက ေယာင္ၿပီး၊ ထူးသာ ပုခုုံးကို ကိုက္လိုက္တာ၊ အား ဆိုတာက ထူးသာ ခမ်ာ လီး ကလည္း ပူကနဲ ျဖစ္ သြား ပုခုံးမွာလည္း အကိုက္ခံရလို႔ စစ္ကနဲ ျဖစ္ၿပီး ေအာ္လိုက္မိတာ၊ ၿပီးသြားေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿငိမ္က် သြားသည္၊ ထူးသာက သူလီး ႀကီး ပူကနဲ ျဖစ္သြားတာကို နည္းနည္း ေလး သက္သာသြား ေအာင္ စိမ္ထားရင္း ေစာင့္ေနတာ၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ကေတာ့ သူ႔ ေစာက္ေခါင္းထဲ မွာ ျပည့္သိပ္တင္းက်ပ္ေနတဲ့ လီးႀကီးေၾကာင့္ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ စပ္တတ္တတ္ အရသာ ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလ်ာ့သြားေအာင္ ေစာင့္ေနတာ၊ ခနေလး ပါပဲ၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တေယာက္ကို တေယာက္ ထိုးဖက္လာလိုက္ၾကမိတယ္၊ ထူးသာလည္း အေျခအေနေကာင္းပီ ဆိုတာ သိတာနဲ႔ ေျဖးေျဖး ခ်င္း အဝင္အထြက္ စလုပ္ေပးေတာ့တယ္၊ ပထမေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ တင္ပါးႏွစ္ခုေအာက္ သူ႔ လက္ဖဝါး တဖက္တခ်က္ ထိုးထည့္ၿပီး ဆြဲ မမ ေဆာင့္သည္၊ သိပ္မၾကာ ေဒၚေစာျမပြင့္ ရဲ့ တင္းၾကပ္တဲ့ အဖက္အတြယ္ေတြ နည္းနည္း ေလၽွာ့သြားသည္၊ ၾကည့္ရတာ တခ်ီၿပီးသြားၿပီ ထင္တယ္ လို႔ ထူးသာက ေတြးရင္း ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္ၿပီး မွ ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ မ၊ သူ႔ ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး အားရ ပါးရ ေဆာင့္ေနမိပါေတာ့တယ္၊
..ဖုတ္..ဖတ္...ဖုတ္..ဖတ္..
..အင့္...အင္...ဟင့္...ဟင္း....အိ...အား...
ဒီတခါေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္လည္း အသံ မထိန္းေတာ့ပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကို ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့တယ္၊ ထူးသာလည္း အရမ္းကို အရွိန္တက္လာလို႔ အခ်က္၂ဝေလာက္ ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ၿပီး တာနဲ႔ သုပ္ေရေတြ တဖုတ္ဖုတ္ နဲ႔ ေဒၚေစာျမပြင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
Report to moderator Logged
ရႈံးရင္ မေျပးရဘူး...
နာရင္ မငိုရဘူး...
ငိုတဲ့ ကေလးကို ဘယ္သူမွ မႀကိဳက္ဘူး...
အခုေတာ့ မိုးေတြထစ္ခ်ဳံး လၽွတ္စီးေတြ လက္ေနေပမဲ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ တေယာက္ မေၾကာက္ရွာေတာ့ ထူးသာ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေခါင္းေလး အုန္းၿပီး ထူးသာေၾကာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ အိပ္ေမာက်ေနေတာ့သည္၊ သူႏူတ္ ခမ္းေပၚမွာေတာ့ အျပဳံးေလးတပြင့္၊ ထူးသာ တေယာက္လည္း ယုံေထာင္ေၾကာင္မိ ဆိုသလို၊ သန္းအိႏြယ္ ခ်ိန္ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္ကို ရခဲ့လိုက္ ေပမဲ့၊ ေၾကာင္ႀကီးက အားရပါးရႀကီး မို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အလြန္သေဘာ က်ေနခဲ့ရသည္၊ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ေဒၚေစာျမပြင့္၏ ကိုယ္လုံးထြားထြား ႀကီးကို အားရ ပါးရ ဖက္ထားရင္း မနက္ျဖန္ ေတာင္ ေက်ာင္းမသြားပဲ အိမ္မွာ တေနကုန္ လိုး ၾကရရင္ ေကာင္းမွာပဲ လို႔ ေတြးေနမိသည္။
ထူးသာ တေရးနိူးလာေတာ့ အာ႐ုံဦး၊ ၾကက္တြန္သံ ေတာ့ၾကားေနရၿပီ၊ အျပင္မွာေတာ့ ေမွာင္ေသးသည္၊ ဆီးအရမ္းသြားခ်င္ ေနလို႔ သူ႔ကို ဖက္ထားေသာ ေဒၚေစာျမပြင့္ လက္ကေလးကို အသာမ ကာကုတင္ေပၚ က ဆင္းလိုက္သည္၊
...အင္..ေမာင္ထူးသာ..ဘယ္သြားမလို႔လဲ...
...ဆီးသြားခ်င္လို႔ ေဒၚေလး....
...ေအး ..ငါလည္းသြားခ်င္တယ္..
ေဒၚေစာျမပြင့္လည္း ထူးလဲထလာၿပီး ေျပေလၽွာ့ေနေသာ ထမိန္ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္ကာ ထူးသာ၏လက္ကို ဆြဲ၍ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ အိမ္သာထဲ ဝင္သြားေတာ့၊ ထူးသာလည္း ေစာင့္မေနေတာ့ ေနာက္ေဘးတံခါး အသာဖြင့္ကာ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ထြက္ၿပီး တဖြဲဖြဲ ရြာေနေသးေသာ မိုးေတြထဲ သူ႔ ေသးကိုေရာေပါက္ခ်လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ တံစက္ၿမိတ္မွာခ်ိတ္ဆြဲ ၿပီး၊ အေနာက္က စဥ့္အိုးႀကီးထဲ သြယ္ထားေသာ ဝါးဘိုးဝါး တျခမ္းခြဲ ေရတံေလၽွာက္ မွ ေရ ေတြကို အနားရွိ ပလတ္စတစ္ခြက္ႏွင့္ခံယူ လိုက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ သူ႔ေကာင္ႀကီးကို ေဆးေၾကာလိုက္သည္၊ ဒီအခ်ိန္ က သူတို႔ အိပ္ယာထေလ့ရွိ သည့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေသးေတာ့ အိပ္ယာထဲ ျပန္ဝင္ရအုန္းမည္၊ အိပ္ယာ ဆိုမွ သူခါတိုင္းအိပ္ေနက် အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ညက ျခင္ေထာင္ေတာင္ မေထာင္မိ၊ အခု လည္း ေဒၚေစာျမပြင့္ ကုတင္ေပၚသြားအိပ္ရအုန္းမွာ ပါလားဟူ ေသာအသိက၊ ေစာေစာက မိုးေရ ေအးေအး နဲ႔ ေဆးခဲ့လို႔ေအးေနသည့္ သူ႔ဖြားဘက္ေတာ္ကို ေသြး ေႏြးလာ ေစသည္၊ မိုး ကလည္း ခုထိ တဖြဲဖြဲ၊ ရာသီဥတုက ေတာ့ ကစားသမားေတြ အႀကိဳက္ ေပါ့၊ ဟု ေျပာေလ့ရွိေသာ ေရဒီယို မွ ေဘာလုံးပြဲ ေၾကျငာသူ ေျပာတာကို သြားသတိရမိ ၿပီး တေယာက္ထဲ ျပဳံးလိုက္မိ၏၊
သူ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ တေယာက္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခဳံအိပ္ေနတာကို အာ႐ုံဦး အလင္းေရာင္ျပၿပ ေလးမွာ ေတြ႕ရ၏၊ ထူးသာက ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္ျခဳံ ထားေသာ ေစာင္ထဲ တိုးေခြ႕ ဝင္လိုက္ရာ၊
...ဟဲ ေကာင္ေလး..ဒါက ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ကိုယ့္အိပ္ယာကိုယ္သြားမအိပ္ဘူးလား..ခစ္ခစ္..
ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ ရီက်ဲက်ဲ ႏွင့္ ေျပာလိုက္သည့္ အသံအေနအထားရ၊ သူလည္း ကစားပြဲ အတြက္ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ထူးသာက ခပ္သြက္သြက္ပဲ အေနာက္က လွမ္းဖက္ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္ ရဲ့ နိူ႔ႀကီးေတြကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္၊
...ဟင့္အင္း...ဒီမွာက ပိုေႏြး တယ္ေလ..ဒီေလာက္မိုးေကာင္းေနတာ၊ ေဒၚေလး ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ေလ..
တခ်ိန္ထဲ မွာပဲ ေထာင္မတ္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ထူးသာရဲ့ ေႁမြႀကီးက ေဒၚေစာျမပြင့္ ဖင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးၾကား အေျမႇာင္း လိုက္ကပ္ၿပီး တိုးဝင္ေနပါတယ္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္က ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတာဆိုေတာ့ ထူးသာက အေနာက္ဘက္ကေန ပုဇြန္ထုတ္ေကြးေလး ဝင္ကပ္ပြတ္ေနတာေပါ့၊
..အမေလး ..ေတာ္ပါ..က်ားေၾကာက္လို႔ ရွင္ႀကီး ကိုးမိပါတယ္...
အဲ လို ေျပာရင္း ဆိုရင္း တြန္းရင္းထိုးရင္းနဲ႔ လက္သြက္လွတဲ့ထူးသာေၾကာင့္ ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ ထမိန္က ခါးေပၚလိပ္တင္ရင္ ျဖစ္ၿပီး ထူးသာပုဆိုးကလည္း ကုတင္ေအာက္ပုံက်ေနပါၿပီ၊ ထူးသာရဲ့ ေႏြးေထြး ေတာင့္တင္း ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ကေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကား၊ ေပါင္ခြဆုံကေန တိုးဝင္ၿပီး ေဒၚေစာျမပြင့္ ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ႏူတ္ခမ္းေပၚ မွာ လႊတိုက္သလို ပြတ္ေနပါၿပီ၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ အဖုတ္ထဲက စိမ့္က်လာတဲ့ အရည္ စိုစိုစြတ္စြတ္ ကို သူ႔ ေကာင္ႀကီး မွာ လာစိုေတာ့ အခ်ိန္က် ၿပီ ဆိုတာ ထူးသာလည္း သိလိုက္ပါတယ္၊ သူ႔ကိုယ္ကို အသာေလး ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ေထာင္တက္ လာတဲ့ သူ႔ ညီေတာ္ေမာင္ေခါင္းကို ေဒၚေစာျမပြင့္ရဲ့ ႏူတ္ခမ္းလႊာ ႏွစ္ခုၾကားမွာေတ့ လိုက္ၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ ကာ ေျဖးေျဖး ခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္၊ သူ႔ ဒူးႏွစ္လုံးကိုလည္း ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို အတင္း ထိုးသြင္း လိုက္သည္၊ၿပီးမွ သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေဒၚေစာျမပြင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ၊ သူ႔ ဆီးခုံနဲ႔ ေဒၚေစာျမပြင့္ ဖင္ႀကီးေတြ ကို ဖိကပ္သြားသည္အထိ၊ ေကာ့သြင္းလိုက္သည္။
...အား..ရွီး......
ေဒၚေစာျမပြင့္ ကိုယ္လုံးႀကီးတုန္သြားသည္၊ အခု မွပဲ လီးႀကီးရဲ့ အရသာကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားရလို႔ထင္တယ္၊ ညတုန္းကေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မို႔ ရွက္ေနသလား ၊ေသြးပူေနသလား မသိ၊ ၿပီးတာေတာ့ ခံစားလိုက္ရတယ္၊ သို႔ေပမဲ့ ပူပူေႏြးေႏြး လီးေခ်ာင္းႀကီး ေစာက္ေခါင္းနံရံေတြကို အခုလို တရစ္ခ်င္း ထိုးဝင္လာတာကို ေသေသျခာျခာ မခံစားလိုက္ရ၊ အခုေတာ့ ထူးသာ စိမ္ေၿပ နေၿပ ဆြဲ ေနေၿခ ၿပီ၊ သူ႔လက္ေတြကလည္း ေဒၚေစာျမပြင့္ နိူ႔ႀကီးေတြကို အားရ ပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းသာ ဇိမ္ခံလၽွက္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးေနသည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ မေနနိူင္ေတာ့ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးရင္း ထူးသာကို သြက္သြက္ကေလး လုပ္ေစခ်င္ေၾကာင္း အခ်က္ျပေနသလို ရွိေလသည္၊ ထူးသာလည္း အခုေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေလး ေဆာင့္ခ်င္လာၿပီမို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚေစာျမပြင့္ အဖုတ္ထဲ အဆုံးထိ ဖိကပ္သြင္း ထားလိုက္ရင္း ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ခါးကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္ ၿပီး ဆြဲမ လိုက္တာမို႔၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ခမ်ာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ရက္ကေလး ျဖစ္သြားသည္၊ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ထူးသာ ေဒၚေစာျမပြင့္ ေပါင္းရင္းကို ကိုင္ဆြဲကာ ေကာင္းေကာင္းေဆာင့္ေလေတာ့သည္၊ ညက လုပ္ထားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ထူးသာ မွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီး၊ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္၊ တခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ အရွိန္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းကာ ေဆာ့ကစားေနသည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ကေတာ့ တခါမွ မခံစားရဘူးတဲ့ အရ သာေတြေၾကာင့္ တအင္းအင္း တအားအား နဲ႔ ခံလို႔ေကာင္းေနသည္၊ အရသာ အထြတ္အထိတ္ကိုလည္း ၂ခါေလာက္ေရာက္သြားသည္၊ ေနာက္ဆုံး ထူးသာ ၿပီးသြားေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ တေယာက္ သူ႔ေစာက္ေခါင္းထဲကို ခပ္ေႏြးေႏြး အရည္ေတြ ထုတ္ထုတ္ ပန္းဝင္လာတာကို ခံစား သိလိုက္ရေလသည္၊ အား...ေကာင္းလိုက္တာ၊ ဒီေလာက္ေကာင္းမွန္း သိရင္ ေစာေစာစီးစီးက ေယာက္က်ားယူလိုက္ပါတယ္၊ လို႔ေတာင္ ေတြးမိေလေတာ့သည္။
အဲဒီေန႔ မနက္က ေဒၚေစာျမပြင့္ ေက်ာင္းမသြားျဖစ္ေတာ့၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ေနမေကာင္း ဟု ထူးသာကိုယ္တိုင္စက္ဘီး ျဖင့္ ေဒၚေစာျမပြင့္ ေက်ာင္းသို႔ သြားကာ ဆရာမ ေတြကို ေျပာေပးခဲ့ရသည္၊
ေနာက္ေတာ့ ေစ်းက မုန္တီေတြ စားစရာေတြ တခါထဲ ဝင္ဝယ္လာခဲ့ရသည္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေစာျမပြင့္ အိပ္ယာထဲ မွာေကြးတုန္း၊ ကိုယ္ေတြလက္ေတြလည္း နာ၊ အဖုတ္လည္း က်ိန္းေန ၿပီ ဟု ဆိုသည္၊ တေရးနိူးၿပီးမွ ထူးသာ ႏွစ္ခါတြယ္လိုက္လို႔ျဖစ္သည္၊
ထူးသာက လည္း အခု မွ ၂၀ ျပည့္ခါနီး အရြယ္၊ ေသြးဆူတုန္း၊ ဟိုမုန္းႂကြတုန္းအရြယ္၊ အရင္က လည္း စားဘူးခဲ့သူမို႔ ငတ္ျပတ္ေန ေတာ့ ႏြားသိုး ႀကိဳးျပန္ ၾကမ္းလိုက္တာလည္း ပါသည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ကလည္း အခုမွ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္႐ုံေလး၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ကာမဆႏၵ ခံစားမႈ အထြတ္အထိတ္ ေရာက္တာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ ေလာက္ဟု သုေတသန စာအုပ္ေတြ မွာေရးၾကသည္၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တအိမ္ထဲ အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆိုေတာ့၊ လင္မယား ဟန္းနီးမြန္းထြက္တာထက္ ဆိုးသည္ ေခၚရမည္၊ ေက်ာင္းသြားရမည့္ ရက္ေတြ မွာ မခြဲခ်င္ပဲ ခြဲၾကရၿပီး၊ စေန၊တနဂၤေႏြ လိုေန႔ေတြမွာ ဘယ္မွ မထြက္ၾက ေတာ့၊ အိမ္ထဲ မွာေအာင္းၿပီး ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္း ၾကသည္၊ လနဲ႔ခ်ီၾကာလာေတာ့ နည္းနည္း ရိုးလာသျဖင့္၊ ထူးသာ က ဗီဒီယိုေတြ စာအုပ္ေတြ ထဲ မွာပါသည့္၊ ပုံေတြ နည္းလမ္း ေတြ စမ္းၾကည့္သည္၊ ေဒၚေစာျမပြင့္ ကလည္း အလိုလိုက္သည္၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မလုပ္ဖူးတာ မရွိေတာ့ ဟု ပင္ ေျပာလို႔ ရေပမည္။
အဲဒါေၾကာင့္ ထူးသာ ဘြဲ႕ရ သည္အထိ ရီးစားေတာင္ မရွိခဲ့၊ ထူးသာ ဘြဲ႕ရၿပီး ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ္ျပန္၊ ရိုးရိုးဘြဲ႕ နဲ႔ ဆိုေတာ့ အလုပ္အကိုင္ကလည္း ရွာလို႔ မလြယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ ေတြ အမ်ားႀကီးေခၚတာနဲ႔ ၾကဳံၿပီး သူ႔ ေမြးစား အေဖအေမတို႔ ၿမိဳ႕မွာပင္ အလုပ္ျပန္ရခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းက လုပ္ေဖၚကိုင္ ဘက္၊ ေက်ာင္းဆရာမ ေစာေစာဦး ႏွင့္ ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ကာ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ ေလေတာ့သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထူးသာ အသက္က ၂၅ ႏွစ္သာရွိေသးသည္။
….ကဲ ဆရာ ေရ၊ ျပန္သြားအိပ္လိုက္အုန္းမယ္ ၊မိုးလင္းဖို႔ အေတာ္လိုေသးတယ္..
စံလွေအာင္ ရဲ့ အသံၾကားလိုက္မွ ထူးသာ တေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိျပန္ရလာသည္၊
..ေအးေအး ..ငါလည္း ျပန္ႏွပ္လိုက္ အုန္းမယ္ကြာ....
အင္း အဲဒီအခ်ိန္က ငါလည္း စံလွေအာင္လိုပဲ အခ်ိန္ရသ၍ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတာပဲေလ၊ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ရဘူး၊ အခုေတာ့ ေဒၚေလးလည္း အသက္ႀကီးမွ အိမ္ေထာင္ျပဳ လိုက္ၿပီး ခေလး တေယာက္ရ ၿပီး ခေလးေတာင္ ေကာလိပ္ေရာက္ေနၿပီ လို႔ ၾကားရတယ္၊ အင္းေလာက ႀကီးမွာ တခ်ိန္ထဲ မွာ သို႔မဟုတ္ အခ်ိန္ မတူပဲ နဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ တူေတြ ျဖစ္ေနၾကမွာပါလား လို႔ ထူးသာ ေတြးလိုက္မိသည္၊ လက္ေခ်ာင္းနားထိပူလာ ၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဆးျပင္းလိပ္တိုကို အျပင္ဘက္ ေရစိုေနတဲ့ ရြံ့ဗြက္ေတြထဲ လွမ္းပစ္လိုက္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပန္လွဲ ကာ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါေတာ့သည္။
Report to moderator Logged
ရႈံးရင္ မေျပးရဘူး...
နာရင္ မငိုရဘူး...
ငိုတဲ့ ကေလးကို ဘယ္သူမွ မႀကိဳက္ဘူး...
ထူးသာ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ရြာရဲ့ တရြာလုံး သုံးေနတဲ့ ေရခ်ိဳကန္ က ထူးသာရဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ကပ္ရက္၊ အခု ေႏြရာသီ မွာ ကန္ေရက ဒူးသာသာ ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့ကာ ေနကလည္း ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေတာ့ ၊ ထူးသာက စိတ္ပူစျပဳလာသည္၊ ဥကၠဌ ကို တိုင္ပင္ၾကည့္သည္၊ ေရ ခန္းသြားရင္ ဘာနဲ႔ သုံးၾကမလဲ၊ ဥကၠဌက ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာသည္၊ မၾကာခင္ သၾကၤန္က် မွာပဲ၊ သၾကၤန္ နဲ႔ အတူ မိုးလည္း ပါလာမွာ၊ သူေမြးကထဲက ေရျပႆနာ က အဲလိုပဲ ၊ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္တဲ့၊ ထူးသာက လည္း စဥ္းစားေတာ့ စဥ္းစား မိပါသည္၊ သူက အခု မွ ေရာက္တာ၊ ဒီရြာမွာ လူေတြ ေနလာတာပဲ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ၿပီ၊ ဒီေရကန္က သူတို႔ ရြာသုံးသည့္ ပမာဏႏွင့္ အဆင္ေျပလာေအာင္ ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕ လာခဲ့မွာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အခု ေတာ့ ကန္ေရက ေရညႇိေတြႏွင့္ အေရာင္က စိမ္းေနၿပီ၊ ပထမ ေတာ့ ထူးသာက ေသာက္ရမွာ လန႔္လို႔ ေရကို ဆူေအာင္တည္ၿပီးမွ ေသာက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ပ်င္းလာတာနဲ႔ ဒီအတိုင္း ေသာက္ေတာ့သည္၊ မထူးပါဘူး၊ ဒီရြာက လူေတြလည္း ေသာက္ ေနၾကတာပဲ၊ေလ၊ ေတြးသည္။
အဲလိုႏွင့္ သၾကၤန္က်လာသည္၊ ထူးသာ တေယာက္ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီးကထဲက အားေနေသာ္လည္း ဘယ္မွ ကို မသြားခ်င္သျဖင့္ ရြာထဲ မွာ ပဲ ေနလိုက္၊ ငါးမၽွားထြက္လိုက္ လုပ္ေနသည္၊ ရြာထဲက ေကာင္ေလး ေကာင္မေလး ေတြကလည္း ေသာက္ေရကန္ မွာ ေရ ဒီေလာက္ဖင္ကပ္ေနတာေတာင္ အဲဒီေရေတြနဲ႔ ေရပက္ကစားေနၾကေသးသည္၊ သူတို႔ က ေရပက္တာေတာင္ မဟုတ္ ညေနပိုင္းက်ရင္ တခါတေလ အဲဒီကန္ေဘာင္ေဘး မွာ ရႊံ့ေတြနဲ႔ ေကာက္ၿပီး တေယာက္ကို တေယာက္လူးေသးသည္၊ ေနာက္ဆုံး ကစားပြဲ ၿပီးသြားမွ ကိုယ္ေပၚကပ္ေန၊လူးေနေသာ ရႊံ့ေတြကို ေရေလာင္းခ်ိဳးေဆး ၿပီး အိမ္ျပန္ၾကသည္၊
သူတို႔ သၾကၤန္ေရေဆာ့ ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ သူ႔ပထမ မိန္းမ ေစာေစာဦး ႏွင့္ ေတြ႕ရပုံကို ျပန္သတိရ မိေလသည္၊
ေစာေစာဦး ကို သူ အရင္က သတိမထားမိ၊ တၿမိဳ႕ထည္းသားျခင္း ေပမဲ့၊ ျမင္လည္း မျမင္ဘူးေပ၊ စေတြ႕ ပုံက ဒီလို၊ ၊သၾကၤန္တြင္း ထူးသာ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ေလၽွာက္လည္ရင္း ထူးသာ သူငယ္ခ်င္း တို႔ ရပ္ကြက္ ထိပ္က သၾကၤန္မ႑ပ္ နားေရာက္လာ ၾကသည္၊ ထူးသာ တို႔ တသိုက္လည္း နည္းနည္း မူးေနၾကၿပီ၊ တကယ္ေတာ့ ထူးသာ တို႔ ၿမိဳ႕မွာ သၾကၤန္ တြင္း အရက္မေရာင္းရေပ၊ သူတို႔ ခြက္ပုန္းႀကိတ္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္၊ က်န္တဲ့ လမ္းေပၚမွာ သၾကၤန္လည္ ေနၾကတဲ့ ေကာင္ေတြလည္း သူ တို႔လိုပင္ အကုန္လုုံးလိုလို မူးေနၾကသည္သာ၊ ထူးသာ တို႔ အုပ္စု ထဲ မွာ ထူးသာ သူငယ္ခ်င္းညီလွဇံ လည္းပါသည္၊ ညီလွဇံက လူပ်ိဳ မဟုတ္ မိန္းမ ႏွင့္ ခေလး အေဖ၊ ညီလွဇံက ထူးသာ ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ႀကီးသည္၊ သို႔ေပမဲ့ ခတ္ထုံထုံ၊ ဆယ္တန္း ကို ဘီနဲ႔ ေအာင္ၿပီး ဆက္မေျဖေတာ့၊ အသက္ ၂၀ ေလာက္မွာ ပင္ မိန္းမ ရ ၿပီး မိန္းမအေဖ ၏ စီးပြားေရး မွာ ဝင္လုပ္ေနသည္၊ ဝင္လုပ္ေနသည္ဆိုေပမဲ့ ဘာမွ ဦးစီးတာ မဟုတ္ ေယာကၡမ ခိုင္းတာ လုပ္၊ ေပးသေလာက္ယူသည့္ အဆင့္ျဖစ္သည္။ ေယာကၡမ ေသၿပီး ရင္ေတာ့ အေမြရ လိမ့္မည္ ဟု ယူဆကာ ေအးေဆး ပင္၊ လူပ်ိဳ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မူးယစ္ေပ်ာ္ပါးေလ့ရွိသည္၊ ခေလးေတာင္ ၈ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ သမီး ေလး ျဖစ္ေနၿပီ၊ အခုလည္း သူတို႔ အဖြဲ႕ နဲ႔ လည္ပတ္ၿပီး သူတို႔ ရပ္ကြက္နားက မ႑ပ္ကို ေရာက္လာ ေတာ့ သူ႔ ရပ္ကြက္ သၾကၤန္မ႑ပ္ ဆိုေတာ့ အစြမ္းျပခ်င္သည္၊ ထူးသာကို ဘယ္မိန္းခေလး ႏွင့္ ပက္ခ်င္သလဲ ဟု ေမးလာသည္၊
အဲဒီမွာ ထူးသာ တို႔ ရိုးရာ သၾကၤန္ကို နည္းနည္း ရွင္းျပခ်င္ေသးသည္၊ ထူးသာတို႔ ၿမိဳ႕ေလး မွာ မီးသတ္ပိုက္လည္း မရွိ၊ ေရ ကလည္း အဲေလာက္ မေပါသည့္ အတြက္ ေရပိုက္ေတြနဲ႔ ထိုးတာ ပက္တာ မရွိ၊ ရိုးရာမ႑ပ္ ေတြမွာ ေလာင္းေလွႀကီးထဲ ကို ေရခတ္ကာ ျဖည့္ထားသည္၊ ပက္ခ်င္သည့္ လူေတြက တန္းစီရသည္၊ မ႑ပ္က လွပ်ိဳျဖဴ ေတြက ခုံေတြ မွာ တန္းစီထိုင္ၿပီး တလွည့္စီထ ၾကသည္၊ လွပ်ိဳျဖဴ ဆယ္ေယာက္ရွိလၽွင္ ဧည့္သည္ ဆယ္ေယာက္စီ ဝင္ၾကရသည္၊ ေလာင္းေလွႀကီး တဖက္တခ်က္မွာ ရပ္ရင္း ေလွထဲ မွ ေရကို ကိုယ့္မွာ ရွိသည့္ ခြက္ႏွင့္ခတ္ကာ ပက္ၾကရသည္၊ ပက္ရာတြင္လည္း ကိုယ့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွ လူကို သာ ပက္ရသည္၊ ဆိုေတာ့ မဲေပါက္သလိုေပါ့၊ ကိုကာလသား ေတြက သူတို႔ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာ ကိုယ္ပက္ခ်င္သည့္ မိန္းခေလး က်ေအာင္ ဆုေတာင္းရသည္။
ထူးသာက မ႑ပ္ထဲ မွာ ထိုင္ေနၾကေသာ မိန္းခေလး ေတြ အမ်ားထဲ မွ ဆံပင္တိုတို ႏွင့္ ေခတ္ဆန္ဆန္ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို သေဘာက် သြားသည္၊ အဝတ္အစားေတြကေတာ့ အားလုံးက ဆင္တူ အေရာင္တူ ခ်ဴပ္ဝတ္ထားၾကတာ ဆိုေတာ့၊ အကုန္လုံးက အဝါေရာင္ ဝမ္းဆက္ ႏွင့္ လည္ပင္းမွာလည္း ပန္းကုံး ေတြႏွင့္ ေရစိုခံ မိတ္ကပ္ေတြ နဲ႔ ေပါ့၊
..ေဟ့ ထူးသာ မင္းက လူပ်ိဳ၊ မင္းႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလး လက္ညိဳးထိုးၿပ ငါ မင္းနဲ႔ ေရေလာင္းရေအာင္ ငါဖန္ေပးမယ္၊ ငါတို႔ ရပ္ကြက္ ငါပိုင္တယ္..
ထူးသာကလည္း ရသည္ရွိမရသည္ရွိ အရႈံး မရွိဟု တြက္ကာ သူမ်က္ေစ့ေတြ႕ေနေသာ ေကာင္မေခ်ာေလး ကို လက္ညိဳး ထိုးျပလိုက္သည္၊
..ေဟး ညီလွဇံ..ဟို ေဒါင့္ဆုံးက ထိုင္ေနတဲ့ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ေကာင္မေလး နဲ႔ ေလာင္းခ်င္တယ္ကြာ..
...ဘယ္ဟာလဲ..မွန္း..ေရွ႕ဆုံးအစြန္ကလား...
...ေအး အဲဒါေလး ပဲေလ၊ ႏူတ္ခမ္းထူထူ ႀကီး စူေနတာေလ၊ ခ်စ္စရာေလး..
...လခြီး မွ ပဲ ေသာက္တလြဲပဲ၊ အဲဒါ ငါ့ညီမ ကြ၊ အဟီး...
...ေဟ ဟုတ္လား ငါ အေစာက မသိရပါလား ေယက္ဖႀကီး ငါသူနဲ႔ ေလာင္းခ်င္တယ္ကြာ..
ထူးသာလည္း မူးေတာ့ ရစ္သည္၊ ညီလွဇံလည္း ေျပာလက္စ နဲ႔ အခု မွ မရဘူး ဆိုရင္ ဖီးေအာက္တယ္ ဟု ယူဆ ၿပီး မ႑ပ္ထိန္း မိန္းမ ႀကီးနားကပ္ ၿပီး လက္ညိဳးတထိုးထိုးႏွင့္ ေျပာေနေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ မိန္းမႀကီးက ထူးသာ ဘက္လွမ္းၾကည့္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ၿပ လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရေလသည္၊ မၾကာခင္ပင္ ညီလွဇံ ျပန္ေရာက္လာၿပီး၊
..ကဲ ေနာက္တသုပ္ဝင္ရင္ မင္း ဝင္သြား ေလွထိပ္ အစြန္ဆုံးမွာ ေန..ငါ့ညီမ လာလိမ့္မယ္..ေခြးမသား..
..အဟီး ေက်းဇူးပါပဲ ..ေယာက္ဖႀကီးရာ၊ ဒါနဲ႔ သူ႔နာမည္က ဘယ္သူတဲ့တုန္း..
...မင္းဘာသာ ေမးၾကည့္ကြာ..မင္း အစြမ္းဘယ္ေလာက္ရွိလဲ သိရတာေပါ့၊ ဟဲဟဲ..
အဲလိုနဲ႔ ထူးသာ အလွည့္ေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ညီလွဇံညီမ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေလွရဲ့ တဖက္တခ်က္မွာ ရပ္ေနၾက ရသည္၊ မ႑ပ္က စ ဖို႔ ဝီစီ မႈတ္လိုက္တာနဲ႔ ေကာင္မေလး က သြက္သြက္လက္လက္ သူ႔လက္ထဲက ခြက္ျဖင့္ သူ႔ကို ၿပီတီတီၾကည့္ေနသည့္ ထူးသာ မ်က္ခြက္ကို ျဖတ္ပက္လိုက္သည္၊
ထူးသာ အလစ္ခံလိုက္ရေတာ့ ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္ၿပီး မြန္တက္သြား၏၊ ထူးသာ မ်က္လုံးျပန္မဖြင့္နိူင္ ခင္မွာပင္ေကာင္မေလး ၏ ေရေတြက ထူးသာ မ်က္ႏွာေပၚ ဆက္တိုက္ တိုက္စစ္ဆင္လာ၏၊ ထူးလာ ႏွာေခါင္း မြန္သြားတာ သက္သာေအာင္ နည္းနည္း ေဆာင့္ၿပီးမွ မ်က္လုံးကို လက္ဝါးတဘက္ျဖင့္ကာ ကာသူ႔လက္ထဲ မွ ေရခြက္ျဖင့္ ေကာင္မေလး ပုခုံးေပၚကို ေလာင္းခ်လိုက္သည္၊ ေကာင္မေလး က နည္းနည္း သနား သြားဟန္ တူသည္၊ ထူးသာ မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ပက္ေနတာ၊ အရွိန္နည္းနည္း ေလၽွာ့လိုက္ၿပီး တခ်က္ခ်င္းပဲ ပက္ေတာ့သည္၊ ထူးသာကေတာ့ မ်က္နာကို မပက္၊ ေကာင္မေလး ၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ေလး ေဘး၊ ပုခုံးေပၚမွာ သူ႔ခြက္ကို ကပ္ၿပီး ေလာင္းေလာင္းခ်ေပးသည္၊ ေလာင္းေနရင္းက စကားကို ရေအာင္ေျပာၾကည့္သည္၊
...နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလည္း ဟင္..
..မသိဘူး၊..သိခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ စုံစမ္း...
...အရမ္းလွတာပဲ..ဘာလို႔ အရင္က ကိုယ္မေတြ႕ ဖူးရတာလဲ မသိဘူးေနာ္..
...ေအာင္မယ္ မိန္းခေလးတိုင္းကို လိုက္ၾကည့္ေန လို႔လား ေတြ႕ဖူးရေအာင္..
..မဟုတ္ပါဘူး ညီလွဇံ ညီမ ဆိုလို႔ပါ..သူက ညီမေခ်ာကို ဖြက္ထားတာကိုး..
..တို႔က မေခ်ာပါဘူး..ညီလွဇံ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ အမူးသမားပဲ ေနမွာေပါ့..
..ကို က သိပ္မေသာက္ပါဘူး၊ အခု လို ပြဲ ေတာ္မို႔ပါ...
..ေတာ္ၿပီ စကားမမ်ားနဲ႔..ေရပက္မွာပက္...
..စကားေျပာ ေနရ တာ ေရပက္တာထက္ ပိုေကာင္းသလား လို႔ ပါ..
..ကဲ အဲေလာက္ေတာင္ စကားေျပာခ်င္အုန္း...
ေျပာရင္း ဆိုရင္း ေကာင္မေလးက ထူးသာ မ်က္ႏွာေပၚ ေရပက္သည့္ အရွိန္ကို ျပန္ျမႇင့္လာ သျဖင့္ ထူးသာခမ်ာ စကား မေျပာနိူင္ရွာေတာ့ သူ႔ပါးစပ္ဟ တာနဲ႔ ေရေတြ ဝင္ကုန္သည္၊ ႏွာလည္း မြန္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနရသည္၊ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူတို႔ အခ်ိန္ကုန္သြားၿပီဟု ဝီစီသံ ထြက္လာသျဖင့္ ရပ္လိုက္ၾကရသည္၊ ေကာင္မေလး ေတြလည္း ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ ျပန္သြားထိုင္ၾကသလို၊ ထူးသာလည္း မ႑ပ္ အျပင္ထြက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္၊
အဲဒါ သူနဲ႔ ေစာေစာဦး ပထမဆုံး ေတြ႕ ဆုံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး ေပါ့၊ ေနာက္ပိုင္း ညီလွဇံ ကို အတင္းကပ္ၿပီး ေစာေစာဦး ႏွင့္ မိိတ္ဆက္ခိုင္း၊ ၿပီး ေတာ့ သူ႔ အကို ကလည္း သေဘာတူ ေတာ့ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပလာၾကရၿပီး သမီးရီးစား ျဖစ္လာခဲ့ၾကရသည္၊
ေစာေစာဦးမွာ တျခားၿမိဳ႕ မွာ ေကာလိပ္သြားတက္ေနသျဖင့္ ထူးသာ သူ႔ၿမိဳ႕ျပန္ေရာက္ေတာ့ မေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္ေလသည္၊ အခု မွ ေက်ာင္းၿပီးသြားသျဖင့္ သူ႔မိဘေတြ ရွိရာ ျပန္လာေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္၊ ထူးသာ မွာ ေစာေစာဦးႏွင့္ သမီးရီးစား ျဖစ္ ၿပီးေနာက္၊ အပရိက သာ လုပ္ခဲ့ရသည္၊ အေျခအေန၊ က မေပး၊ သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာကလည္း ရွိေတာ့ သမီးရီးစား ခ်ိန္းေတြ႕ ၿပီး ျပန္လာလၽွင္၊ ထူးသာ တေယာက္ ေဘာေအာင့္ ရသည့္ အျဖစ္ ေတြ မ်ားလာခဲ့ရသည္၊ ေနာက္ ေစာေစာဦး ေက်ာင္းၿပီး လို႔ ထူးသာ တို႔ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ လာျဖစ္သည့္ အခ်ိန္က် မွ ထူးသာ လို႔ မဂၤလာေဆာင္ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္၊
ဒီတခါေတာ့ ထူးသာ တေယာက္ တျခားမိန္းမ ေတြလို မယူပဲ လုပ္ခဲ့ရျခင္း မရွိေတာ့ပဲ မဂၤလာဦးည မွပဲေစာေစာဦး ကို ကာမ ဆက္ဆံခြင့္ ရခဲ့ေလေတာ့သည္၊ ထူးသာ ကိုယ္တိုင္က ပဲ ကိုယ္ယူမည့္ မိန္းမ ပဲေလ ဟု တန္ဖိုးထားခဲ့ ၿပီး အတင္းအက်ပ္ မႀကိဳးစားခဲ့တာပဲ ျဖစ္မည္ လို႔ ထင္ရသည္၊ အဲဒါေၾကာင့္ မဂၤလာေဆာင္မည့္ရက္ နီး ေသာအခါတြင္၊ မဂၤလာဦးည အတြက္ ထူးသာ တေယာက္ အေတာ္ကို ရင္ခုံ ခဲ့ရေလသည္၊ ရင္မခုံပဲ လည္း ခံနိူင္ပါ့မလား၊ ေစာေစာဦးက မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း မ်က္လုံးႀကီးႀကီး ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည့္ အျပင္၊ အသားရည္က လည္း သူတို႔ ေဒသ မွာ ရွားပါးေသာ ေသာ ျဖဴဝင္းမြတ္ ေနသည့္ အသားအရည္၊ ရင္သား ေတြက သိပ္မႀကီးလွေသာ္လည္း မို႔မို႔ ေမာက္ေမာက္ လုံးက်စ္က်စ္ ကေလး၊ ခါးေသးေသးႏွင့္ ထြားစြံ့လွေသာ တင္ ႀကီးေတြက အားရ ပါးရႀကီး၊ နဂိုလ္ထဲ က ဆုံ မက္ ေသာ ထူးသာ အတြက္ေတာ့ ေထာင္းရခ်ည္ေသးရဲ့ လို႔ အားခဲ ေနရေသာ ပစ္မွတ္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္၊
မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ဟန္းနီးမြန္း အတြက္ သူတို႔ ၿမိဳ႕ ကေန တနာရီခရီးေလာက္ ေမာင္းရေသာ ကမ္းေၿခ က ဘန္ဂလို ဆန္ဆန္ အိမ္ကေလး တလုံးကို တပတ္တိတိ ငွားထားၿပီးၿပီ ျဖစ္သျဖင့္၊ မဂၤလာ အခန္းအနား က်င္းပ ေနခ်ိန္ အတြင္း ထူးသာ တေယာက္ ျမန္ျမန္ၿပီးပါေစေတာ့ ဟု ဆုေတာင္းေနမိေလသည္။
